ความทรงจำแห่งรัก(Raho/เรโฮ)
เศษความทรงจำชิ้นที่1
ตัวประกอบชาย1
ช่วยด้วยมีคนตกน้ำ!!!
เสียงชายชาวบ้านวัยกลางคนคนหนึ่งที่บังเอิญผ่านไปแถวๆทะเลสาบตะโกนขึ้นด้วยความตกใจ ร้องเรียกคนที่อยู่แถวให้รีบมาช่วยคนตกน้ำ
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
???
(นี่เราใกล้จะตายแล้วหรอ)
???
(ก่อนหน้านี้เราทำอะไรอยู่นะแต่ก็ช่างเถอะมันไม่สำคัญหรอกคนใกล้ตายอย่างเรารู้ไปก็ทำอะไรไม่ได้ทั้งแหละ)
???
(แม้แต่แรงที่จะว่ายขึ้นไปยังไม่มีเลย)
เสียงครุ่นคิดในใจของผู้ชายจมน้ำอยู่ได้ถามตัวเองขึ้น
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
ขอย้อนกลับไปก่อนเกิดเรื่อง
เสียงผู้เป็นแม่เรียกชื่อลูกชายดังขึ้นเมื่อเห็นลูกชายเดินลงมาจากชั้น2ของบ้าน
ผู้เป็นลูกชายขานรับผู้เป็นแม่ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งข้างๆแม่ที่โซฟา
สรรักษ์
แม่ไม่ได้ขอให้ลูกเลิกเป็นสิ่งที่ลูกเป็นอยู่หรอกนะแต่แม่แค่อยากถามอีกครั้งลูกแน่ใจแล้วหรอในสิ่งที่ลูกเป็น
ซอโฮ(อดีต)
สิ่งที่ผมเป็นผมเลิกเป็นไม่ได้หรอกครับแม่
สรรักษ์
งั้นแม่ก็ไม่ห้ามแม่จะยอมรับในสิ่งที่ลูกเป็น
ซอโฮ(อดีต)
แม่ไม่ว่าผมหรอที่ผมแปลกประหลาดกว่าผู้ชายคนอื่น
สรรักษ์
คำว่าแปลกของซอโฮมันหมายถึงอะไร
สรรักษ์
ซอโฮแค่รักเพศเดียวกันมันไม่แปลกเลยสักนิด
สรรักษ์
แต่คนอื่นมองว่าซอโฮแปลกประหลาดรักผิดเพศนะ
สรรักษ์
ใครจะว่ายังไงก็ช่างขอให้ซอโฮภูมิใจกับสิ่งที่ตัวเองเป็นก็พอ
สรรักษ์
เราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกในสิ่งที่ตัวเองอยากจะเป็นได้นะ
สรรักษ์
ซอโฮไม่ได้แปลกประหลาด
สรรักษ์
และก็ไม่ได้ผิดเพศด้วย
สรรักษ์
ซอโฮก็แค่ตกหลุมรักคนคนหนึ่ง
สรรักษ์
คนเราไม่ควรยึดติดกับแค่เพศชายหรือเพศหญิง
สรรักษ์
ไม่ว่าเป็นใครก็สามารถตกหลุมรักซึ่งกันและกันได้
สรรักษ์
แค่อย่าทำให้คนอื่นเดือดร้อนก็พอแล้วลูก
ซอโฮ(อดีต)
มีแต่แม่นี่แหละที่เข้าใจผม
สรรักษ์
แม่ก็รักซอโฮเหมือนกันนะ
สรรักษ์
ทำในสิ่งที่ลูกคิดว่าทำให้ตัวเองมีความสุขเถอะ
สรรักษ์
แม่จะค่อยแกป้องลูกเอง
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
ตัวประกอบหญิง1
เรเวนเปลี่ยนไปนะ
เสียงโวยวายของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นกลางห้องนั่งเล่น
เรเวน(อดีต)
เราเปลี่ยนไปยังไง
เสียงชายคนหนึ่งที่นั่งกดมือถือเอ่ยถามขึ้นแต่ไม่ได้มองไปที่เจ้าของเสียงที่โวยวายใส่
ตัวประกอบหญิง1
ก็นับวันเรายิ่งห่างเหินกันออกไป
ตัวประกอบหญิง1
ไม่เหมือนเรเวนที่มิสะรู้จักเลย
เรเวน(อดีต)
เราก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะ
ตัวประกอบหญิง1
เรเวนเปลี่ยนไปแน่ๆ
ตัวประกอบหญิง1
ตั้งแต่ที่เรเวนรู้จักผู้ชายคนนั้น
ตัวประกอบหญิง1
เรเวนก็ดูสนใจเขามากกว่ามิสะอีก
มิสะเริ่มเสียงสั่นขึ้นเรื่อยๆพร้อมร้องไห้ออกมาทุกเมื่อ
ตัวประกอบหญิง1
มิสะถามจริงๆนะ
ตัวประกอบหญิง1
เรเวนชอบคนคนนั้นหรอ
เรเวน(อดีต)
ถ้าใช่แล้วจะทำไม
เรเวน(อดีต)
มันไม่เกี่ยวกับมิสะซักหน่อย
เรเวน(อดีต)
อีกอย่างนะมิสะ
เรเวน(อดีต)
ตั้งแต่แรกที่เรารู้จักกัน
เรเวน(อดีต)
เราไม่เคยสนใจมิสะเลยเว้ย
เรเวน(อดีต)
มีแต่มิสะนั้นแหละที่คิดเองเออเองว่าเราสนใจมิสะอ่ะ
เรเวน(อดีต)
ที่ยอมให้มาอยู่ด้วยก็เพราะคำสั่งพ่อหรอก
ตัวประกอบหญิง1
ทั้งๆที่มิสะมาก่อนแท้ๆ
ตัวประกอบหญิง1
ทำไมเรเวนไม่เคยรักมิสะเลย
ตัวประกอบหญิง1
