เช้าที่อากาศครึ่มไปด้วยเมฆฝนที่ตกลงมาเบาๆ การจราจรที่แน่นไปด้วยรถเต็มท้องถนน ณ หอพักไกล้กับมหาลัยแห่งหนึ่ง

มีชายหนุ่มร่างเล็ก ผมชมพูกำลังเตรียมตัวไปส่งงานที่มหาลัย

...เฟย์// อืม~ งานของฟ้าที่ถูกฝากให้ทำหายไปไหนแล้วเนี้ย ถ้าหายจริงขึ้นมามีหวังโดนด่าแหงๆ หวังว่าจะกองทับอยู่ในนี้น้า............

เค้าใช้มือยกและเรียงใบงานที่กองอยู่บนโต๊ะที่รกไปด้วยแผ่นกระดาษสายตาก็มองหารายงานของเพื่อนที่โยนงานมาให้ทำไม่ต่างกับงานต่างๆที่เรียงรายอยู่บนโต๊ะ

...เฟย์// อ่ะ! นี้ไงเจอแล้วๆ (เห้อ~)นึกว่าหายไปแล้วแหะ รีบจัดอะไรแล้วลงไปรอ"ฟ้า"ที่มอเลยดีกว่า ป่านนี้คงจะรอเราแย่แล้วสิ...

เค้าถอนหายใจเบาพร้อมรีบจัดกระเป๋าสะพายสีดำอย่างรวดเร็วแล้วเดินไปเปิดประตูห้อง

...//เอี๊ยดดด~...

เค้าเปิดประตูออกไปเผยให้เห็นผู้หญิงผมทอง หน้าตาสะสวยในชุดนักศึกษายืนกอดอกจ้องมองมาที่เค้า สีหน้าของเธอไม่ค่อยสบอารมย์เท่าไหร่นัก และเธอก็พูดขึ้น

...ฟ้า// ต้องให้รอนานแค่ไหนห่ะ! ถึงแกจะก้าวออกจากห้องมา ไอ้ขี้แย!! แกนี้มันไม่ได้เรื่องเลยซักอย่าง!! ต้องให้ชั้นสั้งทุกเรื่องเลยหรอ!...

เธอตะโกนใส่เค้าด้วยความโมโหพร้อมกับมองเค้าด้วยสายตาเหยียดหยามแต่มือทั้งสองยังคงกอดอกอยู่อย่างนั้น

...เฟย์// ขะ-ขอโทษด้วยน้า! ชั้นไม่รู้ว่าเธอจะมาหาชั้นถึงที่หอชั้นวุ่นอยู่กับรายงานของเธอที่เธอฝากชั้นเมื่อคืน..หนะ...หนะ..นี้รายงานของเธอชั้นทำเสร็จแล้วหละ...

เค้ารีบหยิบรายงานในกระเป๋าให้เธอแต่ด้วยความรีบรนเลยทำให้รายงานพลัดตกลงพื้น

...//ตุบ!...

...ฟ้า// ขนาดแค่หยิบกระดาษปกติยังทำร่วงได้เลยแล้วแกจะไปทำอะไรได้ห่ะ!ชั้นสงสัยจริงๆว่าแกรอดมาถึงทุกวันนี้ได้ยังไงกัน...

...เฟย์//ชั้น ขอโทษ! ขอโทษจริงๆ!ชั้นรู้สึกเพลียเพราะเมื่อคืนชั้นได้นอนนิดเดียวเอง...

...//เห้อ!...

เธอถอนหายใจด้วยความเอือมระอาและไม่อยากที่จะคุยอะไรด้วยจากนั้นก็เดินไปที่ลิฟท ส่วนเค้าก็รีบเก็บรายงานจัดเรียงแล้วเก็บเข้าไปในกระเป๋าก่อนจะลุกขึ้นมาล็อกประตูห้องแล้วรีบเดินตาม"ฟ้า"ไป

...//ตึกๆๆ...

เค้าเดินลงบันไดด้วยความเร่งรีบเพราะลิฟท์ที่หอนั้นมีแค่ตัวเดียวและใช่ คนที่ใช้อยู่ก็คือฟ้า เค้าเดินลงบันไดตั้งแต่ชั้น4ถึงชั้น1 ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดโตเพราะความเหนื่อย พอก้าวขาถึงชั้น1ก็เห็นฟ้ากำลังก้าวออกจากลิฟท์เช่นกัน

...//แฮกๆๆ......

