ชาตินี้ข้าจะไม่ทำให้เจ้าเสียใจ
อดีตที่เลวร้าย (1)
เฟยเฟิง(นายเอก)
อ๊ะ...หยางเซียนทำไมท่านต้องทำแบบนี้กับข้าด้วย//จับหน้าที่โดนตบ+ร้องไห้
หยางเซียน(พระเอก)
แล้วมันจะทำไมมันเรื่องของข้ามิใช่เรื่องของเจ้า//มองด้วยสายตาเย็นชา
หยางเซียน(พระเอก)
เจ้ากับแม่ของเจ้ามันก็แค่นางโลมชั้นต่ำ//มองด้วยสายตาเย็นชา
เฟยเฟิง(นายเอก)
ข้า..ข้ามิเข้าใจทำไมท่านต้องเหยียมหยามแม่ข้า...แม่ข้าทำอันใดให้ท่าน//กำหมัด+ร้องไห้
เฟยเฟิง(นายเอก)
แม่ข้าเป็นนางโลมมันหนักโทสะท่านมากนักหรือไง//ตะคอกเสียงดัง+ร้องไห้
เหมยลี่(พระสนมรอง+พี่เหมยเซียน)
//เดินเข้ามาได้ยิน
เหมยเซียน(พระสนมรองรอง+น้องเหมยลี่)
//เดินเข้ามาได้ยิน
เหมยลี่(พระสนมรอง+พี่เหมยเซียน)
เฟยเฟิงเจ้าใจเย็นก่อน//เดินเข้าไปหาเฟยเฟิง+พยายามห้าม
เหมยเซียน(พระสนมรองรอง+น้องเหมยลี่)
ท่านพี่เฟยอย่าได้กริ้วไปเลยนะเพค่ะ//เดินเข้าไปหาเฟยเฟิง+พยายามห้าม
เฟยเฟิง(นายเอก)
คนอย่างท่านก็เป็นได้แค่หมาที่สมองพิการไม่รู้จักชั่วดี//ตะคอกเสียงดัง+ร้องไห้+กำหมัด
หลานชิง(พระสนมเอก+ตัวร้าย)
เฟยเฟิงเจ้าชั่งไร้มารยาทเสียจริงกล้าด่าผู้เป็นถึงฮ้องเต้เจ้ามันสมควรตาย//เกาะแขนหยางเซียน
หยางเซียน(พระเอก)
สุดที่รักของข้าเจ้ามาทำอันใดมาที่นี้ก็เสียเวลาเปล่าเจ้าไปที่อื่นก่อนเถอะ//ลูบหัวหลานชิง
เหมยลี่(พระสนมรอง+พี่เหมยเซียน)
หลานชิงเจ้าชั่งเจ้าเลห์เพทุบายยิ่งนัก//ชี้หน้าหลานชิง
เหมยเซียน(พระสนมรองรอง+น้องเหมยลี่)
หลานชิงคนที่สมควรตายมันควรที่จะเป็นเจ้า!!//ตะคอคเสียงดัง
เฟยเฟิง(นายเอก)
ถ้าท่านรักหลานชิงมากนักข้าก็จะตายตามที่หลานชิง//หยิบมีดออกจากแขนเสื้อ+ร้องไห้
เหมยลี่(พระสนมรอง+พี่เหมยเซียน)
เฟยเฟิงเจ้าจะทำแบบนั้นมิได้นะ//พยายามห้ามเฟยเฟิง
เหมยเซียน(พระสนมรองรอง+น้องเหมยลี่)
ท่านพี่เฟยเฟิงท่านห้ามทำแบบนั้นนะเพค่ะ//พยายามห้ามเฟยเฟิง
เฟยเฟิง(นายเอก)
ท่านพี่เหมยลี่เหมยเซียนฝากบอกขอโทษทุกคนด้วยนะ//พูดทั้งน้ำตา
เฟยเฟิง(นายเอก)
//เอามีดแทงตรงหัวใจ
เหมยลี่(พระสนมรอง+พี่เหมยเซียน)
เฟยเฟิง!!!//ตะโกนเสียง+วิ่งเข้าไปรับร่างเฟยเฟิง
เหมยเซียน(พระสนมรองรอง+น้องเหมยลี่)
ท่านพี่เฟย!!//ตะโกนเสียงดัง
เฟยเฟิง(นายเอก)
ข้าขอโทษนะท่านพี่เหมยลี่ข้าขอโทษ//พูดทั้งน้ำตา+ยิ้มครั้งสุดท้าย
เหมยลี่(พระสนมรอง+พี่เหมยเซียน)
เฟยเฟิง!!!//กอดร่างเฟยเฟิงที่หมดลมหายใจ+ตะโกนเสียงดัง
เหมยเซียน(พระสนมรองรอง+น้องเหมยลี่)
ท่านที่เฟย//เข่าทรุด+พูดทั้งน้ำตา
หลานชิง(พระสนมเอก+ตัวร้าย)
