ข้าจะไม่มีวัน"รัก"ท่าน
:(
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
ฮูหยินเพคะ//ปลุกน.อ
เชียวอัน(น.อ)
มีอะไรหรอเมียน//สลึมสลือ
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
ได้เวลากินข้าวแล้วนะเพคะ
เชียวอัน(น.อ)
เอาไปเก็บเถอะข้าไม่หิว
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
แต่ฮูหยินไม่ได้กินอะไรมานานแล้วนะเพคะ
เชียวอัน(น.อ)
แล้วท่านพี่ล่ะ//เสียงเบา
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
ท่านอ๋องทำถึงขนาดนี้แล้วฮูหยินยังถามหาอีกรึ?
เชียวอัน(น.อ)
ให้ทำไงได้ก็ข้ารักเค้าหนิ
เชียวอัน(น.อ)
บอกข้าเถิดว่าท่านพี่เป็นยังไงบ้าง
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับพะสนมหลิงชานเจ้าคะ
เชียวอัน(น.อ)
อืม//ทำหน้าเคร้า
เชียวอัน(น.อ)
เจ้าออกไปเถิดเดี๋ยวท่านพี่จะมาเห็นเอา
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
ดูแลตัวเองดีๆนะเจ้าคะ
เชียวอัน(น.อ)
ขอบใจเจ้ามาก
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
เจ้าคะ//เดินออกไป
เชียวอัน(น.อ)
(ถึงแม่ว่าท่านจะทำไม่ดียังไงกับข้าข้าก็ยังรักท่าน)
เชียวอัน(น.อ)
แต่ทำไม//น้ำตาคลอ
เชียวอัน(น.อ)
ทั้งๆที่ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด//ร้องไห้
เชียวอัน(น.อ)
ท่านก็หาว่าข้าทำ//😭
เชียวอัน(น.อ)
ฮึก//เช็ดน้ำตา
เชียวอัน(น.อ)
ถึงเวลาแล้วสินะ//😥
เอี๊ยด~~//เสียงประตูกรงขังเปิด
หวังชิง(พ.อ)
หึ!!ยังไม่ตายอีกรึ//ย.ช😏
หวังชิง(พ.อ)
ทำไมไม่พูดล่ะ//จับคางน.อขึ้น
หวังชิง(พ.อ)
//บีบคางของน.อแรง
เชียวอัน(น.อ)
จ..เจ็บ//จับมือหวังชิง
หวังชิง(พ.อ)
อย่ามาแตะต้องตัวข้า//ย.ช บีบแรงขึ้น
เชียวอัน(น.อ)
ข..ข้า..จ..เจ็บนะ//น้ำตาคลอ
หวังชิง(พ.อ)
หึ!!//ผลักหัวเชียวอันใส่กำแพง
เชียวอัน(น.อ)
ฮึก!!!//หัวแตก
หวังชิง(พ.อ)
ทหารไปเอายาพิษมา//ย.ช
ทหาร
ข...ขอรับ//เอายามาพิษมาให้หวังชิง
หวังชิง(พ.อ)
ข้าบอกให้อ้าปาก!!//ตะคอก
หวังชิง(พ.อ)
ไม่ใช่มั้ยได้!!//บีบแก้มเชียวอันให้เปิดปาก
เชียวอัน(น.อ)
อื้อ!!//ปิดปาก
หวังชิง(พ.อ)
//ตบหน้าเชียวอัน
เชียวอัน(น.อ)
ฮึก!!//หันตามแรงตบ
หวังชิง(พ.อ)
//บีบแก้มเชียวอันอีกครั้งให้อ้าปาก
หวังชิง(พ.อ)
//เทยาพิษใส่ปากเชียวอัน
เชียวอัน(น.อ)
ฮึก..อึก//กินยาพิษ
หวังชิง(พ.อ)
หึยาตัวนี้ไม่ทำให้เจ้าตายหรอกนะ
หวังชิง(พ.อ)
มันมียาแก้พิษแค่อันเดียว
หวังชิง(พ.อ)
ชึ่งมันอยู่กับข้า//เดินออกไป
เชียวอัน(น.อ)
แค่ก!!แค่ก//ไอออกเลือด
ทหาร
(ข้าขอโทษด้วยนะฮูหยิน)😔
เชียวอัน(น.อ)
ทำไมต้องอยากให้ข้าตายด้วย//😭
เชียวอัน(น.อ)
ข้าไปทำอะไรผิดให้ท่าน//😭
เชียวอัน(น.อ)
อัก!!!อึก//สลบ
หลัจากนั้นพวกทหารก็พาตัวของเชียวอันไปรักษา
แต่ก็แก้พิษไม่ได้เพราะมีแต่อันเดียวชึ่งอยู่กันหวังชิงเป็นยาพิษที่แรงมากๆแต่ไม่ส่งผลให้ถึงตาย
อาจมีบ้างครั้งอาการก็กำเริบขึ้น
ชีวิตของเชียวอันต้องทนทุกทรมานมาถึง7ปี
