... ตอนที่ 1. ...

เพล้ง!!

ิ เสียงแก้วตกที่ถูกปัดตก. ทำให้สาวใช้ในชุดเมด

หรืออีกนัยหนึ่งคือก็คือชุดสาวใช้ที่น่ารักได้แต่สะกด

กลั้นความ ไม่พอใจ ก่อนจะมองหน้าชายหนุ่มเบื้อหน้า.

" ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ."

เธอพร่ำบ่นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เขาหรือขัดได้อยู่ดี

ตะวัน. เจ้าของรอยยิ้มแสนเจ้าเลห์ ดวงตาที่

สามารถดึงดูดเพศอื่นได้ หากมองลึกแล้วจะเห็นความ

น่ากลัว. ใบหน้าที่งดงามนั้นน่าหลงไหล. ยกเว้นสำหรับ

เธอคนนี้มองขัดกับความเพอร์เฟกต์ นั่นก็คือริมฝีปาก

ที่คอยพ่นถ้อยคำร้ายกาจออกมา

“ เก็บสิ ยืนมองอยู่ได้ หรือคิดว่าเศษแก้วมันจะเดินลง

ถังขยะเองไปได้เองเหรอ ”

ร้ายกาจ. บ้าอำนาจ. ทำไมผู้คนนี้ถึงแย่ขนาดนี้นะ

เบลล์เม้มปากเป็นเส้นตรง. ความอดกลั้นต่อโทสะ

ใกล้ปะทุออกมาทุกขณะยิ่งอยู่ใกล้เขามากเท่าไร. เธอ

ก็ยิ่งเหมือนคนบ้าเข้าไปทุกที ทัังอึดอัดแทบขาดใจ

เมื่ออยู่กับเขาสองต่อสองแบบนี้

ตะวันเหยียดยิ้มหญิงสาวสาวอย่างนึกสนุกสายตา

พราวเเพรวและเจ้าเลห์ กวดมองหญิงสาวตั้งแต่หัว

จรดปลายเท้า. ในใจกำลังนึกวิธีกลั่นแกล้งหญิงสาว

เธอตรงหน้า.วิธีไหน แบบไหน. ที่จะทำให้ใบหญิงสาว

ตัวเล็กๆตรงหน้านี้บูดเบี้ยวไปด้วยความโกรธ

เขายอมรับว่าตั้งแต่เจอเบลล์ เขาก็ละสายตาไม่ได้

จากเธอไม่ได้เลยจริงอยู่ที่เธอนั้นตกอยู่ในสภาพน่า

สงสารน่าเวทนา. ทว่าใบหน้าเธอกับมีความน่าค้นหา

ยิ่งเวลาที่เธอกำบังทำแง่งอน. มันช่างน่ารักจริงๆเลย

โดยเฉพาะตอนที่เธอจ้องเขม็งราวกับจะต้องการฆ่าเขา

ทางกะแสจิต. มันช่างทำให้ตะวันยิ่งตื้นเต้นและต้อง

แกล้งเธอให้มากกว่าเดิม

“ เฮ้อ...นี่มันใบที่สี่แล้วนะคะ..... ”เบลล์พูดก้อนที่จะ

ก้มตัวลงและเก็บเศษแก้วที่แตกลงถังขยะ

“ ใบที่สี่แล้วไง....ก็บ้านฉันรวยนิ.. ”

“ แต่คุณก็ไม่..ควรทำแบบ..นี้..เฮ้อ..ช่างเถอะค่ะ ”

เธอพูดก่อนจะถอนหายใจและตั้งใจเก็บเศษแก้วต่อ

“ เสร็จแล้วก็ไปเอาน้ำส้มเย็นๆมาด้วย. ฉันอยาก

ดื่มนะ.....อ้อ! คั้นสดนะคุณเมด....”

"นี่จะให้ฉันพักบ้างเปล่านี่....หาเรื่องใช้งานฉันจริงๆ

สั่งอยู่ได้เรื่องเยอะจริงๆเลย"

เธอพูดบ่นเขาอยู่ในใจพรเอมกับเดินไปทำน้ำส้มมาให้

โดยไม่ลืมใส่น้ำแข็งให้เขาด้วย

“ น้ำส้มเย็นมาแล้วค่ะ”

เธอเดินยังโซฟาที่เขานั่งอยู่และเขาก็มองเธอพร้อมยิ้ม

กรุ่มกริ่มบงบอกถึงเรื่องเลวร้าย. ระหว่างที่มือข้างหนึ่ง

ของตะวันบังคับจอยอยู่มือข้างที่เหลือก็ยื่นไปยิ้มแก้ว

น้ำ. ทันใดนั้น. ในเสี้ยววินาทีที่เขากำลังคว้าแก้วก็

เหมือนมีบางอย่างกระตุกแขนเขาทำให้แก้วที่วางบน

ถาดหกลวมาที่เสื้อและกางเกงมิหนำซ้ำยังมีก้อนน้ำ

แข็งหล่นลงมาด้วยนี่สิ เบลล์เห็นถึงกับตกใจ

ทันใดนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่โมโห.

