[กำลังเชื่อมต่อกับร่างกายเจ้าหน้าที่ 10%]

[กำลังเชื่อมต่อกับร่างกายเจ้าหน้าที่ 30%]

[กำลังเชื่อมต่อกับร่างกายเจ้าหน้าที่ 50%]

[กำลังเชื่อมต่อกับร่างกายเจ้าหน้าที่ 70%]

[กำลังเชื่อมต่อกับร่างกายเจ้าหน้าที่ 90%]

หลินหานเจ๋อที่กำลังนอนหลับฝันหวานบนที่นอนแสนนุ่มราวกับขนนกผสมกับใยไหมอย่างสบายกาย แล้วเหมือนกับว่าสมองเขาในวันนี้ทำงานหนักจนเกินไป เพราะเขาเอาแต่ได้ยินเสียงโมโนโทนดังหลอกหลอนไม่หยุด

ซึ่งมันรบกวนการนอนหลับของเขาไม่น้อย ยิ่งได้ยินเสียงที่เอาแต่พร่ำถ้อยคำเดิมซ้ำไปซ้ำมา หัวคิ้วทั้งสองของชายหนุ่มมันก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มขยับเข้าหากันอย่างช้าๆ

กระทั่งเป็นตัว 儿 แปะกลางหว่างคิ้ว เสียงโมโนโทนที่ดังขึ้นมาตลอด มันก็ดังเป็นครั้งสุดท้ายที่ดังมาว่า [กำลังเชื่อมต่อกับร่างกายเจ้าหน้าที่ 100%] เสียงนั้นมันถึงจะหายไป 

แล้วนั่นถือเป็นการจบอาการหลอนของเขา

การนอนหลับโดยไร้เสียงรบกวน หัวคิ้วที่ขมวดก็คลายลง จากนั้นหลินหานเจ๋อก็ค่อยๆ พลิกตัวไปนอนหันข้าง ปากก็งึมงำตามภาษาคนนอนกรนหลังกลับมาจากการทำงานหนักเป็นเวลาแปดชั่วโมง แต่ว่าขณะที่เขากำลังนอนฝันหวานและจูบกับชายหนุ่มในฝัน จู่ๆ รูขุมขนทั่วร่างพลันหนาวเหน็บขึ้นมา

หลินหานเจ๋อขมวดคิ้ว สองมือคลำหาผ้าห่ม

จนแล้วจนเล่า ชายหนุ่มคว้าได้แต่เพียงว่างเปล่า ตามร่างกายที่แนบกับบางอย่างที่เย็นเฉียบ มันก็ทำให้เขาต้องตื่นขึ้นมา

แล้วก็พบว่า เขาไม่ได้อยู่ที่ห้องนอนแต่อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้! เพราะที่นี่เต็มไปด้วยดวงดาวหลากหลายสีสันถึงอย่างไรยังคงมีสีดำปะปนมา

ทันใดนั้นหลินหานเจ๋อก็นึกคิดได้ว่าเขาในตอนนี้กำลังล่องลอยอยู่ในห้วงอวกาศ..

นัยน์ตาดอกท้อที่แต่ก่อนฉายแววง่วงงุนและมึนงง ตอนนี้กลับฉายแววตกอกตกใจ ภายในเวลาเดียวกันหลินหานเจ๋อก็กลั้นลมหายใจไปหลายนาที

เพราะเกรงกลัวว่าหากตัวเองหายใจขึ้นมา อาจจะทำให้เขาตายได้

เวลาที่ผ่านไปหลายนาที เขากลั้นลมหายใจตัวเองจนใบหน้าสลับสีประเดี๋ยวเขียวประเดี๋ยวขาว กระทั่งกลั้นไปต่อไม่ไหว หลินหานเจ๋อสูดอากาศทั้งหมดที่มีเข้าสู่ปอด แล้วเขาก็ต้องตกใจอีกครั้งที่ตัวเขาดันสูดอากาศในอวกาศได้ ทั้งที่ในข่าวกล่าวไว้ว่าในอวกาศไม่มีอากาศ?

[ยินดีต้อนรับเจ้าหน้าที่ดวงดาวคนใหม่เข้าสู่เส้นทางดวงดาว] เสียงโมโนโทนที่ดังแว่วมาในสมองอีกรอบ แต่หลินหานเจ๋อคล้ายไม่สนใจเสียงนั้น เพราะในตอนนี้สายตาของเขากลับกลอกมองไปรอบๆ สถานที่แห่งนี้ด้วยความไม่อยากเชื่อสายตา

ระบบดวงดาวที่ถูกเมิน : ...

