...ป่วนรักมาเฟียร้าย...
...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...
“ปล่อยข้าวไปเถอะนะคะ”ข้าวหอมเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าและแววตาที่หวาดกลัว ตากลมโตมองไปรอบๆห้องกว้าง
“อย่าว่าเจ๊ใจร้ายเลยนะหนูข้าว เอาอย่างนี้ดีมั้ยเจ๊จะหาแขกคนที่ดีที่สุดให้กับหนู ไม่แน่นะถ้าหนูทำให้เค้าถูกใจเค้าอาจจะช่วยหนูปลดหนี้ทั้งหมดก็ได้ และหนูอาจจะไม่ไต้องรับแขกคนอื่นต่อไปเลยก็ได้นะ”เสียงเจ๊ลิลลี่เอ่ยขึ้นด้วยความสงสารเด็กสาวตรงหน้าที่ถูกแม่เลี้ยงนำตัวมาใช้หนี้ที่ติดเอาไว้
“แต่ข้าวไม่อยากขายตัวค่ะเจ๊ เจ๊ให้ข้าวทำงานใช้หนี้แทนได้มั้ยคะ ข้าวทำงานบ้านหรือใช้แรงงานอย่างอื่นได้ทุกอย่างเลยนะคะ”ข้าวหอมยังคงสะอื้นไห้ไม่หยุด ตอนนี้ทุกอย่างดูมืดแปดด้านไปหมดเธอไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งหรือขอความช่วยเหลือจากใครที่ไหนได้เลย
“หยุดร้องเถอะนะวันนี้เจ๊ให้หนูพักผ่อนก่อนแล้วกัน ส่วนพรุ่งนี้ค่อยเริ่มงาน แต่เจ๊สัญญานะว่าเจ๊จะหาแขกที่ดีที่สุดของคลับให้กับหนู”เจ๊ลิลลี่เอ่ยขึ้นอย่างเห็นใจก่อนจะเดินออกไปจากห้องพักของหญิงสาว
“ดูแลเธอดีๆ พรุ่งนี้ฉันจะคุยกันคุณคิม”เจ้าของคลับเอ่ยขึ้นกับลูกน้องที่ยืนอยู่ด้านนอก
ตั้งแต่เย็นของเมื่อวานจนถึงเย็นของอีกวันคนที่อยู่ในห้องก็เอาแต่ร้องไห้จนตอนนี้ตากลมนั้นบวมแดงไปหมดแล้ว
“คนเราน่ะบางทีก็ไม่อาจจะหนีโชคชะตาชีวิตของตัวเองไปได้หรอกนะ เจ๊สัญญาแล้วไงเมื่อวานว่าเจ๊จะหาแขกที่ดีที่สุดให้หนู เตรียมตัวนะคืนนี้เจ๊จะคุยกับคุณคิม”
“คุณคิม...?”
“ใช่คุณคิม คุณคิมเค้าเป็นนักธุรกิจ มีธุรกิจมากมายหลายอย่างที่เป็นของเค้า ถ้าคืนนี้หนูได้เจอคุณคิมก็ไม่ใช่เรื่องยากที่หนูจะใช้หนี้เจ๊หมด และหนูก็จะได้เป็นอิสระ”
“เจ๊พูดจริงหรอคะ...”
“จริงสิ เจ๊ก็ไม่อยากให้หนูต้องมาเจออะไรแบบนี้หรอกนะ ถ้าแม่เลี้ยงหนูไม่ติดหนี้เจ๊ เจ๊ก็คงไม่ทำกับหนูแบบนี้หรอก”
“ขอบคุณเจ๊นะคะที่ยังเห็นใจหนูอยู่”ข้าวหอมเอ่ยขอบคุณคนตรงหน้า
“ร่างอิ่มที่เอาแต่นั่งร้องไห้อยู่ก่อนหน้านี้ได้ถูกจับแต่งตัวแปลงโฉมจนแทบจะไม่เหลือข้าวหอมคนเดิมด้วยซ้ำ
...ป่วนรักมาเฟียร้าย...
...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...
“ร่างอิ่มที่เอาแต่นั่งร้องไห้อยู่ก่อนหน้านี้ได้ถูกจับแต่งตัวแปลงโฉมจนแทบจะไม่เหลือข้าวหอมคนเดิมด้วยซ้ำ
...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...
