ราชอาณาจักร"เอลโดเรีย" เเบ่งพื้นที่เป็น5 เเห่ง มีทั้งหมด4 ตระกูล เเละ1 จักรวรรดิ "ตระกูลบารอนคาร์ลีน""ตระกูลเคานต์ลอว์ลีย์" "ดยุกราซานเเละ"เเกรนด์ดยุกซาฟิซิส"

บุตรสาวบุญธรรมตระกูลบารอน คาร์ลีน มีนามว่า

"ลิเลียนน่า คาร์ลีน"มีใบหน้าที่งดงามใสซื่อบริสุทธิ์ อ่อนโยนจิตใจดี เเละเป็นนางเอกในเรื่องนี้

ลิเลียน่าได้มีใจให้"เจ้าชายคาเวียร์ เอลโดเรีย"

ซึ่งเป็นคนรักของบุตรสาวเเกรนด์ดยุกซาฟิซิส

"โอลีเวีย ซาฟิซิส"เป็นตระกูลที่ไม่มีใครสามารถต่อกรได้เรื่องชื่อในวิชาดาบการต่อสู้ นำชัยชนะมาให้ราชามากมาย โอลีเวียหลงรักเจ้าชายคาเวียร์

เเต่องจักรพรรดิได้หมั้นหมายกับรัชทายาท

"ดาเนียล เอลโดเรีย" เป็นพี่ชายต่างมารดาของคาเวียร์ โอลีเวียไม่ได้ชอบดาเนียลเลยเเม้เเต่น้อย ไม่เคยเห็นหน้าตาดาเนียล เเละดาเนียลไม่เคยพาโอลีเวียไปเดต จริงๆดาเนียลไม่ได้หลบหน้าหรืออะไรเเต่โอลีเวียสนใจเเต่คาเวียร์อยู่ฝ่ายเดียว เธอมักเข้าวังเพื่อไปหาคาเวียร์ คุยกัน เดินเล่นในสวนพระราชวัง คาเวียร์หลอกให้โอลีเวียไปเเต่งงานกับดาเนียลเเละพอได้เเต่งงานกันก็ให้โอลีเวียสั่งหารดาเนียลเพื่อให้ตนได้เป็นจักรพรรดิเเละจะให้"โอลีเวีย"เป็นจักรพรรดินี เเต่.....พอถึงวันนั้นกลับไม่เป็นที่คาดหมาย

ในวันเเต่งตั้งให้เจ้าชายคาเวียร์เป็นจักรพรรดิ ทุกคนต่างสรรเสริญให้กับคาเวียร์เเละโอลีเวียก็เช่นกันเธอยืนมองคาเวียร์เรียกชื่อเธอเป็นจักรพรรดินีเธอมีโรคป่วยหลังจากที่ฆ่าดาเนียลรักษาไม่หายเเต่โอลิเวียก็อดทนรอให้คาเวียร์เรียกชื่อเธอ เเต่คาเวียร์ได้เรียกชื่อ"ลิเลียน่า คาร์ลีน" บุตรสาวบารอนเป็นจักรพรรดินีโดยที่ไม่ใช่"โอลีเวีย ฟาซิซิส" เธอคิดว่าคงมีอะไรผิดพลาดเเน่นอนจึงพยายามเข้าไปเเต่ทหารกับไม่ให้เธอเข้า เธอตะโกนเรียกชื่อคาเวียร์ เอะอะอยู่ คาเวียร์จึงเดินไปหาเธอเเละพูดว่า

"โอลีเวีย เธอมันโง่"

"ฉันไม่ได้รักเธอเเม้เเต่น้อย"

"เธอตั้งใจจะฆ่าลิเลีย"

"ฉันไม่มีทางเอาเธอมาเป็น จักรพรรดิหลอก"

จบคำพูดคาเวียร์ได้สั่งทหารพาเธอไปประหารเเละโอลีเวียก็ไม่กลัวเเม้เเต่น้อย ใบหน้าของเธอผมสีดำ ตาสีเเดงมีเเต่ความอาฆาตเเค้นเหมือนจะฆ่าคนทั้งเป็น เธอได้พูดคำพูดสุดท้ายให้คาเวียร์

"คาเวียร์ นายมาฆ่าฉันเองกับมือสิ"

"ใช้คนอื่นฆ่าฉันมันหน้าสมเพชจะตาย"

