ทุกคนเคยได้ยินคำนี้ไหม

:***รักต้องจาก แค้นต้องชำระ***:

มันเริ่มจากการที่เด็กชายคนนึงที่ขี้ระแวงอยู่เสมอ เนื่องจากเขาอ่อนแอเกินไป จนไม่สามารถที่จะสู้กับใครได้ และนั่นแหละเป็นที่มาของความขี้ระแวง ไม่เพียงต่อสู้กับใครไม่ได้แต่ยังไม่สามารถพูดกับใครได้ ถึงตอนนี้เด็กชายที่ขี้ระแวงคนนั้นกลับกลายมาเป็นคนที่ไม่เกรงกลัวต่อความระแวง ไม่กลัวคนทำร้าย ตอนนี้สามารถสู้กับคนหลายๆคนจนน็อคก็ยังได้ ไม่เพียงแค่นั้นยังเป็นคนที่กล้าหาญมากยิ่งขึ้น

***เขาคนนั้นคือ***

ฉันเอง **smiling**

คนพวกนี้กำลังยกของขึ้นหลังรถกระบะคันนึง ซึ่งของที่อยู่ข้างในคือ **แคปซูล** ส่งตรงมาจากอเมริกา

βเร็วๆหน่อยสิวะ ชักช้าอยู่นั่นแหละด้วยมีคนมาเห็นเข้าจะซวยได้เว้ยβ

¥ครับๆเจ้านาย

ระหว่างที่แต่ละคนกำลังช่วยกันยกของขึ้นหลังรถนั้น ก็มีชายผู้นึงปรากฏตัวขึ้นมาทางด้านหลังของเจ้านาย ก่อนจะหยิบดาบออกมาแล้วใช้จ่อที่คอของเจ้านายเพื่อให้ลูกน้องของมันหยุดการกระทำพวกนั้น

βแกเป็นใครวะ ทำแบบนี้ทำไม ถ้ามีอะไรก็พูดกันดีๆสิวะ อย่าทำแบบนี้

ชายผู้นั้นไม่ได้พูดอะไรเพียงส่งแผ่นกระดาษที่ตอนนี้ดูสภาพแล้วเหมือนเพิ่งเอาออกมาจากขยะอย่างไรอย่างนั้น ก่อนที่เจ้านายที่ถูกดาบจ่ออยู่ที่คอจะค่อยๆจับกระดาษแผ่นนั้นมาจากมือของชายผู้นี้มาอ่าน

βนี่ๆ นี่มันอะไรกัน ส่ง.....ส่งแคปซูนงั้นเหรอ เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง ล้อเล่นแล้ว

ชายคนนี้ก็ยังคงเงียบเหมือนเดิมก่อนจะใช้ดาบตัดคอของชายผู้นี้ออกทันที ลูกน้องแต่ละคนต่างแตกตื่นและวิ่งไปวิ่งมา บางคนก็วิ่งไปซ่อนที่ที่หลังต้นไม้ บางคนก็ไปซ่อนที่รถ แต่สุดท้ายผลก็เหมือนกับเจ้านายของพวกมัน ถ้าเจ้านายตาย ลูกน้องก็ต้องตายหลังจากนั้นชายคนนี้ก็เดินไปที่กล่องที่อยู่ในรถแล้วใช้ดาบเปิดกล่องนั้นออก ปรากฏว่าเป็นแคปซูลจริงๆ

**น่าเสียดายนะ แต่ตอนนี้คงต้องจบแล้วล่ะ**

ก่อนจะหยิบไฟแช็กออกมาแล้วลาดน้ำมันลงไปให้ทั่วบริเวณก่อนจะโยนไฟแช็กลงไปในกล่องนั้น และยืนมองด้วยความน่าสมเพชก่อนจะหัวเราะออกมาเหมือนคนชั่วร้าย ตอนนี้เขากับเหมือนคนไม่ดีอย่างนั้น พอทำธุระเสร็จก็เดินออกไปจากที่นี่

เมื่อผ่านไปไม่นานตำรวจก็พากันมาที่เกิดเหตุ เห็นอันธพาลหลายๆคนนอนตายเกลี้ยง และเห็นไฟที่ยังคงอยู่บางจุด เมื่อมองไปอีกทางเห็นแคปซูลกลิ้งเข้ามาหาและหยิบมันขึ้นมา ก่อนจะนำมันไปตรวจดูว่ามันคือแคปซูลอะไรกันแน่ อยู่ๆก็มีตำรวจคนนึงวิ่งมาหาพร้อมถือกระดาษบางอย่างมาให้ พออ่านก็พบว่าแคปซูลนี้มาจากอเมริกาและถ้าคนกินเข้าไปเป็นระยะเวลาประมาณสองอาทิตย์ จะทำให้หายไม่ออก ตัวสีเขียวไปทั้งตัว และจะมีอาการเหมือนคนขาดสติ เมื่อรู้แบบนั้นก็สั่งให้ตำรวจทุกคนกลับไปที่สถานีตำรวจและไปสอบถามว่าใครที่กินแคปซูลตัวนี้ไปแล้ว แล้วกินนานมากหรือยัง

