ข้าคือลูกสาวของพ่อบ้านจั่ว [[Fiction]]
...ไอ้หน้าหล่อกับเด็กกลัวนก
มาจิดะ มิวะ
ตงเอ๋อร์! ตรงนี้มันอันตรายถอยไปชะ!
มาสเซล
มิวะ! แย่แล้ว! พวกมันล้อมเอาไว้หมดแล้ว!
มาจิดะ มิวะ
ไอ้เฟิงเฉวไป๋! เมื่อไหร่จะมาถึงกัน! จะปล่อยให้น้องสาวแกตายรึไง!
มาจิดะ มิวะ
ทุกคนรับคำสั่งปกป้องบอส!
ตปก
รับทราบครับท่านมือขวา!
มาจิดะ มิวะ
หน่วยหมอก! ใช้พลังภาพมายาปกป้องบอส!
มาจิดะ มิวะ
หวังว่าจะถ่วงเวลาได้นานขึ้นน--//อึกโดนแทง
มาจิดะ มิวะ
อะ-อะไรกัน//หันไปมอง
เฟิงเฉวตง(风雪冬)
//นอนจมกองเลือด
มาสเซล
//นั่งผิงต้นไม้พร้อมที่หน้าอกมีรอยมีดแทง
มาจิดะ มิวะ
อาเรีย ทะ-ทำไมถึง
อาเรีย
โทษทีนะแต่ฉันไม่สนหรอก
อาเรีย
เพราะแกเฟิงเฉวไป๋ถึงไม่สนใจฉันที่เป็นคู่หมั้น/เย็นชา
อาเรีย
ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่ร่วมมือกับเจ้าพวกทะเลนั้นฆ่าพวกแกหรอก//เหยียดหยาม
มาจิดะ มิวะ
เป็นเพราะเธอผิดเงือนไข... แค่กๆ.. ของการหมั้นเอง แค่กๆ//กระอักเลือด
อาเรีย
หุบปาก! หากแกไม่อยู่บนโลกนี้แล้วยัยเฟิงเฉวตงนั่นตายๆไปชะ เฟิงเฉวไป๋ก็จะมีแค่ฉัน! //โกรธ
อาเรีย
เหอะ! ยังไม่ตายอีกหรอสมแล้วที่เป็นตระกูลเฟิงเฉว
เฟิงเฉวตง(风雪冬)
พะ-พี่อาเรีย... ทำไมถึงหักหลังพวกเราล่ะ....//น้ำตาคลอ
อาเรีย
หึ! ทำไม!จะตายอยู่แล้วอยากรู้ไปทำไม!
มาจิดะ มิวะ
แก! อาเรีย! กล้าพูดอย่างนี้กับบอสหรอ! แค่กๆ//กระอักเลือด
เฟิงเฉวตง(风雪冬)
พี่มิวะ! แค่กๆ//กระอักเลือด
อาเรีย
เหอะน่ารำคาญ//แทงมิวะที่จุดตาย
เฟิงเฉวตง(风雪冬)
พี่มิวะ!!!!
อาเรีย
เป็นอะไรเดี๋ยวแกก็ตามมันไปแล้ว
เฟิงเฉวตง(风雪冬)
อึก!!! //โดนยิงจุดตาย
เฟิงเฉวตง(风雪冬)
//ตาพร่ามัว
เฟิงเฉวตง(风雪冬)
'ไม่นะ...หากฉันตาตรงนี้เนเวแฟมิลี่ก็จะจบลง.. ไม่เอานะ...'
เฟิงเฉวตง(风雪冬)
'.. อึก.. ไม่ไหวแล้วประคองสติต่อไปไม่ไหวแล้ว....'
เฟิงเฉวตง(风雪冬)
'พี่ชาย... พี่ไป๋หนูขอโทษ....'//สลบ
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
ท่านพ่อ!!!!! //ร้องไห้
จั่วฟาน(พ่อ)
... ไม่ต้องร้องข้ายังไม่ตาย//เอือมระอา
จั่วฟาน(พ่อ)
แต่หลังจากที่ข้าตาย
จั่วฟาน(พ่อ)
เจ้าคงจะเหงาน่าดู พานกตัวนี้ไปด้วยสิ//นำไข่นกอัสนีออกมา
ทันทีที่ไข่ออกมามันก็เริ่มที่จะปริแตก
จั่วฟาน(พ่อ)
เห้ยๆๆ ล้อข้าเล่นใช่ไหมเนี่ย... //เหงื่อตก
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//ฟักออกจากไข่แล้วใช้อัสนีม่วง
จั่วฟาน(พ่อ)
เหลือเชื่อ! พึ่งฟักออกมาก็ใช้อัสนีม่วงขั้นแรกได้แล้ว!