(ข้ามิคิดเลยว่าคนอย่างเจ้าจะทำเช่นนี้นะเฟยเฟิง)//แสยะยิ้ม
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
มันเกิดอะไร//เดินเข้ามา
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
เฟยเฟิง//หันไปเห็นร่างเฟยเฟิงที่หมดลมหายใจ
เหมยลี่(พระสนมรอง+พี่เหมยเซียน)
ไทเฮา..ข้ามิคิดเลยว่าเฟยเฟิงจะทำเช่นนี้//กอดร่างเฟยเฟิง+พูดทั้งน้ำตา
เหมยเซียน(พระสนมรองรอง+น้องเหมยลี่)
เฟยเฟิงฆ่าปริชีพตัวเองตามที่หลานชิงบอก//พูดทั้งน้ำตา
เหมยลี่(พระสนมรอง+พี่เหมยเซียน)
อีกอย่างท่านหยางเซียนยังทำร้ายจิตใจของเฟยเฟิงอีกด้วยเพค่ะ//พูดทั้งน้ำตา
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
มันเป็นเพราะเจ้าทั้งสองสินะที่ทำให้เฟยเฟิงต้องปริชีพตัวเองทั้งแบบนี้!!!!//ตะคอกใส่หลานชิงและหยางเซียน
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
หลานชิงคนอย่างเจ้าชั่งเจ้าเลห์เพทุบายยิ่งใช่มายาล่อหลวงผู้ชายมามากมายจนไม่รู้จักชั่วดี//พูดอย่างเย็นชา+ตบหน้าหลานชิง
หลานชิง(พระสนมเอก+ตัวร้าย)
อ๊ะ..//หน้าหันไปตามแรงที่ตบ+ล้มลงกับพื้น+จับหน้าที่โดนตบ
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
หากเจ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ก็ไปมห้พ้นหน้าข้าหากเจ้ามิไปอย่าหวังว่าจะมีชีวิตอยู่//พูดอย่างเยือกเย็น
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
ออกไป!!!!//ตะคอกใส่หลานชิง
หลานชิง(พระสนมเอก+ตัวร้าย)
พะ..พะ..เพค่ะ//ลุกขึ้น+สั่นกลัว+วิ่งออกไป
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
ส่วนเจ้าหยางเซียนสิ่งที่เฟยเฟิงมอบให้แก่เจ้ามิว่าเป็นความรักความห่วงใยความเมตตาเจ้ามิเคยจำได้เลยใช่หรือไม่//พูดอย่างเยือกเย็น
หยางเซียน(พระเอก)
ขะ...ข้า..//พูดไม่ออก
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
ข้ารู้นะว่าเจ้าเกลียดเฟยเฟิงที่เฟยเฟิงเป็นลูกของเฟยหลี(แม่ของนานเอก)แต่เฟยเฟิงเป็นคนดีทั้งมีเมตตาแก่เจ้าแต่เจ้ามิเคยจำ//พูดด้วยน้ำเสียงโกรธนิดๆ
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
ถ้าเจ้าสำนึกผิดตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว//พูดด้วยน้ำเสียงโกรธนิดๆ
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
งั้นก็จำเรื่องนี้ใส่โทสะของเจ้าไว้ด้วย//พูดด้วยน้ำเสียงโกรธนิดๆ
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
ทหารนำตัวเฟยเฟิงไปไว้ที่ห้อง!!
