...My little life....

.......

.......

.......

...Good-bye, Mom....

สวัสดีครับผม วคิน วัจนกิตติ​(วัต-จะ-นะ-กิต-ติ)​ผมทำงานอยู่ในวงการบันเทิงในฐานะคนแต่งเพลงมานานจนผมอายุจะ30แล้วแต่ก็ยังไม่ดังหรือมีชื่อเสียงสักทีแต่โทษใครไม่ได้ต้องโทษตัวเองที่พลาดไปเซ็นสัญญา​หน้าเลือดเข้าทำให้ชีวิตไม่ค่อยมีอิสระสักเท่าไหร่... ต้องอยู่แต่ในขอบเขต​ที่ทางค่ายกำกับใว้... แต่ผมก็นยังมีแม่คอยให้กำลังใจในการทำงานอยู่

แม่ของผมท่านเป็นคนในครอบครัวเพียงคนเดียวของผม....ส่วนพ่อน่ะหรอไม่รู้สิผมจำหน้าพ่อไม่ได้หรอกก็เพราะตั้งแต่เกิดผมก็อยู่กับแม่มาตลอดพอโตขึ้นอายุได้15ก็ถามแม่เรื่องพ่อ แต่ก็ไม่ได้คำตอบกลับมา ก็เลยเลิกถามไป.. พ่อต้องทำให้แม่งอนแน่เลยถึงหอบผมหนีมาเลี้ยงคนเดียวแต่ชั่งเถอะแค่มีแม่ก็พอแล้ว.... กลับเข้าเรื่องกันเถอะออกทะเลมาไกลไปและ

ผมทำงานอยู่ในค่ายเพลงนรกนั่นมา3ปียังเหลืออีกตั้ง2ปีกว่าจะหมดสัญญา​ใช่ผมต้องทำอีก2ปี... 2ปีเลยนะผมว่าผมผูกคอตายก่อนหมดสัญญา.. ว่าไปนั่นผมยังต้องอยู่เพื่อแม่อยู่นะกลัวแม่เหงา5555

"วคินทางค่ายฝากมาถามนายว่านายได้แต่งเพลงเพิ่มรึยัง"  เจนถามขึ้นพลางหันหน้ามามองผม

ถ้าถามว่าเจนเป็นใครเป็นเพื่อนร่วมงานในค่ายที่ผมทำงายอยู่.... อย่างที่ผมบอกไปผมทำงานในฐานะคนแต่งเพลงแต่ผมกลับไม่ดังสักที... ไม่ใช่ว่าเพลงผมไม่เพราะนะ เพลงที่ผมแต่งขึ้นมีวิวมากกว่าหลายร้อยล้านวิลเลยนะ.. แต่ก็นั่นแหละผมก็ไม่ดังหรอกเพราะชื่อคนแต่งเพลงมันไม่เคยเป็นชื่อของผมเลยแต่ดันเป็นชื่อคนอื่นแทนสะงั้น

"ก็....แต่งไว้แล้วล่ะ5เพลง" ผมตอบเจนออกไป

"ฉันละสงสารนายจริงๆเป็นคนแต่งเพลงเองแต่ก็ต้องเอาทั้งหมดไปให้ไอ้หมอนั่น!" เจนพูดพรางบ่นถึงใครบางคน

ไอ้หมอนั่นที่เจนพูดคงเป็น ริค เพลงที่ผมแต่งขึ้นมักจะต้องเป็นชื่อของเขาทุกทีเพราะริคเป็นถึงลูกชายของผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของค่ายที่เสล่ออยากเป็นนักแต่เพลงชื่อดังแต่ดั๊นนไร้ความสามารถ​ในการแต่งเพลงทำให้กรรมมาตกที่ผม ที่ต้องเอาเพลงของผมให้หมอนั่น.....​ทำไงได้ล่ะไม่ใช่ว่าผมไม่อยากเปล่าประกาศให้โลกรู้หรอกนะว่าเพลงพวกนั้นผมเป็นคนแต่ง... ผมเคยลองเอาหลักฐานการแต่งลงสื่อดูแต่ก็นั่นแหละมันเงียบ... เพราะทางค่ายดันรู้ทันว่าผมจะทำอะไรทำให้ผมในตอนนั้นตกที่นั่งลำบากแถมยังโดนขู่ด้วยนะ... ตกลงที่มีค่ายเพลงหรือโรงงานเถื่อนกันแน่นะเฮ้อ~