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
.... //มอง
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'อะไร.. ฉันยังไม่ตายหรอ? แล้วที่นี่มันที่ไหนละ'//มองไปรอบๆ
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'... โอเค.. เชื่อละว่าตายไปแล้ว... นี้คือนรกจริงๆสินะเหอะๆ'//เหงื่อตก
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//ก้มมองตัวเอง
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'เดี๋ยวนะ ฉันคือนกหรอ!?...แล้วนี่เปลือกไข่เหรอ! '//ก้มมองตัวเองและเปลือกไข่รอบๆ
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//เงยหน้าขึ้นมองจั่วฟาน
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'เอ๊ะ?'
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'เดี๋ยวนะถ้าตรงหน้าฉันคือมนุษย์งั้นคนที่ฟักไข่ให้ฉันก็คือไอ้หน้าหล่อนี้อะนะ!!!! มันเป็นคนนะเฮ้ย!'//ตกใจ
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'ใจเย็นๆๆๆตัวเราต้องทำเนียนๆต้องทำเนียนๆ'//สงบลง
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//กระโดดจึ๋งๆไปหาจั่วฟาน
จั่วฟาน(พ่อ)
//มองดูการกระทำนั้นด้วยรอยยิ้มขบขันระคนเอ็นดู
จั่วฟาน(พ่อ)
หึหึ เจ้านกน้อยแบบนี้ค่อยคุ้มหน่อยที่พาเจ้ามาที่หุบเขาอัสนีโหมกระหน่ำ
จั่วฟาน(พ่อ)
//ยื่นมือไปหา
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//คลอเคลียกับมือของจั่วฟานอย่างน่ารัก
จั่วฟาน(พ่อ)
ปกติแล้ว วิหกอัสนีแม้จะเป็นอสูรวิญญาณระดับ6แต่ก็ใช้ได้แค่สายฟ้าทั่วไปเท่านั้น
จั่วฟาน(พ่อ)
แต่เจ้าพึ่งฟักออกมาก็ใช้อัสนีม่วงได้แล้ว
จั่วฟาน(พ่อ)
หึหึข้าชักจะคาดหวังแล้วสิว่าอนาคตเจ้าจะเป็นอย่างไร//ยิ้มอ่อน
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
จิบๆ//เอาขนส่วนหัวคลอเคลียกับฝ่ามือของจั่วฟาน
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
ท่านพ่อ!!!!!! จับมันไว้อย่าให้มันมาใกล้ข้านะ!!!!! //ตะโกนมาจากจุดที่ห่างจากจั่วฟาน1ลี้
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
.......
