: ยามราตรีของเหล่าปีศาจ

ในค่ำคืนยามตรีที่มืดมิด ไร้แสงสว่าง...ไร้ผู้คน 

     "ตึก...ตึก...ตึก...."

เสียงฝีเท้าบุคคลปริศนาที่ค่อยๆเดินปรี่ออกมาท่ามกลางแสงจันทร์ ร่างอันขาวซีดปานผิวดวงจันทร์ ตาแดงก่ำปานเลือด ผมขาวโพลนคล้ายขี้เถ้า

ร่างขาวโพลนเดินเงียบท่ามกลางแสงดาว ในทันใดนั้น.....

"โคร้ม!!"  เสียงระเบิดดังสนั่นลั่นกลางป่า ฝูงนกได้กระจักกระจายกระเด็นไปพร้อมพื้นดินที่ยุบแล้วแตกออกเนื่องจากแรงเหวี่ยงจากอะไรบางอย่าง

ควันโขมงทำให้เห็นร่างยักษ์ใหญ่ลางๆ..... เมื่อควันเริ่มจางทำให้เห็นร่างอันขาวโพลนยืนนิ่งไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่นิด

เจ้าปีศาจที่อยู่ตรงหน้าก็ได้ตกใจสุดขีดเมื่อได้เห็นบุคคลตรงหน้า....

"ท่านฮาเดส....." เมื่อพูดจบร่างอันใหญ่ยักษ์ก็ได้ระเบิดในทันใดก่อนจะสลายไปในพริบตาเดียว 

 "เสร็จภารกิจ...." พูดจบก็ได้หายไปภายในหมอกดำ

ในเช้าตรู่ถัดมาเมื่อเสร็จภารกิจ ในตอนนี้ไม่สามารถไปไหนได้นอกจากการเดินเร่ลาดตระเวนไปทั่วก่อนจะรับรู้ถึงอะไรบางอย่าง

"?..."

สีหน้าที่แสดงถึงการรับรู้อะไรบางอย่างก่อนจะตรงไปที่ตรอกซอยเล็กที่ไร้ผู้คน

"...."

จึงหยุดชะงักสักพักเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า

ปีศาจที่สิงอยู่ในร่างสุนัขกำลังกัดกินร่างของหญิงสาวผู้หนึ่งอย่างหิวโหยก่อนจะสังเกตุได้ว่ามีคนกำลังจ้องมองอยู่...

เมื่อเห็นเช่นนั้นก็ไม่รอช้ารีบตรงดิ่งไปยังเป้าหมายตรงหน้าเพื่อปิดปากก่อนจะ...

"เฮือก!!!!...."

ปีศาจตนนั้นได้หยุดชะงักลง....เมื่อรู้ตัวอีกทีหัวก็ได้หลุดจากบ่าไปเป็นที่เรียบร้อย

ก่อนจะตายก็ได้แหงนหน้าขึ้นไปมองคนที่อยู่ตรงหน้า.........

ร่างสูงบาง ผิวอันขาวซีด สีผมที่ขาวโพลน ดวงตา....สีเลือด?

"ท่าน...ฮาเดส..."

พูดจบก็ได้สลายไปในพริบตา

คนร่างขาวได้ยืนนิ่งอย่างใจเย็นก่อนจะจ้องมองไปที่ร่างไร้วิญญานของสาวน้อยที่เละไม่เป็นร่างก่อนจะทำการเก็บวิญญานของหญิงสาวไปและร่างก็ได้สลายลงไปในที่สุด...

เมื่อทำอะไรเสร็จเรียบร้อยก็ออกมาจากตรอกและได้เดินไปอย่างไร้เป้าหมายเช่นเคย ระหว่างที่เดินไปเรื่อยกลิ่นเหม็นเน่าที่มาจากความโลภ ความอิจฉาริษยา ความเกลียดชังของผู้คนรอบข้างก็ช่างรุนแรงเหลือเกิน

ในที่สุดก็ทนไม่ไหวและได้เดินเตร่เข้าไปในป่าก่อนจะหยุดอยู่ที่ศาลาร้างแห่งนึงและได้จมอยู่กับความคิดสักพักจึงตัดสินใจเข้าไปพักในนั้นในคืนนี้

จบ.

: ความบริสุทธิ์ที่แปลกประหลาด

ในเที่ยงคืนของอีกวันหลังจากเสร็จภารกิจ ฮาเดสได้ไปแวะเวียนตรวจดู ณ ที่หมู่บ้านแห่งนึงในชนบท    

งานเลี้ยงฉลองในหมู่บ้านที่สุดจะคลึกคลื้นเฮฮามีความสุขแต่กลับรับรู้ถึงสิ่งที่ไม่ดี กลิ่นไม่พึงประสงตลบอบอวนไปทั่วงานจนฮาเดสรับรู้ได้ถึงหมอกดำที่ลอยโขมงทั่วหมู่บ้านก่อนจะ....

กลิ่นมะลิอ่อนๆลอยโชยมาแต่ไกลจนถึงกับต้องเดินตามไปสูดดมจนได้เจอกับ...

ร่างน้อยๆที่กำลังร่ายรำนั้น...ผิวขาวดั่งหิมะ ผมสีน้ำตาลเมื่อกระทบกับแสงไฟสีเหลืองจนทำให้เรืองแสงยิ่งเพิ่มเสนห์ ตาสีขาวดั่งดอกมะลิ ความอ่อนช้อยและพลิ้วไหวทำให้ใครต่อใครก็ละสายตาจากเธอไม่ได้แม้แต่ฮาเดสก็ถึงกับมองไม่หยุดเหมือนติดอยู่ในภวัง...