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
เหมยลี่เหมยเซียนทำความสะอาดร่างเฟยเฟิงด้วย
เหมยลี่(พระสนมรอง+พี่เหมยเซียน)
เพค่ะ
เหมยเซียน(พระสนมรองรอง+น้องเหมยลี่)
เพค่ะ
เหมยลี่(พระสนมรอง+พี่เหมยเซียน)
//เดินออกไป
เหมยเซียน(พระสนมรองรอง+น้องเหมยลี่)
//เดินออกไป
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
//เดินออกไป
หยางเซียน(พระเอก)
นี้ข้าทำอันใดลงไป//เข่าทรุด
ขออธิบายหน่อยนะค่ะที่หยางเซียนเกลียดเฟยเฟิงเนี้ยนั้นก็เป็นเพราะว่าหยางเซียนเพิ่งมารู้ที่หลังว่าเฟยเฟิงเนี้ยเกิดมาจากนางโลมหรือก็คือเฟยหลีแม่เฟยเฟิงนั้นเองเลยทำให้หยางเซียนเกลียดนายเอกนั้นเอง
และก็ที่เหมยลี่และเหมยเซียนสนิดกับเฟยเฟิงนั้นก็เป็นเพราะว่าตอนที่เฟยเฟิงมาที่วังครั้งแรกนั้นเฟยเฟิงได้รู้จักเหมยลี่และเหมยเซียนเป็นครั้งแรกเหยมลี่และเหมยเซียนค่อยแนะนำสิ่งต่างให้กับเฟยเฟิงจนทั้งเฟยเฟิงและเหมยลี่เหมยเซียนสนิทกันนั้นเอง
แอด
แอดเพิ่งแต่งครั้งแรกนะ
แอด
ถ้าเขียนผิดตรงไหนขอโทษด้วยนะค่ะ
อดีตที่เลวร้าย (2)
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
หยางเซียนเจ้ารู้ใช่หรือไม่ว่าเจ้าทำอันใดลงไป
หยางเซียน(พระเอก)
ลูกรู้ขอรับ//เสียงเศร้าใจ
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
แล้วสิ่งที่เจ้าทำลงไปกับเฟยเฟิงเจ้าจะสำนึกหรือไม่
หยางเซียน(พระเอก)
ข้าสำนึกขอรับ//เสียงเศร้าใจ
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
หากเจ้าสำนึกอย่าได้ทำเช่นนี้อีกหากมีคราน่าอย่าหาว่าข้ามิเตือนเจ้าล่ะกัน
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
ไปได้แล้ว
หยางเซียน(พระเอก)
ขอรับ//เสียงเศร้าใจ
หยางเซียน(พระเอก)
//เดินออกไป+เสียงใจกับเรื่องเมื่อวาน
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
หยางเซียนข้ามิเข้าใจเจ้าเลยจริงๆว่าเฟยเฟิงออกจะดีกับเจ้าเสียขนาดนี้แต่เจ้ากับรักคนอย่างหลานชิงที่ทั้งเจ้าเลห์เพทุบายไม่รู้จักมารยาทข้ามิเข้าใจเลยจริงๆ//พูดด้วยน้ำเสียงท้อใจ
หยางหลง(พ่อพระเอก)
มิเป็นไรนะซวงอู๋เดี๋ยวสักวันหยางเซียนก็เข้าใจเอง//ปลอบผู้เป็นภรรยา
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
ข้าหวังว่าสักวันต้องเป็นแบบนั้น
หยางไป๋(พี่รองรองของพระเอก)
เจ้ามาทำอันใดที่นี้
หยางเซียน(พระเอก)
มันเรื่องของข้ามิใช่เรื่องของท่าน
หยางไป๋(พี่รองรองของพระเอก)
เจ้า...//โดนพูดขัด
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
มิต้องทะเลาะกันเลยนะเจ้าสองพี่น้องคู่นี้
