ดั่งดวงหทัยของพี่ (ภาค1)
ตอนที่๑
บุคคลที่1
ครั้งหนึ่งข้าเคยหลงเชื่อคำพูดโกหกของท่านแต่ครานี้ข้าจักมิเชื่อคนพูดเหล่านั้นของท่านอีก
บุคคลที่1
มิว่าชาติใดข้าจักมิให้อภัยท่าน
บุคคล2
ดะเดี๋ยวก่อนฟังพี่พูดก่อนหนา
บุคคล2
อย่าทำเช่นนี้เลยพี่ขอโทษ
บุคคล2
โปรดฟังพี่ก่อนหนาโปรดใจร่มๆก่อน
บุคคลที่1
ฮึกข้ามิฟัง//ร้องไห้
บุคคลที่1
ท่านทำเช่นนี้กับข้าได้เช่นไร
บุคคลที่1
ข้าขอสาปแช่งท่านมิว่าจักชาติภพใดก็ขอให้ท่านมิสมหวังกับคนที่ท่านรัก
บุคคล2
ไม่ๆๆๆๆ!//จะเดินเข้าไปหา
บุคคลที่1
ข้า...//เดินถอยหลัง+ตกลงแม่น้ำ
บุคคล2
ไม่!!!!!!!!!!!!//คว้าไว้ไม่ทัน
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
เฮือก!!!!//สะดุ้งตื่น
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
เราฝันบ้าอะไรเนี่ย!
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
ทำไมถึงได้ฝันเรื่องนี้ซ้ำๆกันนะ
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
//สงสัย
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
เห้อ~ช่างเถอะ
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
วันนี้เป็นวันหยุดเราไม่อยากคิดมากลืมๆมันไปเถอะเดี๋ยวก็ไม่สนุกกับวันหยุดงานน่ะสิ//พยายามเรียกสติตนเองกลับมา
กุล|เพื่อนนายเอก
ไออุ่นวันนี้อย่าลืมล่ะ
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
ไม่ลืมหรอก
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
แน่
ปอน|เพื่อนนายเอก
ว่าแต่จะไปไหนกันอ่ะ
กุล|เพื่อนนายเอก
เอ้า!ก็ไปเที่ยวกันไงวันหยุดทั้งทีเราก็ต้องเที่ยวไหม
ปอน|เพื่อนนายเอก
เออจริงด้วย
กุล|เพื่อนนายเอก
ชวนตั้งแต่เมื่อวานตอบตกลงวันนี้
กุล|เพื่อนนายเอก
เยี่ยมเลย
ปอน|เพื่อนนายเอก
แหะๆ//ขำแห้ง
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
งั้นเราไปกันเถอะ
กุล|เพื่อนนายเอก
เราไปจะไปเที่ยวทั้งวันกันเลย
ทั้งสามก็ออกเดินทางท่องเที่ยวไปเลยจนเริ่มที่จะเย็นกันเเล้ว
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
นี้เราว่ากลับบ้านกันเถอะ
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
มันจะมืดแล้วเดี๋ยวอันตรายนะ
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
//เก็บของ+เดินทางกลับ
กุล|เพื่อนนายเอก
//ช่วยเก็บของ+เดินทางกลับ
ปอน|เพื่อนนายเอก
//ช่วยเก็บของ+เดินทางกลับ
ตอนที่๒
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
//ขับรถอยู่
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
อ๊ะ!//หักหลบ
ไออุ่น|นายเอกก่อนจะย้อนไปในอดีต
//หัวชนพวงมาลัยรถ+หัวแตก+เศษกระจกทิ่มเข้าทะลุหัวใจ+ตาย
กุล|เพื่อนนายเอก
//หัวแตก+สลบ
ปอน|เพื่อนนายเอก
//หัวแตก+สลบ
ภูริช|นายเอก
เฮือก!!!//สะดุ้ง
ภูริช|นายเอก
เอ๊ะ!ทะที่นี่ที่ไหนทำไมมันดูโบราณจัง
ภูริช|นายเอก
เอ๊ะเดี๋ยวนะเสียงเราเปลี่ยนไป
ภูริช|นายเอก
ไม่นะนี้เรามาอยู่ร่างใครกัน
ภูริช|นายเอก
//รีบวิ่งไปดูกระจก
ภูริช|นายเอก
ทะทำไมหน้าตาหน้ารักจัง
ภูริช|นายเอก
ละแล้วที่นี้ที่ไหนกัน
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
//เปิดประตูเข้ามา(ที่ไม่ได้เคาะเพราะคิดว่านายเอกยังไม่ตื่นนะคะ)
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
//เงยหน้ามอง
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
อ๊ะ!
