คฤหาสน์มรณะ
บทนำ
彼は、太陽のように暖かい人だ。
“เขาเป็นคนที่อบอุ่นเหมือนดวงอาทิตย์”
(นั้นเป็นประโยคที่ผุดขึ้นมาในจิตใจของข้าเมื่อได้พบกับเขาครั้งแรก)
การที่พวกเราได้มาพบเจอกันนั้นไม่ใช่ "ความบังเอิญ" จะมีก็เพียงแต่ "พรมหมลิขิต" คนเราถูกบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่
เต็มใจได้ แต่ไม่มีใครจะสามารถหยุดยังพันธะแห่งพรหมลิขิตได้ การถูกพรากจากกันนั้นมันเป็นเรื่องปกติเพราะ
ทุกอย่างถูกกำหนดมาแล้ว คนสองคนคือของคู่กัน ท่านหญิงนางหนึ่งที่ถูกหมั้นหมายด้วยเส้นด้ายสีแดงอันบางเบา
กับชายหนุ่มคู่หมั้นนิรนามผู้ที่บิดาเลือกมาให้ เธอถูกจองจำอยู่ในกรงขังด้วยความเต็มใจ เธอเพียงแค่หวัง…..เธอ
หวังว่าสักวันจะมีคู่แห่งโชคชะตาที่มีด้ายแดงเส่นใหญ่เหมือนดั่งของเธอมาช่วยปลดล็อคกรงขังอันน่าเบื่อของชีวิต
สุดท้ายท่านหญิงจะเลือกอะไรระหว่าง ‘โชคชะตา’ หรือ ‘พรมหมลิขิต’แห่งพันธะสัญญา
เสียงหอบหายใจท่ามกลางพื้นดินที่เฉอะแฉะ ทัศนวิสัยไร้การตอบสนอง
วิ่งเข้าไป วิ่งให้ไวเท่ากับความเร็วของสายน้ำที่ไหลผ่าน
ทหารม้า
ค้นที่นี่ให้ทั่ว อย่าให้เว้นแม้แต่หลังพุ่มไม้หรือก้อนหินเด็ดขาด!
เสียงสั่งการทหารม้าหลายนายพร้อมเสียงควบม้าหายไปจากระยะการได้ยิน ร่างบางสวมยูกาตะสีขาวคลุมด้วยHaoriแจ๊คเก็ตสำหรับสวมทับกิโมโนเสื้อตัวหนาสีน้ำเงินลายปลาคราฟ
หญิงสาวหลบซ่อนอยู่หลังต้นไม้ใหญ่อาศัยความมืดของคืนเดือนดับ
เธอใช้ประสาททั้งห้าพยายามเพ่งสมาธิจดจ่อหาการเคลื่อนไหวแปลกปลอมรอบตัว เธอกลัวจะถูกศัตรูจับได้ เธอได้แต่นิ่งเงียบไม่ขยับไหวติงเพื่อลดความเสี่ยงในการเรียกความสนใจ
หญิงสาวตัวแข็งทื่ออย่างทำอะไรไม่ได้เมื่อเสียงตะโกนดังอยู่ใกล้มาก เธอถูกจับได้แล้วงั้นเหรอ?
โชคดีเหลือเกินที่ไม่ใช่เธอ
Anaka
อ๊ะ โอ๊ย ข้าของขามัน…
หญิงสาวตั้งใจหนีออกไปให้ห่างจากพวกทารให้มากขึ้น แต่เธอเพิ่งดันรู้สึกถึงความเจ็บที่แล่นมายังปลายเท้าของเธอ เธอคงวิ่งอย่างสุดแรงเกิดจนไม่ได้สังเกตถึงอาการบาดเจ็บที่เท้าของเธอเลย
Anaka
ไม่ได้ ข้าจะไม่กลับไปที่นั่นอีกแล้ว ข้าไม่สามารถ…อึก….ที่จะมานั่งทำตัวเป็นหุ่นเชิดได้อีกแล้ว
เธอดึงพลังของตัวเองออกมา พยายามรักษาสมดุลค่อยๆ เดินจากต้นไม่อีกต้นไปยังอีกต้น ถึงจะไม่สะดวกต่อการเคลื่อนไหว ยังไงก็ตามดีกว่าจะมัวมานั่งแอบเฉยๆ รอให้พวกนั้นจับได้เธอไม่ยอมเด็ดขาด
บทนำต่อ
แผลสดจากการถูกกิ่งไม้ใบหญ้าบาดจากการวิ่งหลบหนี และหัวเข่าถลอกจากการล้มลุกคลุกคลานสุดชีวิตเท่านี้ก็สาหัสสำหรับร่างบางเต็มที
Anaka
อึก….เจ็บชะมัด ทำไมตอนที่วิ่งหนีลูกระเบิดออกมาข้าถึงไม่ยักกับรู้สึกเจ็บเลยนะ
เธอประคองตัวเองเดินมาจนถึงแม่น้ำสายเล็กๆ กลางป่า อีกฟากของแม่น้ำคือป่าทึบที่ถูกเล่ากันมาเป็นจากเรื่องเล่าสยองขวัญว่าที่นี่มีเหล่าปีศาจที่อาฆาตแค้นมนุษย์อาศัยอยู่เป็นเขตที่ไม่มีใครอยากก้าวเท้าเข้ามา
