การเดินทางของฉัน

ร่าง

ณ บ้านหลังนึง

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

น...หนู..ข....ขอโทษค่ะ

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

หนู...หนูไม่ได้ตั้งใจ

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

หนูขอโทษ

บุคคลปริศนา(ชาย)

แกมันไร้ประโยชน์!!

บุคคลปริศนา(หญิง)

แกมันปีศาจ

เด็กทุกคน

พ่อค่ะหนูเจ็บ

บุคคลปริศนา(ชาย)

โอไม่เจ็บนะคะ

บุคคลปริศนา(หญิง)

ฉันไม่หน้าคลอดแกมาเลย

บุคคลปริศนา(หญิง)

ถ้าฉันรู้ว่าแกจะทำกันน้องแกอย่างี้

บุคคลปริศนา(หญิง)

แกมันไอไร้ประโยชน์

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

หนู....ขอโทษ

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

หนู..จะไม่ทำอีกแล้วค่ะ

บุคคลปริศนา(ชาย)

หึ...ดี

บุคคลปริศนา(ชาย)

ส่วนลูกกลับไปที่ห้องนอนนะ

เด็กทุกคน

ค่ะ

บุคคลปริศนา(ชาย)

ส่วนแกมานี่

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

ค่ะ

บุคคลปริศนา(ชาย)

เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมีคนเข้ามาตรวจ

บุคคลปริศนา(ชาย)

แกห้ามออกมาจากห้องเด็ดขาด

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

ค่ะ

บุคคลปริศนา(ชาย)

เข้าใจไหม

บุคคลปริศนา(ชาย)

//กระชากหัวไอ

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

หนูเข้าใจแล้วค่ะ

บุคคลปริศนา(ชาย)

เค...ดี

บุคคลปริศนา(ชาย)

กลับไปที่ห้องแกซะ

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

ค่ะ

ขออนุญาตบรรยายนะคะสำหรับใครนึกภาพไม่ออก

ณ ที่ห้องของไอริส

ที่ห้องเป็นห้องใต้หลังคา

สกปรก

ไม่มีที่นอน

มีแค่เพียงผ้าบางๆ

มีลอยเลือดเต็มไปหมด

เป็นห้องที่เด็กสาวอยู่มาตั้งแต่

อายุ....

10ขวบ

ไอริสได้โดนตบตี

ทุกๆวัน

แต่ทุกครั้งที่ไอนิสกลับมาห้อง

ไอจะพูดว่า

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

ก....กลับ..มาแล้วค่ะ

แต่ที่ไอพูดอย่างงั้นเพราะว่า

เธอมองเห็น

วิญญาณ

แต่วิญญาณที่เธอเห็นนั้น....

