สวัสดีทุกท่านที่กำลังอ่านบันทึกเรื่องราวนี้อยู่ ผมขอแนะนำตัวเองให้ทุกท่านรู้จัก ผมชื่อทาคุมะ อากิ เรียกผมอากิก็ได้ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวของการผจญภัยและการพยายามที่จะเอาชีวิตรอดในโลกที่เปลี่ยนไปของผม ผมไม่รู้ว่าจะพยามได้มากแค่ไหน... แต่ผมแค่อยากให้ทุกคนหรืออะไรก็ตามที่ฟังหรืออ่านเรื่องราวนี้อยู่ ได้รับรู้ถึงตัวตนของผม... ขอบคุณ

สัญลักษณ์ต่างๆที่ใช่บ่งบอกว่าตัวละครกำลังทำอะไร                  

        (" "พูด) (' 'คิดในหัวหรือคิดในใจ)                   

   (!" "!ตะโกน) (ลงท้ายด้วย ~ คือการลากเสียง) (ลงท้ายด้วย ... คือเงียบ) (ลงท้ายด้วย ! คือการขึ้นเสียง) (*" "*กระซิบ) (ไม่มีอะไรนำเลยคือการบรรยาย)

     "อากิ:อืมมม~~ เช้าแล้วหรอ"

    อากิที่ตื่นขึ้นมาเพราะแสงแดดที่ส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนอนของอากิ และปลุกอากิจนตื่น หลังจากที่ตื่นอากิก็ได้ลุกขึ้นมานั้ง พอลุกขึ้นมานั้งก็ได้นั้งสะลึมสะลือต่อไปอีกแปปหนึ่งก่อนที่เขาจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อดูเวลา

    "อากิ:เห้ย! 7 โมงแล้วนิหว่าตายละ ไม่น่าเล่นเกมจนดึกเลยตื่นสายจนได้ ต้องรีบแต่งตัวแล้ว"

    หลังจากนั้นประมาณ 30 นาทีอากิก็ทำธรุะส่วนตัวและก็รีบแต่งตัวจนเสร็จ พออากิแต่งตัวเสร็จก็รีบลงลิฟท์และรีบเดินไปวิทยาลัยทันที อากิที่เดินมาได้นิดหน่อยก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกมาจากข้างหลัง

    !"???:เห้ยยย~~~ ลงมาช้ายังจะรีบอีกนะมึง"!

    อากิที่ได้ยินเสียงก็หันกลับไปดูคนที่เรียกจนเจอเข้ากับ

    "อากิ:โทษทีวะกัน พอดีเมื่อคืนฟามเกมดึกไปหน่อย"

    "กัน:อย่าบอกนะว่าหลังจาก 4 ทุ่มเมื่อคืนมึงยังเล่นต่ออะ"

    คนที่อากิหันกลับไปคุยด้วยคือกัน เขาเป็นเพื่อนสนิทของอากิที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน ทั้งคู่นั้นสนิทกันมากถึงขั้นที่เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนที่คุยทุกอย่างได้เลย

    "อากิ:ใช่~ พอดีเล่นเพลินไปหน่อย"

    "กัน:เฮ้อ~ มึงนี่จริงๆเลย รู้ทั้งรู้ว่าพรุ่งนี้ต้องไปเรียนแต่ก็ยังจะเล่นต่อ หมดคำจะพูดเลย"

    "อากิ:จะทำไงได้ ก็เกมมันสนุกอ่ะ"

    "กัน:เออๆ กูไม่เถียงกับมึงละ แต่มึงกินข้าวยังนิ

    "อากิ:เออ~ ก็~ ยังอ่ะ" 

    "กัน:เฮ้อ~ สายขนาดนี้จะไปหาอะไรกินละเนี่ย ป้าขายหมูปิ้งก็ไปละ"

    "อากิ:ไม่มีปัญหาเดี๋ยวแวะร้านสะดวกซื้อเอาก็ได้"

    "กัน:เออกูลืมไปได้ไงวะ ว่ามึงเป็นคนกินง่าย ขนาดกินข้าวกับน้ำปลากูก็เห็นมึงทำมาละ"

    "อากิ:เอ้าก็ตอนนั้นมันหิวอ่ะ ขี้เกียดทอดไข่ด้วย เลยเอาของที่ทำง่ายมากินไง"

    "กัน:ขี้เกียดทอดไข่ หัวจะปวดวะ"

    "อากิ:ชังเรื่องนั้นเถอะ ไปร้านสะดวกซื้อกันดีกว่า"

    "กัน:เออๆ จะทำไรก็ทำ"

    และแล้วอากิและกันก็พากันเดินไปที่ร้านสะดวกซื้อ เมื่อถึงที่หมายอากิก็รีบเข้าไปซื้อของกินทันที

    "อากิ:รอนี่ละ เดี๋ยวเข้าไปซื้อแป๊ปเดียว"

    อากิก็เดินเข้าไปคนเดี๋ยวและรีบเดินหาของกินจนเจอของที่ถูกใจ นั้นก็คือแซนวิสทูน่าและนม อากิที่เลือกเสร็จก็เดินไปที่เคาน์เตอร์และก็จ่ายเงิน ละก็เดินออกมาแต่ก็สังเกตุเห็นว่ากันนั้นกำลังมองบางสิ่งอยู่ อากิที่สงสัยก็เข้าไปถาม

    "อากิ:มึงมองอะไรวะ"

    "กัน:กูมองไอ้หอคอยนั้นอยู่ มึงคิดว่ามันโผล่มาได้ไงวะ"

    "อากิ:ไม่รู้ดิ พระเจ้าเอามาตั้งมั้ง"

    "กัน:พูดไปเรื่อยมึงอ่ะ ถ้าพระเจ้ามีจริงผู้คนคงไม่ต้องมาลำบากหรอก"

    "อากิ:เฮ้ แค่พูดเล่นน่าอย่าซีเรียสสิวะ"

    "กัน:เออกูรู้ว่ามึงพูดเล่น แต่มึงรู้ไว้อย่างหนึ่งเลยนะว่า กู ไม่ เชื่อ ใน พระ เจ้า!"

    "อากิ:เออๆ กูรู้ว่ามึงไม่เชื่อในพระเจ้า แต่ตอนนี้เราจะไปวิลัยได้ยัง"

    "กัน:ถ้างั้นมึงเดินนำ"

    "อากิ:ไม่ๆ กูจะกินมึงนำเลย"

    "กัน:ก็ได้ กูนำเอง"

    'อากิ:ถ้าถามผมว่าพวกผม 2 คนกำลังคุยกันถึงเรื่องอะไรกันอยู่ ผมก็คงต้องขอย้อนกลับไปเมื่อ 2-3 อาทิตย์ก่อนหน้านี้ มันได้เกิดแผ่นดินไหวขึ้นทั่วโลกในวันเดียวกันทำให้มีผู้บาดเจ็บและตายไปจำนวนมาก แต่ภายในคืนที่เกิดแผ่นดินไหวก็ได้มีสิ่งก่อสร้างประหลาดโผล่ขึ้นตรงใจกลางจุดที่เกิดแผ่นดินไหวเกิดขึ้น มันโผล่ขึ้นมาทั่วโลกและไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ตอนนี้รัฐบาลของแต่ละประเทศกำลังศึกษาและวิจัยเจ้าหอคอยนี้อยู่ ผมก็แค่หวังว่าจะไม่มีอะไรแย่ๆเกิดขึ้นละกัน'

    ในขณะที่ทั้ง 2 กำลังเดินอยู่นั้น อยู่ดีๆก็ได้มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งกรี้ดขึ้นมาจนทำให้ทั้ง 2 ต้องหยุดเดิน

    "หญิงสาวคนหนึ่ง:กรี๊ดดด~~~"

    "อากิ:เสียงใครกรี๊ดวะนะ"

    "กัน:ไม่รู้ดิ แต่กูไปดูก่อนนะ"

    หลังจากพูดจบกันก็รีบดิ่งตามเสียงไปทันที อากิที่อยู่ข้างหลังก็ทำได้แค่ตามไป

    "อากิ:เห้ย! เดี๋ยวรอกูก่อน"

    'อากิ:หลังจากตามเสียงมาผมก็เห็นไอ้กันกับคนจำนวนหนึ่งกำลังมุงดูอะไรกันอยู่ ผมที่สงสัยก็เข้าไปดูด้วย และสิ่งที่เห็นคือตัวอะไรสักอย่างรูปร่างเหมือนมนุษย์แต่ร่างกายเล็กและสูงเท่าเด็ก 7-8 ขวบ แต่ที่ทำให้มันดูประหลาดคือสีผิวหนังสีเขียวของมันและก็ตาสีฟ้าที่กำลังเรืองแสงอ่อนๆของมัน ด้วย และที่สำคัญที่สุดตอนนี้ก็คือมันกำลังใช้ไม้กระบองทุบทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่งอยู่'

    "???:ตัวอะไรวะนั้น"

    "???:มันกำลังทำร้ายผู้หญิงคนนั้นอยู่เราควรไปเข้าไปช่วยไหม"

    ในตอนที่ผู้คนกำลังพูดกันหญิงคนนั้นก็ร้องขอความช่วยเหลือ

    "ผู้หญิงคนนั้น:ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที"

    หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นร้องขอความช่วยเหลือก็มีผู้ชายตัวใหญ่คนนึงเดินเข้าไปช่วยโดยการเตะ เจ้าตัวประหลาดจนปลิวเข้าไปในซอยที่อยู่ด้านหลัง และเค้าก็เข้าไปช่วยผู้หญิงคนนั้น

    "ตุบ"

    "???:กี้!"

    "ผู้หญิง:ขอบคุณที่ช่วยนะค่ะ"

    "ผู้ชายตัวใหญ่:ไม่เป็นอะไรครับ แต่คุณได้รับบาดเจ็บตรงไหนบ้างครับ"

    "ผู้หญิง:น่าจะทั้งตัวเลยค่ะ"

    "ผู้ชายตัวใหญ่:ผมพอปฐมพยาบาลเป็นให้ผมดูให้ก่อนไหมครับ"

    "ผู้หญิง:ดะ ได้เลยค่ะ"

    "ผู้ชายตัวใหญ่:ขออนุญาตนะครับ"

    "อากิ:ยังดีนะมีคนไปช่วยเธอนึกว่าต้องออกไปเองละ"

    "กัน:อากิ"

    "อากิ:ว่า"

    "กัน:มึงคิดว่าไอตัวประหลาดนี้มันดูคุ้นๆป่าววะ"

    "อากิ:เหมือนจะคุ้นๆนะขอคิดก่อนนะ อา~~ ตัวเล็กๆมีผิวสีเขียว อ้อใช้เหมือนก็อบลินในเกมเลย..."

    "กัน:ใช้มันเหมือนก็อบลินในเกม"

    'อากิ:ก็อบลินสิ่งที่เห็นได้ทั่วไปในเกม แต่นี้ชีวิตจริงนะโว็ย!มันจะมีก็อบลินได้ไงวะ'

    ในตอนที่อากิกำลังคิด อยู่เขาก็นึกบ้างสิ่งขึ้นมาได้และพูดมันออกมา

    "อากิ:ถ้ามันเหมือนในเกมมันคงไม่ได้อยู่ตัวเดี่ยวสิ"

    หลังจากที่อากิพูดจบ อากิและกันก็หันมามองหน้ากันและมองกลับไปทางผู้หญิงที่โดนทำลายอีกครััง และก็สังเกตุเห็นว่าในซอยข้างหลังนั้นมีแสงสีฟ้า 1 คู่อยู่ในซอยนั้น อากิที่ไม่แน่ใจว่าตัวเองตาฝาดหรือป่าวก็เลยจะถามกันเพื่อความแน่ใจ

   "อากิ:มึงเห็นแสงสีฟ้าในซอยนั้นป่ะ"

    "กัน:เห็น"

    'อากิ:แปลว่าผมไม่ได้ตาฝาดไป ผมแน่ใจแล้วว่าไอ้ก็อบลินที่โดนชายตัวใหญ่เตะเข้าไปในซอยมันกลับมาแล้ว แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมกังวลมากกว่าเดิมอีกนั้น ก็คือแสงสีฟ้านั้นมันเพิ่มขึ้น'

   ตอนนี้อากิได้สังเกตุแล้วว่ามันได้เพิ่มขึ้นจาก 1 คู่ไปเป็น 4 คู่แล้ว อากิที่เห็นแล้ว แต่ไม่แน่ใจและก็กำลังจะพูดถามกันเพื่อความแน่ใจ แต่กันนั้นได้พูดขึ้นมาก่อนว่า

    "กัน:กูเห็นแสงสีฟ้านั้นมันเพิ่มขึ้นวะ"

    'อากิ:เหมือนมันจะเห็นเหมือนผมนะ'

    "อากิ:ใช้ กูว่าท่าไม่ค่อยดีละเราถอยกันดีกว่า"

    "กัน:ได้เลย ถอยกันดีกว่า"

    'อากิ:ใครอยากจะเป็นฮีโร่ก็เป็นไปเถอะ กูถอยละ'

    อากิและกันกำลังจะพากันถอยออกมา แต่นั้นเหมือนว่าจะไม่ทันแล้วเพราะพวกก็อบลินที่มันซ่อนตัวอยู่มันพากันวิ่งออกมาจากซอยแล้วพวกมันก็ดูอันตรายกว่าก่อนหน้านี้ด้วย เพราะมันมีบ้างตัวที่ใช้ของมีคม และทันใดนั้นที่มันออกมามันก็พุ่งพากันเข้าไปทำร้ายชายร่างใหญ่ที่ช่วยผู้หญิงอยู่ก่อนเป็นคนแรก

    !"ผู้คน:เฮ้! นายระวัง"!

    "ชายตัวใหญ่:หะ?"

    มีคนตะโกนให้ชายตัวใหญ่ระวัง แต่เหมือนว่าจะไม่ทันเสียแล้ว เพราะเจ้าก็อบลินเข้าถึงตัวชายตัวใหญ่แล้ว เจ้าก็อบลินตัวแรกที่วิ่งมาก็พุ่งเข้าใส่ชายตัวใหญ่จากด้านหลังจนเค้าล้มและกอดเค้าไว้ ชายตัวใหญ่ก็พยายามดิ้นแต่ไม่เป็นผลเขาเลยพยามยืนขึ้นอีกครั้ง

    "ชายตัวใหญ่:อึก แมงเอ้ยตัวแค่นี้ทำไมมีแรงเยอะจังวะ ออกไปจากตัวกู!"

    ชายตัวใหญ่พยามเอาก็อบลินที่กอดเค้าออกจนไม่ได้สนใจก็อบลินตัวอื่นๆเลย จนมีก็อบลินตัวอื่นก็มาตีที่ขาพับจนเค้าล้มหงายลงไปอีกครั้งพร้อมกับทับเจ้าก็อบลินที่กอดเขาอยู่ หลังจากที่ชายตัวใหญ่ล้มเจ้าก็อบลินที่ถือของมีคมก็ได้ขึ้นไปบนตัวของชายตัวใหญ่และ เอาของมีคมที่มันถืออยู่แทงไปที่หน้าอกของชายตัวใหญ่จนเค้ากระอักเลือดออกมา

    "ชึก!"