จั่วฟาน(พ่อ)
เสี่ยวซานจือ เจ้าจักกลัวอะไร
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'ห๊ะ..เด็ก... กลัวนก??'//เอียงคอ
จั่วฟาน(พ่อ)
อัสนีม่วงนี่แค่ระดับหนึ่งเท่านั้น มันทำอะไรข้าที่ใกล้ตายแบบนี้ยังไม่ได้เลย
จั่วฟาน(พ่อ)
มาสิเสี่ยวซานจือเจ้าคือลูกคนแรกของข้า
จั่วฟาน(พ่อ)
ตอนนี้เจ้าก็เปรียบเหมือนพี่ใหญ่ของนกตัวนี้ มาเร็วมาทักทายน้องเล็กของเจ้าหน่อย
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
//หน้าซีด
จั่วฟาน(พ่อ)
หึหึ//กลั้นขำ
จั่วฟาน(พ่อ)
ไปเร็วไปเล่นกับพี่ชายเจ้าสิ//ชี้ไปที่กู่ซานตง
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//หันไปมอง
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'หุหุหุ เด็กน้อยกลัวขนาดนั้นเชียว'
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'เอาเถอะๆเล่นตามน้ำไปแล้วกัน'//วิ่งเตาะแตะไปหากู่ซานตง
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
!!//สะดุ้ง
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
อ๊ากกกกกก อย่าเข้ามานะ!!!! //วิ่งหนี
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
อย่าเข้ามานะ! อย่าเข้ามา!! //ปาหินใส่รัวๆ
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//กระโดดหลบไปมา
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'ฮิฮิเจ้าหนูเจ้าคิดว่าฉันคือใคร?ฉันคือบอสมาเฟียเชียวนะฮิฮิแค่นีเหลบได้สบายๆ'//ยิ้มสดใส
กู่ซานตงปาหินใส่นกอัสนีเรื่อยๆจนกระทั่งถึงก้อนหินก้อนหนึ่ง
กู่ซานตงใช้แรงทั้งหมดเพื่อที่จะยกมันแล้วโยนใส่นกอัสนีทันที
จั่วฟาน(พ่อ)
น่ะ-นี่มัน ศิลาลับ! //ลุกขึ้นมามองหินก้อนนั้น
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//มองจั่วฟานแบบสงสัย
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'อะไรคือศิลาลับอะ ดูยังไงก็ก้อนหินอ่อนไม่ใช่รึไง'//งงงวย
จั่วฟาน(พ่อ)
เสี่ยวซานจือทุบหินก้อนนี้ให้ข้าที!
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
หึ้ม! จะดุด่าข้าก็ว่ามาเลย//เตะหินก้อนเล็กๆใกล้เท้า
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
ข้าก็รู้ว่าไม่ควรโยนหินนั่นใส่เจ้าไก้สายฟ้านั่น//ก้มหน้า
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
อย่างไรเจ้าก็นับเจ้านั่นเป็นลูกเหมือนกันเขาคือน้องเล็กของข้าข้าจะไม่ล้ำเส้นก็ได้ ไม่เห็นต้องเอาหินยั่นมาอ้างเลย//งอน
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'ห๊ะ...เดี๋ยวๆไอ้หนูนี่เปลี่ยนอารมณ์ไวไป๋!'
เจ้า!!!! เจ้าพูดได้!
จั่วฟาน(พ่อ)
เสี่ยวซานจือข้าเข้าใจว่าเจ้ารู้สึกผิด
จั่วฟาน(พ่อ)
แต่ข้าไม่ได้จะต่อว่าเจ้าหรอก ข้าอยากให้เจ้าทุบศิลานี่จริงๆ
จั่วฟาน(พ่อ)
เพื่อเราจะรอดออกไปจากที่นี่ได้
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'ว้าว! นรกที่นี่มีทางออกด้วย! ดีเลยๆ'//ยิ้มสดใส
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
....//ลังเลมองไปที่นกอัสนี
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
เป็นเช่นนั้นรึท่านพ่อ... //หันไปหาจั่วฟาน
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
ถ้าท่านพ่อพูดแบบนั้นล่ะก็! ข้าก็จะทุบมันให้ท่าน! //พุ่งไปต่อยศิลานั่นอย่างแรง
ทันทีที่หมัดของกู่ซานตงต่อยไปที่หินก้อนนั้นมันก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆพร้อมมีควันสีทองปรากฏออกมาเป็นรูปร่างคล้ายมนุษย์
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'โห... สวยจังเลย'//มอง
จั่วฟาน(พ่อ)
ผ-ผู้นำของสิบจักรพรรดิโบราณ
จั่วฟาน(พ่อ)
จักพรรดินภา!!!!
