ฆาตกรรมตกหลุมพลาง
#1 ตอน จุดเริ่มต้น
คะนิ้งเด็กสาว มัธยมปลาย ชั้น ม.6
กำลังเดินทางจะไปรอรถประจำทางที่ป้ายรถ เหมือนเช่นเคย
แต่เย็นนี้ มันกลับมีฝนตกลงมา กระหน่ำ
ทำให้คะนิ้งเด็กสาว ได้แต่ ยืนรอ อยู่ที่สถาบันเรียนที่สอนพิเศษ อยู่เพียงลำพัง
อาจารย์สอนพิเศษ
อ้าวว คะนิ้ง ใครมารับเนี้ย
คะนิ้ง
อ้อ หนูเดินทางกลับบ้านเองค่ะ อาจารย์
อาจารย์สอนพิเศษ
อืมม ให้อาจารย์ไปส่งไหมอ่ะ กว่าฝนจะหายซา ครูเกรงว่า รถบัสมันจะหมดซ่ะก่อน
คะนิ้ง
ไม่เป็นอะไรค่ะ อาจารย์ หนูเกรงใจค่ะ
คะนิ้ง
เดี๋ยวถ้ารถหมด เดี๋ยวแม่ก็มารับหนูเองค่ะ
อาจารย์สอนพิเศษ
งั้น ก็โชคดีล่ะกัน ขอให้เดินทางกลับบ้านด้วยความปลอดภัย อาจารย์ไปแหละ
คะนิ้งไหว้ลาอาจารย์อย่างสุภาพ
ก่อนที่อาจารย์สอนพิเศษจะขับรถเคลื่อน ออกไปจากสถาบันเรียนสอนพิเศษ
เหลือแต่คะนิ้ง อยู่ตามลำพัง
คะนิ้งยืนรอฝนให้หายซา สลับกับมองนาฬิกาข้อมือ ของเธอ
คะนิ้ง
เมื่อไหร่จะหยุดซักทีน่ะ
คะนิ้ง
นี้มันก็จะครึ่ง ชมม. อยู่แล้ว จะทุ่มนึงแล้ว
คะนิ้ง
การบ้านจากโรงเรียนก็เยอะอยู่แล้ว ไหนจะต้องอ่านหนังสือสอบอีก
แต่แล้วเธอก็รู้สึกปวดปัสสาวะขึ้นมากระทันหัน
คะนิ้ง
โอ้ยย ทำไมถึงมาปวดตอนนี้น่ะ แล้วเราจะต้องไปเข้าห้องน้ำที่ไหนเนี้ย
คะนิ้ง
ถ้าใครผ่านมาแถวนี้เห็นเรา แย่แน่เลย
คะนิ้งกำลังหาที่ปัสสาวะแต่ปรากฏว่ามันได้มีห้องน้ำวัดอยู่ข้างๆ
คะนิ้ง
น่ากลัวจริง จะมีผีไหมเนี้ย
คะนิ้ง
สาธุ หนูขอมาทำธุระแปปนึงน่ะ อย่ามาหลอกหนุเบยน่ะ
คะนิ้งยกมือไหว้ก่อนจะเดินเข้าไปปัสสาวะในห้องน้ำข้างวัดนั้น
พอเสร็จเธอก็เดินออกมา แต่ปรากฏเธอได้ยินเสียงใครสักคนกำลังขุดหลุมอะไรซักอย่าง เธอเห็น และได้ยินเสียงนั้น
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ที่มากกว่าความกลัวของเธอนั้น ทำให้เธอได้ย่างกายเข้าไปดู
ปรากฏว่ายิ่งเข้าไป ภาพก็ยิ่งชัดขึ้น
#2 ตอน ไล่ล่า
ภาพของบุคคลนึงที่สวมชุดกันฝนสีดำทมิฬ และใช้จอบขุดหลุมเพื่อทำอะไรซักอย่าง คะนิ้งเพ่งสายตามองไปที่ภาพนั้นอย่างใจจดจ่อ
แล้วเธอค่อยๆเขยิบตัวเองไปเพื่อดูอีกให้แน่ชัด ก่อนที่จะเห็นภาพเด็ก นักเรียน หญิงคนนึง นอนอยู่ในสภาพหัวแตก เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ
คะนิ้งรีบเอามือป้องปากตัวเองอยู่
คะนิ้ง
อย่าน่ะ ว่าเด็กนักเรียนหญิงคนนั้นถูกฆ่าตายและกำลังจะถูกอำพลางศพ
คะนิ้งจะแอบถ่ายคลิปไว้เป็นหลักฐาน แต่ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ได้ดังขึ้น
คะนิ้งตกใจทันที เพราะคนที่โทรมานั้นก็คือแม่ของเธอเอง