ตั้งแต่ได้แต่งงานแหละเข้ามาอยู่ในวังของหวังชิงแล้ว
ไม่มีวันไหนที่มีความสุขเลย
แต่ถึงย่างนั้นเชียวอันก็ไม่เคยโกธรหวังชิงเพราะเค้ารักหวังชิงจนหมดหัวใจ
:(
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
ฮึกฮูหยินฟื้นสิเพคะ
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
นี่ก็2วันแล้วนะทำไมถึงไม่ฟื้นเสียที
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
เฮ้ย~~ข้าก็รอฟังอาการเช่นกัน
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
แล้วทำไมถึงยังไม่ฟื้นล่ะเจ้าคะ
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
ก็เพราะว่าในร่างของฮูหยินมีพิษมากเกีนไปเลยทำให้ร่างกายนานฟื้นฟู
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
ต้องรอดูอาการอีกสักพัก
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
โถ่ฮูหยิน//กอดเชียวอัน
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
เจ้าไปเอายาต้มมาให้ข้าที
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
เพคะ//เดินออกไป
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
ถ้าอีกภายใน3ปีท่านไม่ได้ดื่มยาแก้พิษอาจถึงตายนะ
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
ข้าก็ทำไรไม่ได้
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
ได้แค่ถ่วงยาพิษเอาไว้ไม่ให้ไหลทั่วร่างกายท่านเท่านั้น
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
มาแล้วเจ้าคะ//ถือหม้อยาต้มมา
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
มา//รับ
หลังจากนั้นก็เอายาให้เชียวอันกิน
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
ข้าต้องขอตัวก่อนนะเจ้าดูแลเชียวอันดีๆล่ะ
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
เพคะ
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
//เดินออกไป
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
รีบฟื้นขื้นมานะฮูหยิน
คนที่ทำไม่แม้แต่มาดูดำดูดีเลย
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
ฮ..ฮูหยินฟื้นแล้ว//ดีใจ
เชียวอัน(น.อ)
น...น้ำข้าขอน้ำ//เสียงเบา
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
นี่เจ้าคะ//ยื่นน้ำให้
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
เป็นยังไงบ้างเจ็บตรงไหนมั้ย
เชียวอัน(น.อ)
ข้าไม่เป็นไรแล้ว
เชียวอัน(น.อ)
ขอบคุณท่านมากนะ//😊
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
อืม//😊
เชียวอัน(น.อ)
เจ้าก็เซ่นกันนะเมียนขอบคุณที่ดูแลข้า
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
ไม่เป็นไรเจ้าคะเมียนคนนี้รักท่านอันผู้ที่สวยที่สุดของข้า//😁
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
ให้ข้าไปบอกหวังชิงมั้ย
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
เพื่อจะมาดูแลเจ้าบ้าง
เชียวอัน(น.อ)
ไม่เป็นไรท่านพี่ไม่มีเวลาหรอกงานเยอะ
