ณ บ้านหลังเล็กในชานเมืองมีหญิงสาวร่างบางคนหนึ่งกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน นี่เมย์ทำอะไรอยู่ลูก..หนูกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ค่ะแม่แม่มีอะไรหรือป่าวค่ะหนูทำเสร็จแล้วก็เข้ามาคุยกับแม่หน่อยนะแม่มีเรื่องจะคุยด้วยนะจ้ะค่ะแม่ผู้เป็นลูกสาวได้ตอบกลับผู้เป็นแม่ไป แม่มีอะไรจะคุยกับเมย์หรือจ้ะลูกสาวได้เอยปากถามศิณีผู้เป็นแม่ มานั่งนี่ก่อนสิเมย์ลูกก็รู้ว่าตั้งแต่พ่อของเราเสียไป ยัยน้ำมนต์พี่สาวของลูกก็ไม่กลับบ้านอีกเลยนี่ก็จะ2ปีแล้วนะที่พี่สาวของลูกไม่ได้กลับมาที่บ้านเราแม่เป็นห่วงเหลือเกินไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง...หญิงชราร้องให้ออกมาต่อหน้าลูกสาวคนเล็ก ไม่เป็นไรน่ะแม่เดี๋ยวเมย์จะเข้ากรุงเทพฯไปตามหาพี่น้ำมนต์เองค่ะ จะดีหรือลูกหนูยังเด็กอยู่น่ะไม่เป็นไรค่ะแม่ตอนนี้เมย์อายุ19แล้วไปได้ แล้วเงินล่ะแม่ไม่มีพอที่จะให้ลูกไปหรอกนะจ้ะ แม่ไม่ต้องคิดมากน่ะหนูพอจะมีเงินเก็บอยู่บ้างพอที่จะไปตามหาพี่สาวของเราได้จ้ะ นี่ก็ดึกมากแล้วแม่ไปนอนเถอะจ๊ะพรุ่งนี้หนูจะเตรียมตัวและเตรียมของไปตามหาพี่สาวของเรา กลับมาบ้านเราไม่ได้จะแม่แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะเช้าวันรุ่งขึ้นอายุ 19 ปีได้ขึ้นรถ ประจำทางออกจากบ้านเข้าไปในเมืองใหญ่เพื่อ ตามหาพี่สาว ที่หายไปเกือบ 1 ปีเดินทางปลอดภัยนะลูก จ๊ะแม่แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะหนูดูแลตัวเองได้แม่กินข้าวเยอะๆนะจ๊ะสาวน้อยนั่งรถจากในชานเมืองเข้าสู่ในเมืองใหญ่เธอมีความรู้สึกกลัว ในใจนิดๆ เพราะเธอไม่เคยเข้าเมืองใหญ่เลย เมื่อเธอลงจากรถถึงที่เป้าหมาย จากนั้นเธอก็กำลังจะเดินข้ามถนน มีรถเบนซ์คันหรูพุ่งตรงมาด้วยความรวดเร็วได้เข้ามาเสียดร่างของเธอจนล้มลง โอ้ยนี่คนบ้าขับรถพะษาอะไรเนี้ย? อี๊ดดด!!เสียงรถยนต์คันหรูเบรกกะทันหัน ทำให้หญิงสาวต้องหันไปมอง เธอเห็นชายหนุ่มร่างสูงหน้าคมผิวขาวหน้าตาดี หล่อ เสื้อผ้าสะอาดแต่งตัวดีเดินลงมาจากรถหรูคันนั้น นี่คุณเป็นอะไรมั้ยครับ?เขาเอยถามหญิงสาวตรงหน้า เมย์จ้องหน้าเขาแบบไม่ละสายตา เอ่อ...คุณครับได้ยินที่ผมถามไหม ค..คะ!ว่าไงนะคะ ผมถามว่าคุณเป็นอะไรรึป่าว อ่อ..เอ่อป...ป่าวค่ะไม่เป็นไร ดีล้ะงั้นผมไปน้ะชายหนุ่มกำลังจะหันหลังกลับ ดะเดี๋ยวสิคุณอย่าพึ่งไปฉันมีอะรจะให้คุณช่วย ว่ามาสิเทอมีอะไรจะให้ฉันช่วย คือเมย์จะถามว่าคุณรู้จักหรือเคยเห็นผู้หญิงในรูปนี่ไหมเมย์เอ่ยถามชายหนุ่ม...

