เริ่มรักกับแฟนเก่าคนใหม่
จุดเริ่มต้น
"เรื่องราวมันเกิดขึ้นมานานหลายปี"
"ทั้งที่เราไม่ควรเจอกันเสียด้วยซํ้า"
"แต่ฉันก็ไม่เคยเสียใจสักครั้งเมื่อได้เจอนาย"
เป่าเป้ย
นอนเหมือนเมื่อคืนไม่ได้นอนเลยนะมึงอะ
เธอตรงหน้าได้เอานิ้วของเธอดีดหน้าผากของฉัน
เป่าเป้ย
ขนาดเด็กม.1 ยังทำได้เลย
ฉันได้หันไปคุยกับเพื่อนสนิทสักพักโดยไม่ดูทางจนฉันได้ชนกับผู้ชายคนหนึ่ง
ฉันรู้สึกเลยว่าหน้าผากฉันชนเข้ากับหน้าอกเขาอย่างเเรง
ฉันเอามือจับหน้าผากด้วยความเจ็บเล็กน้อย
ไบร์ท
เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ
ฉันมองหัวจรดเท้าของชายตรงหน้า เขาสูงมากประมาณ 180 กว่าๆ
ฉันมองหันซ้ายหันขวาแล้วตอบเขาว่า
เป่าเป้ย
ไปกินข้าวได้แล้วมึง
ฉันจิ๊ปากด้วยความไม่สบอารมณ์เล็กน้อย
เขามองฉันฉันก็มองเขา ก่อนที่เป่า
เป้ยจะลากฉันออกมาจากตรงนั้น
เป่าเป้ย
ไม่ต้องไปใส่ใจหรอกมึง
เป่าเป้ย
เห็นว่าเขาย้ายเขามาใหม่ด้วยนะ
เป่าเป้ย
เขามาถามทางกับ
ครูอมรณ์คาบ 2
เป่าเป้ย
ก็มึงเล่นหลับ 4 คาบติด
เป่าเป้ย
ดีนะครูรัชดาไม่ทุบหัวมึงแตกอะ
ฉันยิ้มแห้งเล็กน้อยเมื่อรู้วีรกรรมที่ฉันสร้างขึ้น
ฉันได้หันไปตามเสียงเรียกและได้เจอน้องสาวของฉัน
โจยอน
อ่าวปั้นแป้งมาแล้วหรอ
ปั้นแป้ง
พี่ๆกินอะไรกันยัง
เป่าเป้ย
มันอาร์มเสียน่ะปั้นแป้งเจอเรื่องนิดหน่อย
เป่าเป้ย
ก็มันไปเดินชนกับใครไม่รู้
เป่าเป้ย
ยิ่งนิสัยมันนะพร้อมบวก
ปั้นแป้งนึกคิดสักพักแล้วตอบขึ้นมาว่า
โจยอน
คนที่ปฏิเสธแกตอนอายุ 14 น่ะหรอ
ปั้นแป้งได้ตอบด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
ฉันและคนอื่นๆได้มองไปจุดๆเดียวมีชาย 3 คนได้เดินตรงมาที่พวกฉัน
พวกเขาคือลูกของเพื่อนพ่อแม่ฉัน
นํ้าเหนือ นิ่ง อบอุ่น คิดก่อนพูดตลอด และที่สำคัญคือเขาหล่อมากด้วย
คนที่สอง เมฆ เป็นคนเฮฮามีอารมณ์ขันตลอดเวลารักเพื่อนมากแต่เขาคิดยังไงกับน้องฉันนะ
คนสุดท้าย ไบร์ท สุขุมเยือกเย็น มีอะไรในใจตลอดเวลาแต่เขาไม่พูด ฉันน่ะไม่ชอบหน้าหมอนี่เลยด้วยซํ้า
เขาทำให้น้องสาวฉันเสียใจซํ้าซาก คิดแล้วโมโห
เมฆ
กินอะไรกันรึยังครับเนี้ย
ฉันมองที่ไปร์ทแล้วแบะปากเล็กน้อยด้วยความไม่ชอบขี้หน้า
ฉันมองแรงใส่ไบร์ทเล็กน้อย
นํ้าเหนือ
เดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะเอานะ
นํ้าเหนือ
กินอะไรหน่อยเถอะ
เมฆ
ต้องกินเยอะๆตัวจะได้ยืดๆนะ
ปั้นแป้ง
ให้หนูไปซื้อเป็นเพื่อนมั้ยพี่
โจยอน
จะยกโขยงกับไปเป็นมาเฟียหรอคะ
โจยอน
พวกหนูไปสามคนก็พอแล้ว
ตามมา
"ทำไมฉันต้องเดินกลับบ้านคนเดียวด้วยเนี่ย"
ปั้นแป้ง
แต่ว่ามันขึ้นได้หนึ่งคนค่ะพี่
ปั้นแป้ง
พี่ขึ้นไปเลยก็ได้
"ดีนะที่ฉันพกอาวุธป้องกันตัวมาด้วย นึกแล้วเชียวว่าต้องมีวันนี้"
ขณะนั้นฉันได้ยินเสียงเท้าตามมาตลอดทาง ฉันเลยหยิบอาวุธขึ้นมา
ฉันแกว่งอาวุธไปทางคนๆนั้น
พร้อมกับคำถามมากมายที่เข้ามาในหัวของฉัน
เขาคิดว่าฉันเป็นปั้นแป้งหรอ
ฉันถอนหายใจสั้นๆกัดฟันและทำตามเขา
ไบร์ท
เธอเก่งภาษาเกาหลีใช่มั้ย
ชายตรงหน้าได้พูดอย่ากล้าๆกลัวๆ
โจยอน
ทำไมฉันถึงต้องสอนด้วย
ไบร์ท
ฉันพอรู้ๆมาบ้างว่าเธอ..
