สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ เด็กหญิง พิมพา วีรภา อายุ14 ชื่อเล่น ชื่อพรีม

ส่วนพี่สาวชื่อ เด็กหญิง ณรัญญา วีรภา อายุ16 ชื่อเล่น ชื่อ นีน่า เธอดูแปลกๆ ตอนเธอไปโรงเรียน ม.4

เปิดเทอมวันแรก ม.4ของพี่ฉัน วันแรก ฉันนั้น ไม่ได้ไปโรงเรียน พี่ฉันไม่มีเพื่อน แต่มีเพื่อนวันที่6 ในวันเปิดเรียน โรงเรียน ของฉันนั้น เรียน จันทร์ ถึง เสาร์ ฉันก็ มีเพื่อน ชื่อ มาย

เธอนั้น เป็นศัตรูกับพี่สาวของตนเอง เธอ นั้น เล่นเกมวันละ 2 ชั่วโมง แต่พี่เธอเล่น 8 ชั่วโมง

พี่สาวของเธอนั้น ก็ได้อิจฉา ที่เป็นเด็กดี แต่ พี่สาว สมน้ำหน้า น้องว่า สมน้ำหน้า อีพ่อแม่ไม่รัก น้องสาว เมินเฉย และขึ้นห้องไป แต่พอกลับบ้าน พวกเรานั้นได้แลกไลน์กัน และแชทคุยกัน แต่พอกินข้าว ไก่ทอด พี่ฉันนั้นชอบ แต่พี่ ฉันไม่กิน จนแม่ โมโหและพูด ถ้าไม่กิน แม่ ไม่ชอบ ต้องกิน ห้ามทิ้งขว้าง ต้องกินให้หมดแบบที่แม่เคย สอน พี่สาว เลยกิน แต่พี่สาวดูกล้ามเนื้ออ่อนแรง ทั้งที่พี่เป็น คนแข็งแรง มาก แต่ไม่รู้ทำไม อยู่ดีๆ พี่ก็หมดสติ และแม่พา ไปโรงพยาบาล หมอบอก พี่ต้อง นอนโรงบาล 2 วัน พอพี่ออกจากโรงบาล หมอได้ บอกไม่ทราบ สาเหตุ ว่าเกิดอะไร ขึ้น พี่สาว ฉันเป็นคนที่สวย มากๆ เป็นดาวโรงเรียน เป็นทั้ง เชียร์ลีดเดอร์ ดรัมเมเยอร์ และ พี่ฉัน ต่าง มีคน หลงไหล แต่ฉัน ดู สภาพ ไม่ดีเลย หน้าตา ไม่สวย ไม่มาเพื่อนคง แต่มายคือเพื่อนรักของฉัน เพื่อนของ ฉัน ก็น่ารัก อบอุ่น

เก่ง เธอบอกเธออยากเป็น ดารา นักแสดง ฉันก็เช่นเดียวกัน แต่ฉันนั้น บอกเพื่อน ว่า ไม่มั่นใจตนเอง ทำไงดี อยากเป๋น ทั้ง นักร้อง นักแสดง แต่ไม่มั่นใจ เพื่อนเลยบอก ต้องมั่นใจ คำด่าว่า อย่าแคร์ เพราะตอนแรก ฉัน ก็ไม่ชอบ แต่ตอนนี้ฉันไม่แคร์ คำพูดของ เพื่อนนั้น ทำให้ฉันดีใจ และกอดกัน แต่พอตอนพักครูก็เรียกให้ไปหาพวกเราไป ครูถาม กับฉันว่า ทำไม ช่วงนี้ พี่เธอดู แปลกๆ ไม่สบตาใคร เย็นชาๆ โมโหง่าย ฉันเลยบอก หนูก็ ไม่รู้ค่ะ พี่าาวหนูอะตอนอยู่ ที่บ้าน ไม่กินข้าว กล้ามเนื้ออ่อนแรง ดูแปลกๆ ครูเลย ถาม พี่นี้น่า แต่พี่บอก อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันเลยพูด ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะพี่ นี่ครูนะคะ พี่สาวไล่พวกเราออกไป....

