สวัสดีครับ ผมชื่อ ข้าวปุ้นนะครับ ผมอายุ 17 ปี

บ้านผมมีฐานะปานกลาง เเต่ตอนนี้เเม่ผมติดหนี้หลายล้าน

ผมอยู่กับเเม่สองคน ส่วนพ่อเขาหายไปไหนผมก็ไม่รู้

เเม่ไม่เคยบอกผม

เกี่ยวกับพ่อสักเรื่องเลย ผมเลยเลือกที่จะไม่ถาม

เพื่อความสะบายใจของแม่ผม 

เเม่ผมเป็นคนขายข้าวเหนียวหมูปิ้ง ผมก็ช่วยเเม่ขายของประจำตอนเช้าทุกวันบ้านผมอยู่ใกล้กับโรงเรียนเทพวรเวศวรุศ 

ซึ่งเป็นโรงเรียนเอกชรที่ผมเรียนอยู่ตอนนี้ด้วยครับ 

ทุกคนคงสงสัยสินะครับ

ว่าทำไมผมถึงได้มาเรียนที่โงเรียนนี้ได้ ผมได้ทุนครับ 

ผมได้เป็นคนเรียนเก่งนะครับ ผมเรียนไม่เก่งเลย กีฬาก็เล่นไม่เป็นซักอย่าง

ผมก็ยังไม้รู้ว่าผมได้ทุนมาเรียนได้ไง

หรืออาจเป็นเพราะบ้านผมอยู่ใกล้โรงเรียนก็เป็นไปได้

บ้านที่ผมว่าเรียกมันว่าห้องเล็กๆดีกว่าครับถึงจะถูก 

เเต่ก็ดีเเล้วครับเพราะ

ทางเจ้าของห้องเช่าเขาให้ค่าเช่าถูกมากๆ

แม่ผมเขาถึงเลือกที่ดีเป็นที่ทำมาหากินและที่อยู่ หรือที่นอน 

ที่ผมกับเเม่เรียกมันว่าบ้าน

.....................................................................................................................

วันนี้เป็นเป็นวันเปิดเทอม วันเเรกของการเรียนชั้นม.5 ครับ

หลังจากปิดเทอมไปนานถึง4เดือน ตอนนี้ผมก็กำลังช่วยเเม่ขาย

ข้าวเหนียวหมู่ปิ้งช่วยเเม่ทึกวันอย่างเคย

เปิดเทอมวันนี้ทำให้วันนี้มีนักเรียนมาซื้อกันเยอะมาก 

ขณะที่ผมกำลังก้มหน้ากมตาขาย ก็ถึงคิวผู้ชายคนหนึ่งเขาใส่ชุดนักเรียน

เหมือนผมเพราะเขาอยู่โรงเรียนเดียวกับผม ผมจำเขาได้ดี เขาเป็นคนที่

หล่อ สูง ขาว เรียนเก่ง เเละที่สำคัญผมดับเขาเราเรียนอยู่ม.5เหมือนกัน

เขาเป็นเด็กห้อง1 ส่วนผมเด็กห้อง5 ผม้ขากับเจอกันบ่อยมาก

เพราะห้องผมกับห้องเขาเป็นห้องบัดดี้กัน บางวิชาก็ได้เรียนด้วยกัน

และที่สำคัญผมเเอบชอบเขา

ผมแอบชอบเขาตอนผมขึ้นม.4 

วันนั้นผมยังจำได้ดีไว้ผมจะมาเล่าให้ฟังนะครับ

ภาคิน: เอาหมู้ปิ้ง5 ไม้ ข้าวเหนียว1 

ผม: ครับ .......ทั้งหมด30บาทครับ 

ตอนนี้ผมตื่นเต้นมากครับ

เพราะผมไม่เคยคุยกับเขาเลย ผมไม่กล้ามองหน้าเขาเลยครับ 

จนเขาเดินออกไป ผมไม่เคยคิดเลยว่าผมจะได้คุยกับเขา

หลังจากช่วยเเม่เสร็จ ก็เป็นเวลา7.50น. 