“ นี่เธอตั้งใจแกล้งฉันหรอ”

“ เปล่านะคะ. ก็เมื่อกี้คุณตะวันเองไม่ใช่หรอคะ”

“ออกไปเตรียมชุดใหม่ให้ฉันเลยนะ”

“ นี่มาถอดชุดให้ฉันเลยนะ”

“คะ”

เธอกำลังปลดกระดุมเสื้อของเขาอย่างเงอะๆงะ. เมื่อ

ถอดเสร็จก็เผยให้เห็นซิแพคที่เต็มไปด้วยน้ำส้ม

ทำเอาเบลล์ถึงกับกลืนน้ำลายแทบไม่ทัน

“นี่เธอคิดอะไรลามกอยู่หรอ”

จากนั้นเธอก็นำผ้ามาเช็ดให้เขาแต่ก่อนที่จะเช็ดเขาก็

ขึ้นแต่ประโนคต่อไปนั้น. ทำเอาฉันถึงกับอึ้ง

“ไม่ๆไม่ใช้ผ้า”

“คะ. แล้วจะทำอย่างไรละคะ”

“เอาปากเธอนั้นและ”

“ห้ะ!!......”

นี่เขาบ้าไปแล้วหรอเนี่ย. ให้ตายเถอะนายนี่มันร้ายจริงๆ!!!

...ตอนที่ 2...

ก่อนเกิดเหตุสามวัน

แม้ว่าในวันนี้จะเป็นวันที่อากาศดีแต่บรรยากาศ

รอบตัวฉันนั้นกลับอึมครึมอย่างหนัก. ปกติตอนฉันตื่น

นั้นฉันจะได้ยินเสียงดังจากห้องครัวที่พ่อและแม่ทำอา

หารกันอยู่อย่างมีความสุข. ทว่าวันนี้กลับเงียบสงัดมาก

ฉันจึงเดินลงบันไดมาและมองพ่อกับแม่ แต่ไม่เจอ

พวกท่านแม้แต่เงาเลยฉันจึงไปที่โซฟาและพบแม่ของ

ฉันนั่งร้องไห้อยู่ฉันจึงขมวดคิ้วสงสัยด้วยความตกใจ

“ แม่” ฉันเรียกแม่พอมองแล้วแม่ของฉันก็อยู่ใน.

สภาพที่หน้าเต็มไปด้วยน้ำตาฉันรู้ปวดใจขึ้นมาเมื่อ

เห็นผู้เป็นแม่ร้องไห้

“ แม่.. ร้องไห้ทำไม.. ใครทำอะไรแม่... ”

แม่เอาแต่ส่ายหน้าไม่พูดตอนนี้ฉันสงสัยว่าพ่ออยู่ไหน

“ แม่ พ่อละพ่ออยู่ไหน ”

“ .... ”

“ แม่พูดสิ...แม่พูดอย่าเอาแต่ร้องไห้สิ ”

“ เบลล์พ่อ....หนีไปแล้ว ”

“ ห้ะ!!... อะไรนะแม่.. พ่อหนีไปไหน ”

“ แม่ไม่รู้... ฮือ~~ ”

ฉันงงมากทันทีที่แม่พูดจบฉันกำลังจะเอ่ยปากแต่แล้ว

แม่ก็เอ่ยอีกประโยคมาจนทำเอาฉันยิ่งงงมากกว่าเดิม

“ แต่.. ตอนนี้เราต้องเก็บของก่อนนะ..”

“ ห๊ะ!!.... เราต้องย้ายบ้านหรอแม่..”

“ ใช่ลูก...รีบไปเก็บของเลยลูก ”

“เราจะเดินทางกันแล้ว”

ตอนนี้ฉันกำลังงงอยู่แต่ก็เดินชึ้นไปเก็บของที่ห้อง

ทันที หลังจากนำของขึ้นรถเราก็ออกเดินทางทันที

้ผ่านไป 2 ช.ม เราก็เดินทางมาถึงที่หมายแต่สิ่งที่อยู่

ตรงหน้าฉันกับเป็นบ้านที่ร้างหลังหนึ่งอย่างนั้น

“ แม่เรามาถูกบ้านใช่ไหม ”

“ ใช่แล้วนี่แหละบ้านเรา ”

นี่เป็นบ้านกับซื้อเอาไว้แต่ไม่ได้ทำความสะอาดนะมัน

เลยดูโทรมและน่ากลัว

“ เราเข้าบ้านกันเถอะแม่ ”

“ แอ๊ด~~”

เสียงประตูเปิดทำให้เห็นบรรยากาศภายในบ้านที่เคย

สวยหรูแต่ตอนนี้กับร้างและมียักไย่เต็มไปหมด

“ แม่ว่านะเราคงต้องทำความสะอาดเยอะเลยแหละ”

