สวัสดีผมชื่อไทม์ช่วงปิดเทอมนี้อยู่บ้านเฉยๆก็คงน่าเบื่อไปเลยหาข้ออ้างมาเที่ยวบ้านคุณปู่

ที่จริงคุณปู่ของผมหน่ะเสียไปนานแล้วหล่ะแต่ว่าคุณพ่อก็ไม่คิดจะขายบ้านหลังนี้ผมได้ยินมาว่าในบ้านหลังนี้มีขุมสมบัติของคุณปู่อยู่ก็เลยว่าจะมาหาดูสักหน่อย

แต่ว่ากว้างขนาดจะหาเจอได้ยังไงเนี่ย

หาอยู่นานจนในที่สุดผมก็ไปสุดตาเข้ากับปุ่มที่ถูกซ่อนอยู่ด้านหลังเตาผิง

แหมๆซ่อนเนียนใช้ได้ถ้าไม่มีเวลาว่างทั้งวันก็คงหาไม่เจอหรอก

"เอาหล่ะไหนดูซิ"

หนักชะมัด!นั้นสินะผมเองก็ไม่ได้ออกกำลังกายบ่อยๆสะด้วยเรียกว่าแทบไม่ออกเลยดีกว่าหล่ะมั้ง

แต่คุณปู่เองก็ไม่น่ามีแรงยกเตาผิงที่หนักขนาดนี้ได้เหมือนกันจะขอให้ใครช่วยก็ไม่ได้เดี๋ยวเขารู้อีกว่าว่ามีทางลับอยู่

(ถ้าไม่มีใครรู้เท่ากับว่าคุณปู่สามารถเปิดมันได้ด้วยตัวเอง?)

(ไม่สิ!ปุ่มนี้มันอยู่ไม่ไกลจากขอบเตาผิงมากเท่ากับว่าถ้าเอาอะไรสักอย่างมากดก็น่าจะถึงอยู่)

"ไหนดูสิมีอะไรใช้ได้บ้าง"

ดูท่าโชคจะเข้าข้างผมนะวันนี้กิ่งไม้ตรงนั้นน่าจะพอใช้ได้อยู่

เอาหล่ะนะ

3

2

1

.

.

.

ใช้ได้จริงๆด้วย

แต่ว่าในนี้มืดชะมัด...พรึ่บ!!!

อ่า...ดูท่าไฟในนี่ยังไม่เสียนะเนี่ย

แล้วขุมสมบัติที่ว่านี้คือหนังสือหรือเนี่ย!?

นึกว่าจะมีอะไรตื่นเต้นกว่านี้แต่ไหนๆก็มาแล้วขอหยิบหนังสือไปสักเล่มแล้วกัน

โอ้ย!!!

ให้ตายสินี้อะไรเนี่ย

"Soldier Poet King"

หนังสือ?

ไม่สินิทานหรอ?

เก่าน่าดูเลยแฮะ

ไม่มีที่มาไม่มีชื่อผู้เขียนเรียกว่าแทบไม่มีอะไรให้รู้เลยว่ามาจากไหนแต่อ่านจากปกแล้วก็พอจะเดาได้ว่าเกี่ยวกับอะไร

"ทำปกออกมาสวยชะมัดเลยนะ"

เอาเป็นว่าในเมื่ออะไรสักอย่างบันดาลใจให้เจอหนังสือเล่มนี่ก็เอาเล่มนี้ไปอ่านเนี่ยแหละ

เดินดูอีกสักหน่อยก็เจอโต๊ะอ่านหนังสือกับตะเกียงน้ำมัน

น่าเสียดายนะแต่ว่าผมจุดตะเกียงน้ำมันไม่เป็นอีกอย่างถ้าจุดสุ่มสี่สุ่มห้ามีหวังไฟได้ไหม้แน่

ในเมื่อไม่มีใครรู้จักห้องหนังสือนี้งั้นผมจะขอยึดเป็นฐานลับของผมไปเลยก็แล้วกัน

สิ่งที่คิดได้ตอนนี้คือต้องไปเอาโคมไฟจากในห้องมาก่อนแล้วก็เอาขนมมาตุนเอาไว้แต่ว่าคิดไปคิดมาขนมคงไม่ต้องหรอกยังไงสุดท้าย2ทุ่มผมก็ต้องกลับบ้านอยู่ดีเอาหล่ะไว้พรุ่งนี้มาดูใหม่ดีกว่า

.

