การหวนคืนของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ในอดีต
ตอน 1
ณ ดินแดนอันแห้งแล้งไร้ผู้คนอาศัยอยู่
ปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่อยู่บนฟากฟ้า
ไม่นานนักก็มีหญิงสาวผู้เลอโฉมปรากฏออกมา
ซีหลาน
หนึ่งหมื่นปีเลยหรือนี่....
เมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อนเป็นครั้งที่นางได้พบเจอกับชายชรา เขาบอกกับนางว่านางคือตัวตนที่แข็งแกร่ง
นางเป็นดั่งความหวาดกลัวของทั้งสามโลก จึงเป็นเหตุให้ตัวนางนั้นถูกผนึกพละกำลัง
ด้วยตราประทับผนึกที่แข็งแกร่งที่สุด จึงเป็นเหตุให้นางใช้เวลาไปกับการปลดผนึกนับหมื่นปี
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
ไร้ความสามารถ
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
นิกายพวกเจ้าโดดเดี่ยวอยู่บนยอดเขามานับร้อยปี
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
มีผู้อาวุโสและลูกศิษย์ตัวน้อยเพียงคนเดียวยังคิดว่าจะรักษานิกายแห่งนี้ไว้ได้หรือ?
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
หากพวกเจ้าย้ายออกไปจากนิกายเทียนโม่อย่างเชื่อฟังข้ารับรองว่าจะไม่ทำอะไรกับพวกเจ้า
ผู้อาวุโสเหล่ย/อาวุโสใหญ่นิกายเทียนโม่
ไร้สาระ!!
ผู้อาวุโสเหล่ย/อาวุโสใหญ่นิกายเทียนโม่
พวกเจ้าต้องการครอบครองสถานที่แห่งนี้เหตุใดต้องพูดให้มากความ
ผู้อาวุโส สาม
เจ้ากล้าดียังไงมาพูดจาเช่นนี้กับนายน้อยของข้า
เฉินฉางอาน
ฮ่าๆพวกเจ้าคิดว่าสถานที่แห่งนี้คือสถานที่ของผู้ใด
เฉินฉางอาน
ปรมาจารย์ซีอ้ายหลานนางได้ก่อตั้งนิกายเทียนโม่ขึ้นมานับหมื่นปี
เฉินฉางอาน
พวกเจ้าคิดว่านิกายโม่หลงของพวกเจ้าที่พึ่งก่อตั้งขึ้นเมื่อพันปีก่อน จะสามารถย่างก้าวเข้ามาบอกให้พวกข้าละทิ้งนิกายเทียนโม่อย่างนั้นรึ
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
เจ้าเด็กปากไม้สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเจ้าคงอยากตายมากสินะ
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
ผู้อาวุโสสาม
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
จัดการไอ้เด็กตัวเหม็นนี่ให้ข้าที
ผู้อาวุโส สาม
ขอรับนายน้อย //พุ่งตัวออกมา
ผู้อาวุโสเหล่ย/อาวุโสใหญ่นิกายเทียนโม่
จะทำร้ายลูกศิษข้าจงข้ามศพข้าไปก่อนไอ้เฒ่าหัวล้าน!!//ขัดขวาง
จังหวะนั้นผู้อาวุโสเหล่ยก็ได้พุ่งตัวไปต่อสู้กับผู้อาวุโสสาม ซึ่งการที่จะรับมือกับผู้อาวุโสสามก็คงจะเป็นเรื่องยากสำหรับผู้อาวุโสเหล่ย
เพราะฝีมือของเขายังไม่แข็งแกร่งพอที่จะต่อกรกับผู้อาวุโสสาม
แต่ว่าเขากลับต่อสู้อย่างไม่ยอมแพ้ ทว่าเมื่อเฉินฉางอานจะพุ่งตัวเข้าไปช่วยเหลืออี้ฟ่งก็ได้หยุดเขาเอาไว้
ร่างกายของเด็กครั้นกำลังจะปล่อยจิตสังหาร
ทว่าก็ปรากฏเสียงที่คุ้นเคยทะท้อนไปทั่วทั้งยอดเขาเทียนโม่
“พวกเจ้ากล้าดีอย่างไรมาขับไล่ศิษย์นิกายข้า!..”
