ณ สวรรค์

อนุราธา:ทำไมกันข้าก็ลองมาทุกวิธีแล้วทำไมถึงไม่สำเร็จข้าไม่เคยปกป้องวัดปักษาไว้ได้สักครั้งเลย

หรือว่าข้าจะไปเกิดเป็นมนุษย์เพื่อนปกป้องวัดปักษาดีนะ...

ณ เมืองศตนันท์

เมืองศตนันท์เป็นเมืองที่มีความเจริญรุ่งเรืองและค้าขายกับหลายเมือง(เมืองศตนันท์มีศูนย์กลางอยู่ที่แพร่)

ปภาวี:ในที่สุด!ลูกเราก็ออกมาได้สักที..ในดูสิแม้ลูกแม่ช่างน่ารักน่าชังจริงๆเลย...ไปตามองค์เหนือหัวมาดูสิ

คทาธร:จริงหรอ!ลูกของเราเกิดแล้วหรอ ...ไปๆไปดูกัน

ปภาวี:แล้วเราจะตั้งชือลูกว่าอะไรดีเพคะ

ททาธร:พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันเอาไว้พรุ่งนี้ละกันนะ

ปภาวี:เพคะ

ณ ตอนกลางคืน

ปภาวี:พวกเจ้าออกไปได้แล้ว

คนรับใช้1:เพคะ

คนรับใช้2:พระมเหสีก็ทรงบรรทมได้แล้วนะเพคะ

ปภาวี:อืม

ปภาวี :ฝัน

พระอินทร์:เจ้าจงไปตามหาของวิเศษที่ติดตัวลูกของเจ้ามาจากสวรรค์ให้ได้ภายในพรุ่งนี้ก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดิน...แล้วเขาจะช่วยบ้านช่วยเมืองในภายภาคหน้า

่

(ขออนุญาตเจ้าของภาพด้วยนะคะ)

ปภาวี: ของวิเศษ?

ณ ตอนเช้า

ปภาวี:เจ้าพี่เพคะ

คทาธร:มีอะไรล่ะน้องปภาวี

ปภาวี:เมื่อวานน้องฝันเห็นพระอินทร์กล่าวว่าให้น้องตามหาของวิเศษของลูกให้พบเพคะ

คทาธร:ฝันแบบนี้หมายความว่าเยี่ยงไรท่านโหร

โหรหลวง:ก็ตามที่ฝันนั้นแหละพะเจ้าค่ะ

ปภาวี:ตามหา?แต่ตอนสุดท้ายเหมือนเห็นธนูด้วนนะ

โพรหลวง:ก็ตามหาธนูนั่นแหละพะเจ้าค่ะ

ปภาวี:เจ้าพี่!ถ้ายังงั้นรีบส่งทหารไปตามหาเลยเพคะเพราะต้องหาให้ทันก่อนพระอาทิตย์ตกดิน

คทาธร:งั้นเดียวพี่จะไปเดี๋ยวนี้เลย

ปภาวี:ทรงรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีนะเพค่ะ

คทาธร:แต่ตอนนี้เนี่ยเรายังไม่รู้เลย....อ๋อ!พระอาทิตย์ตกดินฝั่งโน้นงั้นเราอาจจะไปทางฝั่งนั้นก็ได้

ณ ตั้นโพธิ์ต้นหนึ่ง

คทาธร:นั่นไงธนูฝังอยู่ในต้นไม้!ที่โผล่ขึ้นมาไง!

ทหาร1:แล้วเราจะเองออกมายังไงพะเจ้าค่ะ

คทาธร:นั่นสิ

จู่ๆฝนก็ตกหนักขึ้นเรื่อยๆและต้นโพธิ์ก็ส่องแสงสว่างและธนูก็หลุดออกมาจากต้นโพธิ์(ฝนเกิดจากพญานาคที่คุมฟ้าคุมฝน)

หลังจากได้ธนูมาแล้วพระอาทิตย์ก็ตกทันที

คทาธร:ในที่สุดก็ได้มาถ้าฝนไม่ตกเราก็คงไม่ได้มา

ณ วัง

ปภาวี:เจ้าพี่!นี่องค์เหนือหัวเสด็จกลับมาแล้ว..ได้ธนูมาด้วย!

