แพ้ทางยัยกระต่าย #วาย
ตอนที่ 1
เสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้นสามครั้งพร้อมกับเสียงเรียกของหญิงวัยกลางคน
ป้าแจ่ม(แม่บ้านของพระเอก)
คุณหนูคะ
ป้าแจ่ม(แม่บ้านของพระเอก)
ตื่นได้แล้วนะคะ
ป้าแจ่ม(แม่บ้านของพระเอก)
สายมากแล้ว
เสียงเรียกดังเล็ดลอดผ่านช่องประตูมาถึงหูคนที่นอนอยู่
ร่างสูงใหญ่ใต้ผ้าห่มผืนหนาพลิกตัวนอนหงาย พร้อมกับลืมตาขึ้นช้าๆ
สิงห์ หรือ นรสิงห์ หนุ่มใหญ่วัย 39 กระพริบตาปริบๆพร้อมขานรับคำของป้าแม่บ้านคนสนิท
ป้าแจ่ม(แม่บ้านของพระเอก)
งั้นป้าจะลงไปเตรียมกาแฟไว้ให้นะคะ
ว่าจบป้าแจ่มก็เดินลงไปชั้นล่างเพื่อเตรียมกาแฟไว้ให้ผู้เป็นนาย
สิงห์นอนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อยลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียด ซ้ายทีขวาที
เมื่อบิดขี้เกียดเสร็จแล้วขายาวก็ก้าวเดินเข้าห้องน้ำไป
ขายาวก้าวเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านอย่างเอื่อยเฉื่อย
ถึงวันนี้จะเป็นวันหยุด แต่สิงห์ดันไม่ได้หยุดตามซะงั้น
ด้วยความที่เขาได้ขึ้นเป็นประธานหลังจากผู้เป็นพ่อเสียไป จึงทำให้เขาต้องทำงานอย่างหนักหน่วง
เหมือนเช่นวันนี้ที่มันควรจะเป็นวันหยุดอย่างปกติ แต่เขาก็ไม่ได้หยุดนั่นเอง
กาญจนา(แม่เลี้ยงพระเอก)
ทำไม!!!??
กาญจนา(แม่เลี้ยงพระเอก)
ฉันจะเข้าบ้านหลังนี้ไม่ได้เลยหรือยังไง!!!!
ขายาวหยุดชะงักตรงทางเข้าห้องรับแขก เมื่อได้ยินเสียงที่เขาไม่อยากจะได้ยินมันในเวลานี้
ป้าแจ่ม(แม่บ้านของพระเอก)
ใจเย็นๆก่อนนะคะคุณหญิง
กาญจนา(แม่เลี้ยงพระเอก)
จะให้ฉันใจเย็นอะไรอีก!!!
เตอร์(เลขานายเอก)
คุณชายไม่อยากพบ ก็คือไม่อยากพบนะครับ
สิงห์ได้ยินเสียงของเลขาตัวเองพูดคุยกับแม่เลี้ยงของเขา
กาญจนา(แม่เลี้ยงพระเอก)
ทำไมจะไม่อยากพบ! คุณชายของแกเป็นลูกของผัวฉัน! และฉันก็เป็นแม่เลี้ยงมัน ทำไมมันจะไม่อยากพบ!!!
เมื่อสิงห์ได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
กี่ครั้งแล้วที่ผู้หญิงคนนี้เอาเรื่องนี้มาอ้างเพื่ออยากเข้าพบเขา
สิงห์เปลี่ยนทิศทางการเดิน
เขาเดินไปยืนพิงประตูห้องรับแขก ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอก
สิงห์(พระเอก)
มาทำอะไรที่นี่
เตอร์(เลขานายเอก)
คุณชาย...