น้ำเสียงนั้นไพเราะทว่ากลับทรงพลัง เพียงเสียงที่ก้องกังวานสร้างแรงกดดันให้กับคนทั้งสอง
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
อึก!
คนทั้งสองร่างกายสั่นเทามุมปากปรากฏหยดเลือดไหลรินนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น
ไม่นานนักก็ปรากฏร่างที่แสนงดงามล่อนลงมาจากฟ้า
เครื่องหน้างดงามหาใดเปรียบผมสีดำยาวสยายและอาภรณ์สีแดงสลับขาวพริ้วไสวงดงามราวเทพเซียน
นางจ้องมองไปที่บุคคลทั่งสองอย่างเงียบๆ ทว่าแววตากลับน่าหวาดหวั่น
เฉินฉางอานเมื่อพบเห็นหญิงสาวใบหน้าก็เต็มไปด้วยความดีใจทว่าในใจกลับโศกเศร้าดวงตาของเขาแดงกร่ำสามารถสังเกตุเห็นหยดน้ำที่ครออยู่ภายในนั้นได้เพียงแค่มอง ในที่สุดนางผู้ที่ตนเฝ้ารอคอยมานับหมื่นปีก็ปรากฏ
ซีอ้ายหลานเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อนเคยเป็นคนรักของเขา
ทว่าด้วยเหตุบางอย่างทำให้นางโกรธเคืองเขา เวลาผ่านไปก็ไม่เคยได้ยินข่าวคราวของนางอีกเลย
แม้แต่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เทพเซียนต่างอาศัยอยู่ก็ไม่เคยมีผู้ใดพบเห็นนาง
ไม่รู้ว่านางอยู่ที่ไหนกันแน่
มีเพียงที่เดียวที่เขายึดมั่นได้ว่ามันคือที่ของนาง นั่นก็คือสถานที่แห่งนี้นิกายเทียนโม่
เขาอาศัยอยู่ที่นี่มานับหมื่นปีเพื่อรอคอยการกลับมาของนาง
เขายอมเกิดเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาและละทิ้งการเป็นเทพ เขาวนเวียนอยู่ในวัฏจักรการเกิดใหม่อยู่นับหมื่นปีด้วยตัวตนใหม่ที่เกิดขึ้นทุกๆร้อยปี และในชาตินี้เขาคือเฉินฉางอานเจ้าชายแห่งอาณาจักรเล็กๆ ที่มุ่งหน้ามาฝากตัวเป็นศิษย์ของนิกายเทียนโม่เมื่อสองปีที่แล้ว
เขาตายและเกิดใหม่มานับร้อยครั้ง
เพื่อรอการกลับมาของนางผู้เป็นที่รัก
ซีหลาน
เหตุใดเจ้าตัวน้อยจึงร้องไห้ //เลิกคิ้ว
เฉินฉางอาน
ท่านอาจารย์!!!//โผเขากอด
เขาโผเข้ากอดนางผู้เป็นที่รักอย่างโหยหาเขาคิดถึงนางเหลือเกิน เมื่อกอดขานางได้แล้วเด็กตัวน้อยก็ร้องไห้ออกมาอย่างสุดกำลัง
ซีหลานไม่เข้าใจการกระทำนี้ของเด็กน้อยเลย
ฝากติดตามผลงานจาก ss1 ด้วยนะครับ
ตอน 2
ซีหลาน
เจ้ารู้หรือว่าข้าเป็นใคร?
เฉินฉางอาน
ท่านบรรพบุรุษซีอ้ายหลาน!//ร้องไห้
ผู้อาวุโสเหล่ย/อาวุโสใหญ่นิกายเทียนโม่
!!!!
ผู้อาวุโสเหล่ยที่ยืนดูการกระทำของเฉินฉางอานอย่างไม่เข้าใจอยู่นั้น เมื่อได้ยินชื่อที่ลูกศิษย์ของตนเอ่ยออกมาก็เข้าใจได้ทันที
ผู้อาวุโสเหล่ย/อาวุโสใหญ่นิกายเทียนโม่
ท ท่านบรรพบุรุษหรือ!?
ซีหลาน
//มองเฉินฉางอานพลางขมวดคิ้ว
เฉินฉางอาน
ใบหน้าของท่าน...
