ณ บ้านของนิค

แม่นิค:นิค!!ฉันส่งแกไปเรียนแล้วสิ่งที่แกตอบแทนฉันคือเกรด2หรอหะ!!

พ่อนิค:นิคมึงนี้นะไม่สมควรเกิดมาเป็นลูกกูเลยมึงจะไสหัวไปตายห่าที่ไหนก็ไป!!

"นิคร้องให้เสียใจพร้อมความโกรธจึงตะโกนออกไปว่า"

นิค:เออ!!กูไปแน่!!!

พ่อนิค:แล้วอย่ากลับมาให้กูเห็นหัวอีกนะมึง!

"ทันใดนั่นนิคก็ได้วิ่งออกไปทันที"

นิค:เห้อเราวิ่งออกมาสะแล้วแล้วเราจะเอาอะไรกินแล้วนอนที่ไหนดีละโทรศัพท์ก็ไม่ได้เอามา

............."ทันใดนั่นนิคก็นึกออก"

นิค:รู้แล้วจะไปที่ไหนดี

นิคได้มุ่งหน้าไปยังสวนสาธารณะของเมืองxxx"

นิค:แฮ่กแฮ่กกว่าจะมาถึงเหนื่อยเป็นบ้าตอนนี้กี่โมงแล้วนะอะนั่นลุงร้านไอติมนิไปถามเวลาเข้าดีกว่าลุงครับ!ลุงครับ!

ลุงร้านไอติม:อ้าวว่าไงไอ้หนู

นิค:ตอนนี้กี่โมงแล้วครับ

ลุงร้านไอติม:ตอนนี้หรออืมมมมเดียวลุงดูนาฬิกาแปปนึงนะอะตอนนี้จะ1ทุ่มแล้วนี้ทำไมหนูไม่กลับบ้านละ

"นิคไม่ตอบอะไรกับคุณลุงและค่อยๆเดินออกไป'

นิค:แล้วเราจะนอนที่ไหนดีละเนี้ยหิวก็หิวโอ้ยย!

"ทันใดนั่นนิคก็ได้เหลือบไปเห็นแสงไฟบนถูเขา"

นิค:นั่น!นั่นใช่บ้านคนรึป่าวหน่ะ!ไปขอพักอยุ่สักคืนดีกว่า

"นิคได้รีบวิ่งไปโดยตามทางถนนที่ขึ่นถูเขาไปเรื่อยๆ"

นิค:เดียวนะทางมันสุดละนี้

"ทันใดนั่นนิคก็ได้ยินเสียงฮัมเพลงไม่รู้อะไรโดนใจให้นิคตามเสียงนั้นไป"

นิค:มันไกลชิบหายเลยโว้ยยยยย!

"นิควิ่งต่อไปเรื่อยๆจนเจอกับหมู่บ้านกลางป่านิคดีใจอย่างมากที่จะได้ที่พักสักคืนแต่นิคไม่อาจรู้ว่านี้คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราว

นิค:นี้มันอะไรกันหมู่บ้านงั่นหรอเป็นไปได้ไงมาตั่งอยุ่กลางป่ากลางเขาอย่างงี้

???:นี้หนูหน่ะมาจากไหนหรอจ๊ะ

นิค:เหี้ย!!ใครอะ

???:พี่ชื่อดาวเรืองแล้วหนูละ

นิค:เอิ่มเอ่อผมชื่อนิคครับ

ดาวเรือง:นิคงั้นหรอยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ

นิค:ค..ครับ

ดาวเรือง:ว่าแต่หนูนิคมาทำอะไรที่หมู่บ้านนี้ละ?

นิค:ผมหนีออกจากบ้านมาครับ....

ดาวเรือง:ว๊ายตายแล้วทำไมหนูถึงทำอย่างงี้ละเดียวพ่อแม่เป็นห่วงแย่

นิค:...พี่ไม่รู้อะไรอย่ามาพูดดีกว่า

"นิคได้ร้องให้ออกมาด้วยความเสียใจเรื่องพ่อและแม่ของเขา"

ตัดจบไว้เพียงเท่านี้🗿

ดาวเรือง:โอ๊ๆพี่ขอโทษๆเลิกร้องได้แล้ว

นิค:...

ดาวเรือง:ตรงนี้มันหนาวนะเข้าบ้านก่อนดีกว่า

ดาวเรืองได้พานิคเข้าบ้านและถามที่มาที่ไป

ดาวเรือง:งั้นหรอเรื่องมันเป็นอย่างงี้นี้เองเอาเถอะๆเอาเป็นว่าคืนนี้นอนก่อนแล้วกันนะนิคจ๊ะ

นิค:ครับ...