    "ชายตัวใหญ่:อึก! ชะ ช่วยด้ว"

    ในตอนที่ชายตัวใหญ่จะพูดขอความข่วยเหลือ เจ้าก็อบลินที่แทงเค้า ก็ดึงของมีคมออกมาและแทงซ้ำๆไปที่ชายตัวใหญ่จนเค้านิ่งไป

    "ชึก ชึก ชึก ชึก" 

    อากิและคนอื่นๆที่พึ่งเคยเห็นเลือดและคนตายต่อหน้าต่อตาครั้งแรกก็ทำได้แค่ยืนตัวแข็งทำไรไม่ถูก จนเจ้าก็อบลินมันก็ลงมาจากชายตัวใหญ่และมองมาทางฝูงชนที่รอมลอบอยู่และอยู่ๆนั้นเองมันก็ส่งเสียงออกมา

    "ก็อบลิน:คิคิคิ"

    เจ้าก็อบลินยิ้มและส่งเสียงออกมามันส่งเสียงอยู่อย่างนั้นและเริ่มที่จะยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ ผู้คนที่ยืนดูก็เริ่มที่จะกลัวและถอยออกมา แต่เหมือนจะไม่ทันแล้วเพราะเจ้าพวกก็อบลินก็พุ่งใส่ผู้คนและทำลายคนอื่นๆ อากิที่เห็นเหตุการก็ยืนตัวแข็งวิ่งไม่ออก แต่ในตอนนั้นเองกันที่ยืนอยู่ข้างๆก็เรียกพร้อมกับเขย่าตัวอากิเพื่อดึงสติของอากิ

    "กัน:อากิ! อากิ!! ได้สติยัง ไอ้เหียอากิ!!!"

    อากิที่ได้สติคืนมาก็มองหน้าไอ้กันและพยักหน้าให้มัน

    "กัน:เอาละ ถ้าได้สติมาละมึงวิ่งตามกูมานะ"

    อากิไม่ได้พูดออกไปแต่ก็พยักหน้าตอบกลับไป

    "กัน:ดี งั้นกูจะวิ่งละนะ"

    กันออกวิ่งไปก่อน อากิที่อยู่ข้างหลังก็เริ่มวิ่งตามกัน และตอนอากิกำลังวิ่งตามกันก็ได้ยินเสียงคนข้างหลังโดนทำลายและร้องขอความช่วย อากิที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความกลัวก็ไม่ได้หันกลับไปดู และก้มหน้าก้มตาวิ่งต่อไปเรื่อยๆ จนอากิเริ่มเหนื่อยและหยุดวิ่งและในตอนนั้นเองอากิก็เริ่มรู้สึกตัวว่าเขานัันหลงทางกับกันแล้ว อากิที่กำลังตกใจที่กันหายไปก็เริ่มสังเกตุรอบๆตัวจนเห็นว่าทั้งเมืองตอนนี้ มันเกิดความวุ่นวายแค่ไหน

    "อากิ:..."

    อากิเริ่มสังเกตรอบตัวๆอีกครั้ง เขาก็ได้เห็นและได้ยิน มันมีทั้งควันลอยขึ้นมาเต็มไปหมด มีเสียงกรีดร้องและเสียงร้องขอความช่วยเหลือรอบทิศ ซึ่งทำให้อากิสติจะแตก แต่ตอนนั้นเขาก็ฮึดขึ้นมาและตั้งสติมาได้และพูดตั้งคำถามขึ้นมาว่า

    "อากิ:วันนี้มันเกิดเหียอะไรขึ้นวะเนี่ย"

    'อากิ:ตอนนี้ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ตอนนี้ต้องเอาตัวเองให้รอดก่อน'

    ในตอนที่อากิกำลังคิดอยู่ก็ได้มีก็อบลินไล่มาจากข้างหลัง อากิที่เห็นอย่างนั้นก็มองรอบๆเพื่อหาทางเอาตัวรอด

    "อากิ:มันตามมาแล้วต้องหาที่หลบก่อน... นั้นไง!ซอยนั้น"

   อากิที่เห็นอย่างนั้นก็วิ่งเข้าไปในซอยทันที อากิเข้าไปลึกนิดหน่อยและยืนรอดูสถานะการจนเห็นว่าเจ้าก็อบลินมันวิ่งเลยไปและไปไล่คนอื่นแทน อากิที่เห็นอย่างนั้นก็ค่อยๆออกไปดูก็เห็นว่าเจ้าก็อบลินมันจับคนนั้นๆได้และกำลังทุบเขาอยู่

    'อากิ:แมงเอ้ย! เสือกอยู่ใกล้ทางออกด้วยทำไงดีวะ'

    ในตอนที่อากิกำลังคิดก็ได้ยินเสียงเดินที่ดูหนักกำลังเดินมาทางนี้

    "???:ตึก! ตึก! ตึก!"

    อากิหันไปดูก็เห็นมอนสเตอร์ตัวใหญ่ที่รูปร่างเหมือนก็อบลินทุกอย่าง แต่ตัวใหญ่กว่ามากมันทั้งสูงและตัวใหญ่ มันน่าจะสูงประมาณ 2 เมตรได้ แต่ที่สำคัญคือมันกำลังเดินมาทางอากิ

    'อากิ:ก็อบลินเหียอะไรวะนะตัวใหญ่ขนาดนั้น 2 เมตรมั้งนั้น แต่ชังขนาดตัวมันก่อนเถอะ เพราะประเด่นสำคัญคือมันกำลังเดินมาทางนี้ทำไงดีวะ'

    อากิที่คิดอยู่แปปหนึ่งก็คิดได้ว่า

    'อากิ:ออกข้างนอกไม่ได้แน่ๆ เข้าไปในซอยละ ไปตายเอาดาบหน้าเอาดีกว่า'

    อากิที่คิดได้อย่างนั้นก็ค่อยๆถอยเข้าไปตามซอยเรื่อยๆแบบช้าๆ เพื่อไม่ให้เจ้าก็อบลินตัวใหญ่รู้ตัว อากิถอยจนเข้ามาลึกมาก แต่อากิก็ไม่ได้หยุดเดิน อากิได้เดินต่อไปเรื่อยๆจนมาถึง 4 แยก อากิที่เจอ 4 แยกก็ค่อยๆส่องทางทั้ง 3 ทางเพื่อให่แน่ใจว่าจะไม่มีตัวอะไร อากิมองไปมองมาอยู่สักพักจนแน่ใจ อากิที่แน่ใจแล้วก็ถอยกลับมาและเลือกทางไปต่อ

    'อากิ:ไม่น่าจะมีอะไรแล้วละ แต่จะไปทางไหนดีเนี่ยไม่เคยมาแถวนี้ด้วยเอาไงดีวะ...'

    อากิคิดอย่างหนักว่าจะไปทางไหนหรืออยู่ตรงนี้ดี อากิที่หมดความคิดก็ตัดสินใจว่า

    'อากิ:ทางขวาก็มืดสนิด หน้าก็มืด ซ้ายก็มืดจะไปทางไหนดีวะเนี่ย... หรือจะอยู่ตรงนี้ดีวะ แต่ถ้าไอตัวใหญ่เดินเข้ามาละ โอ็ย~~~ ปวดหัวโว็ยทำไงดีวะ... งั้นขวาร้าย ซ้ายดี ส่วนทางข้างหน้าชังแมงไปซ้ายดีกว่า'

    อากิได้ตัดสินใจเดินไปทางซ้าย อากินั้นได้เดินไปตามทางนั้นได้สักพักก็เหมือนจะเห็นแสงที่ปลายทางไกลๆ อากิที่เห็นแสงก็กำลังจะวิ่งออกไปแต่ทันใดนัันเองอากิก็ได้ยินเสียงบ้างอย่าง

    "???:ทุบ! ทุบ!! ทุบ!!!"

    "???:คิคิคิ"

    อากิที่ได้ยินอย่างนั้นก็รีบหลบหลังถังขยะที่อยู่ใกล้ๆทันที

    "อากิ:เดี๋ยวเสียงมันอยู่ข้างหน้านิ อย่าบอกนะว่าเป็นก็อบลินทำไงดีวะเนี่ย... อย่าเพิ่งคิดว่ามันเป็นก็อบลินสิวะต้องลองแอบส่องมันดูก่อน"

    อากิค่อยๆเอาหน้าออกไปแล้วแอบมอง สิ่งที่เห็นคือเจ้าก็อบลินที่กำลังทุบและเล่นกับศพคนอยู่และมันก็ดูเหมือนกำลังสนุกด้วย

    "ก็อบลิน:คิคิคิ"

    อากิที่เห็นก็เกิดอากิกลัวและกลับมาหลบเหมือนเดิม

    'อากิ:นั้นเป็นคนแน่ๆและมันกำลังเล่นกับศพด้วยจะทำไงดี ถ้ามันเจอฉัน ฉันคงกลายเป็นแบบนั้นแน่ๆ ทำไงดี'

    อากิเกิดอาการสับสนอย่างมากเขานั้นได้นั้งหลบอยู่ตรงนั้นไปสักพักจนเขาเริ่มกลับมาใจเย็น

    'อากิ:เอาละ เอาละ ตอนนี้เราต้องใจเย็นๆและค่อยๆคิดว่าจะเอาไงต่อ ตอนนี้มีก็อบลินอยู่ข้างหน้าเราและทางออกก็อยู่ใกล้ๆเราจะฝ่าออกไปเลยไหม หรือจะกลับทางเดิมดี แต่ถ้าเราลุกตอนนี้แล้วไอ้ก็อบลินมันรู้สึกตัว... หรือถ้าย้อนกลับไปจะเจอตัวกับใหญ่... โอ็ยเอาไงดีวะเนี่ย'

    อากิตอนที่อากิกำลังนั้งคิดอยู่นััน อยู่ๆก็สังเกตว่าเสียงทุบนั้นได้เงียบไปแล้ว

    'อากิ:เดี่ยวเสียงทุบเงียบไป มันเกิดอะไรขึ้น'

    หัวใจของอากิเริ่มเต้นแรงขึ้นเพราะความเครียดและวิตกกังวลเพราะเสียงที่เงียบไป อากิที่หลบอยู่เริ่มที่จะกลัวขึ้นเรื่อยๆจนในที่สุดก็มีเสียงดังขึ้นมา

    "???:กรุบ แจบ แจบ"

    'อากิ:เดี๋ยวเสียงอะไรนะ'

    อากิที่ได้ยินเสียงแบบนั้นก็อดความสงสัยของตัวเองไม่ได้และแอบออกไปดู สิ่งที่เห็นคือเจ้าก็อบลินมันกำลังกินคนที่มันทุบไปก่อนหน้าอย่างสุกนำสำราญ อากิที่เห็นภาพนั้นเข้าก็มาหลบที่เดิมพร้อมกับอาการพะอืดพะอมและจะอ้วก แต่อากิก็ฝืนและอดทนที่จะไม่อ้วกได้

     'อากิ:เมื่อกี้มันกินคนใช่ไหม มันกินใช่ไหม ฉันมั่นใจว่าเห็นมันกินแน่ๆ แปลที่มันทุบมาตั้งนานเพื่อจะกินนี้เอง ฉันควรจะทำยังไงกับสถานะการแบบนี้ดี'

    อากิเริ่มวิตกกังวลอีกครั้งเขาเริ่มที่จะสติหลุดเรื่อยๆ จนกระทั้งมีความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาให้หัวของเขา

    'อากิ:เดี่ยวนะมันกินอยู่ใช่ไหมแถมหันหลังให้เราด้วย ถ้าเราไปทุบมันจากด้านหลังและวิ่งไปเลยละ แต่ถ้าพลาดฉันตายแน่ๆ ควรทำดีไหมเนี่ย... เอาไงเอากันวะ'

    หลังจากที่อากินั้งคิดไปได้สักพัก จนในที่สุดอากิก็ตัดสินได้ว่าจะสู้ อากิที่คิดได้อย่างนั้นก็หยิบขวดแก้วใกล้ๆ กับถังขยะใกล้ๆขึ้นมาและค่อยๆย่องไปข้างหลังเจ้าก็อบลินและทุบมันจากด้านหลัง

    "อากิ:ตายยยยยย!"

    "เปงงงงงง!!!!!"

    "ก็อบลิน:เคียก!"

    อากิทำสำเร็จเขาทุบเจ้าก็อบลินจากด้านหลังได้ หลังจากโดนขวดทุบไปที่หัวจากด้านหลังเจ้าก็อบลินก็หน้าขมัมไปกองกับพื้น อากิที่เห็นอย่างนั้นก็รีบวิ่งไปที่ทางออกทันที แต่เมื่อวิ่งไปแล้วเขาก็พบว่ามันก็อบลินอีกตัวอยู่อยู่ข้างหน้าและมันเห็นเขาแล้วด้วย

    !"ก็อบลิน:เคี๋ยกกกกกก"!

    'อากิ:มีข้างหน้าอีกตัวหน้าทำไงดีหยุดวิ่งดีไหมวะ แต่ถ้ามันมีอาวุทละ ต้องดูที่มือมันว่ามีรึป่าว'

    อากิได้ดูที่มือของเจ้าก็อบลินเขาก็เห็นได้ว่ามันไม่มีอาวุท

    'อากิ:มันไม่มีอาวุธ งั้นวิ่งชนแม่งเลย'

    !"อากิ:ย็ากกกกกก"!

    อากิได้ตัดสินใจที่จะวิ่งชนมัน เขาได้ตะโกน และได้วิ่งพุ่งชนใส่เจ้าก็อบลินแบบเต็มแรง และในตอนที่ชนเข้ากับเจ้าก็อบลิน มันก็กระเด่นและล้มไป เพราะขนาดตัวที่ต่างกันเกินไป อากินั้นก็ล้มและกลิ้งไปเล็ก แต่อากิยังสามารถลุกขึ้นมาและวิ่งต่อจนสามารถออกไปจากซอยได้ หลังออกมาจากซอยเขาก็ไม่ได้หันกลับไปดูแม้แต่น้อย เพราะเขาเลือกที่จะวิ่งไปต่อ อากิได้วิ่งไปอีกสักพักจนเขาเหนื่อยและหยุดพัก

    "อากิ:แฮก แฮก แฮก หนี ได้ แล้วใช่ไหมเนี่ย"

    อากิได้หันดูรอบๆก็ไม่พบก็อบลินสักตัว เขาที่เห็นอย่างนั้นก็สบายใจและยืนพักเหนื่อย

    "อากิ:เห้อ~~ ได้พักสักที ฮืด ฮือ ฮืด แล้วกูจะเอาไงต่อวะเนี่ย! วุ่นวายขนาดจะไปไหนดี"

    ในตอนที่อากิกำลังยืนบ่นอยู่นั้นเขาก็จะคิดบ้างอย่างได้

    'อากิ:เดี๋ยวนะ กูลืมกันเลย มันหายไปตอนไหน ลืมสังเกตุไปเลย'

    อากิพยามนึกจนจำได้

    "อากิ:ตอนที่วิ่งหนีตอนแรกเราก้มหน้าวิ่งและไม่ได้มองทางจนหลงกับกัน และหลังจากที่หลงก็เข้าไปในซอย... โอ็ยไอ้ฟายเอ๋ยไม่ได้มองทางจนหลงกับไอ้กัน จะไปหามันที่ไหนดีละเนี่ย ที่ไหนที่มันน่าจะไปที่ไหน ที่ไหน? (!)"