มิสะพยายามแทบตายอ่ะ
เรเวน(อดีต)
ก็เพราะไม่ได้รักยังไงล่ะ
เรเวน(อดีต)
จะมาก่อนหรือหลังมันไม่เกี่ยวกันหรอก
เรเวน(อดีต)
มันอยู่ที่ความรู้สึกต่างหาก
เรเวน(อดีต)
ถ้าไม่ใช่ว่าเราขัดคำสั่งพ่อไม่ได้เราก็ไม่อยากอยู่กับเธอหรอก
ตัวประกอบหญิง1
เพราะคำสั่งคุณลุงสินะ
ตัวประกอบหญิง1
มิสะเกลียดเรเวนที่สุด
ตัวประกอบหญิง1
เกลียดคนคนนั้นที่ได้ใจเรเวนไปด้วย
ตัวประกอบหญิง1
ถ้ามิสะไม่ได้ใจเรเวนไป
ตัวประกอบหญิง1
ใครก็ห้ามได้ไป
ตัวประกอบหญิง1
มิสะจะเป็นคนทำร้ายความรักของเรเวนกับคนคนนั้นเอง
พูดจบมิสะก็ร้องไห้แล้ววิ่งออกไปจากบ้านเรเวน
เรเวน(อดีต)
ก็เพราะเป็นแบบนี้ไง
เรเวน(อดีต)
ถึงได้เกลียดพวกผู้หญิง
เรเวน(อดีต)
เอาแต่ใจที่สุด
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
เสียงผู้หญิงคนหนึ่งได้เอ่ยเรียกชื่อของซอโฮชายหนุ่มหน้าตาน่ารัก ดังขึ้นก่อนจะวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้า
ซอโฮ(อดีต)
คุณเป็นใครหรอครับ
ซอโฮ(อดีต)
แล้วรู้จักผมได้ไง
ตัวประกอบหญิง1
ต้องรู้จักสิ
ตัวประกอบหญิง1
ก็นายย้ายมาที่นี่เมื่อ2ปีที่แล้วนิ
ตัวประกอบหญิง1
อีกอย่างเราอยู่โรงเรียนเดียวกันแต่คนละห้องอ่ะ
ตัวประกอบหญิง1
ฉันรู้มาจากเพื่อนสนิทที่อยู่ห้องเดียวกับนายอะว่ามีนักเรียนย้ายมาใหม่
ตัวประกอบหญิง1
เป็นผู้ชายหน้าตาน่ารัก หน้าหวาน
ตัวประกอบหญิง1
เพื่อนผู้หญิงห้องฉันชอบเอาเรื่องนายมาเมาส์ให้ฉันฟังทุกวันเลย
ตัวประกอบหญิง1
แล้วช่วงนี้นายก็ดูสนิทกับเรเวนด้วยนิ
ซอโฮ(อดีต)
เรื่องที่เพื่อนคุณเอาเรื่องผมไปเมาส์นี่
ซอโฮ(อดีต)
เป็นเรื่องดีหรือไม่ดีหรอครับ
ตัวประกอบหญิง1
ก็เรื่องดีนะ
ตัวประกอบหญิง1
ส่วนมากจะชอบพูดเรื่องความน่ารักของนาย
ตัวประกอบหญิง1
ฟังทุกวันจนฉันรำคาญเลย
ซอโฮ(อดีต)
แล้วสรุปคุณชื่ออะไรหรอครับ
ตัวประกอบหญิง1
ฉันชื่อมิสะ
ซอโฮ(อดีต)
แล้วคุณมิสะมีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ
ซอโฮ(อดีต)
เห็นเรียกผมเมื่อกี้
ตัวประกอบหญิง1
คือว่าฉันทำของตกแถวๆทะเลสาบอะ
ตัวประกอบหญิง1
ซอโฮช่วยฉันหาหน่อยสิ
ตัวประกอบหญิง1
ฉันหาคนเดียวหาไม่เจอหรอกมันใกล้มืดแล้วด้วย
ตัวประกอบหญิง1
ถ้าหาไม่เจอเราแย่แน่ๆเลย
ตัวประกอบหญิง1
มันเป็นของสำคัญมากด้วย
ตัวประกอบหญิง1
ถ้าหายไม่เจอโดนแม่ดุแน่ๆ
ตัวประกอบหญิง1
ซอโฮช่วยมิสะหาหน่อยนะ
ตัวประกอบหญิง1
ขอบคุณมากนะ
ตัวประกอบหญิง1
ซอโฮเนี่ยทั้งน่ารักทั้งใจดีที่สุดเลย
ซอโฮ(อดีต)
ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ
ซอโฮ(อดีต)
แม่สอนว่าเจอใครเดือดร้อนก็ควรช่วยเหลือโดนไม่หวังผล
ตัวประกอบหญิง1
(อีกเดี๋ยวนายก็ไม่ได้อยู่โลกนี้แล้วล่ะ)
ตัวประกอบหญิง1
(ถ้าจะโทษก็โทษความใจดีของนายเถอะ)
ตัวประกอบหญิง1
(บังอาจมาแย่งเรเวนไปจากฉัน)
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
ซอโฮ(อดีต)
คุณมิสะทำของตกไว้แถวไหนหรอครับ
ตัวประกอบหญิง1
น่าจะแถวๆใกล้ทะเลสาบเลยอ่ะ
ตัวประกอบหญิง1
ฉันไปนั่งเล่นแถวๆนั่นอ่ะ
ตัวประกอบหญิง1
เดินเข้าไปอีก
ตัวประกอบหญิง1
ใกล้เข้าไปอีก
หลังจากที่ซอโฮเดินเข้าไปใกล้ทะเลสาบมิสะก็ได้โอกาสผลักซอโฮตกน้ำ โดยที่ซอโฮไม่ทันตั้งตัว
ซอโฮ(อดีต)
คุณมิสะจะทำอะไร
ตัวประกอบหญิง1
ก็โทษตัวเองที่บังอาจมาแย่งเรเวนไปจากฉันเถอะ
จากนั้นมิสะก็วิ่งหนีไป มีคนได้ยินเสียงเลยวิ่งมาดูก็พบว่ามีคนตกน้ำในทะเทสาบ
ตัวประกอบชาย1
ช่วยด้วยมีคนตกน้ำ!!!