“เป็นยังไงบ้างคะเจ๊”ช่างแต่งหน้าประจำคลับเอ่ยถามขึ้นพร้อมรอยยิ้มเมื่อเห็นผลงานของตัวเอง
“ยังต้องให้เจ๊พูดอีกเหรอ มีสิบเจ๊ให้เต็มร้อยเลย แต่ก็นะหนูข้าวเค้าสวยและผิวพรรณก็ดีอยู่แล้วด้วย”เจ๊ลิลลี่เอ่ยชมคนตรงหน้าอย่างภูมิใจ ตนคิดไม่ผิดเลยที่จะส่งเด็กคนนี้ให้กับคิมหันต์ เพราะความสวยน่ารักและนิสัยดีของเด็กคนนี้คงทำให้คิมหันต์เอ็นดูได้ไม่ยาก
“จำไว้นะหนูข้าวถ้าหนูได้เจอคุณคิม นั่นคือโอกาสที่หนูจะได้ออกไปจากที่นี่ ดังนั้นจงเก็บรักษาโอกาสนี้ไว้ให้ดีอย่าทำพลาดเป็นอันขาด”เจ๊ลิลลี่เอ่ยย้ำกับคนตรงหน้า
“แล้วข้าวจะได้เจอคุณคิมจริงๆเหรอคะ แล้วเค้าจะช่วยข้าวได้จริงๆเหรอคะเจ๊”ข้าวหอมเอ่ยถามขึ้นด้วยแววตาที่เป็นกังวล
“เจ๊จะจัดการเรื่องนี้เอง รอเจ๊อยู่ในนี้ก่อนนะ”เจ๊ลิลลี่เอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปจากห้องของหญิงสาว
“เจ๊มีธุระอะไรกับนาย นายบอกว่าให้เจ๊บอกพวกเราแทนได้เลย”บอดี้การ์ดคนสนิทเอ่ยขึ้น
“ไม่ได้หรอก เรื่องนี้เจ๊ขอคุยกับคุณคิมโดยตรง ถือว่าเจ๊ขอร้องล่ะนะเจ๊ไม่รบกวนเวลาคุณคิมนานหรอก”
“งั้นเดี๋ยวเจ๊รอตรงนี้ ผมขอเข้าไปรายงายนายอีกรอบก่อน”
ตาคมจ้องมองไปยังร่างอิ่มที่มีดวงตากลมโต จมูกรั้นเชิด และกลีบปากอิ่มสีชมพู และพอมองรวมกันทุกอย่างนั้นก็ทำให้เขาคนที่ไม่เคยรู้สึกอะไรกับผู้หญิงคนไหนมากไปกว่าคู่นอนต้องรอบกลืนน้ำลายที่เหนียวลงไปลำคอด้วยความยากลำบาก
“คนนี้เหรอที่เจ๊บอก...”
“ค่ะ...คุณคิม เด็กคนนี้เป็นเด็กดีจริงๆนะคะ และที่สำคัญเด็กคนนี้เพิ่งจะมาทำงานวันนี้เป็นวันแรก เด็กคนนี้ไม่ได้อยากจะมาทำงานแบบนี้หรอกค่ะ แต่เพราะโดนแม่เลี้ยงที่ติดหนี้บ่อนขายมาใช้หนี้”
“แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าของที่เจ๊ว่าจะสดใหม่นิ ผมจะเชื่อได้ไงว่าที่เจ๊โฆษณาชวนเชื่อนั้นมันคือเรื่องจริง”
“เจ๊รับรองได้เลยค่ะ ขอแค่คุณคิมตกลงเจ๊รับรองว่าคุณคิมจะไม่ผิดหวังแน่นอน”
ข้าวหอมได้แต่นั่งมองเจ้าของใบหน้าคมตรงหน้าด้วยแววตาหวาดหวั่น ตั้งแต่ที่เขาก้าวเต็มความสูงเข้ามาในห้องที่เธออยู่นั้น เธอก็แทบจะไม่สามารถละสายตาไปจากเขาได้เลย เธอยอมรับรู้สึกหวั่นไหวไปกับใบหน้าคมนั้น อีกใจเธอก็รู้สึกกลัวที่แววตาแข็งกร้าวนั้นดูเย็นชาราวกับน้ำแข็ง แต่เจ๊ลิลลี่บอกว่าเขาคือคนที่สามารถช่วยเธอได้ ดังนั้นเธอต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้ออกไปจากที่นี่