    อากิที่กำลังบ่นอยู่ก็เหมือนจะคิดอะไรออก

    "อากิ:เออใช่ลองกลับไปดูที่หอพักดีกว่า"

    อากิที่คิดได้อย่างนั้นเขาก็รีบเดินและสลับกับวิ่งเพื่อกลับไปที่หอพักทันที เดินทางมาได้สักพักอากิก็ได้ยินเสียงปืน

    "???:ปัง ปัง ปัง ปัง"

    'อากิ:เสียงนั้นมาจากทางหอพักนิแปลว่าทหารมาแล้วสินะ เราต้องรีบไปแล้ว'

    อากิเริ่มวิ่งไปทันที หลังจากวิ่งมาได้แปปเดี๋ยวเขาก็เห็นคนถือปืนยืนอยู่หน้าหอพักเขาก็ตะโกนให้เขาได้ยิน

    !"อากิ:ผมอยู่นี้~~~ ช่วยผมด้วย"!

    หลังจากที่ตะโกนไปทางนั้นก็ตะโกนกลับมาว่า

    "???:หยุดดดด อย่าขยับ"

    อากิที่ได้ยินก็หยุดและยืนนิ่งทันทีเพราะทางนั้นได้ตะโกนมาให้หยุด และอีกอย่างเขาเล็งปืนมาทางอากิด้วยเลยทำให้อากิต้องหยุด เมื่อทางนั้นเห็นว่าอิกิหยุดแล้วเขาก็เลยเดิมมาดู พอเขาดูเสร็จเขาตะโกนขึ้นมาว่า

    !"???:เป็นคนจริงๆครับจ่า"!

    ทางนั้นเหมือนจะได้ยินก็ได้ตะโกนกลับมาว่า

    !"จ่า:ถ้าเป็นคนก็พามาเลย"!

    !"???:ครับจ่า"!

    'อากิ:นึกว่าจะโดนยิงสะแล้ว'

    "???:นี้ตามมาสิ ตามฉันเข้ามาที่หลบภัยก่อน"

    "อากิ:ดะ ได้ครับ"

    อากิได้เดินตามทหารคนนี้ไปและระหว่างที่กำลังเดินไปก็ได้มีการพูดคุยกันเล็กน้อย

    "อากิ:ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ คุณทหาร"

    "ทหาร:ถ้าว่าตามตรงตอนนี้ก็มีสัตว์ประหลาดออกอาละวาดทุกที่เลยนะ"

    "อากิ:ทุกทีเลยหรอครับ"

    "ทหาร:ใช่ทุกทีเลย แต่ดีอยู่อย่างหนึ่งที่ปืนยังพอสามารถหยุดมันได้"

    'อากิ:ได้ยินอย่างนั้นก็ชื่นใจขึ้นมาหน่อย เพราะอย่างน้อยปืนก็พอฆ่าพวกตัวประหลาดนี้ได้'

    "อากิ:แล้วคุณทหารพอรู้ไหมครับว่าพวกสัตว์ประหลาดพวกนี้มาจากไหน"

    "ทหาร:ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะตอนนี้ติดต่อใครไม่ค่อยได้เลย ฉันและหน่วยเลยมาปักหลักอยู่ที่นี้"

    "อากิ:งั้นหรอครับ"

   "ทหาร:แล้วนายหนีรอดมาถึงที่นี่ได้ไง"

    "อากิ:ผมวิ่งหลบในซอยและหลบพวกสัตว์ประหลาดเอาครับ"

    "ทหาร:นายดวงดีนะเนีย ถ้าเจอเจ้าตัวใหญ่ๆนายคงไม่นามาถึงที่นี่แน่ๆ"

    'อากิ:จะบอกดีไหมว่าเราเจอมันมาแล้ว5555... เฮ้อถ้ามันเจอตัวเราคงจบตามที่เขาพูดนัันละ'

    เดินแปปเดี่ยวทหารก็พาอากิเข้าในหอพักและพูดขึ้นมาว่า

    "ทหาร:เอาละฉันพานายเข้ามาแล้ว ไปหาที่พักเถอะที่นี้ปลอดภัยแน่นอน"

    "อากิ:ครับ"

    หลังจากพูดจบนายทหารก็ออกไปข้างหน้าหอพัก อากิที่อยู่ข้างในก็สังเกตุดูรอบๆเพื่อหากันแต่ก็ไม่เจอ

    'อากิ:มองดูรอบๆแล้วไม่เห็นกันแฮะ ลองมองหาอีกรอบละกัน'

    ในตอนที่อากิกำลังมองหากันอยู่เขาก็สังเกตุเห็นบ้างอย่างที่กำลังเกิดขึ้น อากิเห็นคนบ้างคนเริ่มที่จะตัวเรืองแสงสีฟ้าและสว่างขึ้นเรื่อยๆ จนคนอื่นๆก็เริ่มสังเกตุเห็น

    "???:เฮ้ ทำไมนายถึงตัวเรืองแสงแบบนั้นละ"

    "???:ฉะ ฉันไม่รู้ ฉะ"

    ในตอนที่ชายคนนั้นกำลังจะพูดอยู่ๆเขาก็หายไปในอากาศแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย โดยที่ไม่เหลืออะไรไว้เลยและด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้เริ่มมีความวุ่นวายเกิดขึ้น

    "???:เขาหายไป"

    "???:ใช่เขาหายไป"

    "???:เราควรจะทำยังไงดี"

    "???:ฉันไม่รู้เหมือนกัน"

    ในตอนที่ทุกคนกำลังพูดก็มีคนเรื่องแสงขึ้นมาอีกครั้ง

    !"???:ดูนั้น มีคนเรืองแสงอีกแล้ว"!

    คนที่ตัวเรื่องแสงหลังจากที่รู้ว่าตัวเองเรืองแสงเขาก็เริ่มขอให้คนอื่นช่วยทันที

    "???:ใครก็ได้ ช่วยฉันที ใครก็ได้"

    เขาพยามขอให้คนช่วยแต่น่าเสียดายไม่มีใครออกมาช่วยเขาเลย จนเขาหายไป และหลังจากเขาหายไปก็เริ่มมีคนที่เรืองแสงเพิ่มขึ้นเรือยๆจน ที่นี้เริ่มที่จะวุ่นวาย

    "???:ใครก็ได้ช่วยฉันที"

    "???:กรี้ดดดดด~~~~"

    !"???:ฉันไม่อยากหายไปใครก็ดายช่วยที!!!!!"!

    ท่ามกลางความวุ่นวายนั้นอากิก็เห็นกันที่กำลังเรืองแสงสีฟ้าอ่อนๆ อากิที่เห็นอย่างนั้นก็รีบพุ่งเข้าไปหากันอย่างรวดเร็ว

    !"อากิ:กันนนน!!!"!

    กันที่ได้ยินเสียงอากินั้นก็หันมา แต่เขาตอนนี้เหมือนกำลังตกใจที่ตัวเขาเรืองแสงเพราะเขายืนนิ่งไม่ขยับ อากิที่วิ่งมาก็จับตัวกันไว้ได้แต่พอจับกันได้ แสงมันก็สว่างมากๆ จนภาพดับลงไป

        ข้อมูลตอนจบขอเสนอ 

    ก็อบลินสิ่งมีชีวิตระดับต่ำที่พบเจอได้ทั่วไป ตามเกมหรือเรื่องราวแฟนตาชี เป็นมอนสเตอร์ที่จัดการได้ง่าย แต่ก็สร้างความเสียได้มากมาย ตามที่มันจัดการได้ง่ายเหมือนกัน คำเตือนก็อบลิน ที่อยู่เป็นฝูงอันตรายมากให้พยามหลีกเลี่ยง

                จากผู้แต่ง

      อันนี้ขอลบออกหมดเลยนะคัฟ จะแต่งใหม่หมดเลย พอดีกลับไปอ่านตอนเก่าไปก็สังเกตว่าผมตกหล่นไปหลายอย่าง อย่างเช่นระบบช่องเก็บของ ระบบไอเทม(อันนี้ลืมสนิทเลย) และก็มีอีกหลายๆอย่าง ดังนั้นผมขอแก้ใหม่หมดเลยคัฟ สิ่งที่อยากบอกก็มีแค่นี้ละคัฟ  อ้อ!เกือบลืมไปเลยงั้นขอให้เทพแห่งปัญญาและความรู้ อวยพรให้กับทุกท่าน         

    อากิที่ตื่นขึ้นมาหลังจากที่ภาพตัดตอนที่พยามจะช่วยกันจากตัวเรืองแสงสีฟ้า

    "อากิ:โอ็ย! ทำไมมันปวดหัวขนาดนี้เนี่ย"

    อากิที่กำลังปวดและก้มหน้าอยู่ก็สังเกตเห็นพื้นแปลกๆ หลังจากที่เห็นพื้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมาและก็เริ่มมองรอบๆตัวเอง

    "อากิ:เดี๋ยวนะ! ที่นี่ที่ไหน แล้วไอ้กันที่กูจับตัวมันไว้ละ มันหายไปไหนแล้ว"

    อากิเริ่มที่จะสังเกตุรอบๆตัวอีกครั้งอย่างตั้งใจ และสิ่งที่เห็นคือทางเดินสีเหลี่ยมเป็นทางยาว ที่ทำมาจากก้อนดินเหนียวอัดที่ทำเป็นรูปทรงสีเหลียมที่มีรูปร่างไม่เท่ากัน ทั้ง บน ล้าง ซ้าย ขวา มันล้วนทำมาจากดินเหนียวอัดทั้งหมด พร้อมกับมีคบเพลิงที่ติดเป็นระยะๆ

    "อากิ:ที่นี้มันคืออะไรกัน ทำไมมีแต่ทางเดินเป็นอุโมงค์ตรง แถมทำมาจากก้อนดินเหนียวอัดทั้งหมดเลย"

    อากิที่กำลังสงสัยและยืนงงกับสถานะการนี้อยู่ ก็คิดทบทวนกับตัวเองอยู่เป็นเวลานานจนตัดสินใจได้ว่า

    'อากิ:จะเอาไงดีหว่า จะอยู่กับที่รอคนมาช่วยหรือเดินไปเรื่อยๆดี...'

    "อากิ:มีแต่ต้องเดินหน้าต่อสินะ"

    อากิที่คิดได้อย่างนั้นได้ก็หยิบเอาคบเพลิงที่ติดอยู่กับกำแพงใกล้ๆตัวเอง และเดินออกสำรวจไปเรื่อยๆ จนในที่สุดเขาก็เจออย่างอื่นนอกจากทางตรง และสิ่งที่เจอคือ 4 แยกอากิที่ไม่รู้ว่าจะไปทางไหนก็เลยตะโกนออกไป เพราะอาจจะมีคนได้ยินและมาหาอากิก็เป็นได้

    !"อากิ:โห้ยยยย~~~ มีใครมีอยู่ไหม อยู่ไหม อยู่ไหม อยู่ไหม"!

    'อากิ:หวังว่าจะมีคนได้ยินบ้างนะ' 

    อากิที่ไม่รู้ว่าจะไปทางไหนก็กำลังจะสุ้มทางไป แต่อยู่ๆนั้นอากิก็เหมือนที่จะได้ยินเสียง เสียงของอะไรบ้างอย่างที่มาจากทางแยก ซึ่งอากิก็หาว่าเสียงมาจากทางไหนจนอากิต้องตั้งใจฟังจนรู้ว่าเสียงมาจากทางซ้าย

    "???:ดึง ดึง ดึง"

    "อากิ:หืม? เสียงอะไรนะ เหมือนมันจะมาจากทางซ้ายนะ เอาไงดี... งั้นยืนรออยู่ตรงนี้ละกัน"

    อากิยืนรออยู่ตรงที่ 4 แยก จนในที่สุดเจ้าของเสียงนั้น ก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าของอากิ และสิ่งที่อากิเห็นคือก้อนอะไรสักอย่างที่ขยับได้ มันมีลักษณะเป็นเหมือนวุ่นก้อนเขียวๆใสๆพร้อมกับมีอะไรกลมๆที่ลอยอยู่ตรงกลางและสั้นไหวไปมาเล็กน้อย

    'อากิ:อืม~ มันคุ้นๆแฮะเหมือนเคยเห็นอยู่ที่ไหนน่า...'

    ในตอนที่อากิกำลังคิดว่ามันคืออะไรอยู่ เจ้าสิ่งนั้นมันก็เข้าค่อยๆกระดึ๊บเข้ามาหาอากิอยู่ทีละนิด ทีละนิด โดยที่อากิไม่ได้สนใจมันเลยจนมันมาอยู่ใกล้ๆกับขาของอากิ อากิที่คิดออกละว่ามันคือตัวอะไรและพูดออกมา แต่ตอนที่อากิกำลังพูดอยู่นั้นเอง

    "อากิ:อ้อ! นึกออกละเหมือนสไลม์ในเก อ้าก!!!!"

    ในตอนที่อากิกำลังพูดอยู่นั้นเองเจ้าสไลม์มันก็กระโดดมาเกาะที่หน้าแขงของอากิ จนทำให้อากิรู้สึกถึงความเจ็บปวดเหมือนโดนอะไรสักอย่างกัดกร่อน อากิที่รู้สึกเจ็บก็สลัดเจ้าสไลม์นั้นออกจากขาของตัวเองทันที่ด้วยสัญชาตญาณ อากิรีบดูที่แผลของตัวเองทันที พออากิที่เห็นแผลของตัวเองอากิก็เกิดอาการตกใจ พร้อมกับความโกรธ และด้วยความโกรธอากิก็เลือกที่จะเอาคบเพลิงที่ถืออยู่ฟาดไปที่เจ้าสไลม์อย่างไม่ยังคิดด้วยความโกรธ

    "อากิ:ตายซะ ตาย ตาย อ็ากกกก!"