"จะทำไงได้ล่ะเจน ทางนั้นแบ็คใหญ่จะตาย.. เราสู้ไม่ไหวหรอกนะ" ผมตอบเจนออกไป

"นายก็นเป็นซะอย่างงี้ไงทางนั้นถึงกดหัวนายได้ง่ายๆ" เจนบ่นผมออกมาอย่างหัวเสียพลางทำหน้ายู่ยี้

คิดว่าทำหน้าอย่างงั้นคิดว่าตัวเองน่ารักรึไงแต่ก็...น่ารักจริงๆนั้นแหละ

เจนเป็นคนตัวเล็กผิวขาวหน้าออกหมวยๆหน่อยทำให้เจนดูน่ารักมากกว่าสวยอีก.....ส่วนผมนะหรอจะว่าหล่อก็ได้สวยก็ดีไม่รู้สิมองมุมไหนก็ดูดีย์~ผมไม่ได้หลงตัวเองนะมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมเป็นคนตัวเล็กแต่ไม่ได้ตัวเล็กเหมือนผู้หญิงแต่ตัวเล็กในสายตาผู้ชายด้วยกันมากกว่าหน้าตาออกไปทางลูกครึ่งอิตาลีเพราะแม่เคยบอกว่าพ่อเป็นคนอิตาลี  ผมสีน้ำตาลอ่อนตากลมโตสีเขียวสว่างดูธรรมชาติผิวขาวอมชมพูนิดๆ... เป็นไงบ้างครับน่ารักใช่ไหมผมอ่ะ...แต่ผมว่านะผมหล่อมากกว่าสวยหรือน่ารักจริงๆนะเชื่อ​ผม​สิ.....ผมว่าพอแค่นี้แล้วกลับเข้าเรื่องดีกว่า

ตอนนี้ผมกับเจนกำลังขับรถเพื่อเข้าบริษัท​ของทางค่ายเพื่อทำงานที่เหลือต่ออย่างปกติทุกวันแต่แล้วมันก็เกิดเหตุ​ไม่คาดฝันขึ้น......ข้างหน้าของผมคือรถบรรทุกเบลกแตกกำลังพุ่งมาทางนี้ผมเลยรีบบอกเจนว่า

"เจน! รีบลงจากรถ เร็วเข้า!" ผมรีบบอกเจนให้เจนเปิดประตูลงรถ...ตอนนี้เจนดูลนมากทำให้ผมต้องเอื้อมไปเปิดประตูฝั่งของเจนแล้วผลักเจนออกจากรถในตอนนี้นั้นไม่มีเวลาให้ผมลงจากรถแล้วล่ะเพราะรถบรรทุกประสานงานกับรถของผมเรีบยร้อยแล้วล่ะ.....มันเจ็บมากเลยครับอึดอัดไปหมดแถมตอนนี้ยังรู้สึกหนาวมากเลย....ทั้งๆที่ตอนนี้มันหน้าร้อนแท้ๆเลย.. ฮ่า.. ฮ่า.. ต้องตายแล้วยังงั้นหรอ.... 

"วคิน!..อึก..อ.อย่าหลับนะ..ตื่นก่อนนะคิน!...ฮึก!อยู่กับเจนนะ..ด..เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้วฮืออ~ได้โปรดฮึก!"

ผมได้ยินเสียงของเจนดังนั้นจึงฝืน​ลืมตาขึ้นมามองเจนตอนนี้มันเริ่มลืมตาไม่ขึ้นแล้วล่ะเจนฮ่าๆ

แค่กๆ!! 

"จ..เจน.."ผมพยามเรียกเจน

"ค..คินทนหน่อยนะเดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้ว!ฮึก" เจนร้องไห้หรอ... ไม่เอาสิไม่ร้องนะ

" ม.. ไม่ร้อง..นะ...คินฝาก..ม..แม่ด้วยนะ" ผมพูดออกไปแบบนั้นเพราะตอนนี้ผมเริ่มง่วงแล้วล่ะ

"ไม่เอานะ! คินทนหน่อยนะเจนอยากอยู่.. ฮึก.. กับคิน..เจนยังไม่ได้บอก..ความในใจเลย..ฮึก!..เจนรักคินนะ!..ได้โปรดเถอะคินอยู่กับเจนก่อนนะ"