คะนิ้งหลบไปอยู่พุ่มไม้อย่างมิดชิด เพื่อหาจังหวะย่องหนีจากบุคคลอันตรายนั้น
แต่พอส่องดูตรงพุ่มไม้อีกครั้ง
คะนิ้งก็ไม่ได้ยินเสียงขุด และบุคคลอันตรายนั้นแล้ว
คะนิ้งหันกลับมาก็ได้เห็น บุคคลอันตรายที่สวมชุดกันฝนสีดำทมิฬ มายืนประจันหน้ากับตน พร้อมกับถือจอบในมือ เตรียมที่ฆาตกรรม เธอเป็นรายต่อไป
คะนิ้ง จึงวิ่งหนี ตามสัญชาตญาณ แต่ด้วยฝนที่ตกจนทำให้เธอลื่นถไลไปกับพื้นดินที่เละไปด้วยขี้เลน ทำให้เสื้อผ้า นักเรียนของเธอเปื้อนไปหมด
แต่บุคคลอันตรายนั้น ก็ได้เดินตรงดิ่งเข้ามาหาเธอ ด้วยท่าทีที่น่ากลัว
คะนิ้งรีบลุกและวิ่งหนีออกจากบริเวณนี้เพื่อไปขอความช่วยเหลือ แต่ดูเหมือนแถวนี้ มันจะไม่มีคนผ่านมาเลย
คะนิ้ง
ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย
เธอวิ่งไปเรื่อยๆ และหันไปดูก็พบว่า บุคคลอันตรายนั้นไม่ได้ตามเธอมาแล้ว ทำให้เธอแอบโล่งใจ จึงแอบไปหลบอยู่ตรงพุ่มไม้เพื่อที่จะโทรหาแม่ของตน
แต่ทันใดนั้น บุคคลอันตรายก็ได้มาปรากฏตัวอยู่ข้างๆเธอและได้ใช้จอบตีไปที่เธอ ทำให้เธอล้มลงพร้อมๆกับโทรศัพท์ก็ได้กระเด็น ตกไปที่พื้นดินเปียกๆ
คะนิ้งร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่จะคลำไปที่แขนของเธอก็พบกับเลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลของเธอ
แต่บุคคลอันตรายก็ยังไม่วายที่จะปราบนีเธอ และยังจะตามที่ตีเธอรอบที่2
แต่คะนิ้งนั้นก็ฮึดใจสู้ เพราะเธอจะไม่มีวันให้มันมาฆ่าเธอได้ง่ายๆแน่
คะนิ้งรวบแรงที่มี หลบจอบที่มันตีและเธอก็ได้อาศัยก้อนหินตรงบริเวณนั้น ขว้างใส่หัวมันเพื่อป้องกันตัวเองเพื่อที่จะวิ่งหนี จนมันล้มลง
คะนิ้งวิ่งหนีตายด้วยอาการที่บาดเจ็บสาหัส จนมันทำให้เธอลืมกระเป๋า นักเรียนและโทรศัพท์ของเธอไว้ตรงบริเวณนั้น
เธอหันไปดู ก็ได้พบบุคคลอันตรายได้ตามไล่ล่าเธอมาติด ๆ เธอก็วิ่งรีบสปีดความเร็วของตัวเอง ให้มากขึ้น แต่มันก็ไม่ทัน เพราะมันได้ตามเธอมาติดและจะเอาจอบมาตีเธออีกครั้ง แต่คราวนี้ คะนิ้งหลบทัน และได้ใช้แรงที่มีต่อสู้กับมัน เธอได้ดันตัวมันจนล้มลง คากับพื้นดินที่เปียกๆ จอบก็ได้หลุดคามือมัน คะนิ้งไม่รอช้า จึงไปคว้าจอบนั้นขึ้นมา ฟาดไปที่ตัวมัน และกระหน่ำฟาด ไปเพื่อป้องกันตัวเองจนลืมตัว
จนบุคคลที่เป็นผู้ล่าเธอนั้น จนต้องร้องออกด้วยความเจ็บอย่างที่เธอเคยร้อง
คะนิ้ง
ตายซ่ะ แกอย่าอยู่เลย
คะนิ้งฟาดจอบไปที่มัน ด้วยอาการน้ำเสียงที่สั่นเทาด้วยความหวาดกลัว จนลืมว่าตัวเองบาดเจ็บสาหัสอยู่
