NovelToon NovelToon

[Fanfic One Piece]ฉันก็แค่"ศพ"

ตอนที่1:มิวะ/ไทกะ

ณ Marine Ford สนามฝึกแห่งหนึ่ง
เซนริว ไทกะ
เซนริว ไทกะ
ให้ตายสิ ทำไหมการฝึกในวันนี้มันถึงได้หนักกว่าทุกทีล่ะเนี้ย
เสียงของนายหนุ่มผมสีดำในชุดทหารเรือดังขึ้น น้ำเสียงที่พูดเต็มไปด้วยความเน็ดเหนื่อย
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
คงเพราะมีกำลังจะมีการประหารหัวหน้าหน่วยที่สองแห่งกลุ่มหนวดขาว เอสหมัดอัคคีล่ะมั้ง
เซนริว ไทกะ
เซนริว ไทกะ
มันก็คงจะเป็นอย่างที่นายว่านั้นแหละ แตาช่างหัวเรื่อนั้นเถอะ มิวะนายคิดว่าอาหารวันนี้จะเป็นอะไร
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
มันก็คงจะไม่ต่างจากปกตินั้นแหละ นายก็รู้ว่าหน่วยเล็กๆของเราแม้แต่พลเรือโทสักคนยังไม่มีให้เห็นเลย
เซนริว ไทกะ
เซนริว ไทกะ
เห้อนายนี้คิดแต่ในเรื่องแง่ลบทั้งนั้นเลยนะ แล้วทำไหมนายถึงเอาแต่เฉื่อยชาเป็นคนแก่ไปได้กันมิวะ
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
แล้วทำไหมคูณไทกะถึงได้เอาแต่บ่นเป็นป้าๆข้างบ้านได้กัน
ทั้งสองจ้องหน้ากันก่อนจะหัวเราออกมาเสียงดัง เหล่าทหารเรือคนอื่นๆก็คุ้นชินกับพฤติกรรมบ้าๆบอๆของทั้งสองมานานแล้วเลยไม่ได้สนใจอะไร
เซนริว ไทกะ
เซนริว ไทกะ
เอาเถอะไปอาบน้ำกันก่อนดีกว่า เพราะวันนี้ก็ไม่มีการฝึกอะไรอีกแล้วหนิ
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
อืม ไปเถอะรู้สึกเหนียวตัวชะมัด
มิวะและไทกะเดินทางไปยังโรฃอาบน้ำที่อยู่ด้านหลังหอพักอย่างรวดเร็ว
เมื่อทั้งสองมาถึงก็ถอดเสื้อผ้าแล้วเข้าไปอาบน้ำแช่ตัว พร้อมกับพูดคุยเรื่อยเปื่อยตามภาษาเพื่อสนิทกันมานาน
มิวะเมื่อโดนน้ำก็ทำท่าทางอ่อนแอไรซึ้งเรี่ยวแรงอย่างเห็นได้ชัด
เซนริว ไทกะ
เซนริว ไทกะ
ฮ่าๆๆๆ นายเป็นแบบนี้อีกแล้วสินะ ถ้าไม่ใช่เพราะสนิทกันมานานฉันคงคิดว่านายเป็นผู้ใช้พลังผลปีศาจไปแล้วนะ
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
ไม่ใช่ว่านายคิดแบบนั้นตั้งแต่พวกเราอาบน้ำด้วยกันครั้งแรกเลยไม่ใช่รึไง
เซนริว ไทกะ
เซนริว ไทกะ
มันก็จริงไหมล่ะ ดูผิวนายสิ ขนาดตากแดดทั้งวันผิวกลับไม่ดำขึ้นเลย ผิวนายซีดยังกับศพแหนะ
เมื่อได้ยินคำว่าศพร่างของมิวะก็สั่นน้อยๆจนไทกะไม่ทันสังเกตุเห็นอาการนี้ของมิวะ
ไทกะยังคงพูดต่อไปโดยไม่ทันสังเกตุว่ามิวะมาอยู่ด้านหลังของตนแล้ว
เซนริว ไทกะ
เซนริว ไทกะ
แถมนายยังไม่ชอบแสงเหมือนพวกอันเดดที่เกาะทริลเลอร์บาร์คแหนะ
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
ดูเหมือนว่านายจะชอบเทียบฉันกับพวกศพจังเลยนะไทกะ
น้ำเสียงของมิวะที่ดังมาจากด้านหลังทำให้ไทกะขนลุกชูชัน พร้อมกับมิวะที่ใช้แขนล็อกร่างของมันเอาไว้
เซนริว ไทกะ
เซนริว ไทกะ
มิวเดี๋-
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
สายไปแล้วเว้ย!!!
