ย้อนเวลากลับมาครั้งนี้ขอให้ท่านไม่เกลียดข้า
1.จุดเริ่มต้นของการย้อนเวลา
ชายคนหนึ่งเป็นชายร่างเล็ก ผิวขาวดั่งหิมะ เส้นผมพลิ้วไหวเหมือนสายลม ดวงตา เหมือนดั่งท้องทะเล และ เปล่งประกายดั่งจันทรา ที่ไม่สามารถหยั่งรู้ได้ว่าคิดเช่นไร กำลังมองคนตรงหน้าด้วยความแค้น ร่างกายมีแต่บาดแผล
เป็นชายร่างใหญ่ ผมสีดำดั่งท้องฟ้า ผิวหยาบกระด้าง ใบหน้าดุดัน ดวงตาเช่นท้องฟ้ายามค่ำคืน ที่กำลังสติแตก กำลังยืนมองชายร่างเล็กที่ถูดมัดอยู่ตรงหน้า
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
เป็นเช่นไรบ้าง"ฮ่องเต้"
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
ท่าน...เข้าใจความรู้สึกของข้าหรือยัง?
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
การที่ท่านสั่งประหาร คนทั้งตระกูลของข้า!
ชายร่างใหญ่ได้นำแซ้มาฟาดลงกลางอกชายร่างเล็ก
หลีหยางซิน/นอ.
อึก!!!!/กระอักเลือด
เมื่อชายร่างใหญ่เห็นเช่นนั้นจำมีความสุขเป็นอย่างมาก ที่ชายตรงหน้านั้นได้รับความเจ็บปวด
หลีหยางซิน/นอ.
ท...ที่ข้าสั่งประหารคนตระกูลของเจ้า!
หลีหยางซิน/นอ.
เพราะตระกูลเจ้าก่อกบฎต่างหากเล่า!!
ชายร่างเล็กได้ตอบกลับไปถึงเหตุผลที่เขาทำ
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
ไม่จริง!ท่านเอาแต่หลอกข้ามาตลอด!!
ชายร่างใหญพุ่งไปบีบคอชายตรงหน้าอย่างรุนแรง
หลีหยางซิน/นอ.
อึก! จ..เจ้าจะเชื่อข้าหรือไม่ มัน..อึก! ก็เรื่องของเจ้า!/หลับตา
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
ยังจะมาปากดีอีก!/เขวี้ยงชายที่อยู่ในมือใส่กำแพง
ชายร่างเล็กกระแทกกับกำแพงเข้าอย่างจังจนกระอักเลือดออกมาอีดครั้ง
หลีหยางซิน/นอ.
ข้า..ก..เกลียดเจ้า..ที่สุด
หลีหยางซิน/นอ.
ข..ข้าไม่น่า ม..มอบคว..ามรักของข้า ห..ให้เจ้าเลย/หลับตาลง
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
เจ้าพูดใหม่อีกครั้งสิ!!?
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
อย่ามาสำออยแกล้งตายใส่ข้า!!!
ชายร่างใหญ่เดินเข้าไปจับตัวชายร่างเล็กขึ้นมาเพื่อพิสูจน์
ชายตรงหน้าได้ตายจากตนไปแล้ว..
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
จ...เจ้า!?
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
ตื่นขึ้นมานะ!!
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
ตื่นขึ้นมาบอกว่าเจ้ารักข้าใหม่อีกรอบสิ!!
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
เจ้าห้ามตายนะ!!
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
หลีหยางซิน!!ตื่นขึ้นมาคุยกับข้าก่อน!/กอดร่างเล็ก
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
เจ้าอย่าพึ่งทิ้งข้าสิ!
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
หลีหยางซิน!หลีหยางซิน!!/ร้องไห้
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
ลุกขึ้นมาบอกรักข้าอีกสิ!
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
เจ้ารักข้ามิใช่หรือ!
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
อึก!ฮึก!😭
ชายร่างใหญ่ได้สติกลับมาเมื่อได้ยินคำว่ารักจากชายร่างเล็ก
แต่เขานั้นดันได้สติช้าไป...ชายตรงหน้าเขานั้น..
