ุ "คุณชายเชิญข้างในเลยค่ะ"/สาวงามแห่งหอสุรา/

"คุณชายท่านใดอยากดูการระบำของแม่นางลี่อินรีบเข้าด้านในเลยคาาก่อนที่โต๊ะจะเต็มนะคาา"/สาวงามหอสุรา/

ผู้คนที่เดินเข้าออกหอสุราแดนบุพผานี้ล้วนแล้วแต่ฐานะร่ำรวยซึ่งหอสุรานี้เป็นที่รู้จักกันทั่วใต้หล้าจอมยุทร พ่อค้า หรือคุณชายสกุลสูงส่งต่างพึงพอใจโดยเฉพาะในวันที่ห้าสาวงามออกมาร่ายรำอยู่กลางหอสุราซึ่งหอสุราจะจัดโต๊ะรอมรอบเวทีและโต๊ะพิเศษจะจัดให้กับแขกพิเศษเท่านั้นคือโต๊ะที่วางติดกำแพงยกสูงขึ้นเป็นสองระดับและโต๊ะที่จัดเรียงกันตามขอบชั้นสองของหอสุราซึ่งทางหอสุราจะมีห้องรับแขกเพียงสิบสี่ห้องเท่านั้นและสามารถเลือกรับหรือไม่รับสาวงามก็ได้ส่วนชั้นสุดท้ายแบ่งออกเป็นแปดห้องห้องเเรกฝั่งขวาตรงข้ามกับประตูหอสุราเป็นของเจ้าของหอหรือเถ้าแก่

ห้องที่สองด้านซ้ายเป็นของ ลี่อิน นางระบำหอสุราห้องที่สามเป็นของ หร่าอิน นางระบำห้องที่สี่เป็นของ หมี่อิน นางระบำห้องที่ห้าเป็นของ เหมยอิน นางระบำห้องที่หกเป็นของ สี่อิน นางระบำห้องที่เจ็ดเป็นของสาวงามที่บริการลูกค้าและห้องสุดท้ายเป็นของเด็กสาวที่กำลังจะมารับหน้าที่เป็นสาวงามกับช่างตัดเย็บ

"ทุกท่านที่มาในค่ำคืนนี้ถือว่าพวกท่านโชคดีเพราะต่อจากนี้คือการเเสดงร่ายระบำของเหล่านางงามแห่งหอบุพผาเรา"/เถ้าแก่/

พอสิ้นเสียงเพลงก็บรรเลงขึ้นสาวงามทั้งห้าเดินออกมาเรียงร่ายรำกันอย่างสง่างามผู้คนต่างพากันเพลิดเพลินชายหนุ่มต่างจินตนาการภาพร่างบางที่ร่ายรำนั้นแล้วล้วนน้ำลายไหล

ซึ่งในขณะนี้ก็มีดวงตาสามดวงจ้องมองชายชุดขาวที่นั้งโต๊ะพิเศษเพียงผู้เดียว

"เจ้าว่าชายผู้นี้หล่อหรือไม่"/ลู่จาง ช่างตัดเย็บ/

"ข้าว่าหล่อมากกกก"/หนี่เยียน ช่างตัดเย็บ/

"หากนี่ข้ากำลังฝันอยู่..."/ถานซี ช่างตัดเย็บ/

"เจ้าจะตายหรอ"/หนี่เยียน/

"ไม่ข้าจะเข้าไปแล้วทามพูดคุยเลยต่างหาก"ถานซี/

"ฮ่าๆ เจ้าบ้าไปแล้วหรอพวกเราเป็นช่างตัดเย็บจะรับแขกได้อย่างไรกัน"/ลู่จาง/

"แต่ท่าเป็นข้าข้าก็อยากเข้าไปทักทาม นี่เจ้ารู้ไม้ว่ากว่าจะมีชายหล่อขนาดเทพบุษมาเยือนไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ"/หนี่เยียน/

"เช่นนั้นเจ้าก็ไปทักทามกะละมังหลังหอเอาแล้วกัน"/เจ้าของหอ/

"(⁠☉⁠｡⁠☉⁠)⁠!"/หนี่เยียน/ถานซี/ลู่จาง/

"ออ ..อืออนายหญิง...ท่านมาตอนไหนหรือ"/ถานซี/

"หากเป็นข้าก็คงเข้าไปทักทาม"/เจ้าของหอ/

"คือว่า ..."/หนี่เยียน/

"เมื่อกี้ใครพูดก็ไปทามหากะละมังแล้วกัน"/เจ้าของหอ/

"⊙⁠﹏⁠⊙"/หนี่เยียน/

ในขณะที่สาวงามทั้งห้ากำลังจะลงมาจากเวทีจู่ๆชายอ้วนที่นั่งโต๊ะใกล้เวทีก็ลุกขึ้นพร้อมกับคว้ามือเล็กไปของหร่าอิน

