เพื่อนพี่ที่รัก
ร่าง
แพรวตอนเด็ก
พ่อดูนี่สิแพรวสอบได้ที่1เลยนะเก่งมั้ย
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
แพรวแกไม่เห็นรึไงว่าไม่ว่าง!
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
แกนี้มันน่ารำคาญจริงๆ!
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
ไปใกลๆเลยไป
พราว(แม่นางเอก)
เอาน้องแกไปสิไอ้เรย์/เมิน
พราว(แม่นางเอก)
ปล่อยให้มันทำตัวเกะกะไปได้
เรย์ตอนเด็ก
ตัวไร้ประโยชน์ไปวันๆ
ริชตอนเด็ก
มึงมีประโยชน์ตายล่ะเรย์
เรย์ตอนเด็ก
มึงปกป้องมันอีกแล้ว
เรย์ตอนเด็ก
กูขี้เกียจเถียงกับมึงล่ะ
เรย์ตอนเด็ก
ไปมึงมากับกู/ดึงแพรว
ริชตอนเด็ก
มึงจะเอาน้องมันไปไหนอีก
เรย์ตอนเด็ก
ผู้หญิงก็เล่นได้
เรย์ตอนเด็ก
ไม่เข้มแข็งเอาซะเลยนะมึง
เรย์ตอนเด็ก
ถ้าใครเขารู้ว่ามึงน้องกูกูคงอายแย่
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
โอ๊ยหนวกหู!
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
ไปเสวนากันใกลๆ!
เด็ก3คนเดินออกไปโรจเดินมาหาภรรยาทันทีกับบอกเธอด้วยน้ำเสียงจริงจังและไม่พอใจ
ร่าง
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
ฉันเข้าเรื่องเลยนะ
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
ฉันเลี้ยงไม่ไหว
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
คุณบอกสามีเก่าคุณมาเอาไปเลี้ยงต่อเลยนะ
พราว(แม่นางเอก)
แต่คุณก็รู้ว่าซานมันนิสัยไม่ดี
พราว(แม่นางเอก)
ถ้าให้แพรวมันไปอยู่ด้วยคงไม่..
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
นั่นมันเรื่องของคุณพราว
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
ลูกสาวคุณเองด้วย
พราว(แม่นางเอก)
แต่เเพรวมันยังเด็กฉันว่า
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
งั้นคุณก็เลี้ยงมันเองเถอะค่าเล่าเรียนคุณก็จ่ายให้มันเองซะ!
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
เพราะมันเป็นลูกคุณ!
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
ฉันไม่เลี้ยงมันแล้วทนมานานแล้ว!
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
/เดินขึ้นห้อง
พราว(แม่นางเอก)
/หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร
พราว(แม่นางเอก)
ฮัลโหลคะฉันพราวนะคะ
พราว(แม่นางเอก)
แพนกับพิณเป็นยังไงบ้างคะลูกสบายดีรึเปล่า
แสงรวี
กำลังโตเลยแกถามทำไมคิดถึงลูกล่ะสิ
แสงรวี
แกนี่ก็นะอยู่กินกับไอ้ซานมานานจนมีลูกด้วยกันจนถึงสามคน
แสงรวี
ยังหนีมาเอาไอ้พ่อหม้ายลูกติดสองคนนี้อยู่
แสงรวี
เออจริงสิไอ้แพรวล่ะเป็นยังไงบ้าง
พราว(แม่นางเอก)
เข้าอนุบาลแล้วล่ะคะสอบได้เกรดดีซะด้วย
แสงรวี
ว่าแล้วเชียวยัยนี้นะฉายแววความเก่งมาตั้งแต่เด็ก
แสงรวี
แค่เห็นหน้านะฉันก็รู้เลยว่าต้องเป็นเด็กฉลาด
พราว(แม่นางเอก)
อวยเกินไปแล้ว555
พราว(แม่นางเอก)
ว่าแต่ไอ้ซานมันเป็นยังไงบ้างจ๊ะ
แสงรวี
มันก็ยังเป็นอย่างนั้นนั่นแหละพราวเอ้ยเมาหัวราน้ำแทบจะทุกวัน
แสงรวี
แต่ก็ดีขึ้นหน่อยที่ไม่เมาแล้วอาละวาดเหมือนเมื่อก่อน
พราว(แม่นางเอก)
แต่ถึงยังไงฉันก็ขอบคุณพี่แสงมากเลยนะจ๊ะที่ช่วยดูแลลูกชายฉัน
แสงรวี
ไม่ต้องหรอกพราวไอ้สองแสบนั้นยังไงก็หลานฉันในเมื่อพ่อมันไม่ได้เรื่อง
แสงรวี
ป้าอย่างฉันก็ต้องดูแล
พราว(แม่นางเอก)
เอ่อพี่แสงจ๊ะ
พราว(แม่นางเอก)
ฉันได้ยินมาว่าพี่มีเพื่อนเป็นครูที่โรงเรียนประจำใช่ไหมจ๊ะ
แสงรวี
อ่อใช่ๆมันชื่อกาาต์เป็นเพื่อนสมัยประถมเลยแหละ
แสงรวี
แต่มีธุระอะไรกับมันรึเปล่า
ร่าง
พราว(แม่นางเอก)
คือฉันว่าจะฝากแพรวมันให้เรียนโรงเรียนประจำ
แสงรวี
ทำไมล่ะเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงได้ให้ลูกไปเรียนนั่น
พราว(แม่นางเอก)
คือตอนนี้ฉันตกงานน่ะแถมค่าใช้จ่ายในครอบครัวตอนนี้ก็สูงมากโรจเขาบอกว่า
พราว(แม่นางเอก)
ขะ เขาดูแลไม่ไหว
แสงรวี
พราวไอ้แพรวมันยังเด็ก
แสงรวี
ถ่าให้ห่างจากแกตอนนี้แกไม่สงสารลูกหน่อยหรอ
พราว(แม่นางเอก)
พะ พี่แสง ฉะ ฉันจำเป็นจริงๆ
แสงรวี
อย่าส่งมันไปเลยพราว
พราว(แม่นางเอก)
มันอาจะดูเห็นแก่ตัวไปบ้างแต่ฉันจำเป็นจริงๆพี่แสง
แสงรวี
ในเมื่อแกไม่ต้องการมันแล้วก็ให้มันมาอยู่กับฉันเถอะ
พราว(แม่นางเอก)
ขอบคุณนะพี่แสง
ริชตอนเด็ก
จะให้น้องมันไปจริงๆหรอ
เรย์ตอนเด็ก
แล้วใครจะเล่นเป็นเพื่อนเรย์ว่ะพ่อ
เรย์ตอนเด็ก
เอ่าแม่อย่าเดินหนีดิ!
เรย์ตอนเด็ก
เรื่องจริงใช่ป่ะ
โรจ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
เรย์หุบปาก!
พราว(แม่นางเอก)
ยังไม่นอนอีกหรอ
แพรวตอนเด็ก
ไปอยู่ที่นู่นจะมีคนคอยเล่านิทานให้ฟังไหม
พราว(แม่นางเอก)
ถ่าแกอยากฟังก็ให้ป้าแสงเล่าให้ฟัง
แพรวตอนเด็ก
แล้วป้าแสงชอบแกล้งเหมือนพี่เรย์ไหม
พราว(แม่นางเอก)
ป้าแสงใจดีแต่แกน่ะอย่าดื้ออย่าซน
แพรวตอนเด็ก
ถ้าไม่ดื้อไม่ซนแม่จะกลับมารับใช่ไหม
พราว(แม่นางเอก)
ชะ ใช่แล้ว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