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
มิสะวิ่งหนีออกมาจากทะเลสาบเพราะกลัวคนเห็นว่าตัวเองเป็นคนผลักซอโฮตกน้ำก็เจอเข้ากับเรเวนอีกครั้ง เรเวนเลยจับแขนมิสะเอาไว้ก่อนจะเรียกชื่อของเจ้าตัวที่วิ่งหนีอย่างกลัวความผิด
ตัวประกอบหญิง1
มิสะไม่ทำอะไรผิดซักหน่อย
เรเวน(อดีต)
มิสะไปทำอะไรมา
ตัวประกอบหญิง1
มิสะไม่ได้ทำ
ตัวประกอบหญิง1
ซอโฮตกน้ำไปเอง
ตัวประกอบหญิง1
มิสะไม่รู้เรื่องอะไรจริงๆนะ
เรเวน(อดีต)
เมื่อกี้ว่าไงนะ
เรเวน(อดีต)
มิสะผลักซอโฮตกน้ำหรอ
ตัวประกอบหญิง1
มิสะไม่ได้ทำ
เรเวนที่หมดความอดทนกับมิสะก็ได้ตะโกนออกมาเสียงดังทำให้คนที่ได้ยินอย่างมิสะถึงกับสะดุ้งหนัก
เรเวน(อดีต)
ที่ทุกวันนี้ยอมคุยดีๆด้วยก็คือว่าเราใจดีมากแล้วนะ
เรเวน(อดีต)
อย่าให้เราได้โกรธถึงขีดสุดนะ
เรเวนเอ่ยด้วยความโกรธและบีบแขนมิสะแน่น
ตัวประกอบหญิง1
มิสะหลอกให้ซอโฮไปช่วยหาของแล้วก็ผลักซอโฮตกน้ำ
เรเวน(อดีต)
มิสะเธอทำอะไรลงไป
เรเวน(อดีต)
รู้ไหมยิ่งเธอทำแบบนี้เรายิ่งเกลียดเธอนะ
เรเวน(อดีต)
ต่อไปนี้เราสองคนไม่ต้องมาคุยกันอีก
เรเวน(อดีต)
เราหมดความอดทนกับเธอแล้ว
ตัวประกอบหญิง1
อย่าทิ้งมิสะไว้คนเดียวสิ
ตัวประกอบหญิง1
เรเวนจะไม่ได้เห็นมิสะอีกเลยตลอดชีวิต
เรเวน(อดีต)
อยากทำอะไรก็ทำเลย
เรเวน(อดีต)
ต่อจากนี้เธอก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันแล้วนิ
จากนั้นเรเวนก็วิ่งไปที่ทะเลสาบปล่อยให้มิสะยืนร้องไห้ด้วยความรู้สึกที่หลากหลายอยู่คนเดียวท่ามกลางแสงไฟจากหลอดไฟริมทางเดิน ที่เปิดมาได้จังหวะพอดี
เรเวน(อดีต)
(ซอโฮนายอย่าพึ่งเป็นอะไรนะ ผมยังไม่ได้บอกความรู้สึกที่มีแต่ซอโฮเลย)
เรเวนกระโดดลงน้ำอย่างไม่คิดชีวิตเพื่อดำลงไปช่วยซอโฮที่ตอนนี้กำลังใกล้หมดลมหายใจเต็มที่แล้ว
ซอโฮ(อดีต)
(นี่เราใกล้แล้วเริ่มจะเห็นภาพหลอนแล้วหรอ)
ซอโฮที่เห็นภาพของเรเวนเพียงเลือนรางได้เอ่ยขึ้นในใจก่อนดวงตาทั้งสองข้างจะปิดลง
เรเวน(อดีต)
(ซอโฮ อย่าพึ่งตายนะ)
เรเวนคว้าตัวซอโฮเอาไว้แล้วพาขึ้นมาสูดอากาศบทเหนือน้ำก่อนจะพามานอนราบบนพื้นหญ้า
เรเวน(อดีต)
ช่วยไม่ได้คงต้องผายปอดสินะ
เรเวนใช้ริมฝีปากตัวเองประกบกับริมฝีปากของซอโฮ
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
ตัวประกอบหญิง1
ทำไมมีแต่คนทิ้งฉันไม่มีใครรักฉันเลยสักคน
ตัวประกอบหญิง1
ช่วยตอบมิสะหน่อยสิ
ตัวประกอบหญิง1
ทำไมพี่ก็ทิ้งมิสะไว้คนเดียวล่ะ
ตัวประกอบหญิง1
มิสะควรทำยังไงดี
ตัวประกอบหญิง1
ถ้าไม่มีใครรักมิสะแล้ว
ตัวประกอบหญิง1
อยู่ไปก็ไม่มีใครต้องการแล้วสินะพี่
ตัวประกอบหญิง1
ลาก่อนนะเรเวน
ตัวประกอบหญิง1
ลาก่อนนะคะพี่
ตัวประกอบหญิง1
คุณพ่อ คุณแม่
ตัวประกอบหญิง1
มิสะทำดีที่สุดได้เท่านี้จริงๆ
ตัวประกอบหญิง1
อย่าโกรธหนูเลยนะ
ตัวประกอบหญิง1