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
นายท่าน
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
นายท่านฟื้นแล้วบ่าวดีใจหลือเกินบ่าวคิดว่านายท่านจะทิ้งบ่าวไว้คนเดียวเสียอีกนะขอรับ
ภูริช|นายเอก
อะเอ่อคะคือว่าที่นี้ที่ไหรหรอครับ
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
ภาษาของนายท่านช่างแปลกยิ่งนักขอรับตั้งแค่ฟื้นขึ้นมานายท่านคงหิวน้ำแน่ๆเลยใช่รึไม่ขอรับงั้นเดี๋ยวบ่าวจะรีบไปเอาน้ำมาให้นะขอรับ
ภูริช|นายเอก
อะเอ่อเดี๋ยวก่อน
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
//วิ่งไปแล้ว
ภูริช|นายเอก
อะเอ่อคะคงต้องอยู่ให้ชินแล้วล่ะเริ่มจากภาษาของที่นี้น่าจะเป็นยุคโบราณงั้นก็แปลว่าเราย้อนเวลากลับมาในอดีตสินะจะว่าไปแล้วเสียงของคนๆนี้มันเหมือนในความฝันเราเลยงั้นก็แปลว่าร่างนี้เป็นอดีตของเราแปลว่าเราต้องแก้ไขเรื่องราวทั้งหมดสินะ
ภูริช|นายเอก
จะได้ไม่มีจุดจบแบบในอดีตครั้งนั้นอีก
ภูริช|นายเอก
ว่าแต่ที่นี้บ้านใครล่ะเนี่ย
ตอนที่๓
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
บ่าวมาแล้วขอรับ//เดินมา
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
นี้น้ำขอรับ//คุกเข่า+ยื่นขันน้ำให้
ภูริช|นายเอก
ว่าแต่เจ้ายังมิบอกข้าเลยว่าที่นี้คือที่ใด
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
(นายท่านกลับมาเป็นปกติแล้วต้องรีบไปบอกคุณหลวง)
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
ที่นี้เป็นเรือนของนายท่านและคุณหลวงขอรับ
ภูริช|นายเอก
คุณหลวงรึเป็นผู้ใดกัน
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
นายท่านลืมแล้วรึขอรับว่าคุณหลวงเป็นสามีของนายท่าน
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
ใช่ขอรับ
ภูริช|นายเอก
อะเอ่อมิมีอันใดหรอก
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
งั้นบ่าวขอตัวก่อนหนาขอรับ//คลานออกไป
ภูริช|นายเอก
อะอื้ม//พยักหน้า
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
คุณหลวงขอรับคุณหลวง//คลานเข้ามา+รีบร้อน
ภวินทร์|พระเอก
มีอันใดรึ//ตกใจ
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
นายท่านฟื้นแล้วขอรับ
อิน|บ่าวในเรือนนายเอก+ตามมาอยู่กับ(น.อ)
แฮ่กๆ//เหนื่อย
ภวินทร์|พระเอก
จริงรึ//ดีใจ+รีบวิ่งออกไป
ภวินทร์|พระเอก
//รีบวิ่งมากอด
ภูริช|นายเอก
อะเอ่อทะท่านเป็นใครกันรึขอรับ
ภวินทร์|พระเอก
เจ้าจำพี่มิได้รึพี่เป็นสามีของเจ้าอย่างไรเล่า
ภวินทร์|พระเอก
รู้รึไม่ว่าพี่เป็นห่วงแค่ไหนตอนเจ้าตกลงไปในแม่น้ำดีนะที่พี่ลงไปช่วยทัน
ภูริช|นายเอก
(ระหรือจะเป็นเหตุการที่เราตกลงไปในน้ำในความฝันเรากันนี้เราย้อนมาเพื่อดำเนินเรื่องของอดีตของเราหรอ)//คิด
ภวินทร์|พระเอก
จะเจ้ายังเจ็บตรงไหนรึไม่
ภวินทร์|พระเอก
จะเจ้าอย่าเงียบเช่นนี้สิ
ภวินทร์|พระเอก
จะเจ้ายังโกรธเรื่องนั้นกับพี่อยู่อีกรึ
ภวินทร์|พระเอก
พี่บอกได้นะมันมิได้เป็นอย่างที่เจ้าคิดหรอกหนาอันที่จริงพี่กับชบาเป็นแค่สหายกันมิเคยเกินเลยกันเลยหนาเพราะครั้งนี้พี่เห็นว่าใบไม้เกาะอยู่บนเส้นผมของชบาพี่เลยเอาออกให้ก็เท่านั้น
ภวินทร์|พระเอก
จะเจ้าอย่าโกรธพี่ไปเลยนะจะเจ้าอย่าเงียบเช่นนี้สิพะพี่ใจหายหนา
ภวินทร์|พระเอก
พะพูดสักคำก็ยังดี
ภวินทร์|พระเอก
จะเจ้ายอมพูดแล้ว//ดีใจ+กอดแน่น
ภูริช|นายเอก
อึกขะข้าหายใจมิออก
ภวินทร์|พระเอก
จะเจ้ายังโกรธพี่อยู่อีกรึ//ปล่อยกอด
ภวินทร์|พระเอก
ตะแต่ว่าจะเจ้ามิเคยแทนตนเองว่าข้าเลยหนาพะพี่ทำอะไรให้เจ้าโกรธหรือ
ภูริช|นายเอก
มิใช่นะขอรับน้องแค่หายใจไม่ออกก็เท่านั้นขอรับ
ภวินทร์|พระเอก
มิเป็นอันใดดอก
ภวินทร์|พระเอก
เจ้าคงอยากที่จักพักผ่อนงั้นพี่มิกวนแล้ว
ภวินทร์|พระเอก
//รับไหว้+เดินออกไป
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
