...ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง เป็นโรงเรียนชั้นนำของจังหวัด ซึ่งโรงเรียนแห่งนี้ได้รวมพวกเด็กหัวกะทิไว้ตั้งมายมายหลายคน ทั้งยังเด่นในเรื่องการเรียนการสอนและของอำนวยความสะดวกในโรงเรียนและเครื่องใช้อิเล็กทรอนิกส์มากมาย ทำให้โรงเรียนมีชื่อเสียงอยู่ในระดับหนึ่ง ซึ่งทำให้ผู้ปกครองต่างให้ความสนใจที่จะนำบุตรหลานมาสมัครเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้...
...7:30 โรงเรียน...
..."กอแก้ว!! กอแก้ว!! ฉันอยู่นี่!!!"เสียงเพื่อนสาวตะโกนเรียกชื่อของ กอแก้ว...
..."พวกเธอมาตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน" กอแก้ว...
"พวกฉันมาตรงนี้กันตั้งนานแล้ว"เพื่อนคนหนึ่ง
..."แล้วเธอทำไมไม่เรียกฉันล่ะ" กอแก้ว...
"ฉันขอโทษ ฉันไม่เห็นเธอนี่นา" เพื่อนคนหนึ่ง
..."พวกเธอปล่อยให้ฉันต้องอยู่คนเดียวอ่ะ" กอแก้ว...
...กอแก้ว เพื่อนตัวเล็กคนเดียวในกลุ่มเพื่อน ของกอแก้ว กอแก้วเป็นเด็กกิจกรรม ทั้งเรียนเก่ง จึงสอบได้ที่ 1 ทุกปี กอแก้วเชื่อฟังอาจารย์ แต่งตัวถูกระเบียบ นิสัยเรียบร้อยทั้งยังเป็นที่รักของอาจารย์ทุกท่านในโรงเรียน อีกทั้งกอแก้วยังได้เป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียน เพราะช่วยสร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนไว้ตั้งมาย...
..."งั้น ฉันขอโทษละกันนะ" เพื่อนคนหนึ่ง...
..."พวกเราไปหาที่นั่งกินขนมกันเถอะ" เพื่อนคนหนึ่ง...
..."ใช่ๆไปกันเถอะ ปวดขาจะแย่แล้ว"...
...ปั้ก!!!...
..."โอ๊ยย!!!!"...
..."พี่เป็นไรไหมครับ! พี่!!!!"...
..."กอแก้ว!!!"...
...ในระหว่างที่กำลังเดินผ่านสนามบาสเพื่อหาโต๊ะนั่ง ก็ได้มีลูกบาสลอยมา กระแทกกับศีรษะของกอแก้วอย่างจัง ทำให้กอแก้วล้มลงนอนกับพื้นอย่างแรง เด็กที่เล่นบาสต่างวิ่งกรูมาช่วยอุ้มร่างของกอแก้วที่นอนสลบแน่นิ่งไปส่งที่ห้องพยาบาล เพื่อดูอาการของกอแก้ว...
———————————————————————
10:30
...แสงแดดยามสายส่องเข้ามาทางหน้าต่างของห้องพยาบาล ทำให้ร่างเล็กบิดขี้เกียจลุกขึ้นมานั่งบนเตียง พลางหันซ้ายขวาสังเกตุสถานที่ที่ตนอยู่ว่าตนอยู่ที่ไหน...
..."โอ๊ยย ทำไมปวดหัวจัง" กอแก้วพูดพลางเอามือมาจับช่วงหัวของตน...
..."อ๊ะ ใครเนี่ย ปล่อยฉันนะ"...
..."....."...
..."ฉันบอกให้ปล่อยไง!!"...
..."...."...
..."ปล่อย!!"...
..."ดุจังนะพี่สาว.....ผมยอมปล่อยพี่ก็ได้"...
..."อ้าว หายไปไหนแล้วละ"...
...กอแก้วตะเกียกตะกายพาร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของตนนั้นเดินออกมาจากห้องพยาบาลแต่ด้วยความไม่ระวังจึงจะทำให้ตนนั้นล้มอีกรอบแต่ก็มีมือปริศนามาคว้าเอวไว้เอว ทำให้หน้าของกอแก้วนั้นชนเข้ากับแผงอกอย่างจัง ด้วยความมือไวของชายปริศนาทำให้กอแก้วไม่สามารถดิ้นหลุดได้ แต่สุดท้ายชายปริศนาก็ยอมปล่อยกอแก้ว แล้วรีบวิ่งหนีลงบรรไดไปอย่างว่องไว เพราะไม่อยากให้กอแก้วเห็นใบหน้าของตน...
..."หายไปไหนกันนะ" กอแก้ว...