เฉินฉางอาน
และความยิ่งใหญ่ของท่าน//สะอึกสะอื้น
ซีหลาน
เจ้าเรียกข้าว่าอาจารย์อย่างนั้นหรือ?
เฉินฉางอาน
ศิษย์ขอฝากตัวกับท่านด้วยขอรับ...//คุกเข่าโค้งคำนับ
ซีหลาน
.....//มองเด็กน้อยอย่างเอ็นดู
ซีหลาน
ศิษย์ข้าจงบอกอาจารย์ของเจ้ามาสิว่าข้าควรจะจัดการกับสองคนนี้ยังไง//มองไปในทิศทางของอี้ฟ่ง
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
//ตัวสั่นเทา
ทั้งสองที่นั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นต่างได้ยินสิ่งที่คนทั้งสามพูดคุยกัน นาง นางคือซีอ้ายหลานเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อน!!
ได้ยินดังนั้นทั้งสองต่างก็โค้งตัวใบหน้าขนานราบไปกับพื้นด้วยร่างกายที่สั่นเทา
เฉินฉางอาน
ข้าว่าควรจะทรมานพวกมันไปทีละนิดขอรับท่านอาจารย์ //เช็คน้ำตา
เฉินฉางอาน
//หันไปมองซีหลานอย่างเขินอาย
ซีหลาน
ข้าว่าเราควรจะตัดสิ่งนั้นของพวกเขาออกเพื่อจะได้ไม่ไปทำความชั่วด้วยการสืบเผ่าพันธุ์
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
!!!!
คนทั้งสองสะดุ้งโหยง พลางเอามือทั้งสองข้างปกคลุมของสงวนเอาไว้อย่างขลาดเขลา
เฉินฉางอาน
ไม่ได้นะขอรับ!!!//มองซีหลานอย่างโกรธๆ
เฉินฉางอาน
ท่านอาจารย์สูงส่งจะแตะต้องของสกปกพรรคินั้นได้อย่างไร
เฉินฉางอาน
ข้าไม่มีทางให้ท่านทำแน่ขอรับ!
จะปล่อยให้นางผู้เป็นที่รักแตะต้องสิ่งนั้นของชายอื่นได้อยากไรอย่าว่าแต่แตะต้องเลย แม้แต่มองก็ไม่อยากให้นางมองเลยด้วยซ้ำ
เสียงกล่าวห้ามของเฉินฉางอานทำเอาคนทั้งสองแทบน้ำตาไหลด้วยความปลื้มปิติ เด็กชายตัวเหม็นคนนี้เป็นดั่งพระเจ้าของพวกเขาเสียจริง
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
😭
ซีหลาน
หืม...//มองเฉินฉางอาน
ซีหลาน
เจ้ากล้าขัดขวางความตั้งใจของข้าหรือ?
เฉินฉางอาน
เอ่อ..เปล่าขอรับ!
เฉินฉางอาน
เพียงแต่สิ่งนั้นมันสกปรกเกินกว่าที่ท่านจะเห็นหรือสัมผัส
เฉินฉางอาน
เช่นนั้นเรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของศิษย์เถอะขอรับ
เฉินฉางอาน
ขอให้ท่านช่วยศิษย์จับพวกเขาเอาไว้ด้วยพลังของท่าน
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
!!!
คนทั้งสองราวกับร่างที่ไร้วิญญาณ
เมื่อครู่เด็กตัวเหม็นคนนี้ได้มอบความหวังให้กับพวกเขา ทว่าวินาทีต่อมากลับบอกว่าสิ่งสิ่งนั้นเขาจะตัดมันออกเอง จะไม่เป็นการดีกว่าหรือหากพวกเขาต้องสูญเสียสิ่งที่รักด้วยน้ำมือของสตรีผู้เลอโฉม
ครั้นพวกเขากำลังจะขยับตัวเพื่อหนีจากเงื้อมมือของเด็กน้อยนั้น ก็มีคลื่นพลังซัดใส่พวกเขาจนล้มอยู่กับพื้น เพียงแต่มองมองเท่านั้น!!!
สตรีผู้นี้เพียงมองมาที่พวกเขาก็สามรถทำให้บาดเจ็บสาหัสเกือบถึงชีวิต
ร่างกายสั่นเทา คนทั้งสองจ้องมองนางราวกับเห็นปีศาจ สตรีนางนี้ทรงพลังขนาดไหนกันแน่!?