ร่างของไทกะถูกยกขึ้นจากน้ำอย่างง่ายดาย มิวะกางขาออกแล้วใช้ท่าเยอรมันซูเพลกซ์กับไทกะทันที
ไทกะพลันใช้กายาเล็กออกมาอย่างเร่งรีบ หัวของมันปะทะกับผิวน้ำแล้วก็ตามด้วยกระเบื้องปูนหนา พื้นปูนกระเบื้องกลายเป็นรูปหัวของไปกะอย่างชัดเจน
เซนริว ไทกะ
เซนริว ไทกะ
เจ้าบ้ามิวะ นี้นายไม่คิดออมแรงไว้เลยรึไง
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
เพราะรู้ว่าเป็นนายเลยไม่คิดออมแรงไว้ไง กายาเหล็กของนายเป็นถึงอันดับหนึ่งในหมู่พลทหารเรือเลยนะ ท่าแค่นี้มันไม่ทำให้นายบาดเจ็บหรอก
เซนริว ไทกะ
เซนริว ไทกะ
ถึงจะไม่เจ็บแต่มันมึนหัวโว้ย
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
ช่างเถอะๆรีบๆอาบน้ำให้เสร็จกันเถอะ
เซนริว ไทกะ
เซนริว ไทกะ
ชิ เอาเถอะหิวแล้ว
ทั้งสองรีบลุกจากอ่างแช่น้ำแล้วไปแต่งตัวในชุดทหารเรือที่ถูกจัดไว้ให้
ทั้งสองรีบไปทานอาหารแล้วแยกย้ายกันไปพักผ่อน

ตอนที่2:ผล"ศพ"

มิวะปิดห้องลงกลอนให้สนิทแล้วกับไม่ต้องการให้ใครรับรู้ว่าเกิดอะไรในห้อง
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
เกือบไปแล้วสิ
มิวะมองไปยังกระจกด้วยความเศร้าใจ
ความจริงแล้วมิวะหาใช่คนของโลกใบนี้
มิสะได้ประสบอุบัติเหตุและเสียชีวิต เมื่อมันตื่นขึ้นมาก็พบว่ามันได้มาเกิดใหม่ในร่างของเด็กคนหนึ่งในหมู่บ้านธรรมดาแห่งหนึ่ง
ชื่อของเด็กคนนี้เหมือนกับชื่อของตนในชาติก่อนไม่มีผิด เมื่อมันเติบโตขึ้นก็ได้คิดจะออกทะเลขึ้นมา มันได้สร้างเรือไม่สมประกอบขึ้ามาลำหนึ่ง
แต่ทว่าหมู่บ้านของมันก็ได้ถูกปล้น เพื่อเอาชีวิตรอดมันได้ใช้เรือไม่สมประกอบของแล่นเข้าสู่ท้องทะเล แต่ผ่านไปนานถึงสองวัน เรือของมันก็แตกออกจากคลื่นทะเลที่ซัดเข้ามา เมื่อมันตื่นขึ้นก็พบว่าตนติดเกาะร้างเสียแล้ว
ด้วยคงามที่มันหิวมาจึงได้หยิบผลไม้มั่วๆขึ้นมากิน รสชาติของมันห่วยมากแต่มันก็ทนฝืนกระเดือกลงคอไปจนหมด ซึ่งผลที่มันกินเข้าไปคือผลศพ มันคือผลไม้ปีศาจสายพารามิเซีย มันไม่เปลี่ยนผู้ใช้ให้กลายเป็นมนุษย์ศพ แต่เปลี่ยนให้ผู้ที่กินกลายเป็นศพแทน ใช่แล้วศพ