“ทุกคนออกไปจากห้องนี้”น้ำเสียงเย็นเอ่ยขึ้นในขณะที่ตาคมก็ยังจ้องมองคนตรงหน้าตลอด เท้ายาวก้าวตรงมายังร่างอิ่มที่นั่งอยู่โซฟาตรงข้ามก่อนที่มือเรียวจะกระชากแขนน้อยให้ลุกขึ้นยืนแนบชิดกับตัวเอง
“อ๊ะ...เจ็บ”ข้าวหอมร้องออกมาเมื่อแขนของเธอถูกกระชากให้ลุกขึ้นยืน
“พูดได้ด้วยนิ...ตอนแรกฉันนึกว่าเธอพูดไม่ได้เห็นเอาแต่นั่งเงียบ”คิมหันต์เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มมุมปาก
“ปะ...ปล่อยแขนข้าวก่อนได้มั้ยคะ ข้าวเจ็บค่ะ...”ข้าวหอมเอ่ยออกมาด้วยเสียงตะกุกตะกักเมื่อรู้สึกเจ็บแขนที่มือเรียวกดลงน้ำหนักมือมากขึ้น
“เธออยากให้ฉันพาออกไปจากที่นี่ไม่ใช่เหรอ ถ้าอยากก็ควรทำตามที่ฉันสั่ง ไม่ใช่มาสั่งฉันแบบนี้”คิมหันต์เอ่ยขึ้นด้วยแววตากร้าวก่อนจะยกมืออีกข้างขึ้นมาบีบคางมนให้เงยหน้าขึ้นสบตาเขา และเพียงแค่ได้เห็นตากลมโตสั่นระริกมีน้ำตาเอ่อขึ้นมาที่ขอบตาและกลีบปากอิ่มนั่นก็ทำให้เขาอยากทำมากกว่ามอง
อื้ออออ...อื้อออ!!!
เสียงร้องครางและดวงตากลมที่เบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อปากร้อนกดจูบลงมาบนกลีบปากอิ่มของเธอด้วยความรุนแรงและเอาแต่ใจ เรียวลิ้นแกร่งสอดแทรกเข้ามาควานกวาดต้อนเล่นกับลิ้นน้อยของเธออย่างช่ำชอง ตั้งแต่เกิดมาจนอายุยี่สิบเอ็ดปีข้าวหอมไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้เลยด้วยซ้ำ นั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกตกใจกับสิ่งที่คนตรงหน้ากำลังทำกับเธอ มือน้อยพยายามดันอกแกร่งออกห่างจากตัวแต่ก็ไร้ผล เพราะเธอตอนนี้ตัวเล็กราวกับลูกแมวเมื่อเทียบกับคนตรงหน้าที่สูงเกือบร้อยเก้าสิบเซน และจูบที่แสนยาวนานนั้นก็ค่อยๆจบลงพร้อมกับดวงตากลมที่ปิดและร่างอิ่มที่สติดับวูบลงไปในทันทีที่ปากร้อนถอนริมฝีปากออกจากปากอิ่มของเธอ
เฮ้ยยย!!!
คิมหันต์ร้องขึ้นมาเมื่อร่างอิ่มที่เขาจูบอยู่นั้นเป็นลมหมดสติไป และโชคดีที่วงแขนแกร่งของเขานั้นรับเธอไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นไม่รู้ว่าเธอจะเจ็บตรงไหนรึเปล่า
...ป่วนรักมาเฟียร้าย...
...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...
เฮ้ยยย!!!
คิมหันต์ร้องขึ้นมาเมื่อร่างอิ่มที่เขาจูบอยู่นั้นเป็นลมหมดสติไป และโชคดีที่วงแขนแกร่งของเขานั้นรับเธอไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นไม่รู้ว่าเธอจะเจ็บตรงไหนรึเปล่า
...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...
พลั่ก!!!
