ผมได้ยินเสียงกรี้ดร้องอย่างเจ็บปวดมาจากในห้องนํ้าผมรีบวิ่งไปดูผมและสิ่งที่ผมเจอคือผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีแดงผมยืนช็อกอยู่ครู่หนึ่งก่อนผมจะถามไปว่าคุณเป็นใครเข้ามาทำอะไรในห้องนํ้าผม
เธอนิ่งไม่ตอบอะไร
ผมกำลังจะเข้าไปจับเธอแต่ผมขยับไม่ได้เธอค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วหัวเราะ
ผมกลัวมาแต่ทำอะไรไม่ได้เลย
เธอเดินเข้ามาหาผมอย่างช้าๆ
ผมมองไปที่เธอแล้วผมก็ต้องช็อกไปอีกเพราะผู้หญิงคนนี้ไม่มีขาเธอเดินเข้ามาแล้วพูดว่า
ไปอยู่กับฉันไหม
พร้อมกับเลือดที่ค่อยๆหยดลงบนตัวผม
ตอนนั้นผมทำได้แค่ยืนนิ่งมันทำให้ผมช็อกจนหมดสติไป
พอรู้ตัวอีกทีผมก็นอนอยู่ที่เตียง
พร้อมกับข้อความที่เขียนไว้ตรงกระจกว่า
ฉันจะมาหาใหม่
"หลายวันผ่านไป"
ผมยังจำวันนั้นไม่ลืมมันเป็นวันที่ผมกลัวจนขนลุกซู่แล้วเสียวไปทั้งตัว
ผมคิดเสมอว่าอย่าให้เขามาอีกเลย
จนเวลาผ่านไป5ปี
ผมเริ่มลืมเลือนเรื่องนั้นไปแล้ว
อยู่มาวันหนึ่ง
ผมได้ยินเสียงร้องให้อีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน
เพราะเสียงนั้น
ร้องเรียกหาผมผมจึงตัดสินใจเดินตามหาต้นตอของเสียงแล้วผมก็พบเธออีกครั้งแต่ครั้งนึ้เธอสวยซะจนผมละสายตาไม่ได้เลย
แค่ในใจผมก็ยังคิดเสมอว่าเธอกลับมาทำไมและคืนนั้นเธอมาทำไมผมคิดแบบนั้นอยู่สักพัก
เธอก็หันมามองผมแล้วยิ้มอย่างสดใสแต่ร้อยยิ้มนั้นกลับหน้าขนลุกถึงกลับเรียกว่าน่ากลัวยังได้เป็นร้อยยิ้มที่ผมเห็นแล้วถึงกับขนลุกซุ่
เธอจ้องมองผมอย่างหน้าขนลุก
ผมคิดในใจ ยังไงคืนนี้คงไม่รอดแล้วล่ะ
จากนั้นผมจึงถามทุกๆอย่างที่คนสงสัยกับเธอ
แต่เธอหลับไมาตอบอะไรผมเลยสักคำเดียว
เธอเอาแต่ยิ้มจนคำถามสุดท้ายของผม
ผมไม่รู้ว่ามันทำให้เธอไม่สบายใจรึเปล่า
สีหน้าเธอในตอนนั้นกลับดูเศร้าจนผมอดสงสารเธอไม่ได้
ในที่สุดเธอก็ตอบกลับผม
เธอพุดว่า เธอตายเพราะอุบัติเหตุรถยนต์
และตายในทันทีแต่วิญญาณเธอกับไม่ไปเกิดแต่ยังคงวนเวียนอยู่ในห้องพักที่เธออาศัย
จนผมย้ายเข้ามาอยู่เธอบอกว่าตอนแรกเธอก็กลัวและจะหลอกให้ผมย้ายออก
"ไปอ่านกันในตอนที่2น้า"
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
