100 ชีวิต กู้วิกฤติจักรวาล
ตอนแรก
กลิ่นของดอกไม้ป่าโชยมาตามลม
แต่ฉันไม่เคยได้เห็นมัน...
เอ็มม่า (นางเอก)
ณ ตอนนี้ฉันไม่ได้ติดอยู่กลางอวกาศ
เอ็มม่า (นางเอก)
ผ่านมาตั้ง 97 ปีแล้วที่สงครามโลกครั้งที่ 3 ได้คร่าชีวิตทุกคนบนโลก
เอ็มม่า (นางเอก)
ไม่มีใครรอดจากมหันตภัยนิวเคลียร์ได้
เอ็มม่า (นางเอก)
นอกจาก...
ตำรวจอวกาศ
นักโทษหมายเลข 319 หันหน้าเข้าผนังเดี๋ยวนี้!
เอ็มม่า (นางเอก)
นี่มันอะไรกัน
ตำรวจอวกาศ
ยื่นแขนขวาเธอออกมา ถ้าไม่อยากตาย
เอ็มม่า (นางเอก)
นายจะทำอะไรฉัน
เอ็มม่า (นางเอก)
ฉันยังไม่ครบ 18 ปีจนกว่าจะถึงเดือนหน้า
เอ็มม่า (นางเอก)
มันเร็วเกินไป
เอ็มม่า (นางเอก)
ฉันยังไม่พร้อมนะ
เอ็มม่า (นางเอก)
โอ้ย!!//เจ็บ
บนดิอาร์ค ทุกอาชญากรรม...
ไม่ว่าจะเล็กแค่ไหนก็มีโทษสถานเดียวคือตาย
เอ็มม่า (นางเอก)
ไม่ มันเป็นของพ่อฉัน
เอ็มม่า (นางเอก)
ฉันไม่ถอด!!
เอ็มม่า (นางเอก)
ปล่อยนะ//สบัดมือ
ตำรวจอวกาศ
เธอจะถอดมั้ย หรือจะให้พวกฉันใช้กำลัง?
ตำรวจอวกาศ
ว่าไงจ้ะสาวน้อย
เอ็มม่า (นางเอก)
//วิ่งหนี!!
ตำรวจอวกาศ
//บีบแขนเอ็มม่า
เอ็มม่า (นางเอก)
โอ้ย!!!//+ถีบไปหนึ่งที
เอ็มม่า (นางเอก)
อย่ามาแตะตัวฉัน!!!
เอ็มม่า (นางเอก)
ปิดประตู//ออกมาข้างนอก
เอ็มม่า (นางเอก)
//มองดูรอบๆ
เอ็มม่า (นางเอก)
นักโทษเยาวชนทุกคนจะถูกพามาที่นี่และขังไว้
เอ็มม่า (นางเอก)
เราเรียกมันว่า "สกายวอล์ค"
เอ็มม่า (นางเอก)
ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น
เอ็มม่า (นางเอก)
อาชญากรรม...
ตำรวจอวกาศ
นักโทษหมายเลข 319 !!!
เอ็มม่า (นางเอก)
หะ//หันไปมอง
คุณหมอเบลล่า
เอ็มม่าหยุด!!
คุณหมอเบลล่า
รอตรงนี้ก่อนพวกตำรวจ
เอ็มม่า (นางเอก)
//หันไปมอง
เอ็มม่า (นางเอก)
แม่คะ//+ร้องไห้
เอ็มม่า (นางเอก)
พวกเขาจะถอดนาฬิกาพ่อค่ะ...//+ร้องไห้
เอ็มม่า (นางเอก)
เกิดอะไรขึ้นคะแม่
คุณหมอเบลล่า
//เข้าไปกอดเอ็มม่า
เอ็มม่า (นางเอก)
นี่มันอะไรกันแม่//ตกใจ+ร้องไห้
ตำรวจอวกาศ
//พานักโทษอีกคนไปห้องขัง
เอ็มม่า (นางเอก)
//มองนักโทษคนนั้น
เอ็มม่า (นางเอก)
พวกเขาจะจะฆ่าเราทุกคนใช่มั้ยแม่
เอ็มม่า (นางเอก)
ลดจำนวนประชากรจะได้ซื้อเวลาให้คนอื่นๆ ที่เหลือ//เสียงสั่น+ร้องไห้
คุณหมอเบลล่า
ลูกไม่ได้จะถูกฆ่า
คุณหมอเบลล่า
แต่จะถูกส่งไปบนพื้นโลก
คุณหมอเบลล่า
พวกลูกทั้งร้อยคน
เอ็มม่า (นางเอก)
แต่มันไม่ปลอดภัยนิแม่
เอ็มม่า (นางเอก)
แม่อย่าให้หนูไป
เอ็มม่า (นางเอก)
ไม่ เราจะโดนประเมินอีกครั้งตอนครบ 18
คุณหมอเบลล่า
กฎเปลี่ยนไปแล้วลูก นี่คือโอกาสที่ลูกจะได้ใช้ชีวิต
คุณหมอเบลล่า
สัญชาตญาณจะสอนลูกให้รู้จักดูแลคนอื่นก่อนเอง...
