นามปากกา

"พระเอก เพลิง พิศพักตร์" พ่อหมอของภาคอีสาน

"นายเอก กันน์ กนิษฐ์ " เด็กหนุ่มอายุ 21 ปีเรียนอยู่วิทยาลัยปี 3 ในชีวิตเจอแต่ผีก่อกวนตลอด

.

.

.

สวัสดีครับผม "กันน์ กนิษฐ์" เด็กหนุ่มปี3

ผมใช้ชีวิตอยู่แต่ในบ้านครับผมไม่มีเพื่อนวันๆก็แค่นอนแล้วก็เขียนงานครับไม่มีอะไรมากเลยแต่ก็มีความสุขนะครับชีวิตผมไม่ได้ดีแบบคนอื่นเลยครับเพราะมีแต่พวกผีคอยตามคอยทำอะไรให้กับคนที่เข้าหาผมประจำไม่รู้ว่าทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยช่วงประถมผมเคยมีเพื่อนครับพอผ่านไปเรื่อยๆก็เริ่มมีเรื่องแปลกๆขึ้นมาวันนั้นผมไปนอนบ้านเพื่อนตอนนั้นเพื่อนผมกำลังอาบน้ำพอเปิดก็อกน้ำก็มีน้ำเหลวสีแดงไหลออกมาจนเพื่อนผมกรี๊ดจนสลบเมื่อผมเข้าไปก็พบว่าเพื่อนผมเปิดก็อกน้ำทิ้งใว้ผมได้ลากเพื่อนผมออกมาพอตื่นเพื่อนผมก็บอกว่ามันได้เปิดก็อกน้ำแล้วมีเลือดไหลออกมาเต็มเลยผมก็ไม่ได้ตอบโตอะไรเลยปล่อยไปก่อนพอตอนนอนผมก็ได้ยินเสียงคนมาพูดข้างหูผมว่า

" ไปอยู่ด้วยกันไหม ? :) "

ผมรีบตื่นขึ้นผมคิดในใจว่าผมทำไรให้ใครหรือป่าววะหรือผมไปทำอะไรให้ใครหรือป่าวก่อนผมจะก้มลงนอนผมมีความรู้สึกเหมือนมีคนมองผมอยู่แต่ผมก็ว่าผมคิดไปเอง พอเวลาผ่านไปผมจบการศึกษาเพื่อนผมต้องย้ายไปเรียนต่างจังหวัดส่วนผมเรียนต่อในกรุงเทพนิละครับจนตอนนี้ผมยังไม่มีเพื้อนสักคน

"เฮ้อออ"เสียงเด็กหนุ่มได้ถอนหายใจออก

"วันนี้มีไรกินบ้างนะ" เด็กหนุ่มได้ลุกจากเก้าอีกก่อนจะตรงไปที่ห้องครัวและตรงไปที่ตู้เย็นหาของกิน

จูๆก็มีเสียงของตกจากห้องตัวเองกันย์ได้วิ่งไปดูพบว่าเป็นเพียงแก้วน้ำตกกันน์ก็ไม่อะไร

" อยู่ด้วยกับมาเป็นปีทำไม่ไม่ไปพุดไปเกิดบ้างวะ "

กันต์ก็พึมพำกับตัวเองก่อนที่จะเข้าไปอาบน้ำ

พอทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ได้เวลาเข้านอนเพราะวันพรุ่งนี้เค้ามีเรียนเช้า พอเข้านอนก็มีคนฮัมเพลงข้างๆหูเป็นสมัยแต่โบราณนะครับผมก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ5555555

เช้าวันถัดมา

"ผู้คนมากมายต่างมาเรียน"

ได้เวลาเข้าเรียนในภาคที่1

" อะนักเรียนวันนี้มีเพื่อนใหม่ย้ายมานะคะ"

"สวัสดีครับผมชื่อ การิน ศยามล ครับชื่อเล่นชื่อ การินครับ "

"อะไปนั่งข้างๆ กันน์ กนิษฐ์ นะ"

"ครับ"ชายหนุ่มได้ก้มไหว้ก่อนจะเดินไปนั่งที่ที่อาจารย์บอก"

จูๆการินได้ก็ได้ทักกันน์ว่า

" นายนายเอาใครมาด้วยหรอ"

กันน์ได้หันหน้าไปหาการินด้วยควมแปลกใจว่าทำไมเค้ารู้ว่ามีผีตามเค้ามาด้วย

" หน้าเค้าเต็มด้วยเลือดเนาะคงจะวิ่งไปชนเสาไฟฟ้าและ555555""

" อ่อ 5 5 5 "

เค้าคิดกับตัวเองว่าผีตัวนี้จะตามไปทุกที่ก็ไม่ใช่ป่ะ

ช่วงเที่ยง

ณ โรงอาหาร

ผู้คนเต็มร้านอาหารกันน์คิดแล้วคิดอีกว่าจะกินอะไรเลยตัดสินใจเลือกร้าน ก๋วยเตี๋ยว ซะเลย

โต๊ะนั่งกินข้าว

"กันน์นั่งด้วยได้ป่ะ"

" ได้ๆมาเลย"

" เราถามหน่อยดิ "

"หื้มว่า"

" นายมีการ์ดติดตามไปทุกที่เลยดิ "

" มะ ไม่นะ "

" อ๋อ "

"นายเห็นหรอว่ามีคนตามเรา "

" เห็นดิ เค้าดูเหมือนโกรธนายมากเลยอะสายตาหน้ากลัวมาก"

".....''

" เราแนะนำไปหาหมอผีเถอะหาของมากันใว้เพื่อเค้าจะทำร้ายนายเชื่อเรา "

" แล้วจะของพวกนั้นได้จากที่ไหนละ "

" เรื่องนิอะจิ๊บๆ "

" นายเป็นคนภาคไหนหรอ "

" เรามาจากภาคอีสาน ในหมู่บ้านเราอะมีหมอผีเก่งมากๆเลยแต่ก็แล้วแต่ความเป็นมานะ"

" เมื่อกันน์ได้ยินแบบนั้นก็มีความรู้สึกว่า หมอผีจะทำได้ไหมน้อ"

" เอออีกไม่กี่เดือนก็จะปิดเทอมค่อยลงไปกับเรานะไปพักบ้านเราสัก 2-3 อาทิตย์ก็ได้ "

" เครๆไปเรียนเถอะ "

" ป่ะ"