ดาวเรือง:ตามพี่มาเลยจ๊ะนิค

"ดาวเรืองพานิคขึ้นชั้น2"

ดาวเรือง:นี้ๆเธอนอนห้องนี้นะนิคเป็นห้องนอนเก่าของแม่พี่เอง

นิค:โ...โอเคครับ

ดาวเรือง:งั้นพี่ไปห้องพี่ก่อนนะจ๊ะ

นิค:โอเคครับพี่ดาวเรือง

หลังจากที่ดาวเรืองเข้าห้องไปนิคจึงทิ้งตัวลงนอน

นิค:เห้ออออนินดีกว่าอย่าไปคิดให้ปวดหัวเลย

ผ่านไป1ชั่วโมง

นิค:โอ้ยนอนไม่หลับโว๊ยยยยปวดฉี่ก็ปวดไปห้องน้ำดีกว่า

"นิคเดือนลงไปชั้น1"

นิค:ห้องน้ำมันอยุ่ไหนวะเนี้ยยยย

เพล้ง!!!!

นิค:!!!เสียงอะไรตกหน่ะ

ตึกตึกตึกตึก(เสียงเท้าปริศนา)

นิค:ใครหน่ะ!!

ตึกตึกตึก

นิค:นี่นใครหน่ะออกมาเดียวนี้เลยนะ!!!

มีดวงตาปริศนาจ้องมองมาที่นิค

นิค:ตัวใครตัวมันละโว้ยยยย!!!

"เสียงฝีเท้าค่อยๆเดินมา"

นิค:พี่ดาวเรือง!!พี่ดาวเรือง!!ข่วยผมด้วย!!พี่ดาวเรือง!!พี่ดาวเรือง!!

นิคได้ตะโกนเรียกและเคาะประตูห้องของดาวเรืองแต่ไม่มีเสียงตอบกลับเลย

นิค:พี่ดาวเรืองช่วยผมด้วยพี่ดาวเรืองขอร้องหล่ะเปิดประตูให้ผมที

ทันใดนั่นจากเสียงฝีเท้าจากค่อยๆเดินเริ่มกลายเป็นวิ่ง

นิค:พี่ดาวเรืองงงงงง!!!

เสียงฝีเท้าได้สิ้นสุดลงและทันใดนั่นนิคก็รู้สึกเหมือนมีคนมาจับไหล่ของนิคไว้

นิค:อ๊ากกกกกกกกกปล่อยผมน่ะปล่อยผม!!!

ทันใดนั้นดาวเรืองได้เปิดประตูออกมาพร้อมบอกว่า...

ดาวเรือง:โอ้ยยยยยจะโว้ยวายอะไรนักหนานิค!

นิค:พ...พี่ดาวเรืองง

ดาวเรือง:เป็นอะไรหน่ะหน้าอย่างกับเจอผีเชียว

นิค:ก็ผมเจอผีไงพี่

ดาวเรือง:หะพี่อยุ่มาตั้งนานพี่ไม่เคยเจอเลยนะนิค

นิค:ผมเจอจริงพี่พี่ต้องเชื่อผมนะ

ดาวเรือง:อะๆฟังก็ได้ๆไหรเล่าให้ฟังสิ

"นิคได้เล่าทุกอย่างให้ดาวเรืองฟัง"

ดาวเรื่อง:...นิคเธออยุ่ที่นี้ไม่ได้แล้วคืนนี้พี่จะพาเธอหนีจากที่นี้

นิค:ทำไมหล่ะทำไมผมถึงอยุ่ที่นี้ไม่ได้

ดาวเรือง:ตอนนี้ไม่มีเวลามาเล่าให้ฟังหรอกนะนิค

นิค:ค...ครับ

ดาวเรืองได้พานิคออกจากบ้านทันใดนั่นที่ออกจากบ้านได้มีชาวบ้านใส่ชุดไทยโบราณแห่กันมาขับไลนิคพร้อมคอมเพลิงในมือ

ดาวเรือง:รีบไปกันเถอะนิค!

นิค:นี้มันเรื่องอะไรกัน!!

ชาวบ้านได้พยามกำจัดนิคและดาวเรือง

ดาวเรือง:นั่น!รีบหนีไปซะออกไปจากหมู่บ้านนี้แล้วอย่าฟันหลังกลับมาเป็นอันขาดไม่งั้นเธอจะกลับไปไม่ได้อีกเลย

นิค:แต่มันมีชาวบ้าน้ฝ้าอยุ่นะพี่ดาวเรือง!

ดาวเรือง:เดียวพี่จะยื้อเวลาไว้ให้เธอรีบออกไปนะนิค

นิค:แต่..

ดาวเรือง:ตอนนี้ไม่มีแต่!!พร้อมนะ

นิค:...ครับ

ดาวเรืองได้พลักพวกยามที่เฝ้าทางออกให้นิคได้หนีออกไป

ดาวเรือง:ลาก่อนนะนิค

นิค:พี่ดาวเรื่องรีบออกมาสอเดียวพี่จะตายเอา!!

ดาวเรือง:ตายหรอหึพี่หน่ะอยุ่ที่นี้มา100ปีแล้วผีน่ะตายไปตั่งนานแล้วลาก่อนนะนิค

นิค:ไม่จริง!ไม่จริง!ไม่จริงงงงงง

...............................the end..................................