"แค่เพื่อน"
#1
นิยายเรื่องนี้สร้างเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ทุกอย่างเป็นจิตนาการของผู้เขียนทั้งหมด
เค
เอื้อ วันนี้ไปไหนบ้างปะ
โอบเอื้อ
พอดีพ่อกูบอกว่า มีนัดให้กูไปอะ
โอบเอื้อ
กูจะไปรู้มั้ย ถ้ายังไงค่อยบอกละกัน
โอบเอื้อ
ละมึงแต่งตัวจะไปไหน
เค
ไปเที่ยวครับ คนมันโสด จะไปไหนก็ได้
โอบเอื้อ
ผมยังอยู่หอพักครับ
ตปก.
ออกมาได้แล้ว แขกรออยู่
โอบเอื้อ
อีกครึ่งชั่วโมงครับ
โอบเอื้อ
มีเรื่องไรอีกวะเนี่ย
บริษัท โอบเอื้อการุณ จำกัด
โอบเอื้อ
พ่ออยู่ไหนหรอครับ
ตปก.
อยู่ที่ห้องประชุมใหญ่ค่ะ
ตปก.
นี่คุณราเชน จะมาเป็นหุ้นส่วนของเรา
ตปก.
แกต้องทำความรู้จักเอาไว้ ในอนาคตแกก็ต้องมาบริหารแทนฉันละ
โอบเอื้อ
แต่ผมไม่ได้อยากบริหารนะครับ
โอบเอื้อ
ให้ยัยอุ่นบริหารแทนก็ได้หนิ น้องดั้นด้นไปเรียนต่างประเทศเพื่อกลับมาช่วยพ่อเลยนะครับ
ตปก.
แต่ฉันก็ไม่ได้มีบริษัทแห่งเดียวหนิ ต่างประเทศก็มี
ตปก.
ดังนั้น แกก็ต้องบริหารอยู่ดี
ราเชนหันมองเอื้อด้วยสายตานิ่ง ไม่แสดงความคิดเห็น หรือกล่าวทักทายใดๆ
ตปก.
คุณราเชนครับ เรามาคุยงานกันต่อเถอะครับ
โอบเอื้อ
นั้นผมขอตัวก่อนนะครับ
โอบเอื้อ
ผมยังไม่กินข้าวครับ
ตปก.
อดมาได้ตั้งครึ่งวัน อดต่อไปจะเป็นอะไรไป
ราเชน
ผมว่าตรงนี้ควรทำแบบนี้นะครับ-
หลังจากที่เอื้อโดนบังคับให้นั่งฟังราเชนกับพ่อคุยกัน ราเชนก็เริ่มเกริ่นถึงการวางแผนธุรกิจทันที
ตปก.
อ่าว ลูกชายผมหลับซะแล้ว
ตปก.