หลินหานเจ๋อที่ไม่รู้ว่าตัวเองเมินสิ่งไม่มีชีวิตที่ถูกเรียกระบบไป และหลังจากที่เขาสำรวจที่แห่งนี้จบ เขาก็อดชมมันไม่ได้ว่ามันสวยจริงๆ

ก่อนเสียงในสมองของเขาจะดังขึ้นอีกครั้ง [ขอให้เจ้าหน้าที่แห่งดวงดาวหมายเลข 099 ทำภารกิจแต่ละโลกให้สำเร็จลุลวงพร้อมกับระบบคู่ใจ 098 ฉันขอให้พวกคุณโชคดี]

เมื่อสติกลับมาจากทิวทัศน์สวยงาม เขาได้ยินเสียงในสมองว่า 'ขอให้พวกคุณโชคดี' ภาพตรงหน้าที่เคยเป็นดวงดาวระยิบระยับก็แปรพลันเป็นสีดำสนิท

.

หลินหานเจ๋อที่ถูกความมืดมิดครอบคลุมดวงตาเป็นเวลานาน เขาก็พยายามลืมตาขึ้น วินาทีนั้นทั่วร่างเขาสั่นสะท้านขึ้นมา แล้วทันทีที่ความรู้สึกตรงแผ่นหลังถูกสัมผัสกับการเสียดสีจากผ้าปูที่นอน ความพยายามที่อยากลืมตาก็หายไป

และหลงเหลือแต่ความเกียจคร้าน

ทว่าระหว่างการที่เขากำลังขยับร่างกายเพื่อจัดท่าทางการนอนใหม่ แถวช่องทางหลังอันบริสุทธิ์ของตัวเองก็ถูกบางสิ่งที่บานและร้อนผ่าวจ่อ ก่อนมันจะดันเข้ามาจนมิดท่อนลำ ความรู้สึกซาบซ่านที่แล่นไปทั่วแผ่นหลังทำเอาเขาเหยียดเกร็ง

ริมฝีปากก็อ้าค้าง

หลินหานเจ๋อที่คิดว่าทั้งหมดนี้เป็นความฝันแต่มันช่างเป็นฝันที่ให้ความรู้สึกเหมือนจริงมากๆ เขาพยายามหลับต่อ

แต่ว่า.. สัดส่วนที่ร้อนผ่าวแสนใหญ่โตจนคับแคบในช่องทางเขา มันก็เริ่มขยับเข้าออกอย่างเนิบช้า ความเสียวซ่านที่มี หลินหานเจ๋อร้องครางต่ำๆ ในลำคอ และเสียงที่เขาเปล่งออกมานั้น

มันดูแหบแห้งจนน่าสงสาร..

ด้วยความสงสัยที่มี หลินหานเจ๋อขมวดคิ้วเป็นปมพร้อมกับลืมตาขึ้นมา แล้วเขาก็พบว่าเบื้องหน้ามีใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายบางคนอยู่ใกล้ๆ

เขาเลยถือโอกาสสำรวจชายที่มีดวงตาเรียวยาวทำให้ดูดุดัน สัดส่วนองค์ประกอบบนหน้าดูดีจนถึงขั้นเรียกเทพบุตรได้เลย ไหนจะมีหยาดเหงื่อสีใสผุดข้างขมับแล้วกำลังจ้องเขม็งมาให้เขา

ขณะนัยน์ตาประสานกัน จังหวะนั้นสัดส่วนใหญ่โตในร่างกายกระทั้นเข้ามาเต็มแรง

"อ๊า!" หลินหานเจ๋อครวญครางเสียงแหบแห้งเมื่อพบว่าปลายบานโล่ของแก่นกายโดนจุดบางอย่างเข้าเต็มรัก

"หืม? ตื่นแล้วเหรอ?" เสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์เหลือล้นของชายบนร่างเอ่ยออกมา ร่างกายเขา ณ นาทีนั้นอ่อนระทวยจนเผลอขมิบช่วงล่างขณะที่ความเป็นชายอีกฝ่ายค้างคาไว้แค่ส่วนปลาย

ทันใดนั้นหูทั้งสองข้างของเขาได้ยินเสียงสูดปากดังตามกระแสลมมาแผ่วเบา

"นายนี่ง่ายจริงๆ เลยนะแค่นี้ก็ขมิบรับของฉันใหญ่" หลินหานเจ๋อทำเป็นไม่ได้ยินถ้อยคำต่ำช้านั้น เพราะวินาทีนี้ เขาทำได้แค่ตั้งรับความสุขสมราวกับท้องน้อยเขามีฝูงผีเสื้อเข้ามาโบยบินเล่นภายในช่วงท้องน้อย เมื่อแก่นกายยักษ์และเหมือนกับเหล็กร้อนขยับกระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างรุนแรง

ชั่วห้วงอารมณ์หรรษา จู่ๆ ภาพตรงหน้าเขามีแสงสีฟ้าอ่อนฉายบังหน้าชายหนุ่มที่หล่อเหลา [ยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกที่หนึ่ง] แล้วมันก็มาพร้อมกับเสียงในหัว หลินหานเจ๋อเบิกตากว้าง สมองของเขาขาวโพลน ร่างกายเหยียดเกร็งกระตุกน้ำขาวขุ่นออกมาด้วยความสุขสม