...ฟ้า//อะไรกัน อ่อนแอเกินไปไหมแค่4ชั้นเองทำเป็นสำออยไปได้ ไอ้ขี้แย! เร็วเข้าเดี๋ยวก็ไม่ทันส่งงานหรอก ก็เพราะแกเนี้ยแหละ! ทำให้ชั้นเสียเวลาต้องมาตามแก บอกไว้เลยนะถ้าชั้นได้ F ขึ้นมาหละก็มันเป็นความผิดของแกทั้งหมด!...

...เฟย์//ขอโทษ......

...ชั้นแค่เหนื่อยเท่านั้นเอง เราไปกันเถอะก่อนที่ฝนจะตกหนักกว่านี้นะ...

...ฟ้า//ไม่ต้องบอกก็รู้!...

ทั้งสองเดินลงไปที่รถยนต์ที่จอดรออยู่หน้าหอฟ้าเปิดประตูข้างคนขับแล้วเข้าไปนั้งข้างใน เฟย์เองก็เปิดประตูหลังและกำลังจะเข้าไปนั้ง

...แฟนของฟ้า//เห้ย! ทำอะไรว่ะ!? ใครบอกให้มึงขึ้นรถกูห่ะ?!...

ชายที่นั้งอยู่ที่นั้งคนขับหันมาตะโกนด่าใส่เฟย์เค้าเป็นแฟนของฟ้าพวกเค้าคบกันมาได้3เดือนแล้วและก็เรียนอยู่มหาลัยเดียวกัน

...เฟย์//อะ?! ขะ-ขอโทษ ขอโทษจริงๆ!...

...ชั้นนึกว่าจะให้ชั้นไปด้วย...

...ฟ้า//ชั้นก็ไม่ได้บอกให้แกขึ้นด้วยซ่ำจะว่าไปเอารายงานของชั้นมาซ่ะ! ชั้นจะได้รีบไปส่งก่อน เพราะว่าวันนี้ชั้นจะไปเดทกันแฟนที่ร้านอาหารเปิดใหม่ไกล้ห้างหน้ามอ...

เฟย์รีบเปิดกระเป๋าอีกครั้งแล้วหยิบรายงานของฟ้าส่งให้มือเธอ ทันทีที่เค้าส่งให้เสร็จเธอก็กดปิดหน้าต่างรถและพวกเค้าก็ขับรถออกไป

...เฟย์//ขอให้สนุกกันทั้งคู่น้า.......

เฟย์ยืนมองรถที่ขับออกไปกลางสายฝนที่ตกลงมาเบาๆก่อนที่จะเดินกลับไปเอาจักรยานที่จอดอยู่ แล้วปั่นออกไป...

ระหว่างทางที่เค้าไปมหาลัย เค้าเจอกับลูกแมวที่กำลังร้องเรียกหาแม่อยู่ข้างฟุตบาท

เค้าจอดแล้วลงไปดู มันออกมาจากพุ่มไม้ข้างกำแพงโรงงานน้ำแข็ง แล้วเดินเข้ามาหาเค้าด้วยท่าทางที่อิดโรยคงเป็นเพราะไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้ว

...เฟย์//ฟุเอ๋?! ทำไม่แกถึงอยู่ตัวเดียวหละแม่แกหายไปไหนหละเนี้ย??...

...//เหมียว~~ เหมียว~...

...เฟย์//เอาหละชั้นจะเอาแกมาอยู่ด้วยกันนะดูท่าแล้วแม่แกคงจะทิ้งแกไปแล้วหละ...

เค้าอุ้มลูกแมวเข้ามาด้วยความอ่อนโยนและเอาไปวางไว้ที่ตะกร้าหน้าจักรยานที่รองด้วยผ้าผืนเก่า เจ้าแมวน้อยก็ยังคงร้องด้วยความหิวโหยก่อนที่เค้าจะเริ่มปั่นไป

เค้ามุ่งหน้าไปยังมหาลัยเพราะรู้ว่าระหว่างทางก่อนที่จะถึงมหาลัย จะมีร้านขายอาหารสัตว์อยู่ร้านหนึ่ง

...เฟย์//หวังว่าวันนี้คงเปิดนะ...ถ้าไม่เปิดคงต้องซื้อนมกล่องให้แกกินไปก่อน...