คาเวียร์ได้ยินเเบบนั้น จับดาบเเละฟันเธอเป็นเเนวทเเยง จากนั้นคาเวียร์กับลิเลียน่าก็ครองรักกัน

"โธ่เอ้ย ทำไมเป็นลิเลียล่ะ"

"เเทนที่จะเป็นท่านโอลีเวียสุดเท่"

"ฉันจะคอมเม้นท์ถึงผู้เขียน ทำไมถึงไม่ให้ท่านโอลีเวีย หึ้ยย

1:00

"โอ๊ะ ดึกมากเเล้วพรุ่งนี้มีประชุมอีก"

"นอนดีกว่า"

จิ๊บๆ

"คุณหนู ตื่นรึยังคะ"

"ดิฉันขอเข้าไปข้างในนะคะ"

"อื้ออ กี่โมงเเล้วเนี่ย ห้าว"

"สายเเล้วค่ะ คุณหนูโอลีเวีย"

"โอลีเวีย?? หืมมม"

"เอ๊!!!!!!!!"

เดี๋ยวนะ มันเกิดอะไรขึ้น เมื่อวานฉันอ่านนินายจบก็เข้านอนเลยหนิ ฝันอยู่เเน่เลยเป็นไปไม่ได้เเน่ๆฉันคงไม่มีทางติดอยู่ในนิยายที่ฉันเพิ่งอ่านจบ

โอลีเวีย ลูกสาวของเเกรนด์ดยุกมีจุดจบคือตาย

ถึงฉันจะชอบโอลรเวียมากเเต่ไม่อยากมี

ชะตากรรมเเบบนี้ ไม่ได้การเเล้วฉันคงต้องหาวิธีเอาตัวรอดเเล้ว

"คุณหนูเป็นอะไรรึเปล่าคะ"

ห้องรับประทานอาหาร

"โอลีเวีย วันนี้เป็นอะไรหืม"

"พ่อได้ยินเสียงตะโกนดังลั่น คฤหาสน์"

"เอ่อ ป่าวคะลูกเเค่ฝันร้ายนิดหน่อย"

"งั้นหรอ เอาเถอะวันนี้ลูกจะออกไปมั้ย"

สงสัยคงถามว่าเราจะออกไปฆ่ามอนสเตอร์รึเปล่านะ

"ไปค่ะ"

"อย่าหักโหมนะโอลีเวีย"

"พ่อรู้ว่าลูกเก่ง"

"ค่ะ "

1เดือนต่อมา

ฉับ ฉับ ฉึก

"ท่านโอลีเวีย พอเเค่นี้ก่อนดีมั้ยครับ"

"ตอนนี้อัศวินเราอ่อนเเรงลงเเล้ว"

คนนี้ชื่ออะไรนะ เจฟ รึเปล่า

"หึ "

"55555 เจฟ "

"ท่านโอลีเวียกำลังบอกว่านายเเย่มาก"

"จริงหรอครับ ท่านโอลีเวีย"

"พอเเค่นี้ก่อน ฝากจัดการที"

"ท่านโอลรเวีย อย่าเมินผมสิครับ"

.

.

.

.

.

ฉันก็อยู่ที่นี่มา1เดือนเเล้วยังไม่เกิดอะไรขึ้น ถือว่าเป็นเรื่องดี ถ้าจะให้โอลีเวียรอดจากคาเวียร์มีเเต่ต้องเพิ่งเค้าคนนั้นจริงๆสินะ

"รัชทายาท ดาเนียล เอลโดเรีย"

ว่าเเต่เราต้องทำยังไงดีถึงจะไปถึงเนื้อถึงตัวเขาได้

"คิดออกเเล้ว💡"

"งานเต้นรำสวมหน้ากากที่จะจัดขึ้นอีก3วันข้างหน้า"

เราต้องพิชิตใจคนเย็นชานั่น ให้ได้เนื้อเรื่องตอนนนี้คงไม่มีอะไรมากมีเเต่จำนวนมอนสเตอร์ที่มากขึ้นเรื่อยๆ มันน่าเเปลกเรากับเหล่าอัศวินก็ออกไปจัดการทุกวันทำไมไม่ลดลงเลย

ก๊อกๆ

"ผมเองครับ ท่านโอลีเวีย"

เจฟหรอ คงมารายงานสถานการณ์ในวันนี้เเน่เลย

"เข้ามา"

