คิริโนะพากษ์

สวัสดีครับผม คิริโนะ รันมารุ เองครับตอนนี้ผมกำลังหงุดหงิดมากๆเลยล่ะครับเพราะอะไรนะหรอก็เพราะว่าตอนนี้ชินโดเหมือนกำลังพยายามหลบหน้าผมอยู่ครับตั้งแต่ศึกกาแลตซี่ที่ผมไม่ได้อยู่เคียงข้างชินโด

ชินโดคือเพื่อนสมัยเด็กของผมแต่ในสมัยเด็กเราไม่ได้สนิทอะไรกันมากพึ่งมาสนิทกันตอนมัธยมต้นปี1.ณโรงเรียนไรมงแห่งนี้นะครับตอนยี้อยู่ปี2.ตอนที่เทนมะ สึรุงิ และชินโด กลายเป็นผู้เล่นในศึกกาแลตซี่ผมบอกตามตรงว่าผมนั้นอิจฉาอยู่หน่อยๆว่าทำไมผมถึงไม่ได้อยู่เล่นเคียงข้างชินโด

บอกตามตรงว่าทำใจยอมรับไม่ได้จนกระทั้งชินโดฝากตำแหน่งกัปตันมาให้ผมถึงจะเป็นแค่กัปตันสำรองก็เถอะแต่มันก็รู้สึกดีอยู่หน่อยๆนะ

และทุกคนกลับมาได้อย่างปลอดภัยรวมถึงชินโดด้วยทำไมกันครับผมแค่เป็นห่วงเท่านั้นเองเป็นห่วงแบบเพื่อนแต่พอเขาเจอหน้าผมเขาก็กอดผมด้วยความคิดถึงแต่หลังจากวันนั้นเนี้ยสิครับ

ชินโดก็เริ่มแปลกไปก็ไม่ได้แปลกอะไรมากหรอกนะครับก็แค่พยายามหลบหน้าผมที่เป็นเพื่อนสนิทเท่านั้นเองอะไรครับผมไปทำอะไรผิดมาหรอครับก็ไม่นะครับผมไม่ได้ทำอะไรผิดแล้วทำไมชินโดต้องหลบหน้าผมด้วยเหล่า

วันไหนที่หลบไม่ได้ก็จะพยายามไม่มองหน้าผมหรือมองตาผมแต่ก็ไม่เป็นอะไรหรอกนะครับมันไม่ได้มีผลกระทบต่อการเรียนและกีฬารวมถึงชมรมด้วยแต่ก็ไม่รู้สิครับแค่หงุดหงิดเดี๋ยวนี้ชินโดไม่กลับบ้านพร้อมกับผมและแถมยังมาโรงเรียนก่อนผมหรือช้ากว่าผมด้วยซ้ำ

หงุดหงิดๆมากๆเลยล่ะครับชินโดเป็นอะไรไปเกิดอะไรขึ้นงั้นหรอทำไมถึงพยายามหลบหน้าผมผมไปทำอะไรผิดมาหรอครับ??

มีใครช่วยตอบผมได้บ้างมั้ยครับ??ชินโดเป็นอะไรเพราะงี้ผมจึงหันไปหารุ่นน้องปี1.ที่ชอบแกล้งผมประจำคนนั้นคือ คาริยะ มาซากิ และทุกครั้งที่ผมเข้าใกล้คาริยะชินโดจะทำหน้าตาน่ากลัวพร้อมแผ่ไอมาคุตลอดเลย

ผมทำอะไรผิดอีกแล้วล่ะครับช่วยตอบผมที"เฮ้อ~"ผมชักจะปลงตกกับชินโดซะแล้วล่ะครับเป็นอะไรของเขาก็ไม่รู้

—————————————————————————

เปิดมาเรื่องใหม่ไฉไลกว่าเดิมแน่นอนตอนนี้กำลังติดนักเตะแข้งสายฟ้าอยู่มากเลยล่ะคะตอนนี้กำลังไล่อ่านดูทั้งพากษ์ของ Inazuma Eleven และ Inazuma Eleven GO และ inariuma Eleven GO Solo Stone และ Inazuma Eleven GO ดันบอลเซกิ และ Inazuma Eleven GO ศึก Galaxy