    อากิที่แน่ใจว่ามันตายแล้วก็หยุดทุบ แต่ยังมีบ้างสิ่งที่ตกอยู่แทนเจ้าสไลม์และสิ่งที่เห็นคือเศษคริสตัลสีฟ้าอ่อนที่ตกอยู่แทนที่สไลม์ อากิที่เห็นก็จะยื่นมือจะไปจับมันเพราะความสงสัย แต่ก็ยังห้ามตัวเองไว้ก่อน และหันมาปฐมพยาบาลให้กับขาตัวเองก่อน โดยที่ฉีกผ้าจากส่วนที่เหลือจากการโดนสไลม์ละลายเอามาทำความสะอาดแผล และชีกผ้าจากขากางเกงอีกข้างมาพันแผลไว้ก่อน

    "อากิ:แผลดูไม่ดีเลยแหะแถมยังเจ็บโคตรๆด้วย น่าจะเพราะโดนกัดกร่อนต้องระวังๆเรื่องความสะอาดแล้วละ"

    อากินั้งลงและพยามที่จะปฐมพยาบาลตัวเองด้วยความเจ็บปวด อย่างยากลำบากเพราะมีแค่ผ้า และพออากิเอาผ้าไปปิดที่แผลมันก็ทำให้อากินั้น รู้สึกเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิมเพราะผ้าไปโดนแผล แต่อากิก็ต้องอดทนปฐมพยาบาลตัวเองให้เสร็จ อากิที่นั้งอดทนกับความเจ็บปวดอยู่อย่างนั้นก็เริ่มมองหาอย่างอื่นมาดึงความสนใจของตัวเองเพื่อลดความเจ็บปวด จนนึกถึงเจ้าคริสตัลสีฟ้าอ่อนที่ตกอยู่ตรงสไลม์ที่จัดการไป อากินั้งมองมันไปอีกสักพักก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็ยังไม่ไว้ใจและยังไม่จับมัน อากิได้นั้งไปอีกสักพักก็ทนกับความเจ็บปวดไม่ไหว อากินั้นจึงเลือกที่จะหยิบมันขึ้นมา

    "อากิ:เอาไงเอากันวะ ถึงจะไม่รู้ว่ามันทำอะไรได้ แต่เก็บมาก่อนละกัน ทนความเจ็บปวดนี้ไม่ไหวแล้ว"

    อากิยืนมือไปหยิบเศษคริสตัลขึ้นมา ทันทีหลังจากที่หยิบมันขึ้นมาอากิก็เอามันมาว่างไว้บนมือ ทันใดนั้นเองเจ้าเศษคริสตัลมันก็จมลงไปในมือของอากิ

    "อากิ:เห้ย เห้ย มันจมลงมือไปแล้ว ทำไงดี ทำไงดี"

    ในตอนที่อากิกำลังสับสนวุ่นวายกับตัวเองอยู่นั้นก็มีบ้างอย่างโผล่มากลางอากาศต่อหน้าของอากิ

    "อากิ:อะไรอีกเนี่ย"

   [ระบบกำลังทำการวิเคราะห์...]

      [ระบบวิเคราะห์เสร็จสิ้น]

         [ข้อมูลของตัวละคร]              

    [ชื่อทาคุมะ อากิ อายุ 20/62.5

    เลเวล 1 (3/10)

    HP 99/124

    MP 250/250

    ค่าความหิว 75/100

    ค่าความเหนื่อยล้า 75/100

    อาชีพ ไม่มี

    เผ่าพันธุ์ มนุษย์(100%)

    ค่าสเตตัส

    STR 10(+3) 

    AIG 9(+3)

    INT 12(+3)

    MANA 25(+3)

    VIT 6(+3)

    DEX 7(+3)

    LUCK 8(+3)

    พอยที่ยังไม่ได้ใช้ 0

    ฉายา 

    (A) NEWผู้ที่ไม่ได้รับเชิญจากหอคอย(⁽ᴬ⁾)

    สกิล 

    (M) การดูดซับ(F-⁽ᴹ⁾) 

    (SSS) การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม(F-⁽ˢˢˢ⁾) 

    (B) NEWแปลภาษา(F-⁽ᴮ⁾)

    (D) ใจเย็น(F⁽ᴰ⁾) 

    (E) NEWปฐมพยาบาลเบื้องต้น(F-⁽ᴱ⁾)

    (F) NEWการทุบ(F-⁽ᶠ⁾) NEWการฟาด(F-⁽ᶠ⁾) NEWต้านทานความเจ็บปวด(F-⁽ᶠ⁾)]

    สิ่งที่เด้งมาอยู่ตรงหน้าของอากิก็คือหน้าต่างโฮโลแกรมสีฟ้า ขอบสีน้ำเงินเข้มที่ลอยอยู่ตรงหน้าของอากิ และทันทีที่อากิเห็นก็เกิดอาการตกใจเล็กน้อย แต่อากิก็ตั้งสติและก็เริ่มที่จะอ่านสิ่งต่างๆที่อยู่ในนั้น

    "อากิ:อย่างกับอยู่ในเกม"

    [ระบบ:ตรวจพบอาการบาดเจ็บสกิลต้านทานความเจ็บปวดทำงาน]

    ทันทีที่มีข้อความแจ้งเตือนมาความเจ็บปวดของอากิก็ทุเลาลงทันที

    "อากิ:เอะ ความเจ็บมันน้อยลงแล้ว เป็นเพราะเปิดใช่สกิลเมื่อกี้เหรอ"

    [ระบบ:ความชำนาญของสกิลต้านทานความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นF->F]

    ผ่านไปหลายนาทีอาการเจ็บปวดก็น้อยลงจนทำให้อากิสามารถยืนขึ้นได้อีกครั้ง

    [ระบบ:ท่านได้รับสกิลรักษาตัวเองตามธรรมชาติ(F-⁽⁻ᶠ⁾)

    เปิดใช่งานสกิลรักตัวเองตามธรรมชาติ]

    "อากิ:ได้สกิลใหม่อีกแล้ว"

    'อากิ:เหมือนว่าการทำสิ่งต่างๆจะได้สกิลใหม่สินะ แต่ได้มาแบบนี้ไม่คุ้มเลย'

    อากิที่ยืนขึ้นมาก็ได้ มองรอบๆและก็สินใจว่าจะเอายังไงต่อ

   'อากิ:เอายังไงดีเนี่ย อยู่ตรงนี้ต่อไปต้องไม่ดีแน่ๆ... งั้นเดินตรงไปละกัน เพื่อให้ไกลจากตรงนี้ที่สุด'

    อากิเดินตัวพิงกำแพงและพาตัวเองออกไปให้ไกลจาก 4 แยก นี้ให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อหวังว่าจะไม่ได้เจอเจ้าสไลม์หรือตัวอะไรอีก อากิเดินมาได้ไกลพอตัวเขาก็มานั่งพัก ระหว่างนั้งพักอากิก็ดูหน้าต่างสถานะของตัวเองอีกครั้ง

         [ข้อมูลของตัวละคร]              

    [ชื่อทาคุมะ อากิ อายุ 20/62.5

    เลเวล 1 (3/10)

    HP 107/124

    MP 227/250

    ค่าความหิว 67/100

    ค่าความเหนื่อยล้า 57/100

    อาชีพ ไม่มี

    เผ่าพันธุ์ มนุษย์(100%)

    ค่าสเตตัส

    STR 10(+3) 

    AIG 9(+3)

    INT 12(+3)

    MANA 25(+3)

    VIT 6(+3)

    DEX 7(+3)

    LUCK 8(+3)

    พอยที่ยังไม่ได้ใช้ 0

    ฉายา 

    (A)ผู้ที่ไม่ได้รับเชิญจากหอคอย(⁽ᴬ⁾)

    สกิล 

    (M) ดูดซับ(F-⁽ᴹ⁾)

    (SSS) การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม(F-⁽ˢˢˢ⁾) NEWAIของระบบ(M⁽ˢˢˢ⁺⁾)

    (B) แปลภาษา(F-⁽ᴮ⁾)

    (D) ใจเย็น(F⁽ᴰ⁾) 

    (E) ปฐมพยาบาลเบื้องต้น(F-⁽ᴱ⁾)

    (F) การทุบ(F-⁽ᶠ⁾) การฟา(F-⁽ᶠ⁾) ต้านทานเจ็บปวด(F⁽ᶠ⁾) NEWรักษาตัวเองโดยธรรมชาติ(F-⁽ᶠ⁻⁾)]

    [ระบบ:แจ้งเตือนย้อนหลัง ท่านได้กำจัดสไลม์เลเวล 1 ได้รับ EXP 3 ท่านได้ดูดซับมานาจากมานาคริสตัลแรงค์ F- ได้รับมานา +1]

    "อากิ:ฆ่าสไลม์ได้ 3 EXP เองเหรอได้น้อยจัง"

    'อากิ:ก็อย่างว่ามันแค่ก็สไลม์... เอาเป็นว่าลืมที่ผมโดนสไลม์เล่นงานก่อนหน้านี้เถอะ มาดูค่าสเตตัสดีกว่า'

    "อากิ:ความแข็งแรง10 ความเร็ว9 ปัญญา12 มานา25 ความอึด6 ไหวพริบ7 และก็โชค8 ก็ดูดีนะ แต่ไอ้ที่วงเล็บที่อยู่หลังละมันคืออะไร"

    [ระบบ:ท่านต้องการดูข้อมูลเพิ่มหรือไม่ค่ะ]

    ในตอนที่อากิพูดจบก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาในหัวของอากิ จนทำให้อากิตกใจอย่างมาก จนต้องหันมองรอบๆตัว อากิก็ไม่เห็นว่ามีใคร อากิตั้งสติและได้แค่คิดว่าหูฝาดไปเอง

    "อากิ:น่าจะหูฝาดไปเองแหละ มันจะมีใครมาพูดกับเราล่ะ"

    และในทันใดเองเสียงก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

    [ระบบ:นี่คือเสียงของระบบคะ อย่าตื่นตกใจไป]

    "อากิ:เห้ย! ไม่ได้หูฝาดจริงด้วย"

    [ระบบ:ได้โปรดใจเย็นๆก่อนคะ อย่าตื่นตระหนกไป]

    "อากิ:😮 ระ ระบบพูดได้เหรอ"

    [ระบบ:ได้ค่ะ]

    "อากิ:แล้วทำไมพึ่งมาพูดละ"

     [ระบบ:เพราะท่านพึ่งได้รับสกิล AIของระบบมาคะ ทำให้ระบบพึ่งที่จะสามารถตอบโต้กับท่านได้ค่ะ]

    อากิทำหน้างงๆเพราะก่อนหน้านี้ เหมือนเขาจะจำได้ว่าไม่เคยว่ามีสกิลนี้ อากิที่สงสัยว่าได้มันมายังไงก็คิด แต่ก็คิดไม่ออกและก็คุ่นคิดอย่างหนักว่าได้มาอย่างไง และนั้นตอนนั้นเองอากิก็นิ่งไป อากินิ่งไปเหมือนสิ่งที่ไม่มีชีวิตที่ว่างเปล่าไปแปปหนึ่ง จนเขาก็กลับมาเป็นปกติและเลิกสนใจว่าได้รับสกิลมาได้ยังไงและเขาก็ได้พูดถามอย่างอื่นกับระบบไปเหมือนว่าก่อนหน้านี้ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

    "อากิ:แล้วไอ้ที่วงเล็บหลังค่าสเตตัสนี้มาจากไหน"

    [ระบบ:... ท่านได้รับเพิ่มมาจากฉายาของท่านค่ะ]

    "อากิ:ไอ้ฉายาผู้ที่ไม่ได้รับเชิญจากหอคอยนี้หรอ"

    [ระบบ:ถูกต้องค่ะ]

    "อากิ:แล้วสามารถดูข้อมูลเพิ่มเติมของฉายานี้ได้ไหม"

    [ระบบ:ได้คะ ท่านต้องการดูข้อมูลเพิ่มเติมของฉายา ผู้ที่ไม่ได้รับเชิญจากหอคอยหรือไม่]

    "อากิ:ดู"

    [ระบบ:ฉายาของผู้ที่ไม่รับเชิญจากหอคอย จะได้รับฉายานี้ก็ต่อเมื่อทำสิ่งพิเศษ ค่าสเตตัสทุกอย่าง +3]

    "อากิ:อ่า~ ค่าสเตตัสที่วงเล็บได้มาจากนี้ๆเอง แล้วทำไมข้อมูลเพิ่มเติมของฉายามันสั้นจัง"

    [ระบบ:ท่านสามารถรับรู้ได้เท่านี้ค่ะ]

    "อากิ:..."

    [ระบบ:... ท่านสามารถรับรู้ได้เท่านี้ค่ะ]

    "อากิ:ก็ได้ ก็ได้ รู้แค่นั้น ก็รู้แค่นั้น"

   อากิเลิกสนใจข้อมูลของฉายาและหันกลับมาอ่านที่หน้าต่างค่าสถานะและไปดูตรงสกิล อากิก็เห็นวงเล็บอีกแล้วด้วยความสงสัยอากิเลยถามระบบไปอีกครั้งว่า

    "อากิ:ระบบวงเล็บ 2 อันหลังสกิลนี้คืออะไร"

    [ระบบ:วงเล็บที่ 1 คือความชำนาญ วงเล็บที่ 2 คือความหายาก

คำอธิบายเพิ่มเติม ของระดับความหายากของสกิลและความชำนาญของสกิลมีดังนี้ F->F>E->E>D->D>C->C>B->B A->A>S->S>SS->SS>SSS->SSS>M]

    'อากิ:โห้ ระดับโคตรเยอะ แต่เหมือนว่าเราจะมีสกิลสูงๆอยู่นะดูแป๊ป'

    "อากิ:แปลว่าฉันมีสกิลหายาก 3 อันและความชำนาญสูงสุด 1 สิน่ะ ละก็ช่วยอธิบายสกิลทั้งหมดทีนะ และก็เป็นที่ละลำดับด้วยได้ไหม"

    [ระบบ:รับทราบคะ สกิลการดูดซับ ระบดับความหายาก M ระดับความชำนาญของสกิล F- ความสามารถคือทำให้ท่านสามารถดูดซับมานาคริสตัลได้โดยตรงโดยที่ไม่ต้องไปผ่านขบวนการแปรรูปใดๆทั้งสิ้น และเปลี่ยนมันเป็นมานาของตัวเอง]

    "อากิ:อ้อ สกิลนี้สิน่ะที่ทำให้ฉันดูดมานาคริสตัลของเจ้าสไลม์ได้ ละก็ได้ระบบมา"

    [ระบบ:สกิลการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม ระดับความหายากของสกิล SSS ระดับความชำนาญของสกิล F- ความสามารถคือทำให้ท่านสามารถแลกเปลี่ยนค่าสเตตัสอย่างหนึ่งไปเป็นอีกอย่างหนึ่งได้ในอัตราส่วน 5>1]

    "อากิ:ถ้างั้นฉันก็ใช่มันคู่กับสกิลการดูดซับได้สิน่ะ ดูดซับมานามาจากสไลม์แล้ว เอามาแลกค่าสเตตัสอย่างอื่นได้ อย่างนี้ฉันก็แข็งแกร่งไปเรื่อยๆสิ 5555555"

    อากิที่เห็นว่าสกิลของตัวเองโกงขนาดไหนก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เพราะรู้ว่าตัวเองนั้นสามารถแข็งแกร่งได้ขึ้นเรื่อยๆ จากการฆ่าสิ่งต่างๆ

    [ระบบ:อะ แฮ้ม ฉันไม่อยากขัดความสุขของท่านหลอกนะคะ แต่ดูอัตราการแลกเปลี่ยนด้วยค่ะ]

    อากิที่ได้ยินระบบพูดแบบนั้นรีบไปดูอีกครั้งทันที พอเห็นอัตราการแลกเปลี่ยนเข่าอากิก็แทบทรุด

    "อากิ:การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมยังไงวะ นี้มัน 5 ได้ 1 เองนะเว้ย นี้มันขูดเลือดขูดเนื้อกันชัดๆ"

    [ระบบ:แต่ก็ดีกว่าไม่มีนะค่ะ]

    "อากิ:ก็ใช่แหละระบบที่มันดีกว่าไม่มี แต่มันก็เยอะไปอยู่ดี"

    [ระบบ:เดี๋ยวค่าความชำนาญมันเพิ่มขึ้นเดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเองแหละค่ะ]

    "อากิ:เออใช่มันมีค่าความชำนาญอยู่นี้หว่า ยังมีความหวังโว็ย!"

