" กรี๊ดดดดด~~ช่าวยด้วย...ใครก็ได้...." "........" "คุณแม่!!" 'เฮือก'เสียงละเมอของเด็กหนุ่มที่สดุ้งตื่นในตอนเช้า "อ่า...ฝันแบบนี้อีกแล้วสินะ" เด็กหนุ่มได้เลื่อนมือไปจับใบหน้าของตัวเองไว้

"คุณหนูคะ"เสียงของสาวใช้ดังขึ้นที่หน้าประตูห้องของเด็กหนุ่ม"ครับ" "อะไรหรือป่าว"เด็กหนุ่มเอ่ยถามสาวใช้ "คือว่า.....นายท่านให้มาตามคุณหนูลงไปทานข้าวคะ" สาวใช้เอ่ยตอบเด็กหนุ่ม "อ่า...ครับเดี่ยวผมลงไปขออาบน้ำแต่งตัวก่อน" เด็กหนุ่มตอบ "คะ" พอได้ยินดังนั้นสาวใช้ก็เดินลงไปข้างล่าง "เอาล่ะ"

พูดเสร็จก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะได้ลงไปทานข้าวกันคุณพ่อจริงสิผมยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลย สวัสดีครับ ผมชื่อ ซีนเป็นลูกมาเฟีย คุณแม่ผมตายตั้งแต่ผมอายุ5 ปี พอคุณแม่ตายคุณพ่อก็มีเมียใหม่

ผมก็เข้าใจอยุ่หรอกว่าคุณพ่ออยากให้ผมมีแม่เหมือนคนอื่นแต่ผมไม่ต้องการผู้หญิงโลภมากมาเป็นแม่ อ่อแล้วอีกอย่างเมียใหม่คุณพ่อมีลูกติดด้วยเป็นผู้หญิง เธอ ชื่อเจน นิสัยเหมือนกับแม่ของเธอนั้นแหละโลภมากแถมยังเกลียดผมอีกต่างหากดูถูกผมว่าไอลูกไม่มีแม่บ้างแหละ ผมนี่งงเหมือนกันว่าแม่เขาไม่ได้สอนเรื่องมารยาทหรือไงถึงได้แซะเรื่องคนอื่นไปทั่ว แต่ก็ช่างมันเถอะหยุดเรื่องของผมไว้แค่นี้ดีกว่าลงไปทานกับคุณพ่อก่อนดีกว่า.....ว่าแล้วผมก็เดินลงไปข้างล่างเพื่อไปทานข้าว "ลงมาแล้ว พี่ซีนลงมาแล้ว" เสียงของเด็กสาวตัวเล็กดังขึ้นเมื่อผมเดินไปถึงโต๊ะทานข้าว อ่าผมลืมบอกไปว่าผมมีพี่น้องด้วยโดยผมเป็นลูกคนที่3 ส่วนลูกคนแรกชื่อพี่ยูยะ คนที่2เป็นแฝดพี่ของผมชื่อรีน ส่วนคนที่4ชื่อยูนิที่จริงยูนิเป็นลูกคนละพ่อกับพวกผมแต่พวกเราก็เป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน "อืม....มาแล้ว" ผมพูดตอบน้องสาวตัวเล็กที่กระโดดไปมาอย่างดีใจที่เห็นผม "หึ!! ...ให้คนไปเรียกตั้งนานแล้วพึ่งลงมาเนี่ยนะ" ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นเมื่อเห็นผมเดินลงมา "อ่าาาาา...ก็นะตอนแรกผมคิดว่าท่าคุณพ่อไม่ขึ้นไปเรียกก็คงจะไม่ลงมาหรอกครับ" ผมมองเหยียดๆใส่เธอคนนั้นใช่แล้วละครับเธอคนนั้นคือเมียใหม่พ่อ "ซีนจังงงง!!!" เสียงตะโกนดังลั่นห้องรับประทานอาหารและพร้อมกับการกระโดดกอดผม แต่ผมหลบทันแต่อีกคนลงไปนอนกองกันพื้นแล้วในตอนนี้ทุกคนคงสงสัยว่าเขาเป็นใครที่กล้าทำกับผมแบบนี้แน่นอนว่าต้องเป็นคุณพ่ออยู่แล้วเขาดูเป็นคนปัญญาอ่อนใช่มั้ยละแต่เวลาเขาจริงจังก็ดูเป็นผู้เป็นขึ้นมาจนบางครั้งก็น่ากลัวและซึ่งผมชอบเวลาที่คุณพ่อเขาจริงจังมากกว่า"ฮ่าาาาาๆๆๆๆทำอะไรของคุณพ่อนะคะไปนอนที่พื้นทำไมละนั้น"เสียงของยูนิดังขึ้น "อย่าพูดแบบนั้นสิยูนิรู้มั้ยว่าคุณพ่อเขาอาย"คราวนี้เป็นเสียงพี่ยูยะพูดขึ้น"ก็ฉันอยากกอดซีนนี่น่าฉันทำงานเหนื่อยมากเลยรู้มั้ยฉันก็ควรที่จะได้รับอ้อมกอดจากลูกชายสุดที่รักของฉันสิ"คุณพ่อพูดตอบจะพร้อมกับลุกขึ้น "อายุตั้งเยอะยังจะเล่นอะไนเป็นเด็กๆไปได้"ผมพูดขึ้น"อะไรกันซีนไม่รักคุณพ่อหรอ"คุณพ่อพูดแล้วมากอดเอวผมจากข้างหลัง

