❛ ปฐมบท ความขัดแย้ง ❜

ตอนที่1

ณ หมู่บ้านแถวชายป่าริมโขง..

หมู่บ้านที่ห่างไกล เเสดงสีเสียงจากเมืองหลวง บรรยากาศที่นี่ชั่งสงบ ผูกพันธ์กับป่าไม้และริมแม่โขง ในวันที่สดใสอากาศบริสุทธิ์นั้น..

.

.

.

‘ อิหล่าy/n   ’

‘ อิหล่าเอ๋ย ยุไส ’

‘ มาหาแม่แน ’

เสียงผู้เป็นมารดาร้องเรียกชื่อลูกสาวคนโตของบ้าน ที่นั่งวาดรูปอยู่ใต้ต้นไทรใหญ่ ร่างอรชรผู้งดงามตามแบบฉบับของลูกริมโขงและภูพาน ภายในพลันเมื่อได้ยินเสียงของมารดา ร่างบางที่มีชื่อว่า

❛ y/n ❜

หญิงสาวจึงวางพู่กันวาดรูปลง ก่อนที่จะลุกขึ้นพร้อมกับพูดตอบผู้เป็นแม่ของน้ำเสียงที่อ่อนหวาน

❛ จ๊ะ อิแม่ ❜

พร้อมกับเดินขึ้นเรือน พลันมานั่งที่แคร่ข้างผู้เป็นแม่

แววตาเป็นประกายดั่งมนตร์ตราที่งดงาม หญิงสาวมองหน้าผู้เป็นแม่พร้อมกับเอ่ยถามขึ้น

y/n ： มิหยังหรอจ๊ะ อิแม่ 

แม่จันทร์ ：y/n แม่มีเรื่องสิบอกซิหน่อย.. ปีนี้เจ้าต้องเป็นหัวหน้านางรำบวงสรวงเด้อ..

y/n：เอ้า..ล่ะเอื้อยแตงเดะ..คือบ่ได๋เป็น

แม่จันทร์ : แตงอ่อน...

เมื่อผู้เป็นก็สะอึก พลันน้ำตาก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว แม่จันทร์มองy/nบุตรสาว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆว่า..

แม่จันทร์: แตงถูกยิง..ตอนเข้าไปหาของป่า..ตอนนี้อิพ่อกับผู้ใหญ่ดำพยายามหายามารักษา..

❛ ห๊ะ!!! เอื้อยแตง!?!! ❜

หัวใจตกไปถึงโลกา ดั่งฟ้าผ่ากลางใจของy/n เมื่อได้ยินว่าพี่สาวที่แสนดีของเธอ ถูกยิงกลางป่า ดรุณy/n เเทบทรูดลงกับพื้น เธอร้องไห้ออกมา..

❛ บ่ะ..บ่อิหลี..บ่!! เอื้อยเเตง ❜

y/nตะโกนออกมาสุดเสียง ทันใดสติก็ดับวูบลงไป..พร้อมกับเสียงผู้เป็นแม่และคนอื่นๆเรียกชื่อเธอ..

เวลาตกเย็นใกล้อัสดง

' เอื้อยy/n ตื่นๆ เอื้อย.. อย่าเป็นอะหยังเด๊าะ..ข่อยสิอยู่นำไผ..เอื้อน!!  '

น้ำเสียงที่คุ้นเคย...ทำให้หญิงสาวได้สติและตื่นขึ้นมานั้นทำให้เธอ..ต้องตื่น เพราะเจ้าของเสียงคือ"เพชร " น้องชายคนที่เติบโตและรักกันมาก

y/n: พ่ะ—เพชร // งัวเงีย //

เพชร: เอื้อยy/n😢 เอื้อย..ฮึก! //กอดพี่สาว//

y/n: อย่าไห้น่า..เพชรเอื้อยอยู่นี่แล้ว เอื้อยบ่ไปไสดอก...//กอด+ลูบหัวน้องชาย//

เพชร: อื้อ..// น้ำตาซึม//

y/nได้ปลอบน้องชาย ทำให้y/nที่มีความรู้สึกไม่อยากไปอยู่แล้วยิ่งไปอยากไปอีก10,000% เพราะเป็นห่วงน้องชายที่รักที่สุด  

พอตกกลางคืน ที่ห้องของy/n

เสียงจั๊กจั่นเรไร เสียงเงียบสงบ ความรู้สึกที่เงียบและความรู้สึกเสียใจ ทำให้หญิงสาวรู้สึกมืด8ด้าน

❛ ฮึก! เอื้อยแตงเป็นหยังคือ... ❜

❛ เวรกรรมอิหยังของข่อย!!! ❜

หญิงสาวสะบทออกมาด้วยความเศร้าใจและเสียใจในเวลาเดียวกัน ถ้าแตงอ่อนยังไม่ฟื้นขึ้น..นั้นก็หมายความว่า"เธอต้องเป็นตัวแทนไปแทน"

❛  ไม่..มันต้องมีทางออก! ❜

❛ หนี! ❜

❛ ใช่ ถ้าเราหนีล่ะก็.. ❜

❛ เราก็จะไม่ต้องแต่งงาน หนีไปเมืองอื่นพาเพชรและขวัญหนีไปด้วยกัน ❜

❛ ไอเดียบรรเจิด อัฉริยะ! ❜

❛ นี่แหละ! ฉันy/n ❜

หญิงสาวได้ยิ้มแย้มมีความสุขกับความคิดที่สุดแสนเพอร์เฟคของเธอ แต่ไม่รู้เลยว่าด้านนอกภายใต้เเสงจันทรา ที่บริเวณตรงข้ามริมหน้าต่างบ้านทางห้องของหญิงสาวนั่น บนต้นไทรร่างบุรุษผู้หนึ่งเพ็งมองนางด้วยแม้สายตาจะดุดันแต่แฝงไปด้วยความเอ็นดูกับความคิดที่น่าขันของy/n

ตัดจบตอนที่1