คุณหมอเบลล่า
เหมือนกับพ่อของลูก
คุณหมอเบลล่า
แต่ระวังตัวด้วยนะลูก แม่เสียลูกไปอีกคนไม่ได้...
คุณหมอเบลล่า
แม่รักลูกมากนะ//ปาดน้ำตาบนหน้าเอ็มม่า
เอ็มม่า (นางเอก)
//ร้องไห้
คุณหมอเบลล่า
//รับเอ็มม่าไว้
คุณหมอเบลล่า
ลูกจะได้กลับไปที่โลก...
แอดเอง^^
ทุกคนคิดว่าไงคะ สนุกหรือป่าวเอ่ย
แอดเอง^^
เรื่องจะออกแนวฝรั่งๆ นิดๆนะ
แอดเอง^^
ได้รับแรงบันดาลใจจากเรื่อง The 100 จ้า
100 คนถูกส่งมายังโลก
เอ็มม่า (นางเอก)
//ลืมตาขึ้น
เอ็มม่า (นางเอก)
โอ้ยเจ็บจัง//มองไปที่แขนตัวเอง
สเวน (เพื่อนนางเอก)
ตื่นแล้วหรอเอ็มม่า
เอ็มม่า (นางเอก)
//หันไปมอง
สเวน (เพื่อนนางเอก)
ฟังนะ...
เอ็มม่า (นางเอก)
สเวนนายมาทำอะไรที่นี่
สเวน (เพื่อนนางเอก)
พอรู้ว่าพวกเขาจะปล่อยเธอมายังพื้นโลก
สเวน (เพื่อนนางเอก)
ฉันก็ทำให้ตัวเองโดนจับ
สเวน (เพื่อนนางเอก)
//มองไปที่แขนข้างขวาตัวเอง
สเวน (เพื่อนนางเอก)
ฉันมาที่นี่เพื่อเธอ
สเวน (เพื่อนนางเอก)
ชั้นบรรยากาศไงล่ะ
และจอภาพที่ติดตามผนังก็เปิด
เปิดให้เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังจะกล่าวอะไรบางอย่าง
นั่นก็คือนายกดิอาร์คนั่นเอง
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
นักโทษดิอาร์ค จงฟังให้ดี
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
พวกเธอจะได้รับโอกาสครั้งที่สอง
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
และในฐานะที่ฉันเป็นนายกรัฐมนตรี
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
ฉันหวังว่าพวกเธอทุกคนจะเห็นว่า
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
นี่ไม่ใช่โอกาสสำหรับตัวเธอ แต่เป็นโอกาสสำหรับทุกคน
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
เพื่อพ้นโทษ
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
และแน่นอนสำหรับมวลมนุษย์ชาติด้วย
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
เราไม่รู้เลยว่าอะไรรอเราอยู่บนพื้นโลก
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
ถ้าโอกาสรอดชีวิตมีมาก เราจะส่งคนอื่นตามลงไป
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
พูดตามตรงว่าที่เป็นพวกเธอ
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
เพราะความผิดที่เคยก่อไว้
มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งลอยตัวมาหาสเวน
วินเซนต์
พ่อนายมันเฮงซวย เสวน
ตัดภาพมาสถานีอวกาศดิอาร์ค
ทุกคนมารวมตัวกันที่หนัาห้องเจ้าหน้าที่
เยาวชน1
ผมเห็นยานเพิ่งปล่อยไปเมื่อ 20 นาทีก่อน
เยาวชน2
ใช่พวกนักโทษหรือเปล่าน่ะ
เยาวชน2
พวกเขาเป็นแค่เด็กนะ
เยาวชน3
ในนั้นมีลูกฉันด้วย
เยาวชน3
พวกเขาจะได้รับอันตรายหรือป่าว