ชายตรงหน้าฉันแสดงสีหน้าเจ้าเล่ห์ปนยิ้ม
ไบร์ท
เห็นว่าแม่เธอน่ะกดดันมากเลยสินะ
ไบร์ท
เธอสอนภาษาให้ฉันสอนเลขให้เธอ ไม่แฟร์หรอ
ฉันหยุดคิดสักพักและลังเลว่าจะตอบอย่างไร
โจยอน
เดี๋ยวฉันให้คำตอบพรุ่งนี้
ฉันได้พูดเสียงเบาเพื่อให้อีกฝ่ายไม่ได้ยิน
ฉันตัดสินใจเดินออกมาเเละมุ่งหน้าไปที่บ้าน
"ดีนะที่บ้านอยู่ไม่ไกลมาก"
ฉันได้เดินเข้ามาได้บ้านแต่ในบ้านนั้นได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย
หยาดฟ้า
แกปล่อยให้พี่แกเดินได้ยังไง!!
ปั้นแป้ง
หนูขอโทษรถมันเสียค่ะ....
ฉันได้เห็นหญิงมีอายุกำลังตบตีสาวน้อยอยู่
ปั้นแป้ง
มันนั่งได้แค่คนเดียวค่ะ....
สาวน้อยร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด
หยาดฟ้า
แกก็ควรให้พี่แกนั่งมาสิ!!
หญิงมีอายุกำลังง้างมือเพื่อจะตบอีกฝ่าย
หญิงมีอายุหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงของฉัน
หญิงคนนั้นได้วิ่งมาและโผลเข้ากอดฉัน
หยาดฟ้า
รู้มั้ยแม่เป็นห่วงแทบเเย่
ฉันเหลือบตามองไปทางปั้นแป้งเพื่อมองดูว่าเธอไม่เป็นอะไรมาใช่มั้ย
โจยอน
ขึ้นไปข้างบนก่อนเถอะ
แอดเองจ้าาา
เป็นไงบ้างทุกคนน
แอดเองจ้าาา
เพิ่งออกได้สองตอนสนุกกันมั้ยยย
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ไม่ได้สร้างจากเรื่องจริง เป็นเพียงแค่เรื่องสมมุติที่ผู้แต่งสร้างขึ้นมาเท่านั้น และบุลคลในรูปไม่ว่าจะเป็นศิลปินหรือนักแสดง ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องทั้งสิ้น
เรียน
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ไม่ได้สร้างจากเรื่องจริง เป็นเพียงแค่เรื่องสมมุติที่ผู้แต่งสร้างขึ้นมาเท่านั้น และบุลคลในรูปไม่ว่าจะเป็นศิลปินหรือนักแสดง ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องทั้งสิ้น
โจยอน
เมื่อนายเข้าจนออกเสียงได้ฟังออก ก็ถือว่ายุติการสอนแล้วกัน
โจยอน
ก็แล้วแต่นะถ้าจะไม่เรียน
ฉันกัดฟันกับความกวนของเขาความกวนนั้นทำฉันโมโห
โจยอน
เปลี่ยนใจทันดีมั้ยเนี้ย
โจยอน
เอาเป็นว่าเริ่มตอนเที่ยงเลยค่ะ
โจยอน
เออมึงตอนเที่ยงอะกูมีธุระฝากน้องกูด้วยนะ
โจยอน
ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวกูเลี้ยง
ฉันได้เดินผ่านตรงที่แม่บ้านทำน้ำหกไว้ ฉันจำได้ว่าจรงนั้นมีป้ายระวังลื่นอยู่ด้วย แต่ฉันไม่ได้สังเกตเนี่ยสิ
ร่างของฉันค่อยๆทิ้งตัวลงแต่อยู่ๆก็มีร่างหนามารับฉันไว้
ฉันตกใจมากหัวใจเต้นเร็วที่สุดที่ฉันเคยเป็นหัวใจฉันหลุดไปอยู่ตาตุ่มเลยล่ะ
โจยอน
พี่นํ้าเหนือใช่มั้ยคะ
ฉันเดินออกมาจากเขาอย่างช้าๆและตรงไปหาเพื่อนของฉัน
เป่าเป้ย
เทพบุตรขี่ม้าขาวป่าวอะ
โจยอน
ก็มาให้นายเรียนไงย่ะ
โจยอน
เริ่มเรียนกันได้แล้ว
ไบร์ท
ถ้าฉันเก่งเกาหลีขึ้นมานะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
