ป่าล่าพราน
ตอนที่1 พรานนำทาง
เสี่ยอำพล
เอ่อ ไม่ทราบว่ารู้จักบ้านพรานแย้มไหมครับลุง
ชายร่างท้วมถามไปยังชายชราที่อยู่ข้างทาง
ตาเริม
บ้านมันอยู่ไม่ไกลจากนี้หรอก
ตาเริม
แล้วเอ็งมีธุระอะไรกับมัน
เสี่ยอำพล
ผมว่าจะให้พรานแย้มช่วยเป็นพรานนำทางให้หนะครับ
เสี่ยอำพล
ผมว่าจะไปถ่ายรูปส่องสัตว์ซัก2-3คืนหนะครับ
ตาเริม
อ๋อ เดี๋ยวข้านำทางไปบ้านไอ้แย้มแล้วกัน รถกระบะคงกะเข้าไปไม่ได้
เสี่ยอำพลได้ยินแบบนั้นจึง
บอกให้คนที่อยู่ข้างๆขนสำภาระ
ที่จำเป็นลงมาจากรถกระบะ
เสี่ยอำพล
พี่เชิด ลุงแกบอกว่าทางมันเข้าไปไม่ได้ต้องเดินเท้าเอา
ทั้งสองก็พากันขนสัมภาระเดินตาม ตาเริมไป
ตาเริม
แล้วพวกเอ็งมาจากไหนกัน
เสี่ยอำพล
พวกผมมาจากในเมืองหนะครับ
เสี่ยอำพล
พอดีกำนันแกมีเวลาว่างตรงกันพอดีหนะครับ
เสี่ยอำพล
เลยชวนกันมาส่องสัตว์
ตาเริม
อีกนิดเดียวก็ถึงแล้วหละ
ทั้งสามเดินมาหยุดที่หน้าบ้านใต้ถุนสูงมีรั้วที่ทำจากไม้ไผ่เอามาสานกันแบบพื้นบ้าน
ตาเริมได้ร้องเรียกผู้เป็นเจ้าของบ้าน
แต่มีชายคนนึงขานรับ
นั้นคือจันทร์ลูกชายของตาแย้ม
จันทร์อายุ20เป็นชายร่างล่ำสูงประมาณ180cmกล้ามเป็นมัดๆหน้าคมสันสไตล์คนพื้นบ้านจัดได้ว่าหล่อเหลาเอาการ
จันทร์
พ่อฉันแกไปเก็บสมุนไพรที่ท้ายหมู่บ้านหนะครับ
จันทร์
ยังไงก็มานั่งแคร่รอก่อนก็ได้นะครับ
ได้ยินแบบเสี่ยอำพลตาเริมและกำนันเชิดก็พากันมานั่งที่ได้ถุนบ้าน
จันทร์
แล้วมีธุระอะไรกับพ่อฉันหรอตาเริม
ตาเริม
ก็สองคนนี้เค้าจะพากันไปส่องสัตว์หนะ
หลังจากนั้นก็มีชายคนนึงแบกย่ามเดินมาจากหน้าบ้าน
พรานแย้มหรือตาแย้มเป็นพ่อของจันทร์อายุราวๆ60ต้นๆผมขาวแต่ก็ยังมีเคร้าโครงความหล่อ
ตอนหนุ่มๆตาแย้มคงหล่อไม่ต่างจากจันทร์นักหรอก
ตาแย้ม
ลมอะไรหอบมาถึงได้มาที่นี่หละ
เสี่ยอำพล
ผมกับกำนันว่าจะพากันไปส่องสัตว์หนะครับ
เสี่ยอำพล
เลยว่าจะให้พรานแย้มเป็นคนช่วยนำทางหนะครับ
ตาแย้ม
แต่ช่วงนี้ข้าไม่แนะนำนะ
ตาแย้ม
ช่วงนี้เขาเรียกว่าช่วงป่าปิด
กำนันเชิด
นะจะพรานผมกับอำพลอุตสาห์หอบมาถึงนี่
ตาแย้ม
เรื่องได้มันก็ได้อยู่แต่ข้าไม่รับประกันนะว่ามันจะปลอดภัย
เสี่ยอำพล
เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกพราน
เสี่ยอำพลได้ล้วงเข้าไปในกระเป๋าเดินทาง แล้วควักบางอย่างออกมา
เสี่ยอำพลได้ควักปืนลำกล้องยาวออกมา ว่ากันว่าพลังทำลายของมันสามารถล้มช้างได้เลยทีเดียว
ตาแย้ม
มันไม่ใช่แบบที่เอ็งคิดหรอก
ตาแย้ม
ก็คืนป่าปิดมันจะมีอะไรบางอย่างที่ปืนของเอ็งทำอะไรมันไม่ได้ไงละวะ
ตาเริม
อย่าไปขู่ให้เด็กมันกลัวเลย
ตาเริม
กูอยู่บ้านเฉยๆก็เบื่อเหมือนกันอยากไปเคาะสนิมบ้างแล้ว
ตาแย้ม
มึงกับกูก็เคยเข้าไปแล้วหนิ
ตาแย้ม
รู้ว่ามันอันตรายขนาดไหน
ตาเริม
