เวทนา รัก [Pity Love]
บทนำ
นิยายเรื่องนี้ไม่มีส่วนทำให้ศิลปินเสียหายขอให้นักอ่านทุกคนใช้วิจารณญานในการรับชม^_^
ชีวิตของคนเรานั้นล้วนแต่ต้องการอยากที่จะสัมผัสกับความใจดี ความเพรียบพร้อมทั้งในด้านฐานะ การถูกปฎิบัติด้วยความจริงใจและสุดท้ายนั้นทุกคนก็ล้วนอยากจะถูกรักถูกโอบกอดล้อมรอบไปด้วยความรักทั้งนั้น บางคนก็อาจที่จะได้ในแบบนั้น แต่กับบางคนแล้วอาจจะไม่มีวันนั้นเลย
ติณณ์
ติณณ์ เด็กหนุ่ม อายุ18ปี เป็นผู้ชายร่างสูง เหมือนกับผู้ชายแมนๆธรรมดาทั่วไป ผิวสีแทนและมีหน้าตาที่แสนจะธรรมดาทั่วไป
ที่เกิดมาในครอบครัวที่ฐานะยากจน เกิดมาในครอบครัวที่ไม่เคยรักเขาเลยมองเขาเป็นตัวปัญหาทุกอย่างแต่เขาก็คิดเหมือนกันว่าเขาคือตัวปัญหา เขาก็ขอแค่ชีวิตนี้เป็นคนที่ถูกรักบ้างก็เพียงแค่นั้น
ธนา
ธนา ที่มีชีวิตต่างกับติณณ์ เป็นนักศึกษาแพทย์ มีรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลา ร่างกายสูง หุ่นดี ผิวขาว มีฐานะที่ร่ำรวย ถูกรายล้อมไปด้วยคนรัก ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว เพื่อนฝูง เขาก็ไม่เคยขาดความรัก ความอบอุ่น
แล้วชีวิตที่ต่างกันสุดขั้วของทั้งสองคน เป็นผู้ชายทั้งคู่ พวกเขาจะสามารถมารักกันได้หรือไม่ แล้วเส้นทางความรักของทั้งสองคนจะราบรื่นหรือจะสวยหรูอย่างไร นั้น
โปรดติดตามเรื่องราวชีวิตของทั้งคู่ต่อไป
ไรท์
Bonjour สวัสดีค่ะรี้ดทุกคน สำหรับใครที่ได้เข้ามาอ่านนิยายของไรท์ก็ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
ไรท์
ก่อนอื่นเลยคือ ไรท์อยากจะแต่งนิยายที่ตัวเอกเป็นผู้ชายแมนๆทั้งคู่ มีรูปร่างที่เหมือนกันก็เพราะว่าไรท์คิดว่าเห้ยถ้าชีวิตจริงคนเราอ่ะผู้ชายจะรักกันทำไมต้องเป็นคนนึงร่างหนาคนหนึ่งร่างบางจะได้เข้ากันได้ คนถึงจะรับได้ แล้วคนที่เป็นผู้ชายแมนด้วยกันทั้งคู่จะรักกันไม่ได้หรอ เพราะที่ไรท์เจอมา เขาก็จะมองเป็นเรื่องแปลกเห้ยเขาแมนๆทั้งคู่นะ ไรท์ก็อยากจะถ่ายทอดความรู้สึกออกมาว่าไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานะไหนร่างกายแบบใหนล้วนแล้วทุกครั้งเราก็ล้วนใช้ความรู้สึกทั้งนั้นไม่ควรยึดติดกับร่างกายหรือเพศ ยังไงเขาทั้งสองคนก็คือคนที่รักกัน
ไรท์
โดยส่วนตัวไรท์ก็ชิปกุกวีอยู่แล้วก็เลยอยากจะนำคู่จิ้นที่ตัวเองชื่นชอบมาแต่งฟิคเรื่องนนี้นั่นเอง
ไรท์
ไรท์ฝากติดตามด้วยนะคะอาจจะแต่งไม่ดีหรือไม่ถูกใจใครก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ไรท์จะพยายามแต่งและพัฒนาฝีมือตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ
พบเจอ
ติณณ์
ว่าทำไมแม่ถึงเกลียดผมนักหนา
ติณณ์
ทำไมทุกคนถึงต้องรังเกียจผมขนาดนี้
เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ชอบเขาขนาดนี้เพราะตั้งแต่เกิดมาทุกคนก็ไม่เคยที่จะสนใจเขาเลย
แม้แต่คนที่ขึ้นชื่อว่าแม่
แม่
ตั้งแต่มึงเกิดมาก็ทำให้ชีวิตกูก็ตกต่ำขนาดนี้ไง
ติณณ์
ได้งั้นผมจะไม่มาเหยียบที่นี่อีก!!