"อ่าาารู้แล้วๆไปทานข้าวกันดีกว่า"ผมพูดเสร็จก็เดินจับมือคุณพ่อไปที่โต๊ะทานข้าวและพวกเราก็เริ่มทานข้าวเช้ากัน

"คุณพ่อคะวันนี้คุณพ่อเข้าบริษัทหรือป่าวคะ?"ยูนิถามขึ้นเมื่อทานข้าวเสร็จ "เข้าสิวันนี้เป็นวันสำคัญมากเลยละ"คุณพ่อตอบ "เอ๋?วันอะไรหรอคะคุณพ่อ"

เจนได้ถามขึ้น "ไม่บอกไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง"คุณพ่อตอบ "ผมขอตัวก่อนพอดีนัดกับเพื่อนไว้แล้วเดี๋ยวผมตามไปที่บริษททีหลัง"ผมบอกกับพวกเขาเสร็จแล้วผมก็เดินที่ห้องเพื่อหยิบของต่างๆ

ผมได้เดินลงมาข้างล่างเพื่อที่จะไปหาเพื่อนที่นัดกันไว้ "พี่ครับเตรียมรถมาทีผมจะไปคอนโด"ผมพูดกับคนขับรถรอไม่นานก็มีรถสุดหรูเคลื่อนตัวเข้ามาจอดตรงหน้าผม และผมก็ขึ้นรถเพื่อที่จะไปคอนโด

รถสุดหรูเคลื่อนตัวมาจอดอยู่ที่หน้าคอนโด "ขอบคุณครับ"ผมเอ่ยขอบคุณคนขับรถ"ไม่เป็นไรครับคุณหนู"คนขับรถเอ่ยตอบผม ผมไม่รอช้าเปิดประตูรถและตรงดิ่งไปที่ห้องที่ผมซื้อไว้เพื่อที่เพื่อนๆของผมจะได้อยู่ด้วยกัน พอผมไปถึงที่ห้องผมก็นึกว่าพวกมันจะตื่นกันแล้วที่ไหนได้ยังไม่ตื่นกันสักคนเดียว บอกตรงๆผมโมโหมากเพราะอะไรนะเหรอก็พวกมันเป็นบอกเองว่าให้ผมมาแต่เช้าแต่พวกมันก็ไม่ตื่นห้องก็รก

ไม่เคยเก็บกวาดกันเลยหรือไง"เฮ้ออออ~~"ผมถอนหายใจ "ไอพวกบ้าาาาา!!!"ผมตะโกนดังลั่นห้อง "เหี้ย!!"เสียงของไอคิมดังขึ้นเมื่อผมตะโกนเสร็จ

"ซ...ซีน!!"เสียงของไอเคดังขึ้นเมื่อตื่นมาแล้วเห็นผม

"มีอะไรกันว่าพวกกูจะนอน"ไอโชนที่นอนกอดไอคิงอยู่พูดขึ้น "เออนั้นดิกูกับเมียจะนอน"ไอมิ้นที่นอนกอดไปชมพู่พูดขึ้น "ซีน.... "เสียงเรียกชื่อผมที่แผ่วเบาแต่ก็มากพอที่จะได้ยินไอเรย์จินั้นเอง