เชียวอัน(น.อ)
เค้าคงเหนื่อยมาก
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
งั้นก็ตามใจเจ้าแล้วกันนะ//ลูบผมเชียวอัน
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
หิวรึไม่เพคะให้บ่าวไปเอามาให้มั้ย
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
เพคะ//เดินออกไป
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
ข้ากลับแล้วนะ
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
ดูแลตัวเองให้ดีๆร่างกายยิ่งอ่อนแออยู่
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
ข้าไปละนะ//เดินออกไป
เชียวอัน(น.อ)
ป่านนี้ท่านพี่เป็นยังไงบ้างนะกินข้าวรึยัง
เชียวอัน(น.อ)
ทำงานคงเหนื่อยมากแน่ๆ
เชียวอัน(น.อ)
//หยิบเอากำไรที่หวังชิงให้ขึ้นมาดู
เชียวอัน(น.อ)
นี่คงเป็นสิ่งสุดท้ายที่ท่านให้ข้าและเป็นสิ่งสุดท้ายที่ข้ามี//น้ำตาคลอ
เชียวอัน(น.อ)
ข้าจะไม่ให้ใครเอาไปเด็ดขาด//มองกำไร
เชียวอัน(น.อ)
ฮึก!!ข้ารักท่านนะหวังชิง//ร้องไห้
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
มาแล้วเจ้าคะ//ถือถ้วยข้าวต้มเดินมา
เชียวอัน(น.อ)
เจ้าป้อนข้าหน่อยสิ
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
ได้เจ้าคะ//ป้อน
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
เจ้าคะ//😊
หลิงซาน(สนม+คนดี)
ท่านพี่เจ้าคะ
หวังชิง(พ.อ)
หื้มมีอันใดรึ
หลิงซาน(สนม+คนดี)
ข้าอยากได้กำไรข้อมือเพคะ//🥺
หวังชิง(พ.อ)
ได้สิเดี๋ยวข้าจะสั่งให้คนไปชื่อให้//ลูบหัวหลิงชาน
หลิงซาน(สนม+คนดี)
แต่ข้าอยากได้อันที่ท่านให้กับเชียวอัน//🥺
หลิงซาน(สนม+คนดี)
นะเพคะ//🥺
หลิงซาน(สนม+คนดี)
เราไปเอาตอนนี้เลยนะเพคะ
หลิงซาน(สนม+คนดี)
เย้ๆ//จูบหวังชิง
หวังชิง(พ.อ)
เรารีบไปกันเถอะ
ทั้งสองตัวเดินไปตำหนักของเชียวอัน
:(
เชียวอัน(น.อ)
//หลับด้วยน้ำตา
หลิงซาน(สนม+คนดี)
//เกาะแขนหวังชิงเดินมา
หวังชิง(พ.อ)
//เดินไปเอาน้ำที่โต๊ะ
หวังชิง(พ.อ)
//สาดน้ำใส่เชียวอัน
เชียวอัน(น.อ)
ฮึก!!แค่ก..แค่ก//ตัวเปียก
เชียวอัน(น.อ)
ท..ท่านมาทำ..ม..ไม//ถอยห่าง
หลิงซาน(สนม+คนดี)
ท่านพี่ยกกำไรให้ข้า
หลิงซาน(สนม+คนดี)
สนั่นเอามาให้ข้า//เดินไปที่เชียวอัน
เชียวอัน(น.อ)
ข้า..ม...ไม่ให้//กำกำไรไว้แน่น
หวังชิง(พ.อ)
เจ้าไม่มีสิทธิ์มันเป็นของข้า//ย.ช
เชียวอัน(น.อ)
แต่ท่านให้ข้าแล้วนะ
เชียวอัน(น.อ)
จะเอาคืนได้อย่างไร
หวังชิง(พ.อ)
มันเรื่องของข้า//ย.ช
หวังชิง(พ.อ)
ข้าให้ด้วยความไม่เต็มใจ//ย.ช
เชียวอัน(น.อ)
ยังไงข้าก็ไม่ให้//กำไว้แน่น
หลิงซาน(สนม+คนดี)
ข้าจะเอา//เดินไปแย่งกำไรจากเขียวอัน
เชียวอัน(น.อ)
ข้าไม่ให้//แย่งคืน
หวังชิง(พ.อ)
เจ้าอย่าให้ข้าต้องหมดความอดทนนะเชียวอัน//ย.ชมาก
เชียวอัน(น.อ)
ข้าขอล่ะอย่าเอาไปเลย
เชียวอัน(น.อ)
มันเป็นสิ่งเดียวที่ข้ามี
หวังชิง(พ.อ)
มีอีกเยอะเจ้าก็ไปหาชื้อเองสิ//ย.ช
เชียวอัน(น.อ)
แต่มันเป็นของสิ่งเดียวที่ท่านให้ข้า
เชียวอัน(น.อ)
ข้าขอล่ะนะ----!!
