NovelToon NovelToon

นายท่านของกระผม..ชั่ง.....

นายท่านของกระผม..ชั่ง.....(ตอนที่1:เด็กหนุ่มปริศนา)

..."???"เด็กหนุ่มปริศนาคนนึงอายุราวๆ12-15ปีได้นั่งอยู่บนบัลลังก์ขนาดใหญ่ในห้องโถงสุดหรูหราที่เต็มไปด้วยเลือด...

...แอ๊ด~ เสียงประตูขนาดใหญ่ที่เชื่อมต่อกับห้องโถงได้เปิดขึ้นอย่างช้าๆ...

..."หึ..มาแล้วหรอ~อัศวินของข้าเอ๋ย.." เด็กหนุ่มได้เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูร่าเริงแจ่มใสด้วยใบหน้าที่ฉีกยิ้มแบบแปลกๆ...

...ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าของเด็กหนุ่มนั้นมีนามว่า"???????" สูงราวๆ170-190...

..."ขอรับนายท่าน" ชายหนุ่มได้เอ่ยปากตอบรับนายของตัวเองอย่างสุภาพ...

..."ไม่มีอะไรหรอก~ข้าแค่นึกอะไรดีๆออกแค่นั้น" เด็กหนุ่มได้ตอบกลับชายปริศนาที่นั่งคุกเข่าเคารพเขาอยู่ที่พื้น...

..."อะไรหรือขอรับ" ชายหนุ่มถามด้วยความสงสัยมึนงง...

..."ม่าย~บอก~" พอเด็กหนุ่มพูดจบ ก็ได้กระดิกนิ้วทีนึงก่อนที่ร่างกายของเด็กหนุ่มจะ ลอยขึ้นไปทั่วห้องโถง...

..."แล้วอีกอย่าง~เจ้าลุกขึ้นได้แล้ว~555" เด็กหนุ่มได้เอ่ยปากบอกให้ชายหนุ่มลุกขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม...

..."แต่ว่านายท่า-" ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้พูดจบ เด็กหนุ่มก็ได้กระดิกนิ้วทีนึงแล้วร่างชายหนุ่มตรงหน้าก็ยืนขึ้นโดยที่ร่างกายขยับไปเอง...

..."555555555+" เด็กหนุ่มได้หัวเราะชอบใจ (ชอบใจไรวะ._. -จากไรท์)...

...เด็กหนุ่มได้ลอยไปลอยมาผ่านหน้าชายหนุ่มจนชายหนุ่มมึนงง...

..."นายท่านช่วยหยุดลอยไปลอยมาจะได้ไหมครับเนี่ย" ชายหนุ่มขอร้องนายท่านของเขาด้วยน้ำเสียงที่ดูมึนงงเป็นอย่างมาก...

..."เหอะๆเจ้ามึนหัวรึไง ข้าแค่ลอยไปมาแค่นั้นเอง" เด็กหนุ่มทำหน้าชอบใจเมื่อเห็นชายหนุ่มที่ตนเองลอยไปมาจะทำให้มึนงง มึนได้สำเร็จ...

..."เอาเถอะวันนี้ข้าเรียกเข้ามาแค่คุยเล่นแค่นั้นแหละพรุ่งนี้ข้ามีงานอะไรให้เจ้าทำ:).." เด็กหนุ่มฉีกยิ้มหลอนก่อนจะลอยลงมานั่งบนบัลลังก์ตามเดิม...

..."ขอรับนายท่าน" ชายหนุ่มได้ยื่นแบบเรียบร้อยก่อนจะกล่าวคำบางอย่าง...

..."ขอดวงวิญญาณ ดวงจิต จงสถิตย์แก่ท่าน ***"...

...ชายหนุ่มได้ก้มคำนับเด็กหนุ่มก่อนจะเดินออกไปจากห้องโถงไป...

..."อ่า...ได้เวลาเริ่มเกมแล้วสินะ:)"เด็กหนุ่มได้เดินเข้าไปหลังบัลลังก์ขนาดใหญ่ที่เขาได้นั่งอยู่ก่อนหน้านี้...

...หลังจากที่เด็กหนุ่มได้เดินไปหลังบัลลังก์แล้วเขาได้หยิบมีดออกมาแล้วจับมีดกรีดไปที่แขนตัวเองแล้วให้เลือดหยดไปที่แท่นอะไรบางอย่างที่อยู่ด้านหลังบัลลังก์...

...เสียงกำแพงได้เลื่อนออกจากกัน จากนั้นเด็กหนุ่มก็ได้เดินเข้าไปข้างในนั้น...

...-...

...-...

...-...

...-...

...-...

...-...

...-...

...-...

...-...

...-...

...-...