เยาวชน3
ลงไปบนพื้นโลกเลยหรอ
เยาวชน2
มีอะไรเปลี่ยนหรือป่าว//โมโห
เอ็มเม็ด (เจ้าหน้าที่)
ใจเย็นๆ ค่ะทุกคน
เยาวชน1
จะให้ใจเย็นกันได้ไง
เอ็มเม็ด (เจ้าหน้าที่)
ฉันรู้ค่ะว่าทุกคน เป็นห่วงลูกๆ กัน
เอ็มเม็ด (เจ้าหน้าที่)
อย่างที่ฉันบอก ณ ตอนนี้
เอ็มเม็ด (เจ้าหน้าที่)
เราไม่อาจตอบรับหรือปฏิเสธอะไรได้
เอ็มเม็ด (เจ้าหน้าที่)
ยิ้ม//+เดินเข้าห้องแล็บ
ตำรวจอวกาศ
//ดันตัวเยาวชนออกไป
เยาวชน2
ไม่เอาน่า คุณเจ้าหน้าที่//ตะโกน
เยาวชน2
นั่นลูกฉันนะ//ร้องไห้
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
ฉันจะมาบอกเรื่องสำคัญให้พวกเธออีกครั้ง ก่อนที่จะถึงพื้นโลก
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
ก่อนสงครามครั้งที่สาม ภูเขาเวเธอร์เป็นฐานทัพของทหาร
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
ที่สร้างไว้กลางภูเขา
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
ที่นั่นมีเสบียงอาหารแห้งกักตุนไว้ เพียงพอจะเลี้ยงพวกเธอให้อยู่รอดได้
ไทเลอร์ (นายกดิอาร์ค)
ขอให้โชคดี
วินเซนต์
ส่งฉันมาที่นี้จนได้นะ
เอ็มม่า (นางเอก)
นายควรคาดเข็มขัดก่อนที่ร่มจะกางนะ
เอ็มม่า (นางเอก)
//มองไปที่นักโทษอีกสองคน
เอ็มม่า (นางเอก)
นี่ นายสองคนน่ะ นั่งดีๆซะถ้าอยากรอดชีวิต
วินเซนต์
//มองไปที่เอ็มม่า
วินเซนต์
เธอมันคนทรยศที่ถูกขังเดี่ยวอยู่เป็นปีนี่นา
เอ็มม่า (นางเอก)
ส่วนนายก็ไอ้หน้าโง่ที่ผลาญออกซิเจน
เอ็มม่า (นางเอก)
ไปกับการท่องอวกาศแบบผิดกฎหมาย
วินเซนต์
ฉันชอบล่องลอยไปอวกาศ
เอ็มม่า (นางเอก)
ไอ้บ้านี่เป็นอะไร
จู่ๆ ยานอวกาศก็พุ่งเร็วมาก
มีเยาวชนสองคนปลดล็อคเข็มขัด
เอ็มม่า (นางเอก)
นี่ นั่งอยู่กับที่นะ!!
วินเซนต์และอีกสองคนที่ปลดเข็มขัดออก
ตกลงมากระแทกพื้นกันอย่างแรง
เอ็มม่า (นางเอก)
วินเซนต์ นายโอเคทั้น//มองหาวินเซนต์
เหยียบพื้นโลก
เอ็มเม็ด (เจ้าหน้าที่)
//เดินเข้ามาในห้องแล็บ
เอ็มเม็ด (เจ้าหน้าที่)
เกิดอะไรขึ้น
เจคอป (ผู้ช่วยหมอเบลล่า)
สิ่งที่เรากำลังเจอคือระบบทั้งหมดล้มเหลวครับ
เจคอป (ผู้ช่วยหมอเบลล่า)
ที่แน่ๆ คือพวกเขาออกนอกเส้นทางและเราติดต่อพวกเขาไม่ได้
เอ็มเม็ด (เจ้าหน้าที่)
เล่าเรื่องระบบสื่อสารมาซิ
เจคอป (ผู้ช่วยหมอเบลล่า)
เราเหลือแค่ตัวส่งข้อมูลที่กำไรข้อมือ
เจคอป (ผู้ช่วยหมอเบลล่า)
ไม่มีเสียงวีดีโอหรือการเชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์ครับ
เจคอป (ผู้ช่วยหมอเบลล่า)
ทุกอย่างที่เราโปรแกรมไว้เพื่อช่วยเหลือพังหมดแล้วครับ
เจคอป (ผู้ช่วยหมอเบลล่า)
พวกเขาต้องพึ่งตัวเอง
เอ็มเม็ด (เจ้าหน้าที่)
//สีหน้าเคร่งเครียด
ตัดมาภาพมาที่ยานเยาวชน100 คน
สเวน (เพื่อนนางเอก)
เครื่องยนต์จรวดน่าจะติดได้แล้วนะ!!
