อัพเดทอาการ
อาการ+อัพเดทล่าสุด
เราเอง
สวัสดีเราเองจะมาอัพเดตอาการคะ
เราเอง
ระหว่างที่ตรวจเลือดอะคะหมายถึงตอนเจอะเลือดอะคะ
เราเอง
ระหว่างนั้นเราเป็นลบไปคะไม่รู้เพราะอะไร
เราเอง
เเล้วหมอก็เข้ามาคุยอะไรกับเเม่ก็ไม่รู้คะ
เราเอง
เเล้วเขาก็บอกว่าเราเสียเลือดเยอะไปคะ
เราเอง
มันก็ใช้สิพยาบาลเจาะเลือดเราไปหลายหลอดอะ
เราเอง
เเล้วเข้าก็ให้กลับบ้านพร้อมกับเกลือแร่คะกล่องใหญ่2คะ
เราเอง
เเล้วเราก็เริ่มมีอาการเวลาลุกขึ้นจะเวียนหัวคะ
เราเอง
เราจะบอว่าเราเป็นคนที่
เราเอง
1จำหน้าคนไม่ได้
2สายตาสั้น
3ผมข้าวเกือบทั้งผมคะ
4อาการซึมเศร้าขั้นเร่ิมต้นคะ
5เเล้วก็อาการป่วยที่หายไปเมื่อ3ปีที่เเล้วกลับมา
6เจ็บหน้าอกเเละก็หายใจไม่ออก
7เวลาลุคหน้าจะมืดเเต่เราประคองตัวเองได้นะถึงสวนใหญ่จะล้ม
เราเอง
เเล้วถ้าถามว่าตอนนี้อยู่ไหนก็บ้านคะ
เราเอง
เจ็บมากเลยคะตอนใส่เข็มเข้าเนื้อ
เราเอง
ปวดหัวคะพรุ่งนี้เเม่บอกให้ไปโรงพยาบาลคะไปกับพี่
เราเอง
พี่เราก็น่ารักมากเราเป็นขนาดนี้ยังเเกล้งได้ลงคอ
เราเอง
เเต่เรารู้ว่าเขาหวังดีคะ
มันคือร่าง4นะ
หลังจากที่เราอาการทรุดกระทันหันเเม่ของเราก็ไม่ไห้เราใช่ศัพเลยคะ
เเล้วก็หนักถึงขั้นต้องใช้เครื่องชวยหายใจคะเราถอดเครื่องชวยหายใจวันนี้คะ
คืออยู่โรงพยาบาลคะไม่มีไรทำเลยเเม่ก็ไม่ไห้เล่นศัพดัวย
เเล้วหมอก็เเจ้งกับเเม่เรื่องอาการของเราที่ไม่ได้บอกเเม่เราก็เลยไม่ไห้เล่น
อาการของเราคือมันล่อเเล่เลยคะ
ทุกคนคือบ้านเกิดเรื่องทะเลาะกันคะ
คือบ้านใหญ่ทะเลาะกับบ้านเล็กนั้นคือบ้านเราคะ
คือบ้านใหญ่อยากให้เราไปรักษาที่โรงพยาบาลใหญ่กว่าเเล้วก็ให้อยู่จน
เเต่พ่อเเม่เราอยากให้เรารักษาที่โรงพยาบาลเดิมคะ
เเล้วทะเลาะกันใหญ่โตจนเรากลัวมากเลยคะใจสั่นมือสั่น
เราไม่ได้กลัวที่จะย้ายไปโรงพยาบาลที่ใหญ่กว่านะเเต่ที่ทะเลาะกันมัน..เรากลัวคะ
เเล้วเเมวข้างบ้านก็เล็กมันอาจเป็นอันตรายคะเราเลยหอบทั้งเเมวเข้าบ้านคะเรากลัว
ตอนนี้หายใจไม่ออกหัวใจเต้นเเรงรู้สึกไม่มีเเรงเลยคะ
บ้านใหญ่เข้าเป็นบ้านที่น่ารักมากเราพึ่งเคยเห็นมุมนี้ตอนนี้เราเองก็ร้องให้อยู่
เราเขียนเรื่องชีวิตของเราเพราะเราคิดว่ามันเป็นไดอารี่ที่เเค่
ตอนนี้เราต้องไปโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วนเลยคะไม่งั้นคงได้เข้าห้องฉุกเฉินอีกเเน่
ดอกไม้เมื่อถึงเวลาก็ต้องร่วงหล่นก็เหมือนตัวเราที่เหลือเวลา...