นี่สินะเหตุผลของคนที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้คิดมาตลอด
ได้ยินคำนี้ก็รู้สึกจุกจนพูดไม่ออกนาทีนั้นก็อยากจะถามกลับเหมือนกันว่าเป็นเพราะผมหรอ
นี่เขาเผลอคิดถึงเรื่องนั้นอีกแล้วหรอเนี่ย
ถึงมันจะผ่านมานานถึง3เดือนแต่มันก็ยังเป็นฝันร้ายของเขาไม่เคยจางหายไปสักที
วันใส
นี่ร้องไห้ด้วยใช่มั้ยเนี่ย
วันใส
คิดเรื่องนั้นอีกแล้วใช่มั้ย
ติณณ์
ก็มันอดสมเพชไม่ได้นี่ครับ
วันใส
เฮ้อ พี่จะทำยังไงกับเราดีเนี่ย
วันใส
อยู่กับปัจจุบันเถอะนะ
วันใส
เอาน้องติณณ์คนร่าเริงของพี่กลับมาเดี๋ยวนี้เลย55555
วันใส
ปะได้เวลาเปิดร้านแล้ว
ติณณ์
ผมยกขนมไปจัดให้นะครับ
หลักจากที่ผมเลือกที่จะเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นผมก็ได้เจอกับพี่วันใส
และผมก็ได้มาทำงานกับพี่เขาเพราะพี่เขาเป็นเจ้าของคาเฟ่
พี่เขาเป็นคนดีมากๆ เขาเข้าใจผมทุกอย่าง ถ้าไม่ได้พี่เขาช่วยเหลือวันนั้นผมก็ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง
ร้านคาเฟ่ที่ผมทำงานอยู่เป็นสไตล์มินิมอล บรรยากาศผ่อนคลาย เงียบสงบมองแล้วสบายตา เหมาะสำหรับอ่านหนังสือมาก ส่วนมากก็จะมีนักศึกษาจากคณะต่างๆมาอ่านหนังสือและติวหนังสือที่นี่
พอมองก็ได้แต่อิจฉาเพราะเขาก็อยากจะเรียนบ้างแต่ก็คงจะไม่มีโอกาสนั้นหรอก
วันนี้เป็นวันหยุดทุกเช้าลูกค้าก็คงจะมาเรียนพิเศษกันอย่างปกติทุกวัน
ดาหวัน
พี่ธนาคะดาหวันอยากกินอันนี้
ติณณ์
ขออนุญาตเสิร์ฟนะครับ
เมื่อเสิร์ฟตามที่ลูกค้าสั่งเสร็จติณณ์ก็รีบเดินออกมาทันที้พราะดูเหมือนทั้งสองคนเริ่มที่จะติวหนังสือกันแล้ว
วันใส
ลูกค้าประจำของเรา5555
ใช่ครับพี่คนนี้คือลูกค้าประจำของร้านพวกเราเพราะพี่เขาจะมาติวหนังสือให้กับน้องนักเรียนที่อยากจะสอบเข้าเรียนคณะแพทย์บ่อยๆ
มันทำให้ผมอดที่จะสนใจพี่เขาไม่ได้
ผมมีความฝันที่อยากเรียนเเพทย์มากแต่ด้วยฐานะทางการเงินหรือไม่ว่าจะป็นการที่จะต้องติวหนังสือให้มากๆ
ตัวผมเองไม่ได้เรียนเก่งมากอะไรขนาดนั้นเพราะไม่ได้ถูกส่งเสริมการเรียนจากทางบ้านเท่าไหร่
ก็ได้แต่เพียงมองคนอื่นอย่างงี้และครับ
ในขณะที่ติณณ์จับจ้องไปทางพวกเขาสองคนนั้น ธนาที่กำลังติวหนังสือก็ได้เงยหน้าขึ้นมายิ้มและสบตากับติณณ์ที่ยืนอยู่หน้าเคาร์เตอร์
ทำให้ติณณ์ที่แอบรู้สึกดีกับคนที่กำลังสบตากันนั้นหยุดหายใจไปชั่วขณะหัวใจเต้นผิดจังหวะทำตัวไม่ถูก
วันใส
ติณณ์พักเที่ยงมาหาพี่หน่อยนะพี่มีอะไรจะให้