และใช่ร้านขายอาหารสัตว์นั้นปิดที่หน้าร้านมีป้ายเขียนอยู่ว่า

"ขออภัย ปิดทำการเป็นเวลา2วัน"

...เฟย์//เห้อ....กะแล้วเชียวเดี๋ยวไปซื้อในมหาลัยเลยแล้วกัน อดทนหน่อยนะ...

ผ่านไป1ช.ม เมื่อเค้าไปส่งรายงานสุดท้ายเสร็จเฟย์ก็เดินออกมาจากตึกพร้อมกับเจ้าเหมียวที่อยู่ในกระเป๋าเค้าก้มมองดูมันหลับด้วยความเอนดู เพราะในระหว่างที่กำลังรอส่งรายงานเค้าก็ป้อนนมที่ซื้อในมหาลัยให้มันกินจะอิ่มแล้วหลับไป

...เฟย์//อืมมมม!!! หย็าาา~~ ในที่สุดงานสุดท้ายของปีก็เสร็จแล้ว แต่เอ...นี้ก็ผ่านมา4ปีแล้วที่ชั้นเรียนมหาลัยมาตอนนี้อีกครึ่งปีก็จะจบแล้วรู้สึกว่ามันแค่แปปเดียวเอง... เอาหละ!วันนี้ฉลองความพยายามของเราแล้วกัน!...

เค้าเหยียดแขนขึ้นเพื่อคลายความเมื่อยพร้อมกันนึกถึงเวลาที่ผ่านมาว่ามันช่างเร็วเสียจริงพอนึกได้ดังนั้นเค้าก็เดินทางกลับหอระหว่างทางก็แวะซื้อของกินเล็กๆน้อยจากร้านในมหาลัยและร้านข้างทางกลับไปด้วยฉลองให้กับความพยายามมาตลอด4ปี

...//อื๊ดด อื๊ดด~~...

เสียงนาฬิกาปลุกของมือถือดังขึ้นพร้อมกับแจ้งเตือนเวลา6โมงตรง สภาพอากาศก็ยังมีฝนตกเบาๆเหมือนเมื่อวานและก็คงจะตกนานตามที่พยากรอากาศในข่าวรายงานที่เคยรายงานไว้ก่อน

...**เฟย์// อืมมมม~~ ถึงเวลาแล้วสิน้าา...

...อ้าาห์~~ วันนี้ต้องไปหาที่บริษัทฝึกงาน...

...ด้วยสิ**......

เฟย์ตื่นขึ้นด้วยความงัวเงียพร้อมกับลุกออกจากเตียงและหันไปมองลูกแมวที่เค้าเก็บมาเลี้ยงเมื่อวาน มันกำลังนอนขดตัวบนเบาะรองก้นอันเก่าของเค้า เฟย์มองดูด้วยความเอ็นดูและยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วเริ่มทำกิจวัตรประจำวันตามเช่นเคยเหมือนทุกๆครั้ง

...//ซ่า~~ ซ่า~~...

...เฟย์// "งานที่อยากได้ก็มี พนักงานบัญชีไม่ก็พนักงานแผนกการขาย แต่ต้องหาดูก่อนว่าที่ไหนเค้ายังรับอยู่บ้าง"...

เค้าพูดกับตัวเองขณะอาบน้ำ และเมื่ออาบน้ำเสร็จก็แต่งตัวเตรียมตัวออกไปหางานแต่ก็ได้ยินเสียงร้องเบาๆที่ทางเดินหน้าน้องนอน

...//เหมียว~ เหมียว~ เหมียว~~...

เจ้าลูกแมวตัวน้อยร้องขึ้นพร้อมกับค่อยๆเดินออกมาจากห้องนอนพอมันเห็นเฟย์ที่กำลังยืนผูกเน็กไทท์อยู่มันจึงวิ่งเข้าหาด้วยอุ่งเท้าเล็กๆของมันแล้วเข้ามาเกาะขาของเค้าพร้อมส่งเสียง

...//เหมียว~ เหมียว~...