ชินโดพากษ์

สวัสดีครับผม ชินโด ทาคุโตะ ครับตอนนี้ผมมองหน้าของคิริโนะไม่ติดเลยล่ะครับเพราะอะไรนะหรอคงต้องย้อนกลับไปในวันที่ผมไปค่ายฝึกซ้อมเพื่อแข่งศึกกาแลตซี่ล่ะนะ

ตอนนั้นคิดถึงคิริโนะมากเลยล่ะนะคิดถึงคิดถึงที่สุดทำไมผมต้องคิดถึงเพื่อนขนาดนั้นนะแต่ไม่รู้สิผมคิดถึงรอยยิ้มของคิริโนะเสียงหัวเราะที่ทำให้คิริโนะดูน่ารักมาก..เฮ้ย!!นี่ผมคิดอะไรของผมอยู่เนี้ย

หมอนั้นเป็นผู้ชายนะจะมาน่ารงน่ารักได้ยังไงกัน..อ่าแต่คิริโนะก็ดูน่ารักจริงๆแหละนะ..ทั้งผมสีชมพูมัดแกละสองข้างหน้าตาสวยหวานอย่างกับเด็กผู้หญิงไหนจะร่างกายบอบบางนั้นอีก

บอกได้คำเดียวว่าคิดถึงคิดถึงมากๆคิดถึงสุดๆจนตอนนี้แทบจะทนไม่ไหวแล้วตอนนี้พวกเรากำลังฝึกฟุตบอลกันอยู่ 3 วันแล้วที่ผมมาอยู่ที่ค่ายฝึกซ้อมนี่ 3 วันแล้วที่ผมไม่ได้เห็นหน้าคิริโนะใน 3 วันที่ผมแทบจะเป็นบ้าเพราะผมคิดถึงคิริโนะเหลือเกิน

"กัป.......ตัน"อ่าเสียงใครนะ

"กัป...ตัน"เสียงของใครกัน

"กัปตัน!!"ผมสดุ้งตื่นจากความคิดแล้วหันไปทางเสียงของใครไม่รู้ที่ตะโกนปลุกผมจากความฝันในห้องชมรม

"อ้าว..เทนมะเองหรอ"ผมเกาแก้มตัวเองแก้เขิน

"ก็ใช่นะสิครับ..ถึงเวลาที่เลิกซ้อมแล้วนะครับ..มัวคิดอะไรอยู่ครับเนี้ย"เทนมะบ่นผมซะยืดยาวตอนนี้เทนมะไม่ได้เป็นกัปตันแต่ผมเป็นกัปตันแทนในศึกครั้งนี้

"ป..ป่าวหรอก"ผมปฏิเสธไปแต่ก็อดหน้าแดงไม่ได้อยู่ดี..อ่าคิดถึงจริงๆนั้นแหละคิริโนะ..คิริโนะเองก็คงพยายามเช่นกันสินะงั้นผมเองก็จะพยายามด้วยเช่นกัน

"ถึงเวลาเลิกซ้อมแล้วงั้นฉันขอกลับห้องก่อนนะเทนมะ"ผมพูดจบก็ลุกขึ้นจากม้านั่งในห้องชมรมทันที

"คร้าบบบ"เทนมะขานรับอย่างตะกุกตะกัก

"อ๋อฝากล็อคห้องชมรมด้วยนะ"ผมพูดกับเทนมะไปด้วยอารมณ์อยากกลับห้องไปเต็มแก่แล้ว

"ครับ"เทนมะพูดด้วบความเบื่อหน่ายก็นะผมมักจะใช้เทนมะในการอยู่ซ้อมและล็อคห้องชมรมให้อยู่แล้วจนกลายเป็นเรื่องปกติ

