'ตึกๆๆ' เสียงรอยเท้าเข้ามาใกล้ห้องของเทอ 'ปั้ง!!' เสียงผลักประตูห้องเข้ามาอย่างแรง"ยัยเด็กนี่!!แกรู้มั้ยว่าแกกำลังสร้างปัญหาให้ฉันอยู่!!!"เสียงของผู้เป็นพ่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงรุนแรงกับเด็กสาว
'เพี๊ยะ'
อึก "ขอโทษ...ด้วยค่ะ"เด็กสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงและน้ำตาที่กำลังใหลรินจากตาคู่สวย 'อาา คงเป็นเพราะเมื่อไม่กี่วันก่อนฉัน ไปมีเรื่องกับพวกนักเลงที่กำลังรังแก เด็กสาวคนนึงอยู่ เรื่องคงถึงหูอาจารย์เข้า'
'ถึงหูอาจารย์ก็ต้อง... ถึงหูของพ่อเขาอยู่แล้ว'
"คิดว่าแกขอโทษแล้วเรื่องมันจะดีขึ้นรึไง!!!!" เสียงตะคอกจากผู้เป็นพ่อ
'เพี๊ยะ!!!'
'เฉยชากับอะไรแบบนี้แล้วสิ'
"ชิ!! แกมันน่าลำคาญซะจริง!"พอพูดจบเขาก็เหวี่ยงร่างของเธอแรงๆ ไปกระทบกับผนังกำแพง
'ตุ๊บ!!!'
'
"อึก!"
"ต่อจากนี้คงจะปล่อยเธอ ออกไปไม่ได้แล้วหละ"เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและกระด้าง
'เขาจับเธอล่ามโซ่เอาไว้ นั่นทำให้เธอไม่สามารถเคลื่อนที่นอกระยะของโซ่เส้นนี้ได้เลย'
'ปั้ง!!'เสียงปิดประตูและล๊อกนั้นทำให้เธอรู้ได้เลยว่า..
"คงจะไม่เปิดประตูนั่นอีกสินะ..."
น้ำตาของหญิงสาวยังคงไหลรินอยู่ แต่ใบหน้าของเด็กสาวไม่ได้สื่ออารมณ์ออกมาเลย
หญิงสาวทำได้เพียงนั่งเงียบๆอยู่อย่างนั้น
'ตั้งแต่เมื่อใหร่นะที่คุณพ่อที่ใจดีตอนนั้นเปลี่ยนไป'
'คงจะเป็นตอนที่...รู้ว่าเทอไม่มีอัตลักษณ์สินะ'
'ไม่มีคุณพ่อที่ยิ้มแย้มตลอด ไม่คุณพ่อที่เมื่อก่อนที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ยิ้มให้เสมอ....'
"หรือว่าเราจะ...คาดหวังมาเกินไปกันนะ"
มันเป็นสิ่งที่ไม่ควรคาดหวังหรอ
บัดนี้ในใจหญิงสาวเลื่อนลอย อ้างว้าง ไร้ที่พึ่งพิงมาก
สีหน้าของเด็กสาวในตอนนี้ไร้อารมณ์ เฉยชา หยาดน้ำตาที่ไหลนั้นก็ค่อยหายไป
เหลือเพียงความบวมช้ำของตาคู่สวย
ในจิตใจลึกๆ กำลังทอประกายผิดหวังอย่างเต็มเปี่ยมยามนึกถึงเรื่องของ..พ่อของเทอ
สายตาที่เศร้าหมองของเธอทอดมองไปที่หน้าต่าง.............
.......,..
'ในใจพลางนึกคิด'
... ถ้าการไม่มีอัตลักษณ์มันทำให้โดดเดี่ยวขนาดนี้...
'ถ้าเป็นไปได้...ถ้าหากว่าเป็นไปได้ละก็'
..."อยากได้คุณพ่อคนเก่ากลับคืนมา"...
-------------------------------------------------
[欲簿]...........
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