    [ระบบ:ช่วยอย่าตะโกนด้วยคะ เดี๋ยวก็มีตัวอะไรมาอีกหรอกค่ะ]

    อากิที่ได้ยินระบบบอกแบบนั้น เขาก็เอามือปิดปากตัวเองทันที

    "อากิ:อุ๋บ"

    [ระบบ:งั้นฉันขออธิบายความสามารถของสกิลต่อแล้วนะค่ะ]

    "อากิ:ไม่ต้องอธิบายต่อหรอกแค่อ่านก็พอเดาความสามารถออกละ เราออกไปล่าสไลม์กันดีกว่า"

    หลังจากที่อากิพูดออกมาอย่างนั้น เขาก็เริ่มออกเดินตามทางเพื่อหาสไลม์ อากิเดินตามทางมาเรื่อยๆประมาณ 10-20 นาที ก็ไม่พบอะไร

    "อากิ:สไลม์มันหายไปไหนหมดวะเนี่ย"

    [ระบบ:ท่านเพิ่งเดินมาได้ 5 นาทีเองนะคะ จะรีบบ่นไปไหนค่ะ]

    "อากิ:เอ้านี้ฉันเพิ่งเดินมาได้แค่ 5 นาทีเองเหรอ"

    [ระบบ:ค่ะ]

    'อากิ:ใช่เหรอวะ? เราเดินมาได้ 5 นาทีเองเหรอ... ก็น่าจะเป็นแบบนั้นแหละระบบคงไม่หลอกเราหรอกมั้ง'

    อากินั้นไม่รู้เลยว่า เขานั้นได้โดนระบบหลอกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพราะอากินั้นไม่มีที่ดูเวลาหรือจับเวลา แต่ระบบนัันก็ทำเพื่อเขา อากิที่โดนหลอกก็ได้ออกเดินไปเรื่อยๆและในระหว่างที่เดินเขาก็ถามระบบว่า

    "อากิ:จะว่าไปแล้ว เธอจับเวลาได้ด้วยเหรอ"

    [ระบบ:ได้ค่ะ]

    "อากิ:... ถ้างั้นเธอรู้ไหมว่าตอนนี้เวลาเท่าไรแล้ว"

    [ระบบ:13:24 นาทีค่ะ]

    "อากิ:เพิ่งบายเองเหรอเนี่ย ฉันจำได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้น่าจะประมาณ 8-9 โมงมั้ง ผ่านไปไม่นานเองแฮะ"

    [ระบบ:...]

    อากิได้เดินไปอีกหลายนาที จนในที่สุดเขาก็พบเข้ากับสไลม์สักที

    "อากิ:นั้นไงสไลม์!"

    [ระบบ:ตะโกนแบบนั้นจะให้มันรู้สึกตัวเหรอค่ะ]

    "อากิ:โทษที"

    'อากิ:แต่เดี่ยวนะ ถ้าเราไปใกล้มันแล้วถ้ามันกระโดดใส่เราละจะทำยังไงละ ไม่อยากเจ็บเพราะสไลม์อีกแลัว'

    "อากิ:หืม~~~🤔"

    [ระบบ:คบเพลิงไงค่ะ]

    "อากิ:ก็มีแล้ว แต่จะให้ทำไงละ เดินเข้าทุบมันเหรอ"

    [ระบบ:ไม่ได้ให้เดินเข้าไปคะ ให้ขว้างใส่มันต่างหากค่ะ]

    "อากิ:เออใช่ ฉันขว้างได้นี้หว่า"

    อากิที่ได้คำแนะนำจากระบบเขาก็เดินไปหยิบคบเพลิง และถือไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วก็ขว้างใส่เจ้าสไลม์ไป ขว้างไปครั้งแรกไม่โดนและทำให้เจ้าเจ้าสไลม์รู้สึกด้วย เจ้าสไลม์ที่รู้สึกตัวก็กระโดดมาทางอากิทันที อากิที่เห็นว่าเจ้าสไลม์มันกำลังกระโดดมาก็รีบเอาคบจากมืออีกข้างและขว้างไปอีกครั้งทันที การขว้างครั้งนี้โดนที่ตัวมันเต็มๆ หลังจากเจ้าสไลม์มันโดนคบเพลิงตัวมันก็เกิดอาการสั้นเล็กน้อย แต่ตัวของมันนั้นไม่ได้หายไปแต่ดูเหมือนแกนกลางของมันจะหายไปแทน พร้อมกับเหลือตัวมันที่ดูใสขึ้นมานิดหน่อยไว้

    [ระบบ:ท่านได้สังหารสไลม์เลเวล 1 รับ EXP 3]

    'อากิ:มันตายแล้วสิน่ะเพราะระบบแจ้งเตือนแล้ว แต่ทำไมร่างของมันถึงไม่หายไปละลองถามระบบดูหน่อยดีกว่า'

    "อากิ:ระบบทำไมเจ้าสไลม์ถึงไม่หายไปและดรอปคริสตัลมานาละ ทำไมเหลือร่างของมันไว้แบบนั้น"

    [ระบบ:มันอยู่ที่วิธีในการฆ่ามันค่ะ]

    "อากิ:วิธีฆ่าสิน่ะ ตอนนี้มี 2 แบบใช่ไหม"

    [ระบบ:ใช่คะ ท่านค้นพบ 2 วิธีคือ 1 ทุบมันอย่างรุนแรง 2 โจมตีระยะไกลด้วยแรงที่พอดีและทำลายแกนกลางมันค่ะ]

     'อากิ:อืมฆ่าพวกสไลม์ได้ 2 วิธี วิธีแรกได้คริสตัลมานา วิธี 2 ได้ร่างของมัน แล้วร่างมันทำไรได้ไหม... ถามระบบดูดีกว่าเพื่อเป็นของมีประโยชน์'

    "อากิ:ระบบร่างของเจ้าสไลดม์มันทำอะไรได้"

    [ระบบ:ท่านสามารถรับประทานมันได้ เพื่อฟื้นคืนค่าความหิวได้ค่ะ]

    "อากิ:หะ! มันกินได้หรอไอ้ตัวที่ละลายคนได้น่ะๆ"

    [ระบบ:ตอนนี้มันไม่ใช่มอนสเตอร์แล้วคะ ตอนนี้มันกลายเป็นแค่วัตถุดิบแล้ว หรือว่าง่ายๆมันหมดพิษสงแล้วค่ะ]

    อากิยืนคิดไปแปปหนึ่ง

    'อากิ:มันจะกินได้จริงๆหรอ สไลม์เนี่ย... ลองหน่อยก็ได้เพราะยังไงระบบคงไม่หลอกเราหรอกมั้ง?'

    อากิที่ไว้ใจระบบเพราะจนถึง ตอนนี้ระบบก็ช่วยอากิมาโดยตลอดทำให้อากิเชื่อใจระบบ อากิก็เดินไปหาร่างเจ้าสไลด์ และหยิบมันขึ้นมา

    "อากิ:มันไม่ละลายมือจริงๆแฮะ มันน่าจะกินได้จริงๆใช่ไหม"

    [ระบบ:มันสามารถรับประทานได้ค่ะ]

    'อากิ:ผมที่เห็นระบบบอกอย่างนั้นก็เชื่อใจระบบ ละลองกัดไปที่ร่างของเจ้าสไลม์

    อากิได้ลองกัดไปที่ร่างของเจ้าสไลม์ละสัมผัสแรกที่ได้คือ ความรู้สึกเหมือนวุ่นและเยลลี่ผสมกัน เพราะมันมีทั้งความนิ่มกับความหนุบหนับในเวลาเดียวกัน และพอเคี้ยวมันไปสักแปปก็มีรสหวานอ่อนๆออกมาด้วย

    [ระบบ:ท่านได้รับประทานวุ่นสไลม์เพิ่มค่าความหิว 5 สกิลดูดซับทำงาน ดูดซับมานาจากวุ่นสไลม์ได้รับมานา 1 ]

    'อากิ:เดี่ยวนะเมื่อกี้ผมได้ยินไม่ผิดใช่ไหม ผมได้รับมานาจากการกินวุ่นสไลม์ใช่ไหม แปลว่าไม่ใช่แค่ว่าดูดซับมานาจากคริสตัลถึงได้มานาแต่กินมันก็ได้...'

    อากิที่ได้ยินระบบแจ้งเตือนไปก็นิ่งไปสักพักก่อนที่อากิจะรีบกินอย่างรวดเร็วจนหมด

    [ระบบ:ท่านรับประทานวุ่นสไลม์คืนค่าความหิวเพิ่มอีก 15 รวมทั้งหมดเป็น 20 หน่วย สกิลดูดซับทำงาน ได้รับมานาจากวุ่นสไลม์เพิ่มอีก 9 รวมทั้งหมดเป็น 10 มานา]

    "อากิ:อืม ดูเหมือนว่าวุ่นสไลม์มันจะให้ค่าความหิวสูงสุดได้แค่ 20 และให้ค่ามานาสูงสุดอยู่ที่ 10 มานาต่อก้อน ได้มานาเยอะกว่ามานาคริสตัล 10 เท่าเลยแฮะอย่างงี้กินมันได้ผลดีกว่าสินะ"

    อากิที่ได้รู้อย่างนั้น ก็ได้ออกออกไล่ล่าสไลม์มาเพิ่มอีก

    จนสามารถล่าสไลม์มาได้อีก 12 ตัว แต่สามารถกินได้แค่ 5 ตัวที่เหลือดรอปคริสตัลมานาและไอเทมมา สวนไอเทมที่อากิได้ก็คือ กางเกงเก่าๆ⁽ᶠ⁾ และก็ดาบทองแดงขึ้นสนิมขนาดกลาง⁽ᶠ⁾

    'อากิ:ชื่อดูไม่น่าใช่เลยแฮะ... แต่ก็ชังเถอะ เพราะน่าจะดีกว่าใช่คบเพลิงละมั้ง'

    [ระบบ:แจ้งเตือนย้อนหลัง

    ท่านได้สังหารสไลม์เลเวล 1  12 ตัวได้รับ EXP 36 ท่านเลเวลอัพ 1>3 ท่านได้พอย 6

    ท่านได้รับฉายานักล่าสไลม์(F-⁽ᴱ⁾)ฉายานี้ทำให้ท่านโจมตีเผ่าพันธุ์สไลม์แรงขึ้น 4% และรับเดเมจจากเผ่าสไลม์น้อยลง 4%

    ท่านได้รับประทานวุ่นสไลม์ 5 ก้อนฟื้นคืนค่าความหิว 100 สกิลดูดซับทำงานท่านได้รับมานาจากวุ่นสไลม์ 50 มานา

    ท่านได้รับฉายาใหม่ ตะกละ(F-⁽ᴬ⁺⁾)เพิ่มความจุสูงสุดของค่าความหิวอีก 50%

    ท่านได้ดูดซับคริสตัลมานาแรงค์ F- อีก 7 ได้รับมานา 7 

    สกิลการดูดซับค่าความชำนาญเพิ่มขึ้น F->F ด้วยชำนาญที่เพิ่มขึ้นทำให้มีโอกาสเล็กน้อยมากๆจะได้รับผลประโยชน์เพิ่มเติมจากการดูดซับ

    ท่านได้รับสกิลใหม่ 3 สกิลได้แก่ 

    ขว้างปา(F-⁽ᴱ⁻⁾)เมื่อใช่งานจะทำให้เดเมจจากการขว้างสิ่งของแรงขึ้น 4%

    เล็งเป้า(F-⁽ᴱ⁻⁾)เมื่อเปิดการใช่งานจะทำให้เพิ่มความแมนยำในการโจมระยะไกลทั้งหมดแมนขึ้น 4%

    สมาธิ(F-⁽ᴱ⁻⁾)เมื่อเปิดการใช้งานจะทำให้ผู้ที่ใช่งานสกิลนี้มีสมาธิมากขึ้น 4%]

    "อากิ:เด้งมาเยอะเลยแฮะ แต่ดีจังไม่ต้องอ่านเองเพราะมีคนอ่านให้แบบนี้มันดีจริงๆ แต่เหมือนตอนที่ฟังได้ยินบ้างอย่างที่น่าสนใจ ไหนขอดูหน่อยสิ"

    แล้วอากิก็เลื่อนอ่านย้อนกลับไปเพื่อดูสิ่งที่เขาสนใจ จนเจอเข้ากับสิ่งนั้น

    "อากิ:สกิลดูดซับความชำนาญเพื่อขึ้นทำให้มีโอกาศน้อยมากๆที่จะได้ผลรับประโยชน์มากขึ้น... แบบดีนี้ก็ดีไปเลยสิ แต่มันจะดีกว่านี้อีกถ้ามันไม่ได้บอกว่าโอกาศน้อยมากๆ เฮ้อ"

    อากิเข่าทรุดลงกับพื้นพร้อมกับบ่นพึมพำ จนระบบก็พูดขึ้นมาว่า

    [ระบบ:หน้าต่างค่าสถานะมีการอัพเดทจะตรวจสอบหรือไม่]

    "อากิ:เอาสิ ฉันก็อยากเห็นเหมือนกัน"

    อากิพูดด้วยเสียงที่อ่อนล้า

    [ระบบ:ทำการเปิดหน้าต่างค่าสถานะ]

         [ข้อมูลของตัวละคร]              

    [ชื่อทาคุมะ อากิ อายุ 20/237.5

    เลเวล 3 (12/30)

    HP 144/144

    MP 899/950

    ค่าความหิว 149/150

    ค่าความเหนื่อยล้า 21/100

    อาชีพ ไม่มี

    เผ่าพันธุ์ มนุษย์(99%) กลายพันธุ์(1%)

    ค่าสเตตัส

    STR 10(+3) 

    AIG 9(+3)

    INT 12(+3)

    MANA 95(+3)

    VIT 6(+3)

    DEX 7(+3)

    LUCK 8(+3)

    พอยที่ยังไม่ได้ใช้ 6

    ฉายา 

    (A) ผู้ที่ไม่ได้รับเชิญจากหอคอย(⁽ᴬ⁺⁾)

    (B) NEWตะกละ(F-⁽ᴬ⁺⁾)

    (E) NEWนักล่าสไลม์(F-⁽ᴱ⁾)

    สกิล 

    (M) การดูดซับ(F⁽ᴹ⁾)

    (SSS) การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม(F-⁽ˢˢˢ⁾) AIของระบบ(M⁽ˢˢˢ⁺⁾)

    (B) แปลภาษา(F-⁽ᴮ⁾)

    (D) ใจเย็น(F-⁽ᴰ⁾) 

    (E) ปฐมพยาบาลเบื้องต้น(F-⁽ᴱ⁾) NEWขว้างปา(F-⁽ᴱ⁻⁾) NEWเล็งเป้า(F-⁽ᴱ⁻⁾) NEWสมาธิ(F-⁽ᴱ⁻⁾)

    (F) การทุบ(F-⁽ᶠ⁾) การฟาด(F-⁽ᶠ⁾) ต้านทานเจ็บปวด(F⁽ᶠ⁾) รักษาตัวเองโดยธรรมชาติ(F-⁽ᶠ⁻⁾)]

    "อากิ:ก็ดูดีเลยแหละ แต่ทำไงต่อละ"

    และในตอนนั้นเองระบบก็ให้คำตอบอากิทันที

    [ระบบ:แจ้งเตือนค่าความเหนื่อยล้าเหลือน้อย แนะนำให้พักผ่อนก่อนที่ท่านจะสลบ]

    "อากิ:งั้นก็ต้องหาที่พักก่อน ไม่งั้นหลับข้างทางมีหวังโดนสไลม์ละลายแน่ๆ ระบบมีที่แนะนำไหม"

    [ระบบ:มีคะ ให้ท่านหาประที่ติดอยู่กับกำแพงค่ะ ในที่แบบนั้นท่านสามารถใช่หลับนอนได้คะ]

    "อากิ:โอเค ฉันจะลองหาดู"

    อากิที่ได้ยินระบบแนะนำมาแบบนั้นก็พยามออกตามหาตามที่บอก อากิได้หาไปประมาณ 10 นาทีจนในที่สุดอากิก็เจอ พออากิเจอเขาก็รีบเดินไปเปิดประตูและเข้าไปทันที พอเข้ามาได้อากิก็ปิดประตู พอปิดประตูระบบก็แจ้งเตือนขึ้นมาว่า

    [ระบบ:ค่าความเหนื่อยล่าเหลือ 9 กรุณาพักผ่อน]

    "อากิ:โอเคฉันจะไปนอนเดี๋ยวนี้แหละ ฝันดีนะระบบ"

    [ระบบ:...]