หือ..เจนชอบผมหรอเนี่ย..ฮ่า..ฮ่า.. ขอโทษนะเจน.. คินไม่ไหวแล้วล่ะ

ขอโทษนะครับแม่... คินไม่ได้กลับไปหาแม่แล้วนะ...แม่ต้องดูแล้วตัวเองนะ...คินรักแม่นะ... ลาก่อนครับ....จากนั้นผมก็หลับตาลงช้าๆแล้วสติผมก็ดับวูบไปแบบไม่หวนกลับมาอีก

"คิน!.. คินตื่นสิ!..ตื่นขึ้นมานะ!..ฮึก...ทำไมไม่ตื่นขึ้นมาล่ะฮือออ~"

ก็จบไปกับตอนแรกแล้วนะคะถ้าชอบก็อย่าลืมเม้นบอกกันด้วยนะ

           

                       Back again.

.......

.......

...system...

...°°°°°°°°°°°°°°°...

[พบ​โฮสต์​ที่ตรงตามเงื่อนไข]

[ทำการติดตั้งระบบ]

10%

20%

40%

60%

70%

90%

99%

100%

[ติดตั้งระบบเสร็จสิ้น..ทำการดึงสติโฮสต์​ใน... 3...2...1]

พรึบ!

นี่มันอะไรกันผมควรตายไปแล้วสิ..ทำไมถึงยังมีชีวิตอยู่ล่ะ...ว่าแต่

"เราอยู่ที่ไหนกัน...มันดูคุ้นแปลกๆ"ผมพูดพลางมองไปรอบๆห้องๆหนึ่งที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคย..จะไม่คุ้นก็บ้าและ!!..นี่มันห้องที่ผมเคยอยู่กลับแม่นิ... ทำไมเรามาอยู่ที่นี่ล่ะหรือว่าเรื่องที่เราตายจะเป็นความฝัน

[ไม่ใช่ความฝันครับทุกเรื่องมันเกิดขึ้นจริงครับ]​

"นั่นเสียงใครน่ะ!!!" ผมพูดพลางมองไปรอบๆห้องหาที่มาของเสียงที่ผมได้ยิน

[ไม่ต้องหาหรอกครับโฮสต์...หาไปก็ไม่เจออยู่ดี]

"แล้วนายเป็นใคร...ทำฉันถึงได้ยินเสียงของนายกัน" ผมถามเจ้าของเสียงออกไปด้วยความสงสัย....จะไม่สงสัยได้ไงได้ยินเสียงแต่ไม่เห็นตัว..ก็แอบหลอนอยู่เหมือนกันนะ....หรือว่าจะเป็นสิ่งนั้น!!

[โฮสต์​ครับผมไม่ใช่ผีอย่างที่โฮสต์​คิดครับ.... ผมคือระบบที่จะช่วยโฮสต์​ประสบความสำเร็จ​ในชีวิต​ครับ... เพราะฉะนั้น​เลิกคิดไอ้เรื่องแบบนั้​นไปเลยครับ]​

แหม่~ก็มันอดไม่ได้นิก็นึกว่าผีซะอีกเป็นคุณคุณก็คิดเหมือนผมใช่ไหมได้ยินเสียงแต่ไม่เห็นตัวมันต้องมีคนคิดแบบเดียวกับผมแน่ๆ... ว่าแต่ระบบงั้นหรอชีวิตผมมันเริ่มจะแฟนตาซีขึ้นมาแล้วสิ

"งั้นนายก็เป็นระบบที่มักจะโผล่ในนิยายหลายๆเรื่องใช่ไหม"

[ครับโฮสต์....ผมคือระบบที่จะมาเปลี่ยนชีวิตของโฮสต์​ให้ดีขึ้น!!]​

"แล้วนายมีชื่อไหม" ผมถามออกไปแบบนั้นเพราะอยากรู้จะ​ได้เรียกถูกถ้าจะให้เรียกระบบมันก็ยังไงๆอยู่

[มีครับ! ระบบมีชื่อว่าMRI000666ครับ]​

สาบานว่านั่นชื่อเลขโครตอัปมงคล​เลยเฟ้ย!!