หลังจากนั้น ผอ. ก็เรียกพี่ฉันมาพบ แต่พี่ฉัน กลับเมินเฉย และรีบออกจากห้อง ในวิชาพละ พวกเราเรียนด้วยกัน พี่ฉันเป็นคน ชอบวิชาพละ แต่วันนี้พี่ฉัน ดันหายไป ในวิชาพละ พวกเรารีบตามหาพี่ แต่ก็ไม่เจอ แม่แต่ รองเท้า สร้อยคอ และ เครื่องประดับ ต่างๆ ก็ไม่เจอ พวกเราหากันอยู่นาน แต่ครูก็เรียกให้ไป เรียนวิชาพละ ครูพูด ช่วงนี้ ไม่ปลอดภัย รักษา ตัว กันด้วยนะ ฉันก็ ไม่รู้ เพราะฉันรักพี่สาวมาก 5 ปีก่อน พวกเรา กินขนมด้วยกัน เดินเล่นด้วยกัน เล่นเกมด้วยกัน แต่ตอนนี้ มันไม่ใช่แล้ว พอเรียนเสร็จ ฉันเห็นพี่ อยู่ที่ดาดฟ้า โรงเรียน ฉันเลยร้องเรียกครู เพื่อนๆ รวมถึง ผอ. พวกเราขึ้นไปหา พี่นีน่า พี่นีน่า ก็ดู แปลกๆ ผอ. พูด นีน่าเธอจะทำอะไร พี่นี่น่า ได้เดินออกไป และฉันก็จับมือพี่เขา พี่เขาสะบัด มือฉันทิ้ง ทำให้ฉันใจหาย พี่นีน่า! ผอ. โทรหา แม่ของฉัน ให้มารับ กลับบ้าน พี่นีน่า แต่ ฉันก็ต้องกลับบ้านด้วย ฉันเลย ไปหา มาย

และพูด "ฉันต้องกลับบ้าน พรุ่งนี้เจอกันนะ บายๆ" มายพูดและ บายบาย กับฉัน แต่พอกลับบ้าน พี่ฉันดูปกติดีขึ้น ฉันถามพี่ว่า ทำไมช่วงนี้ดูแปลกๆ พี่ฉันก็ถาม แปลกยังไง หรอก็ปกติดีนะ... ฉันเลย ไม่ได้คิดอะไร และอาบน้ำนอน แต่พี่ฉันดูสดใสขึ้นมาก เพื่อนพี่ฉันชื่อ ดาว พี่ดาวถาม "ทำไมวันนี้ดูสดใสวันอื่นแปลกๆ" พี่ก็ ไม่รู้อะไร เลยบอก มีแต่คนบอกฉันแปลกๆ ฉันแปลกยังไง พี่ดาว เลยบอก ไม่มีไรแล้ว เดี๋ยว ไปเข้าเรียนกัน วิชาวิทยาศาสตร์ในห้องของฉัน ครูให้ปลูกต้นไม้ที่โรงเรียน เด็กวิทย์ ดีใจแต่ฉันกับมาย ไม่ชอบเลย รู้สึกเคือง ยังไงไม่รู้ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ครูให้ปลูก ต้น อะไรฉันก็ไม่รู้ ฉันไม่กล้าถามครู มันเป็นดอก สีขาว ข้างใสสีเหลือง เขาชอบทำมาเป็นมงกุฎกัน แต่ลูกพี่ลูกน้อง ของ ฉันเคย ทำให้ ฉันถามเพื่อนๆ เพื่อนไม่รู้ และเพื่อนๆ ก็สงสัยเหมือน กัน ครูเลย บอกว่าจะให้ปลูกพรุ่งนี้ดีว่า เพราะวันนี้ฝนตก เปียกไปหมด ดินแฉะ เด็กวิทย์เลยถาม วันนี้เรียนอะไรคะครู ครูบอก เรียนเรื่องแสง uv ฉันก็สงสัย ว่าจะเข้าใจได้ไง แต่ไม่ได้คิดอะไร....