นายท่านของกระผม..ชั่ง.....(ตอนที่2:ภารกิจของชายหนุ่ม)

ตึก..ตึก..ตึก..ตึก..ตึก

เสียงรองเท้าของเด็กหนุ่มกระทบกับพื้นทางเดินแห่งหนึ่ง

ทางเดินนั้นเป็นทางเดินลากยาว มีแสงไฟสลัวๆจากคบเพลิงตามทางเดิน

เด็กหนุ่มเดินไปเรื่อยๆจนสุดทางเดิน ได้เจอประตูบานหนึ่ง ประตูบานนั้นคล้ายๆกับประตูเหล็ก

เด็กหนุ่มได้เปิดประตูเข้าไปในห้องนั้น

แอ๊ดด.....

เสียงประตูได้เปิดอย่างช้าๆตามแรงมือที่เด็กหนุ่มพลัก

"อ๊าา~ห้องนี้ไม่ได้เข้ามานานเลยแหะ~" เด็กหนุ่มยิ้มแล้วเดินไปที่โซฟาที่อยู่ในมุมมืดในห้อง(เอาจริงห้องก็มืดเกือบหมดป่าววะ._. -จากไรท์)

"นี้~ อัศวินของข้าเอ๋ย~จงมาปรากฏตัวต่อหน้าข้า"

เด็กหนุ่มได้เอ่ยขึ้นพร้อมชายตามองไปที่หน้าประตูที่ตัวเองเปิดเอาไว้แล้วยังไม่ปิด

"นายท่านรู้ด้วยหรอครับ.." ชายหนุ่มที่ได้ยินนายท่านของตนเองเรียกก็ได้รีบเดินมาคุกเข่าทันที

"แล้วที่เจ้าตามข้ามานี้มีเรื่องอะไรจะรายงานข้ารึป่าวล่ะ ปกติเจ้าจะไม่เข้ามาที่นี้โดยข้ายังไม่ได้ อณุญาตนะ..5555" เด็กหนุ่มได้ลอยตัวขึ้นก่อนที่จะลอยไปหยิบขวดยาบางอย่างที่อยู่บนชั้น

"นายท่านรู้ตลอดเลยนะขอรับว่ากระผมมีเรื่องจะรายงาน" ชายหนุ่มได้หยิบกระดาษอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ามิติของตนเอง

"ก็ข้านะ~เก่งนี้หน่าา~" เด็กหนุ่มได้ทำการผสมยาอะไรบางอย่างที่ตนได้หยิบมาเมื่อกี้

"ว่ามาสิมีอะไรจะรายงาน" เด็กหนุ่มได้ลอยไป พูดไปและผสมยาไปในเวลาเดียวกัน

"ทางหน่วยตรวจสอบได้ไปเจอ 'มิติว่างเปล่า' เข้าครับ และกระผมได้ส่งคนเข้าไปตรวจสอบด้านในแล้วสรุปว่าข้างในนั้นเป็นสถานที่ไม่มีที่สิ้นสุดครับนายท่าน" ชายหนุ่มได้รายงานเรื่อง มิติว่างเปล่าที่หน่วยตรวจสอบได้ไปเจอให้นายท่านของเขาทั้งหมด

"อ๋อที่แห่งนั้นข้าเจอมันตั้งนานแล้วแหละ~อีกอย่าง..." หลังจากที่เด็กหนุ่มพูดจบก็เวียบไปสักพักก่อนจะยิ้มขึ้นมาอย่างสนุก

"ที่นั่นคือที่ทำภารกิจของเจ้ายังไงล่ะ5555" เด็กหนุ่มพอพูดจบก็ได้หัวเราะออกมาซะอย่างนั้น

ชายหนุ่มที่คุกเข่าอยู่ที่พื้นได้ตกใจเป็นอย่างมากเพราะนายท่านของตัวเองให้ตนเองไปทำภารกิจอะไรก็ไม่รู้แถมโอกาศที่จะสำเร็จก็มีน้อยมากๆด้วย

"เดี๋ยวก่อนนะครับนายท่าน ถ้านายท่านรู้จักที่นั้นแล้วนายท่านต้องรู้ด้วยสิครับว่าที่นั้นมันเป็นยังไงนะ(눈‸눈)" ชายหนุ่มได้ทำหน้าไม่พอใจเพราะดูเหมือนว่านายท่าน จะแกล้งเขาซะแล้ว

"โอ๊ะ~โดนจับได้ซะแล้ววววว~" เด็กหนุ่มได้ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้

"นายท่านจะให้กระผมไปในที่แบบนั้นไม่ได้นะครับ!" ชายหนุ่มได้เอ่ยปากพูดเสียงดังออกมา

"จุ๊ จุ๊ อย่าเสียงดังสิครับ~คุณอัศวินของผม~" เด็กหนุ่มได้เอานิ้วของตัวเองมาปิดที่ปากของ******เอาไว้ (****** คือชื่อของอัศวินของเด็กหนุ่มนะ._. -จากไรท์)

——————————————————————

...[ ช่วงงงง~ คุยกับไรท์ ]...

จบครับจบ!!!จบตอนเด้อบ่แม่นจบเรื่อง._.อยากถามไรถามเดี๋ยวตอบให้คับแต่คงไม่มีคนถามหรอกเพราะเรื่องนี้สร้างได้2-3วันเอง._.ไปละบุยย!