แล้วก็ขอโทษด้วยนะซอโฮ
ตัวประกอบหญิง1
ถ้านายรอดตายก็ขอฝากเรเวนด้วย
ตัวประกอบหญิง1
ช่วยดูแลเรเวนแทนฉันด้วย
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
1สัปดาห์ผ่านมาหลังจากงานศพของมิสะ
เสียงของคนที่พึ่งรู้สึกตัวหลังจากหมดสติไป1สัปดาห์เต็มๆ
สรรักษ์
ดีจังที่ลูกปลอดภัย
เสียงของผู้เป็นแม่ดังขึ้นก่อนจะขยับเข้าไปกอดลูกชายทั้งน้ำตา
ซอโฮ(อดีต)
ร้องไห้ทำไมคุณแก่แล้วยังจะมาร้องไห้เหมือนเด็กอีก
ซอโฮพูดแซวแม่เพราะไม่อยากให้แม่ร้องให้กับเรื่องอะไรก็ไม่รู้ที่เกิดขึ้น
สรรักษ์
ยังเป็นซอโฮคนเดิมลูกชายสุดที่รักของแม่
แม่ผละกอดออกก่อนจะใช้มือลูบใบหน้าของลูกชายเบาๆ
ซอโฮ(อดีต)
เกิดอะไรขึ้นหรอ
ซอโฮที่ไม่เข้าใจว่าตัวเองมาอยู่ที่โรงพยาบาลนี่ได้ยังไงเอ่ยถามผู้เป็นแม่แบบงงๆ
สรรักษ์
ดีที่มีคนช่วยไว้ทันแล้วก็พามาส่งโรงพยาบาล
สรรักษ์
ซอโฮนะหลับไป1สัปดาห์เต็มๆเลยนะ
ซอโฮ(อดีต)
ใครช่วยชีวิตซอโฮไว้หรอ
ซอโฮที่ยังคงสงสัยอยู่ได้ถามขึ้นต่ออีก
สรรักษ์
พอแม่มาถึงโรงพยาบาลก็ไม่เห็นเขาแล้วล่ะ
สรรักษ์
ว่าแต่ซอโฮไปทำอะไรที่ทะเลสาบหรอ
ซอโฮที่นึกอะไรไม่ออกก็ไม่รู้จะตอบแม่ผู้เป็นที่รักของตนไปยังไงดี
ซอโฮ(อดีต)
ผมจำอะไรไม่ได้เลย
ซอโฮ(อดีต)
วันนั้นผมไปทำอะไรที่ทะเลสาบกันนะ
สรรักษ์
เรื่องร้ายๆแบบนั้นอย่าไปจำมันเลยนะขอแค่ซอโฮปลอดภัยก็ดีแล้ว
ซอโฮทำหน้าเศร้าลงเมื่อรู้ว่าตนที่ความจำเป็นเลิศมาตลอดได้ความจำเสื่อมเป็นครั้งแรก
สรรักษ์
พักอีกสักหน่อยเถอะ
สรรักษ์
เดี๋ยวแม่จะออกไปซื้อผลไม้มาให้
สรรักษ์
พรุ่งนี้เดี๋ยวพวกพี่ฮงซอกจะมาเยี่ยมนะ
ซอโฮ(อดีต)
ซานฮาแล้วก็ท่านปู่จะมาด้วยไหมครับ
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
สรรักษ์
แบบนี้ดีแล้วใช่ไหมจ้ะเรเวน
เรเวน(อดีต)
ขอบคุณที่ไม่บอกซอโฮนะครับ
สรรักษ์
ทำไมไม่อยากให้แม่บอกซอโฮล่ะจ้ะ
เรเวน(อดีต)
แบบนี้แหละดีแล้ว
เรเวน(อดีต)
ผมกลัวเขาเกลียดผมถ้ารู้ว่าผมเป็นอะไรกับมิสะแล้วล่ะก็
เรเวน(อดีต)
นี่คงเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจะทำให้เขาได้
สรรักษ์
เรื่องมิสะแม่เสียใจด้วยนะ
สรรักษ์
.ขอบคุณที่ช่วยซอโฮขึ้นมาจากทะเลสาบแล้วก็ขอบคุณที่มาคอยเฝ้าซอโฮตอนที่ยังไม่ได้สติด้วยนะจ้ะ
เรเวน(อดีต)
มันเป็นสิ่งที่ผมจะทดแทนและขอโทษเขาได้นิฮะ
สรรักษ์
เรื่องบางเรื่องนะปล่อยไว้แบบนี้มันก็ใช่ว่าจะดีนะเธอจะยอมแบกรับมันไว้คนเดียวไม่ได้นะ
สรรักษ์
แล้วทุกอย่างมันจะดีขึ้น
เรเวน(อดีต)
ไม่เป็นไรครับผมทนได้
สรรักษ์
ถ้าเรเวนว่าอย่างนั้นแม่ก็จะไม่ห้าม
สรรักษ์
แม่จะช่วยปิดบังจนกว่าเรเวนพร้อมบอกซอโฮว่าเธอเป็นคนช่วยชีวิตเขาเอาไว้
สรรักษ์
และรักเขามากขนาดไหน
สรรักษ์
จากนี้จะเอายังไงต่อหรอจ้ะ
เรเวน(อดีต)
ก็ตั้งใจเรียนให้จบ
เรเวน(อดีต)