แล้วผมก็เดินออกมาและไปห้องของตัวเองทันทีห้องของผมไม่มีอะไรมากมีห้องครัวห้องน้ำโต๊ะรับประทานอาหารห้องรับแขกและห้องนอน..ผมเดินเข้าไปในห้องนอนของผมเองซึ่งเป็นห้องต้องห้ามสำหรับคนในชมรมเพราะว่าผมไม่อยากให้พวกเขาเจอภาพเหล่านี้

ภาพคิริโนะที่เป็นโปสเตอร์แปะอยู่ทั่วห้องของผม..อ่าคิริโนะ..ผมเดินไปทางเตียงและล้มตัวนอนรู้สึกปวดหนึบอีกแล้วแฮะ..จะทนได้ซักแค่ไหนกันนะผมนะ..อยากกลับไปหาคิริโนะเต็มแก่อยากเจอหน้าอยากกอดอยากหอมแก้มอยากจะทำอะไรต่อมิอะไรกับคิริโนะ

ผมรู้สึกปวดหนึบบริเวณช่วงล่างอีกแล้วแฮะ..ผมเอามือไปจับมันและผมก็พบว่าน้องชายของผมกำลังตื่นตัว..อ่าคิริโนะ..ผมชักน้องชายของผมที่ตื่นตัวและกำลังอยู่บนที่นอนอย่างเผลอไผลผมแทบครั่งเมื่อผมจินตนาการเห็นภาพคิริโนะกำลังครางชื่อผมผมเริ่มแรงจังหวะในการชักน้องชายของผม

"อ้า..คิริโนะ ซี้ดดดดดด อ๊า"ผมทนไม่ไหวและน้ำขุ่นสีขาวก็พุ่งออกมาจากน้องชายของผมเลอะทั้งที่นอนและมือผมเองด้วย

คิริโนะ..คิดถึงจังเลยผมคิดถึงที่สุด..ผมเผลอเอามือไปลูบไล้โปสเตอร์ที่มีอยู่เต็มในห้องนอนของผม..อยากจับอยากสัมผัสอยากอยู่ใกล้ๆอยากจะสูดดมกลิ่นกายให้มากกว่าอยากให้คิริโนะเป็นของผม

ผมสดุ้งเลยเมื่อความคิดสุดท้ายจบลงอะไรกันนะอยากให้คิริโนะเป็นของผมงั้นหรอบ้ากันไปใหญ่แล้วผมจะคิดแบบนี้กับเพื่อนตัวเองไม่ได้นะ

ผมมองมือที่เลอะไปด้วยคราบขุ่นขาวๆมัวๆแห่งความใคร่ของผมเอง..โถ่เว้ย!!อีกแล้ว..นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมคิดแบบนี้กับเพื่อนสนิทอย่างคิริโนะผมอยากจะบอกว่าผมคิดแบบนี้กับคิริโนะมานานมากแล้วจนมันแทบจะล้นเลยล่ะผมอยากให้คิริโนะมาอยู่ใต้ร่างผมตอนนี้แล้วร้องเสียงครางหวานๆที่มีแต่ผมเท่านั้นที่จะได้ฟัง

มีแค่ผมเท่านั้นและจะมีแค่ผมคนเดียวด้วยที่จะได้ยินเพราะคิริโนะเป็นของผมใครบังอาจจะแย่งคิริโนะไปจากผมก็ดราหน้าเข้ามาเตรียมตัวตายได้เลย

—————————————————————————

ชินโดหนูคิดไม่ซื่อกับคิริโนะหรอเนี้ย

ชินโดพากษ์

วันนี้เป็นวันที่จะจบศึกนี้สักทีและผมจะได้กลับไปหาคิริโนะแล้วด้วยวันนี้เป็นวันจบศึกกาแลตซี่ที่ผมเฝ้ารอมานาน

