"ฮรึก อย่าทำหนู เราไม่รู้จักกัน ฮรึก" ร่างเล็กถลาแนบชิดหัวเตียงยกมือไหว้อ้อนวอนผู้ชายแปลกหน้าที่กำลังจะขืนใจเธอ
"จุ๊ๆ เธอสวยมาก เธอสวยจนฉันอยากจะครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจ..." ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาคลอเคลียแนบชิดแก้มนวลนิ้วเรียวยาวเกลี่ยเส้นผมที่ปรกใบหน้าสวยหวานของเด็กสาวตรงหน้า
"ฮือ หนูกลัวแล้ว" ร่างเล็กตัวสั่นกลัวน้้วเรียวยาถลกกระโปรงสั้นของเธอขึ้นมากองไว้ที่เอวคอดกิ่วก่อนจะเกี่ยวแพนตี้สีสวยออกพร้อมก้มลงไปสูดดมความสาวของเธออย่างพอใจ
"ฮรึก ปล่อยหนู หนูไม่เคยทำร้ายคุณ ฮือ" ร่างเล็กพยายามหุบเรียวขาที่ถูกล็อคเอาไว้
"โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัว เธอจะมีความสุข" ใบหน้าหล่อเหลาคลี่ยิ้มออกมาราวกับโรคจิต
"ฮือ อย่าทำหนู" เด็กสาวพยายามดิ้นออกจากพันธนาการเมื่อเห็นว่าผู้ชายตรงหน้ากำลังถอดเสื้อออกและค่อยๆ ขยับเข้ามาหาเธอช้าๆ อย่างใจเย็น
"สวยมาก จำหน้าผัวคนแรกของเธอไว้ซะเด็กน้อย"
ส๊วบ!!!
"กรี๊ด!!!" เธอกรีดร้องออกมาเมื่อมีบางอย่างรุกล้ำกายสาวของเธอที่ไม่เคยมีใครได้เห็น
ดวงตากลมโตปิดลงอย่างหมดหวังว่าจะรอดออกไปจากน้ำมือเสือร้ายเธอไม่อาจทนมองภาพเลวร้ายตรงหน้าได้
ผู้ชายที่ขืนใจเธออย่างเลือดเย็น!!!!!
"โอ้ย ฮือ หนูเจ็บ" เด็กสาวกัดผ้าห่มผ้าผืนหนาแน่นบรรเทาความเจ็บปวดจากผู้ชายที่กำลังขืนใจเธออย่างเลือดเย็น ร่างกายเต็มไปด้วยร่องรอยป่าเถื่อนรอยฟันและรอยขบเม้มทั่งร่างกายของเธอแม้ขยับตัวก็เจ็บปวดจนไม่อยากขยับ
กายสาวถูกรุกรานตลอดทั้งคืนความเจ็บปวดบ่งบอกถึงว่าเธอได้เสียงพรหมจันทร์ไปแล้วและไม่สามารถได้กลับคืนมาอีกแล้ว
เธอไม่คิดว่าค่ำคืนฝันรายวันนี้จะเป็นบ่วงเป็นโซ่ตรวนสวาทที่เขาล่ามเธอไว้ตลอดชีวิต!!!
ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!
ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!
"โอ้ย ฮือ เจ็บ ฮือ โอ๊ะ" มือเล็กพยายามดันหน้าท้องแกร่งแกร่งของเขาออกไปแต่ก็โดนจับรวบขึ้นพร้อมใส่กุญแจมือเอาไว้จนเธอไม่อาจจะขยับและต่อต้านได้
ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!
หากย้อนเวลากลับไปได้เธอจะไม่มาเหยียบที่ตรงนี้เธอมีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวแต่เพราะความอิจฉาเธอจึงโดนหลอกมานอนกับใครก็ไม่รู้
มันเป็นตราบาปในชีวิตเธอไปจนวันตาย
"อ๊าส์ เสียวมาก ร่างกายของเธอมันทำให้ฉันคลั่งสาวน้อย" มือหนาลูบไล้กรอบหน้าของเธออย่างโรคจิตตั้งแต่ที่เธอก้าวเท้าเข้ามาภายในคลับของเขามันทำให้เขาเหมือนต้องมนต์สะกดให้หลงไหล
ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!
ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!
"ฮืออ ปล่อยหนู ฮืออ เจ็บ โอ้ย" ร่างเล็กร้องขึ้นอย่างเจ็บปวดเมื่อฝ่ามือหน้ากระชากศีรษะเธอเข้ามากดจูบอย่างลงโทษที่เธอร้องไห้
ริมฝีปากหนาขบกัดริมฝีปากอวบอิ่มจนมีเลือดไหลออกมาปากบวมเจ่อเพราะถูกดูดดุนเป็นเวลานาน
"ฮือ โอ้ยย พอเถอะ ฮือ หนูขอร้อง" ร่างเล็กยกมือไหว้คนตรงหน้าเพราะเธอรับความซาดิสม์นี้ไม่ไหวแล้ว
ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!
ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!
มาเฟียหนุ่มขบกัดลำคอขาวผ่องจนเลือดซิบออกมา เต้าอวบสวยถูกบีบขยำจนเนื้อปริ้นออกมาตามง่ามนิ้ว ยอดอกสีสวยกูดกัดด้วยความซาดิสม์
ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!
ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!
คืนนี้เป็นคืนที่ฝันร้ายที่สุดในชีวิตเธอ และเธอจะไม่มีวันลืมหน้าผู้ชายใจร้ายคนนี้
"จำหน้าผัวคนแรกไว้ดี ซะ ต่อแต่นี้ไปเธอจะไม่มีวันหนีไปจากฉันได้!!" น้ำเสียงใจร้ายพูดขึ้นก่อนที่เธอจะสลบไป
ร่างเล็กหรีออกมาจากห้องนั้นทั้งน้ำตาแม้ว่าจะเจ็บปวดตามร่างกายขนาดไหนเเต่ก็ต้องหนีจากซาตานร้ายตนนี้ให้ได้
ร่างเล็กออกมาจนรอดออกมาได้นั่งสะอึ้นไห้ข้างริมฟุตบาทกดมือถือโทรหาพี่ชายคนเดียว
ตู๊ด!! ตู๊ด!!
[เธออยู่ไหนเค้าตามหาเธอไม่เจอ] น้ำเสียงร้อนรนเอ่ยขึ้นจนเธอร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม
"ฮือ มาหาเค้าหน่อยได้มั้ย ฮรึก" เด็กสาวร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจไม่อายสายตาใครทั้งนั้น
รถยนต์คันหรูจอดลงตรงหน้าทำให้พี่ชายอย่างเขาใจกระตุกวูบกับสภาพน้องสาวคนเดียวที่เต็มไปด้วยร่องรอยป่าเถื่อนทำให้ใจเขากระตุกวูบ
"ใครทำอะไรเธอ บอกเค้ามา!" ชายหนุ่มก้าวลงมาช้อนตัวน้องสาวมาไว้ในอ้อมกอดด้วยความเป็นห่วงใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความโกรธ
"ฮือ เค้ากลัว ฮือ" เด็กสาวตัวสั่นเทาในอ้อมกอดพี่ชายที่เป็นความปลอดภัยเดียวของเธอ
"ใจเย็นๆ กลับบ้านกันนะ" ชายหนุ่มขว้าเสื้อกันหนาวมาคลุมตัวน้องสาวและอุ้มเธอขึ้นรถ
