สวัสดีครับผมเป็นนักเขียนนิยายครับเมื่อวานเพิ่งส่งตีพิมร์ไปได้รับเงินกอนแรกเลยละครับเพราะหลังจากแต่งนิยายเรื่องนี้ตอนต้นๆที่ลงตีพิมพ์ไปมีผู้อ่านเยอะพอสมควรและนิยายของผม ผมดีใจมากเลยละครับที่การแต่งนิยายของผมจะดังและปังปุรีเยขนาดนี้ไม่คิดเมื่อกันว่าจะดังขนาดนี้ต้องขอบคุณทุกคนที่เค้ามาอ่านเข้ามาให้กำลังใจผมจนมายืนอยู่จุดนี้ได้ผมแต่งมาเกือบ5ปีแล้วครับแต่งมาหลายเรื่องก็มีคนอ่านเยอะนะครับแต่ไม่ถึงคันปังชวิตผมตอนนี้มันดีมากๆเลยละครับ อะลืมบอกไปผมไม่ใช่ใช่แท้ครับไม่ใช่ผู้ชายอะอืมก็ปรับมันนันหละครับ ประสบการณ์ในชีวิตก็มากพอที่จะให้ผมได้ใช่ชีวิตต่อในการเขียนเรื่องต่างๆในความคิดของผมแต่อยู่มาวันหนึ่งผมก็ดังสลบไปเพราะมีโจรเข้าบ้านแล้วตีไปที่ท้ายทอยผมยังจังเข้าเรื่องเลยนะครับ

ก่อนหน้านั้น

ผมตื่นขึ้นมาในห้องแห่งหนึ่งมันเป็นห้องแดงที่มีขวดหล้า ขวดเบียร์มีทั้งผู้ชายผู้หญิงนอนกันเป็นแทบ 'นี้มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย'เรามาอยู่ที่ไหนกันจำได้ว่ามีโจรขึ้นบ้านนิแล้วที่นี้ที่ไหนหรือว่าไม่คงจะไม่ใช่แน่อย่าคิดแบบนั้นนะไอ้ยู 'แล้วถ้าพวกมันมาขายเราจริงๆละ'จะทำยังไงดี อยู่ๆก็มีแสงจากข้างบนหัวปรากดตัวหนังสือและมีคนที่ไหนไม่รู้พูดขึ้นไม่เห็นตัว

'ขอต้องรับนายท่านได้รับภระกิจในเรื่องฉันคือผู้ก่อการรักทว่านวนิยายเรื่องนี้พวกเราเลือกท่านเพราะท่านมอบสมแล้วขอฝากด้วย แต่ถ้าท่านไม่ทำตามเนื้อเรื่องท่านจะไม่ได้กลับโลกเดิมเพราะงั้นท่านจงทำหน้าที่ให้เต็มที่กับบทบาทตัวละครด้วยนะ มีอะไรเรียกได้ไปละ' ผมยืนอึ้งกับเหตุการณ์เมื่อกี้อย่างทำใจไม่ได้นี้มันเกิดอะไรขึ้น!!!

หลังจากนั้นผมก็เดินออกจากห้องนั้นเพราะรู้แล้วว่าตัวเองนั้นอยู่ในโลกของนวนิยายในเรื่องไปซะแล้ว

ตอนนี้ไว้แค่นี้ก่อนนะทุกคนอาจเขียนผิดแยอะ55ขออภัย

ขอให้อ่านกันสนุกนะทุกคน

ลงให้สามตอนเลยวันนี้

ปัจจุบัน

'เราเป๋นตัวร้ายสินะเห้อ' ตอนนี้ผมกลับเค้าห้องส่วนตัวของเจ้าของร่างบ้านมันโครตใหญ่อย่างกับวังแน่ มีคนรับใช่และคนส่วนตัวคนหนึ่งเป็นชายตัวเล็กอายุนะจะ22ดูเด็กแต่เอ๋กูดูเด็กว่ามันอีกอายุผมนะจะ24เพราะในลายละเอียดผมก็ประมาณนี้ครับสูง180น้ำหนัก52ตัวผอมบางเอ๋แปลกๆบางนะแต่มีซีกแผกอยู่นิดหนึ่งพอจะเป็นตัวร้ายได้บ้างละลืมบอกเรื่องนี้เป็นนวนิยายวายนะทุกคนเป็นไงละรู้ยังที่เราไม่ปติเสธอะไรเพราะดีใจที่ได้อยู่ในนิยายเรื่องนี้อยากเห็นหน้านายเอกกับพระเอกจะแย่แล้ว55

เตอร์ชายหนุ่มรูปหล่อเจ้าของ ball casinoเปิดมาร้านแห่งหนึ่ง นั่งมองนายเอกอยู่เธอตัวเล็กแซ็กซี่น่ามองชวงหลงหลายในสายตาผมมาก ตอนนี้เธอขวงชายไปห้องน้ำสักพักก็เดินออกมาผมเห็นแบบนั้นจึงคิดว่าเธอคงกินไม่เลือกสินะงั้นเค้าก็พอจะมีโอกาศที่เย**เธอ 'หึแล้วเจอกันนะคนสวย'