เสียงดนตรีผสานกันอย่างลงตัวและร่างๆน้อยๆที่ร่ายรำอยู่บนเวที ความสวยงามอ่อนช้อยและความบริสุทธิ์ที่หลั่งออกมาจากตัวหญิงสาวจนทำให้ฮาเดสรู้สึกตะหงิดๆเล็กน้อย   

"ในหมอกดำที่หนามืด แต่กลับมีดอกมะลิที่ปริบานอย่าสวยงาม น่าแปลกที่กลิ่นความบริสุทธิ์ไม่เลือนจาง....สวนทางกับกลิ่นรอบข้างโดยสิ้นเชิง" ฮาเดสได้เอ่ยออกมาด้วยความสงสัยพร้อมกับสูดดมกลิ่นมะลิเข้าไปเต็มปอด

ในขณะที่ร่ายรำทำให้ฮาเดสจ้องมองหญิงสาวพร้อมกับสูดดมกลิ่นบริสุทธิ์ที่ไม่เคยสูดดมมากว่าร้อยปีอย่างหยุดไม่ได้จนงานเลี้ยงจบ หมอกสีดำยังคงไม่หายไปทำให้ฮาเดสเริ่มรู้สึกถึงลางร้ายที่กำลังมาถึงสาวน้อย เมื่องานเลี้ยงจบก็เหลือแค่สาวน้อยที่เก็บข้าวของและอาหารที่เหลือในงานเพื่อนำไปให้คนที่บ้าน ในขณะที่ก้มเก็บเงาดำจากด้านหลังได้ปรากฎหลังจากนั้น...

เงาดำได้ฉุดหญิงสาวเข้าไปในเงามืดชั่วพริบตาเดียว   

       "กรี๊ด!! " หญิงสาวได้กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจก่อนจะดิ้นรนเพื่อหลุดออกมาจากกำมือที่รัดแขนไว้จนไปไหนไม่ได้

"ร้องครวญครางไปก็ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก เธอเป็นของพวกเราแล้ว" ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าพูดจบพร้อมกับยิ้มออกมาจนทำให้ร่างน้อยๆยืนสั่นพร้อมกับน้ำตาที่หลั่งออกมาด้วยความหวาดกลัว

"ไม่!! ไม่เอา! ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย!!! ช่วยด้วย!! อย่าทำอะไรฉันนะ!!"

ร่างน้อยๆสะบัดจนหลุดก่อนจะไปชนกับใครบางคนเข้า...

"ตุ๊บ!!"

เมื่อเงยหน้าขึ้นไปก็ได้เจอกับร่างอันขาวโพลน  ตาสีแดงก่ำ ชายชกรรจ์ที่ตามมาได้หยุดชะงักเมื่อได้สบตากับร่างอันขาวโพลนที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะวิ่งหนีเตลิดไป  

"เธอไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ย?" ร่างอันขาวโพลนถาม 

ร่างน้อยๆไม่ตอบและยังคงสั่นระริกไม่หยุดพร้อมกับกอดร่างอันขาวโพลนไว้แน่น 

"เธอปลอดภัยแล้ว คนพวกนั้นหนีไปแล้วล่ะ หมดหน้าที่ของฉันแล้ว ขอให้เธอกลับบ้านอย่างปลอดภัยละกัน"

ก่อนที่ร่างอันขาวโพลนจะแกะอ้อมแขนของหญิงสาวออกพร้อมกับหันหลังเตรียมจะเดินไปให้ลับสายตาแล้วค่อยวาร์ปหายไป

"อย่านะคะ!!"

หญิงสาวได้ดึงแขนเสื้อไว้ ร่างน้อยๆขาอ่อนล้มลงพร้อมกับพูดว่า

"ปะ...ไปส่ง..ดะ..ได้ไหมคะ...ฉันกลัวมาก...คุณอย่าไปไหนนะคะอย่าพึ่งไป" พูดจบก็ได้ร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว

ฮาเดสยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะอุ้มร่างน้อยๆขึ้นมาแล้ววาปไปส่งภายในพริบตาพร้อมกับลบความทรงจำของหญิงสาว 

"???"

หญิงสาวแสดงสีหน้างงๆออกมาเล็กน้อยเมื่อความทรงจำล่าสุดยังอยู่ในงานเลี้ยง

"เธอหลับน่ะ"

ฮาเดสได้พูดตัดบทสนนาไปเพื่อที่จะรีบไปทำภารกิจต่อ

"ขอบคุณนะคะ คุณใจดีมากๆเลยค่ะ บุญคุณครั้งนี้ฉันจะไม่ลืมเลยค่ะ"    ฮาเดสได้ยิ้มกลับพร้อมกับหันหลังเตรียมจะวาร์ปกลับ

"คุณชื่ออะไรคะ?"

ร่างน้อยๆได้ถามก่อนฮาเดสจะหยุดชะงักพร้อมกับหันมาตอบว่า

"ฮาเดส"

"โรสค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ และ..ขอบคุณมากๆค่ะ!!"  ก่อนที่จะก้มให้อย่างอ่อนน้อม

 "ค่ะ"

ฮาเดสพูดเสร็จก็ได้เดินหันหลังให้ก่อนจะหายไปในเงามืดในที่สุด.

จบ.