"มีอะไรอะไรเกิดขึ้นรึป่าว"

"นอกเขตในป่ามีมอนสเตอร์เยอะกว่าปกติเเละเหมือนจะมีผู้บุกรุกเข้ามาด้วยครับ ท่านโอลีเวีย"

"ให้ส่งทหารไปลาดตระเวณมั้ยครับ"

"ไม่ต้อง"

"ฉันไปเอง เวเรสเปลี่ยนชุดให้ฉันที"

"ได้ค่ะ คุณหนู"

นอกป่ามอนสเตอร์

โอลีเวียได้เดินตรวจบริเวณป่ากับเวเรสประมาณครึ่งชั่วโมงเเล้ว ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรือผิดปกติ โอลีเวียเลยตัดสินใจที่จะกับคฤหาสน์

"เวเรส เรากลับกันเถอะ"

"ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"

"เรายังไม่เจอผู้บุกรุกเลยนะคะ คุณหนู"

"ถึงเจอก็...!!!! "

เเกร๊บ ตุ๊บ!

"นั่นใครน่ะ"

โอลิเวียได้ยินเสียฝีเท้าใครสักคนอยู่ตรงต้นไม้ เเต่เธอไม่เห็นหน้า เเสงจันทร์สลัวๆ ทำให้ไม่เห็น เธอจึงค่อยๆเดินเข้าไปใกล้

" อะ..อัลมอนด์ ในที่สุดก็เจอสักที"

ชายผู้นี้มีผมสีเงินที่งดงาม ดวงตามีสีเหลืองทองมนดำมีบาดเเผลที่เอวค่อนข้างลึก

"องค์รัชทายาท!!!"

โอลีเวียรีบคุกเข่าต่อหน้าองค์รัชทายาท เเละเอ่ยปากถาม

"ท่านมาอยู่ที่นี้ได้ยังไงเพคะ"

ฉันไม่คิดว่าจะมาเจอดาเนียลที่นี้ มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ

"ข้า..."

ตุ๊บ!!

"คุณหนู ให้เรียกทหารมาดีมั้ยคะ"

"ไม่ต้อง หาพามาให้ฉันที"

"ค่ะ"

"ได้เเล้วค่ะ คุณหนู"

โอลีเวียเอาผ้าห่มให้องค์รัชทายาทเเละอุ้มฝ่าบาทไปที่คฤหาสน์

ได้เจอดาเนียลในโอกาสเเบบนี้ดวงฉันดีเหลือเกิน

เวลาเเบบนี้เราต้องตีสนิทกับเขาให้ได้!!!

ติดตามตอนต่อไป

"อาการเป็นยังไงบ้าง"

"ไม่เป็นอะไรมาครับ เเต่ต้องระวังบาดเเผลอย่าขยับตัวบ่อยเดี๋ยวเเผลเปิดได้ครับ ให้นอนสัก2วันก็จะหายครับ"

"ขอบคุณมาก เวเรสส่งหมอที"

"ค่ะ คุณหนู"

ตอนนี้ดาเนียลก็มาอยู่ห้องเราเเล้ว ฉันต้องเรียบเรียงข้อมูล 1.ต้องสนิทกับเขา 2.สัญญาหมั้น

"อะ..อัลมอนด์"

อึก..อ้ะ

ทำไมเขาถึงเรียกชื่อพี่ชายฉันล่ะ รู้สึกว่าจะเรียกชื่อนี้ตั้งเเต่เจอกัน อัลมอนด์เป็นพี่ชายคนโตของตระกูลซาฟิซิส เป็นผู้สืบทอดตระกูลคนต่อไปเเต่กลับหนีออกจากบ้านทำให้โอลีเวียต้องเป็นผู้สืบทอดเเทน เอาเถอะเขาไม่ได้มีบทอะไรมาก

ก๊อกๆ

"เข้ามา"

"ได้ยินว่าท่านเจอองค์รัชทายาทในป่า"

"จริงหรอครับ"

"อืม ใช่อยู่บนเตียง"

"มีบาดเเผลจากการต่อสู้ น่าจะเป็นมอนเตอร์ในป่าเเน่"

"เเล้วท่านจะทำยังไงต่อครับ"

"จะบอกท่านดยุกมั้ยครับ"

"ไม่ต้องบอกท่านพ่อหรอก อ่อ"

"เเล้วเปิดเรื่องนี้ให้เป็นความลับซะ"

"พวกเธอเป็นใคร"

!!!!!!