ผมน่าจะส่งเมลไปหาคิริโนะสักหน่อยดีกว่ามั้ยนะ'ศึกจบแล้วตอนนี้กำลังจะกลับคาดว่าน่าจะถึงตอนเย็นวันนี้'แล้วผมก็กดส่งไปหาคิริโนะทันที

ในที่สุดก็จะได้เจอแล้วคิริโนะจะยังอยู่ดีมั้ยนะคิดถึงชะมัดอยากเลยคิริโนะของผม

จบพากษ์ชินโด

คิริโนะพากษ์

ตอนนี้ผมกำลังฝึกตามปกติอยู่เสียงเมลของผมทำให้รุ่นพี่คุรามะหันมาบอกผมว่ามีเมลเข้ามา..ผมนี่เหวอเลยล่ะครับใครเขาจะส่งเมลมาหาผมกัน

ผมไปนั่งที่ม้านั่งและเอาโทรศัพท์ออกมากดเข้าไปในเมลและมันเป็นเมลของชินโดผมสงสัยจึงกดเข้าไปอ่านดู'ศึกจบแล้วตอนนี้กำลังจะกลับคาดว่าน่าจะถึงเย็นนี้วันนี้'ผมยิ้มน้อยๆออกมาและตะโกนบอกทุกคน

"ทุกคนชินโดกำลังจะกลับนะ"ทุกคนหันมามองผมเป็นตาเดียว

"จริงหรอคิริโนะ"รุ่นพี่ซันโกคุถามผม

"พวกกัปตันจะกลับมาแล้วดีใจจังเลยนะครับ"ฮายามิ

"หวังว่าคงไม่มีใครบาดเจ็บหรอกนะ"มินามิซาวะ

"นั้นสินะครับ"ผมอมยิ้มแล้วตอบกลับไป

"ไปฝึกซ้อมกันเถอะนะครับ..เดี๋ยวพวกเราจะแสดงให้ดูถึงความสามารถที่พัฒนาขึ้นนะครับ"ผมอมยิ้มแล้วไล่ให้ทุกคนไปฝึก

"นั้นสินะพวกเทนมะจะต้องตกใจมากแน่ๆ"ชินสุเกะพูดพร้อมกับยิ้มร่า

แล้วทุกตนก็ไปฝึกซ้อมกันตามปกติจนถึงตอนเย็นตอนนี้ทุกคนกำลังรอรถตู้ของพวกเทนมะที่น่าจะถึงแล้วแต่ไม่มีวี่แววของรถสักคันเดียว

"ทำไมยังไม่มาอีกนะ"ผมว่าพลางมองโทรศัพท์ไปด้วย

"นั้นสินะ"คาริยะมองผมและหันไปมองถนนต่อ

"หวังว่าคงไม่เกิดอุบัติเหตุเกิดขึ้นหรอกนะครับ"ฮิคารุพูดนั้นทำให้ใจผมกระตุกวูบอะไรกันนี้คืออะไรความรู้สึกนี้คืออะไร

"นั้นไงมาแล้ว"รุ่นพี่อามางิบอกก่อนจะชี้ไปทางรถตู้ที่กำลังเข้ามาในโรงเรียนและก็จอดลงที่หน้าโรงเรียนและพวกเทนมะก็เดินลงมา

"เทนมะ"ชินสุเกะวิ่งไปหาเทนมะแล้วก็คุยกันสนุก

"ยินดีต้อนรับกลับนะพวกนาย"นิชิกิพูพร้อมยิ้มร่า

"ยินดีต้อนรับกลับนะสึรุงิ"ไทโยไปหาสึรุงิแล้วคุยกันสนุกปากเหมือนคู่ของเทนมะ

ผมเองก็ยินดีด้วยแหละนะครับก็นะไม่ได้เจอกันนานนี่น้าจะคิดถึงกันก็ไม่แปลกในขณะที่ผมกำลังคิดอะๆรเพลินๆเสียงที่เรียกผมก็ดังขึ้น