    อากิเดินหาที่เหมาะๆ พอเจอมุมห้องที่ถูกใจอากิก็ไปนอนพักผ่อนทันที Zzzzz

       ข้อมูลตอนท้ายเรื่องขอเสนอ สไลม์ สิ่งมีชีวิตที่พบเจอได้ง่ายกว่าก็อบลินเสียอีก แต่ก็จงอย่าดูถูกมันเพราะความหาง่ายละ เพราะไม่งั้นมันจะสร้างความทรงจำดีๆให้กับคุณอย่างแน่นอน แต่พวกมันก็มีประโยชน์มากมายอย่างไม่น่าเชื่อเลยแหละ อย่างเช่นค่อยทำความสะอาดและก็ไล่เก็บกว้าดซากต่างๆและก็ทั้งกินก็ได้ ฟามของที่ดรอปจากมันก็ได้ถึงจะเป็นไอเทมขยะก็เถอะ แต่อย่างน้อยมันดีกว่าที่ไม่มีอะไรเลยใช่ไหมละ?

               จากผู้แต่ง

   มีใครอยากลองวุ่นสไลม์บ้าง?

    อากิที่ตื่นจากการนอนหลับพักผ่อน

    "อากิ:อืม~~ ถึงเวลาตื่นแล้วเหรอ"

    [ระบบ:ค่าความเหนื่อยล้าเต็มแล้วคะ ระบบเลยบังคับให้ท่านตื่นค่ะ]

    'อากิ:อ้อใช้แล้วเมื่อวานค่าความเหนื่อยล้าของผมใกล้หมดเลยทำให้ผมต้องหาที่นี้แล้วมาพักผ่อน แต่พอผมมาสังเกตดีๆ... แล้วห้องนี้ทำไมมันว่างๆจัง มันไม่อะไรเลยเป็นห้องเปล่าๆ ถามระบบดูดีกว่า'

    "อากิ:ฉันสังเกตุดูห้องนี้แล้ว... ทำไมมันไม่มีอะไรเลยละ เก้าอี้ยังไม่มีเลย"

    [ระบบ:เหมือนจะมีคนมาแล้วก็ เก็บทุกอย่าง ใส่ช่องเก็บของแล้วเอาไปหมดเลยค่ะ]

    "อากิ:คนเหรอ แปลว่าที่นี้มีคนอื่นนอกจากฉันใช่ไหม"

    [ระบบ:มีแน่นอนคะ แต่...ดิฉันไม่รับประกันหรอกนะว่าท่านจะได้เจอคนอื่นหรือป่าวนะคะ เพราะที่นี้มันกว้างใหญ่มากเลยค่ะ]

    'อากิ:ระบบบอกมาแบบนี้มันกว้างใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ ถามดูหน่อยดีกว่า'

    "อากิ:แล้ว...มันกว้างใหญ่แค่ไหนละ"

    [ระบบ:ถ้านับจากศูนย์กลางไปขอบก็ 44444 กิโลเมตรค่ะ]

    "อากิ:ถ้าจำไม่ผิดเดินทางรอบโลกก็น่าจะประมาณ 4 หมื่นกิโลเมตรเหมือนกัน... ที่นี้มันใหญ่โลกอีกเหรอ"

        'อากิ:เดี่ยวที่นี้มันกว้างใหญ่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ เท่ากับเดินทางรอบโลกอะนะ ใช่เหรอวะ'

    [ระบบ:...]

    "อากิ:เฮ้อ~ ถ้ามันกว้างขนาดนั้นเจอคนได้นี้ปาฏิหาริย์เลยแหละ... แต่เดี๋ยวนะ! เมื่อกี้เธอบอกว่าจากศูนย์กลางไปขอบเหรอ"

    [ระบบ:ใช่ค่ะ]

    "อากิ:ถ้าจากขอบไปขอบละ"

    [ระบบ:ก็เป็น 88888 กิโลเมตรค่ะ]

    'อากิ:ล้อเล่นป่ะเนี่ย'

    อากิที่เหมือนจะไม่ค่อยอยากจะเชื่อก็ถามด้วยเสียงอึงๆไปว่า

    "อากิ:😦 พะ พูดจริงใช่ไหมเนี่ย"

    [ระบบ:พูดจริงค่ะ]

    "อากิ:..."

    อากิที่ได้ยินคำตอบนั้นก็ไม่อยากจะเชื่อและได้แค่หวังว่ามันจะไม่ใช่เรื่องจริง

    [ระบบ:มีอะไรจะถามเพิ่มเติมอีกไหมค่ะ]

    "อากิ:เออ~ คือว่า..."

    'อากิ:ถามอะไรดีหว่าคิดไม่ออกเลยแฮะ... งั้นลองแบบนี้หน่อยละกัน'

    "อากิ:งั้นบอกเรื่องที่ฉันควรจะรู้เพิ่มหน่อย"

    [ระบบ:งั้นก็ขอเพิ่มเติมจากเมื่อกี้คะ คือที่นี้จะเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าแบนๆมีขนาด 88888 กิโลเมตรซึ่งมีขนาดเท่ากันทุกด่านและพื้นที่ทั้งหมดเป็นเขาวงกตแบบที่ท่านยืนอยู่นี้ค่ะ]

    "อากิ:เดี๋ยวๆ เมื่อกี้บอกว่าที่นี่เป็นเป็นแผ่นสี่เหลี่ยมไม่ใช่ทรงกลมหรือทรงรี และก็ยังมีแต่ทางเดินแบบนี้อ่ะเหรอ"

    [ระบบ:ค่ะ]

    "อากิ:😯 โลกแบนมีจริงวะ"

    'อากิ:แปลว่าที่นี้ไม่ใช่โลกสิน่ะ แต่เชื่อหูไว้หู ไว้หน่อยละกันเพื่อไม่ใช่'

    ด้วยการสนทนาเมื่อกี้ก็ทำให้อากิคิดไว้บ้างแล้วว่าที่นี้อาจไม่ใช่โลก แต่อากิก็ไม่เชื่อ 100%

    "อากิ:งั้นชังเรื่องโลกแบนไปก่อนละกันคิดละปวดหัว..."

    แล้วอากิก็เงียบไปสักพักเพื่อเรียบเรียงความคิดตัวเอง ผ่านไป 10 กว่านาทีอากิก็เหมือนจะจัดการความคิดตัวเองได้

     'อากิ:เอาละๆ มาจัดความคิดกันหน่อย เหมือนว่าที่นี้จะไม่ใช่โลกหรือป่าว?... งั้นตั้งไว้ก่อนว่าไม่ใช่เพราะสไลม์คงไม่มีอยู่บนโลกเรา ส่วนเรื่องระบบนี้~ เออว่าไงดีละ... ก็น่าเชื่อถือแหละ เพราะเรื่องของสิ่งต่างๆที่เธอบอกมานี้ยังไม่เคยพลาดเลย แถมยังค่อยช่วยและแนะนำเราอีก... งั้นเอาความเชื่อใจไว้ที่ 70% ละกันเผื่อไว้หน่อย ส่วนเรื่องอื่นๆยังไม่แน่ใจไว้มีข้อมูลมากกว่านี้ค่อยตัดสินใจละกัน ส่วนเรื่อความใหญ่ของที่นี้...ชังมันละกัน'

     หลังจากอากิจัดความคิดตัวเองเสร็จเขาก็นึกถึงบ้างสิ่งที่ระบบพูดก่อนหน้านี้ได้ เขาเลยถามระบบทันที

    "อากิ:นี้ระบบ เหมือนว่าก่อนหน้าเธอจะพูดถึงช่องเก็บของใช่ไหม"

    [ระบบ:ค่ะ]

    "อากิ:ฉันมีมันหรือป่าว"

    [ระบบ:มีคะ ท่านสามารถเปิดดูได้โดยการออกคำสั่งด้วยเสียงหรือแค่คิดก็ได้ค่ะ]

    อากิที่ได้ยินดังนั้นเลยลองพูดดู

    "อากิ:ช่องเก็บของ"

    ทันทีที่อากิพูดจบมันก็มีหน้าต่างโฮโลแกรมสีน้ำเงินขอบทองเด้งขึ้นมา มันมีช่องเก็บของเยอะมากแต่ส่วนใหญ่จะโดนล็อคอยู่ ส่วนตอนนี้ช่องที่อากิสามารถใช่ได้มีแค่ 10 ช่องและก็เหมือนจะมีช่องคีย์ลัด อีก 10 ช่องด้วย แต่เหมือนว่าอากิสามารถใช้ได้แค่ 3 ที่เหลือล็อคอยู่

    'อากิ:โอ้ช่องเก็บของเยอะมาก แต่ส่วนใหญ่มันยังล็อคอยู่แฮะปล่อยไปก่อนละกัน ส่วนคีย์ลัด...ลองถามระบบดูดีกว่า'

    "อากิ:ระบบ บอกหลักการทำงานของช่องเก็บของมาหน่อยได้ไหม"

    [ระบบ:ได้คะ ช่องเก็บของสามารถเก็บอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะใหญ่แค่ไหนหรือหนักแค่ไหนก็ได้เพราะมันไม่มีเรื่องน้ำหนัก และสามารถเก็บของชนิดเดี่ยวกันได้สูงสุด 999 และของที่เก็บในช่องเก็บของจะไม่มีวันเน่าหรือเสียคะ แต่ต้องเป็นของที่ไม่มีชีวิตเท่านั่นคะ]

    "อากิ:โอ้ฟังดูดีสุดๆเลยน่ะ ทั้งไม่มีน้ำหนัก ของไม่หมดอายุ แถมเก็บของซ้อนกันได้ถึง 999 ชิ้น แต่ฉันสงสัยอย่างหนึ่งน่ะคีย์ลัดเอาไว้ทำไรอะไรเหรอ"

    [ระบบ:มันเอาไว้ใส่อาวุธค่ะ]

    "อากิ:แล้วต่างกันยังไงกับหยิบออกมาจากช่องเก็บของเลยละ"

    [ระบบ:ปกติถ้าท่านจะหยิบของออกจากช่องเก็บของ ท่านต้องเปิดหน้าต่างของช่องเก็บของขึ้นมาก่อนถึงจะเอาของออกมาได้ แต่ถ้าท่านใส่ไว้ช่องคีย์ลัดท่านสาสมารถเรียกอาวุธหรืออะไรก็ตามที่ท่านใส่ไว้ออกมาได้เลยทันที โดยที่ไม่ต้องเปิดช่องเก็บของค่ะ]

    "อากิ:โอเคฉันเข้าใจละ งั้นฉันขอลองอะไรหน่อยน่ะ"

    แล้วอากิก็ลองเอาดาบที่ดรอปจากเจ้าสไลม์ใส่ช่องคีย์ลัด แล้วก็ลองเรียกมันออกมา

    "อากิ:ดาบ"

    ซึ่งมันก็มีดาบออกมาอยู่ที่มือของอากิจริงๆ

    "อากิ:เห้ย อย่างเจ๋งเลยวะ มีดาบออกมาอยู่ที่มือจริงๆด้วย 5555"

    และในตอนที่อากิได้ถือดาบนั้นมันก็มีบ้างสิ่งเด้งมาอยู่ตรงหน้าของอากิ พร้อมกับระบบที่พูดบ้างอย่าง

    [ระบบ:ท่านได้สวมใส่ดาบทองแดงขึ้นสนิม +4 ATK ท่านได้สวมใส่ไอเทมแล้ว ระบบจะทำการเพิ่มส่วนใหม่ของระบบขึ้นมา

    ทำการโหลดข้อมูลจากดาต้า....

    ทำการโหลดเสร็จสิน....

    ระบบได้ทำการอัพเกรดหน้าต่างค่าสถานะ ATK และ ARMOR และเพิ่มส่วนไอเทมส่วมใส่และปลดล็อคหน้าต่างสวมใส่ไอเทม]

    หลังจากระบบพูดจบก็มีหน้าต่างอีกอันเด้งมา มันคือหน้าต่างโฮโลแกรมสีฟ้าเหมือนเดิมแต่รอบนี้เป็นคอบสีแดง

        [หน้าต่างสวมใส่ไอเทม

          ของทาคุมะ อากิ

    ไอเทมสวมใส่ที่หัว:ไม่มี

    ไอเทมสวมใส่ลำตัว:เสื้อวอร์มซับใน 98% +1 พลังป้องกัน 

    ไอเทมสวมใส่ลำตัว:เสือนักศึกษา 95% +2 พลังป้องกัน

     ไอเทมสวมใส่ลำตัวสวนล้าง:กางเกงใน

    ไอเทมสวมลำตัวส่วนล้าง:กางเกงนักศึกษา 56% +1 ป้องกัน

    ไอเทมสวมใส่สวมส่วนเท้า:ถุงเท้า +0.5 พลังป้องกัน

    ไอเทมสวมใส่รองเท้า:รองเท้าสำหรับเล่นกีฬา +3 ความเร็ว

    อาวุธที่ใช้

    ดาบทองแดงขึ้นสนิมขนาดกลาง +4 พลังโจมตี

บัพและเอฟเฟคจากไอเทม ไม่มี]

    "อากิ:ของใหม่มาอีกแล้ว! งั้นก็ขอดูหน่อยละกัน"

    'อากิ:บอกละเอียดเลยแฮะ ขนาดกางเกงในยังมีบอก ส่วนอื่นก็... กางเกงลดไปเยอะเลยแฮะ ลองเอากางเกงที่ดรอปจากสไลม์มาใส่ดีกว่า'

    แล้วอากิก็เอากางเกงออกมาจากช่องเก็บของ แล้วลองเอามาใส่ดู พอใส่มันก็พอดีอย่างไม่น่าเชื่อ

    [ระบบ:สวมใส่กางเกงเก่าๆ 99% +2 พลังป้อง]

    "อากิ:เห้ย! พอดีเลยแฮะอย่างกับมันมาวัดตัวฉันละค่อยส่งมาให้เลย"

    'อากิ:ถึงเนื้อผ้าจะหยาบไปหน่อย แต่ก็น่าจะดีกว่ากางเกงของเราละนะ'

    [ระบบ:อาจจะเป็นแบบนั้นจริงๆก็ได้น่ะค่ะ]

    "อากิ:พูดเล่นป่ะเนี่ย"

    [ระบบ:...]