ธนนท์ยื่นมือมาจับรูปภาพที่ผู้หญิงคนนี้ยื่นมาให้ นี่เธอ!เขาเปิกตากว้างเมื่อเห็นผู้หญิงในรูป นี่เธอรู้จักคนในรูปนี้หรอ ชะใช่ค่ะคุณรู้จักพี่น้ำมนต์ด้วยหรอฉันถามเขาออกไปเพราะตอนนี้เขามีท่าทีเหมือนรู้จักและกำลังโกรธและแค้นอะไรกับคนในรูปอยู่ จู่ๆธนนท์ก็ยกยิ้มที่มุมปากขึ้นอย่างพอใจ รู้จักสิแล้วเธอเป็นอะไรกับเขาล้ะ ฉันรีบตอบกลับไปอย่างไวฉันเป็นน้องสาวของพี่น้ำมนต์พี่ของฉันออกจากบ้านมาเกือบจะ2ปีแล้วแม่ฉันเป็นห่วงฉันทนเห็นแม่ทุกข์ใจไม่ไหวเลยออก จากบ้านมาเพื่อตามหาพี่สาวของฉัน แล้วคุณรู้ไหมว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน เขายกยิ้มขึ้นมาเบาๆและตอบกลับเธอไปว่าฉันเคยเห็นแต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน แล้วตอนนี้เธอมีที่พักแล้วหรอเขาถามฉัน ฉันเลยตอบไปว่ายังเขาเลยแนะนำที่พักให้ฉันเป็นโรงแรมหรูใจกลางเมือง เอ่อคุณค่ะคือฉันไม่มีเงินนะคะไม่มีเงินพอที่จะจ่ายค่าโรงแรมหรูขนาดนี้หรอกค่ะไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวฉันจ่ายให้เอง ไม่ได้นะคะคุณเอ่อ...ผมชื่อธนนท์หรือเรียกสั้นว่านนท์ก็ได้ ค่ะคุณ คุณจ่ายให้ฉันไม่ได้นะคะคือมันเยอะเกินไปอ่ะค่ะฉันอยู่ไม่ได้หรอก ทำไมล่ะ ฉันเกรงใจคุณนนท์นะคะ ไม่ต้องเกรงใจถือว่าฉันชดใช้ค่าเสียหายที่คุณโดนผมขับรถเฉี่ยว ล้ะกัน แต่ฉัน..ถ้าเธอไม่รับมันไว้ฉันคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตนนท์แกล้งพูดด้วยน้ำเสียงที่ทำให้รู้สึกว่าตนไม่สบายใจ เอาอบ่างนั้นก็ได้ค่ะฉันยิ้มอย่างยินดีให้เขาไป ดี งั้นเธอก็เข้าห้องไปพักผ่อนเถอะฉันจะกลับแล้ว อืมลืมเลยแล้วเธอชื่ออะไรล่ะ ฉันชื่อเมย์ค่ะอายุ 19 ปีค่ะ ฉัน23 นะไปล้ะ คุณนนท์ขับรถกลับดีๆนะคะฉันตะโกนตามหลังเขาไป เขาหันกลับมายิ้มแล้วเดินออกไปจากหน้าห้องพักของฉัน เมื่อชาย หนุ่มหันหลังเดินออกมาจากหน้าห้องของเธอนนท์ได้ยกยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัยเขามีแผนการบางอย่างที่คิดไว้จะทำที่เธอคนที่เขาได้ช่วย ไว้เดี๋ยวเราได้เจอกันเร็วๆนี้แน่นอนน้ำมนต์ หึ...