เฉินฉางอาน
เอาล่ะพวกเจ้าพร้อมสูญเสียสิ่งที่รักแล้วหรือยัง?//เลิกคิ้วขึ้น
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
!!!?
แว่วเสียงของเด็กน้อยทำเอาคนทั้งสองที่ร่างกายเจ็บหนักและสั่นเทาอยู่นั้นมีความหวาดกลัวมากกว่าเดิม ตอนนี้ความหวาดกลัวได้ฝังรากลึกเข้าไปในจิตใจของคนทั้งสอง
ไม่นานนักส่วนนั้นก็ถูกตัดออกและโดนบดขยี้ด้วยฝีเท้าเล็กๆของเฉินฉางอาน มองดูแล้วช่างน่าหดหู่
คนทั้งสองเมื่อเห็นดังนั้นราวกับโลกทั้งใบได้แตกสลาย พวกเขาต่างหมดสติลง
เห็นดังนั้นซีหลานจึงพุ่งตัวไปหยิบปกเสื้อของคนทั้งสองขึ้นพร้อมลากพวกเขาโผทะยานขึ้นไปในอากาศ
ไม่ทันที่ศิษย์น้อยจะเอ่ยซีหลานก็ได้หายตัวไปในกรีบเมฆ
ตอน 3
เสียงแหวกอากาศส่งมาจากฟากฟ้า
ไม่นานนักร่างของคนทั้งสองที่หมดสตินั้นก็ได้ถูกโยนลงมาบนพื้น
เสียงดังสนั่นไปทั้งลานกว้างของนิกายตำหนักใหญ่โดนถล่มลงมาอย่างหมดสภาพ
เสียงที่สองดังขึ้นตำหนักข้างเคียงโดนคลื่นพลังมหึมาซัดเข้าอย่างจัง
ศิษย์น้อยใหญ่ที่อยู่ภายในบริเวณนั้นเหลือเพียงร่างที่ไร้วิญญาน
การปรากฏตัวของใครบางคนเพียงไม่กี่วินาทีได้พรากชีวิตของผู้คนนับร้อยอย่างน่าหวาดหวั่น
ซีหลาน
ข้าเจ้านิกายเทียนโม่ต้องการพบกับเจ้านิกายโม่หลง!!!
คลื่นเสียงก้องกังวานสนั่นฟ้าดิน
เสียงไพรเราะของสตรีสร้างแรงกดดันราว100ลี้
“มันผู้ใดบังอาจมาก่อความวุ้นวายภายในนิกายของข้า!!”
ปรากฏบุรุษวัยกลางคนลอยอยู่บนอากาศพร้อมกับชายชราราวสี่คน
อี้เกา /เจ้านิกายโม่หลง
เจ้าเป็นใคร!
เขามองไปในทิศทางของซีหลานพลาวเอ่ยถามอย่างเดือดดาล
ทว่าเมื่อได้ยลโฉมของสตรีผู้งดงามหาใดเปรียบใบหน้าของเขากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
อี้เกา /เจ้านิกายโม่หลง
แม่นางเจ้ามาก่อความวุ่นวายที่นี่เพราะเหตุใด
อี้เกา /เจ้านิกายโม่หลง
สาวน้อยเช่นเจ้าจะสามารถรับผลที่ตามมาได้หรือไม่?
อี้เกา /เจ้านิกายโม่หลง
ไม่ดีกว่าหรือถ้าเจ้ายอมมาเป็นสนมของข้า
เสียงเยือกเย็นแฝงไปด้วยความรังเกียจผู้คนที่ได้ยินต่างสั่นสะท้านอยู่ในใจ
เหตุใดจึงน่ากลัวถึงเพียงนี้
ซีหลาน
ข้าฆ่าลูกชายของเจ้ารวมถึงผู้อาวุโสของเจ้า
ซีหลาน
เช่นนี้แล้วเจ้ายังจะรับข้าเป็นสนมงั้นหรือ?
คิ้วอี้เกากระตุกเล็กน้อย เขามองไปยังร่างที่ไร้วิญญาณของลูกชายกำมือแน่นด้วยความโกรธเคือง ทว่าเขากลับตอบคำถามซีหลานอย่างสบายๆ
อี้เกา /เจ้านิกายโม่หลง
แม่นาง...