วันรุ่งเช้า

ก๊อกก๊อกก๊อกก๊อก'ใครมันมาค้อประตูว้ะโครตหน้ารำคัญ'ไม่ทันไรผมก็ได้ครึ้งหนึ่งของตัวของร่างไม่รู้ทำไมแต่ผมรู้สึกหัวร้อนมากเวลามีคนรบกวนเวลานอนของผมทันๆที่ไม่เคยเป็นมาก่อน"ใครว้ะค้ออยู่ได้" 'เอ่อๆมาแล้ว'ผมเปิดประตูให้คนที่มันค้อๆอยู่ได้ดูสิมันเปิดใครพอผมเปิดประตูได้เท่านั้นผมว้ะร่างสูงใหญกว่าตนแต่นะเป็นน้องชายผมคงไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอนหึ

ไงพี่จะกินบ้านกินเมืองหรือไง'ใช่ครับนั้นน้องชายผมคนนี่ชื่อแคนเธอกลับมาจากต่างประเทศจาก6ปีที่ไปเรียนต่อจากต่างประเทศ 'กลับมามีอะไรหรอ'ผมพูดเสียงอ่อนกับมัน'เอ่อขอโทษนะพอดีไม่ชอบให้ใครรบกวนเวลานอนนะแคน,น้องกลับมาเซอรไพรส์พี่แง่หล่อขึ้นป่ะ"น้องชายพูดไปยิ้มไป"เป็นไงเรา"ดูเป็นไงบ้าง"'ดูเด็กเหมือนเดิม'"โถ่เราอุสาเปลี่ยนแปลงตัวเองขนาดนี้นะพี่ชมบ้างก็ได้"ทำหน้าอ้อนใส่"ก็ดูดีขึ้นมากแต่ตัวใหญ่กว่าพี่อีกนิสิพี่งอนครับ เพราะงั้นเด็กน้อยเอ๋ย"ผมลุบหัวอีกคนขยี้ไปมาพร้อมส่งรอยยิ้มให้อีกคน พี่ครับผมเอาของกลับมาให้รับรองพี่ต้องชอบมันแน่ๆอะ

ผมรับมา"เปิดดูเลย'ผมเปิดดูก็พบว่านั้นมันเป็นตุ๊กตาซึ่งผมชอบมากมันมันมีหลายตัวซึ่งเจ้าของร่างนะจะชอบเมื่อกันตรงปกเลยก็ว่าได้ "ดูดีใจขนาดนั้นเชว55"ก็คนมันชอบอะให้ทำไงได้ "ป่ะลงไปทานข้าวกันเถอะพี่ออสโรสพ่อกับแม่รออยู่"อะได้"ครับ'"พี่ออสโรสดีใจมั้ยพ่อกับแม่กลับมา"เราก็พอรู้เกี่ยวกับครอบครัวนี้บ้าง"อืม'ผมยิ้มให้น้องชายเดินลงไปข้างหลัง"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่"ผมนิ่มไหว้ท่านเสร็จก็นั่งลงเก้าอี้'เอ๋อ..นี้ค่ะคุณชาย'ป้านีแม่บ้านยกข้าวมาไว้ตรงหน้าผม"นี้พี่ออสแกเป็นอะไรห้ะดูทำเข้า"ผมมองไปที่แม่เจ้าของร่าง"อะไรหรอครับผมทำอะไรผิด"พูดเสร็จจองมองแม่บ้านป้าเธอสั่นเป็นเจ้าเข้า"พี่ออสทำตัวดีๆหน่อยครับนั้นป้านีนะเค้าอยู่กับเรามานานพอจะเป็นครอบครัวแล้วนะครับพี่ออสดีกับป้าเค้าหน่อยสิหื้ม"'ครับ''จุๆแม่บ้านที่สั้นเพราะกลัวจุจุก็ทำของตกผมตกใจแบบเลียงไม่ได้,เห้ยย ,พี่ออสโรสอย่าหัวเสียไปเลยนะกินข้าวๆ,กันที่ผมตกใจทำให้ใครหลายคนเค้าใจผิด "พ่อกับแม่สายหัวไปมา หลังจากทานข้าวกันเสร็จน้องชายสุดที่รักชวนไปเดินเล่นไปห้างผมก็ปติเสธไม่ได้น้องรักเขาอะนะเห้อ "พี่ออสโรสอยากได้นิยายไปดูกัน"เข้าร้านกัน "ไงหึหึ ไม่เจอกันนานเลยนะ""เอาพี่เบสท์ชอบอ่านนิยายเหมือนกันหรอครับ"'ไม่ครับพอดีเห็นใครบางคนเดินเข้าร้านนี้เลยตามมานะครับน้องเตอร์กลับมาตอนไหนหรอครับเนี้ย" มันพูดไปมองมาที่ผมไปแล้วกลับไปคุยกับน้องผมต่อ 'มึงใครว่ะ'จบคำนั้นคนทั้งสองมองมาทางผม ติ๊ดติ๊ดติ๊ดคนนี้คือรุ่นพี่ของผมสมัยมัธยมชื่อเตอร์สูง182ตี๋ๆน้ำหนัก75รูปร่างใหญปัจจุบันเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงตัวพ่อ ""พี่พูดว่า มึงเป็นเหี้ยไรมาคุยกับน้องกูสนิกสนม' "'นี่เตอร์ชอบมันหรอซื้ออยู่มั้ยพี่เมือยตัวหมดแล้ว ครับกลับกัน'นี้จะไปไหนก็ไปๆน่ารำคัญ

ยังไม่หายโกรธเรื่องนั้นอีกหรอเนี้ยยอนไปอดีต(พี่เตอร์ผมชอบคนๆหนึ่งอยู่อะพี่สอนผมจีบหน่อยผมแม่งโครตชอบอะ ใครหรอ