จั่วฟาน(พ่อ)
//ยิ้มชั่วร้ายระคนดีใจ
จั่วฟาน(พ่อ)
//รีบนั่งขัดสมาธิเพื่อศึกษาวิชาจากศิลานั่น
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'แปลกอะ...แปลกมากด้วย'
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
//มองอย่างงงงวย
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
//มองหน้า
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//มองกลับ
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
"นี่มันก็ผ่านมา3วันแล้วนะ แต่ท่านพ่อไม่แม้แต่จะกระพริบตาเลย..."//กระชิบ
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
"จิบๆๆๆ"(ใช่ๆๆๆ) //พยักหน้า
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
อะ! ท่านพ่อ!!! //บินไปหา
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
จิบๆ//บินไปหาด้วยคน
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'ว่าแต่ที่ลุกขึ้นแบบนั่นนี่แปลว่าหาทางออกได้แล้วเหรอ?'//สงสัย
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
ท่านพ่อเกิดอะไรขึ้น
จั่วฟาน(พ่อ)
คำพูดสุดท้ายนั่นของเขามันดูแปลกๆ
จั่วฟาน(พ่อ)
เหมือนเขาไม่ต้องการให้ใครสืบทอดทั้งเนตรข้างช้ายและขวา
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
เขาจะต้องการหรือไม่ไม่สำคัญหากท่านพ่อต้องการข้าจะช่วยท่านเอง! //ฮึกเหิม
จั่วฟาน(พ่อ)
ไม่ต้องห่วงเสี่ยวซานจือเนตรอัสนีม่วงมันไม่ได้ลิขิตมาเพื่อข้าอยู่แล้ว
จั่วฟาน(พ่อ)
//หันไปมองเสาต้นยักษ์
จั่วฟาน(พ่อ)
//สะดุ้งเล็กน้อย
จั่วฟาน(พ่อ)
มันจะบังเอิญเกินไปรึเปล่านะ//พึมพำ
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
แต่....ท่านพ่อ
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
ตอนนี้ถ้าท่านใช้เนตรอัสนีม่วงมันน่าจะรักษาท่านได้ใช่หรือไม่
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
ตอนนี้อัสนีม่วงมันกำลังทำร้ายท่านจากภายในอยู่ดั่งนั่นเนตรอัสนีม่วงอาจจะ.....
จั่วฟาน(พ่อ)
ไม่เป็นไรหรอกไม่ต้องกังวล
จั่วฟาน(พ่อ)
แค่เนตรคงหมิงมันก็เพียงพอจะรักษาพ่อของเจ้าแล้วล่ะซานจือน้อย
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//ยิ้มกว้าง
จั่วฟาน(พ่อ)
//เดินมาลูบหัวกู่ซานตงกับนกอัสนี
จั่วฟาน(พ่อ)
เสี่ยวซานจือและเจ้าด้วยนะเจ้านกน้อย.. ไม่สิ
จั่วฟาน(พ่อ)
จากนี้ข้าจะเรียกเจ้าว่าเค่อเอ๋อร์
จั่วฟาน(พ่อ)
พ่อของเจ้าต้องการปิดด่านรักษาและฝึกฝนข้าไม่รู้ว่าจะอีกนานแค่ไหนถึงจะได้ออกมา
จั่วฟาน(พ่อ)
พวกเจ้ารอข้าอยู่ที่นี่ก่อน
จั่วฟาน(พ่อ)
แต่จำเอาไว้นะว่าอย่าออกจากม่านสีแดงนี่เด็ดขาด
จั่วฟาน(พ่อ)
เสี่ยวซานจือดูแลเสี่ยวเอ๋อร์น้องของเจ้าด้วยล่ะ
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
ครับ! ท่านพ่อ
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
.....//มอง
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'รู้สึกแปลกๆ'//เศร้า
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'เอาเถอะ! อย่างไรเสียมันอาจจะเป็นสัญชาตญาณของนกแรกเกิดก็ได้ที่เห็นใครคนแรกคนนั้นคือพ่อแม่'//ปลุกใจตัวเอง
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
//หันมามองเค่อเอ๋อร์
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//มองกลับ
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
//หยิบแหวนขึ้นแล้วเอาสมุนไพรขั้น5ออกมา
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
//แบ่งครึ่ง
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
อะนี่กินสิ อร่อยนะ//ยื่นให้ครึ่งหนึ่ง
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
??? 'ห๊ะอะไรอะ พืชลักษณะแปลกๆนี่คือ? แล้วไหนจะแหวนนั่นอีก'//เอียงคอ
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
มันคือสมุนไพรขั้น5 มันอร่อยมากเลยล่ะ ลองดูสิ
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//ลังเล
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
//กัดสมุนไพรในส่วนของตน
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
ฮิฮิ อร่อยสุดๆเลยล่ะ//หันมายิ้มให้เค่อเอ๋อร์
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'มันกินได้จริงๆด้วย'//มอง
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//ก้มดูในส่วนของตัวเอง
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//กัดสมุนไพร
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'อร่อยจริงด้วย!'