"หึ!!ไหนละไอพวหบ้าที่ไหนมันบอกให้กูมาที่คอนโดแต่เช้า ห้ะ!!!"พูดตะโกนด่าพวกมัน ทีนี้พวกมันทุกคนสดุ้งลุกขึ้นมานั่งกันเป็นระเบียบทันที "ซ...ซีน!!" พวกมันเรียกชื่อผม "เออ!!!กูเอง!!"ผมตอบพวกมันด้วยความโมโห "ลุกไปอาบน้ำกันเดี๋ยวนี้จะได้เข้าบริษัทพร้อมกู"ผมบอกพวกมัน "คร้าบบบบ"พวกมันตอบผมแล้วลุกเปลี่ยนกันไปอาบน้ำ

"หึ!!กว่าจะเสร็จ"ผมพูดแขวะพวกมัน "จะไปกันได้หรือยัง"ไอโชนพูดขึ้นเมื่อเห็นทุกคนแต่งตัวเสร็จกันหมดแล้ว "อืม"ผมพูดตอบ ผมได้โทรไปหาคนขับรถว่าให้มารับพวกเราที่คอนโด และแล้วพวกเราก็มาถึงบริษัท

ณ ห้องประชุม

"ทำไมพวกลูกของคุณมาช้าจังละครับคุณหัวหน้าแก๊งมังกรดำ" คนผู้เป็นหัวหน้าแก๊งมังกรขาวพูดขึ้น "อ่านั้นสินะครับทำไมกัน"หัวหน้าแก๊งมังกรดำพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกวนๆ"คุณพ่อคะเจนเบื่อแล้วนะคะอยากกลับบ้าน"เจนพูดน้ำเสียงกระแดะ"อยากกลับก็กลับเองสิแค่นี้ก็ทนไม่ได้"ยูนิพูดแทรกขึ้น "อ้ายยยย!!นี่แกไล่ฉันงั้นหรอ"เจนกรี๊ดเสียงจนคนให้ที่ประชุมหันมามอง

"ก็เออนะสิ"ยูนิตอบด้วยความรำคาญ "ท่านประธานคะ

พวกคุณหนูมาถึงแล้วคะ"เลขาของท่านประธานเดินมารายงานท่านประธาน "อ่าครับให้พวกเขาเข้ามเลย" เสียงของประธานเอ่ยขึ้น เสียงเปิดประตูดังขึ้นและฉายให้เห็นรูปร่างหน้าตาของคุณหนูของแต่ละ

ตระกลู "ขอโทษที่มาช้าครับพอดีมีปัญหานิดหน่อย"

เสียงของโชนดังขึ้นเมื่อเข้ามาในห้องประชุมแล้วและพวกเราก็แยกกันไปนั่งที่ของตระกลูที่จัดเตรียมไว้

ผมที่กำลังจะย่อนตัวลงที่นั่งของตัวเองก็โดน2แม่ลูกนั้นแขวะ "ทำไมมาช้าห้ะ!!ปล่อยให้คนอื่นรออยู่ได้"

"นั้นสินะคะหรือว่ามัวแต่ไปอ่อยผู้ชายอยู่"2แม่ลูกนั้นพูดขึ้นเสียงดังจนคนให้ห้องประชุมหันมามอง

"นี่เธอ!!"เสียงทุบโต๊ะดังขึ้น "คิม!!พอได้แล้ว"ผมพูดเสียงดังขึ้นทำให้ทุกคนอึ้งไปตามๆกัน "หึ!!ได้แค่นี้หรอไอลูกไม่มีแม่"เจนพูดขึ้น เพี๊ย!!เสียงตบหน้าดังลั่นทุกคนตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นก็คือพี่ยูยะตบหน้าเจน"อ้ายยยยยย!!นี่แก!!"เพี๊ยยย!!คราวนี้เจนตบหน้าพี่ยูยะกลับบ้างแน่นอนพี่ยูยะปากแตก"!!!!"ทุกคนตกใจหนักมากแต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาห้ามแม้แต่คุณพ่อ