เอ็มม่า (นางเอก)
เอาน่า//เสียงดัง
เอ็มม่า (นางเอก)
ทุกอย่างบนยานลำนี้อายุ 100 ปีใช่ไหม
เอ็มม่า (นางเอก)
ให้เวลามันหน่อยเถอะ!!
สเวน (เพื่อนนางเอก)
เอ็มม่า ฉันมีอะไรจะบอกเธอ!!
สเวน (เพื่อนนางเอก)
ฉันเสียใจที่ทำให้พ่อเธอถูกจับ
เอ็มม่า (นางเอก)
อย่ามาพูดถึงพ่อฉันนะ
สเวน (เพื่อนนางเอก)
ขอร้องล่ะฉันตายทั้งที่รู้ว่า เธอเกลียดฉันไม่ได้
เอ็มม่า (นางเอก)
พวกนั้นไม่ได้จับพ่อฉันสเวน พวกนั้นฆ่าเขา//โกรธ
เอ็มม่า (นางเอก)
และฉันเกลียดนาย!!
สเวน (เพื่อนนางเอก)
//อึ้ง
เอ็มม่า (นางเอก)
//ร้องไห้
เอ็มม่า (นางเอก)
//แกะเข็มขัดออก+วิ่งไปหาวินเซนต์
เอ็มม่า (นางเอก)
วินเซนต์นาย หายใจอยู่มั้ย
สเวน (เพื่อนนางเอก)
//มองเอ็มม่า
ประตูข้างล่างเปิดออก พวกเรามาช่วยกันเปิดเร็ว!!
เอ็มม่า (นางเอก)
ไม่นะ เราจะเปิดประตูพรวดพราดไม่ได้!!
เอ็มม่า (นางเอก)
//รีบวิ่งไปข้างล่าง
เอ็มม่า (นางเอก)
อากาศอาจเป็นพิษก็ได้
สกาย (พระเอก)
ถ้าอากาศเป็นพิษยังไงเราก็ตายอยู่ดี
โอลิเวีย (น้องสาวสกาย)
สกายหรอ?
โอลิเวีย (น้องสาวสกาย)
//เดินมาหาสกาย
จอนนี่
นั่นเด็กผู้ที้พวกเขาซ่อนไว้ใต้พื้นี่
สกาย (พระเอก)
ดูสิว่าเธอโตแค่ไหนแล้ว
โอลิเวีย (น้องสาวสกาย)
//พุ่งเข้าไปกอดสกาย
โอลิเวีย (น้องสาวสกาย)
พี่ใส่ชุดบ้าอะไรเนี่ย เครื่องแบบตำรวจงั้นหรอ
สกาย (พระเอก)
พี่ยืมมาเพื่อจะได้ขึ้นยานน่ะ
สกาย (พระเอก)
ก็ต้องมีใครสักคนดูแลเธอนิ
โอลิเวีย (น้องสาวสกาย)
//กอดอีกครั้ง
เอ็มม่า (นางเอก)
แล้วกำไลข้อมือนายล่ะ
โอลิเวีย (น้องสาวสกาย)
//หันไป
โอลิเวีย (น้องสาวสกาย)
ขอโทษนะ ฉันไม่ได้เจอหน้าพี่ชายมาเป็นปีแล้ว
เจนน่า
ไม่มีใครมีพี่ชายซะหน่อย
จอนนี่
นั่นโอลีเวีย เบลคไง เด็กผู้หญิงที่โดนซ่อนอยู่ใต้พื้นน่ะ//ตะโกน
โอลิเวีย (น้องสาวสกาย)
//โมโห
โอลิเวีย (น้องสาวสกาย)
แล้วเกี่ยวอะไรกับพวกแกว่ะ//จะพุ่งเข้าไปหาพวกนั้น
สกาย (พระเอก)
โอลีเวีย อย่า
สกาย (พระเอก)
มาหาเรื่องอื่นให้พวกนั้นจำเธอดีกว่า
โอลิเวีย (น้องสาวสกาย)
หรอ เช่นอะไรล่ะ
สกาย (พระเอก)
อย่างเช่นเป็นคนแรกที่เหยียบพื้นโลก ในรอบร้อยปีไงล่ะ
โอลิเวีย (น้องสาวสกาย)
//ยิ้ม+พยักหน้า
สกาย (พระเอก)
//เปิดประตูออก
กลิ่นของดอกไม้ป่าโชยมาตามลม
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