    "อากิ:เห้ย อย่าเงียบใส่กันสิ"

    [ระบบ:ค่ะ]

    "อากิ:..."

    [ระบบ:เนื่องจากมีการเพิ่มระบบสวมใสไอเทมจะมีการอัพเดทค่าสถานะใหม่ และเพิ่มส่วนสวมใส่ไอเทมไปที่หน้าต่างค่าสถานะ.... ระบบอัพเดทเสร็จสินมีการอัพเดทที่หน้าต่างสถานะของท่านค่ะ]

    'อากิ:เปลี่ยนเรื่องเฉย... แต่ชังเถอะยังไงเราก็ได้ประโยชน์แหละ แถมหน้าต่างค่าสถานะมีการอัพเดทแล้วด้วยเปิดดูสักหน่อยดีกว่า'

    "อากิ:เปิดหน้าต่างสถานะ"

    'อากิ:อืมเหมือนจะเปิดดูทั้ง 3 หน้าต่างพร้อมกันได้เลย แต่มันก็บังมุมมองสายตาอยู่พอควรเลย เปิดพร้อมกันแบบนี้คงไม่ใช่ความคิดที่ดี'

           [ข้อมูลของตัวละคร              

    ชื่อทาคุมะ อากิ อายุ 20/237.5

    เลเวล 3 (12/30)

    HP 144/144

    MP 950/950

    ค่าความหิว 120/150

    ค่าความเหนื่อยล้า 99/100

    อาชีพ ไม่มี

    เผ่าพันธุ์ มนุษย์(99%) กลายพันธุ์(1%)

    ค่าสเตตัส

    STR 10(+3) 

    AIG 12(+3){+3}

    INT 12(+3)

    MANA 95(+3)

    VIT 6(+3)

    DEX 7(+3)

    LUCK 8(+3)

    NEW ATK 12 (+3){+4}

    NEW ARMOR 12.4 (+3){+6}

    พอยที่ยังไม่ได้ใช้ 6

    ไอเทมสวมใส่

    ไอเทมสวมใส่ที่หัว:ไม่มี

    ไอเทมสวมใส่ลำตัว:เสื้อวอร์มซับใน 98% +1 ARMOR

    ไอเทมสวมใส่ลำตัว:เสือนักศึกษา 95% +2 ARMOR

     ไอเทมสวมใส่ลำตัวสวนล้าง:กางเกงใน +0.5 ARMOR

    ไอเทมสวมลำตัวส่วนล้าง:กางเกงเก่าๆ +2 ARMOR

    ไทเทมสวมใส่สวมเท่า:ถุงเท้า +0.5 ARMOR

    ไอเทมสวมใส่รองเท้า:รองเท้าสำหรับเล่นกีฬา +3 AIG

    อาวุธที่ใช้

     สวมใส่:ดาบทองแดงขึ้นสนิมขนาดกลาง +4 ATK

บัพและเอฟเฟคจากไอเทม:ไม่มี

    ฉายา 

    (A) ผู้ที่ไม่ได้รับเชิญจากหอคอย(⁽ᴬ⁺⁾)

    (B) ตะกละ(F-⁽ᴬ⁺⁾)

    (E) นักล่าสไลม์(F-⁽ᴱ⁾)

    สกิล 

    (M) การดูดซับ(F⁽ᴹ⁾)

    (SSS) การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม(F-⁽ˢˢˢ⁾) AIของระบบ(M⁽ˢˢˢ⁺⁾)

    (B) แปลภาษา(F-⁽ᴮ⁾)

    (D) ใจเย็น(F-⁽ᴰ⁾) 

    (E) ปฐมพยาบาลเบื้องต้น(F-⁽ᴱ⁾) NEWขว้างปา(F-⁽ᴱ⁻⁾) เล็งเป้า(F-⁽ᴱ⁻⁾) สมาธิ(F-⁽ᴱ⁻⁾)

    (F) การทุบ(F-⁽ᶠ⁾) การฟาด(F-⁽ᶠ⁾) ต้านทานเจ็บปวด(F⁽ᶠ⁾) รักษาตัวเองโดยธรรมชาติ(F-⁽ᶠ⁻⁾)]

    "อากิ:เอ้า มันก็มีบอกในค่าสเตตัสนิว่าเราสวมอะไรอยู่แล้ว มันจะมีหน้าต่างไอเทมสวมใส่ทำไม"

    [ระบบ:ที่มันอยู่ในค่าสเตตัสคือขึ้นบอกท่านเฉยๆคะ ท่านไม่สามารถดูข้อมูลของไอเทมหรือเปลี่ยนมันได้คะ ถ้าท่านต้องการสับเปลี่ยนท่านต้องเปิดหน้าต่างไอเทมขึ้นมาเพื่อเปลี่ยนคะ แต่ยกเว้นอาวุธนะคะเพราะท่านมีแถบคีย์ลัดค่ะ]

    "อากิ:อ้อ แบบนี้นี่เองฉันเข้าใจละ"

    'อากิ:ถึงจะมีหลายๆอย่างถาโถมเข้ามา แต่อย่างน้อยก็มีระบบค่อยบอกเลยทำให้เข้าใจง่ายหน่อย ระบบนี้สุดยอดจริงๆ'

    หลังจากเข้าใจสิ่งต่างๆแล้ว อากิก็มาดูค่าสเตตัสและคิดว่าจะแลกเปลี่ยนเป็นอะไรดี แต่นั้งดูอยู่นานอากิก็คิดไม่ติดว่าจะเอาอะไรดีเลยลองขอคำแนะนำจากระบบดู

    "อากิ:นี้ระบบ"

    [ระบบ:ค่ะ?]

    "อากิ:ช่วยแนะนำหน่อยว่าฉันควรเอาค่าMANAไปแลกเป็นอะไรดี"

    [ระบบ:... ฉันว่าท่านเฉลี่ยๆไปก็ได้น่ะคะ เพราะยังไงท่านก็หาเพิ่มได้]

    "อากิ:งั้นเธอแบ่งให้หน่อยได้ไหม"

    [ระบบ:ได้ค่ะ... ใช่งานสกิลการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม 

    MANA 25 แลก STR 5 

    MANA 5 แลก AIG 1 

    MANA 20 แลก VIT 4 

    MANA 15 แลก DEX 3 

    MANA 10 แลก 2 LUCK

    ท่านต้องการแลกเปลี่ยนหรือไม่ ถ้าต้องการแลกเปลี่ยนกรุณาบอกว่ายืนยัน ถ้าไม่ต้องการตอบว่าไม่ยืนยัน]

    "อากิ:ยืนยัน"

    หลังจากอากิตอบไป อากิก็รู้สึกถึงบ้างอย่างในตัวหายไป แต่อากิก็รู้สึกถึงอย่างอื่นที่เพิ่มขึ้นมาเช่นกัน

    [ระบบ:ทำการแลกเปลี่ยนเสร็จสิน สกิลการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมความชำนาญเพิ่มขึ้น F->F เอฟเฟคใหม่ เมื่อทำการแลกเปลี่ยนมีโอกาศเล็กน้อยมากๆที่จะได้ค่าสเตตัสเพิ่มเติม]

    "อากิ:โอ้ว นี้เหรอความรู้สึกตอนแลกปลี่ยนนะ รู้สึกแปลกๆแต่ก็รู้สึกดีด้วยเหมือนกัน อธิบายไม่ถูกเลยความรู้สึกนี้"

    'อากิ:ไหนดูสิ ระบบแลกให้เรามันเป็นยังไงกัน... STR 10 เป็น 15 AIG 9 เป็น 13...อ้อใช่!จากไอเทมด้วยนี้หว่าลืมเกือบไปเลย ว่าแล้วทำไมได้13 เหมือนจะเพิ่มทุกอย่างให้ถึง 10 แต่ยกเว้น STR สินะที่เป็น 15 ดูดีเลย ครั้งหน้าให้ระบบแลกให้อีกดีกว่า แต่ก่อนหน้านั้นต้องไปล่ามาเพิ่มอีก'

    แล้วอากิที่คิดได้อยากนั้นก็ออกมาจากห้องพักและก็ออกมาหาล่าสไลม์อีกครั้ง หลังจากออกมาจากห้องพักและเดินไปได้สักพัก อากิก็รู้สึกเบื่อเพราะไม่เจอสไลม์สักตัวเขาเลยชวนระบบคุย

    "อากิ:นี่ระบบ"

    [ระบบ:ค่ะ]

    "อากิ:ถามไรหน่อยสิ"

    [ระบบ:เชิญถามมาได้เลยค่ะ]

    "อากิ:เธอมีชื่อหรือป่าว"

    [ระบบ:ชื่อ? ก็ระบบไงค่ะ]

    "อากิ:ระบบมันไม่ใช่ชื่อสักหน่อย ฉันแค่เรียกเธอแบบนั้นเพราะไม่รู้จักชื่อเธอเฉยๆเอง"

    [ระบบ:ชื่อ... ที่เหมือนกับทาคุมะ ที่อยู่หน้าต่างข้อมูลของท่านนี้เหรอค่ะ]

    "อากิ:แบบนั้นแหละ แต่ไม่ต้องเรียกฉันว่าทาคุมะนะ เพราะต้องเรียกฉันว่าอากิ พอดีชื่อกับนามสกุลของฉันมันสลับกันนะ"

    [ระบบ:รับทราบคะท่านอากิ ส่วนเรื่องชื่อของดิฉันก็...]

    หลังจากที่พูดไปแบบนั้นเธอก็เงียบไปเลย อากิเห็นแบบนั้นก็เลยพูดขึ้นมาว่า

    "อากิ:งั้น ให้ฉันตั้งชื่อให้ไหมละ ถ้าไม่ชอบก็ไม่เป็นไรนะฉันแค่เสนอขึ้นมาเฉยๆนะ 5555"

    [ระบบ:ให้ท่านตั้งให้ก็ได้ค่ะ]

    'อากิ:อุ๋ย จะตั้งว่าไรดีละทีนี้ไม่ได้คิดมาเลย แค่ถามไปเพราะเบื่อเอง... เอาไงดีละที่นี้... งั้นตั้งตามลักษณะละกัน เสียงเธอดูน่ารักๆ สดใสและนุ่มสบายงั้นเอา... อลิส ละกันหวังว่าเธอจะชอบนะ'

    หลังจากอากิเงียบไปแป๊ปหนึ่งเขาก็พูดขึ้นมาว่า

    "อากิ:งั้นเอา อลิส ไหม ไม่ชอบก็ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวคิดให้อีก"

    [อลิส:..... เอาชื่อนี้แหละคะ ฉันชอบชื่อนี้ค่ะ]

    ระบบเงียบไปสักใหญ่ๆก่อนที่เธอจะเลือกชื่อที่อากิตั้งให้

    'อากิ:เยส รอบเดี๋ยวได้เลยเว้ย ฉันนี้มันเก่งจริงๆ'

    "อากิ:โอเค เอาชื่อนี้เนอะ งั้นต่อไปนี้เธอก็ชื่อ อลิส นะ"

    [อลิส:ค่ะ]

    หลังจากการสนทนานี้อากิก็เดินออกไล่ล่าสไลม์ต่อ อากิได้เดินไปอีก 2-3 นาทีเขาก็เจอเข้ากับสไลม์ แต่มันอยู่กัน 2 อากิที่เห็นอย่างนั้นก็ถอยออกมาและคิดแผนก่อน

    'อากิ:มันอยู่กัน 2 ตัวแฮะ คบเพลิงในมือน่าจะไม่พอทำไงดีละเนี่ย... เออใช่เราเก็บคบเพลิงเข้าช่องเก็บได้ไหมวะ ลองหน่อยละกัน'

    แล้วอากิก็ลองเก็บคบเพลิงเข้าช่องเก็บของดู ผลที่ได้ก็คือมันสามารถเก็บได้

    [อลิส:ได้รับคบเพลิง +1]

    'อากิ:เห้ยเก็บได้วะ งั้นลองแบบนี้หน่อย'

    แล้วอากิก็ลองเอาคบเพลิงไปใส่ช่องคีย์ลัด ซึ่งมันสามารถใส่ได้อากิที่เห็นอย่างนั้นก็ยิ้มออกมา

    'อากิ:งั้นกลับไปเก็บคบเพลิงตามทางก่อนละกัน รอก่อนนะเจ้าสไลม์'

    แล้วอากิก็เดินถอยออกมา และก็เดินตามเก็บคบเพลิงตามขอบกำแพง อลิสที่เห็นอย่างนั้นก็พูดขึ้นมาว่า

    [อลิส:ฉันขอแนะนำอะไรอย่างหนึ่งหน่อยได้ไหมค่ะ]

    "อากิ:ได้สิ พูดมาเลย"

    [อลิส:ฉันแนะนำให้ท่านเก็บเว้นไปเว้นมาคะ เพราะตอนนี้ข้างหลังท่านมืดมากเลยค่ะ]

    อากิที่ได้ยินอย่างนั้นก็หันกลับไปมองข้างหลังทันที ซึ่งก็เห็นว่ามันมืดสนิทจริงๆ เพราะแสงต้นกำเนิดที่เดี่ยวของที่นี้ก็คือคบเพลิง อากิที่เห็นอย่างนั้นก็เดินกลับไปเอาคบไปว่างกลับคืนบ้างบางส่วน  หลังจากเอาคบเพลิงไปคืนเสร็จ อากิก็เดินเก็บคบเพลิงต่อไปสักพักผลที่ได้ก็คือ

                [ช่องเก็บของ

     ช่องคีย์ลัด

    1:ดาบขึ้นสนิมขนาดกลาง

    2:คบเพลิง 24 อัน

    3:ไม่มีไอเทม

    4-10:ล็อค

    ช่องเก็บ

    1:กางเกงนักศึกษา 56% +1 พลังป้องกัน

    2-10:ไม่มีไอเทม

    11-50:ล็อค]

    'อากิ:เท่านี้ก็น่าจะพอ กลับไปหาเจ้าสไลม์ดีกว่า'

    แล้วอากิก็เดิมตามทางที่เขาเก็บคบเพลิงมา จนกลับมาที่ที่เจ้าสไลม์อยู่ แต่พออากิสังเกตุดูเจ้าสไลม์มันกลับเหลืออยู่ตัวเดี่ยวซะอย่างนั้น

    "อากิ:เอ้า เหลือตัวเดี่ยวเฉยเลย... ชังมันละกันค่อยหาใหม่ก็ได้"

    แล้วอากิก็ขว้างคบเพลิงใส่เจ้าสไลม์และก็โดนไปเต็มๆ แต่มันไม่ตายและก็กระโดดอย่างรวดเร็วมาหาอากิ อากิที่เห็นมันกระโดดมาอย่างรวดเร็วก็เกิดอาการแพนิดเล็กน้อย แต่อากิก็ยังมีสติและเอาคบเพลิงที่ถืออยู่ตีสวนเจ้าสไลม์ที่พุ่งเข้ามาได้ เจ้าสไลม์ตีโดนตีก็ลอยกลับไปและก็ตายและเหลือเศษคริสตัลมานาเอาไว้ แต่รอบนี้มันดูอันใหญ่ขึ้นนิดหน่อย อากิที่เห็นว่ามันตายก็เลยเดินเข้าไปเก็บเศษคริสตัลมานา

    [อลิส:เกือบแล้วนะค่ะ]

    "อากิ:ใช่เกือบแล้วไหมละ ใครจะคิดว่าสไลม์มันจะเร็วได้ขนาดนั้น"

    เมื่ออากิเก็บคริสตัลมานาแล้วเขาก็ออกล่าสไลม์ต่ออีกหลายชั้วโมง

    'อากิ:ล่าตั้งหลายชั่วโมง แต่ไม่เจอสไลม์เร็วๆเหมือนตัวนั้นเลยแฮะ แปลว่าเจ้าตัวนั้นมันแปลกสินะ.... ก็ชังมันเถอะไปดูหน้าต่างแจ้งเตือนดีกว่า'

    "อากิ:อลิสขอฟังแจ้งเตือนหน่อย"

    [อลิส:ได้ค่ะ แจ้งเตือนย้อนหลัง

    ท่านได้สังหารสไลม์เลเวล 4 ได้รับEXP 12 ท่านสังหารสไลม์เลเวล 1 จำนวน 24 ตัวได้รับEXP 72

   ท่านเลเวลอัพ 3>5 HPเพิ่มขึ้น 20 หน่วย ได้รับ 6 พอย

    ท่านได้เก็บวุ่นสไลม์ 5 ก้อน ท่านได้เก็บมานาคริสตัลแรงค์ F 1 อันและมานาคริสตัลแรงค์ F- 16 อัน ท่านได้เก็บกริชขึ้นสนิม ท่านได้เก็บกางเก่งๆ ท่านได้เก็บเกราะปลอกแขนเก่าๆที่ทำจากหนัง

    แจ้งเตื่อนค่าความหิวของท่านเหลือ 30% ค่าความเหนื่อยล้า 48%]

    "อากิ:ได้ของมาเยอะเลย ค่อยไปดูอยู่ที่พักละกัน..."