ซวงอู๋ชิง(พี่รองของพระเอก)
พวกเจ้าทั้งสองนี้ทะเลาะกันอย่างกับว่าเป็นศัตรูกันมิใช่พี่น้องกัน
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
เอาล่ะๆมากินขนมเถอะข้าทำขนมมาให้พวกเจ้าได้ทานด้วย
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
หยางไป๋(พี่รองรองของพระเอก)
น่ากินทั้งนั้นเลย
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก
ซวงอู๋ชิง(พี่รองของพระเอก)
ไม่ขนาดนั้นของท่านมิมีอยู่จริงหรอก
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
หยางเซียนเจ้าเป็นอะไรไปรึ//หันไปเห็นหยางเซียนกำลังนั่งซึม
หยางเซียน(พระเอก)
ข้ามิเป็นไรหรอกขอรับ//ตอบด้วยน้ำเสียงเศร้าใจ
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
เจ้าบอกข้ามาเถอะหยางเซียนหากเจ้ามิบอกมันจะลำบากใจเจ้า
ซวงอู๋ชิง(พี่รองของพระเอก)
(สงสัยคงน่าจะเป็นเรื่องเมื่อวานที่หยางเซียนได้เสียเฟยเฟิงไป)
หยางเซียน(พระเอก)
มิเป็นไรหรอกขอรับยังไงข้าขอขอบคุณที่ท่านพี่เป็นห่วงข้า
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
มิเป็นไรๆข้าเข้าใจมากินขนมที่ข้าทำดีกว่า
และทั้ง4ก็ได้กินขนมด้วยกัน
หยางเซียน(พระเอก)
นี้สินะยาพิษที่หมอหลวงบอก//มองดูขวดยาพิษ
*แอดขออนุญาตนะค่ะแอดขอเอาเป็นยาพิษของฝั่งยุโรบแทนนะค่าพอดีแอดหาข้อมูลแล้วไม่เจอข้อมูลยาพิษจีนสมัยก่อนเลยถ้าใครมีความรู้เกี่ยวกับยาพิษจีนสมัยก่อนบอกแอดได้นะค่า~(♡˙︶˙♡)
หยางเซียน(พระเอก)
ข้าขอโทษนะเฟยเฟิงที่ข้าทำกับเจ้าเช่นไป...//ร้องไห้ออกมา
หยางเซียน(พระเอก)
ข้าขอโทษ....ข้าขอโทษ....ข้ามิอยากให้เจ้าไป...แต่เจ้าก็ไปเสียแล้ว//ร้องไห้หนัก
หยางเซียน(พระเอก)
ถ้าชาติหน้ามีจริงข้าจะมิทำให้เจ้าเสียใจ//เทยาพิษลงในชา
หยางเซียน(พระเอก)
ข้าอยากเจอเจ้าอีกสักครั้งถ้าข้าได้เจอเจ้าข้าจะมิทำให้เจ้าเสียใจ//มองแก้วชาที่มียาพิษ
หยางเซียน(พระเอก)
(ทรมาร...ทรมาร..เหลือเกิน)//แก้วชาที่มียาพิษล้นจากมือ
หยางเซียน(พระเอก)
(เฟยเฟิงข้ารู้ล่ะว่าข้ารักเจ้าจริงๆ)//ตาเริ่มค่อยๆปิดลง
หยางเซียน(พระเอก)
(เพราะงั้นถ้าข้ากลับชาติมาเกิดอีกครั้ง........ข้าจะมิทำให้เจ้าต้องเสียใจอีก)//ตาค่อยๆปิดลง
ทำไมท่านหยางเซียนยังมิตื่นอีก นั้นสิหรือว่านอนมิหลับ ข้าว่าที่ท่านอาจจะยังมิตื่นเพราะยังลืมเรื่องที่ท่านเฟยเฟิงฆ่าตัวตายจึงนอนมิหลับ
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
เงียบ!!!!//ตะโกนเสียงดัง
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
ทหารไปดูหยางเซียน!!!!