" ขอโทษนะระบบ...นั่นเรียกว่าชื่อได้หรอไม่มีชื่อที่สั้นกว่านี้แล้วหรอ"

[ไม่มีครับ...งั้นโฮสต์​ก็ตั้งให้ผมสิครับ]​

ระบบตอบกลับมาพร้อมเสนอให้ผมตั้งชื่อให้อีก.... ก็เอาสิดีกว่าต้องมาเรียกชื่อยาวๆนั่น....งั้นเอาเป็น~

"ต่อจากนี้ไปนายจะชื่อว่า ซิก โอเคไหม" ผมพูดแล้วถามความเห็นจากระบบ

[ก็ดีนะครับเหมาะกับคนหล่อเท่อย่างผม]​

ทำไม่ระบบมันหลงตัวเองจังว่าไหมทุกคน

"เอ้อ! นี้ระบบคุยเพลินเลยฉันอยากถามอะไรนายหน่อย"

[อะไรหรอครับโฮสต์?]​

"ทำตอนนี้ฉันยังไม่ตายล่ะ...แล้วทำไมฉันมาอยู่ที่นี่ล่ะ"ผมถามออกไปตามข้อสงสัยของผม..ผมควรตายไปแล้วสิ......ความรู้สึกเจ็บในตอนยังคงอยู่ในความรู้สึกอยู่เลยความรู้สึกอึดอัดไหนจะเรื่องของเจนอีก

[อ๋อ~ครับโฮสต์​ที่จริงโฮสต์​ก็ตายไปแล้วครั้งหนึ่งครับแต่ที่ยังมีชีวิตอยู่เพราะโฮสต์​เป็นผู้ถูกเลือกโดยระบบเพื่อให้โอกาส​โฮสต์​ได้มีชีวิตที่ดีกว่าครั้งก่อนครับ...ส่วนที่มาอยู่ที่นี่ได้ไงก็...ย้อนเวลาไงครับ]

ถูกเลือกโดยระบบ? ย้อนเวลา? ชั่งมันเถอะอย่างน้อยก็ยังมีชีวิตอยู่ว่าแล้วผมก็พลางลุกขึ้นเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อส่องกระจกแล้วก็ต้องตกใจอีกเป็นครั้งที่สอง.. นี่ถ้าผมเป็นโรคหัวใจผมคงตายเป็นรอบที่2แล้วมีเรื่องให้ตกใจบ่อยเหลือเกิน.... ข้างหน้าของผมคือในร่างตอนสมัยมัธปลายของผมเอง..นี่ผมย้อนมาตอนสมัยเรียนเลยหรอ...นี่มันเลวร้ายสุดๆ!ผมไม่อยากเรียนซ้ำแล้วนะ!ความรู้สมัยเรียนก็คืนครูไปไปหมดแล้ว!ฮือ~ทำไงดีอ่ะ

"นี่ซิกนาย​สามารถ​ทำไรได้บ้างอ่ะ?" ผมถามออกไป

[ระบบสามารถ​ให้ภารกิจ​กับโฮสต์​พร้อมมอบของรางวัลกับโฮสต์​เมื่อโฮสต์​ทำภารกิจ​สำเร็จ​แถมระบบก็มีฟังชั่น​วงล้อหมุนนำโชคกับร้านค้าให้ด้วยนะครับการจะใช้สองฟังชั่น​นี้ง่ายๆเลยครับเพียงแค่โฮสต์​บอกกับผมผมก็จะเปิดให้ทันที]​

งั้นหรอเหมือนเกมเลยแหะแต่ก็ดีกว่าไม่มีไรเลย

ติ๊ง!

[ภารกิจ​:ศึกษาระบบร้านค้ากับระบบวงล้องหมุนนำโชค

กำหนดเวลา: ไม่มีกำหนด

ของรางวัล: เรียนรู้ไว+100แต้ม]​

[ รับ ] [ ไม่รับ ]

ผมเห็นสิ่งที่เหมือนกับหน้าต่างสถานะเกมพร้อมกับภารกิจบนจอใสนั่น....คงเป็นภารกิจที่ระบบบอกสินะงั้นก็รับภารกิจสิรอไรแถมของรางวัลก็หน้าสนใจ​ด้วย....ผมคิดพรางกดรับภารกิจมา

"นี่ซิกเปิดระบบร้านค้าให้หน่อยสิ"ผมเรียกพร้อมบอกสิ่งที่ต้องการออกไป

[ครับ!โฮสต์]​

ข้างหน้าผมตอนนี้คือระบบร้านค้าที่ระบบบอกมันมีหลายหมวดหมู่มากเลย

-ทักษะ-

-อุปกรณ์​-

-ยา-

-ของสามัญ​ทั่วไป​-

แต้ม:0

ผมเห็นแบบนั้นก็เลือกที่จะเข้าไปดูในหมวดทักษะก่อน..