คทาธร:นี่คือธนูที่ฝังอยู่กับต้นโพธิ์และเป็นของวิเศษของลูกเรา

ปภาวี:ทรงเป็นที่น่าประทับใจจริงๆเลยเพคะที่เอาออกมาได้

คทาธร:แต่ความจริงแล้วพี่ก็เอาออกมาไม่ได้เหมือนกันแต่โชคดีที่ฝนตกลงมาแล้วอยู่ไปธนูก็หลุดลงมา

ปภาวี:ตอนแรกน้องก็เป็นห่วงแต่ที่จริงแล้วเนี่ยฟ้าก็ช่วยเจ้าพี่นี่เอง

คทาธร:เออ..เดี๋ยวพรุ่งนี้เนี่ยพวกเราบูชาพญานาคกันหน่อยดีกว่าเพื่อขอพระคุณที่ท่านช่วยเรา..ดีมั้ย

ปภาวี:ก็ดีนะเพคะในกาลข้างหน้าท่านอาจจะช่วยพวกเราได้

คทาธร:งั้นพวกเข้าไปจัดเตรียมของมาไหว้บูชาให้เรียบร้อยนะ

"พะเจ้าค่ะ"

ปภาวี:เจ้าพี่เพคะ..

คทาธร:มีอะไรหล่ะน้องปภาวี

ปภาวี:เราจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดีเพคะ

คทาธร:ลูกเราเนี่ยมีของวิเศษจิดตัวมาที่สำคัญยังติดอยู่กับต้นไม้ด้วยงั้นชื่อว่า....อนุราธา(ตอนนางเอกเป็นนางฟ้ามีนามว่าปัณณ์ทิชา)-(อนุราธา\=ดาวฤกษ์ที่ ๑๗ มี ๔ ดวง เห็นเป็นรูปธนูหน้าไม้ )

ปภาวี:ก็ดีนะเพคะความหมายก็ใกล้เคียงกับที่ได้ของวิเศษมาด้วย

ณ บางกอก(กรุงเทพมหานคร)

เป็นเมืองที่ในกาลข้างหน้าอีก2ปีพระรอง(ปักษา)จะกำเนิกขึ้นมาในฐานะลูกอำมาตย์

นครลำปาง( 11 ชื่อ ได้แก่ กุกกุฏนคร ลัมภกับปะนคร ศรีนครชัย นครเวียงคอกวัว เวียงดิน เขลางค์นคร นครลำปางคำเขลางค์ อาลัมภางค์ เมืองลคร )

เป็นเมืองที่พระเอก(ตุนท์)เติบโตและเกิดในระยะเวลาก่อนนางเอกไม่กี่วัน

และทิพา(นางรอง)

:น่านหรือนันทสุวรรณนคร(ในหนังสือชินกาลมาลีปกรณ์ เรียกเมืองน่านว่า “กาวราชนคร”” นัยว่าเป็นแค้วนของกาว อันหมายถึง ชนชาติที่อาศัยอยู่ในแค้วนน่านแต่ดึกดำบรรพ์ และในตำนานเก่าๆ เรียกเมืองน่านอีกคำหนึ่งว่า “กาวน่าน” )

เป็นเมืองเกิดของทิพาและนางเกิดก่อนตุนท์1ปีและเกิดก่อนปักษา3ปี

5ปีต่อมา

คทาธร:อนุราธาลูกพ่อพี่ของเจ้ามาแล้วนะ

(♡˙︶˙♡)

(ณรงค์ฤทธิ์ เป็นพี่ชายของนางเอกมีอายุราวๆ10ห่างกับนางเอก5ปีหายไปเพราะไปดูแลญาติที่ลำพูน)