.

.

วันนี้ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษอาจจะเพราะยังติดใจห้องลับกับหนังสือนั้นไม่หายหลังจากกินข้าวเช้าเสร็จผมเลยรีบวิ่งออกจากบ้านเพื่อไปที่บ้านคุณปู่โดยไม่ลืมที่จะพกเงินค่าข้าวเที่ยงและโคมไฟไปด้วย

ถึงสักทีบ้านคุณปู่อยู่ไกลขนาดนี้เลยหรอหรือเพราะไม่เคยได้ออกกำลังกายตอนเช้ากันนะ

พอไปถึงผมก็ไม่รอช้าวิ่งไปหยิบกิ่งไม้ใกล้ๆแล้วเปิดเข้าไปในห้องลับทันที

เดินตรงไปที่โต๊ะอ่านหนังสือความรู้สึกคุ้นเคยทั้งๆที่ไม่เคยมาเนี่ยมันทำให้รู้สึกอบอุ่นได้เหมือนกันนะ

อืม...ยกตะเกียงน้ำมันไปไว้ตรงอื่นก่อนดีกว่าจะได้มีที่ตั้งโคมไฟ

เพิ่งสังเกตุว่าตรงหน้าโต๊ะมีหน้าต่างด้วยพอเปิดม่านออกก็สว่างขึ้นทันตาเลยแฮะ

ไหนดูหน่อยอยู่ไหนแล้วนะ

ตุบ!!!

โอ้ย!!!

นี่มันวิธีสร้างความประทับใจฉบับหนังสือเล่มนี้รึไง!?

เดาได้เลยพรุ่งนี้มาก็คงโดนอีก

.

.

.

Chapter1: preface

.

.

.

นานมาแล้ว ณ อาณาจักรแห่งหนึ่ง

มีผู้เป็นใหญ่ของอาณาจักรอยู่3ตระกูล

1.Cruz

2.Armando

3.Griffin

แต่ละตระกูลจะมีสัญลักษณ์แตกต่างกันออกไป

ตระกูลCruz สัญลักษณ์ มงกุฎ

ตระกูลArmando สัญลักษณ์ ดาบ

ตระกูลGriffin สัญลักษณ์ ขนนก

ผู้สืบทอดของแต่ละตระกูลจะถูกคัดเลือกตามความสามารถแต่ก็มีบางครั้งที่เกิดการฉ่อโกงขึ้นและท้ายที่สุดผู้กระทำผิดก็จะได้รับโทษเป็นเช่นนี้มานานจนกระทั่งถึงยุคแห่งการล่มสลาย

ยุคของ ทหารที่ถูกประนามว่าเสียสติเพียงเพราะรักใคร่ชอบพอในเพศเดียวกัน

ยุคของ กวีที่ถูกเข้าใจผิดจนเป็นเหตุให้ไฟชีวิตได้ดับลง

ยุคของ ราชาที่เสียสละเพื่อทุกคน

.

.

.

เข้าใจยากจังเลยแฮะแต่เนื้อเรื่องก็น่าสนใจดีเหมือนกันใครเป็นคนเขียนกันนะดูเหมือนหนังสือนิทานเลย

ยุคของ ทหารที่ถูกประนามว่าเสียสติเพียงเพราะรักใคร่ชอบพอในเพศเดียวกัน

น่าสงสารจังเลยนะ

ยุคของ กวีที่ถูกเข้าใจผิดจนเป็นเหตุให้ไฟชีวิตได้ดับลง

เข้าใจผิดเรื่องอะไรกันนะ

ยุคของ ราชาที่เสียสละเพื่อทุกคน

ดูเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่จังนะ

หืม?สองทุ่มแล้วนี้นารีบกลับบ้านดีกว่า

.

.

.