-ทักษะร้องเพลง:20แต้ม

-ทักษะ​แต่งเพลง:30แต้ม

-ทักษะคณิตศาสตร์​:20แต้ม

-ทักษะวิทยาศาสตร์​:40แต้ม

-ทักษะด้านคอมพิวเตอร์​:60แต้ม

****

จากที่ผมดูมันมีหลายสิ่งที่น่าสนใจมากเลยแต่ว่ามันต้องแลกด้วยแต้มสินะคงต้องทำภารกิจสินะถึงจะได้แต้มอืมๆต่อไปก็...อุปกรณ์​สินะ

-ซูปเปอร์​คอมพิวเตอร์​:1,000แต้ม

-หุ่นยนต์​ทำความสะอาด:400แต้ม

-ซูเปอร์​โทรศัพท์​:200แต้ม

-แหวนเก็บของระดับต่ำ-กลาง-สูง:200,400,1000แต้ม

******

เอ่~หมวดนี้ก็มีแต่ของหน้าสนใจแหะต่อไปก็~หมวดยางั้นหรอ

-โพชั่น​รักษาระดับ ต่ำ-กลาง-สูง:300,700,1000แต้ม

-น้ำยาย่อยสลาย

-น้ำยาสัจจะ

-น้ำยาทำควาทสะอาด

-ยาพิษ​

-ยาถอนพิษ​

*****

อันนี้ก็หน้าสนใจต่อไปหมวดสามัญสินะก็คงมีแต่ของทั่วสินะเอ๊ะ! เดี๋ยวนะของสามัญที่ไหนมันมีอาวุธยุทโธปกรณ์​ด้วยฮะ! ปืนเอ่ย บาซูก้า ขีปนาวุธ​ นี่จะให้ไปก่อสงครามที่ไหนไม่ทราบ แต่ยังน้อยมันก็มีของที่ธรรมดาอยู่นะ

"นี่ซิกเปิดวงล้อหมุนอะไรนั่นให้หน่อย"

[วงล้อหมุนนำโชคครับโฮสต์​ไม่ใช่วงล้ออะไรนั่นครับ!]​

"ก็นั่นแหละรีบเปิดเร็ว"

[ครับๆ]

ตอนนี้สิ่งที่ปรากฏข้างหน้าผมตอนนี้กรงล้อหมุนเหมือนในรายการทีวีหลายๆช่องชอบเอามาใส่กัน แถมในวงล้อหมุนยังมีเงิน, ของ, และทักษะที่ไม่มีในระบบร้านค้าให้สุ่มด้วยแต่มันขึ้นชื่อสุ่มมันก็ต้องมีเกลือด้วยเหมือนกันเฮ้ออโชคของผมไม่รู้ว่าจะมีเหมือนคนอื่นเขาไหมนะ

[โฮสต์​มีสุ่มฟรีรายวันด้วยนะครับจะสุ่มเลยไหมครับ]​

สุ่มรายวันหรองั้น

"สุ่มเลยซิก"

ติ๊กๆๆ!!

วงล้อเริ่มหมุนเร็วขึ้นแล้วก็เริ่มช้าลงจนตัวชี้ไปหยุดที่ช่องหนึ่ง

[ยินดีด้วยครับโฮสต์​คุณได้รับ....]

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

มาต่อแล้วนะ



...book...

.... ...

.... ...

...Daily Missions...

[ยินดีด้วยครับโฮสต์​คุณได้รับสกิลเสน่ห์​เหลือ​ร้ายครับ!!]