เขาเริ่มพึมพัม ขอร้องให้ชายที่ไร้วิญญาณตื่นขึ้นมาบอกคำว่า"รัก"กับเขาอีกครั้ง
เขาพึมพัมซ้ำไปมา แต่ชายที่เขากอดผู้นั้นก็ไม่มีท่าทีที่จะตื่นมาเพื่อบอกรักเขาเลย
เขาเริ่มสติแตกเหมือนดั่งคนบ้า
เพราะชายตรงหน้าที่เขารักได้จากไปแล้ว
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
ข้า..ข้าขอโทษ
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
ข้าขอโทษ
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
ข้าขอโทษ
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
ข้าขอโทษทุกอย่างมี่ทำกับเจ้า
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
ข้า..ข้ารู้ตัวแล้ว
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
พูดไปเจ้าก็คงมิได้ยิน
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
ข้าขอโทษ...เจ้าจริงๆ/กอดชายในอ้อมแขนไว้แน่น
ร้องไห้และกอดร่างไร้วิญญาณอยู่อย่างนั้นทุกวัน
ป้อนอาหาร ดูแลเป็นอย่างดี
ถึงแม้เขาจะรู้อยู่แล้วว่าทำไปก็ไม่มีวันที่เขาจะกลับมา
ทาสรับใช้ในจวนเริ่มคิดว่าเขาเป็นคนบ้า
แต่เขาก็ยังมำเช่นเดิมอย่างทุกวันเรื่อยมา
จนวันหนึ่ง ร่างกายของเขาผอมแห้ง ผิวหนังติดกระดูกเหี่ยวย่นเหมือนดั่งผี
ลมหายใจอ่อนแรงจนเหมือนจะตายได้ทุกวินาที
เขานั้นเริ่มทนไม่ไหว และได้ลงไปนอนกอดกับร่างเล็ก
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
ข้าขอย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตที่ข้าทำกับเจ้าเถิดนะ
เขานั้นได้สิ้นลมหายใจไปพร้อมกับอ้อมกอดที่กอดร่างเล็กอยู่
แอดเองงง
แอดแต่งแนวนี้ครั้งแรกนะะ
แอดเองงง
อย่าว่ากันนะถ้าแอดแต่งมิดี~~
แอดเองงง
แอดไม่เคยแต่งแนวดราม่ามาก่อนน
แอดเองงง
เรื่องนี้อาจแย่นะะะ
แอดเองงง
ขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านนิยายส้งตีงนี้ที่แอดแต่งคร้าบ
2.การย้อนเวลา
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
อึก../ลืมตา
เมื่อเฉิงเว่ยเสี่ยลืมตาขึ้นมาก็พบกับของที่ขาวโพลน
และพบกับชายคนหนึ่งยืนมองเขาอยู่
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
(ข..ข้ายังมิตาย!?)
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
!!?(คนผู้นี้สามารถอ่านความคิดข้าได้หรืแ?!)/หันไปมอง???ด้วยความตกใจ
???
ใช่ข้าสามารถอ่านความคิดของเจ้าได้ และ..../ยื่นหน้าเข้าไปใกล้
???
ข้ามิใช่มนุษย์/ยิ้มหลอน
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
งั้น จ..เจ้าเป็นตัวอะไร?
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
ข้ามาอยู่ที่นี้ได้อย่างไร?
???
เจ้ามาอยู่ที่นี้เพราะความปราถนาของเจ้ายังไงเล่า...
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
แล้วทำไมถึง..--/พูดไม่จบ
???
ข้าจะส่งเจ้ากลับไปยังอดีตในตอนแรกที่เจ้ารู้จักกับเขาผู้นั้น
???
มีโอกาสแก้ไขเพียง3ครั้ง
???
หากเจ้าย้อนเวลาครบสามครั้งเจ้าจะมิมีโอกาสกลับไป
???
และจะตายอย่างถาวร/มอง พอ.
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.
งั้นท่านจะส่งข้าไปตอนใดหรือ
???
ตอนที่เขาผู้นั้นอายุ 10 ปี
???
มิฉะนั้นเจ้าจะได้ย้อนเวลาใหม่ และเป็นในช่วงวัยที่ใกล้เคียงกับช่วงที่เจ้าทำร้ายเขา
???
เพราะงั้นการย้อนแต่ละครั้ง
???
ก่อนเจ้าคิดจะทำอะไรจงคิดดีๆ
???
เจ้าจงกลับไปแก้ไขอดีตที่ทำ
???
ให้เป็นดั่งที่เจ้าปราถนา
เมื่อร่างกายของเฉิงเว่ยเสี่ยหายไป
ชายลึกลับได้พูดบางอย่างขึ้น
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
ดูแลลูกข้าให้ดีๆ
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
แล้วอย่าให้เขาต้องเจ็บปวดเพราะน้ำมือของเจ้าอีก../มองลูกแก้ว
3.เริ่มต้นใหม่
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
อา..../ลืมตา
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
..../เดินไปหน้ากระจก
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
(ย้อนเวลากลับมาจริงๆสินะ)
ตัวประกอบ(ทั้งชายและหญิง)
คนใช้:คุณชายน้อยตื่นรึยังเจ้าคะ?/เปิดประตู
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
ข้าตื่นแล้ว
ตัวประกอบ(ทั้งชายและหญิง)
คนใช้:คุณท่านให้มาแต่งตัวให้คุณชายน้อยเจ้าค่ะ/ก้ม
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
หืม? ทำไมรึ
ตัวประกอบ(ทั้งชายและหญิง)
คนใช้:ข้าก็มิรู้เจ้าค่ะ/ก้ม
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
อืมๆ
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
มาแต่งตัวให้ข้าเถอะ
ตัวประกอบ(ทั้งชายและหญิง)
คนใช้:เจ้าค่ะ/เดินไปอาบน้ำแต่งตัวให้เว่ยเสี่ย
(1 ชั่วยาม คือ 15 นาทีใช่ไหมอ่ะ)
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
ชุดนี้สวยดีนะ/มองตนเองในกระจก
ตัวประกอบ(ทั้งชายและหญิง)
คนใช้:ตามข้ามาเจ้าค่ะ/เดินนำทาง
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
..../เดินตาม
ตัวประกอบ(ทั้งชายและหญิง)
คนใช้:ถึงแล้วเจ้าค่ะ ข้าขอตัว/ก้ม
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
(ทิ้งข้าไว้สินะ)/เปิดประตู
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
ขอรับ
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
ท่านพ่อมีอะไรรึไม่?