และในระหว่างที่ยังเรียนอยู่ที่โรงเรียนเดียวกับผมก็จะพยายามไม่เข้าไปหาซอโฮแล้ว
เรเวน(อดีต)
พอเรียนจบผมก็คงต้องย้ายไปอยู่กับพ่อแม่อีกเมืองและเข้ามหาลัยที่นั่น
สรรักษ์
ลำบากแย่เลยนะแต่ก็รักษาสุขภาพและก็ดูแลตัวเองด้วย
สรรักษ์
มีอะไรก็มาปรึกษาแม่ได้นะ
เรเวน(อดีต)
รับทราบแล้วครับ
สรรักษ์
ถ้ามีโอกาสแม่ก็อยากเจอเรเวนอีกสักครั้ง
สรรักษ์
แต่ขอเป็นในฐานนะลูกเขยนะ
เรเวน(อดีต)
ก็ไม่แน่นะครับ
เรเวน(อดีต)
บางทีอาจมีพรมลิขิตทำให้พวกเราเจอกันอีกครั้งก็ได้
สรรักษ์
วันที่เราได้พบกันอีกครั้ง
เรเวน(อดีต)
ผมก็จะรอเช่นกัน
เรเวน(อดีต)
ผมที่ซอโฮจำผมได้
สรรักษ์
แม่อยากให้เรเวนรู้ไว้นะ
สรรักษ์
ซอโฮไม่ใช่คนที่จะโกรธหรือเกลียดใครไปทั่วหรอกนะจ๊ะ
สรรักษ์
ถ้าเขาจะโกรธหรือเกลียดคงจะเป็นคนทำมากกว่าคนที่เกี่ยวข้องกับคนทำนะ
สรรักษ์
แม่เชื่อว่าถ้าซอโฮรู้เรื่องนี้
สรรักษ์
เด็กคนนั้นคงไม่โกรธไม่เกลียดเรเวนหรอก และเด็กคนนั้นคงให้อภัยกับทุกคน
เรเวน(อดีต)
ถ้าคุณแม่พูดแบบนั้น
เรเวน(อดีต)
ผมก็จะเฝ้ารอวันนั้น
เรเวน(อดีต)
ผมไปก่อนนะครับ
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
Dark(light)moon🌓
ใครรอคู่เรโฮอยู่บ้างค่ะ
Dark(light)moon🌓
เรามาลงให้แล้วนะ
เศษความทรงจำชิ้นที่2
ตอนนี้พวกซอโฮเข้ามหาลัยอยู่ปี3
มหาลัย Cube Entertainment
ที่นั่งประจำกลุ่มของพวกซอโฮ
เสียงของเด็กหนุ่มปี2โวยวายออกมาด้วยความเบื่อหน่าย
เสียงรุ่นพี่ปี3ที่สนิทดังขึ้นถามคนที่โวยวายออกมาเมื่อกี้
คังฮย็อน
แล้วว่างมันไม่ดีตรงไหน
เพื่อนสนิทปี2อีกคนที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่เงยหน้าขึ้นเอ่ยถาม
ชีอน
ไม่รู้แหละยังไงก็น่าเบื่อ
กอนฮี
ว่าแต่ไอ้สี่คนนั้นไปซื้อของกินนานจังวะ
กอนฮีเอ่ยถึงพวกเพื่อนๆที่เหลือที่ตอนนี้อาสาไปซื้อข้าวกลางวัน ให้พวกกอนฮีเฝ้าโต๊ะไว้ แต่ว่าคนที่เหลือไปนานแล้วและยังไม่มีวี่แววว่าจะเดินมา เลยบ่นออกมา
ชีอน
แวะไปเข้าห้องน้ำแล้วตกส้วมแล้วมั้งครับพี่
ยงฮุน
ใครตกส้วมวะไอ้ชีอนพูดให้มันดีๆดิ
ยงฮุนที่เดินมาหยุดอยู่ข้างหลังชีอนได้เอ่ยถามขึ้น
ชีอนที่คุ้นเคยเสียงคนที่อยู่ด้านหลังเลยหันไปดูก่อนจะอุทานชื่อขึ้น
ยงฮุน
ดูฮย็อนเป็นตัวอย่างบ้าง
ยงฮุนเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งพร้อมกับเพื่อนอีกสามคนที่เดินมาด้วยกัน
ชีอน
พี่ก็อวยแต่น้องตัวเองอ่ะ
มันคุยมากกับแค่พี่ยงฮุนเท่านั้นแหละนอกจากพี่ยงฮุนกับคนอื่นคุยแม่งไม่ถึงสิบประโยคด้วยซ้ำ
ซอโฮ
แล้วใครจะไปเหมือนมึงล่ะครับพูดแม่งเป็นหมื่นประโยคต่อวัน
ชีอน
ถึงมันจะเป็นเรื่องจริงก็เถอะ
จินจิน
กูเห็นด้วยกับไอ้ซอโฮมันว่ะ
ชีอน
แม้แต่พี่จินกับพี่เจก็เห็นดีเห็นงามไปด้วยผมเริ่มน้อยใจแล้วนะ
จินจิน
ไม่ต้องน้อยใจนะน้องชีอนที่รักของพี่
จินจิน
กูแค่พูดหวานๆหน่อยก็ไม่ได้ทำเป็นขนลุก