เด็กสาวตัวสั่นเทาในอ้อมกอดพี่ชายเธอไม่กล้าห่างจากเขาเพราะเธอยังกลัวเสียงของผู้ชายใจร้ายคนนั้นมันยังคงดังในหัวเธอตลอดเวลา
เมื่อรู้ความจริงจากปากน้องสาวพี่ชายอย่าเขาถึงกับกัดฟันแทบอยากจะฆ่าผู้หญิงคนนั้นให้ตายคามือ
ร่างเล็กอาบน้ำชำระรอยราคีเท่าไหร่เธอก็ลบมันไม่ได้จึงทำได้เพียงนั่งร้องไห้จนพี่ชายอย่างเข้าใจจะขาดตาม
Alan : เฮียช่วยอะไรผมอย่างดิ
Alan : ตามหาผู้หญิงที่ชื่อเคแอลให้หน่อย
Alan : ผมขอด่วนๆนะเฮีย
Alan : ถ้าเจอแล้วขังไว้ให้ผมก่อนนะ
Alan : ขอผู้ชายด้วยอีกสักห้าคน
Alan : แล้วเจอกัน
อลินที่อยู่ในห้องคนเดียวสายตาเหลือบไปมองเห็นมีดคัตเตอร์จึงไปหยิบมาใกล้ๆ ก่อนจะชั่งใจครู่หนึ่ง
"เธอสวยมากจนฉันอยากครอบครอง"
ใบหน้านี้ใช่มั้ยที่ทำให้เธอต้องมนตราบาปติดตัวใบหน้านี้ที่ทำให้เธอมีราคีและพบเจอดึงดูดซาตานร้ายเข้ามาในชีวิตเธอ
เด็กสาวกลั้นใจค่อยๆ กดใบมีดคัตเตอร์ลงใบหน้าของตัวเองแต่ก็ถูกมือหนาของพี่ชายกระชากทิ้งเมื่อเขาเอะใจว่าทำไมน้องสาวถึงเงียบไปจึงเข้ามาดู
แต่ภาพที่เห็นทำให้เขาใจกระตุกวูบ!!!
"ฮือ เค้าไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ฮือ" เด็กสาวสะอึ้นไห้ในอ้อมอกพี่ชาย เด็กสาวร้องไห้จนหลับไป
"อาการไม่น่าเป็นห่วงหรอกฉันจะจัดยาให้" เพื่อนสนิทที่เป็นหมอเข้ามาดูอาการเด็กสาวที่ตนแอบรักเมื่อได้รู้ว่าเธอโดนอะไรก็ใจหายไม่น้อย
"ฉันฉีดยาให้เธอแล้วไม่ต้องกังวล" เขาฉีดยาคุมกำเนิดและยาป้องกันโรคต่างๆให้เธอ
"ฉันจะขอป๊าไปเรียนที่อังกฤษ" เขาจะพาน้องไปอังกฤษเพราะคนที่มันทำอลินอยู่ที่อิตาลี
"อืม ไว้ฉันจะไปเยี่ยมนะ แต่ฉันขอพูดอะไรบางอย่างได้มั้ยก่อนที่อลินจะไป" ชายหนุ่มอยากจะสารภาพว่าแอบรักน้องสาวเพื่อนสนิทคนนี้มานานแม้ว่าเธอผ่านอะไรมาเขาก็ไม่รังเกียจและอยากจะขอดูแลเธอ
"กูรักน้องสาวมึงมาตลอดถ้าเป็นไปได้กูอยากเป็นคนที่ได้ดูแลเธอแม้ว่าเธอจะผ่านอะไรมากูก็จะไม่รังเกียจ" คาร์เทอร์พูดอย่างใจจริง
"กูไม่เคยห้ามมึงเว้นแต่มึงก็รู้นะว่าอลินเป็นคนยังไงและมึงคิดว่าตอนนี้เธอจะยอมรับความรู้สึกของมึงหรอ?"