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//กินเรื่อยๆจนหมดในส่วนของตน
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
ฮิฮิ อร่อยใช่ไหมล่ะ//ยิ้มแล้วกินสมุนไพรส่วนของตัวเองต่อ
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'หือ... รู้สึกอะไรอุ่นๆวิ่งไปทั่วร่างกายเลยแฮะ...'
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'มันคืออะไรอะ'
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
ช่างมันเถอะ//พูด
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
!!!!! พื๊ดด แค่กๆๆๆ//สำลัก
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
เจ้า!!!!
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
เจ้าพูดได้รึ! //อึ้ง
การเจรจา
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
เสี่ยวเอ๋อร์! เจ้าพูดได้จริงๆด้วย! //จับปีกเค่อเอ๋อร์ไว้ไม่ให้หนีพร้อมทั้งเขย่า
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
อ๊ะ!!! พ-พี่ซานจือ... //เวียนหัว
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
อา! ข้าขอโทษๆ//ปล่อย
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
แต่เจ้าพูดได้จริงๆสินะน่าเหลือเชื่อจริงๆ
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
ใช่ๆข้าพูดได้จริงๆ//แถ
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
แต่เสี่ยวเอ๋อร์เจ้าเป็นอสูรวิญญาณระดับ1เองนะแม้ว่าวิหคอัสนีจะเป็นอสูรขั้น6แต่ก็ไม่สามารถพูดได้นะ
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
แล้วอีกอย่างขนาดอสูรขั้น9บางตัวยังพูดไม่ได้เลย//ครุ่นคิด
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
เอ่อ...
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
อะ-เอาเป็นว่าข้าคือกรณีพิเศษก็ได้แหะๆ//เหงื่อตก
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
//ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
？？?
[[โอ๊ะ! เจ้าเด็กนี่ค่อนข้างฉลาดเลยนะ]]
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'ห๊ะ เสียงอะไรอะ!'
？？?
[[โอ๊ะๆข้ายังไม่ได้แนะนำตัวเลยรึนี่ อาจริงสิตั้งแต่ต้นข้ายังไม่ทันกล่าวกับเจ้าสักคำเลยนี่]]
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'อ่านใจได้เหรอ!!!???'//สะดุ้ง
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
ข้าทำเจ้าตกใจรึเสี่ยวเอ๋อร์//ลูบหัว
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
ปะ-เปล่าค่ะ พี่ซานจือ
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
งั้นรึ//เอียงคอ
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
เช่นนั้นก็ได้แล้วแต่เจ้า
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//ถอนหายใจ
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'เจ้าคือใคร'//กล้าๆกลัวๆ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
[[ข้ามีนามว่าราฟาเอลเจ้าจะเรียกข้าว่าเรย์ก็ได้นะ]]
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'....'
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'แล้วมาทำอะไรในหัวของข้ากัน'//สงสัย
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
[[ข้าอยู่ในห้วงจิตของเจ้าต่างหากเล่า]]
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
"เหมือนๆกันนั่นแหละ" //บ่นอุบอิบ
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
//เฝ้ามองอยู่
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
'คิดอะไรอยู่กันแน่นะเจ้านกแก่แดด'//ยิ้มมุมปาก
<---เห็นอย่างนี้เหมือนจะ8ขวบแต่ความจริงก็ปาไป300ปีแล้วนะ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
[[เอาเถอะเลิกบ่นได้แล้ว]]
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
'ค่ะๆ' //กลอกตา
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
[[หึ้ม! หลับตาตั้งสมาธิคิดถึงสถานที่ที่ต้องการไป]]
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//ทำตาม
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
โห
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
เป็นสถานที่ที่แปลกตายิ่งนัก
เค่อเอ๋อร์
คฤหาสน์ของเนเวสาขาญี่ปุ่น....
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
โอ้!