"แม่นางหากเจ้าไปกับข้ารับรองเจ้าได้กินอิ่มมีเงินใช้ไปตลอดชีวิตแน่นอนหากเจ้าปรนนิบัติข้าดีเจ้าได้เป็นนายหญิงให้กำเนิดบุตรสกุลชวนแน่นอนไปกับข้าเถอะ"/คุณชายสกุลชวน ชวนชี บุตรชายเพียงคนเดียวของใต้เท้าชวน/

"นี่ท่านปล่อยข้าเถิดคุณชายท่านเมามากเเล้ว"/หร่าอิน/

"อืมมมมมไม่ต้องพูดมากไปกับข้าดีกว่า"/ชวนชี/

"นี่ ..ซ้ายบน"/หน้าอิน/

เมื่อคุณชายชวนพูดจบก็ดึงหร่าอินลงจากเวทีพร้อมกับอุ้มหร่าอินขึ้นอย่างไวเตรียมจะออกจากหอสุราแต่เพียงไม่กี่ก้าวจู่ๆก็มีชายผู้หนึ่งวิ่งมาและแย่งสาวงามจากคุณชายชวนมาอุ้ม

"ลำบากเจ้าแล้วสาวงาม"/เหมาเจี๋ย โจรลักขโมยที่ทางการตามจับตัว/

"นี่เจ้าทำอะไรของเจ้ากันเอานางหาให้ข้าเดี๋ยวนี้"/ชวนชี/

"มันอยู่ตรงนั้น"/ทหาร/

ในขณะเดียวกันคนของทางการก็เข้ามาหมายจะจับโจรใต้เท้าฉีที่ใกล้ตัวเหมาเจี๋ยมากที่สุดเลยทำให้เหมาเจี๋ยตัดสินใจโยนสาวงามในอ้อมกอดไปทางใต้เท้าฉี

"รับนะใต้เท้า"/เหมาเจี๋ย/

"นี่เจ้า .."/ชวนชี

พอเหมาเจี๋ยโยนหร่าอินไปใต้เท้าเลยต้องรับสตรีเพื่อไม่ให้เกิดอันตรายและยิ่งทำให้ชวนชีโมโหแต่ตนนั้นทำอะไรไม่ได้เลยได้ ส่วนใต้เท้าฉีก็ไล่ตาหลังเหมาเจี๋ยไปทางหน้าต่างหลังหอสุราและก่อนที่จะวุ้นวายไปมากกว่านี้เจ้าของหอสุราเลยออกมาจัดการจนเงียบแม้แต่คุณชายชวนก็ไม่กล้าหืออือ

ตุบๆๆเสียงตีผ้าจากหลังหอสุราที่ดังจนไม่ได้ยินเสียงคนวิ่งมาซึ่งเลยทำให้ตอนที่หนี่เยียนกำลังเอาน้ำซักผ้าสาดทิ้งแต่ดีที่เหมาเจี๋ยหยุดทันทำให้น้ำไม่โดน

"เหมาเจี๋ยเจ้ามาทำอะไรเนี่ย"/หนี่เยียน/

"หนี่เยียนหากเจ้าขวางใต้เท้าได้ข้าจะแบ่งหยวนเป่าให้เจ้า"/เหมาเจี๋ย/

"หยวยเป่า ...(⁠☉⁠｡⁠☉⁠)⁠!"/หนี่เยียน/

"ตกลงหรือไม่"/เหมาเจี๋ย/

"ได้เลยเจ้ารีบไป"/หนี่เยียน/

พูดจบเหมาเจี๋ยก็รีบวิ่งหนีทันที หนี่เยียนมองบุรุษที่วิ่งตามมาทำเอาหนี่เยียนรีบจับกะละมังอีก