เสียงเลขาคนสนิทดังขึ้นแผ่วเบา แสดงให้เห็นว่าเตอร์เหนื่อยที่จะบอกกับผู้หญิงคนนี้แล้ว
สิงห์(พระเอก)
ไปเตรียมเอกสารบนห้องทำงานให้ฉันด้วย
เตอร์โค้งรับคำ ก่อนเดินผ่านคนที่อ้างมาตลอดว่าเป็นคุณหญิงของบ้านนี้
ป้าแจ่ม(แม่บ้านของพระเอก)
คุณหนูคะ
ป้าแจ่ม(แม่บ้านของพระเอก)
ป้าเตรียมกา....
สิงห์(พระเอก)
วันนี้ผมไม่ดื่มครับ
สิงห์(พระเอก)
ป้าไปพักเถอะครับ
ป้าแจ่ม(แม่บ้านของพระเอก)
ค่ะ
สิงห์ก็เสสายตาไปทางแม่เลี้ยงของตน
สิงห์(พระเอก)
แล้วสรุปมาทำอะไรที่นี่
เมื่อเห็นว่าลูกของสามีตั้งคำถามกับตัวเอง
กาญจนาหญิงวัยกลางคนก็รีบปั้นหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทันที
กาญจนา(แม่เลี้ยงพระเอก)
คือว่า...แม่จะมาคุยเลี้ยงมรดกน่ะลูก
สิงห์(พระเอก)
ใครลูกมัน???//สิงห์คิดในใจ
สิงห์ถามต่อแต่หัวคิ้วกลับขมวดเข้าหากัน
กาญจนา(แม่เลี้ยงพระเอก)
ก็...ก็นั่นแหละ แม่ก็มาถามแค่เลี้ยงนี้เท่านั้น
กาญจนาปั้นหน้ายิ้มไม่ถูก ทำได้แค่ขบกรามแน่น
กาญจนา(แม่เลี้ยงพระเอก)
อย่าให้ฉันได้สมบัติทั้งหมดมานะ ฉันจะเฉดหัวทิ้งให้หมด//กาญจนาคิดในใจ
สิงห์ตอบกลับแค่นั้นแล้วเดินออกจากที่ตรงนั้นไป
กาญจนาที่เห็นแบบนั้นก็ทำอะไรไม่ถูก
เธอรีบวิ่งตามก่อนจะล้มหน้าคว่ำกลางโถงทางเดิน
กาญจนา(แม่เลี้ยงพระเอก)
อะ...โอ๊ยยย!!!
สิงห์เดินหน้าต่อไปไม่หันกลับมามอง
นั่นยิ่งทำให้กาญจนาโมโหเป็นเท่าตัว
กาญจนา(แม่เลี้ยงพระเอก)
นี่!!!!
กาญจนา(แม่เลี้ยงพระเอก)
หยุดนะ!!!
กาญจนา(แม่เลี้ยงพระเอก)
หยุดอยู่ตรงนั้น!!!
เธอพูดพร้อมลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล
สิงห์หยุดยืนนิ่งแต่ไม่หันหน้ากลับไปมองแม่เลี้ยงตัวเองเลยสักนิด
สิงห์(พระเอก)
ใครก็ได้!!!!//สิงห์ตะโกนลั่น
เมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นนายตะโกนเรียก
การ์ดนับสิบก็รีบวิ่งปรือเข้ามาในบ้านอย่างทันท่วงที
สิงห์(พระเอก)
พาเธอออกไปจากบ้านกู!!!//สิงห์ตะคอกเสียงดัง
เมื่อได้ยินคำหยาบออกจากปากของผู้เป็นนาย
การ์ดก็รีบปรี่เข้าไปจับตัวของหญิงวัยกลางคนแล้วพาออกไปนอกบ้านทันที
สิงห์(พระเอก)
เฮ้อ!//สิงห์ถอนหายใจอีกครั้ง
เตอร์(เลขานายเอก)
คุณชายครับ
สิงห์(พระเอก)
เตรียมครบแล้วใช่มั้ย
สิงห์พยักหน้า แล้วเดินนำไปที่หน้าบ้านเพื่อขึ้นรถที่คนขับได้ขับมารับ