“กลับ!!!”เสียงห้าวเอ่ยขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออกด้วยความแรก นั้นก็ทำให้คนที่ยืนอยู่ด้านนอกต่างพากันตกใจ แต่ที่น่าตกใจกว่าก็คือร่างอิ่มที่นอนไม่ได้สติอยู่ในวงแขนกว้าง
“เอ่อ...คุณคิมหนูข้าวเป็นอะไรไปคะ”เจ๊ลิลลี่ถามขึ้นด้วยความตกใจ ที่เห็นเด็กสาวในอ้อมกอดแกร่งนั้นไม่ได้สติ
“เป็นลม...”คิมหันต์เอ่ยออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย
“เอ่อ...ถ้าอย่างนั้นวางหนูข้าวลงตรงโซฟานี้ก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวที่เหลือเจ๊จัดการต่อเองค่ะ”เจ๊ลิลลี่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจเป็นห่วงและสงสารเด็กสาว คิมหันต์คงจะไม่พอใจเธอแน่ๆเล่นเป็นลมใส่เขาแบบนี้
“นายครับ...รถพร้อมแล้วครับ”เสียงนนท์บอดี้การ์ดดังขึ้น
“งั้นคุณคิมวางหนูข้าวลงตรงนี้เลยดีกว่านะคะ คุณคิมจะได้กลับไปพักผ่อน เจ๊ต้องขอโทษแทนหนูข้าวด้วยนะคะที่ดูแลคุณคิมไม่ดี แต่ว่าเจ๊อยากให้คุณคิมให้โอกาสหนูข้าวด้วยนะคะ เจ๊สัญญาค่ะว่าครั้งหน้าเจ๊จะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกแน่นอน”เจ๊ลิลลี่เอ่ยขอโทษขอโพยคนตรงหน้าเพราะกลัวว่าเขาจะโกรธ และจะทำให้คนที่เป็นลมอยู่นั้นตกที่นั่งลำบากไปด้วย
“ค่าตัวและหนี้ที่เด็กคนนี้ติดเจ๊อยู่เท่าไหร่บอกคนของผม ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเด็กคนนี้เป็นสิทธิ์ขาดของผม”คิมหันต์เอ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยแววตาเรียบเฉย ก่อนที่เขาจะอุ้มร่างอิ่มในวงแขนแกร่งเดินไปยังรถที่จอดรออยู่หน้าคลับ โดยไม่หันมามองเจ๊ลิลลี่ที่ต้องตกใจมากกว่าเดิมเสียอีก เมื่อรู้ว่าคิมหันต์ได้ซื้อข้าวหอมไปทั้งๆที่ข้าวหอมเพิ่งเป็นลมต่อหน้าเขา เพราะปกติแล้วคิมหันต์ไม่เคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนเลย มีแต่เขาจะไล่ตะเพิดออกไปไกลๆ แต่ข้าวหอมกับได้สิทธิ์นั้น
“นายครับเดี๋ยวผมช่วย...”ณัฐเอ่ยขึ้น แต่ก็ต้องหลบเมื่อเห็นสายตาของคนเป็นนายที่มองมายังเขาราวเสือที่กำลังจะโดนแย่งเหยื่อ
“ไม่ต้อง...”
“นายจะให้จัดห้องไหนไว้ให้เธอครับ”นนท์บอดี้การ์ดคนสนิทเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง
“ห้องข้างๆห้องของฉัน”
“ครับ...เดี๋ยวผมโทรเรียกแม่บ้านสักครู่ครับ”
“ไม่ต้อง...พรุ่งนี้ค่อยจัดการ พวกนายไปพักผ่อนเถอะ”คิมหันต์เอ่ยขึ้นก่อนจะอุ้มคนที่อยู่ในวงแขนเดินเข้าห้องของเขาไปแทน นั่นยิ่งทำให้บอดี้การ์ดฝาแฝดสองพี่น้องต่างมองตามด้วยความแปลกใจ
“ฉันว่าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดาแล้วล่ะ”ณัฐแฝดพี่เอ่ยขึ้น
“หรือว่าเรากำลังจะมีนายหญิงกันในไม่ช้านี้”นนท์สมทบพี่ชายบ้าง
“รอดูไปแล้วกัน ถ้าเธอสามารถเปลี่ยนแปลงนายได้จริงๆก็คงไม่แน่ แต่ตอนนี้ฉันว่าพวกเราไปพักกันดีกว่า”ณัฐเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนจะเดินนำหน้าน้องชายลงไปอีกชั้นของเซฟเฮ้าส์ ที่เป็นห้องพักของพวกเขา
“ใจคอเธอจะหลับยันเช้าเลยใช่ไหม...ไหนบอกว่าอยากได้เงินแล้วมาเป็นลมใส่ฉันเนี่ยนะ”คิมหันต์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเมื่อเห็นร่างอิ่มที่เขาวางลงบนเตียงกว้างนั้นยังหลับต่อโดยไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