อี้เกา /เจ้านิกายโม่หลง
หากเจ้ามาเป็นเมียข้าเราจะทำบุตรอีกกี่คนก็ไ....
ยังไม่ทันที่เจ้านิกายโม่หลงจะพูดเสร็จร่างกายของเขาก็สลายหายไปราวกับฝุ่นละออง
ซีหลานเพียงดีดนิ้วร่างกายของชายวัยกลางคนก็หายไปราวกับไม่เคยอยู่จุดนั้นมาก่อน
ผู้อาวุโสรวมถึงเหล่าลูกศิษย์น้อยใหญ่ต่างมองซีหลานราวกับปีศาจ
เสียงแหวกอากาศส่งมาจากทิศทางตรงกันข้ามกับนาง
ปรากฏชายชราเครายาวคนหนึ่งด้วยใบหน้าที่เคืองโกรธ เขาก็ได้แต่เกิดความสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น มันคืออะไรกันแน่ คนที่เข้ามาสร้างความวุ่นวายเป็นใครกัน
บรรพบุรุษนิกายโม่หลง
ใคร! ใครมันบังอาจมาสร้างความวุ่นวายภายในนิกายของข้า!!
บรรพบุรุษนิกายโม่หลง
ใครมันฆ่าผู้นำนิกายของข้า!!
เมื่อผู้คนเห็นดังนั้นจึงเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
ชายชรามองไปที่ซีหลานอย่างสงสัย
เห็นได้ชัดว่าแม่นางผู้นี้อยู่เพียงขั้นกลั่นลมปราณ เหตุใดจึงฆ่าเจ้านิกายโม่หลงที่อยู่ขั้นวิญญาณได้กัน
ซึ่ง ขั้นวิญญาณอยู่สูงกว่าขั้นกลั่นลมปราณถึงสามเท่าและอี้เกาก็อยู่บนจุดสูงสุดของขั้นวิญญาณ
บรรพบุรุษนิกายโม่หลง
จะเป็นไปได้อย่างไร
บรรพบุรุษนิกายโม่หลง
เจ้ามีพลังแค่ไหนกันแน่?
เขาขมวดมุ่นคิ้วอย่างโง่เขลาเห็นได้ว่าขั้นกลั่นลมปราณไม่สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ แต่สตรีนางนี้กลับทำได้อย่างสบายๆ
ซีหลาน
ข้ามาจากนิกายเทียนโม่เจ้าคิดว่าข้าแข็งแกร่งแค่ไหน
แต่ถึงอย่างไรนางก็เป็นเพียงสตรีตัวเล็กๆที่มาจากนิกายที่โดดเดี่ยว
จะมาแข็งแกร่งสู้เขาได้อย่างไร เขาเป็นถึงผู้ฝึกตนขั้นหวนคืนวิญญาณเชียว
บรรพบุรุษนิกายโม่หลง
นิกายอ่อนแอย่อมมีเพียงผู้อ่อนแอเท่านั้นแหละ
บรรพบุรุษนิกายโม่หลง
นิกายของเจ้าจะล่มสลายเมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้แน่ชัด ทว่าวันนี้เจ้ากลับกล้ามายั่วยุข้า
บรรพบุรุษนิกายโม่หลง
จงรับผลที่ตามมาเสียเถอะ!!
พูดจบชายชราก็เรียกวิชากระบี่ขนาดใหญ่ออกมา
ความยาวของกระบี่มีประมาณหกเมตร ความกว้างสองเมตร
ครั้นกระบี่กำลังจะตกลงมาบนร่างกายของนางก็ถูกนางหยุดไว้ด้วยสองนิ้ว
เพียงออกแรงผลักเล็กน้อยร่างกายของชายชราก็กระเด็นไปอัดกับกำแพงจนทะลุ
ดวงตาเย็นชาจ้องมองชายวัยกลางคนอย่างเฉยเมยราวกับว่านั่นไม่ใช่สิ่งมีชีวิต
ไม่นานเพียงการสบัดมือแค่ครั้งเดียวสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่นี่ก็ได้สลายหายไปกลายเป็นผงขนาดเล็ก
รวมถึงบรรพบุรุษของนิกายโม่หลงด้วยเช่นกัน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