ท่านประธานคะ มีประชุมด่วนค่ะ
ราเชน
เดี๋ยวผมดูแลน้องเองครับ
ราเชน
เค้ากลับบ้านกันหมดแล้ว
ราเชน
ผมก็ว่าจะไปกินข้าวเหมือนกัน
โอบเอื้อ
ไปแวะซื้อเอาก็ได้
ราเชน
สภาพงัวเงียอย่างนี้ กลับเองได้ด้วยเหรอครับ
ราเชน
เกรงว่าจะเซลงป่าซะก่อนนะ
ราเชน
เดินยังไม่ตรง จะกลับเองได้ไง
โอบเอื้อ
แค่ง่วง ไม่ได้เมา
ราเชนทนความดื้อของคนตัวเล็กไม่ไหว จึงจับแขนดึงพาขึ้นรถหรูทันที
โอบเอื้อ
นี่ลักพาตัวกันเลยนะเว้ย
โอบเอื้อ
นี่! เป็นไรห้ะ? บอกว่ากลับเอง
ราเชน
จะกินอะไรก็ซื้อเลยครับ
ราเชน
ป้าครับ เอามาอย่างละ2ไม้ครับ
ราเชนขับรถเรื่อยๆเพื่อหาที่นั่งกิน
ราเชน
กินเหอะ เดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะพอดี
เอื้อยื่นมือข้ามตักชายร่างหนาไปหยิบลูกชิ้นข้างๆ
โอบเอื้อ
วันหลังค่อยไปซื้อใหม่
ราเชน
ในใจ.เอ้า ไม่ได้คุยกับกุหรอ
ราเชน
ตอบรับเป็นเพื่อนครับ เห็นคุณไม่มีเพื่อนคุย
ราเชน
รีบกินเถอะครับ จะได้รีบกลับบ้าน พ่อคุณคงเป็นห่วงแล้ว
โอบเอื้อ
ฉันอยู่หอกับเพื่อน
ราเชน
ก็ว่า ทำไมพ่อถึงรีบให้บริหาร
โอบเอื้อ
ฉันไม่ได้ชอบบริหาร แต่โดนบังคับเรียน
โอบเอื้อ
แต่ก็จบแหละ อีก3เดือนก็จบละ
ราเชน
จะซื้ออะไรอีกมั้ยครับ จะได้แวะทีเดียว
โอบเอื้อ
อยากซื้อของเข้าหออะ ได้ปะล่ะ
ราเชน
ค่าที่คุณมานั่งเบื่อๆฟังผมพูด
ร่างเล็กเมื่อรู้ว่าตนจะซื้ออะไรก็ได้ เพราะคนจ่ายคือเสี่ยใจดี ซึ่งเป็นคู่หุ้นส่วนกับพ่อ เธอก็เลือกหยิบไม่ยั้งมือเลย
ราเชนเอามือหนาปิดปากร่างเล็กเบาๆ เมื่อได้ยินคำอุทานตกใจออกมา
โอบเอื้อ
คุณ ฉันขอโทษ คือไม่คิดว่ามันจะแพงขนาดนี้
ราเชน
คุณไม่ชินกับยอดแลบนี้หรอ
ราเชน
ผมว่ามันเป็นยอดที่ลูกประธานบริษัทคุ้นเคยกันนะ
โอบเอื้อ
ไม่ชินหรอก พ่อส่งเงินให้ใช้เดือนละ50000 ต้องใช้ให้อยู่ด้วย
ราเชน
นั้นถือว่าของทั้งหมดนี้เป็นของขวัญละกันนะครับ
โอบเอื้อ
กลับเลยละกัน ไม่ต้องการอะไรแล้ว
ราเชน
นี่หอที่คุณอยู่รึปล่าว
โอบเอื้อ
โทรหาเพื่อนก่อนนะ
โอบเอื้อ
ลงมาช่วยกูขนของที
โอบเอื้อ
เรื่องมันสั้นนิดเดียว เดี๋ยวเล่าให้ฟัง
โอบเอื้อ
นั่นไงเพื่อนฉันมาละ
โอบเอื้อ
นี่หุ้นส่วนกูที่บริษัทพ่ออะ
ราเชน
ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณเค
ราเชนทักทายด้วยการยื่นมือหนาเพื่อหวังจะจับมือทำความรู้จักอีกฝ่าย
แต่เคทีกลับเพิกเฉย และเดินไปช่วยร่างบางหยิบของที่ท้ายรถ
ราเชน
ในใจ.อะไรกัน เจอครั้งแรกก็เสียมารยาทเลยหรอ หรือไม่เคยทักทายแบบนี้
เมื่อจบความคิดของราเชน เขาได้เดินตามไปช่วยร่างบางขนของหลังรถเช่นกัน
เสียงหวานเรียกกล่าวแสดงความขอบคุณราเชนจากด้านหลัง
นี่ราเชน เสียงอะไรน่ะ แล้วทำไมหน้าเธอจึงได้แดงก่ำขนาดนี้กัน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!