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
คือสถานที่ที่เจ้าจากมางั้นรึ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ว่าที่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ตัวน้อย
เค่อเอ๋อร์
สัตว์ศักดิ์สิทธิ์รึ? //หันไปมอง
เค่อเอ๋อร์
'ไอ่ เชี่ย โคตรหล่อหล่อกว่าพี่ไป๋อีก'//อึ้ง
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
หึๆ ขอบคุณที่ชมนะสาวน้อย
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
แต่เห็นอย่างนี้แต่ชาย ชรา คนนี้ก็อายุเยอะแล้วนะยัยหนู//ชี้หน้าตัวเอง
เค่อเอ๋อร์
อ๊ะ! 'ลืมไปเขาอ่านใจได้นี่'
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
แต่เจ้าเองก็น่ารักเหมือนกันสมแล้วที่เป็นสายเลือดวิหคอัสนี
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
จากประวัติศาสตร์อันยาวนานข้าก็พึ่งเคยเห็นวิหคอัสนีร่างมนุษย์เป็นๆครั้งที่สามเอง
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
คนแรกก็สัตว์ศักดิ์สิทธิ์คนที่สองก็บรรพบุรุษของเจ้ามั้ง
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
แต่ที่แปลกคือเจ้าใช้อัสนีม่วงได้ตามใจชอบ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
อาโทษทีๆข้าเองก็แก่มากแล้วจะพูดอะไรไร้สาระไปบ้างก็ไม่แปลกเจ้าอย่าใส่ใจเลย
เค่อเอ๋อร์
'ห๊ะ! นี่คือแก่เหรอ! หน้ายังดูอายุ20ต้นๆอยู่เลย!' //อ้าปากค้าง
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ฮึฮึ เจ้าไม่ต้องชมข้าว่ายังหนุ่มยังแน่นหรอก ฮ่าฮ่าฮ่า//บ้ายอ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
เอาละๆ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
มาคุยกันต่อเถอะ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
เรื่องของข้าที่มาอยู่ที่นี่กับเรื่องของเจ้าคนจาก ต่างแดน //ยิ้มชั่วร้าย
เค่อเอ๋อร์
อึก 'น่ากลัวอะน่ากลัวกว่าพี่ไป๋อีก!' //สั่น
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//สั่น
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
หนาวรึ?....//ก้มมองนกที่นอนอยู่บนตัก
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
//ดึงเข้ามากอด
เค่อเอ๋อร์(ร่างนก)
//โดนกอด
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
หึหึ //ยิ้มอ่อน
กู่ซานตง (พี่ชาย?)
//ลูบหัว
เค่อเอ๋อร์
เชิญนั่งก่อนเลยค่ะ//ยิ้มปลอมๆ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ฮึ!หากฝืนก็อย่ายิ้มชายชราคนนี้มองเจ้าออกนะ//ยกถ้วยชาขึ้นดื่ม
เค่อเอ๋อร์
//ยิ้มไปไม่ถึงตา
เค่อเอ๋อร์
ค่ะคุณ ทวด เดี๋ยวต่อจากนี้หนูจะไม่ฝืนยิ้มค่ะ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
พู๊ด!!!!! //พ่นชา
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
อะไรนะ! ทวด!
เค่อเอ๋อร์
ไม่ใช่ว่าท่านชายชราคนนี้ต้องการให้หนูเรียกแบบนั้นหรอคะ? //เอียงคอยิ้มไร้เดียงสา
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
เจ้า!//เถียงไม่ออก
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
เฮอะ! เรียกข้าท่านเรย์ก็พอแล้ว! //ยกชาขึ้นดื่มอีกรอบ
เค่อเอ๋อร์
ค่ะท่านบรรพบุรุษเรย์//ยิ้มสว่าง
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
อึก!!//เกือบพ่นชาอีกรอบ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
เฮ่อ//ถอนหายใจ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
เจ้าจะเรียกอย่างไรก็ช่างเถอะ//กุมขมับ
เค่อเอ๋อร์
'เฮอะก็แค่เนี้ย! ปากบอกตัวเองแก่พอเรียกอ้อมๆว่าตาแก่ขึ้นมาจริงๆก็เป็นชะแบบเนี้ย! เฮอะ' //กลอกตามองบน
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ตาเหลือกแล้วไหมนั่น//ยิ้มแห้งเช็ดเลือดตรงมุมปาก
เค่อเอ๋อร์
ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะท่านบรรพบุรุษเรย์//ยิ้ม
เค่อเอ๋อร์
เอาล่ะมาเข้าเรื่องกันเลยเถอะค่ะ//ยิ้ม
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ก็จริงนะ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