".." ชายหนุ่มนิ่งเงียบแม้ว่าที่พูดมามันจะเป็นความจริงแต่เขาก็รักอลินไม่ห่าง
"สรุปมึงจะไปจริงๆ?" ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องมาเปลี่ยนคนถามแทน
"อืม กูจะพาอลินไปเริ่มต้นใหม่ที่อังกฤษและลืมความทรงจำที่นี่อีกอย่างเฮียคาลก็อยู่ที่นั่นมึงไม่ต่อหวงเธอหรอก"
Rrrrr Rrrrr Rrrrr
[จะมาเมื่อไหร่? ผู้หญิงคนนั้นคนของเฮียจับตัวมันมาแล้ว]
"ขอบคุณครับเฮียผมจะไปเดี๋ยวนี้เลย" ชายหนุ่มวางสายจากคาลวิน
"ฝากดูอลินก่อนได้ไหมกูมีธุระต้องรีบไปจัดการ" ถึงเวลาที่เขาต้องจัดการผู้หญิงที่ทำให้น้องสาวของเขาต้องเผชิญชะตากรรมแบบนี้
"อืม ไม่ต้องเป็นห่วงกูสัญญาว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุด" คาร์เทอร์ยินดีที่จะดูแลหญิงคนรักมากกว่าชีวิตตัวเอง
"ขอบใจมึงมากแล้วกูจะรีบมา" ชายหนุ่มลงมาจากคอนโดมิเนียมหรูตรงเข้าไปเอารถคันหรูของตัวเองในโรงจอดรถและบึ่งรถออกไปทันที
โกดังนอกเมือง
"กรี๊ด!! ปล่อยนะพวกแกเป็นใคร!! จับตัวฉันมาทำไม พวกแกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!!"
"แล้วมึงไปทำอะไรกับของหวงของใครไว้หล่ะเมื่อวาน" อลันเดินเข้ามาหาหญิงสาวอย่างเอาเรื่องจนเธอหวาดหวั่น
"คะใคร ฉันไม่เคยทำอะไร' เธอเอ่ยเสียงสั่นเครือแม้จะรู้ว่าคนตรงหน้าต้องเกี่ยวข้องกับผู้หญิงที่เธอหลอกเมื่อคืนแน่ๆ
"มึงจำไม่ได้งั้นหรอว่ามึงหลอกน้องกูไปทำอะไร ห้ะ!?" มือหนาบีบคางเล็กอย่างแรงจนเธอร้องออก
"โอ้ย ฮรึก ปล่อยฉันนะ"
"มึงทำกับน้องกูแบบไหนวันนี้มึงก็โดนแบบนั้นซะ!" ชายหนุ่มโกรธเพราะผู้หญิงตรงหน้ายังทำหน้าสลอน
"มึงทำกับน้องกูแบบนี้ทำไม พูด!!" ชายหนุ่มตั้งใจจะประจานผู้หญิงคนนี้ให้คนได้รู้ว่าเน่าเฟะขนาดไหน
"ก็มันสวย มันรวย มันเรียนเก่ง ไปไหนมาไหนคนก็สนใจแต่มันแม้แต่คนที่ฉันชอบเขาก็ไปสนใจมัน เป็นไงหล่ะสมใจมันมั้ยได้ไปกี่คนแล้วหล่ะ" เธอยังคงปากดี
"เหอะมึงนั่นแหละที่วันนี้จะได้หลายผัวแต่กูว่ามึงอาจจะชอบมากกว่ามั้งเพราะที่ผ่านมาขายตัวบ่อยนิ"
"กะ แกจะทำอะไรฉัน!?" เธอเริ่มหวาดระแวง
"อยากให้คนอื่นเป็นเหมือนตัวเองไม่ใช่เหรอ งั้นคืนนี้ก็รับเองแล้วกันนะ เข้ามา" ทันทีที่พูดจบชายนับสิบหน้าตาหน้ากลัวเดินเข้ามาพร้อมแทะโลมเธออย่างปิดไม่มิด
"จัดให้มันหน่อยแล้วกันอย่างลืมป้องกันหล่ะระวังโรคจะติดเอา ถ่ายคลิปไว้แบล็คเมล์มันด้วย"
"ครับ"
"ออกไปนะไอ้พวกชั่ว!!"