และแล้วก็มีรถหวอตำรวจดังมาแถวนี้ ทำให้คะนิ้งดึงสติตัวเองกลับมา และรีบปล่อยจอบที่ตัวเองถือด้วยความหวาดกลัว ก่อนที่วิ่งออกจากบริเวณตรงนั้นเพื่อไปหาตำรวจ
โดยที่บุคคลอันตรายที่นอนบาดเจ็บสาหัสนั้นมันได้กำมือแน่นจนมือสั่นพร้อมกับเงยหน้ามามอง คะนิ้งที่วิ่งจากมันไปด้วยความเคียดแค้น
เหมือนเป็นเชิงสัญญาณว่า มันจะตามไปไล่ล่าคะนิ้งกลับ และเอาคืนเธอกลับเป็นหลายร้อยเท่าแน่นอน
#3 สอบสวน
คะนิ้งจึงวิ่งมาขอความช่วยเหลือจากตำรวจ ที่ขับรถผ่านมาบริเวณตรงนี้พอดี
ตำรวจจึงจอดรถ เพื่อให้ความช่วยเหลือทันที
คะนิ้งร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว
พร้อมกับกุมแผลที่บาดเจ็บสาหัสตรงบริเวณเข่า และแขนของเธอ ที่มีเลือดไหลออกมา
คะนิ้ง
มีคนจะฆ่าหนูค่ะ เขาอยู่ในป่าข้างๆวัด ค่ะ
คะนิ้ง
และได้มีเด็ก นักเรียนผู้หญิงอีกคนที่เขาจะอำพรางศพ อยู่ข้างในป่านั้นด้วย
คะนิ้งพูดจบ เธอก็ได้เป็นลมไปทำให้ตำรวจ ต้องนำเธอไปส่ง รพ. ทันที
และตำรวจก็ได้แจ้งหน่วยเสริมเพื่อมาลงตรวจที่นี้ด่วน
ตำรวจ
วอ1 เรียกวอ2 กำลังเสริม ขอให้มาลงปฏิบัติงานที่นี่ด่วน
ตำรวจ
มีเหตุแจ้งว่าพบ คนร้ายไล่ฆ่าเด็ก นักเรียนหญิง แต่โชคดีเด็กรอดมาได้
ตำรวจที่ประคอง คะนิ้งที่สลบคามือเขา ก็ได้ไปเห็นบาดแผลขนาดใหญ่ตรงแขนที่มีเลือดไหลออกมา ไหนจะบาดเจ็บที่เข่าอีก
ตำรวจ
ไม่ทันการณ์ ล่ะ ถ้าจะรอรถฉุกเฉินให้มารับ จ่าผมฝาก น้องผู้หญิงคนนี้ไปส่งโรงพยาบาลด่วนเลย
ตำรวจ
ส่วนคุณอยู่กับผมเพื่อตรวจดู ที่นี้
ได้มีตำรวจ2นายได้นำพาคะนิ้งไปส่งโรงพยาบาลทันที
ในขณะที่รถตำรวจได้เคลื่อนที่ออกไป รถตำรวจหน่วยเสริมก็สวนมาพอดี
ณ โรงพยาบาลแห่งนึง ในตัวเมือง
ได้มีบุรุษพยาบาลเข็นเตียงฉุกเฉินมารับตัวของคะนิ้งที่นอนสลบจากพิษของบาดแผล
ส่วนตำรวจก็ได้รีบตรวจสอบว่า เด็กนักเรียนหญิงคนนี้คือใคร เพื่อที่จะติดต่อผู้ปกครอง แต่ดูเหมือนกระเป๋าหรือหลักฐานอะไรที่สำคัญ ในการบอกถึงตัวตนของคะนิ้ง นั้น
มันไม่ได้อยู่ติดตัวคะนิ้งไว้เลย
ทำให้ตำรวจพอจะสันนิษฐานว่ากระเป๋าหลักฐานชิ้นสำคัญน่าจะตกอยู่ที่เกิดเหตุ ทำให้ต้องรีบแจ้ง ไปที่ตำรวจหน่วยเสริมที่กำลังปฏิบัติหน้าที่ตรงบริเวณนั้นอยู่
แต่ตำรวจหน่วยเสริม นายนึงได้ตอบกลับมาว่า ไม่มีหลักฐานอะไรชิ้นสำคัญของคะนิ้งที่ตกไว้เลย แต่พบรอยเท้า รอยต่อสู้ และพบศพเด็กนักเรียนหญิงอีกคน นั้นคือหลักฐานที่มีอยู่ตอนนี้
แต่ตอนนี้ทำได้แค่หาตัวคนร้ายนั้นอยู่ ว่าคือใคร
จนตำรวจต้องแจ้งผู้ปกครองผ่านทางโรงเรียนแทน
เมื่อ นิตา แม่ของคะนิ้ง ทราบข่าวเธอก็แทบช็อกกับเรื่องราวที่ได้เกิดขึ้นกับลูกสาวของเธอ