Anaka
ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่าต้องมาถูกฆ่าด้วยเงื้อมมือของพวกศัตรูก็ยังดี ปีศาจก็ปีศาจเถอะ….ในตอนนี้ข้าไม่เหลืออะไรอีกแล้ว
เธอเจอขอนไม้ขนาดใหญ่ที่ถูกโค่นลงมาเนื่องจากพายุที่เยอะเกินกว่าจะดำรงชีวิตอยู่ได้ หญิงสาวนั่งแอบหลบภายในโพลงของขอนไม้ขนาดใหญ่ นั่งเงียบไม่นานเสียงของเหล่าทหารม้าก็ดังขึ้นมาเรื่อยๆ มีเสียงตะโกนไม่ต้องนำมาข้ามแม่น้ำมา บ้างก็พูดว่าจะเดินเท้าให้กระจายวงล้อม หญิงสาวได้นั่กสักครู่ก็ต้องรีบหาทางเร่นซ่อนกายเข้าไปในป่าลึกอีกครั้ง
หญิงสาวเร่งฝีเท้าข้างขวาให้มากขึ้นทดแทนแรงของเท้าซ้ายที่บาดเจ็บ
หญิงสาวเห็นเจอโพลงของต้นไม้ที่โค่นลงมาอีกครั้ง เธอคิดว่าตัวเองช่างโชคดีเหลือเกินจึงรีบเข้าไปหลบ
Anaka
ดีหล่ะ..ข้าจะรอดูหน้าของคนที่ตามข้ามา ภเาไม่เหลือบ่ากว่าแรงข้าคงต้องจัดการสินะ
ไม่นานเกินรอสัมผัสที่แตะที่แผ่นหลังของเธอเย็นเฉียบ ไม่ต้องนับเลขในใจ หญิงสาวหันคมมีดเข้าหาศัตรูทันที!
Anaka
อย่าบอกนะว่า….วิญญาณ
ใบหน้าเห่ยเก รูปร่างเหมือนมนุษย์แต่ใยเนื้อตัวของเขาเหมือนคนที่ตายแล้วฟื้น สีผิวซีดและที่น่าตกใจเธอมั่นใจว่าเธอได้ลงมือแทงเข้าที่ร่างกายของคนตรงหน้า ไร้รอยแผลและกลิ่นคาวเลือด
หญิงสาวนิ่งอึ้งไม่ไหวติง แต่จนแล้วจนรอดติก็กลับมาเพราะเสียงของทหารม้าที่เข้ามาใกล้มากแล้ว แสงคบเพลิงที่ห่างจากตัวเธอไม่กี่ิบก้าว เธอตัดสินใจถีบสิ่งมีชีวิตประหลาดตรงหน้าและออกวิ่งทันที
Anaka
ไม่เจ็บเลย ขาของข้าหายแล้วแน่ๆ
Anaka
แสง แสงสว่าง ข้าเจอทางออกแล้ว
เหมือนเป็นสัญญาณที่ดี ร่างบางเร่งฝีเท้าห้เร็วมากขึ้น เสียงฝีเท้าจากด้านหลังยคงไล่ตามเธอมาอยู่ดีพร้อมกับส่งเสียง
หัวใจสูบฉีดอย่างแรง จังหวะการเต้นของชีพจรรัวเร็ว อีกนิดเดียวจะถึงแสงสว่างที่ว่านั่นแล้ว กล้ามเนื้อขาเองก็คงมาถึงขีดจำกัดทำให้เธอไถลไปทั้งตัว
อิสระ…..
คำนี้ช่างหาได้ยากนักสำหรับหญิงสาว
ตัวประหลาด
เจ้าคิดว่าเจ้าทำอะไรอยู่
เสียงที่เหมือนเข็มตอกทะลุหัวจ น้ำเสียงที่เธอต้องยอมจำนนให้ทุกครั้งมันดังเข้ามาอีกรอบ หญิงสาวลุกขึ้นนั่งเตรียมลุกวิ่งแต่ภาพตรงหน้าเป็นเหมือนเงาสะท้อนตัวเธอ ภาพแสงสว่างที่เธอเห็นกลับเพียงแสงของดวงตะวันที่กำลังบอกว่าเช้าวันใหม่และข้างล่างนี้คือหน้าผาสูงชั่นที่มีแม่น้ำสายใหญ่รอพาความตายมาให้เธอ
ตัวประหลาด
เจ้าคิดว่าจะหนีรอดหรือ ข้าไม่ดีตรงไหน! เจ้าถึงหนีข้าไป!
เสียงสวบสาบเดินเข้ามาใกล้ เด็กสาวยังคงอยู่ในท่านั่งหันหลังให้กลับเสียง เธอก้มหน้าลงพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบหน้า ฝ่ามือทั้งสองกำดินเข้าหาหันแน่น ร่างบางสั่นเล็กน้อยเหมือนลูกไก่ที่ตกอยู่กำมือของสัตว์ใหญ่กว่า
Anaka
คามิสามะ ได้โปรดช่วยข้าด้วย’
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