"ได้ข่าวว่ากำลังจะเข้าวงการนิ หึ แต่เสียดายเพราะอนาคตมึงกำลังจะพัง" พูดจบเขาก็โดนออกมาและภายในห้องเต็มไปด้วยความโหดร้ายแต่เสียงกรีดร้องขอเธอหากใครได้ฟังก็มีแต่จะสงสาร
ไม่ตายก็เหมือนตาย
หลังจากผ่านไปร่วมห้าชั่วโมงชายหนุ่มก็เดินเข้ามาอีกรอบและสภาพที่เขาเห็นมันก็ไม่สะใจสักนิดกับสิ่งที่มันทำกับอลิน
"ฮรึก แก!!" เธอยังปากเก่งแม้ในสภาพที่เห็นจะไม่น่าดูและสภาพโครตเยินโดยที่เขามองดูด้วยความสมเพช
"เป็นไงหล่ะโดนผู้ชายข่มขืนมันเจ็บเหมือนที่น้องฉันโดนมั้ย" เธอมองด้วยความเครียดแค้นเพราะถ้าหากย้อนเวลากลับไปเธอจะไม่ทำแบบนี้แน่ๆ
"เอาตัวมันไปขายตัวต่างประเทศซะ คงจะสะใจไม่น้อยขายตัวให้พวกแก่ๆ ซาดิสม์ ชีวิตที่เหมือนตายทั้งเป็น เธอจะอยู่ในนั้นจนเธอตาย!"
"ฮืออ ฉันขอโทษ ฉันสำนึกผิดแล้วให้ฉันกราบก็ได้ ไม่เอา ฮือ" ชายหนุ่มมองเธออย่างเครียดแค้นต่อให้เลวแค่ไหนเขายอมแค่คิดว่าน้องสาวตัวเองโดนกระทำเขาก็แทบขาดใจ
"เอาตัวมันไปขึ้นทั้งสภาพนี้แหละ"
"ฮือ ไม่นะ" เธอร้องไห้อ้อนวอน
"ครับ"
"ร้องไห้ทำไมอยู่บนเรือก็มีความสุขนิ" เขาพูดแค่นั้นก็เดินออกไปด้วยความเย็นชา
ปึก!!
เธอถูกนำตัวมาทิ้งบนเรือในสภาพที่ไม่น่าดูเท่าไหร่แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผู้ชายบนเรือเลิกมองเธอด้วยความโรคจิต
"จะทำอะไรก็ทำนายไม่ห้ามแต่อย่าทำให้ของเสียหายเดียวขายไม่ได้"
"ลาบปากเเล้วเว้ย มามะน้องสาวมาสนุกกับพวกพี่" ชายหนุ่มเกือบทั้งเรือเดินเข้ามารุมดูเธอด้วยสายตาที่หื่นกระหาย
"อย่าเข้ามานะ กรี๊ด!!!"
คอนโด
แกร๊ก!! อลันกลับเข้ามาในห้องตามปกติราวกับว่าก่อนหน้านี้ไม่ได้ทำอะไรที่โหดร้ายมา
"ฮรึก อลันเค้ากลัว" เธอวิ่งเขามากอดพี่ชายแน่นหลังจากที่เขาเข้ามาตอนนี้เธอกลัวผู้ชายแทบทุกคนไว้ใจเพียงแค่พี่ชาย
"เธอกลัวกูเลยหนีมาอยู่ในห้องคนเดียวนี่แหละ" คาร์เทอร์มองหญิงที่ตนเองรักด้วยแววตาที่เศร้าสร้อย
หนึ่งเดือนต่อมา
หลังจากวันนั้นมันก็ผ่านมาหนึ่งเดือนกว่าๆ เธอก็ลืมแต่ไม่เต็มร้อยเท่าไหร่และเธอก็ไม่ออกไปไหนโดยไม่มีพี่ชายไปด้วยอีกเลย
"อลันเค้าอยากตัดแว่น" ร่างเล็กเดินเข้ามาหาพี่ชายที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา
"หื้ม ทำไมหล่ะอลินก็สายตาดีปกตินิ?"!ชายหนุ่มเลิกคิ้วเอ่ยถามน้องสาว