เป็นวิญญาณญคุณยายของเธอ

คุณยายได้เสียชีวิตไปตั้งแต่เธออายุ 8 ขวบ

แต่ทุกครั้งที่เธอพูดอย่างงี้ทุกคนด็หาว่าเธอเป็นบ้า

เธอจึงไม่มีเพื่อนเลยแม้แต่คนเดียว

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

คุณยาย

วิญญาณคุณยาย

มีอะไรหรอไอ

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

คุณยายหนูโดนตีอีกแล้ว

เด็กสาวได้ร้องไห้

และเดินไปหาคุณยายผู้เป็นที่รัก

วิญญาณคุณยาย

โอๆ

คุณยายได้ปลอบเด็กสาว

ครึ่งชั่วโมงโมงผ่านไป

วิญญาณคุณยาย

ไปนอนนะ

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

โอ...โอเคค่ะ

เด็กสาวสะอึกสะอื้น

ณ เช้าของอีกวัน

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

วันนี้ห้ามลงไปสินะ

จบค่าา

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

สำหรับใครที่ชอบนะคะ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

ก็สามารถบอกกันได้นะคะ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

ส่วนใครที่ไม่ชอบก็สามารถปิดได้เลยนะค่ะ

ถ้าเกิดหนูเขียนผิดยังไงหรือว่าเขียนผิดตรงไหน

ต้องขอโทษ ณ ที่นี่เลยนะค่ะ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

บาย

คำไม่พอ

❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜 ❤️🧡💛💚💙💜

ชีวิตดับ

ต่อเลยนะค่ะ

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

แล้ววันนี้จะทำอะไรดีละ

เด็กสาวได้คุยกับตัวเองอย่างงุนงง

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

ไม่มีอะไรทำเลย

วิญญาณคุณยาย

ไอ

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

ค่ะคุณยาย

วิญญาณคุณยาย

ยายแนะนำให้หนูออกจากบ้านนี้ไปนะ

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

ท...ทำไมละค่ะ

วิญญาณคุณยาย

ยาย......ยายไม่อยากเห็นหนูเจ็บปวดอีกแล้ว

คุณยายได้พูดออกมา

หลังจากเด็กสาวได้ยินอย่างนั้น

เธอก็ได้คิดอยู่สักพัก

จนเธอได้พูดออกมาว่า

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

ได้ค่ะ

ไอ(คาโทมิชาติก่อน)

แต่หนูจะออกไปกลังจากหนูอายุ12นะคะ

วิญญาณคุณยาย

ได้จะ

หลังจากเด็กสาวได้พูดไปอย่างนั้น

เด็กสาวก็ได้ใช้ชีวิตตามปกติ

แต่สิ่งที่ปกติก็คือ

เธอดันโดนทำร้าย

โดนแกล้ง

โดนด่ามากกว่าเดิม

ทำให้เธอยิ่งเจ็บปวด

เธอถูกส่งไปให้ขายตัว

โดยที่เธอไม่เต็มใจ

หลังจากเธออายุครบ12ปีเธอก็ได้หนีออกจากบ้าน

บ้านที่เธอเหมือน

โดนทรมารทั้งเป็น

แต่สิ่งที่เธอไม่อยากให้เกิดก็เกิดขึ้น

หลังจากที่เธอไดหนีออกจากบ้านมา

ทางฝั่งพ่อแม่ของไอนั้นก็ได้ออกตามหาเธอ

แต่คิดว่าเค้าตามหาเพราะเป็นห่วงหรอ

เหอะ

เค้าตามหาเพราะว่าจะมาฆ่าปิดปากก็แค่นั้นเอง

แต่การตามหาไอนั้นก็ไม่ได้ง่ายเลย

เค้าได้ใช้เวลาในการตามหาไอนั้น

ทั้งหมด

8 ปี

พอได้อายุ 20 ใกล้ 21

ชีวิตของเธอก็ได้ดับ

เพราะพ่อเเม่ของเธอนั้นได้ตาม

หาเธอเจอแล้ว

บุคคลปริศนา(หญิง)

แหมแกอยู่นี้เองนะ

บุคคลปริศนา(หญิง)

คุณหมอ

แล้วใช้ค่ะ

ไอได้ดัน

ตัวเอง

ทำงานหาเงิน

จนเรียนจบ

จนได้เป็นหมอ

บุคคลปริศนา(หญิง)

5555

บุคคลปริศนา(หญิง)

ชั่งหน้าตลก

ไอได้ตัวสั่นเพราะความกลัว

หลังจากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

จบแล้วค่าา

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

ชอบกันไหมค่ะ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

ถ้าชอบก็สามารถบอกได้นะค่ะ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

บาย

ที่ไหนนะ

ต่อ

เธอได้ตื่นจากการหลับไหล

เธอได้นอนอยูในที่ไม่คุ้นเคย

แล้วพูดกับตัวเองว่า

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ที่นี้ที่ไหน

lumine(นักเดินทาง)

อะ

lumine(นักเดินทาง)

เธอตื่นแล้วหรอ

lumine ได้ถามเธอ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ใช้แล้วที่นี้ที่ไหนหรอ

lumine(นักเดินทาง)

ออ

lumine(นักเดินทาง)

ที่นี่คือเมืองMondstadt

lumine(นักเดินทาง)

นะ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

หะ

เด็กสาวได้ตกใจ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

แล้วเธอชื่ออะไรหรอ

lumine(นักเดินทาง)

ออฉันชื่อlumine

lumine(นักเดินทาง)

ส่วนนี่

lumine(นักเดินทาง)

Paimon

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

สวัสดี

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ส...สวัสดี

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

แล้วเธอชื่ออะไรหรอ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ออ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ฉันชื่อ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

เออ...