ระหว่างที่ขับรถอยู่ก็คิดขึ้นมาได้ว่านี่มันฆาตกรรมฆ จึงตั้งคดีนี้ขึ้นมาว่า

คดีฆาตกรรม

ในเช้าวันต่อมาทุกคนและทุกที่ได้ยินข่าวเกี่ยวกับการฆาตกรรมเนื่องมาจากตำรวจที่ไปตรวจดูพบกับคนตายจำนวนมากรวมถึงเจ้านายของพวกมัน ตอนนี้ทั้งทุกที่ต่างพากันพูดคุยเกี่บวกับเรื่องนี้และบอกเล่าให้แต่ละคนฟังรวมถึงคนที่ยังไม่รู้ข่าวนี้

ฉันผู้เดินผ่านไปอย่างไม่สนใจอะไรเกี่บวกับเรื่องนี้ เพราะฉันคือคนที่ทำเรื่องนั้นยังไงล่ะ ระหว่างที่เดินอยู่ก็บังเอิญเจอห้องสมุดจึงเดินเข้าไปยังข้างในห้องสมุด และเดินเปิดหาสมุดที่ต้องการเกี่ยวกับผู้บริหารเบื้องต้น เดินไปเรื่อยๆจนเจอและหยิบหนังสือนั้นออกมานั่งลงบนเก้าอี้ พร้อมเปิดหนังสือเริ่มนั้นอ่านไปเรื่อยๆจนเจอ เมื่อเจอแล้วชีกกระดาษของสมุดหนังสือเริ่มนั้นออกมาแล้วพับให้ดีก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋า ไม่เพียงแค่นั้นยังถ่ายรูปไว้เพื่อไม่ให้เกิดการหายของกระดาษนั้น พอทำธุระเสร็จก็เดินออกจากห้องสมุดและตรงไปที่ร้านอาวุธ พอเดินเข้ามากลับไม่เจอใครอยู่ในนี้เลยเดินดูอาวุธต่างๆ ก่อนจะเจอกับอาวุธชิ้นดีชิ้นนึงจึงหยิบขึ้นมาดู เมื่อมองดูอย่างละเอียดอยู่นั้น เจ้าของร้านก็ออกมาและเห็นฉันกำลังดูอาวุธนั้นอยู่ในมือ จึงบอกว่าอาวุธนี้มีชื่อว่าสายฟ้าฟาดอัสนี เป็นอาวุธที่ทำมาจากเหล็กที่แข็งแกร่งที่สุดและมีพลังทำลายร้างมาก พอได้ยินดังนั้นจึงซื้อมัน ก่อนจะออกไปจากร้านอาวุธนี่ เจ้าของร้านก็บอกว่า

*นายช่างตาดีจริงๆ ยินดีด้วย ยินดีด้วย ของนี้จะช่วยให้นายรอดจากภัยพิบัติ

เมื่อเจ้าของร้านพูดจบก็เดินออกมาจากร้านและเดินถามถนนไปเรื่อยๆ จนพบกับกระดาษแผ่นนึงที่ตกอยู่กลางพื้น จึงหยิบขึ้นมาดูพบว่ามันคือใบสมัครการเข้าร่วมปกป้องนายกเทศมนตรีข้างกาย เมื่อเห็นดังนั้นจึงมุงหน้าไปยังที่รับสมัครทันทีเพื่อเข้าไปสืบหาความคืบหน้าของคนที่อยู่เบื้องบน แต่แน่นอนว่าไม่ใช่นายกเทศมนตรีแน่นอน เมื่อเดินมาถึงเห็นว่าต้องมีใบหากไม่มีใบก็เข้าไปไม่ได้ เมื่อเห็นคนคนนึงเดินมาพร้อมกับถือใบสมัครอยู่ ก็เดินเข้าไปหาและหลอกให้ตามมาเพื่อสังหารและชิงใบนั้นมา เพื่อได้ใบมาแล้วก็เดินเอาใบไปให้คนที่ตรวจใบสมัครดู เมื่อคนตรวจดูพบว่าปกติก็ให้เข้าไปได้ จึงเดินเข้าไปและพร้อมที่จะต่อสู้เพื่อเข้าสู่ข้างกายนายกเทศมนตรีให้ได้ พอลองมองดูรอบๆก็พบกับชายคนนึงที่ทำตัวลับๆล่อๆ จึงเดินเข้าไปหา เมื่อชายคนนั้นเห็นฉันจึงรีบวิ่งหนีทันที ฉันจึงวิ่งตามไปทันที ชายคนนั้นวิ่งจนทางตัน เมื่อเป็นแบบนั้นจึงมีโอกาสที่ชายคนนั้นจะหนีไม่รอด จึงเดินเข้าไปใกล้ๆ เมื่อท่าทีว่ากำลังจะหนีจึงใช้ดาบจ่อที่คอ ก่อนจะถามว่าชายคนนั้นว่าทำไมถึงทำตัวลับๆล่อ ชายคนนั้นผู้กลัวตายจึงตอบกลับมาว่าเขาจะมาสังหารนายกเทศมนตรีเพราะเขาทำให้ครอบครัวต้องตายจาก เมื่อในยินแบบนั้นก็เลยคิดไอเดียดีๆออก จึงพาชายคนนั้นมาเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำและให้เขาเดินตามฉันมา