"เค้าไม่อยากน่ารักแล้ว" เธอเอ่ยพูดอย่างหงอยๆ จนพี่ชายต้องกอดเบาๆ
"โอเคเดี๋ยวเค้าพาไปช่วงเที่ยงๆ" พอถึงเที่ยงเขาก็พาเธอมาซื้อของและตัดแว่นจนตอนนี้เธอเป็นเด็กเนิร์ดเต็มตัวเเล้ว
"อ้าวบังเอิญเจอสองพี่น้อง" คาร์เทอร์ที่มาทานข้าวกับเพื่อนๆร่วมงานเขาก็เหลือบเห็นเพื่อนสนิทและสาวที่แอบรักจึงเดินมาทัก
"สวัสดีค่ะพี่เทอร์" เธอดีขึ้นจนไม่กลัวผู้ชายคนนี้แล้ว
"ครับสบายดีมั้ยพี่ไม่ได้ไปเล่นด้วย" เขาเลี่ยงใช้คำว่าเยี่ยมกับเธอเพื่อไม่ให้เธอคิดมากเพราะไม่อยากให้เธอฝังใจ
คาร์เตอร์ขอตัวไปก่อนเพราะต้องเข้างานต่อจึงเอ่ยลาเพื่อนสนิท
"ไปที่บ้านกันเนอะ" เขาจะคุยเรื่องไปเรียนต่อกับที่บ้านเพราะไม่อยากให้ความทรงจำที่นี่มันฝังใจเธอและอีกอย่างวันที่เคแอลสารภาพบอกแค่ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนมีอิทธิพลในอิตาลี
ซึ่งเรื่องนี้พี่คาลส่งคนตามสืบให้อยู่
รถยนเต์คันหรูมาจอดที่บ้านหลังใหญ่ที่เป็นบ้านที่เขาและน้องสาวอยู่มาตั้งแต่เด็ก
"ไม่ต้องกลัวนะ ไม่เป็นไร" มือหนากำชับข้อมือเล็กด้วยความอบอุ่นก่อนจะจูงมือเดินเข้ามาภายในบ้านหลังจากที่จอดรถไว้
"อ้าวนึกว่าใครมาแล้วหรอจ้ะลูกๆ นึกว่าลืมคนแก่สองคนนี้แล้วซะอีก" หญิงวัยกลางคนพูดยิ้มๆ ก่อนจะเดินเข้ามากอดเข้ามาหอมลูกๆอย่างรักใคร่
"มาเหนื่อยๆ มาทานข้าวกับม๊ามา" แม้จะทานข้าวกันมาแล้วแต่ก็มานั่งทานกับบิดามารดาอีกครั้งเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจ
"มีอะไรหรอลูกถึงมาหาป๊าม๊าได้" มารดาเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าลูกๆ เหมือนมีอะไรจะพูด
"ผมว่าจะไปเรียนที่อังกฤษกับน้องหน่ะครับ ป๊าม๊าไม่ต้องห่วงนะผมจะดูแลน้องอย่างดีเลย" ใช่ว่าอยากจะไปอย่างเดียวเพราะเขาก็ทำงานมีเงินใช้ไม่ขาดมือเพราะเฮียคาลชวนมาทำงานด้วย
"เห้อ ม๊าก็คิดถึงหน่ะสิ" มารดาพูดเสียงเศร้าสร้อย
"ผมจะโทรมาบ่อยๆนะครับ"
สามปีต่อมา
ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ลืมทุกอย่างไปหมดแล้วแต่ก็มีบ้างหากนึกถึงแต่เธอก็พยายามไม่คิดอะไรเพราะถ้าหากคิดไปก็ป่วยจิตเปล่าๆ
"อลินเธอแต่งตัวเสร็จแล้วหรอ ไปเรียนเถอะ" กิจวัตรประจำวันของเธอคือเรียนกลับห้องมาอ่านหนังสือทำความเข้าใจบนเรียนจนยาวไปถึงวันหยุดเว้นไว้แค่วันอาทิตย์ที่เธอลีแลค