ผมก็กอดเเม่เเล้วรีบเข้าไปโรงเรียนให้ทันเเถวเลยครับ5555

ตอนนี้ ....ผมกำลังนั่งเรียนอยู่ครับ 

เปิดเทอมวันนี้โคตรน่าเบื่อ 

ผมเป็นคนที่เรียน ไม่รู้เรื่องครับ 

ตอนนี้ผมได้เเต่มองนอกหน้าต่าง........

ผมไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทครับ 

มีคนเดียวมันชื่อบาส มันเป็นคนเดียวที่คุยกับผม 

ไปไหนกับผม เเต่ผมก็ไม่ได้บอกมันหรอกนะครับ

เรื่องที่ผมเเอบชอบภาคิน ตอนนี้ภาคินคงนั่งเรียนอยู่สินะ

ว่าเเล้วผมแอบไปดูเขาดีกว่า (555)

ผมก็ไม่รู้ทำไมผมถึงชอบเขาขนาดนั้น 

ทั้งที่ผมก็เป็นผู้ชาย อย่าว่าแต่ผมเลย 

คนทั้งโรงเรียนเลยต่างหาก ที่ชอบภาคิน 

แม้เเต่ผู้ชาย

ขนาดเพื่อนผู้ชายกลุ่มเดียวกับภาคินก็ต้องเเอบชอบภาคิน

เชื่อผมดิ ผมดูออก 5555

เเง่ละ...ก็ภาคินเขาหล่อ รวย เรียนเก่ง ใครๆเขาก็ต้องการภาคินเขาเป็นแฟนทั้งนั้นเเหละ ......เเม้กระทั่งผม 555 

ตอนนี้ผมเดินผ่านหน้าห้องเขาเเล้ว เห็นเขานั่งเรียน อยู่เเค่นี้

ก็มีความสุขเเล้ว ผมมองได้เเปบเดียว ก็ต้องรีบๆเดินผ่านเร้วๆ เด่วคนจะสงสัย เอา5555.......

เดี๋ยวผมไปเข้าห้องน้ำดีกว่า....จะได้ไม่เสียเวลา 

ระหว่างที่เข้าห้องน้ำ ผมก็นั่งคิดอะไรเพลินๆ ระหว่างปลดทุกข์ (555) ผมก็ร้องเพลง ไปเลื่อยๆ ท้องต้องเสียเเน่นอน เลย จนต้องร้อง ซีด ...ซีด อ้า .. โอ้ย ...อ่อ ซีด....จนเสร็จ

กว่าจะอึ เสร็จ เสียเเรง ไปเยอะเลย โคตรจะเพลีย 5555 

ผมเปิดประตูออกมา ผมก็ตกใจมาก 

เพราะคนที่ยืนสูงหน้าประตูห้องน้ำผม ก็คือภาคิน 

ผมตกใจ ใจสั่นมาก ผมอยากเดินไปเเต่ไปไม่ได้เพราะเขายืนกั้นผมอยู่ 

ผมเลยต้อง ยืนนิ่ง หวังว่าเขาจะถอยออกไป เเต่ผ่านไปนาน2นาที 

เขาก็ยังยืนนิ่ง ตัวเเข็ง ไม่ได้เขยิบ ออกไปเลย เเม้เเต่น้อย 

จนผมต้องพูดเรียกสติเขา 

ผม: เอ่อ....ภาคินครับ.....นายๆ เป็นไรรึเปล่า 

เขาก็ยังยืนนิ่ง

ตอนนี้ผมเป็นห่วงเขา ผมคิดว่าเขาน่าจะไม่สบาย เเน่ๆ เพราะเขายืนนิ่งมากๆ ผมจึงยื่นมือไปสัมผัสตัวเขา เขาสะดุ้ง อย่างเเรง 

จากนั้นเขาก็วิ่งออกจากห้องน้ำไปอย่าเร็วเลยครับ ผมตกใจมาก 

ผมคิดว่าเขาต้องโกรธผมเเน่ๆเลย ที่ผมไปสัมผัสตัวเขา 

โถ่....... ผมไม่น่าไปจับตัว เขาต้องโกรธผมมากเเน่ๆ

ไอ้ข้าวปุ่นโง่เอ้ย ....อยู่ดีไม่ว่าดี กลายเป็นคนที่เขาเกลียดจนได้ 

ผมต้องไปขอโทษ ไม่งั้ย ผมนอนไม่หลับเเน่ๆ 

ตอนนี้ผมก็ได้เเต่นั่งคิด

ว่าจะไปบอกขอโทษเขายังไง...... ...........