ทำให้เธอนั้นรีบเดินทางมาที่โรงพยาบาลด้วยน้ำตาที่ไหลซึม
นิตา (แม่ของคะนิ้ง)
ลูกฉันอยู่ไหนค่ะ คุณพยาบาล
แม่ของคะนิ้งตรงดิ่งเข้าไปถาม
นิตา (แม่ของคะนิ้ง)
น้องชื่อ ขนิษฐา ค่ะ
ชื่อเล่น ชื่อคะนิ้ง
สักครู่นะคะ น้องอยู่ห้อง 705 ค่ะ
ทางด้าน คะนิ้ง ก็กำลังถูกสอบสวน หลังจากที่ได้พักฟื้นอการแล้ว
ตำรวจ
น้องพอจะจำรูปสันฐานของคนร้ายได้ไหมครับ ว่าลักษณะน่าตา เป็นยังไง
คะนิ้ง ก็พยายามนึก แต่เธอจำได้แค่ลางๆ
คะนิ้ง
รูปสัณฐานลักษณะน่าตา หนูมองไม่เห็นเขาเลยค่ะ หนูรู้แค่ว่าเขาใส่ชุดกันฝนสีดำ
คะนิ้ง
และเขากำลังใช้จอบขุดหลุม เหมือนจะเอาศพเด็กนักเรียนผู้หญิงคนนั้น ฝังเหมือนอำพลางคดี
ตำรวจ
แล้วน้องเขาไปอยู่ตรงจุดนั้นได้ยังไงครับ
คะนิ้ง
คือตอนนั้น หนูปวดปัสสาวะพอดีเลยค่ะ แต่คราวนั้นสถาบันเรียนพิเศษมันปิดไปแล้ว
คะนิ้ง
ก็เลยไม่มีห้องน้ำให้เข้า หนูก็เลยมาเข้าห้องน้ำใกล้ๆวัดในป่านั้น
คะนิ้ง
และหนูก็ได้มาเห็นเหตุการณ์นั้นพอดี ก็เลยจะแอบถ่ายคลิปไว้แต่แม่หนูดันโทรมาซ่ะก่อน คนร้ายคนนั้นก็เลยรู้ตัว
คะนิ้ง
เขาก็จะตามไล่ฆ่าหนูเพื่อปิดปาก
คะนิ้ง
แต่โชคดี ว่าพี่ๆตำรวจมาเห็นซ่ะก่อน ไม่งั้นหนูคงตายกลายเป็นศพไปแล้ว
ตำรวจ
คือคนร้ายนี้สวมชุดกันฝนสีดำปกปิดร่างกายใบหน้าหมดเลยหรอ
คะนิ้ง
ใช่ค่ะ เขาปกปิดหมดเลย หนูเลยไม่เห็นใบหน้าเขาเลย
คะนิ้ง
และโทรศัพท์กระเป๋าของหนูก็ได้อยู่ที่นั้นด้วย
ตำรวจ
คือทางตำรวจพวกพี่อะนะ
ตำรวจ
ได้เจอสิ่งของที่ตกอยู่ในพื้นที่ แค่โทรศัพท์น้องแค่เครื่องเดียวน่ะ
ตำรวจได้ส่งรูปหลักฐาน ที่เจอในที่เกิดเหตุแค่โทรศัพท์ของคะนิ้ง แค่เครื่องเดียวเท่านั้น
ตำรวจ
พี่ไม่ทราบว่าอันนี้ใช่โทรศัพท์ของน้องรึเปล่าครับ
แต่ทว่าในรูปมันเป็นโทรศัพท์ที่อยู่ในสภาพแตกระเอียดยับเยินตัวเครื่องหน้าจอ คือแหลก จนไม่สามารถหาทางซ่อมมันได้อีกแล้ว
คะนิ้ง
คือหนูจำได้ ตอนที่คนร้ายเอาจอบตีหนู แล้วโทรศัพท์มันหล่นพื้นดิน มันไม่น่าจะแตกแหลก
ระเอียดแบบนี้เลยนะคะ
ตำรวจ
นั้นน่ะซิ ถ้าตามความคิดคนร้ายทั่วไป
มันจะเอาโทรศัพท์ของน้องไปเพื่อทำลายที่อื่นหรือไม่มันก็ต้องเอาไปเลย ตามสัญชาตญาณความกลัว น่ะ
แต่เคสน้องคือแปลก มันเอากระเป๋าน้องไปแทน แต่มันทิ้งโทรศัพท์น้องไว้ที่เกิดเหตุแทน
มันดูแปลกๆเหมือนกันน่ะ
ตำรวจ
แต่ยังไง เดี๋ยวพี่ๆ จะหาตัวคนร้ายมาให้เร็วที่สุดเพื่อความปลอดภัยให้น้องสบายใจได้เลยนะครับ
คะนิ้ง
ยังไงก็ขอบคุณพี่ตำรวจมากเลยนะคะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