"มึง!!ไอสัสมึงทำพี่กู"ผมต่อยไปที่หน้าของเจนแรงมากและกระทืบซ้ำไปหลายทีจะก็มีคนเข้ามาล็อกแขนผมคนคนนั้นคือไอโชนทุกคนตกใจกับสิ่งที่เห็นมาก "ว้ายยยย!!น้องเจน"แม่ของเจนเข้ามาดูอาการเจนหลังจากที่โดนผมกระทืบไปหลายครั้ง

"คุณคะดูสิไอเด็กนี่มันทำร้ายลูกของเราคะ"แม่ของเจนพูดขึ้น "หืม?ลูกของเรา?ไม่ทราบว่าคุณพ่อไปมีลูกกับผู้หญิงคนนี้เมื่อไหร่?"ผมพูดขึ้นแล้วหันไปมองคุณพ่อ"เอ่อ...อ..คือ..คุณพ่อ...."คุณพ่ออ้ำอึ้ง "เพราะแบบนี้ไงผมถึงไปเกลียดคุณ!!"ผมพูดพร้อมทั้งน้ำตาคุณพ่อเดินเข้ามาหาผมเพื่อที่จะกอดปลอบผมแต่ผมผลักออก"ซีน...."คุณพ่อเรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"......" "คุณพ่อขอโทษ....พ่อผิดเอง...พ่อขอโทษ" นี่เป็นครั้งแรกที่คุณพ่อคุกเข่าร้องไห้ขอโทษต่อหน้าผม ผมเลยคุกเข่ากอดคุณพ่อไว้จะคุณพ่อก็กอดตอบแต่มันยังไม่จบแค่นี้สิ"นี่!!คุณจะกอดมันอีกนานมั้ยคะมันทำร้ายลูกของเรานะคะ"แม่ของเจนพูดขึ้น"การ์ด"เสียงคุณพ่อขึ้น"ครับ"การ์ดตอบ"พาลูกของคุณนายไปโรงพยายบาล"คุณพ่อสั่ง"ครับนายท่าน"การ์ดเอ่ยตอบก่อนที่จะพาเจนไปที่รถเพื่อไปโรงพยาบาล"คุณจะไม่ไปด้วยหรอคะ"แม่ของเจนเอ่ยถาม

"ไม่ครับผมมีงานต้องทำ"คุณพ่อตอบด้วยเสียงเย็นชา

จนทุกคนในนั้นกลัวขึ้นมา "เรย์จิไปเอากล่องปฐมพยาบาลให้หน่อยสิ"ผมพูดกับเรย์จิ "อ่า..เข้าใจแล้ว"เรย์จิตอบ "พี่มานั่งก่อน"ผมเอ่ยบอกกับพี่ยูยะและพี่ยูยะก็มานั่งตามที่ผมบอกแต่โดยดี

เสียงเปิดประตูของห้องประชุมดังขึ้น พร้อมกับการมาของชายหนุ่มรูปงามที่ผมใช้ให้ไปเอากล่อง

ปฐมพยาบาลก่อนให้นี้ "มาแล้วหรอ..."เสียงของยูนิดังขึ้นเมื่อเห็นคนที่ไปเอากล่องปฐมพยาบาลเดินเข้ามา"อ่า....มาแล้ว"เสียงตอบของเรย์จิดังขึ้นเมื่อเห็นเด็กสาวถามขึ้น "งั้นก็เอามานี่สิเรย์จิ"เสียงของผมดังขึ้นเมื่อเห็นสองคนนั้นพูดคุยกันเสร็จ เรย์จิได้เดินเอากล่องปฐมพยาบาลมาให้ผมที่นั่งอยู่กับพี่ยูยะ

"หันหน้ามาครับพี่ยูยะ"ผมพูดบอกให้คนเป็นพี่หันหน้ามาให้ผมทำแผล แต่คนเป็นกลับหันหน้าหนีผมมากกว่าเดิม ผมเลยใช้มือทั้งสองข้างของผมยกขึ้นไปทาบทับบนแก้มนุ่มนิ่มของคนเป็นพี่ให้หันมาตามแรงมือของผม "โอ้ยยยยๆๆ...เจ็บนะ..เบาๆหน่อย"

เสียงของคนเป็นพี่ร้องดังขึ้นเมื่อแผลตรงที่ปากถูกถูไถกับสำลีที่มีแอลกอฮอล์ทำความสะอาดแผลอยู่