นายท่านของกระผม..ชั่ง.....(ตอนที่3:โดนงอนเข้าซะแล้ว)

"ชิ!" ชายหนุ่มได้ลุกขึ้นก่อนที่จะคำนับเด็กหนุ่มแบบเร็วๆก่อนจะรีบออกจากห้องนั้นไป

"ดูเหมือนว่าข้าจะโดนงอนซะแล้วแหะ\=^\=" เด็กหนุ่มได้ทำหน้าสำนึกผิดทั้งที่ในใจก็กำลังหัวเราะอยู่

...ตัดภาพมาที่ชายหนุ่มหรือคุณอัศวินของเรา~...

———————————————————————

"เฮ้อ..นายท่านนะนายท่านให้ข้าไปทำงานอะไรก็ไม่รู้" ชายหนุ่มได้นอนอยู่บนต้นไม้สูงอย่างชิวๆพร้อมกับบ่นนายท่านของเขาไปด้วยเบาๆ

"นี้~คุณอัศวินงอนข้าหรอออ" เด็กหนุ่มได้ลอยขึ้นมาบนต้นไม้ที่ชายหนุ่มนอนอยู่ แล้วเข้าไปพูดใกล้ๆหูของชายหนุ่ม

"อ๊ะ!?!..น..นายท่าน!??" ชายหนุ่มได้ตกใจหน้าแดงกันเลยทีเดียวเพราะที่หูของเขานั้นคือจุดอ่อนจุดนึงของเขานั้นเอง

เด็กหนุ่มได้แอบยิ้มด้วยความสนุก"หื้ม...ทำไมล่ะ ข้าดูน่าตกใจขนาดนั้นเลยรึไง.."

ชายหนุ่มไม่ได้พูดหรือเอ่ยตอบเด็กชายออกไปแต่กลับเมินเขาเข้าไปอีก

"เอ๋~นี้งอนข้าถึงขนาดเมินกันเชียวหรอ~คุณอัศวิน🥺" เด็กหนุ่มได้ลอยไปลอยมาพร้อมทำสีหน้าออดอ้อนไปด้วยอย่างน่ารัก

"...." ชายหนุ่มได้กระโดดลงต้นไม้ไปก่อนที่จะเดินออกจากในระยะที่เด็กหนุ่มอยู่อย่างรวดเร็ว

[ตัด]

————————————————

"ดูเหมือนว่าเด็กหนุ่มจะโดนงอนหนักซะแล้วล่ะ555 โถ่เอ้ยง้อให้ได้นะครับคุณ นายท่าน~55" -จากไรท์

————————————————

[ต่อ]

"ข้าจะทำยังไงดีเนี่ย..ง้อไม่เป็นซะด้วยสิ" เด็กหนุ่มได้เดินไปเดินมาในห้องนอนของตัวเองและครุ่นคิดอยู่สักพักว่าจะทำยังไงดีเพราะว่าตนเองก็ง้อคนไม่เป็นซะด้วย

[ณ เวลาเที่ยงคืน]

"เอ๋~ถึงเวลาแล้วหรอเนี่ย" เด็กหนุ่มได้ชายตามองดวงจันทร์สีเลือด ก่อนที่ร่างกายของเขาจะได้มีขนนกสีดำมากมายมาปกคลุมร่างกายของเขาอยู่

ผ่านไปสัก15-20นาทีขนนกรอบๆตัวของเด็กหนุ่มก็ได้หายไปเหลือร่างกายที่เปลือยเปล่าร่างกายกำยำสูงประมาณ190+ได้

ชายหนุ่มคนนั้นได้เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าลับที่จะมีเสื้อผ้าที่ดูใส่สบายๆสีดำอยู่มากมาย

หลังจากที่ใส่เสื้อผ้าอะไรเสร็จแล้วเขาก็ได้เดินไปที่ริมระเบียงก่อนที่จะเอ่ยอะไรออกมาเบาๆ

"..ยามราตรีนี้..แสงสว่างก็ยังไม่เลือนหายไป ถึงแม้จะมีความมืดเข้ามา..แทรกแซงแค่ไหนมันก็ยังคงอยู่อย่างเดิม[ชั่วนิรันดร์]"

————————————————

...[ช่วงคุยกับไรท์]...

จบ!!!ตอนแม่ม!555555ถ้าอยากถามไรถามคับ55ไอท่อนสุท้ายผมคิดเองสดๆร้อนๆเลย55ไปละคับ

" ราตรีสวัสดิ์นะครับหนูน้อย".[สำหรับคนเจอตอนเย็น,ดึก]

" อรุณสวัสดิ์นะครับเด็กดี".[สำหรับคนเจอตอนเช้า,ตื่นนอน]

"สวัสดีคร้าบ~".[สำหรับคนเจอตอนสายไปจนถึงเกือบเย็น]

...\=...

...บายครับBaby~...

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!