ตอนที่ 2
หลังจากขึ้นรถมาแล้ว สิงห์ก็ได้บอกให้เลขาส่วนตัวบอกคนขับรถให้แวะร้านกาแฟที่เป็นร้านของเพื่อนสนิทเขา
เตอร์(เลขานายเอก)
คุณชายครับ
เตอร์เรียกเสียงเบาแต่ทรงพลัง
สิงห์(พระเอก)
ว่า//สิงห์ขานรับ แต่ตาจ้องมองไปนอกหน้าต่างรถ
เตอร์(เลขานายเอก)
วันนี้คุณชายมีคุยงานกับคุณมินตราครับ
สิงห์(พระเอก)
ทำไมพึ่งมาบอกเอาตอนนี้!?//ถามนํ้าเสียงหงุดหงิด
เตอร์(เลขานายเอก)
ผม...ผมก็พึ่งได้รับข้อความจากเลขาของเธอครับ//เตอร์อึกอักตอบ
สิงห์(พระเอก)
ชิบหายแล้วมั้ยล่ะ//สิงห์บ่นอุบ
เตอร์(เลขานายเอก)
ทำไมล่ะครับ//เตอร์ถามด้วยความสงสัย
สิงห์(พระเอก)
ก็ฉันไม่อยากเจอเธอ ไม่คิดที่จะอยากเจอกับเธอ//สิงห์ตอบเสียงเรียบ
เตอร์(เลขานายเอก)
//เตอร์พยักหน้ากับคำของผู้เป็นนาย
เตอร์(เลขานายเอก)
งั้นให้ผมเลื่อนไปก่อนมั้ยครับ
สิงห์(พระเอก)
ปีหน้าเลยยิ่งดี//สิงห์บอกเลขาส่วนตัว
ทั้งคู่พูดคุยเรื่องงานกันจนถึงร้านกาแฟของเพื่อนสนิทสิงห์
เมื่อรถหยุดตัวลง เตอร์ก็รีบเปิดประตูและลงไปยืนรอผู้เป็นนายอย่างรู้หน้าที
สิงห์ก้าวเท้าลงจากรถก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง
สิงห์(พระเอก)
วันนี้คนเยอะจังว่ะ//สิงห์พูดพร้อมมองเข้าไปในร้านกาแฟของเพื่อน
เตอร์(เลขานายเอก)
น่าจะเป็นเพราะตอนนี้เริ่มสายแล้วมั้งครับ//เตอร์ตอบผู้เป็นนาย
สิงห์(พระเอก)
งั้นเหรอ//พูดจบก็เดินเพื่อที่จะเข้าไปด้านใน
แต่ยังไม่ทันที่สิงห์จะก้าวเท้าได้ห้าก้าว ก็มีร่างเล็กของชายหนุ่มหน้าหวานวิ่งมาชนเข้าที่แผงอกกว้างของเขา
เพทาย(นายเอก)
อ๊ะ!!//ชายหนุ่มหน้าหวานอุทานเสียงหลง
ก่อนที่ชายหนุ่มหน้าหวานจะล้มลง กลับมีมือหนามาคว้าเอวบางของเขาไว้
คนสองคนจ้องตากันหลังจากที่สิงห์คว้ากอดเอวคนตัวเล็กได้สำเร็จ
สิงห์(พระเอก)
ระวังหน่อยสิ//สิงห์พูดพร้อมจ้องมองดวงตากลมโตของคนตัวเล็ก
เพทาย(นายเอก)
ขะ..ขอบคุณ...ขอบคุณครับ//คนร่างเล็กบอกขอบคุณเสียงแผ่ว
สิงห์พยักหน้าแต่ไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวบาง แถมยังกระชับกอดไว้แน่นขึ้นอีกด้วย
เพทาย(นายเอก)
อ..เอ่อ..ปล่อย...ปล่อยผมก่อนไม่ได้เหรอครับ//คนในอ้อมแขนถามเสียงอ้อมแอ้ม
สิงห์(พระเอก)
อ๋อ//สิงห์ที่พึ่งรู้ตัวก็รีบปล่อยเอวบางทันที
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