ตอนนี้มิวะยังคงเป็นศพที่หัวใจยังเต้นอยู่ ยังคงหายใจได้อยู่ เลือดยังคงไหลเวียนอยู่ เพียงแต่ไม่รู้สึกเจ็บหรือเหนื่อยทางกายภาพเลย ยกเว้นตอนที่มันโดนแสดงแดดร่างกายของมันจะกลับมาเป็นปกติ น้ำและหินไคโรสามารถทำให้มันอ่อนแอและถูกฆ่าได้อยู่ดี นอกจากความสามารถในการฟื้นฟูด้วยความไวเหนือมนุษย์ ผิวหนังที่แข็งพอจะกันกระสุนได้ และความสามารถที่กล่าวมาในตอนแรกมันก็ไม่มีอะไรพิเศษอีกแล้ว
เมื่อมิวะกำลังทอดใจแล้วใช้ชีวิตบนเกาะเพียงลำพัง มันก็ได้พบกับความหวังครั้งใหญ่เมื่อมันถูกช่วยเหลือโดยเรือของทหารเรือกลุ่มหนึ่ง มันได้สมัครเป็นทหารเรือประจำการและเข้ารับการฝึกที่Marine Ford
มันได้พบกับไทกะที่เป็นทหารเรือที่มีพรสวรรค์ผู้หนึ่งและคบกันเป็นสหาย ทั้งสองสนิทกันได้อย่างรวดเร็วและอยู่ฝึกกันมาถึงสามปีแล้ว มันไม่อยากให้เพื่อนที่มันสนิทรังเกลียดตนเลยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับไม่บอกใคร
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
หวังว่าไทกะจะไม่รู้ความลับเรื่องนี้หรอกนะ
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
เอาล่ะถึงเวลาฝึกแล้ว
มิวะมองไปนอกหน้าต่างที่มีเต็มไปด้วยหมู่ดาวดาราดาดไปทั่วท้องฟ้า
มิวะออกจากห้องพักแล้วเริ่มการฝึกสุดโหดนรกที่เกินกว่าจะมีมนุษย์คนไหนทำได้
พลเรือโทการ์ป
พลเรือโทการ์ป
เป็นเด็กที่น่าสนใจจริงๆ ร่างกายนั้นและความพยายามนั้นน่ากลัวจริงๆ มันช่างคล้ายกับ....
พลเรือโทการ์ป
พลเรือโทการ์ป
เห้อ~ฉันควรลืมเจ้านั้นไปได้แล้ว น่าเศร้าจริงๆ
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
ต้องมากกว่านี้ ถ้าแค่นี้มันคงไม่สามารถทำให้บรรลุฮาคิได้หรอกนะ!! ต้องมากกว่านี้
หินที่อาจมีน้ำหนักมากกว่าเจ็ดร้อยกิโลกรัมถูกยกขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดาบในมือของมิวะถูกกวัดแกว่งมากกว่า7ดาบในหนึ่งวินาที หินหลายก่อนถูกตัดจนไม่เหลือชิ้นดี หมัดของมิวะต่อยจนหินแกร่งแตกไปไม่รู้กี่ก้อน ไม่รู้สึกเจ็บ ไม่รู้สึกเหนื่อย การ์ปนั้งมองทหารเรือตัวน้อยที่คล้ายสัตว์ประหลาดกระทำสิ่งเล่านั้นซ้ำไปซ้ำมาอยู่นาน เลือดของมิวะสาดกระเซ็นไปทุกๆที่ กระดูกมิวะหักไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง กล้ามเนื้อนั้นไม่รู้แล้วว่าฉีกขาดไปแล้วเท่าไร