ช่วงมีสาระเกี่ยวกับจ.แพร่

(ᐡ_ ̫ _ᐡ)ᐝแพร่- เมืองแพร่เป็นเมืองโบราณสร้างมาช้านานแล้ว

ตั้งแต่อดีตกาลแต่ยังไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัดว่า สร้างขึ้น ในสมัย

ใดและใครเป็นผู้สร้างเมืองแพร่เป็นเมืองที่ไม่มีประวัติของตนเองมีชื่อเดิมว่า"เวียงโกศัย"

ตราประจำจังหวัด(･∀･):ตราประจําจังหวัดแพร่เป็นรูปม้ายืน และมีโบราณ

สถานที่สําคัญของจังหวัดแพร่คือพระธาตุช่อแฮประกอบ

อยู่บนหลังม้า

ต้นไม้ประจำจังหวัด( • ̀ω•́ )✧

ต้นไม้ประจำจังหวัดแพร่ คือ ต้นยมหิน มีลำต้นตรง

สูงประมาณ 15-25 เมตร เปลือกนอกมีสีนำตาลถึง

สีนำตำลดำ ใบประกอบแบบขนนกปลำยคี่

ยาวประมาณ 30-50 ซ.ม. มีใบย่อยที่ออกตรง

ข้ามกัน 4-10 คู่ และที่ปลายก้านอีก 1 ใบ ดอกมี

ลักษณะเป็นช่อมีกลิ่นหอม มีความยาว 1.5 ซ.ม.

ผลเป็นแบบผลแห้ง มีเปลือกแข็งสีนำตาลรูปทรง

แบบไข่ ขนาดยาว 2.5-5.0 ซ.ม. เมื่อแก่จะมีสีดำ

อนุราธา:เพคะเสด็จพ่อเดี๋ยวลูกออกไป

(อนุราธาอายุแค่5ขวบแต่พูดชัดเหมือนเด็ก7ขวบ)

อนุราธากับพระมารดาเสด็จไปเข้าเฝ้ามองเหนือหัว.

ณรงค์ฤทธิ์:นี่หรอพะเจ้าคะ..อนุราธา

คทาธร:ใช่แล้ว..

ณรงค์ฤทธิ์:ขนาดยังเป็นเด็กก็งามปานนางฟ้าแล้วนะพะเจ้าค่ะ

คทาธร:ใช่ไหมหล่ะ

อนุราธา: ....เสด็จพี่เคยเห็นนางฟ้าหรือเพคะ..

ณรงค์ฤทธิ์: ......พี่ก็ไม่เคยเห็นหรอกจะ..

งั้นก็งามดั่งจันทร์เพ็ญเลยนะจ๊ะ(งามแบบผุดผ่อง นวลเนียนโดดเด่นมีออร่าท่ามกลางท้องฟ้าอันมืดมิด)

อนุราธา:ขอบพระคุณเพคะ

ณรงค์ฤทธิ์:เสด็จพ่อพะเจ้าค่ะ..น้องอนุราธาพูดชัดกว่าเด็กคนอื่นอีกนะพะเจ้าค่ะแต่.... .กระซิบ

คทาธร:จริงจังกับหลายเรื่องเหรอ

ณรงค์ฤทธิ์:พะเจ้าค่ะ..ไม่ว่าจะเป็นเรื่องคำพูด แล้วก็อีกหลายๆเรื่องที่เสด็จพ่อเล่าให้ฟัง

คทาธร:ก็อาจจะโตเกินไปหน่อยจริงจังเกินไปแต่ก็ดีแล้วแหละ

....