หวังชิง(พ.อ)
//ตบหน้าเชียวอัน
เชียวอัน(น.อ)
//หันตามแรงตบ
หวังชิง(พ.อ)
มันเป็นของข้าข้าจะให้ใครก็เรื่องของข้า//ย.ช
เชียวอัน(น.อ)
ฮึก...อึก//ร้องไห้
เชียวอัน(น.อ)
ข้าขอล่ะนะท่าน..ฮึก
เชียวอัน(น.อ)
อย่าเอาไปเลยนะ
หวังชิง(พ.อ)
หึ//เดินไปแย่งกำไรจากเชียวอัน
หวังชิง(พ.อ)
เจ้า!!//บีบคอเชียวอัน
หวังชิง(พ.อ)
อย่าให้ข้าต้องฆ่าเจ้าด้วยเรื่องแบบนี้//ย.ช บีบแรงขึ้น
เชียวอัน(น.อ)
ต่อให้ตายยังไงข้าก็ไม่ให้
หวังชิง(พ.อ)
ดี//บีบแรงกว่าเดิม
หลิงซาน(สนม+คนดี)
จะให้ข้าดีๆรึให้เจ้าตายก่อน
เชียวอัน(น.อ)
คำเดิมก็คือข้าไม่ให้
หวังชิง(พ.อ)
ดื้อนักนะ//โยนเชียวอันไปโดนกับของเตียง
เชียวอัน(น.อ)
โอ้ย!!!//น้ำตาคลอ
หวังชิง(พ.อ)
หึ!!ตายๆไปสะก็ดี
ตอนนี้คือเชียวอันเจ็บมากเหมือนไม่เคยเจ็บมาก่อน
เจ็บเหมือนใจจะขาดออกจากกัน
หลิงซาน(สนม+คนดี)
//เดินไปเอากำไร
เชียวอัน(น.อ)
เอามาให้ข้าเถิด//เสียงเบา
เชียวอัน(น.อ)
ข้าขอร้องล่ะนะ//เสียงเบา
หวังชิง(พ.อ)
ไปกันเถอะชานของพี่//โอบเอวหลิงชาน
เชียวอัน(น.อ)
ไม่นะ!!!//คลานตาม
ต.ป.ก ญิง ชาย
ญิง:ฮูหยินเพคะ!!!//รีบเข้าไปช่วย
เชียวอัน(น.อ)
ฮึก!ข..ข้าไม่..เป็นอะไร//😭
ต.ป.ก ญิง ชาย
ชาย:ทำไมท่านอ๋องถึงทำเช่นนี้กันนะ
ต.ป.ก ญิง ชาย
ญิง:คงจะรักสนมผู้นั้นจนโงหัวไม่ขึ้น
ต.ป.ก ญิง ชาย
ชาย:พวกเรารีบตามหมอหลวงมาเถอะ
ต.ป.ก ญิง ชาย
ญิง:อืม//ไปตามหมอหลวง
เชียวอัน(น.อ)
แค่ก!!แค่ก!ฮึก//ไอออกเลือด
เชียวอัน(น.อ)
ข้าไม่เป็นไร-----//สลบ
หลังจากนั้นพวกคนรับใช้ก็พาเชียวฉันกลับตำหนักโดยที่มีค่าหลานและเทียนคอยดูแล
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
ฮึก..ฮึก..ฮ..ฮูหยินจะเป็นอะไรมั้ยเจ้าคะ//😭
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
พิษแต่กำเริบขึ้นแต่ครั้งนี้รุนแรงมาก
ต้าหลาน(หมอ.เพื่อนพ.อ)
แต่ก็ต้านพิษเอาไว้ได้ชั่วคราว
ต.ป.ก ญิง ชาย
ญิง:เหตุเพราะท่านอ๋องกับท่านหลิงชานต่างหาก
ต.ป.ก ญิง ชาย
ชาย:ที่ทำให้ฮูหยินเป็นเช่นนี้
เมียน(คนรับใช้เชียวอัน)
เลวเลวที่สุด//😡
เวลาก็ได้ผ่านไป1เดือนเต็ม
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