...กอแก้วจึงรีบดึงสติของตน รีบเดินไปยังห้องเรียนเพื่อไปหากลุ่มเพื่อนของตน แต่เมื่อไปถึงกับพบห้องที่ไร้ผู้คนมีแค่เพียงโต๊ะกับเก้าอี้...
..."ว๊าย!!"...
..."นายเป็นใครเนี่ย!"...
...เมื่อหันหลังไปจึงพบกับผู้ชายร่างสูง ยืนใช้มือล้วงกระเป๋ากางเกงนักเรียน พร้อมทำหน้าไม่สบอารมณ์...
..."ผมคือเด็กที่ทำลูกบาสลอยมากระแทกกับหัวพี่ไงครับ" ชายผู้หนึ่ง...
..."พี่คงจำผมไม่ได้หรอก" ชายผู้หนึ่ง...
..."คือผมจะมาขอโทษเรื่องวันนั้นน่ะครับ"ชายผู้หนึ่ง...
..."คือเรื่องวันนั้นผมไม่ได้ตั้งใจจะชู้ตลูกบาสไปทางพี่เลยครับ แล้วก็ผมไม่รู้ด้วยว่าพี่จะอยู่ตรงนั้น ผมขอโทษจริงๆนะครับ" ชายผู้หนึ่ง...
..."อ๋อ ช่างมันเถอะ ถือว่าเป็นอุบัติเหตุละกัน" กอแก้วพูดด้วยใบหน้ายิ้มแยมภายใต้ความรู้สึกเบื่อหนาย...
...ซึ่งดูจากลักษณะท่าทางดู...
...เหมือนเด็กม.ปลาย เด็กชายผู้นั้นต่างเอ่ยคำขอโทษต่างๆนานๆให้กอแก้วฟัง โดยที่กอแก้วยังไม่ได้พูดอะไร ซึ่งกอแก้วฟังแล้วก็รู้สึกถึงความไม่จริงใจในสิ่งที่เด็กชายพูดออกมา...
..."อีกอย่างผมอยากทำความรู้จักกับพี่นะครับ"...
..."ผมชื่อ เตชินท์ นะ"...
..."แล้วพี่ละครับ"...
..."กะ..กอแก้ว..ฉันชื่อกอแก้ว"...
..."ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"...
..."พี่สาว"...
...ใบหน้ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์พลางใช้สายตามองร่างเล็กอย่างหื่นกระหาย...
...เต หรือ เตชินท์ อายุ17ย่าง18 ซึ่งเป็นลูกชายคนเดียวบ้าน จิราธิวัฒน์ ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกเจ้าของโรงเรียน เตชินท์ จึงมีอิทธิพลสามารถทำอะไรก็ได้ภายในโรงเรียน ไม่ว่า เตชินท์ จะโดดเรียนหรือไม่เข้าเรียน เตชินท์มักมีเรื่องชกต่อยกับคนในโรงเรียนอยู่เสมอ อีกเรื่องที่ เตชินท์ นั้นไม่สามารถหลุดพ้นได้ก็คือเรื่องชู้สาว เตชินท์ จึงโดนอาจารย์เรียกตัวเข้าไปพบอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรกับเตชินท์ได้เลยสักครั้ง เพราะคอยมีพ่อของเขาหนุนหลังอยู่...
..."ว่าแต่..เหมือนอะไรบางอย่างของพี่หายไปนะ ผมว่า" เตชินท์...
..."อะไร?" กอแก้ว...
..."พี่ลองหาแล้วหรือยังละ"เตชินท์...
...หลังจากจบประโยคที่เตชินท์เอ่ยถาม มำให้กอแก้วรีบล้วงกระเป๋ากระโปรงนักเรียนเพื่อนคลำหาบางสิ่งที่หายไป...
..."โทรศัพท์!" กอแก้ว...
..."ใช่อันนี้ รึป่าว?"...
...เตชินท์พูดพร้อมหยิบโทรศัพท์ยี่ห้อดังออกมาจากกระเป๋ากางเกง...
..."อยากได้ก็มาเอาเองสิ แบร่~~"เตชินท์...
..."ไอ้ ไอ้เด็กบ้า!!!" กอแก้ว...
..."เอาคืนมานะ!!"กอแก้ว...
...เตชินท์เริ่มวิ่งหนีกอแก้ว โดยที่กอแก้ววิ่งตามหลังเตชินท์ เพื่อต้องการเอาโทรศัพท์ของตนคืน เตชินท์วิ่งไปได้สักพักก็เกิดอาการเหนื่อยจึงหยุดพิงเสาเพื่อพักหายใจ แต่ด้วยความวิ่งเร็วของกอแก้ว ทำให้วิ่งเกือบทันเตชินท์ เตชินท์วิ่งไปได้อีกสักพักก็สังเกตุว่าคนพี่หาย จึงไม่ได้เอะใจอะไรและเดินต่อไปอย่างปกติ...