กรุงเทพมหานคร/บางกอก-เป็นเมืองที่พระรองเกิด

อายุได้3ขวบกั๊ป🫶🏻

หทัยรัตน์:ปักษาาา ลู๊กก..ทำไมไปเล่นที่ท่าน้ำแบบนั้นล่ะลูกเดี๋ยวก็ผลัดตกลงไปหรอก

(พ่อปักษาเสียตอนน้อง2ขวบครึ่ง)

ปักษา:ท่านแม่ทำไมแม่นางอนุราธาถึงมีของวิเศษติดตัวเป็นที่เลื่องลือแล้วทำไมลูกไม่มีหล่ะท่านแม่

หทัยรัตน์:ก็คงจะเป็นบุญของเขาน่ะ...แต่ลูกก็อย่าเสียใจที่ไม่มีของวิเศษเพราะสุดท้ายแล้วเราก็เป็นมนุษย์เหมือนกันไม่มีใครเหนือกว่าใครหรอกลูก

สลับไปที่เวียงโกศัย(แพร่)ต่อ

หลังจากบูชาพญานาค

ิอนุราธา:เสด็จแม่เพคะ...วัดนั้นใครเป็นคนสร้างเพคะตอนลูกเด็กกว่านี้ยังเห็นเป็นป่ารกร้างอยู่เลย

ปภาวี:ก็อำมาตย์จากต่างเมืองมาสร้างเป็นวัดไงลูก

อนุราธา:วัดอะไรหรือเพคะ

ปภาวี:วัดปักษาจ๊ะ...เป็นชื่อของลูกท่านอำมาตย์เขา

อนุราธา:กลับพระตำหนักกันดีกว่าเพคะ(ในที่สุดก็มาถึงรอข้าโตกว่านี้ก่อนเถอะข้าจะปกป้องวัดนี่ให้ได้ถึงแม้เราจะบูชาพญานาคไปแล้วก็ตามแน่ท่านก็คงกลับมาทำร้ายวัดปักษาอีกเช่นเคย)

• ·̭ •̥ช่วงมีสาระเกี่ยวกับกรุงเทพฯ

ในสมัยกรุงศรีอยุธยานั่น กรุงเทพฯ ยังเป็นเพียงเมืองการค้าขนาดเล็ก อยู่ที่ปากแม่น้ำเจ้าพระยา แต่ต่อมาหลังจากการสถาปนาเมืองหลวงใหม่ ทำให้กรุงเทพฯ เป็นที่ตั้งของ 2 เมืองหลวงที่สำคัญก็คือ กรุงธนบุรี และ กรุงรัตนโกสินทร์ ค่ะ ทำให้กรุงเทพฯ เติบโต และกลายเป็นหัวใจสำคัญของประเทศ

หลังสิ้นรัชสมัยของ สมเด็จพระเจ้าตากสิน หรือ พระเจ้ากรุงธนบุรี ได้มีการสถาปนา กรุงรัตนโกสินทร์ ขึ้นเป็น เมืองหลวงของประเทศไทย ในวันที่ 21 เมษายน พ.ศ.2325 ในรัชสมัยของ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ซึ่งปราบดาภิเษกเป็นปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์จักรี เนื่องจาก กรุงธนบุรี เมืองหลวงเดิม มีความคับแคบ และไม่ต้องด้วยหลักพิชัยสงคราม ทำให้ กรุงเทพมหานคร กลายเป็นเมืองหลวงมาจนถึงปัจจุบัน

และเมื่อวันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ.2514 รัฐบาลจอมพลถนอม กิตติขจร ได้รวม จังหวัดพระนคร และ จังหวัดธนบุรี เข้าด้วยกันเป็น นครหลวงกรุงเทพธนบุรี และภายหลังการปรับปรุงการปกครองเมื่อวันที่ 14 ธันวาคม พ.ศ.2515 จึงได้เปลี่ยนเป็นชื่อเป็น กรุงเทพมหานคร

อีกทั้งในปัจจุบัน กรุงเทพมหานคร เป็นเขตปกครองพิเศษของประเทศไทย ไม่ได้มีสถานะเป็นจังหวัดเป็นจังหวัดอื่นๆ กรุงเทพมหานคร มีการเลือกตั้งผู้บริหารท้องถิ่นโดยตรง

ชื่อเต็มกรุงเทพมหานคร

กรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทราอยุธยา มหาดิลก ภพนพรัตน์ราชธานีบุรีรมย์ อุดมราชนิเวศน์ มหาสถาน อมรพิมาน อวตารสถิต สักกะ ทัตติยะ วิษณุกรรมประสิทธิ์