ดวงตาคู่เล็กที่ส่องประกายมองขึ้นมาที่เค้าด้วยความหิว เฟย์จึงก้มลงไปหามันด้วยความอ่อนโยน

...เฟย์//หิวแล้วสิน้าา ขอโทษนะชั้นเกือบลืมไปหนะ มาม่ะ! มานี้เลยเจ้าตัวเล็ก~~...

เค้าอุ้มเจ้าลูกแมวตัวน้อยด้วยความเอ็นดูมาไว้ที่ไหล่แล้วเดินไปที่ห้องครัว เค้าวางมันลงบนโต๊ะ จากนั้นหันไปเปิดตู้เย็นและเอื้อมมือไปหยิบกล่องนมพร้อมใช้กรรไกรตัดที่ปลายหูของกล่องนม เฟย์วางกล่องนมไว้บนโต๊ะต่อด้วยก้มลงไปหยิบชามเล็กๆใต้โต็ะอาหารขึ้นมา จากนั้นเทนมลงไปพอเหมาะ พอเจ้าเหมียวเห็นดังนั้นแล้วมันก็รีบวิ่งไปที่ชามนมแล้วดื่มนมด้วยความหิว คงเป็นเพราะว่ามันก็โตได้ประมาณหนึ่งแล้วก่อนที่เค้าจะไปเจอมัน เลยทำให้ไม่ต้องมาจับป้อนเหมือนลูกแมวพี่พึ่งเกิดใหม่

...เฟย์//เดียววันนี้ชั้นจะออกไปหางานนะ รูบี้...

...ชั้นไปไม่นานหรอกแกคงอยู่คนเดียวได้นะ...

...//เหมียว~~...

เจ้าเหมียวหยุดเลียนมแล้วหันมามองหน้าเค้าเหมือนจะบอกอะไรบางอย่างหน้าของมันทำให้เฟย์รู้สึกอึดอันกับการที่ต้องปล่อยให้มันอยู่ตัวเดียวในห้อง

เฟย์//ไม่เอาน่าอย่ามองชั้นอย่างนั้นสิ

ชั้นสัญญาว่าจะไปไม่นาน

เค้าก้มลงไปไกล้มันแล้วเอื้อมมือเกาที่คางเบาๆ มันทำให้เจ้าเหมียวหันไปเลียนมเหมือนเดิม เค้าลกขึ้นจัดเน็กไทท์สะพายกระเป๋าแล้วเดินไปที่ประตูหน้าห้องพร้อมกับหันมาพูดกับเจ้าเหมียวอีกครั้ง

เฟย์//เอาหละชั้นต้องไปแล้ว อย่าดื่อหละเดี๋ยวจะหาซื้อขนมมาให้น้าา รูบี้!

เค้าปิดประตูห้องแล้วล็อกประตู ในระหว่างโถงทางเดินของหอพักเฟย์ ก็มองไปมองฝนที่กำลังตกเบาๆท้องฝ้าสีเทาเสียงของการใช้ชีวิตของผู้คน

...//เสียงโทรศัพท์...

...เฟย์//ฮัลโหลฟ้า? มีอะไรหรอ??...

...ฟ้า//เฟย์! รีบมาหาชั้นเดี๋ยวนี้เลย!!!...

...เฟย์//อ่ะ...เอ๋?? เดี๋ยวก่อนๆ ฟ้าเกิดอะไรขึ้น???!!...

...ฟ้า//อย่าพึ่งถาม! รีบมาหาชั้นเดี๋ยวนี้!!ชั้นให้แฟนชั้นไปรับนายแล้ว!...

...เฟย์//อะ...โอเค...

...//เสียงวางสาย...

เค้าเก็บมือถือลงไปในกระเป๋าแล้วรีบวิ่งไปที่ลิฟท์ ใช้นิ้วกดไปที่ชั้น1ด้วยความเร่งรีบ

ประตูปิดและลิฟท์ค่อยๆเลื่อนลง ในใจของเค้าคิดอยู่ว่า มันเกิดอะไรขึ้น?!

ทำไมเธอถึงเร่งรีบขนาดนั้น?! ชั้นทำอะไรผิดไปหรอ?!

...//ติ้ง~...

...เฟย์// หง่ะ?!...