    'อากิ:แล้วที่พักเรามันกลับไปทางไหนหว้า จำไม่ได้อะ ลองถามอลิสดูหน่อยดีกว่า'

    "อากิ:นี้อลิส เธอจำทางกลับที่พักได้ไหมคัฟ"

    [อลิส:ไม่ค่ะ]

    "อากิ:เเล้วทำไมเธอถึงไม่รู้ละ เธอเป็นระบบนี้จำไม่ได้เหรอ"

    [อลิส:ดิฉันไม่มีระบบแผนที่คะ เลยทำให้ไม่สามารถนำทางท่านได้ค่ะ]

    "อากิ:... โอเคไม่เป็นไร เดี่ยวฉันหาที่พักใหม่ก็ได้"

    แล้วอากิก็เดินทางหาที่พักใหม่ เดินมาได้พักอากิก็เห็นทาง 3 แยกข้างหน้าเขาก็เลยเดินไป 3 แยกนั้นตามปกติแต่พอเดินเข้าไปใกล้ทาง 3 แยกอากิก็ได้ยินเสียงบ้างอย่างที่ดูคุ้นหู เขาได้ยินมันไม่ชัด อากิเลยค่อยๆย่องไปที่ทาง 3 แยกเพื่อฟังเสียง

    "ก็อบลิน:กี่ กี่"

    "ก็อบลิน:กี้ กี่"

    'อากิ:เสียงแบบนี้! มันก็เป็นก็อบลินแน่ๆ ฉันต้องค่อยๆแอบดูหน่อยแล้ว'

    อากิค่อยๆยืนหน้าออกไปดู ก็เห็นก็อบลิน 2 ตัวที่กำลังยืนคุยอะไรกันไม่รู้อยู่ อากิเห็นแล้วเขาก็ดึงหน้ากลับคืนมา

    'อากิ:มันมี 2 ตัวแฮะจะจัดการไงดี... ลองถามอลิสดูหน่อยละกัน เพื่อเธอมีแผน'

    *"อากิ:นี้อลิส พอมีแผนจัดการเจ้า 2 ตัวนั้นไหม"*

    [อลิส:... มีค่ะ]

    *"อากิ:บอกมาเลย"*

    [อลิส:แผนก็ง่ายๆคะ แค่ให้ท่านโยนอะไรก็ได้ไปตรง 3 แยก และล่อให้เจ้าก็อบลินเดินมาพอมันเดิมมาท่านก็แอบโจทตีมันจากมุมอับค่ะ]

    *"อากิ:แล้วอีกตัวละ"*

    [อลิส:ก็อบลินตัวเดียวไม่ใช่ใหญ่หรอกคะ เพราะท่านสามารถจัดการมันได้แน่นอนค่ะ]

    *"อากิ:.... ก็ได้ว่าไงว่างั้น"*

    แล้วอากิก็ทำตามแผนของอลิส ด้วยการโยนกริชไปที่ 3 แยก

    "แกรง!"

    เจ้าก็อบลินทั้ง 2 ที่ได้ยินก็หันมาดูทันที แต่พวกมันก็ยังไม่ได้เดินมาและพวกมันก็เหมือนจะคุยอะไรบ้างอย่างกัน

    "ก็อบลิน:กี่?"

    "ก็อบลิน:กี่ กี้"

    "ก็อบลิน:กี้ กี่!"

    *"อากิ:นี้อลิสพอรู้ไหมว่ามันคุยอะไรกัน"*

    [อลิส:ดิฉันก็ไม่ทราบว่ามันคุยอะไรกันค่ะ]

    *"อากิ:ไม่เป็นไร เราแค่ต้องรอต่อไป"*

    แล้วในตอนนั้นเองก็มีเจ้าก็อบลินตัวหนึ่งเดินมา มันเดินมาที่กริชและก็ก้มตัวลงไปเพื่อที่จะหยิบกริชขึ้นมา อากิที่แอบอยู่ก็ใช่จังหวะที่เจ้าก็อบลินก้มลงไป เอาดาบฟันลงไปที่ลำตัวของเจ้าก็อบลิน แต่ด้วยค่า STR ที่เยอะของอากิก็ทำให้ดาบตัดผ่าครึ่งบนและครึ่งล้างของเจ้าก็อบลินแยกจากกันได้อย่างง่ายดาย

    "แกร็ก กรุบ ทรวบ!"

    "ก็อบลิน:กี้สสสสสสสส"

    เสียงเจ้าก็อบลินร้องด้วย ความเจ็บปวดเพราะโดนตัดครึ่ง มันร้องไปได้อีกแปปเดียวมันก็ตายเพราะทนความเจ็บไม่ไหว อากิที่เป็นคนตัดเองก็ยังตกใจกับภาพที่เห็น ส่วนก็อบลินอีกตัวที่เห็นเหตุการทั้งหมดก็เกิดอาการกลัวและจะวิ่งหนี อลิสที่เห็นอย่างนั้นก็บอกอากิว่า

    [อลิส:ท่านอากิ อย่าให้มันหนีไปได้น่ะค่ะ]

    อากิที่ยังตกตะลึงกับภาพตรงหน้าอยู่ก็พยามตั้งสติ และวิ่งตามก็อบลินอีกตัวไป ด้วยความที่อากิเร็วกว่าอากิก็วิ่งตามมันมาได้ทัน อากิได้ยกดาบขึ้นมาและฟันดาบแนวเฉียงลงที่ตัวของเจ้าก็อบลินจากด้านหลัง ซึ่งผลลัพธ์ก็เหมือนเจ้าก็อบลินตัวแรกที่โดนฟันมันขาดครึ่งในดาบเดี่ยว ส่วนเจ้าก็อบลินที่โดนฟันก็ร้องด้วยความเจ็บก่อนที่จะตายไป

    "ก็อบลิน:กี้สสสสส"

    อากิที่เห็นสภาพเจ้าก็อบลินที่โดนฟันขาดครึ่งและเห็นเครื่องในที่ไหลออกมาพร้อมกับกลิ่นเลือดที่ลอยฟุ้ง และก็เสียงร้องสุดท้ายเจ้าก็อบลินทที่มันอยู่ในหัว มันก็ทำให้อากิเกิดอาการอ้วก

    "อากิ:อุ๊บ! แหวะ!! แหวะ!!!"

    [อลิส:ท่านอากิ... ท่านไม่เป็นอะไรนะค่ะ]

    "อากิ:ฉันไม่เป็นไร ฉันแค่ แหวะ! คะ แค่ไม่ชินกับภาพนี่เท่านั้นเอง แหวะ!"

    อากิอ้วกออกไปอีก 2-3 ครั้งก่อนที่จะหยุดอ้วก และตั้งสติขึ้นมาได้

    "อากิ:โอเค โอเค ตอนนี้ฉันโอเคละ"

    [อลิส:ฉันว่าท่านต้องชินให้ได้นะคะ ไม่งั้นท่านต้องลำบากแน่ๆ]

    "อากิ:นี้มันครั้งแรกของฉันนี่ แถมก็มีตั้ง 2 ตัวด้วยและสภาพของพวกมันก็...."

    [อลิส:ถ้างั้นท่านก็ต้องพยามชินให้มันได้มากกว่านี้น่ะค่ะ]

    "อากิ:จะพยามละกัน"

    [อลิส:งั้นการพยามครั้งแรกของท่านก็ต้องเริ่มจากการแหวกอกของเจ้าก็อบลิน เพื่อเก็บคริสตัลมานาเลยค่ะ]

    "อากิ:หะ! ฉันต้องแหวกอกพวกมันเพื่อเก็บหินมานางั้นเหรอ"

    [อลิส:ใช่ค่ะ]

    "อากิ:เออ~ แค่หินมานา 2 ชิ้นเองไม่ต้องเอาหรอก ปล่อยไว้งั้นแหละ"

    [อลิส:ในอนาคตท่านก็ต้องได้ทำอีกอยู่ดี เริ่มหัดทำให้ชินไปตั้งแต่ตอนนี้ไม่ดีกว่าเหรอค่ะ]

    ด้วยการที่อลิสพูดมาแบบนั้นก็ทำให้อากิหมดคำที่จะแย่งได้ อากิที่หมดคำแย่งก็หันไปดูที่ศพของเจ้าก็อบลินและก็ซูดหายใจเข้าลึกๆ และก็ถอนหายออกแบบยาวๆ

    "อากิ:ซูดด~~ เฮ้อ~~ โอเค โอเค ทำก็ทำ เพื่ออนาคต"

    แล้วอากิก็เดินไปที่ศพของเจ้าก็อบลินตัวแรก พอเดินมาถึงอากิก็เดินไปหยิบกริชขึ้น พอได้กริชมาแล้วอากิก็ไปผลิกศพของเจ้าก็อบลินหงายขึ้นมาและก็เริ่มผ่าไปที่หน้าอกของเจ้าก็อบลิน

    "ชึบ แหวก กรอบ แกร็บ แหวก"

    อากิได้ผ่าเป็นเส้นตรงและก็ได้เอามือแหวกอกให้มันเปิด

    "แหวก! กรอบ!!"

    "อากิ:ละ แล้วเอาไงต่อ"

    [อลิส:เอาหัวใจมันออกมาและผ่าดูค่ะ]

    แล้วอากิก็ยืนมือไปดึงหัวใจของเจ้าก็อบลินออกมาและก็ผ่าดู อากิก็ได้เห็นคริสตัลมานาเขาเก็บมันเข้าช่องเก็บของและก็เดินไปทำแบบนั้นกับอีกตัว

    'อากิ:... เป็นความรู้สึกที่แปลกดีแฮะ เมื่อกี้เรายังรู้สึกขยะแขยงอยู่เลย แต่ดูตอนนี้สิเรากับ...ไม่รู้สึกอะไรเลย แบบนี้มันดีใช่ไหม?'

    อากิได้ตั้งคำถามกับตัวเองไปนิดหน่อยกับสิ่งที่ทำ แต่เขาก็ไม่รู้สึกแย่หรือดี เขาแค่ไม่รู้สึกเฉยๆ อากิหลังจัดการเสร็จก็มือเปื้อนเลือดพร้อมกับชุดที่ก็เปื้อนนิดหน่อยเหมือน อากิที่เห็นก็พูดออกมาว่า

    "อากิ:เปื้อนเลือดแบบนี้จะมีน้ำให้ทำความสะอาดไหมเนี่ย"

    [อลิส:ถ้าเจอห้องพักดีๆ อาจจะมีน้ำให้ใช่ค่ะ]

    "อากิ:จริงเหรอ งั้นไปหากันเลยเถอะ"

    [อลิส:ก็ดีนะคะ แต่ก่อนไปหาฉันว่าท่านอากิใช่เสื้อผ้าที่เก็บไว้ในช่องเก็บของมาเช็ดตัวก่อนไหมคะ คราบเลือดมันแห้งมันกำจัดยากนะค่ะ]

    "อากิ:เออใช่ พวกนั้นไม่ค่อยได้ใช่ด้วย ขอบคุณที่เตือนนะอลิส"

    [อลิส:ยินดีที่ได้ช่วยค่ะ]

    แล้วอากิก็เอาเสื้อในช่องเก็บของ ออกมาและก็เอามาทำความสะอาดตัวเองแบบง่ายๆไปก่อน พออากิทำความสะอาดตัวเองเสร็จเขาก็ออกเดินทางหาห้องพักที่มีน้ำทันที ผ่านไป 1-2 ชั่วโมงอากิก็ไม่เจอห้องพักที่มีน้ำเลย และตอนนี้เขาก็งวงมากเลย

    [อลิส:แจ้งเตือนค่าความเหนื่อยล้าเหลือ 9 กรุณาหาที่ผักผ่อนโดยด่วน]

    'อากิ:ต้องรีบหาที่พักแล้ว ถ้าสลบตรงนี้แย่แน่ๆ'

    อากิที่สติเหลือน้อยเต็มที่ ก็เดินไปเรื่อยๆ จนในที่สุดก็เจอห้องพัก อากิที่เห็นอย่างนั้นก็รีบเดินเข้าและก็ปิดประตูทันที่ พอปิดประและก็เดินได้อีก 2-3 ก้าวอากิก็สลบไปZzZzzz

      ข้อมูลตอนท้ายเรื่องขอเสนอ

    มหาเขาวงกต มันเป็นเขาวงกตที่มีขนาดใหญ่แบบใหญ่มากๆ โดยที่มีเนื้อที่รวมกันคือ 88888 กิโลเมตรและมีรูปร่างเป็นแผ่นสี่เหลี่ยมผืนผ้าแบนราบออกไปและพื้นที่ส่วนใหญ่ก็เป็นเขาวงกต โดยที่นี้กำแพงส่วนใหญ่จะทำมาจากก้อนดินเหนียวแห้งแต่มันก็แข็งแรงทนทานอย่างไม่น่าเชื่อ และพายในเขาวงกตนี้ก็มีมอนสเตอร์อยู่มากมาย

              จากผู้แต่ง

       ยังมีตอนต่ออีกเป็น 2.2 นะคัฟ แค่ขอตัดก่อนเพราะมันยาวแล้วนะคัฟ ปล.อลิสนางเอกคัฟ หยอก~~~~ ผมหยอกนะ 55555