สกิลเสน่ห์​เหลือร้าย? มันมีไว้ทำไรอ่ะ

"มันทำไรได้บ้างหรอซิก?" ผมถามออกไปด้วยควาทสงสัย

[สกิลเสน่ห์​เหลือร้ายเป็นสกิลที่ดีมาเลยครับโฮสต์​ ความสามารถ​ของมันทำให้ผู้เปิดใช้สกิลมีการเปลี่ยนแปลง​ทางด้านรูปลักษณ์​เพื่อให้สกิลมีประสิทธิภาพมากขึ้น]

อือหือจากที่ผมฟังซิคพูดมานั้นบอกตามตรงเลยครับ... ไม่เข้าใจเลยสัก​นิดเดียว! แต่ที่จับใจความได้อยู่ก็มีแค่รูปลักษณ์​จะเปลี่ยนหรือก็คือหน้าตาจะเปลี่ยนแปลงใช่ไหมนะ

"นี่ซิคที่บอกว่ารูปลักษณ์​เปลี่ยนหมายถึงหน้าตาใช่ไหม?"

[ใช่ครับโฮสต์​สกิลนี่จะทำให้ผู้ใช้มีหน้าตาที่สวยขึ้น,หล่อขึ้นแล้วแต่สภาพหน้าตาปัจจุบัน​ของโฮสต์​ว่าจะออกไปแนวไหนและอีกอย่างสกิลนี้จะเพิ่มเสน่ห์​ให้กับโฮสต์​ไปอีกเท่าตัวครับ]

อ่ออย่างนี้นี่เองเป็นสกิลที่ใช้ได้เลยแหะแสดงว่าผมไม่เกลือสินะ! ฮู่เล่! โชคของเราก็ดีอยู่สินะ

"นี่ซิคแสดงว่าฉันกำลังจะหล่อขึ้นใช่ไหม!" ผมถามซิคอย่างตื่นเต้นกับผลของสกิลเย่! ~จะหล่อขึ้นแล้วเรา

[ครับโฮสต์​เปิดใช้สกิลเลยไหมครับ]

"เปิดใช้เลยซิค!" ผมตอบซิคออกไป

[สกิลนี้จะมีผลในวันพรุ่งนี้เช้านะครับนับถอยหลัง 10:00:00ชม.]

[โฮสต์​อยากถามอะไรระบบอีกไหมครับ]

ถามหรอไอ้มีมันก็มีอยู่หรอกแต่ถามเรื่องไหนก่อนดีนะเอาเป็นเรื่องแต้มก่อนแล้วกัน

"เรื่องแต้มน่ะ.. การได้แต้มมีแค่ต้องรับภารกิจ​จากนายอย่างเดียวหรอ"ผมถามออกไปด้วยความสงสัย

[ไม่ครับโฮสต์...โฮสต์​สามารถ​เอาเงินมาแลกเป็นแต้มได้ด้วยอีกทางครับระบบแลกแต้มจะมีดังนี้ครับ

10แต้ม\=100บาท

ถ้าโฮสต์​จะแลกแต้มกลับเป็นเงินก็จะประมาณนี้ครับ

10แต้ม\=90บาทครับหักค่าบริการ10บาทครับ]

"มีหักค่าบริการด้วยหรอ" ผมถามออกไปด้วยความมึนงง.. นี่มีค่าบริการอีกหรอ

[มีสิครับโฮสต์! ใครจะทำงานให้โฮสต์​ฟรีๆกันล่ะครับ]​

"จ้าๆแล้วแต้มใช้ได้แค่ที่ระบบร้านค้าอย่างเดียวหรอซิค"

[ใช้กับวงล้อหมุนก็ได้นะครับอย่างการหมุนหนึ่งครั้งใช้20แต้มครับส่วนการหมุน10ครั้งใช้200แต้ม+หมุนฟรีอีกหนึ่งครั้งครับ]​

อ่อ~อย่างนี้ก็ดีสิจะได้มีอะไรมห้ลุ้นบ้างแต่อย่าเกลือบ่อยนะ...ใจของวคินมันบาง.. คำถามต่อไปก็ต้องภารกิจ​

" แล้วภารกิจ​ล่ะซิคมีกฎเกณฑ์​ในการได้ภารกิจไหมอ่ะ"

[มีครับมีหลากหลายปัจจัย​เลยครับภารกิจจะออกมาแล้วแต่สถานการณ์​ครับหรืออาจจะเป็นภารกิจประจำวันอะไรแบบนี้น่ะครับ]​

ภารกิจ​ประจำวัน? คงจะเป็นแนวเควสแบบในเกมสินะอืมๆเริ่มเข้าใจในระบบมากขึ้นแล้วล่ะ

ติ๊ง!