กอนฮี
เมื่อไหร่กูจะได้แดกข้าว
ซอโฮ
อยู่ในถุงที่ยงฮุนถือมาหมดทุกอย่าง
ยงฮุน
เลือกเอาว่าจะกินอะไร
ยงฮุน
ซื้ออะไรเยอะหนักหนาก็ไม่รู้
เอ็มเจ
โทษเพื่อนรักมึงคนเดียวเลยจ้า
ซอโฮ
ก็มันน่ากินหมดทุกอย่างเลยนิ
พวกซอโฮกินข้าวและคุยกันไปได้สักพักก็มีกลุ่มผู้ชายคนหนึ่งเดินผ่านมาพอดี
ซอโฮเผลอไปจ้องหน้าหนึ่งในกลุ่มนั้นเพราะรู้สึกเหมือนเคยเห็นหน้าที่ไหน
ยงฮุนเห็นเพื่อนนั่งมองกลุ่มคนที่เดินมาอย่างไม่ละสายตาเลยเอ่ยเรียกเพื่อนเสียงดังเพื่อเรียกสติ
ยงฮุน
มึงเป็นอะไรรึเปล่ากูเห็นมึงนิ่งเหมือนหุ่นเลยเอาแต่จ้องหน้าพวกคนที่เดินผ่านไปเมื่อกี้อะ
กอนฮี
มึงเป็นอะไรรึเปล่า
เอ็มเจ
ว่าแต่กูไม่เคยเห็นหน้าพวกเมื่อกี้มาก่อนเลยว่ะ
จินจิน
พวกนั้นอยู่คณะบริหารด้วยหรอวะ
ชีอน
พวกพี่เขาอยู่คณะนิเทศอ่ะ
กอนฮี
แล้วพวกคณะนิเทศมาทำอะไรที่คณะบริหารวะ
จินจิน
ว่าแต่มึงรู้ได้ไงว่ะว่าอยู่คณะนิเทศ
ชีอน
หนึ่งในนั้นมีพี่ชายฝาแฝดผมด้วย
ชีอน
และผมก็อยู่คณะนิเทศด้วยทำไมผมจะไม่รู้
ชีอน
ผมรู้จักเพื่อนพี่ชายทุกคนแหละ
กอนฮี
แล้วสรุปพวกนั้นมาทำอะไรที่คณะเราวะ
ซอโฮ
จำเป็นต้องมากินคณะนี้ด้วยหรอ
ชีอน
ลืมบอกโรงอาหารคณะนิเทศปิดซ้อมแซม1เดือนอะก็เลยต้องมากินที่คณะอื่น
กอนฮี
แต่ดูหน้าเหมือนกับจะมาฆ่าคนยังไงอย่างงั้นอะ
ชีอน
ก็ดูภายนอกคนที่ไม่รู้จักก็จะมองว่าพวกพี่เขาน่านิ่ง น่ากลัวกัน
ชีอน
แต่พอรู้จักเท่านั้นแหละไม่เหมือนที่เคยคิดไว้
จินจิน
พ่อจ๋า แม่จ๋า เหี้ย!!!
ฮวานอุง
เดี๋ยวแม่งถีบปากเลยนิ
เอ็มเจ
เวลาจินมันตกใจมันก็ชอบอุทานแบบนี้แหละ
เอ็มเจ
อย่าไปถือสาคนขี้ตกใจอย่างมันเลย
ชีอน
พี่อุงอย่าพึ่งฆ่าแกงกันเลยนะชื่อก็ยังไม่รู้จักกันจะฆ่ากันแล้วหรอ
ฮวานอุง
หน้าตาแบบกูฆ่าหรือทำร้ายใครไม่เป็นหรอก
ฮวานอุง
กูไม่ใช่เรเวนซักหน่อย
ชีอน
ว่าแต่ไม่ใช่ไปกินข้าวหรอกหรอ
ฮวานอุง
มาหาที่นั่งอะในโรงอาหารเต็ม
ฮวานอุง
เด็กนิเทศมากินแต่คณะบริหารนี้เพราะมันใกล้กันกับนิเทศ
คียา
มีแต่เด็กคณะนิเทศมากินที่นี่เลยไม่มีที่นั่ง
ชีอน
นึกว่าพี่อุงมาคนเดียว
คียา
กูจืดจางมากขนาดมองไม่เห็นรึไง
ยงฮุน
ไอ้อนนี่มึงจะไม่แนะนำพี่ๆเพื่อนๆให้พวกกูรู้จักหน่อยหรอ
ชีอน
ส่วนนี้น้องรหัสพี่อุงชื่อคียา
คียา
ยินดีที่ได้รู้จักครับ
ชีอน
ที่เหลือถ้ามาแล้วค่อยแนะนำตัว
ฮวานอุง
ว่าแต่ทำไมพวกนั้นมาช้าจังวะ
กอนฮี
โรงอาหารคณะกูคนเยอะทุกวัน
ยงฮุน
เดี๋ยวนี้พวกกูไม่ค่อยได้กินข้าวโรงอาหารเพราะคนเยอะนี่แหละ
ยงฮุน
พวกกูซื้อที่เซเว่นใต้ตึกเอา
ฮวานอุง
รู้งี้ซื้อข้าวแดกที่เซเว่นใต้ตึกคณะดีกว่า
ฮวานอุง
ไม่น่าเดินมาไกลเลย
ชีอน
แล้วทำไมไม่ขึ้นรถรางล่ะครับ
เอ็มเจ
พวกกูซื้อของกินมาจากเซเว่นใต้ตึกเยอะเลย
เอ็มเจ
กินลองท้องรอไปก่อนสิ
จินจิน
ซื้อมาเหมือนซื้อให้คนทั้งคณะแดก
ซอโฮ
ก็กูมันเหลือแล้วไม่มีใครซื้อ
