เนิ่นนานแล้ว ที่ผมย้ายที่อยู่มาที่ภูเก็ต เข้าปีที่ 3 แล้ว ผมย้ายมาอยู่กับคุณย่า คุณย่าผมเคยเล่าเรื่องตำนานผีพรายให้ฟัง ผ่านไป 20 นาทีกว่าๆ พอเนื้อเรื่องได้จบลง คุณย่าบอกว่า "ผีพรายมันจะอยู่ในน้ำ ดังนั้นแกห้ามลงไปในน้ำ โดยที่ย่าไม่อนุญาต ไม่งั้นแกได้เจอดีแน่" ผมพยักหน้าตอบ พร้อมกับอุทานเบาๆ "อื้อ" จากนั้นคุณย่าก็ถามผมว่า "แกหิวมั้ยล่ะ" ผมตอบคำถามของคุณย่าอย่างดีใจว่า "หิวครับผม!" จากนั้นคุณย่าก็หัวเราะเบาๆ "หึๆ" ผมก็ยิ้มแปล้นเลยล่ะครับ ทั้งหมดนี้อาจจะดูเป็นครอบครัวที่สุขสัน แต่มันก็ใช่แหละครับ ผมกับคุณย่าเคยทะเลาะกันบางครั้ง แต่คุณย่ามักจะเป็นคนที่เย็นก่อน และคุณย่าพูดเสมอเวลาเราทะเลาะกันว่า "มีคนร้อนก็ต้องมีคนเย็น…ดังนั้นถึงจะไม่มีการโกรธเคืองกันและกัน" ผมมักจะเดินหนีเข้าห้องตลอด "หึๆ" ผมขำออกมาเบาๆ จากนั้นคุณย่าก็หันมามองพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย ผมรอได้ซักพัก คุณย่าก็เดินออกมาพร้อมกับถือข้าวผัดกุ้ง 1 จาน ไม่ต้องสงสัยนะครับว่าทำไมมีแค่ 1 จาน เพราะคุณย่าของผมไม่กินข้าวเย็นอยู่แล้วล่ะ แกเป็นแบบนี้ตั้งแต่คุณตาเสียแล้วล่ะครับ คุณตาแกเสียเข้าปีที่ 6 แล้วล่ะครับ ผมได้บอกกับคุณย่าว่า "ขอบคุณครับ! จะทานให้อร่อยเลยล่ะครับ!" จากนั้นคุณย่าก็ยิ้มจางๆ และนำมือข้างขวา มาลูบหัวของผมเบาๆ จากนั้นคุณย่าก็พูดว่า "หึๆ…ถ้าแกไม่มีย่าแกจะอยู่ยังไงล่ะเนี่ย" ผมสตั้นกับคำพูดนี้ไปซักพัก ผมคิดในใจว่า "ไม่มีย่าหรอ…ไม่มีทาง…ย่าไม่มีทางทิ้งเรา" จากนั้นคุณย่าก็พูดว่า "ย่าล้อเล่นน่า…อย่าคิดมาก" คุณย่าคงจะเห็นผมทำน่าตากังวล แกเลยน่าจะคิดว่าผมรู้สึกกังวลใจ ผมพูดว่า "ครับ…" พร้อมกับยิ้มจางๆ ย่าบอกว่า "ถ้าแกกินข้าวเสร็จแล้วแกก็ล้างจานด้วยแล้วกันนนะ ย่าจะไปนอนแล้วล่ะ" ผมพูดตอบว่า "ได้เลยครับผม!" จากนั้นคุณย่าก็เดินเข้าห้องไป ผมก็นั่งกินข้าวได้ซักพักประมาณ 6 นาทีกว่าๆ ก็กินจนหมดจากจนได้ ตอนที่ผมกำลังจะเดินไปล้างจาน ผมได้สังเกตเห็นเงาอะไรบางอย่างอยู่ในน้ำ อ๋อ! ผมลืมบอกไปว่าบ้านผมอยู่ติดทะเล ผมเลยเห็นทะเลได้อย่างชัดเจน แม้ในตอนกลางคือก็ตาม
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