เค้าสะดุ้งกับเสียงประตูลิฟท์ที่เปิดออกหน้าจอแสดงให้เห็นว่าถึงชั้น1 เค้ารวบรวมสติแล้วก้าวขาออกไปจากลิฟท์เค้าเดินลงบรรไดหน้าหอลงไป แล้วเห็นรถแฟนของฟ้าจอดที่รานจอดรถหน้าหอ หน้าต่างที่นั้งคนขับถูกลดลงมารับน้ำฝนที่ตกลงมาเบาๆ

เฟย์รีบเดินเข้าไปหาจึงทำให้มองเห็นแฟนของฟ้านั้งสูบบุหรี่อยู่ข้างในหมอนั้นหันมามองที่เฟย์แล้วหยิบบุหรี่ออกจากปากที่เหลืออยุ่ครึ่งมวนมาขยี้ลงบนจานเขี่ยบุหรี่ที่ทำจากแก้วขนาดเล็ก แล้วก็พูดขึ้น

...แฟนของฟ้า// เสร็จแล้วหรอ? มารีบขึ้นมาได้แล้ว ชั้นนั้งรอตั้ง5นาทีนายเนี้ยช้าจริงๆ......

...เฟย์//ขะ...ขอบคุณนะที่มารับชั้นหนะ...

เฟย์รีบเดินไปที่ประตูฝั่งคนขับแล้วเปิดประตูพร้อมกับนั้งลงไป ในตัวรถนั้นถูกตกแต่งด้วยสิ่งที่เฟย์หรือคนที่ไม่เคยมีรถจะรู้ถึงราคาของมันแต่ก็มองได้ว่ามันต้องแพงมากๆ เมื่อเฟย์ปิดประตูรถลง หมอนั้นก็ขับรถออกจากหอไปบรรยากาศในรถนั้นรู้สึกถึงความอึดอัด เหงื่อเม็ดเล็กๆที่ไหลออกมา ขัดกับอุณภูมิในรถที่เย็นไปถึงกระดูก ในใจของเฟย์กลาหนไปหมดทั้งคำถามความสงสัยความกลัวมันตีกับอยู่ในใจเค้าไปหมด

...แฟนของฟ้า// มันร้อนหรอ? แอร์ก็ปรับเบอร์4เลยนะ ไม่สบายรึเปล่า??...

...เฟย์//อ่ะ....ปะ...เปล่าหนะแค่.......

...แฟนของฟ้า//สงสัยใช่ไหมหละว่าเกิดอะไรขึ้นหนะใช่ไหม?...

...เฟย์//อะ....อะ..อืม....ชะใช่...

...แฟนของฟ้า//เมื่อวานที่พวกเราไปส่งรายงานของฟ้า อาจารย์ก็ให้นามบัตรบริษัทที่อาจารย์รู้จักกับคนในนั้น แถมบอกมาด้วยว่าถ้าเข้าไปทำงานแล้วเงินดี พวกเราเลยลองเข้าไปดูเล่นๆ ชั้นที่เตะฝุ่นมา1ปีกว่าๆแล้วก็อยากหางานเล่นดูและก็ไม่ค่อยสนใจอะไรหรอกแต่แค่รู้จากการเข้าไปสัมภาษณ์ว่าเงินเดือนมันล่อตามากๆ...

...แถมงานง่ายๆด้วย พวกเราเลยสมัคเริ่มฝึกงานแต่เค้ารับ ชาย2หญิง1 ตอนแรกก็โทรหาคนที่รู้จักคนอื่นๆมา สรุปสัมภาษณ์ไม่ผ่านเลยเลือกนายมาหนะ...

...เฟย์// เอ๋!!?!?? ชั้นหรอ???...

...แฟนของฟ้า//ใช่... ขอโทษทีพูดไม่ดีใส่เมื่อวานนะ......

...เฟย์// มะ…ไม่เป็นไรชั้นไม่ได้คิดมากหรอนะ...

...(ยิ้ม)...