จากที่ผมโง่อยู่เเล้ว ตอนนี้ผมยิ่งโง่เขาไปอีก

ก็เพราะผม ฟังที่ครูเขาพูดไม่รู้เรื่องเลยอะดิ สมองผมมันมีเเต่เรื่องเขาไปเเล้ว.................................

พักเที่ยง.........

ผมประหยัด มีห่อข้าวเหนียวหมูปิ้ง มากิน ข้าวเที่ยวครับ

ส่วนไอ้บาสมันไปซื้อข้าวราดเเกง

ผมเลยต้องมารอมันที่ม้าหินอ่อนที่ประจำของพวกผมครับ 

ตรงนี้คนไม่ค่อยมีครับ เพราะมันอยู่หน้าห้องน้ำ55555 ไม่มีใครมาเเย่งด้วยครับ

เพราะส่วนใหญ่เขาจะต้องไปนั่งโรงอาหารเเน่ๆ 

ขนาดกลุ่มภาคินเขาก็นั่งโรงอาหาร 

ผมก็อยากนั่งนะครับ จะได้มองดูภาคินด้วย 

เเต่ ที่นั่ง มันเต็มตลอดเลยครับ ผมเลยต้องตัดปัญหามานั่งข้างนอก ดีกว่าไม่ ต้องไปนั่งเเอดอัดกัน ที่นี่เย็นสบายด้วยเเหละ

ระว่างที่ผมนั่งรอไอ้บาส.......

ผมก็เห็นภาคินครับ.....เขาถือชุดกัฬา เขาน่ามาจะเปลี่ยนชุดเเต่เเปลกทำไมมาเปลี่ยน ชุดที่ห้องน้ำข้างนอกตึก ข้างในตึกก็มีห้องน้ำนิ

เเต่ผมก็หยุดความสงสัยไว้ เพราะผมต้องรีบ ไปบอกขอโทษเขาที่ผมจับตัวเขาโดยเขายังไม่ได้อนุญาต....ผมรีบวิ่ง ไปบังหน้าเขา 

เขายื่นนิ่ง เเล้วเขาก็พูดว่า.....

ภาคิน: มีอะไรไหม

ผม: มีๆ คือ.... คือเราขอโทษนะ เมื่อตอนเช้าที่เราจับตัวนายนะ

เรา ขอโทษนะ ขอโทษนะๆ ขอโทษจริงๆ นะ เราจะไม่จับต้วนายอีก

เเล้ว ยกโทษให้เรานะ 

ผมเห็นเขาเงียบ....เขาต้องไม่ยกโทษให้ผมเเน่ๆ

เเเต่เเล้วเขาก็จับมีผม เเล้วเขาก็ลากผมเขาห้องน้ำไปด้วย

ผมตกใจมาก ว่าเขาจะทำอะไร

เเต่สุดท้ายเขาก็พูดว่า.........

ภาคิน: ถ้าอยากให้ยกโทษ เปลี่ยนชุดให้ฉัน ฉันขี้เกียจ....

ด้วยความที่ผมอยากให้เขาหายโกรธ ผมจึงรีบถอดเข็มขัดนักเรียนเขา

เเต่ยังไม่ได้ถอดเสร้จ เขาก็ พูด ขึ้นมาว่า .......

ภาคิน: เฮ้ย...ฉันพูดเล่น ...จะถอดจริงเลยหรอ ออกไปได้เเล้ว เดี๋ยวฉันเปลี่ยนเอง 

เเต่ผมก็ยังไม่ออกไป เพราะผมคิดว่าเขายังโกรธผมอยู่เเน่......

เขาเลยพูดขึ้นมาว่า....

