...****************...
หากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ณที่นี้
ณ โรงพยาบาล
ผมลืมตาตื่นก็เห็นว่าตัวเองได้อยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ผมเองก็ไม่รู้ว่าผมมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง
"กู อยู่ที่นี้ได้ไงว่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยปากอุทาน
"ตื่นแล้วหรอ" หญิงชราคนหนึ่งเอ่ยถามชายหนุ่มขึ้น
"เจ็บตรงไหนไหมลูก" หญิงชราผู้นั้นเอ่ยถามชายหนุ่ม
" คุณเป็นใคร" ชายหนุ่มเอ่ยถามเขา
"แม่ของลูกไง" หญิงชราตอบชายหนุ่มด้วยความสงสัย
ผมพยายามนึก แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ผมเอ่ยถามหญิงชราคนนั้นไปว่า
"ผมมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง"
หญิงชราเอ่ยปากตอบชายหนุ่มกลับไปว่า
"ลูกโดนรถชน"
"รถชน" รถชนงั้นหรอ
"ใช่แล้ว ลูกหนี้ออกจากบ้านไป3วัน แล้วก็โดนรถชน" หญิงชราเอ่ยเน้นย้ำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"ผมหลับไปนานไหม" ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงชราตรงหน้าของเขา
"ก็ 3 เดือนกว่าๆ" หญิงชราเอ่ยตอบคำถามชายหนุ่ม
" โอ้โห!!!นานขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย" ชายหนุ่มเอ่ยคำอุทาน
ก๊อกๆๆ!! เสียงประตูที่ถูกเคาะจากด้านนอกดังขึ้น และมีชายหนุ่มที่อายุราวๆกับผมเดินเข้ามาจากประตู
"แม่สวัสดีครับ" ชายหนุ่มสองคนเอ่ยพูดพร้อมกัน
"สวัสดีจ๊ะ" หญิงชราที่มีฐานะเป็นแม่เอยกับชายหนุ่มทั้งสอง
" เฮ้ย!?ไอ้แทนตื่นแล้วหรอวะ" ชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจและสงสัย
"ใช่จ๊ะ เพิ่งจะฟื้นเมื่อตะกี้นี้เองจ๊ะ" หญิงชราเอ่ยตอบชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม
"งั้นแม่ขอตัวก่อน คุยกันไปนะจ๊ะ" หญิงชราเอ่ยพูดแล้วลุกขึ้น
"ครับ แม่" ชายหนุุ่่มทั้งสองตอบรับเขาด้วยรอยยิ้ม
"เป็นไงบ้างว้ะมึง" ชายหนุ่มหนึ่งในนั้นเอ่ยถามผมด้วยความเป็นห่วง
"ใคร" ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงเลยถามชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเตียงทั้งสอง
"กูเพื่อนมึงไง" ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเตียงเอ๋ยตอบด้วยสิ่งหน้าที่สงสัย
"หรอ" ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงเอ่ยตอบ
"มันเป็นอะไรของมัน" ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเตียงทั้งสองเอ่ยถามกัน
"กูก็ไม่รู้ " ชายหนุ่มอีกคนเอ่ยตอบ
แก๊กๆ เสียงหน้าประตูดังขึ้น ชายสูงวัยคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมที่ตรวจในมือ
" หมอขออนุญาตตรวจคนไข้นะครับ" ชายสูงวัยเอ๋ยพูดขึ้น
"ครับ" ชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงเอ่ยตอบ
" ตอนนี้คนไข้รู้สึกยังไงบ้างครับ"
" ปวดหัวเล็กน้อยครับ"
"คนไข้อะไรอีกมั้ยครับ"
" มีครับ"
"อะไรบ้าง ครับ"
" ผมจำอะไรไม่ได้เลยครับ"
" คนไข้อาจจะศีรษะกระทบกระเทือนเลยทำให้ความจำเสื่อมชั่วคราวครับ"
"อ่อ ครับ"
" ถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวนะครับ" ชายสูงวัยเอ้ยพูดขึ้นแล้วเดินออกไป
" แล้วถ้าเป็นอย่างนี้มึงจำกูได้ป่ะ" ชายหนุ่มลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงมาเพื่อถามอาการเพื่อนของเขาที่นอนอยู่บนเตียง
"จำไม่ได้ว้ะ"
"ไม่เป็นไร กูจะแนะนำตัวใหม่ให้มึงฟังเอง" ชายหนุ่มพูดแล้วยิ้มให้กับเพื่อนเขาที่อยู่บนเตียง
"กูชื่อซุปเปอร์"
"กูชื่อสิงห์"
"ส่วนมึง"
"ไอ้แทน"
"ห้ะ!? ชื่อ ไอ้แทน แปลก ว่ะ" แทนถามเพื่อนของเขาด้วยความสงสัย
" โถ่ไอ้ควาย มึงชื่อแทน อย่างเดียว" ซุปเปอร์เอ่ยด่าเพื่อนตัวเอง
"อ่อ หรอ" แทนยิ้มอ่อนๆให้เพื่อนของเขา
"มึงกวนป่ะเนี่ย" สิงห์เอ่ยถามผม
"กูไม่ได้กวนกูถามจริงๆ ก็กูไม่รู้นิ" แทนทำหน้าบึ้งด้วยความหงุดหงิด
"โอ๋ๆ ป่วยแล้วเป็นเด็กน้อยเลย555" ซุปเปอร์เอ๋ยพูดขึ้นแล้วขำ
"กูไม่ใช่เด็ก!?"แทนเถียงสุดใจ
"อ่อ หรอๆๆ" ซุปเปอร์เอ๋ยพูดพร้อมท่าทางล้อเลียน
"พอๆ อย่าไปแกล้งมัน มันพิ่งฝื่นมา"สิงห์เอ่ยพูดกับเพื่อนตรงหน้าของเขา
" ไอ้สิงห์ยังมีความคิดที่ดีกว่ามึงเลย" แทนเอ่ยพูดขึ้น
"เออ!! รักกันเข้าไป รักเรามันแล้วสินะ" ซุปเปอร์ เอ่ยพูดขึ้นพร้อมหันหลังแล้วกอดอก
"ไม่ง้อ โว้ย!!!!" แทนตะโกนพูดกับซุปเปอร์โดยการที่ขำไปด้วย
"งอล แล้ว!! "ซุปเปอร์ทำหน้าบูดเดินไปนั่งที่โซฟา
"ซุปเปอร์ มึงเลิกงอนเป็นเด็กได้แล้ว" สิงห์เอยพูดกับซุปเปอร์
"นั้นดิ กูพูดเล่น" แทนเอ่ยขึ้นเชิงง้อให้ ซุปเปอร์ มานั่งข้างๆเตียงเขา
"ก็ได้"ซุปเปอร์เอ่ยขึ้นแล้วยิ้ม
จบ. ตอนที่1
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