[ภารกิจ​:ศึกษาระบบร้านค้ากับวงล้อหมุนนำโชค

กำหนดเวลา: ไม่มีกำหนด

ของรางวัล: เรียนรู้ไว+100แต้ม

สถานะ:เสร็จสิ้น]

เสร็จภารกิจ​แรกแล้วสินะแถมยังได้แต้มมา100แต้มแรกแล้ว...แต่ไอเรียนรู้ไวมันจะเป็นไงนะ

"นี่ซิคเรียนรู้ไวใช่ไอที่มันจะทำให้เราเข้าใจสิ่งต่างได้รวดเร็วใช่ไหม"

[ครับโฮสต์​สกิลนี้จะทำให้โฮสต์​เรียนรู้ไวขึ้น2เท่าครับและยังทำให้โฮสต์​มีความจำที่แม่นยำเป็นอย่างมากครับ]​

ว้าว! สกิลนี้มีประโยช์​มากทำให้เรียนรู้ไวขึ้นสองเท่างั้นหรอ... อย่างนี้มันต้องลอง

พอผมคิดได้ดังนั้นก็เดินออกจากห้องน้ำแล้วตรงไปที่ชั้นหนังสือข้างโต๊ะเขียนหนังสือ​ทันที....ผมหยุดแล้วมองหาหนังสือที่ต้องการนำมาทดลองสกิล...เอาเป็นภาษาอังกฤษ​แล้วกัน.. ผมหยิบหนังสือภาษาอังกฤษ​เล่มหนามาวางไว้บนโต๊ะอ่าน​หนังสือแล้วเปิดอ่านทันที

"รู้สึกมัน...จะอ่านง่ายขึ้นแหะ"

ติ๊ง!

[ความเข้าใจภาษาอังกฤษ​ขั้นกลาง:39%]

แบบนี้นี่เองเมื่อเราอ่านมากเท่าไรความเข้าใจด้านภาษาของเราก็จะมากขึ้นตามสินะ!งั้นต้องอ่านหลายเล่มเพื่อเราจะได้เป็นอัจฉริยะ! ฮ่าๆๆ

หลังจากนั้นผมก็หยิบหนังสือมาหลายๆเล่มแล้วมานั่งอ่านเพื่อที่จะกลายเป็นอัจฉริยะที่เป้าหมายใว้แถมเป็นการศึกษาเพิ่มเติมก่อนเปิดเรียนด้วย...เอ่~ผมบอกไปแล้วรึยังนะว่าผมย้อนเวลามาตอนที่ปิดเทอม1ของม.6เพื่อให้ครูเริ่มเตรียมการสอนในเทอม2....เรียนอีกเทอมเดียวก็จะจบมัธยมปลายพอดี ดีจัง! เรียนแค่เทอมเดียวก็จบ ม.ปลายแล้ว....แต่ก็ดีใจได้ไม่นานก็นึกออกว่าจบแล้วก็ต้องเรียนมหาลัยอีก...ไม่น้าาาาาาา!!! ฮึกๆไม่อยากเรียนอ่าาา~

ผมอ่านเล่มนั้นทีเล่มนี้ทีวนไปกับหนังสือเรียนที่ต้องเรียนในเทอม2บางก็หยิบนิยายต่างชาติมาอ่านบ้างจนเวลาล่วงเลยมาจนถึงตี1ผมก็เริ่มง่วงขึ้นมาเลยจะหยุดพักแค่นี้แล้วค่อยอ่านต่อวันรุ่งขึ้น

ติ๊ง!

[-ความเข้าใจภาษาอังกฤษ​ขั้นกลาง:52%

-ความเข้าใจคณิตศาสตร์​ขั้นกลาง:10%

-ความเข้าใจภาษาไทยขั้นกลาง:23%

-ความเข้าใจวิทยาศาสตร์​ขั้นต่ำ:49%

-ความเข้าใจประวัติศาสตร์​ขั้นต่ำ:44%

*

*

-ความเข้าใจด้าน​ฟิสิกส์​ขั้นต่ำ:25%]

ขึ้นมาเยอะเหมือนกันแหะนี่ก็ตี1แล้วสินะ...ไปนอนดีกว่าเราจะตื่นมาดูผลของสกิลเสน่ห์อะไรนั่นด้วย

"ราตรีสวัสดิ์​นะซิค" ผมบอกฝันดีระบบด้วยตาที่ใกล้จะปิดเต็มที

[ฝันดีครับโฮสต์] ระบบตอบกลับมา

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°