รถยนต์คันหรูขับเข้ามาจอดในรั้วมหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ดเธอมีเพื่อนประจำกลุ่มอยู่แค่ไม่กี่คน อลัน ฟีน่า เคลร่า ไคโร ฟิลิปส์ เราเป็นเพื่อนกันได้เกือบปีแล้ว
"งานยากอีกแล้ว!?" ฟีน่าเอ่ยขึ้นอย่างเบื่อหน่ายเพราะอาจารย์ให้ทำงานแต่แนวเดิมๆ เพียงคนละหัวข้อ
"ไปทำงานที่บ้านฉันดีกว่า ไปด้วยกันมั้ย" เคลลี่หันมาเอ่ยถามเพื่อนๆเพราะปกติทำงานในกลุ่มเธอจะทำงานกลุ่มที่บ้านเคลลี่ตลอด
"ไม่เอาอ่ะพี่ชายแกน่ากลัวจะตาย ทำหน้ายักษ์" ยิ่งพูดยิ่งขนลุก ไคโรพูดพรางทำหน้าตาขนลุก
หลังจากเพื่อนๆมาครบทุกคนวันนี้เคลลี่เป็นฝ่ายชวนไปทำงานที่บ้านเพราะมีมุมทำงานที่แด๊ดทำให้เธอจึงชวนเพื่อนไป และหาโอกาสทานข้าวด้วยกันที่บ้านด้วย
"สรุปเย็นนี้ตกลงนะ" เคลลี่เอ่ยท้วงทุกคนอีกครั้งเเรียนที่อังกฤษวันนี้ครึ่งวันเพราะช่วงบ่ายอาจารย์ยกคลาส
เธอและพี่ชายนั่งมาด้วยกันก่อนจะขับมาถึงรั้วคฤหาสน์สามชั้นขนาดใหญ่จนน่ากลัว
"เป็นอะไรทำไมทำหน้าแบบนั้น" พี่ชายเอ่ยถามเมื่อเห็นหน้าเธอหวาดหวั่น
"เปล่าเค้าแค่กลัวนิดหน่อย" เธอรู้สึกเหมือนมีลางสังหรณ์แปลกๆกับบ้านหลังนี้
"พาใครมาที่บ้านเราอีกหล่ะเคลลี่" ทันทีที่เพื่อนๆ ก้าวเท้าเข้ามาในบ้านก็มีเสียงทักของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นน้าสาวของเพื่อนเธอ
"สวัสค่ะน้าพิมพ์" ฟีน่ายกไหว้ขึ้นก่อนทำให้เธอและเพื่อนๆทุกคนไหว้ตาม
"วันนี้เพื่อนๆ หนูมาทำงานน่ะค่ะ" เคลลี่พูดจบก็ชวนเพื่อนเดินไปทางสวนหลังบ้านโดยที่เธอมองรอบๆตลอดทางเดิน
ก่อนจะไปเคลลี่พูดเล็กๆน้อยๆจนเธอและเพื่อนๆ เลิกเกร็ง
"แด๊ดหล่ะคะ" เคลลี่เอ่ยถามหาเจ้าของบ้านซึ่งเธอก็ไม่เคยเห็นหน้าเช่นกันเพราะเธอมาที่นี่เป็นครั้งแรกต่างกับคนอื่นๆ
"ทำงานอยู่บนห้องหน่ะ"
"อ๋อค่ะงั้นหนูขอพาเพื่อนไป ไปหลังบ้านนะคะเย็นนี้ขอทานข้าวเย็นด้วยนะคะ"
"จ้ะ" พิมพ์ยิ้มออกมาด้วยความใจดีจนทุกคนหายเกร็งเพราะคิดว่าคนในบ้านจะไม่ใจดีเหมือนคิงตันเพราะรายนั้นหน้ากลัว
"ทำได้มั้ย ฉันไม่อยากไปนอกสถานที่อ่ะ"ฟีน่าพูดอย่างเบื่อหน่ายอีกครั้งจนเธอส่ายหน้ายิ้มๆ
"ได้นะเราทำได้ไม่ต้องห่วง" เธอตอบไปเพื่อไม่ให้เพื่อนๆ เครียดกับงานมาก็เกินไปและการทำงานกลุ่มวันนี้ก็ผ่านไปร่วมสามชั่วโมงกว่าจะหาข้อมูลและรายละเอียดหัวข้อก็นานแล้ว