ไป๋ชิง(องครักษ์พระเอก)
นี้ไป๋ลู่เจ้าคิดว่าที่ท่านหยางเซียนยังมิตื่นเพราะอันใดรึ//กระซิบถามไป๋ลู่
ไป๋ลู่(องครักษ์พระเอก)
ข้ามิรู้//กระซิบตอบไป๋ชิง
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
หยางเซียนเป็นไงบ้าง//กำลังจะจิบชา
ทหาร
ฮ้องเต้สิ้นพระชนม์แล้วขอรับ
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
มันมิจริงใช่หรือไม่!!!//วางแก้วชา+ลุกขึ้นด้วยความรนร้น
ทหาร
มันคือเรื่องจริงขอรับ
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
(หยางเซียนเจ้าทำอันใดลงไปอีกแล้ว)//วิ่งไปไม่สนอะไร
หยางหลง(พ่อพระเอก)
เกิดเรื่องอันใดขึ้นอีก
หยางหลง(พ่อพระเอก)
ไป๋ลู่ไป๋ชิงเกิดอันใดขึ้น//หันไปถามไป๋ลู่และไป๋ชิง
ไป๋ชิง(องครักษ์พระเอก)
ท่านหยางหลงท่านหยางเซียนสิ้นพระชนม์แล้วเพค่ะ//พูดด้วยความตกใจ
หยางหลง(พ่อพระเอก)
มะ..มะ..มิจริง//เข่าทรุด
ไป๋ลู่(องครักษ์พระเอก)
ท่านหยางหลง//ประคองหยางหลง
หยางหลง(พ่อพระเอก)
(หยางเซียนเจ้าอันใดลงไป)//ร้องไห้
หยางไป๋(พี่รองรองของพระเอก)
ท่านพ่อเกิดอันใดขึ้นหรือขอรับ//เดินข้ามาแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ซวงอู๋ชิง(พี่รองของพระเอก)
ใช่เพค่ะมันเกิดอะไรขึ้น//เดินเข้ามาแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
มันเกิดอันใดขึ้นเพค่ะท่านพ่อ//เดินเข้ามาแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย
หยางหลง(พ่อพระเอก)
ยะ..หยางเซียน..ตายแล้ว//พูดด้วยความสะอึกสะอื้น
หยางไป๋(พี่รองรองของพระเอก)
มันมิจริงใช่หรือไม่ขอรับ//ช็อคกับคำพูดของหยางหลง
ซวงอู๋ชิง(พี่รองของพระเอก)
ท่านพ่อบอกสิมันไม่ใช่เรื่องจริง//ร้องไห้
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
ท่านพ่อมันมิจริงใช่หรือไม่เพค่ะ//ร้องไห้
หยางหลง(พ่อพระเอก)
มันคือเรื่องจริง//ร้องไห้
ซวงอู๋หลานและซวงอู๋ชิงหยางไป๋ได้วิ่งไป ณ ที่ห้องของหยางเซียน
แต่สิ่งที่ทั้งสามเห็นนั้นคือร่างของหยางเซียนที่หมดลมหายในอ้อมกอดของซวงอู๋ที่หลั่งน้ำตาเพราะความเสียใจที่หยางเซียนนั้นได้จากไปก่อนวัยอันค่อย
ทั้งสามกับยอมรับกับความจริงไม่ได้ที่ได้เสียน้องชายอันเป็นที่รักไป
แอด
รักคนอ่านทุกคนนะค่า~💕💕
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