พอเค้าเห็นรอยยิ้มของเฟย์ก็รีบหันไปมองข้างหน้าทันที่ เฟย์ที่ฟังสาเหตุที่ถูกโทรเรียกมาแล้วเค้าก็รู้สึกหนักใจอยู่เล็กน้อย

รถที่ขับไปด้วยความเร็วไม่มากนักก็ไปจอดที่หน้าบริษัท บริษัทหนึ่ง เป็นตึกสูงขนาดใหญ่ที่ทาสีด้วยสีเทาที่เหมือนกับตึกๆอื่นๆ รถที่เข้าไปจอดที่ลานจอดรถใต้ดินทั้งสองออกจากรถแล้วเดินไปที่ลิฟท์ๆหนึ่ง พวกเค้าเข้าไปในลิฟท์แล้วแฟนของฟ้าก็ใช้นิ้วกดไปยังชั้น5 ลิฟท์ค่อยๆขึ้นไป เฟย์ที่ประหม่าและตื่นเต้นมือกุมกระเป๋า ตัวสั้นเล็กน้อย

...แฟนของฟ้า// หึๆ นายเนี้ยดูตลกจริงๆเลยนะ~...

เค้าขำขึ้นเล็กน้อยกับท่าทางของเฟย์ที่ช่างน่ารักบวกด้วยการที่เค้าเป็นคนหน้าหวานแล้วตัวเล็กตัวที่สั้นจากความประหม่าและตื่นเต้น

...//ติ้ง!...

...เฟย์//อ่ะห์?!...

เค้าตกใจให้กับเสียงแจ้งเตือนของลิฟท์ที่บอกว่าถึงชั้นที่ต้องการอีกครั้งเพราะในใจเค้านั้นสับสนและกลัว

...แฟนของฟ้า//ฮ้าๆ~...

อีกครั้งที่เค้าหัวเราะให้กับอาการของเฟย์พวกเค้าก็ออกเดินตรงไปผ่านห้องต่างๆแล้วก็ไปหยุดที่ห้องๆหนึ่งหน้าห้องนั้นมีป้ายเขียนว่า "หัวหน้าแผนก" ข้างในมีเสียงคนคุยกันแต่ก็ฟังไม่ได้ศัพท์ แฟนของฟ้าเคาะประตูแล้วเปิดเข้าไป

...//ก็อก ก็อก ก็อก!...

...//เอี๊ยดดด~......

...แฟนของฟ้า//ขออนุญาตนะครับ......

เมื่อประตูเปิดเข้าไปก็เผยให้เห็นคน2คนที่กำลังนั้งคุยอยู่ที่โซฟาสีดำ บนโต๊ะก็มีกระถางต้นไม้ที่มีต้นไม้สีเขียวต้นเล็กๆวางไว้อยู่ คนที่กำลังนั้งคุยกันอยู่ คนหนึ่งเป็นชายที่ไม่รู้จักแต่เดาได้ว่าน่าจะเป็นหัวหน้าแผนก ส่วนอีกคนหนึ่งก็คือ ฟ้า ที่แต่งตัวด้วยเสื้อของของมหาลัยสีขาวและพูกเน็กไทท์สีดำเอาไว้ เธอหันมาพูดกับเฟย์ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลว่า

...ฟ้า// เฟย์! มาแล้วหรอ! มานั้งตรงนี้สิ!...

...เฟย์//อะ…อืม...

เค้าเดินเข้าไปนั้งข้างๆฟ้าแต่มีก็ยังกอดกระเป๋าไว้แน่นอยู่ชายคนนั้นมองมาที่เฟย์แล้วยิ้มเล็กๆให้ เฟย์ที่ยังคงประหม่าอยู่ก็นั้งก้มหน้ามองที่โต๊ะแล้วค่อยๆพูดว่า

...เฟย์//ยะ...ยินดีที่ได้รู้จะฮะ......

เค้าพูดออกมาด้วยเสียงเบากับชายใส่ชุดสูทสีดำที่นั้งอยู่ฝั่งตรงข้าม

...ชายคนนั้น// ฮ้าๆ! น่ารักจริงๆเลยนะครับผมเข้าใจว่าจู่ๆก็ถูกเรียกมาโดยยังไม่รู้อะไรเลยสินะครับ...

ชายคนนั้นยิ้มและหัวเราะให้กับท่าทางของเฟย์ที่ดูน่าเอ็นดูเหมือนแมวตัวหนึ่ง บวกด้วยใบหน้าของเฟย์ที่เริ่มแดงด้วยความอาย

...ฟ้า//ขอโทษแทนเค้าด้วยนะคะเค้าเป็นคนที่ค่อนข้างขี้อายหนะค่ะ เลยจะเกรงๆหน่อย...