ฉันกับแม่ตอนนี้อยู่ในสภาพที่ลำบากแต่ดีนะที่ฉันยังมี

เงินที่จะปรับปรุงบ้านได้เยอะเลย. ฉันกับแม่ช่วยกัน

ทำความสะอาดบ้านกันอยู่หลายช.มแต่แล้วบ้านก็

สะอาดกฃลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง

“ แม่.. หนูจะหาเงินมาเลี้ยงแม่เองนะ. ”

ความในใจของเธอที่พูดกับตัวเองจะเป็นจริงหรือเปล่า

“ แม่..หนูจะหาเงินเลี้ยงแม่ให้เอง ”

ความในใจของเธอที่พูดกับตัวเองจะเป็นหรือเปล่า

[ วันต่อมา ]

ฉันกำลังนั่งเลื่อนหาทฝงานอยู่แต่แล้วแม่ก็พูดขึ้นว่าแม่

หางานได้แล้วนะแต่เป็นฉันที่ต้องไปเป็นคนทำงานนั้นต้องเป็นฉัน

“ ห๊ะ!.. งานหรอแต่ไมถึงเป็นหนูคนเดียวละแล้วแม่ละ”

“ เอาเถอะน่า.... แม่ฝากลูกกับเพื่อนแม่แล้วและอีก 2. วันค่อยไปที่บ้านเขานะ”

ฉันกำลังตกใจที่แม่เอาฉันไปฝากกับบ้านเพื่อนฉันและ

ให้ไปเป็นแม่บ้านให้เพื่อนฉันนี่มันกลั่นแกล้งฉันแน่เลย

ณ. คฤหาส์ตระกูลภูธารา

กริ๊ง ~ก๊อง~

ฉันยืนกดกริ่งอยู่หน้าตระกูลภูธาราและรอให้คนมา

เปิดประตูให้ฉันเข้าไปในบ้านอยู่นาน

“ มีใครอยู่บ้างเปล่าค่ะ. ”

“ มาหาใครค่ะ.... ”

“ มาหาคุณนายดุจดาวค่ะ.. ”

“ ตามมาเลยค่ะ. ”

ฉันนั่งรอเจ้าของบ้านหลังนี้ ประมาณสักพักไม่นานชายหนุ่มและคุณนายดุจดาวก็เดินลงมาพร้อมมานั่งที่

ตรงหน้าฉัน.

“ หนูเบลล์มานานยังจ๊ะเนี่ย ”

“ มาสักครู่แล้วค่ะ.... ”

“ ใช่... เธอที่คุณแม่พูดคนนั้นรึเปล่า ”

“ ใช่จ๊ะลูก. ”

“ หรอ.... ครับยินดีที่ได้เจอกันอีกครั้งนะ. เบลล์”

“ ฉันก็ยินดีที่ได้เจอนาย. ”

“ ส่วนวันทำงานและก็งานที่ต้องทำเดี๋ยวตะวันจะบอกให้นะจ๊ะ... ”

“ ค่ะ... ขอบคุณนะค่ะ ”

“ หึ... ถ้าเธอเห็นงานละก็รับรองเธอกรี๊ดและฉันจะแกล้งเธอเอาให้เธอพูดไม่ออกเลย”

[ บ้าน ]

แชท

[] งานของคุณเมด []

ตัดหญ้าในสนามให้หมด

ทำความสะอาดห้องฉัน[ ต้องสะอาดมากๆและฉันจะตรวจหากมีฝุ่นต้องทำจนกว่าจะสะอาด. ]

3.ให้อาหาร. เสือ. ของฉัน. [ คนเดียว. ]

ห๊ะ!!.... นี่มันงานของแม่บ้านหรอเนี่ยแม่เอาฉันไปให้เขาแกล้งหรอสั่งอย่างฉันเป็นตัวอะไรไปได้ ”

“ ติ๊งๆ...”

“ อะไรอีกเนี่ย..... ให้ฉันใส่ชุดที่เขาเตรียมไว้ให้เท่านั้นหรอ... แถมทุกๆเช้าต้องมาทำอาหารให้ด้วย ”

“ คนก็มีตั้งเยอะทำไมต้องเป็นฉันที่ต้องทำให้ด้วยเนี่ย.. ฉันเป็นแม่บ้านไม่ใช่แม่ครัวสะหน่อยนะ”

่่“ ตู๊ดๆ~~~ ”

“ สวัสดี...”

“ เธอเข้าใจงานแล้วใช่เปล่า ”

“ เข้าใจแล้ว... แต่นี่แกล้งกันหรอ ”

“ นี่งานนะคุณไม่ได้แกล้งแค่นี่นะธรรมดาและอีก 1. วันมาได้เลยนะ ”

ตู๊ด~

เอ้า!... จะวางก็วางเนี่ยนะจะขอเลื่อนวันไปทำงานก่อนแท้ๆวางแหละ ชิ ”