"องค์รัชทายาท ท่านรู้สึกตัวเเล้วหรอเพคะ"

"หม่อมฉัน โอลีเวีย ซาฟิซิส เพคะ"

"ส่วนข้างกระหม่อมคือ อัศวินสีเลือดมือขวาของหม่อมฉัน

'เรียกกระผมว่า เจฟ ก็พอพะย่ะค่ะ

"น้องสาวของ อัลมอนด์หรอ"

"ขอบคุณที่ช่วยข้าไว้ในป่า"

"ไม่เป็นไรเพคะ"

"ข้าอยากคุยกับเจ้าเเค่สองคน"

"เจฟ"

"เเต่ว่า..ท่านโอลีเวีย"

โอลีเวียมองเขม็งใส่เจฟ

"ครับ กระหม่อมขอตัว"

ดาเนียลลุกขึ้นจากเตียงเดละเดินมาหาโอลีเวียที่คุกเข่าต่อหน้า

"ลุกขึ้นเถอะ"

"ไม่ได้เพคะ องค์รัชทายาท "

"เลิกเรียกข้าว่าองค์รัชทายาทสักที"

"ดาเนียล เรียกข้าว่าดาเนียลพอ"

ดาเนียลพูด พร้อมเดินไปนั่งที่โซฟา

"เพคะ "

โอลิเวียได้ลุกขึ้นเเละเดินไปนั่งโซฟาตรงข้าม

ดาเนียลเเละเอ่ยปากถามขึ้น

"ทำไมองค์รัชทายาท...."

ดาเนียลจ้องด้วยตาจาที่ดุร้าย เมื่อโอลีเวียพูดคำว่า องค์รัชทายาท

"ขอโทษเพคะ "

สมกับเป็นคนที่เด็ดขาดเเละเจ้าอำนาจจริงๆ สั่งอะไรเราก็ต้องทำ

"ว่าเเต่ทำไมถึง ดาเนียลถึงไปอยู่ในป่ามอนสเตอร์"

ดาเนียลมองหน้าของโอลีเวียเเละยิ้มออกมาอย่างพอใจ

"มีคนรอบทำร้ายข้า..."

หรือว่าจะเป็นน้าของดาเนียลพ่อของคาเวียร์

"ข้าเลยมาที่นี้ มาหาพี่ชายของเธอ"

"ท่านก็รู้ว่าพี่ชายข้าหนีออกไปเเล้วท่านต้องการอะไรกันเเน่"

"หึ...สมเเล้วที่เป็นถึงทายาทเเกรนด์ดยุก"

"ข้ามีข้อเสนอให้กับเจ้า..โอลีเวีย"

"ข้อเสนอ...."

"ข้าอยากให้เจ้าหมั้นหมายกับข้า"

"ห้ะ!! เดี๋ยวก่อนนะ!!"

เเบบนี้ก็เข้าเเผนเราเลยสิ ถ้าดาเนียลเสนอมา

เเบบนี้ ฉันก็ต้องรับอยู่เเล้ว

"ตกลงมั้ย"

"เเล้วฉันจะได้อะไร"

"เธอต้องการอะไรฉันให้เธอหมดทุกอย่าง เเต่เธอต้องกำจัดเสี้ยนหนามให้ฉันก็พอ"

"ฉันขออะไรสักหนึ่งอย่าง"

"อะไรล่ะ"

"ให้ฉันอยู่ห่างจากเจ้าชายคาเวียร์!!"

ดาเนียลได้ยินเเบบนั้นทำเอาตกใจเเละเเสยะยิ้มออกมา

"ทำไมล่ะ เมื่อก่อนเห็นเธอทั้งสองดูรักอ่อนโยนต่อกัน"

"ดาเนียล..."

โอลีเวียพูดชื่อขึ้นเเละทำสายตาน่ากลัวข่มขู่ดาเนียล

"อุ๊บส์ ข้าไม่ทำก็ได้"

"งั้นก็พักผ่อนเถอะ ฉันมีงานต้องทำอีก"

โอลีเวียพูดจบก็เดินออกจากห้องเเละมุ่งตรงไปห้องทำงานของเธอเพื่อสะสางงานที่ค้างเอาไว้ก่อนที่จะไปเดินตรวจป่า