เสียงวันใสแทรกเข้ามาทำให้ติณณ์นั้นรู้สึกตัว
ทั้งสองละสายตาจากกันก่อนที่จะไปทำหน้าที่ของตัวเอง
ถึงเวลาเที่ยงติณณ์ก็มาหาพี่สาวตามที่คุยกัรไว้ก่อนหน้า
วันใส
พี่รู้นะว่าติณณ์อยากจะเรียนแพทย์
วันใส
พี่เลยตัดสินใจจะส่งเราเรียนเป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้า
วันใส
ไม่มันมากเกินไปหรอกสำหรับเด็กขยันและด็กดีอย่างเรา
ติณณ์
แต่ผมไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่า
วันใส
พี่คุยกับลูกค้าคนนั้นแล้วเขายินดีจะติวให้เราในราคาถูกๆด้วยนะ
วันใสที่เห็นสีหน้าเป็นกังวลของคนตรงหน้าก็รีบอธิบายให้เข้าใจทันที
ติณณ์
ยังไงผมก็เกรงใจอยู่ดีครับ
ติณณ์
ขนาดแม่ผมยังไม่เคยคิดจะทำอะไรแบบนี้เลย
ติณณ์พูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นเครือ
วันใส
อย่าลืมสิติณณ์ว่าเราสองคนก็ไม่มีครอบครัวเหมือนกัน
วันใส
ชีวิตเราเกือบเหมือนๆกันเลยนะ
วันใส
พี่อยากให้ติณณ์ลองทำมันดูนะ^_^
วันใส
เราสองคนเป็นครอบครัวเดียวกันน้า
ติณณ์
ผมขอบคุณพี่มากเลยนะครับ
ติณณ์
ชีวิตผมไม่เคยได้รับความอบอุ่นแบบนี้มาก่อนเลย
ติณณ์รู้สึกดีใจและรู้สึกเศร้าไปตามๆกันเพราะทั้งชีวิตไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครมาสนใจชีวิตเขาว่าจะเป็นยังไง กินยังไง อยู่ยังไง เขาใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด
มันทำให้เขากลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
วันใส
มานี่มาอย่าร้องเลย ฮึก
วันใส
เห็นไหมพี่ร้องด้วยเลย
ทั้งคู่ตอนนี้โผเข้ากอดกันด้วยความอบอุ่น
ติณณ์
ผมจะทำให้เต็มที่นะพี่
จะว่ายังไงเขาก็จะทำให้เต็มที่ถึงแม้ว่าจะเหลือเวลาอีกไม่ถึง2เดือน
วันใส
พี่ยินดีมากที่ได้ให้โอกาสติณณ์ลองทำสิ่งนั้นดู
วันใส
อย่างน้อยๆชีวิตนึงของเราก็ได้ทำแล้วนะ
ติณณ์พยายามที่จะเค้นเสียงออกมาเพร่ะตอนนี้เขาพูดไม่ออก
วันใส
เอาเป็นว่าเริ่มติวหนังสืออาทิตย์นี้เลยนะ
วันใส
ไม่ต้องห่วงที่ร้านพี่รับคนมาเพิ่มเรียบร้อยแล้ว
ติณณ์
มากอดอีกหน่อยครับพี่
วันใส
เดี๋ยวก็ไม่มีสาวจีบหรอก
ติณณ์
ช่างเถอะครับมีพี่คนเดียวผมก็มีความสุขแล้ว
วันใส
ปะเข้าไปในร้านกันเถอะน้องพี่
นี่เขากำลังฝันไปใช่มั้ยเนี่ย
ชีวิตของเขากำลังจะดีขึ้นแล้วใช่มั้ย
เป็นคำถามที่ติณณ์คิดในหัวทั่งวันไม่หายสักที
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