End chapter

"ไทม์ลูกจะไปไหนหน่ะ?"

แย่หล่ะโดนจับได้สะแล้ว!เอายังไงดี

"เออ...ผมจะไปบ้านลุงทอมสันหน่ะครับ"

"อ้อไปเล่นกับเจมส์ใช่มั้ยหล่ะ?"

"กลับมาให้ทันข้าวเย็นด้วยนะ"

"ครับ"

เกือบไปแล้วๆเกือบโดนจับได้แล้วมั้ยหล่ะ

เพราะตื่นเช้าเร็วกว่าปกติหรอ

เอาเถอะไม่โดนจับได้ก็พอแล้วแต่ขอให้แม่ไม่ไปตามที่บ้านลุงทอมสันก็พอ

ขอโทษที่ต้องโกหกครับ(⁠｡⁠•́⁠︿⁠•̀⁠｡⁠)

พอมาถึงผมก็ไม่รีรอที่จะเข้าไปในห้องลับนั้นทันทีที่ต้องบอกว่าตอนนี้ผมไม่คิดว่ามันเป็นห้องลับอีกแล้วดูเหมือนห้องสมุดขนาดย่อมๆซะมากกว่าแต่ผมก็ชอบมันนะปิดเทอมหน้าไว้มาหาหนังสือเล่มอื่นๆอ่านอีกดีกว่าแต่ตอนนี้คงได้เวลาหาเจ้าหนังสือเจ้ากรรมแล้วและแน่นอนว่าผมเตรียมตัวมาอย่าดี

ตุบ!!!

555+ไม่ได้แอ้มผมหรอก!

บอกแล้วไงว่าผมเตรียมตัวมาดี

ผมหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาแล้วเดินไปที่โต๊ะอ่านหนังสือเปิดหน้าต่างแล้วเริ่มอ่านต่อจากตอนที่อ่านค้างไว้

.

.

.

chapter 2: beginning of the end

.

.

.

ผู้สืบทอดของทั้งสามตระกูลในยุคนี้เป็นผู้มีความสามารถที่หาได้ยากถ้าจะให้เรียบเรียงก็คงจะหมดเล่มหนังสือแล้วแต่นอกเหนือจากความสามารถที่มีมากมายนั้นก็คงเรียกได้ว่าทั้งสามเป็นผู้มีบุญและมีชะตาต้องกันเนื่องด้วยทั้งสามเกิดในวันเดียวกันเวลาเดียวกันราวกับฟ้าลิขิตไว้

Orgar Cruz ผู้สืบทอดของตระกูลCruzเป็นผู้ที่มีรูปโฉมงดงามหาใครเปรียบจึงถูกแต่งตั้งให้เป็นรัชทายาทสืบบัลลังค์ต่อไป

Lunar Griffin ผู้สืบทอดตระกูลGriffinเป็นผู้ที่มีเสียงที่ไพเราะว่ากันว่าเสียงของนางสามารถทำให้สัตว์ร้ายเชื่องได้เลยทีเดียว

Post Armando ผู้สืบทอดตระกูลArmandoเป็นผู้แข็งแกร่งที่หาได้ยากพลังของเขาสามารถสยบมังกรที่ดุร้ายให้ศิโรราบได้ด้วยมือเปล่า

แต่ใครจะไปรู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น

.

.

.

"ไทม์!!!"

"นายอยู่ไหนหน่ะ"

โถ่!โดนขัดจังหวะการอ่านไม่พอยังต้องแอบไม่ให้โดนจับได้อีก

"ไปไหนของเขานะ?"

รีบๆออกไปทีเถอะน่า

"ไทม์!!!"

"ไม่อยู่ในนี้หรอกหรอ"

เสียงฝีเท้าเดินจากไปแล้วช่วงนี้คงต้องงดมาที่ห้องสมุดลับนี่สักพักแล้วสิถ้าไม่อย่างโดนจับได้ก็ต้องทำตัวให้ปกติเอาเถอะเก็บหนังสือแล้วออกไปยืดเส้นยืดสายบ้างก็ดีเหมือนกัน

.

.

.

End chapter