...ชายคนนั้น//ไม่เป็นไรครับๆผมเข้าใจดีเลยหละผมก็มีเพื่อนสมัยเด็กที่เหมือนเค้าเลยครับ เอาหละผมขอแนะนำตัวให้คุณเฟย์ก่อนเลยนะครับ ผมมีชื่อว่า "ลอย์"...

...(ลอย์ อาเทอร์) เรียกว่าคุณลอย์ก็ได้ครับ...

...เฟย์// ยะ...ยินดีที่ได้รู้จักฮะ......

...คุณลอย์// เอาหละผมจะอธิบายให้คุณเฟย์ฟังนะครับกับสาเหตุที่คุณมาที่นี้...

...เมื่อวานคุณฟ้าและแฟนของคุณฟ้าได้มาติดต่อของเข้ามาฝึกงานกับทางบริษัทแป้งหอม, จำกัด ของเรานะครับเนื่องด้วยช่วงนี้เรากำลังมองหาพนักงานแผนกเอกสารและบัญชีมาเพื่มเพราะบริษัทของเรากำลังเติบโตขึ้นในช่วงนี้และเราก็ยื่นขอเสนอพิเศษให้พวกคุณด้วยหากพวกคุณฝึกงานครบกำหนดในเวลา1เดือนสำเร็จก็จะถูกบรรจุเป็นพนักงานของบริษัทของเราอย่างเต็มตัวและจะประเงินเดือนเพื่มขึ้น2%ครับ...

และทางคุณฟ้าและแฟนของคุณฟ้าได้สำภาษณ์กับทางเราเสร็จแล้วเมื่อวันที่ผ่านมา

และยังเหลืออีก1อัตตราที่ยังขาดอยู่ คุณฟ้าก็เลยเสนอชื่อของคุณมาหนะครับ พอลองดูประวัติการศึกษาของคุณดูแล้วเราก็สนใจทันที่เลยครับ

...ฟ้า//ใช่แล้วหละชั้นก็เลยโทรหานายหนะเฟย์ ขอโทษที่กระทันหันน้าาา~~...

...เฟย์//ฮ...ฮะผมเข้าใจแล้วฮะ...

...คุณลอย์//ดังนั้นแล้วคุณเฟย์สนใจที่จะทำงานร่วมกับเราไหมครับ? แน่นอนว่าคุณเฟย์สามารถปฏิเสธได้เสมอนะครับ...

...เฟย์//อืม.......

เฟย์ก้มหน้าลงไปพร้อมกับกำมือแน่นใจในก็สับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหันในวันนี้เค้าคิดในใจตัวเองแต่ก็รู้สึกถึงสายตาที่กำลังมองมาที่เค้า ความรู้สึกถึงสิ่งที่ทำให้เค้ากลัวเค้ารู้ว่าความรู้สึกที่ส่งมานี้เป็นของใครเค้าค่อยมองไปที่เพื่อนของเค้าฟ้าเธอยิ้มแล้วมองมาที่เค้าพร้อมบอกว่า

...ฟ้า//มีอะไรหรอเฟย์? นายไม่สนใจหรอ?...

...ไม่ต้องเครียดหรอกนะ ตัดสินใจเองเลยนะ...

น้ำเสียงที่นุ่มนวนที่หากคนที่ไม่เคยรู้จักกับเธออย่างสนิทสนมและเคยอยู่ด้วยกันมาเนิ่นนานก็จะไม่รู้ถึงสิ่งที่แผงอยู่ในคำพูดนั้น เฟย์ เพื่อนที่เติบโตมากับฟ้ามาตั้งแต่เด็ก ความทรงจำที่เคยอยู่ด้วยกันมา เค้ารู้เลยว่าเธอกำลังบอกถึงความหมายที่ซ้อนออกมากจากคำพูด เฟย์เดาได้เลยและเดาถูกด้วย ฟ้าคงจะพูดอยู่ว่า

..."ตอบรับซ่ะไอ้ขี้แย!! ถ้าแกตอบปฏิเสธไปหละก็แกไม่ตายดีแน่!!!"...

เฟย์เครียดกับสถานะการณที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก เค้าจัดสินใจขึ้นมาโดยทันที

...เฟย์//ผ....ผม รับข้อเสนอครับ......