...ตึกๆๆๆๆ...
...อั๊กกก!!!...
..."เอาของของฉันคืนมาได้หรือยัง"...
..."โอ๊ยย!!พี่..ผมเจ็บ..โอ๊ย!!!!"...
..."ผมยอมให้พี่ก็ได้ แต่พี่ต้องปล่อยผมก่อน โอ๊ยยย!!!!"...
..."ก็แค่นี้ จะให้ใช้กำลังทำไม?"...
...เตชินท์เดินได้สักพักก็ได้ยินเสียงวิ่งของฝีเท้าดังมาแต่ไกล ด้วยความที่เตชินท์ไม่ได้ตั้งตัว ทำให้กอแก้วใช้เท้าถีบเข้าที่ท้องของเตชินท์ ทำให้ร่างของเตชินท์ล้มลงกับพื้นอย่างแรง อีกทั้งกอแก้วยังใช้มือจับแขนพร้อมเข่ากดทับช่วงหลังของเตชินท์ ตามที่เคยเรียนการต่อสู้ของเทคอนโด ทำให้เตชินท์ต้องร้องเสียงดังลั่นเพื่อให้กอแก้วปล่อยตนให้เป็นอิสระ...
..."เกิดอะไรขึ้นคะ นักเรียน! "อาจารย์...
..."พอดีเล่นกับรุ่นน้องน่ะคะ"...
..."อ๋อ เล่นกันเบาๆนะค่ะ นักเรียน" อาจารย์พูดและยิ้มกลบเกลื่อน ถึงแม้จะรู้เห็นเหตุการณ์แต่ก็ไม่กล้าที่จะหาเรื่องกับสองคนนี้...
..."เต ลุกได้ละ อย่ามัวนั่ง!" กอแก้ว...
..."พี่ทำผมเจ็บพี่ต้องรับผิดชอบ" เตชินท์...
..."อย่าเล่นได้ไหม เต โตเป็นควายแล้วทำตัวเหมือนเด็กเลย"กอแก้ว...
..."ไม่เอาๆๆๆ!!" เตชินท์...
..."นาย เตชินท์ จิราธิวัฒน์ "กอแก้ว...
..."พี่เรียกชื่อผมทำไม" เต พูดพร้อมลุกขึ้นจัดแจงเสื้อผ้าให้เป็นแบบเดิม...
..."เรื่องของฉัน"กอแก้ว...
..."แต่ที่พี่ด่าผมเมื่อกี้นี่ เจ็บเหมือนกันนะครับ" เตพูดพร้อมกัดฟันของตน...
..."พอเหอะ ไปเข้าห้องเรียนได้ละ ไปๆ แยกย้ายๆ" กอแก้ว...
..."ทำเป็นไล่เนาะ"เตชินท์...
..."เชอะ~" กอแก้ว...
...กอแก้วพูดพร้อมสะบัดผมแล้วเดินหนี เตชินท์ไปที่ห้องเรียน...
———————————————————————
16:36 ป้ายรถเมล์
...เมื่อตะวันใกล้ลับขอบฟ้า ผู้คนต่างเร่งรีบที่จะกลับบ้านเรือนของตน รถราเริ่มสัญจรอย่างเร่งรีบเช่นกันกับผู้คน แม่ค้ามากหน้าหลายตาต่างมาตั้งแผงขายของ บนฟุตบาททางเท้า...
...ติ๊ง!...
(คุยในแชท)
———————————————————————
เตชินท์
———————————————————————
"พี่นั่งรถเมล์กลับบ้านหรอ"
^^^"อ่า ใช่"^^^
"พี่นั่งอยู่ที่ป้ายรถเมล์ ใช่ไหม?"
^^^"อืม"^^^
"งั้นเดี๋ยวไปหา"
———————————————————————
...หลังจากเลิกเรียนกอแก้วก็รีบเดินมารอรถที่ป้ายรถเมล์ หลังจากนั่งได้ไม่นานก็ได้มีเสียงแจ้งเตือนข้อความของแอปLINE ดังขึ้น...
..."ไงพี่ กอแก้ว"...
..."เมื่อกลางวันเล่นกับผม จนผมปวดแขนเลยนะ"...
..."ช่วยไม่ได้" กอแก้ว...
..."แล้วแกเอาไอดีไลค์พี่มาจากไหน"...
..."ก็ตอนที่...ผมขโมยโทรศัพท์พี่มาไง"...
...หลังจากนั้นไม่นานก็ได้มีเสียงชายผู้นึงเอ่ย ทักทาย ทำให้กอแก้วต้องหันหน้าไปทางเสียงเรียกชื่อของตน เสียงนั้นปรากฏว่าเป็นเสียงของ เตชินท์...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