ซอโฮ
ขนมปังพวกนี้มันหมดอายุง่าย
ซอโฮ
ทิ้งไว้สองสามวันก็บูดแล้ว
ยงฮุน
ยังไงก็ควรซื้อพอประมาทไหมล่ะ
ยงฮุน
เกิดว่าคนอื่นหาซื้อข้าวไม่ได้แล้วจะแดกขนมปังแล้วเขาจะไปซื้อไหนอ่ะ
ยงฮุน
มึงเล่นเหมาหมดซะขนาดนี้
กอนฮี
ความเอาแต่ใจของเพื่อนกูนั่นคือที่หนึ่งจริง
ซอโฮ
ยังไงก็นั่งคุยกันรอก่อนก็ได้
ซอโฮ
ตรงนี้ไม่ค่อยมีใครมาหรอก
ซอโฮ
เพราะตรงนี้ที่ประจำพวกกู
ยงฮุน
ทุกคนในคณะนี้รู้ดีว่าที่ตรงนี้กลุ่มกูครองตั้งแต่ปี1
ยงฮุน
จะมานั่งทำงานอะไรแบบเนี่ยก็ขอพวกเรากันก่อนอ่ะ
คียา
ไม่มีที่ประจำแบบนี้หรอก
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
Dark(light)moon🌓
ฝากกดติดตาม
กดไลค์
คอมเม้นท์
และติดตามผลงานอื่นๆของDark(light)moon🌓
ด้วยนะคะ🥺
Dark(light)moon🌓
ยังไม่ได้แก้ไขคำผิดนะ
ว่างๆเดี๋ยวมาแก้ให้
เศษความทรงจำชิ้นที่3
2นาทีผ่านไป ไวเหมือนโกหก(จริงๆก็โกหกแหละ😅มโนเวลาเอาก็มันคือนิยายนิ)
เรเวน
โทษว่ะแถวมันยาวเลยมาช้า
ฮวานอุง
คียาพูดไว้ไม่มีผิด
คียา
ผมกินขนมของพี่เขาจนจะอิ่มอยู่แล้วเนี่ย
ฮาริน
แล้วมึงไปกินของพี่เขาทำไมล่ะ
ฮาริน
ไปกินขนมของพี่เขาอ่ะ
คียา
พึ่งรู้จักกันสดๆร้อนๆเมื่อกี้
กอนฮี
ซื้อของกินมาเหมือนไปเหมาร้าน
คังฮย็อนเอ่ยขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วไปทางคนที่ซื้อมา
ซอโฮ
ก็พวกมึงบอกให้ซื้ออะไรมาก็ได้
ซอโฮ
คำว่าอะไรก็ได้ของพวกมึงมันมีขอบเขตกว้างมาก
ซอโฮ
กูก็ไม่รู้จะซื้ออะไรมาดี
ซอโฮ
กูเลยตัดปัญหาซื้อมาอย่างล่ะอันไปเลย
ชีอน
ทุกคนขอแนะนำนะนี่พี่เรเวน
เรเวนเอ่ยแต่สายตาจับจ้องไปที่ซอโฮ
ชีอน
แล้วก็พี่อีโด พี่รหัสผม
ชีอน
จีบมาตั้งแต่ปี1แต่ก็ไม่ติดสักที
ชีอน
นี่พี่ชายฝาแฝดพี่ดงมยอง
ชีอน
คนสุดท้ายฮาริน น้องรหัสพี่เรเวน
เอ็มเจ
กูเคยเจอคนเรียกชื่อกูผิดมาแล้ว
กอนฮี
กอนฮี ยินดีที่ได้รู้จัก
ยงฮุน
ยงฮุนนะ พี่รหัสคังฮย็อนอ่ะ
ชีอน
วันหนึ่งพูดไม่เกิน10ประโยคสำหรับคนที่ไม่สนิทนะแต่ถ้าสนิทแล้วคือพูดเยอะมาก
ดงมยอง
กูว่าแล้วตั้งแต่เข้ามหาลัยมาก็มาแต่คณะบริหารกูนึกว่ามาจีบสาวที่ไหนมาหาเพื่อนเก่าคังฮย็อนนี้เอง
คังฮย็อน
กูก็มีพี่ยงฮุนอยู่ด้วยนะไม่เห็นเหงาเลย
ดงมยอง
กลัวมันเหงาทำไมไม่ไปแต่งงานกับมันแล้วไปอยู่ร่วมชายคาเดียวกันเลยซะล่ะ
คังฮย็อน
มีหวังฟ้าผ่าตายเลย
ชีอน
อ้าว!!! ผมนึกว่าพี่ดงมยองพูดจริง
ดงมยอง
กูลืมว่ามึงเอาจริงกับทุกเรื่องจนแยกแยะไม่ออกว่าอันไหนเรื่องจริงอันไหนเรื่องล้อเล่น
ซอโฮ
ชีอนเกือบมีมวยกับยงฮุนแล้วไหมล่ะ
ทุกคนคุยกันอยู่ดีๆก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นก่อนที่จะมีอีก3คนที่คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนเดินตามมา
ตัวประกอบหญิง1
เอ่อ พี่ซอโฮค่ะ
ตัวประกอบหญิง2
พวกเรา4คนขอใช้ที่นี่หน่อยได้ไหมคะ?