เอาน่ากูก็อยากเข้าป่าบ้าง
ครั้งล่าสุดไปกับมึงก็20กว่าปีละมั้ง
ตาแย้ม
ไอ้เริมมึงก็อย่าประมาทนะเราสองคนก็แก่แล้วไม่เหมือนตอนหนุ่มๆ
ตาเริมได้ยิ้มออกมาให้เห็นฟันที่เหลืออยู่ไม่กี่ซี่
ตาแย้ม
งั้นจะเริ่มไปพรุ่งนี้ละกัน
ตาแย้ม
วันนี้ก็พักผ่อนเตรียมข้าวเตรียมของให้พร้อม
ตาแย้ม
พรุ่งนี้จะไปแต่เช้า
รุ่งเช้าทั้งหมดก็มารวมกันอยู่ที่บ้านของตาแย้ม
จันทร์
พ่อก็ไม่ค่อยจะแข็งแรง
ตาแย้ม
งั้นเอ็งไปหยิบปืนแก๊ปที่อยู่ในกล่องในห้องนอนพ่อให้ที
ตาแย้ม
ส่วนเอ็งไปเอาปืนลูกโม่ที่พ่อเอาไว้ในย่ามละกัน
ทั้งหมดจึงพากันเดินทางไปที่ป่าที่เป็นเป้าหมายทันที
พรานแย้มก็ได้บริกรรมคาถาขอเจ้าที่เจ้าทางจุดธูปให้เรียบร้อย
เดินเข้าป่ามาซักพักเริ่มได้ยินเสียง
น้ำไหล
ทั้งหมดจึงรีบเดินไปเพื่อหาจุดตั้งแคมป์ก่อนพระอาทิตย์จะตกดิน
ทั้งหมดได้เจอกับลำธารเป็นลำธานไม่ใหญ่มากน้ำลึกแค่ถึงเอว
พรานแย้มจึงหาต้นไม้ที่จะทำห้างส่องสัตว์
ตาแย้ม
จันทร์เอ็งไปหาตัดไม้มาให้พ่อที
ขณะที่กำลังจะเดินออกไปเพื่อรวมกับกลุ่ม
จันทร์ได้พบกับเงาตะคุ่มๆอยู่ห่างประมาณ10เมตรเห็นจะได้
มันมีลักษณะเหมือนคนที่รูปร่างใหญ่
จันทร์ได้ทำการหมอบลงกับพื้น
เมื่อเงาตะคุ่มดังกล่าวได้เคลื่อนที่ออกไป
จันก็ได้ทำการวิ่งไปยังกลุ่มทันที
ตาแย้ม
มีเรื่องอะไรวะไอ้จันทร์ทำไมวิ่งตาตื่นออกมาแบบนั้น
จันทร์
ผมเจออะไรก็ไม่รู้อะพ่อมันเหมือนเงาคนตัวตัวโตสูง3เมตรนะจะได้
ห๊ะ ทุกคนร้องออกมาด้วยความแตกตื่น
ตาเริม
เอ็งแน่ใจนะว่าไม่ได้ตาฝาด
เสี่ยอำพล
อย่าอำกันเล่นสิหนุ่มคนอ่ะไรจะสูงตั้ง3เมตร
ตาเริม
เอ็งเป็นอะไรวะไอ้จันทร์
จันทร์ได้ชี้ให้กับทุกคนมอง
ปรากฏเห็นสิ่งรูปร่างคล้ายมนุษย์แตกต่างก็แค่มีหางมีเกล็ดมันวาว
สูง3เมตรเห็นจะได้
กำนันเชิด
เห้ยนั้นตัวอะไรหนะ
ตาแย้ม
เหมือนมันจะยังไม่เห็นเรา
ตัวอะไรซักอย่างนั้นอยู่ห่างกับที่ตั้งห้างประมาน50เมตรเห็นจะได้
ในจังหวะนั้นเองเสี่ยอำพลที่อ้วนท้วมได้เหยียบกิ่งไม้ทำให้กิ่งไม้หักแล้วตกลงมาจากต้นไม้
สัตว์ประหลาดที่กำลังจะลงน้ำไปหันขวับมาทางนี้
ตามันลึกโบ๋ฟันแหลมคมหน้าตาสยดสยอง
จันทร์ที่อยู่ใกล้เสี่ยอำพลที่สุดได้โดดลงมาช่วย
สัตว์ประหลาดตัวนั้นจังได้ตะปปไปยังร่างของจันทร์ในทันที
พรานแย้มร้องออกมาด้วยความตกใจ
รีบบริกรรมคาถาใส่กระสุนอาคมที่เอามาด้วย
พรานแย้มได้ยิงกระสุนอาคมไปยังร่างๆนั้น
มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
หยิบปืนลูกโม้ข้างกายออกมายิงแสกหน้าไปยังสัตว์ประหลาดตัวนั้น
แต่กระสุนที่ไม่ใช่กระสุนอาคมทำอะไรมันไม่ได้เลย
มันจึงวิ่งไปลากจันทร์ลงน้ำไป
พรานแย้มไม่รอช้ารีบกระโจนตามลงไปทันที
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!