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
ฮ่าๆ เฉิงป่ายเสินลูกเจ้าชั่งขี้สงสัยจังนะ
เฉิงป่ายเสิน/พ่อ พอ.
ปกติของเขาน่ะขอรับ/ยิ้ม
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
เหตุใดต้องเรียกข้าห่างเหินเช่นนั้น
เฉิงป่ายเสิน/พ่อ พอ.
ก็ท่านเป็นถึ---
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
เช่นไรเราก็เป็นสหายกันนิ ใช่รึไม่/ยิ้ม
เฉิงป่ายเสิน/พ่อ พอ.
อืมใช่/ยิ้มกลับ
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
(พ่อข้ายิ้ม!ท่านยิ้มเป็นกับด้วย!?)/จ้องพ่อของตน
เฉิงป่ายเสิน/พ่อ พอ.
ลูกเจ้าล่ะ?
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
ออกมาสิอาซิน
หลีหยางซิน/อายุ 10 ปี
.../ค่อยๆเดินออกมาจากข้างหลังจงฮาว
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
อ่า...(เขาตอนเด็กน่ารักเสียจริง~)/มองจงฮาว
หลีหยางซิน/อายุ 10 ปี
อ...เอ่อ ข..ข้าชื่อ หลีหยางซิน นะ!/หลับตาปี๋
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
ข้าชื่อ เฉิงเว่ยเสี่ย นะ(ดูท่าทางที่กำลีงประมาทนั้นสิ น่ารักชะมัด~)
หลีหยางซิน/อายุ 10 ปี
อ..อืม!ยิ้นดีที่ได้รู้จักนะ!😊
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
อ..อืม เช่นกัน(รอยยิ้มนั้นน่ารักเกินไปแล้ว~)😳
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
พวกเจ้าทำความรู้จักกันไปก่อนนะ
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
ข้าจะไปคุยกับสหายสักหน่อย/แอบโอบเอวป่ายเสิน
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
ได้ขอรับท่านลุง!😊
เฉิงเว่ยเสี่ย/พอ.ตอนอายุ 13 ปี
เราไปที่สวนดอกไม้กันเถอะหยางซิน!/จูงมือร่างเล็ก
หลีหยางซิน/อายุ 10 ปี
อ้ะ! ท่านอย่าเดินเร็วนักสิขอรับ!/เดินตาม
สักพักเมื่อเด็กน้อยลับตาไป
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
เสินเสิน
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
ข้าคิดถึงเจ้ามากเลยนะเจ้ารู้ไหม/กอดป่ายเสิน+เอาหัววางบนไหล่
เฉิงป่ายเสิน/พ่อ พอ.
นี่! เจ้าออกไปเลยนะ นเข้า!!/พยายามดันจงฮาว
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
ฮึ! ไม่อาวววว/กอดป่ายเสินแน่น
เฉิงป่ายเสิน/พ่อ พอ.
เจ้า!! ปล่อยเดี่ย---อึก! อื้อ!!?😳/โดนจูบ
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
อืม~/สอดลิ้น
เฉิงป่ายเสิน/พ่อ พอ.
อะ..อือ~/สอดลิ้นกลับ+ขาอ่อน
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
อืม~/ถอนจูบ+กอดเอวอีกฝ่ายไว้
เฉิงป่ายเสิน/พ่อ พอ.
แฮ่ก..แฮ่ก../เช็ดปาก+มองอีกฝ่าย
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
ปากเจ้ายังหวานเหมือนเดิมเลยน้า~/เลียปาก
เฉิงป่ายเสิน/พ่อ พอ.
จ..เจ้า!!😳
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
หืม~?
เฉิงป่ายเสิน/พ่อ พอ.
ออกไปเลยนะ!!/ผลักอีกฝ่าย
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
หือ?
เฉิงป่ายเสิน/พ่อ พอ.
ฮึ้ย!!/วิ่งออกไป
หลีจงฮาว/พ่อนอ.+เทพแห่งการย้อนเวลา
(น่ารักเสียจริงเสินเสินของข้า)/ยืนยิ้ม
แอดเองงง
มาอัพแล้วนะคับบบบ
แอดเองงง
จุ๊บๆรักคนอ่านน้าาาา
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