ตัวประกอบชาย3
คือว่าบ่ายนี้พวกเรามีสอบ เลยว่าจะมาหาที่เงียบๆติวกันอะครับ
ตัวประกอบชาย2
พวกเราหาที่อื่นกันแล้วแต่ไม่มีที่เงียบๆกันเลย
ตัวประกอบชาย2
เลยนึกขึ้นได้ว่ามีที่นี่
ตัวประกอบชาย2
เลยจะมาขอยืมใช้หน่อยนะครับ
ตัวประกอบหญิง2
พี่ซอโฮใจดีที่สุด
ซอโฮ
แล้วพี่ไม่น่ารักหรอครับ
ตัวประกอบหญิง1
พี่ซอโฮน่ารักที่สุดในโลกเลยค่ะ
ซอโฮ
ตั้งใจอ่านหนังสือนะครับ
ตัวประกอบหญิง1
ซอโฮอวยพรให้ขนาดนี้ต้องผ่านแน่ๆค่ะ
ยงฮุน
คุณเพื่อนจะฆ่าผู้หญิงคณะนี้หรอครับ
ยงฮุน
ยิ้มทีนี่ใจน้องเขาละลายหมดแล้วนะครับ
กอนฮี
เห็นด้วยกับสิ่งที่ยงฮุนพูดนะ
ตัวประกอบหญิง1
มะ...ไม่ไรค่ะ😳
ตัวประกอบหญิง2
มะ...ไม่ไรค่ะ😳
เอ็มเจ
เดี๋ยวน้องๆเขาก็ได้หัวใจวายตายก่อนสอบหรอก
จินจิน
น้องๆเชิญด้านในได้เลยนะครับ
ตัวประกอบชาย2
งั้นพวกเราขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะครับ
น้องๆทั้ง4คนเดินเข้าไปในสวนข้างใน
จินจิน
ยิ้มทีแฟนคลับหัวใจเกือบวายเป็นแถบ
กอนฮี
ยิ้มได้ แต่ต้องกะปริมาณให้เหมาะสม
ซอโฮ
ทำไมดูพวกมึงพร้อมใจกันรักกูกันจัง
ทุกคนต่างทำความรู้จักกันเสร็จก็ต่างหาเรื่องคุยกันแต่มีอยู่สองคนที่จ้องหน้ากันมาตั้งแต่แนะนำตัวแล้วไม่ยอมละสายตาออกจากกันสักที
ซอโฮ
(ทำไมเราถึงรู้สึกคุ้นหน้าเรเวนจังเลย เหมือนเคยเห็นหน้าที่ไหนมากก่อนแต่ก็นึกไม่ออก)
เรเวน
(เลิกจ้องกันสักทีสิครับ ผมเขินหมดแล้ว เดี๋ยวผมก็ท้องหรอก)
Dark(light)moon🌓
{คนนะไม่ใช่ปลากัดที่จะจ้องตากันแล้วท้องได้อะป๋า🤣}
เรเวน
(คงจำไม่ได้หรอกมั้งผ่านมาตั้ง4ปีแล้วนิ อีกอย่างตอนนั้นก็หมดสติแล้วด้วยคงไม่เห็นหน้าเราหรอก แล้วคุณแม่ของซอโฮยังบอกว่าซอโฮความจำเสื่อมจำเรื่องที่ตัวเองไปที่ทะเลสาบไม่ได้ด้วย)
เรเวน
(รวมถึงเรื่องของเราด้วย)
เรเวน
(ไม่ได้เจอกันตั้ง4ปี)
เรเวน
(อยากบอกว่าคิดถึงจัง แต่คงไม่ได้)
อีโด
พวกมึงสองคนเป็นอะไรกันรึเปล่า
อีโด
กูเห็นพวกมึงจ้องหน้ากันอย่างกับจะกินกันเข้าไปทั้งตัวแล้ว
ซอโฮ
(เราคงคิดไปเองจริงนั้นแหละ)
ซอโฮ
(พึ่งจะเคยเจอกันครั้งแรกเองจะไปรู้จักได้ไง)
ซอโฮ
(สงสัยเรียนหนักเกินไปแล้วเรา)
กอนฮี
นี่ลูกจะนอกใจแม่หรอฮะ
จินจิน
จ้องไปจ้องมาเดี๋ยวก็ท้องหรอก
เอ็มเจ
คนนะไม่ใช่ปลาทองจะท้องได้อะ
เรเวน
(ถ้าเกิดจำได้ขึ้นมาเราควรทำไงดี)
ซอโฮ
(แต่ว่าถ้าไม่ถามเราก็คงไม่สบายใจ)
จินจิน
พรุ่งนี้พวกมึงว่างกันป่ะ
ฮวานอุง
พรุ่งนี้วันเสาร์ก็ว่างแหละ
เอ็มเจ
กูกับจินจะชวนไปงานฉลองเปิดบาร์ใหม่พี่รหัสพวกกูอะ
เรเวน
ช่วงนี้เบื่อๆอยู่พอดี
เรเวน
ทำแต่รายงานส่งอาจารย์อ่ะ
เรเวน
ได้คลายเครียสบ้างก็ดี
ฮาริน
เรียนจนจะเป็นบ้าตายแล้ว
เอ็มเจ
งั้นตกลงไปกันทุกคนนะ
จินจิน
งั้นเอาเฟสและช่องทางติดต่อได้ทั้งหมดของพวกมึงมาด้วยจะได้ตั้งกลุ่มแมสเสจใหม่อีกกลุ่ม
จินจิน
และก็จะได้ส่งโลเคชั่นไปให้พร้อมกันที่เดียวเลยจะได้ไม่ต้องตอบหลายรอบ
ทั้งสองกลุ่มแลกเฟสกันเสร็จก็หมดเวลาพัก
เอ็มเจ
พรุ่งนี้เจอกันนะเว้ย
คังฮย็อน
ไม่ต้องมาอีกจะดีมาก
ดงมยอง
มึงก็เดินเร็วๆสิไอ้สัส
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
💞
❤
💞
🧡
💞
💛
💞
💚
💞
💙
💞
💜
💞
🤍
💞
🖤
💞
🤎
Dark(light)moon🌓
ฝากกดติดตาม
กดไลค์
คอมเม้นท์
และติดตามผลงานอื่นๆของDark(light)moon🌓
ด้วยนะคะ🥺
Dark(light)moon🌓
ยังไม่ได้แก้ไขคำผิดนะ
ว่างๆเดี๋ยวมาแก้ให้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!