ภาคิน: ฉันยกโทษให้ เเต่นายต้องออกไปรอฉันข้างนอกเดี๋ยวนี้ เเล้วเฝ้าคนข้างนอกห้ามใครเข้ามาด้วย

ผม: โอเครๆๆ เรารอข้างนอกนะ

ภาคิน: (ถอนหายใจ)

ผมได้ยินเสียงภาคินถอนหายใจจึงหันไปมอง ผมเห็นเขาหลับตาเหมือนกับลัง ระงับสติอยู่ ผมจริงเดิน ออกมา รอเขาข้างนอก.........

................................................................................

................................................................................

..................................................................................................................................................................

เวลาผ่านไป30นาที เขาค่อย ออกจากห้องน้ำมา 

เขาโคตรเขาห้องน้ำช้า จนผมกับบาสกินข้าวกันเสร้จ 

ไอ้บาสมันกำลังเอาจานไปเก็บ ผมเลยหันไปมองทางห้องน้อง เห็นเขาตัวเปียกคงอาบน้ำมั้ง ว่าละ ทำไมช้า ผมยิ้มให้เขา เพื่อให้เขารู้ว่าผมรอเขาอยู่ ...........

เขาพูดว่า....

ภาคิน: ถ้านายอยากให้ฉันหายโกรธ นายต้องมาเป็นเบ๊ฉัน 

ผม: ห๊ะ.. .เบ๊..... เเล้วเราต้องทำไรบ้างละ เเล้วเวลาไหน 

ตอนไหน วันไหน เราไม่มีเวลารอกนะ เราต้องทำงานหาเงิน

นายเข้าใจเรานะ นายก็เห็นเราต้องช่วยเเม่หาเงิน ทำอย่างอื่นเเทนไดไหม นะๆๆ

ภาคิน: นายก็มาทำงานกับฉัน ฉันจะให้เงินนาย เเต่นายต้องฟังฉันทุกอย่าง ทำได้ไหมละ ถ้าทำไม่ได้ ฉันไม่ยกโทษให้นายหรอกนะ

ผม: เอ่ย .... ได้ๆ เเล้วเราต้องเริ่มทำไงนะ

ภาคิน: เริ่มจากมาอยู่กับฉันที่คอนโด .......

...................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

.................................................................................................................

CR. ployfreestyle

พึ่งหัดเเต่งเป็นกำลังใจให้พลอยด้วยนะ ทุกคน

ภาคิน:เริ่มจาก นายต้องย้ายมาอยู่คอนโดกับฉัน

ผม : (กลืนน้ำลายลงคอ) เอ่อ.....เราต้องไปอยู่กับนายหรอ

ภาคิน:ใช่

ผม: เอ่อ .....เเล้ววันไหน อ่ะ เราจะได้บอกเเม่ถูก เเล้วค่าจ้างละเพื่อเเม่เราถาม เราไม่ได้เห็นเเก่เงินนะ เเต่ถเาเราไปอยู่กับนายครอบครัวเราจะขาดรายได้ ถ้า เกิดเราไม่รู้ว่าเราจะได้ค่าจ้างเท่าไรเรา......

ภาคิน: 20,000

ผม: นายว่าไรนะ

ภาคิน : ก็บอกว่าให้20,000ไง

ผม: นายจะให้เราสองหมื่น

ภาคิน:ใช่

ผม: มันเยอะไปนะเราว่า....

ภาคิน: หรือจะไม่เอาซักบาทเลยละ .... เอาตาทที่ฉันบอก พร้อมวันไหนเดินมาบอกละกัน ฉันไปละ

ผม: โอเคร 

ผมมองเขา เขายังไม่ไปหรือยังพูดไม่จบหรอ ทำไมเขาไม่พูด หรือเขาคิดว่าเราเห็นเเก่เงินเนี้ย

ผม: เอ่อ... เราไม่ได้เห็นเเก่เงินนะ นายไม่ต้องให้เราสอง......