เราไปโรงพยาบาลนะคะมีอาการเเซกมาอีกเเล้วคะปวดหัวมาก
ร่าง
เราเอง
ล่าสุดวันนี้เเอดมิดคะ
เราเอง
เพราะอยู่ก็เลือดกำเดาไหลเเล้วก็หน้ามืดคะ
เราเอง
ดีคะที่ตอนนั้นมีพี่ชายอยู่คะ
เราเอง
เราอะฟังจากที่พี่เราเล่านะเเต่อาการที่เป็นอะเราเล่าเอง
เราเอง
เเล้วก็เป็นเรื่องเลยคะ
เราเอง
หมอก็บอกว่าหมอที่ตรวจเเละก็ให้ยาประจะเราไม่อยู่มีเคสด่วน
เราเอง
คือตอนนั้นเราหายใจไม่ออกเลยเเบบพี่พยาบาลถึงกับเตรียมออกซิเจนไว้เลยคะ
เราเอง
เเล้วพี่เราก็เดินออกไปคะ
เราเอง
เรากลัวมากเลยคะเเละภาพก็ได้ตัดก็ตื่นมาในห้องคะเเม่นั่งอยู่คะคุยอะไรกับพี่ไม่เเท้เราเพราะพี่ชายโทรไปบอกคะ
เราเอง
เรามีพี่ชายไม่เเท้อยู่สามคนคะ
เราเอง
คนเเรกชือ กะลา
คนที่2 อังเปาหรือ ซาลาเปาก็ได้คะเเต่เราเรียกว่าพี่ซาลสเปาคะ
สวนพี่อีกคนเราก็จำไม่ได้คะเพราะตั้งเเต่เราอาการเเย่ลงเมื่อ3ปีที่เเล้ว
เราเอง
พี่เขาก็หายไปเราจำเขาไม่ได้เเต่เขาติดต่อพี่ชายเราตลอดนะ
เราเอง
เเต่เราจำชื่อเขาไม่ได้จำหน้าไม่ได้เเม้เเต่เสียงเราก็จะไม่ได
เราเอง
เราลับรู้อยู่อย่างเดียวคือเราสนิทกับพี่คนนี้ที่สุดเราจำได้เเค่นี้คะ
เราเอง
เเล้วหลายปีก่อนเราอาการจะทรุดนะค่ะ
เราเอง
เราสามารถไปโรงเรียนได้คะเเต่เอายาไปกินคือหลังกลับมาจากโรงเรียนคะ...
เราเอง
พ่อเราพาไปดูเเมวของเราคะ
เราเอง
เราก็บอกพ่อเราว่าไปโรงพยาบาลสิเเต่พ่อบอกว่าโรงพยาบาลที่พาไปบอกว่ามันจะตายเเล้วไห้มันไปเหอะไม่รักษา
เราเอง
คือเเบบเเมวเราที่ที่มีโอกาสรอดอะเเล้วเข้าบอกว่ามันจะตายเเล้วจิตใจทำด้วยอะไรอะเราร้องไห้อยากเข้าไปกอดตอนที่มันทุรนทุรายเเต่พี่บอกว่าอย่าไปทำมันปล่อยมันไป
เราเอง
เเม้เเต่ตอนที่มันตายเรายังไม่ได้กอดอำลาเลยทั้งที่ใจเรามันว่างเปล่าไปหมดข้างในมันมีแค่อย่างเดียว
เราเอง
คือเราอยากกอดเเต่ก็ทำไม่ได้เพราะร่างกายอ่อนแอกับเเค่การกอดลาเรายังทำไม่ได้เลยเเค่เรื่องนั้นเรายังทำไม่ได้เราอยู่กับมันตั้งแต่มันเกิดเป็นคนในครอบครัวของเราเเต่เรากลับไม่สามารถกอดลาได้ทั้งที่ก่อนมันตายเราอยู่กับมันนอนก็นอนด้วยกันเล่นก็เล่นด้วยกันเราใช้เวลาอยู่กับมันเยอะสุดเเต่
เราเอง
ช่วงสุดท้ายของชีวิตมันเรากับไม่สามารถเข้าไปกอดมันได้
เราเอง
เราร้องไห้หนักมากเลยจนเข้าโรงพยาบาลเพราะไข้ขึ้นจากการร้องให้
เราเอง
เเละอาการก็เเย่ลงจนถึงปัจจุบันคะ
เราเอง
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ4ปีคะเรายังทำใจจนถึงตอนนี้เลยคะ
ปุ๊กกี้
เเมวที่อยู่กับเราทั้งชีวิตของมันในตอนสุดท้ายกับเเค่การได้เข้าไปสวมกอดเรายังทำไม่ได้เลย
เราเอง
เเละหลังจากนั้นเเค่เดียวน้องชายปุ๊กกี้ก็ตามไปติดๆ
สุกี้
เเมวที่เหมือนทิ้งบางสิงที่สำคัญให้เราดูเเละเเต่มันก็จากไปอยู่กับพี่
เราเอง
ซึ้งสภาพจิตใจตอนนั้นเรายังจำได้เลยมันเเย่มากจนเเม่ต้องคุยกับ ผ.อ.ว่าเรียนที่บ้านคะ
เราเอง
ตอนนี้ก็เลี้ยงตัวสุดท้ายเเล้วคะเพราะมันคือเเมวที่เราเห็นเเวบเเรกคือเเมวเราสองตัวที่จากไปมาอยู่ด้วยกันคะ
คุกกี้
เเมวที่ไม่ใช่เเค่ตัวแทนเเต่เราจะรักหมดใจ
ระหว่างที่เราพิมพ์เราร้องไห้คะเรายังจำวันที่มันจากไปได้เลยคะ
ปุ๊กกี้
พุธที่ 20 ตุลา 2562 เวลาการจากไป 15:30
สุกี้
ศุกร์ที่ 18 เมษา 2563 เวลาการจากไป 19:28
เราเอง
อัพเดทล่าสุดเเอดมิดโรงพยาบาลคะ
เราเอง
ถามว่าเป็นขนาดนี้ยังจะพิมพ์อีกคือมือข้างหนึ่งมีสายน้ำเกลืออีกมือเอาสับมาไว่ที่น่าอกเเล้วพิมพ์ที่ละอักษร
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