เรียนเสร็จแล้ว อยู่ดีก็มีคนมา ผลักเพื่อนของ ฉัน มาย ตะโกนใส่ ว่า มาผลัก กันทำไม คนที่ผลักชื่อ เมย์ เป็นคนไม่ชอบมายมากๆ แต่ชอบ "ฉัน" ฉันงง ฉันเลยรีบไปช่วยมาย แต่เมย์ไม่แคร์ อะไรเลย ตอนกินข้าว ฉันห่อข้าว เพื่อนกิน ที่โรงเรียน แต่พี่สาวฉัน นั่ง กับเพื่อนสนิท พี่สาวดู อารมณ์ดีแปลกๆ แต่ตินกินข้าวเสร็จ พี่สาวกินเสร็จก่อนฉัน ฉันรีบขึ้นมาหาพี่สาว "แต่..." เห็นพี่สาวนอนสลบ อยู่บนห้อง ฉันกับมายร้องเรียก หาคนช่วย มีครูประจำชั้น ม.4/1 ขึ้น มา ครูเลยโทรเรียกรถพยาบาล โรงพยาบาลโทรมาบอกครู ว่า พี่สาวฉัน เป็น แพนิค และซึมเศร้า พอฉันรู้ ฉันรีบ แชทหาแม่ แม่รีบไปโรงพยาบาลที่พี่อยู่ แม่ถามหมอว่า ลูกฉัน เด็กหญิง ณรัญญา วีรภา อยู่ห้องไหน หรอคะ คุณแม่ถามหมอ หมอบอก ชั้น2 ห้อง7 หมอบอก "เดี๋ยวผมพาไปไหมครับ" แม่บอก โอเคค่ะ แม่รีบไปหาพี่ พี่ยังไม่ฟื้นแม่เลย ไปกินอาหารข้างโรงบาล และเอามา ฝากพี่สาวฉันด้วย พี่สาวฉันฟื้น พอดี แม่เลยถามโอเคไหมลูก พี่ไม่ตอบ แต่ แม่ยื่นอาหารให้ และ ตอนเย็น แม่ต้องมารับฉันแล้ว พอแม่มารับฉัน เพื่อนฉันบอก ขอนอนด้วยเพราะแม่อนุญาต มายเตรียมเสื้อผ้ามา แม่ยังไม่มารับฉัน ฉันเลยแชทบอกแม่ แม่บอกโอเค กี่วัน ฉันบอก5วัน4คืน แม่บอกโอเค

พอแม่มารับ แม่เลี้ยงขนมฉัน และ เพื่อน งบ35บาท และเพื่อนฉันบอก อยากไปหาพี่ นีน่า แม่บอกเดี๋ยวพาไป จ่ะ พอมาถึง แม่ไปห้อง ที่พี่นีน่า อยู่ แต่แม่ฉัน"ไม่เห็น"พี่สาวของฉัน แม่หาทั่วโรงพยาบาลแต่ไม่เจอ เลยไปห้องน้ำเพื่อไป ล้างหน้า และเห็น พี่นอนสลบ อยู่ใน"ห้องน้ำ" แม่กับฉันกับเพื่อนฉัน รีบช่วย พี่นีน่า หมอบอก โรงพยาบาลจะปิดแล้ว ต้องออกไป แล้ว แต่แม่ มีแผน จะแอบเข้าโรงบาล และฉันต้องรอข้างนอก กับ เพื่อน พวกเรารอจนถึง 22.00 แล้ว ฉันกับมาย รอมานาน แต่เห็นเงา พี่สาว ยืนบิดคอ แต่พอฉันกระพริบตา เขาก็หายไปแล้ว! ฉันเลยถาม มายว่า "มึงกูเห็นเงาพี่สาวกูยืนบิดคอ" มายบอก "กูก็เจอเหมือนแบบมึง!" พวกเรารีบวิ่ง ไปหาแท็กซี่ แท็กซี่ถาม "ทำไมดูวิ่งมาเหนื่อยๆหรอครับ" พวกเราตอบ ไม่มีอะไรค่ะ... และบอก ที่อยู่ พอเสร็จ แม่โทรหา ฉันเลยรีบวางสาย เพราะกลัวโดนว่า แม่ทักแชทมาบอก โทรหาแม่หน่อยลูก แม่ไม่ทำอะไรหรอก ฉันเลย โทร มีอะไรคะแม่ รีบกลับบ้านนะ แม่ะามหนูไปแล้วหรอ ฉันบอกใช่ และบอกเหมือนเดิม ว่ารีบกลับบ้าน นะแม่