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

อย่าบอกนะว่าเธอความจำเสื่อมอะ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ฉันไม่ได้ความจำเสื่อมนะ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

เอาแล้วเธอชื่ออะไรอะ

lumine(นักเดินทาง)

Paimon อย่าไปพูดอย่างงั้นสิ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ฉันชื่อ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ฉันชื่อ

เด็กสาวได้งุนงงอยู่สักพัก

ก่อนที่เธอจะพูดว่า

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ฉันชื่อ-

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

หยุดพูดคำว่าฉันชื่อสัดที่

lumine(นักเดินทาง)

Paimon อย่าพูดตัดสิ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

ก็ได้

lumine(นักเดินทาง)

แล้วเธอชื่ออะไรหรอ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ฉันมีชื่อว่า

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

เนอิโร่ คาโทมิ

lumine(นักเดินทาง)

อะชื่อเพราะจัง

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ขอบคุณนะ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

แล้วนี้เธอจะไปไหนต่อหรอ

lumine(นักเดินทาง)

ออ

lumine(นักเดินทาง)

ฉันจะไปที่

lumine(นักเดินทาง)

Liyue หนะ

lumine(นักเดินทาง)

ทำไมหรอ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ออ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

พอดีว่าฉันจะได้พาเธอไปถูกไง

lumine(นักเดินทาง)

อะดีเลย

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

นี่

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

เธอหนะ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

หืมมีอะไรหรอ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

เธอจะพาไปยังไงอะ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ออทางลัดอะ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

ออ....หะ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

มันมีทางลัดด้วยหรอ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

หืมมีสิ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

(ดีนะที่เคยเล่นมาก่อน)

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

แล้วจะไปกันเลยไม่อะ

lumine(นักเดินทาง)

เดี๋ยวไปพรุ่งนี้ก็ได้

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

แต่ถ้าเกิดไปพรุ่งนี้พวก

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

Hilichurl มันจะเยอะเป็นพิเศษนะ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

lumine

lumine(นักเดินทาง)

จริงหรอ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ใช้

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

แต่ถึงจะเยอะแค่ไหนมันก็ไม่เป็นไรหรอก

ปล.ถ้าเกิดใครสงสัยว่าทำไมน้องไม่กลัวพวก hilichurl หรือตัวอะไรเลย

เฉลยหน้าที่นี้เลยนะน้องทำงานหน้าเป็นหมอแต่งานจริงๆของน้องคือนักฆ่า

lumine(นักเดินทาง)

ไม่เป็นไรหรอก

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

แต่ฉันจะไม่ช่วยเธอสู้นะแต่ฉันจะแค่มองดูอยู่ห่างๆ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

เอ้าแล้วทำไมไม่ช่วยอ่ะ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

มีเหตุผลส่วนตัวนะ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

ออ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

เนอิโร่ คาโทมิ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

ตามฉันมานี่หน่อยสิ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

หืม

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

ได้สิ

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

นิอิโร่

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

นี่ชื่อปลอมของเธอใช่ไหม

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

มีคนรู้ซะแล้ว

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

เสียดายจังกะว่าจะเล่นด้วยอีกนานนิดหน่อยเอง

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

แล้วชื่อจริงๆของเธอคือชื่ออะไร

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

มันก็แค่สลับกันเองนะ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

จาก เนอิโร่ คาโทมิ

เนอิโร่ คาโทมิ(นางเอก)

เป็นคาโทมิ เนอิโร่

Paimon(อาหารฉุกเฉิน)

หะ

จบค่าาา

บายค่าาา

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!