"หึ...สมควรก็ใครให้พี่มารับแรงตบของยัยนั่นกัน"

ผมพูดขึ้นเพื่อเตือนความจำคนเป็นพี่"อะไรกันที่พี่ทำแบบนั้นเพราะว่ายัยนั่นว่าน้องของพี่นี่นาาาา"เสียงคนเป็นพี่ดังขึ้นเมื่อถูกผมแขวะไป"เฮ้ออออ....เอาเถอะ..เสร็จแล้ว"ผมพูดขึ้นกับคนเป็นพี่และผมก็เก็บอุปกรณ์ในการทำแผลให้คนเป็นพี่เสร็จเรียบร้อย

คงต้องขอโทษคนพวกนี้สินะโดยเฉพาะไอลูกครึ่งนั้นเพราะอะไรนะหรอก็เล่นจ้องกันซะขนาดนั้นใครๆก็ต้องรู้สึกแปลกๆบ้างแหละ "ขอโทษที่พวกผมมีปัญหาพวกคุณคงจะรำคาญสินะครับ"ผมพูดขึ้นอมื่อสถานะการณ์กลับมาเป็นเหมือนเดิม "ไม่หรอก...ฉันคิดไว้แล้วล่ะว่ามันต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นก็เพราะพสกเธอเป็นลูกของไอคุณชายโซนี่นะจะเกิดเรื่องแบบนี้ก็ไม่เห็นจะแปลกอะไร"เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นที่ผมเรียกเขาว่าชายหนุ่มน่ะก็เพราะว่าเขาดูไม่แก่เลยน่ะสิ แถมยังเป็นพ่อของไอโชนอีกเฮ้อออ...โลกมันจะกลมอะไรขนาดนี้แต่ก็ยังมีไอลูกครึ่งนั่นที่ยังจ้องผมไม่เลิกผมนี่งงเลย"เอ่อ...มีอะไรติดหน้าผมงั้นหรอครับ"ผมเอ่ยถามไอลูกครึ่งนั้นถึงผมจะอยากพูดหยาบแค่ไหนก็ตาม "ความน่ารัก...."ไอลูกครึ่งนั้นเอ่ยตอบผม"ไอบ้า!!!น่ารักพ่องมึงสิ"ผมพูดเสร็จพร้อมกับชูนิ้วกลางให้กับมันนี่มันบ้าอะไรวะเนี่ย"ฮ่าาาๆๆๆ..เขินหรอคนสวย"ไอลูกครึ่งนั้นมันเอ่ยถามผมขึ้น "ไม่เว้ยอย่ามาปัญญาอ่อนได้ป่ะผู้ชายบ้านมึงหรอสวยอ่ะไอลูกครึ่งเฮงซวย"ผมตอบมันด้วยท่าทีทำตัวไม่ถูก

"เดี๋ยวนะ...คุณมึงก็ลูกครึ่งไม่ใช่หรอ"ดูมันสิดูมัน!!ไอห่านี่หึ้ยยย "คุณพ่อผมอยากได้คนนี้อ่ะ"พูดเสร็จมันก็ชี้มาทางผม"ไม่ได้ลูก...นั้นมันลูกคู่แข่งพ่อ"พ่อของไอลูกครึ่งนั้นเอ่ยขึ้น"นั้นมันก็เรื่องของคุณพ่อไม่ใช่เรื่องของผม"ไอลูกครึ่งเอ่ยตอบคนเป็นพ่อ ส่วนคุณพ่อของผมและคนอื่นๆช็อคไปกันเรียบร้อยแล้ว

"คุณพ่อดูสินั่นน่ะหุ่นของเด็กนั่นเหมาะการเป็นเมียผมมากเลยครับคุณพ่อ"ไอลูกครึ่งได้เอ่ยปากบอกคนเป็นพ่อ "ว้าวววววว....น้องสุดที่รักของพี่จะมีเมียแล้วหรอเนี่ย"เสียงของชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหมือนเทพบุตรพูดขึ้น "เงียบไปเลยน่าพี่น่ะ"เสียงของคนเป็นน้องเอ่ยตอบ "พวก.....พวกแกออกไปจากบริษทของฉันเลยนะไอพวกบ้านี่"เสียงของผมดังขึ้นเมื่อเส้นดายบางของความอดทนของผมได้ขาดลง