ใต้เท้าฉีที่วิ่งตามมาหยุดชะงักทันทีเมื่อน้ำสาดเข้าตัวจนเปียกไปหมด

"คุณชายเป็นอะไรหรือไม่"/หนี่เยียน/

"ಠ⁠_⁠ಠ"/ฉีเวย/

"เออ ...ข้าเช็ดให้ๆ"/หนี่เยียน/

"ไม่ต้อง"/ฉีเวย/

"ท่านตามไม่ทันหรอก"/หนี่เยียน/

"เจ้าหมายความว่าไง!"/ฉีเวย/

"ก็ข้าเห็นชายผู้หนึ่งกระโดดข้ามกำแพงไปแล้ว"/หนี่เยียน/

ฟึบ

"(⁠☉⁠｡⁠☉⁠)⁠!"/หนี่เยียน/

พูดจบใต้เท้าก็กระโดดข้ามกำแพงอย่างง่ายดายทำเอาสาวงามตาค้างทันที

"เยียนเยียน"/ถานซี/

"อะไรของเจ้ากันวิ่งเช่นนี้เดียวก็ล้มหรอก"/หนี่เยียน/

"เจ้ารู้หรือไม่ในหอเกิดเรื่องชุลมุนกันใหญ่เลยคุณชายชวนแย่งตัวหร่าอินบอกจะเอากลับบ้านแต่จู่ๆก็มีใครไม่รู้มาแย่งนางไปไม่พอนะยังโยนนางให้ใต้เท้าฉีอีกฮ่าๆถ้าเจ้าอยู่นะบอกเลยหัวเราะลั่นแน่ๆ"/ถานซี/

"ฮ่าๆหรอดูท่าคงได้ดังทั่วตลาดแน่"/หนี่เยียน/

"เจ้าทำอะไรน่ะ"/ชวนชี/

ถามเมื่อสาวงามหอสุราเอาป้ายที่เขียนว่า ห้ามคุณชายชวนชีเข้าหอสุราอีกมาแปะไว้หน้าหอสุรา

"คุณชายชวนทำให้แม่นางหร่าอินเสียหน้าต่อผู้คนมากมายแถมเป็นขี้ปากชาวบ้านนายหญิงเลยให้ข้าเอาป้ายมาแปะไว้หน้าหอเจ้าค่ะ"/ถานซี/

"ไม่ ..เออไม่สิก็ตอนนั้นข้าเมาอีกอย่างข้าแค่ยอกเล่นเฉยๆน่ะ ..เออเจ้าอย่าติดป้ายเช่นนี้เลย"/ชวนชี/

"เออมันเป็นคำสั่งของนายหญิงข้าขัดไม่ได้หรอก"/ถานซี/

"นะอย่าติดเลย"/ชวนชี/

"เออ .."/ถานซี/

"หากเจ้าติดข้าจะเอาเจ้าไปแทน"

"ไม่ได้ ..ท่านอย่าทำเช่นนี้เลย ...มันจะไม่ดีต่อตัวท่านเองเจ้าค่ะ"/ถานซี/

"ไม่ดีอย่างไรเจ้าเป็นแค่ช่างตัดเย็บหอสุราขาดไปคงไม่เป็นไรหรอก"

"นี่ท่านพูดไม่รู้เรื่องไปคุยกับนายหญิงเองแล้วกัน"/ถานซี/

"ข้าไม่คุยไม่ให้ข้าเข้าเจ้าก็ไปปรนนิบัติข้าเองแล้วกันเจ้าสองคนเอาตัวนางไปที่จวน"/ชวนชี/

พูดจบสองคนที่ตามคุณชายชวนมาก็เข้ามาจับแขนสองข้างของหนี่เยียนแล้วดึงให้สาวงามเดินไปด้วยกัน

"นี่ปล่อยข้านะ"/ถานซี/

"ช่วยด้วย!! ๆๆ"/ถานซี/

"หนี่เยียน!! ลู่จาง!! ช่วยด้วย"/ถานซี/

"เจ้าอย่าพูดเดี๋ยวก็คอแห้งหรอกตอนนี้ต่อให้เจ้าตะโกนอย่างไรก็ไม่มีใครได้ยินหรอกยามค่ำเช่นนี้ไปกับข้าดีกว่า"/ชวนชี/

"เอ๊ะ ..ใครน่ะมายืนทำลับๆล่อๆดูท่าไม่ใช่คนดี"/ชวนชี/

"ช่วยด้วยๆใครน่ะช่วยข้าด้วย"/ถานซี/

"ปล่อยนาง"/อวี่เฉิง/

"นั้นไงข้าว่าแล้วเจ้าต้องไม่ใช่คนดีแน่ๆ"