แต่ในทึกๆครั้งมันจะกลับมาเหมือนใหม่ อาการบาดเจ็บเหล่านั้นถูกรักษาอย่างบ้าคลั่งอย่างไม่มีที่สิ้นสุด การ์ปเห็นความมุ่งมั่นและความไม่หวาดกลัวจากดวงตาของมิวะ ความแน่วแน่นั้นทำให้การ์ปตัดสิ้นใจได้ในที่สุด
พลเรือโทการ์ป
พลเรือโทการ์ป
เจ้าหนู ถ้าอยากบรรลุฮาคิแค่นั้นมันไม่พอหรอกนะ
ร่างของมิวะหยุดชะงักทันที มันหันไปหาต้นเสียงด้วยดวงตาสีแดง
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
แล้วผมต้องทำยังไง
พลเรือโทการ์ป
พลเรือโทการ์ป
มาเป็นศิษของฉันสิ แล้วฉันจะสอนให้
มิวะมองยังคนตรงหน้าแล้วตัดสินจากในความทรงจำของมัน คนตรงหน้าของมันคือพลเรือโทการ์ป วีรบุรุษแห่งกองทัพเรือ มังกี้ ดี การ์ป
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
ผมตกลง ผมต้องการจะเป็นศิษของคุณ
พลเรือโทการ์ป
พลเรือโทการ์ป
ดีมาก!!! ฮ่าๆๆๆๆ
การ์ปหัวเราะร่าก่อนจะเผยรอยยิ้มโหดเหี้ยมออกมา ดวงตาของการ์ปเปล่งประกายราวกับเห็นสมบัติล้ำค่าที่ตามหามานาน
พลเรือโทการ์ป
พลเรือโทการ์ป
(นี้แหละทหารเรือที่Marineต้องการ)

ตอนที่3:การฝึกสำหรับคนบ้า

ณ ลานฝึกแห่งหนึ่ง
พลเรือโทการ์ป
พลเรือโทการ์ป
การให้กำเนิดฮาคิเกราะของเธอคงจะแตกต่างจากคนอื่นอยู่บ้าง แต่มันง่ายมากสำหรับเธอ
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
คืออะไรหรอครับ
พลเรือโทการ์ป
พลเรือโทการ์ป
รับการโจมตีจนกว่าเธอตะสำเร็จฮาคิเกราะยังไงล่ะ!!!!
ไม่ทันให้มิวะได้เตรียมตัวแต่อย่างใด หมัดของการ์ปพุ่งเข้าปะกับร่างของมิวะจนลอยไปติดกำลังแพง
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
คุณไม่คิดจะให้ผมเตรียมตัวเลยรึไง
รอยยิ้มบ้าคลั่งถูกจุดขึ้นที่มุมปากของมิวะ ไม่หลบหลีก ไม่หลีกเลี่ยง ทำเพียงหน้าเข้าหาการ์ปอย่างรวดเร็ว
ปัง!!!
พลเรือโทการ์ป
พลเรือโทการ์ป
อึดดีนี้ไอ้หนู งั้นแสดงให้เห็นหน่อยว่านายทนได้นานเท่าไร!!!
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
เดี๋ยวจะแสดงให้ดูเองน่าตาแก่
การ์ปปล่อยหมัดแล้วหมัดเล่า ร่างของมิวะลอยไปติดกำแพงครั้งแล้วครั้งเล่า การฝึกซ้อมของมิวะถูกเก็บเป็นความลับอย่างสมบูรณ์ ทำให้ไม่มีใครเอะใจเรื่องที่มีเสียงดังเกิดขึ้นตลอดเวลาจากที่แห่งนี้
ปัง! ปัง!! ปัง!!!