เอาล่ะ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
เฟิงเฉว ตง
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ฟังให้ดีในสิ่งที่ข้าจะพูด
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
จงมาเป็นศิษย์ของข้าชะ
เค่อเอ๋อร์
ทำไมข้าต้องเป็นด้วยล่ะ? //นั่งไขว่ห้าง
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ข้อแรกจิตใจใต้สำนึกความเป็นมานิสัยของเจ้าเข้ากับพลังและเทคนิคของข้า
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ข้อสองความทรงจำความรู้ทฤษฎีบางอย่างของเจ้าข้าสามารถทำให้เป็นจริงได้
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ข้อสามเจ้าน่าสนใจในถานะที่เป็นคนต่างแดน
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ข้อสี่เจ้าไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับโลกใบนี้รวมไปถึงแดนศักดิ์สิทธิ์เองด้วยเช่นกัน
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ข้อห้าความสามารถส่วนใหญ่ของเจ้าไม่สามารถอยู่รอดได้เมื่ออยู่ข้างกายพ่อของเจ้า
เค่อเอ๋อร์
หากข้าปฏิเสธล่ะ
เค่อเอ๋อร์
ข้าสามารถเรียนรู้ได้ด้วยตัวเองหากท่านรู้จักข้าถึงขั้นกล่าวว่าข้าเข้ากับพลังของท่านเช่นนั้นท่านก็คงรู้สิ่งที่ข้าสามารถทำได้
เค่อเอ๋อร์
ไม่ใช่แค่นั้นแต่ข้ายังสามารถขอให้พี่ชายของข้าสอนข้าได้ด้วยเช่นกัน
เค่อเอ๋อร์
หรือไม่ก็พ่อของข้า
เค่อเอ๋อร์
จากการประเมินทางสายตาข้าดูก็รู้เขาไม่ใช่คนโง่ไม่ใช่คนไร้ความสามารถ
เค่อเอ๋อร์
เขาดูฉลาดและมีไหวพริบ
เค่อเอ๋อร์
หากให้เขาสอนบวกกับความสามารถในการเรียนรู้ระดับอัจฉริยะของข้า
เค่อเอ๋อร์
อนาคตของข้าก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีขีดจำกัดเสียเมื่อไหร่
เค่อเอ๋อร์
อีกอย่างข้าไว้ใจท่านได้รึไงอย่างไรเสียคนที่ฟักข้าออกมาเขาก็ต้องการประโยชน์จากข้าไม่มากก็น้อยเขาจะต้องสอนข้าและช่วยเหลือเท่าที่ทำได้ต่างจากท่าน
เค่อเอ๋อร์
หากข้าตกลงแล้วได้ประโยชน์กลับจริงแล้วข้าจะหมั่นใจได้อย่างไรว่ามันแท้จริงแล้วไม่ใช่แค่ความสุขชั่วคราวนะ
เค่อเอ๋อร์
ฮึฮึฮึ เห็นข้าเป็นอะไรล่ะ? เห็นข้าเป็นคนต่างแดนเช่นนั้นแล้วก็จะบอกว่าข้านั้นไร้เดียงสาไร้เลห์เหลี่ยมรึ? //พึมพำพลางยิ้มเย้ยหยัน
เค่อเอ๋อร์
บอกจุดประสงค์หลักของท่านมาเลยจะดีกว่านะ
เค่อเอ๋อร์
แม้ข้าจะอ่อนแอแต่ข้าก็ไม่ใช่คนโง่นะท่าน
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
หึหึ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เจ้านี่ช่างพูดเสียจริงนะ! //ยิ้ม
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ช่ายพ่อของเจ้าเป็นคนฉลาดพี่ของเจ้ามันสัตว์ประหลาดไม่ว่าทางไหนที่เจ้าจะเดินไปมันก็ล้วนแล้วแต่รุ่งโรจน์
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
//ยิ้มเจ้าเล่ห์
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
หากแต่ทางเดินของข้าที่จะชี้นำเจ้านั้นมีแม้จะแต่ความยากลำบาก
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
แต่ข้ารับรองเรื่องอนาคตของเจ้านั้นจะไร้ขีดจำกัดอย่างแท้จริง
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ทั้งความรู้ อำนาจ สมบัติฟ้าดินมากมาย ตำแหน่ง บุรุษ แผ่นดิน โชคชะตา
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ไม่ว่าปรารถนาสิ่งใดเจ้าก็จะได้มันมาครอง
เค่อเอ๋อร์
ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล
เค่อเอ๋อร์
อนิจจาข้ามิใช่คนโง่ไม่ใช่คนโลภที่ไม่ไตร่ตรองผลที่ตามมาของความโลภ
เค่อเอ๋อร์
คาดว่าท่านคงต้องผิดหวังเสียแล้ว
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
เช่นนั้นเจ้าลองมองดูสิ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
//ใช้พลังฉายภาพให้ดู
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
คนบนโลกนี้ล้วนแต่มีความโลภข้าไม่เชื่อหรอกว่าเจ้าไม่หวั่นไหว
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
การแก้แค้นเหลอ? สเน่ห์หารึ? ความรู้งั้นหรอ? สิ่งที่ตนไม่มีสิ่งที่เจ้าโหยหารึ? โลกใบนี้ทั้งใบเช่นนั้นหรอ?