"คิริโนะ!!?"ผมหันไปตามเสียงเรียกทันทีก็พบกับชินโดที่วิ่งมาหาผมอยู่

"ชินโ--"คำพูดของผมหายไปทันทีที่ชินโดกระชากผมไปกอดแน่นจนผมอึดอัดและเริ่มจะหายใจไม่ออก

"ปล่อยก่อนชินโด"ผมตีบ่าชินโดเบาๆพยายามเค้นพูดมากเลยนะครับเพราะชินโดเอาแต่กอดผมแน่นไม่ปล่อยเลย

แต่ชินโดก็ยอมฟังคำขอของผมและเริ่มที่จะคลายอ้อมกอดลง

"เป็นยังไงบ้างอ่ะชินโด"ผมพยายามพูดเสียงให้เหมือนปกติที่สุดแล้วพูดกับชินโดเหมือนแบบเมื่อก่อนก่อนจะสังเกตุเห็นว่าชินโดสูงขึ้นมากเลยหน้าตาดูหล่อขึ้นและดูสมเป็นชายชาตรีมากขึ้น

"ก็ดี"ชินโดตอบแบบเรียบง่าย

ชินโดพากษ์

ตอนนี้ผมกำลังอยู่บนรถเพื่อไปหาคิริโนะ..ผมรอวันนี้มาโดยตลอดผมหลับไปจะกอดให้หายคิดถึงไปเลย

ตอนนี้รถตู้ก็มาถึงโรงเรียนแล้วซึ้งเป็นโรงเรียนไรมงนั้นเอง

ผมลงจากรถก็เห็นผมสีชมพูที่ยาวขึ้นมาเยอะเลยและมัดผมแกละที่ผมคุ้นเคยบวกกับใบหน้าหวานใสที่กำลังยิ้มร่ากับการที่ทุกคนกลับมาอย่างปลอดภัยนั้นทำให้ผมจำเขาได้ไม่ยากเลยผมจึงตะโกนชื่อของคนคนนั้นไป

"คิริโนะ!!?"ผมตะโกนแล้ววิ่งไปหาคิริโนะทันที

คิริโนะหันมามองผมใบหน้าหวานใสมีรอยยิ้มบางๆอยู่เมื่อได้เจอผม

"ชินโ--"คิริโนะกำลังจะเอ่ยชื่อผมไม่ทันไรผมก็ดึงคิริโนะเข้าไปกอดด้วยความคิดถึงงจนแทบบ้าผมกอดแน่นไม่ปล่อยและสูดดมกลิ่นกายเฉพาะของคิริโนะเข้าไปเต็มปอดบอกได้คำเดียวคือผมคิดถึงคนคนนี้มากๆเลย

จนผมคิดว่าผมน่าจะกอดแน่นไปหน่อยคิริโนะเลยตีบ่าผมเบ่าๆและบอกว่า"ปล่อยก่อนชินโด"ผมคงกอดแน่นไปจริงๆสินะแต่ผมก็ยอมฟังคำร้องขอของคิริโนะล่ะนะผมค่อยๆคลายอ้อมกอดลงไปแล้วคิริโนะก็หันมาถามผมว่า

"เป็นไงบ้างอ่ะชินโด"คิริโนะพูดพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจที่ผมมองกี่ครั้งก็ใจสั่นทุกครั้งเลย

"ก็ดี"ผมตอบไปตามปกติผมพึ่งสังเกตุดีๆว่าคิริโระสวยมากขึ้นเกมือนผู้หญิงคนหนึ่งเลยล่ะผมที่ยาวประบ่ามัดแกละเมื่อก่อนหายไปหมดตอนนี้คิริโนะไว้ผมยาวถึงกลางหลังและก็ยังมัดผมแกละตามเดิมใบหน้าสวยหวานน่ารักร่างกายบอบบางน่าถนุถนอมมากขึ้น

ผมตอบได้คำเดียวเลยว่าตอนนี้คิริโนะสวยสวยมากๆน่ารักน่ารักที่สุด

—————————————————————————

ชินโดแกเองก็แอบร้ายเหมือนกันนะ