•ไม่ต้องห่วง ฉันจะช่วยให้นายสมหวังดั่งต้องการ•

"จริงเหรอครับ"

ฉันตีไหล่เขาเบาๆก่อนจะยิ้มออกมา หลังจากนั้นการทดสอบก็เริ่มต้นขึ้น ฉันจึงวางแผนที่จะทำให้ทุกคนแพ้ยกเว้นฉันและเขา ระหว่างนั้นฉันจึงถามชืาอเขาว่าเขาชื่ออะไร ชายคนนั้นเลยบอกว่าเขาชื่อsmile จากนั้นฉันจึงบอกชื่อกับเขาว่าsmiling และหลังจากนั้นจึงจำเป็นต้องเริ่มแผนการทำให้ทุกคนแพ้จึงพ้นสเปย์ยาสลบให้ทุกคนสลบ และฉันยื่นผ้าให้กับsmileเพื่อใช้ผ้าปิดที่ปากกับจมูก ก่อนจะเริ่มแผนอื่นๆถัดจากนั้น

ฉันยกคนทุกคนที่อยู่ที่นี่ออกมากลงองกันไว้ในที่ที่เดียวกัน จากกันก็ทำการปิดประตูลงและล็อคกุญแจไว้ พร้อมกับเอากุญแจไปให้คนที่ติดตามที่เพิ่งเจอที่นี่ ให้เอากุญแจนี้ไปทำลายซะ ยื่นให้เขาแต่เขากลับบอกว่าถ้าทำแบบนั้นแล้วคนพวกนี้จะทำยังไงล่ะ ฉันคงไม่สนใจพวกนั้นหรอกเลยบอกให้เอาไปทำลายทิ้งอีกรอบ เขาจึงทำตามโดยเอาไฟแช็กออกมาเผากุญแจนี้ให้สลายกลายเป็นเถ้าถ่าน ในความที่กุญแจทนความร้อนไม่ได้จึงเริ่มละลายและกลายเป็นฝุ่นผงจนเกลี้ยง จากนั้นฉันเห็นดังนั้นแล้วก็ไปตามแผนต่อไป เป็นแผนที่คิดไว้ในหัวไม่กี่นาทีนี้ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังคงคิดแผนทีละอย่างๆเรื่อยๆ โดยไม่ต้องวางแผนมาตั้งแต่เนิ่นๆ เมื่อเดินมาถึงที่หน้าประตูห้องของนายกเทศมนตรี จึงเปิดประตูเข้ามาและพบกับนายกเทศมนตรีที่ตอนนี้กำลังเปิดหนังสือดูอยู่อย่างเงียบๆ จึงเดินเข้าไปหาพร้อมกับทำเสียงให้รู้ว่ามีคนมา นายกเทศมนตรีหันมาตามเสียงและมองหน้าฉันอย่างไม่ขาดสายตา พร้อมกับสงสัยว่าฉันคือใครมาทำอะไรที่นี่ ฉันจึงเดินเข้าไปใกล้ๆอีกนิดและบอกเรื่องราวเกี่ยวกับคนที่มาสมัครงานนี้ว่าพวกเขาถูกจับไปและตอนนี้ไม่รู้อยู่ไหน ซึ่งมันคือเรื่องโกหกยังไงล่ะ เพราะเรื่องนี้มันเป็นแผนของฉันตั้งแต่แรกแล้วยังไงล่ะ

สักพักก็มีคนนึงเดินเข้ามาหสซึ่งก็คือคนคนนั้นไงล่ะ smile เขายืนมองหน้าฉันและนายกเทศมนตรีที่ตอนนี้กำลังคุยกันอยู่ เมื่อนายกเทศมนตรีเห็นดังนั้นก็ไม่ได้คิดอพไรมาก จึงสั่งให้พวกเราตามไปช่วบหาคนที่มาสมัครงานนี้ด้วยกัน แน่นอนอยู่แล้วว่าต้องไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน นายกเทศมนตรีคงไม่มีทางหาคนพวกนั้นเจอง่ายหรอก ต่อให้หาเจอก็ไม่สามารถช่วยออกมาได้ เนื่องกุญแจนั้นถูกทำลายไปซะแล้ว ตอนนี้ฉันดูเหมือนคนเลวอย่างนั้น แต่ที่ฉันทำแบบนี้ก็เพราะมีเหตุผลส่วนตัวไงล่ะ จากนั้นพวกเราและนายกเทศมนตรีก็ต่างพากันหาจนทั่ว สุดท้ายก็เจอห้องๆนึงที่ถูกปิดด้วยที่ล็อคอยู่ นั่นไงล่ะ ในที่สุดก็เจอเข้าแล้วสิ ดูสิว่านายกเทศมนตรีจะช่วยยังไง ดูจากลักษณะแล้วคงไม่ฉลาดมากหรอกมั้ง