ภาคิน: เลิกพูดเรื่องเงินได้เเล้ว บอกเเล้วไงว่าจะให้สองหมื่น เอาเบอร์มา ..... ไลน์ด้วย ไว้จะทักหา 

ห๊ะ .....ภาคินขอเบอร์ผม ตอนนี้ผมโคตรเอ่อ ผมนิ่งโคตรๆ ผมไม่รู้ว่าเขาจะมาขอเบอร์ผม

ภาคิน: เฮ้ยๆ .... จะไม่ให้รึไง 

ผม:ให้ๆ...0622****67

ภาคิน: พูดช้าๆดิ ใครจะฟังทัน

หลังจากผมให้เบอร์ภาคินเสร้จ ผมก็ นั่งรอไอ้บาส พอให้บาสมาผมนี้กระโดดกอดมันเลยครับ ไม่รู้ว่าวันนี้จะมีวันที่ผมได้อยู่ใกล้กับภาคิน

โคตรดีใจโว้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มันถามผมครับ ว่าผมเป็นไร

ผมบอกมันว่า......

ผม:เปล่า....กูคิดถึงมึง.....

บาส: มึงคิดถึงกู..... กูพึ่งเอาจานไปเก็บตะกี้ กูคงเชื่อ 

ผม:เอ่อ ชั่งเถอะ ป่ะ ไปเรียนกัน

ตอนนี้ผมนั่งมองนอกหน้าต่างเช่นเคย เเต่สิ่งที่ เเปลกไปคือผมยิ้ม...........555 ผมเหมือนคนบ้า

หลังเลิกเรียน .................................................................

หลังเลิกเรียนผมกับภาคินก็ไม่ได้เจอกันอีก

จนผมกลับบ้าน 

ผม: เเม่ครับผมจะไปทำงานกับเพื่อนเพื่อนให้ค่าจ้างผมเดือนละ 20,000 บาท 

แม่: เขาไม่หลอกลูกหรอทำงานอะไรทำไมถึงได้เงินเยอะขนาดนั้น

ผม:ครับแม่เพื่อนผมมันรวยมันจะจ้างให้ผมไปเป็นคนรับใช้มันครับคอยดูแลมันครับ

เเม่: เราจะปล่อยให้แม่อยู่คนเดียวหรือไงฮะข้าวปุ้นข้าวปุ้นจะให้เเม่อยู่คนเดียวจริงๆหรอ

ผม: ผม ก็แค่อยากช่วยแม่เพราะมันได้เงินเยอะนะแม่ตั้งเดือนละ 20,000 ผมถ้าผมไปอยู่สักเดือนก็คงจะได้ 20,000 บาทหรือถ้า 2 เดือนก็ได้ตั้ง 4 หมื่นเลยนะแม่

แม่: แม่คงจะพูดไม่ได้จริงๆใช่ไหม ก็ได้ถ้าอยากไปก็ไปเลย แล้วไม่ต้องกลับมาหาฉันอีก

ผม: แม่ครับ ไม่เอาอย่างงี้ดิเเม่ 

แม่: ก็ไม่ต้องไป หรือ ถ้าอยากไป ก็ไปเลย เเล้วไม่ต้องกลับมาหาฉันนะ ฉันเลี้ยงเเกมา เพื่อที่ฉันจะให้เเก่ไปอยู่กับคนอื่นรึไง เเกจะทิ้งฉันก็ได้ เเล้วเราไม่ต้องมานับเเม่ลูกกัน ฮื้อ อื่อ ฮื้อๆๆๆๆอึ 

แม่ผมร้องไห้ ผมไม่เคยเห็นเเม่ร้องไห้ ผมทำให้เเม่ร้องไห้

ผม: ไม่เอาครับเเม่ ข้าวปุ้นไม่ไปแล้วครับเเม่ ข้าวปุ้นจะอยู่กับเเม่ครับ

แม่: จริงนะข้าวปุ้นอย่าไปเลยนะ ถ้าลูกไปเเม่จะอยู่กับใครละ

ผม: ครับเเม่ ปุ้นไม่ไปแล้วครับเเม่ ฮื่อๆๆๆฮื่ออๆๆ

เราสองคนร้องไห้ด้วยกัน ต่อไปนี้ผมจะต้องอยู่กับเเม่เพราะเเม่รักผมมากและผมก็รักท่านมาก ผมจะไม่ทำให้เเม่ร้องไห้อีก....................

..................................................................................................................................................................

....................................................................................................................................................................................................................................... . ......... 

CR :ployfreestyle

.................................................................................