"เคลลี่เราอยากไปห้องน้ำอ่ะ อยุ่ที่ไหนอ่ะ"หญิงสาวที่นั่งทำงานหลายชั่วโมงจึงอยากเข้าห้องน้ำสักหน่อยเพื่อผ่อนคลาย
"อ๋อ ให้เราพาไปมั้ย" เคลี่เห็นว่าเพื่อนมาครั้งแรกจึงกลัวว่าจะไปไม่ถูก
"อือ ก็ได้" เคลลี่จูงมือบางของเธอเดินเข้าไปในบ้านเพื่อเข้าห้องน้ำเพราะความเป็นห่วงเธอจะเข้าไม่ถูก
"รอเราตรงนี้ก็ได้ เราเข้าไปไม่นานหรอก" ระหว่างทางที่เดินเข้ามามันต้องผ่านห้องโซฟารับแขกอยู่พอดีเธอจึงบอกให้เพื่อนรออยู่ตรงนี้เพราะการที่มีคนเฝ้าตอนเข้าห้องน้ำมันแปลกๆยังไงไม่รู้
ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่กล้าไปไหนคนเดียวแต่นี่ที่บ้านเพื่อนคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง....
"อ้าวพี่คิงมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"
ในระหว่างที่ทำธุระส่วนตัวเธอก็ได้ยินเสียงเพื่อนสาวคุยกับใครสักคนแต่น่าจะเป็นพี่ชายแหละเพราะเสียงผู้ชายอาจจะเป็นคนที่เพื่อนๆ เธอกลัวก็ได้
"เฮียมานานแล้ว แล้วเราหล่ะทำไมมานั่งตรงนี้" แต่ทำไมน้ำเสียงคุ้นๆนี้ทำให้เธอใจเต้นแปลกๆ ก่อนที่ความคิดในสองปีก่อนจะแว็บเข้ามาในหัวอีกครั้ง
เรื่องราวฝังใจ
"เธอสวยมากจนฉันอยากครอบครองเธอ"
"อ้าวคิงพูดกับใคร อ๋อเคลลี่พอดีเลยมาช่วยน้าเตรียมอาหารเย็นหน่อยสิ" เมื่อเห็นสายตาข้อความช่วยเหลือจากน้าสาวเธอก็เลี่ยงไม่ได้
"เอ่อ แต่เพื่อนเคลเข้าห้องน้ำอยู่" เธอมองทางไปห้องน้ำอย่างไม่น่าไว้ใจเพราะพี่ชายเจ้าชู้ยิ่งกว่าอะไร
หลังจากที่ทุกคนไปแล้วคิงตันที่กำลังขึ้นห้องจู่ๆ เสียงผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้คล้ายคนที่เขาตามหามาหลายปีก็ดังขึ้นมาเรื่อยๆ
"เคลลี่เราทำธุระก็เสร็จแล้..." ร่างเล็กตัวแข็งทื่อเมื่อประจันหน้ากับบุคคลอันตรายและเป็นคนที่เธอไม่เคยลืม!!!
"นี่เธอ!?" มาเฟียหนุ่มแทบไม่เชื่อตาตัวเองว่าจะเจอง่ายๆ และยังเป็นผู้หญิงที่เป็นเพื่อนน้องสาวตัวเอง
"ฮรึก ออกไป อย่าเข้ามา" ร่างเล็กน้ำตาไหลพรากก่อนจะรีบวิ่งหนีแต่เขาก็ลากเธอเข้ามาเสียก่อน
อุ๊ป!! "เงียบซะถ้าไม่อยากโดนเหมือนวันนั้น" มือหนาปิดปากเล็กแน่นก่อนจะพูดเสียงดุดันและข่มขู่เธอก่อนลากเธอเข้ามาในลิฟท์โดยที่ไม่ทีใครรู้...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