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
อัก ตาแก่มันยังไม่จบ
พลเรือโทการ์ป
พลเรือโทการ์ป
ฮ่าๆๆๆ เนี้ยแหละทหารเรือในแบบที่ฉันต้องการ
ร่างมิวะถูกกระทืบ ถูกต่อย ถูกใช้ราวกับเป็นกระสอบทราย ยิ่งนานไปนานไปร่างกายของมิวะก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น มิวะไม่ได้ใช้กายาเหล็กคลุมร่างกายเอาไว้ แต่ใช้เพียงร่างกายที่ถูกผลปีศาจปรับแต่งเท่านั้นในการรับการโจมตี
พลเรือโทการ์ป
พลเรือโทการ์ป
แกนี้มันอึดทนมือฉันได้ดีจริงๆ
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
....
มิวะไม่ตอบอะไรเพราะเค้าสลบลงไปแล้ว การ์ปแบกร่างที่คลุกฝุ่นของมิวะไปโยนในห้องอาบน้ำ เพราะใกล้จะเช้าแล้วมิวะหากไปในสภาพคลุกฝุ่นทุกคนคงตกใจแน่
พลเรือโทการ์ป
พลเรือโทการ์ป
อีกสักสองวันก็น่าจะใช้ฮาคิเกราะได้แล้ว ถ้าฝึกต่อไปจนถึงวันสุดท้ายก่อนวันประหาร คงสามารถทำให้เจ้าหนูนี้มีชีวิตรอดในสงครามมาได้
การ์ปเดินแคะตมูกแล้วหายไป เวลาผ่านไปสักพักมิวะก็ตื่น มันรีบมำความสะอาดร่างกายแล้วเปลี่ยนชุดในทันที มันเดินทางไปยังสนามฝึกอย่างรวดเร็ว มันไม่รู้สึกเหนื่อยเพราะงั้นเลยไม่เป็นอะไร จิตใจของมันกระปรี้กระเป่าตลอด และมักจะเป็นมิวะเสมอที่มายืนเข้าแถวคนแรก
ครูฝึกทหารเรือ(ตัวประกอบ)
ครูฝึกทหารเรือ(ตัวประกอบ)
จัดแถวแล้วเริ่มฝึกกันเหมือนเมื่อวาน ใครที่ช้ากว่าเพื่อจะถูกลงโทษ พยายามให้ดีที่สุดอย่าเกียจคร้าน แม้พวกเรามีคติที่จะไม่ทิ้งใครไว้ด้านหลัง แต่ถ้าพวกเค้าฉุดรั้งเราเอาไว้ก็จงปล่อยเสีย
เซนริว ไทกะ
เซนริว ไทกะ
มิวะทำไหมวันนี้นายดูดีจัง ปกตินายน่าจะอยู่ดันดับสองนี้หน่า ทำไหมวันนี้นายสามารถตีโต้ฉันได้ล่ะเนี้ย
ทากาซึ มิวะ
ทากาซึ มิวะ
เพราะวันฉันเป็นเพื่อนายไงล่ะ ฉันจะไม่ยอมถูกนายทิ้งไว้ด้านหลังหรอกนะ
เซนริว ไทกะ
เซนริว ไทกะ
ดี! งั้นเรามาพยายามไปด้วยกันเถอะนะเพื่อนรัก
ทั้งสองวิ่งตีโต้กันไปกันมาอย่างสนุกสนาน แข็งขันกันว่าใครทำได้มากกว่าราวกับเป็นเด็กๆ ทหาเรือหลายคนเห็นเช่นนั้นก็รู้สึกมีกำลังใจเริ่มฝึกกันอย่างเมามันส์
ครูฝึกทหารเรือ(ตัวประกอบ)
ครูฝึกทหารเรือ(ตัวประกอบ)
วันนี้มันไปดีดมาจากไหนกัน แต่ก็ดีนี้สิถึงจะสมกับเป็นรุ่นน้องของฉัน
ครูฝึกยิ้มร่า ดูเหมือวันนี้จะเป็นวันที่หน่วยของมิวะเปล่งประกายที่สุด

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!