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ไม่เลยนั่นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการใช่ไหมล่ะ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
สิ่งเหล่านั้นมันล้วนเกิดมาจากมารที่อยู่ในใจของเจ้า
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ไม่ใช่ว่าเจ้าไม่มีความโลภ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
แต่เพราะเจ้านั้นควบคุมจิตใต้สำนึกของเจ้าเอาไว้ได้เป็นอย่างดีต่างหาก
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
เหรียญมักมีสองด้าน มีแสงต้องมีเงา มีมืดมีสว่าง มีหยินต้องมาหยาง มีชายต้องมีหญิง มีดำต้องมีขาว มีชั่วต้องมีดี
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ทุกอย่างมันคือของคู่กัน
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
เจ้าไม่สามารถหนีจากกฏข้อนี้ได้หากข้ากระตุ้นมารในใจเจ้าเจ้าก็จะถูกความโลภครอบงำเท่านี้ข้าก็ชนะแล้วมิใช่รึ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
เจ้าไม่กลัวรึไงล่ะ
เค่อเอ๋อร์
เป็นอย่างที่ท่านกล่าว
เค่อเอ๋อร์
ตัวข้านั้นเองก็มีความโลภเช่นกันแต่ถึงกระนั้นข้าก็ต้องปฏิเสธหากสิ่งที่ว่าข้าสามารถทำได้ด้วยตนเองแล้วข้าก็มิต้องการความช่วยเหลือ
เค่อเอ๋อร์
ข้าเองก็ไม่เชื่อหรอกว่าท่านเสนอมานั้นแค่เพราะสนใจที่ข้าคือคนต่างแดน
เค่อเอ๋อร์
มันก็เหมือนกับที่ท่านว่า เหรียญมักมีสองด้านเสมอ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
หึหึ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
เฮ่อ//ถอนหายใจ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ข้าก็ไล่ต้อนเจ้าช้ำแล้วช้ำเล่าทำไมยังไม่ยอมแพ้อีกล่ะนังหนู
เค่อเอ๋อร์
ก็คนแต่งเขาเขียนบทมาแบบนี้อะ
เค่อเอ๋อร์
ก็อย่างที่ท่านกล่าว
เค่อเอ๋อร์
ข้าสามารถควบคุมจิตสำนึกของตนเองได้อย่างสมบูรณ์
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
ในเมื่อข้ายังไม่จนมุมเช่นนี้
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
คงต้องขอโทษเจ้าที่ทำให้ผิดหวังแล้วล่ะ
เค่อเอ๋อร์
เล่ห์เหลี่ยมไม่ได้ผลกลลวงก็ล้มเหลวเกลี้ยกล่อมก็ไร้ผลท่านจะทำอย่างไรล่ะ
ราฟาเอล (เรย์)//อาจารย์ของจิ่วโหย่ว
'เด็กคนนี้ฉลาดมาก เธอรู้ว่าข้าต้องการเธอ เธอถึงกล้าต่อรองโดยไม่กลัวอันตรายช่างเหมือนกับจิ่วโหย่วตัวน้อยชะจริง'//พยักหน้า
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
