ชีวิตใหม่ที่ไม่ใช่สาวเรือ
เริ่มต้นชีวิตใหม่
"ในขณะที่ฉันได้ออกปฏิบัติการณ์ตามคำสั่งของท่านผู้การ"
"ซึ่งประกอบด้วยอาคากิ โชริว ฮิริว ยูดาจิ ฟุบุกิและฉัน คากะ"
"แต่ว่าพวกเรากลับโดนพวกศัตรูกองเรือทะเลลึกโจมตีอย่างหนักจนสาวเรือบรรทุกเครื่องบินอย่างฉันเสียหายหนัก"
"แต่ทว่าในขณะที่โดนล้อมได้เกิดพายุมรสุมลูกใหญ่พัดฉันแยกจากคนอื่นมาที่ไหนสักแห่ง"
อาคากิ
จากการส่งเครื่องบินไปลาดตระเวนตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ยังไม่พบวี่แววของคุณคากะเลยคะ
เทนริว
เป็นแบบนี้ให้พวกเราทำยังไงดีหละ
ทั้งสองได้ถามหญิงสาวที่สวมยุทโธปกรณ์ที่บ่งบอกได้ว่าเป็นสาวเรือประจัญบาล
นางาโตะ
ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว
นางาโตะ
คงต้องยุติการค้นหา
นางรู้สึกตกใจหลังได้ยินคำตอบแบบนั้น
นางาโตะ
ฉันคาดว่าคากะได้จมไปแล้ว
เทนริว
เสียใจด้วยนะ คุณอาคากิ
"จากเหตุการณ์นั้นทำให้ฉันได้มีโอกาสเริ่มต้นชีวิตใหม่อยู่กับคนๆนึงที่ได้ช่วยฉัน"
"ถึงแม้จะคิดถึงเพื่อนสาวเรือในฐานอย่างคุณอาคากิก็ตาม"
"ตอนนี้ก็ผ่านมาสองปีแล้วสินะ"
"และวันนี้เป็นวันแรกที่ฉันได้ใช้ชีวิตหลังแต่งงาน"
หญิงสาวได้ทำอาหารอยู่ที่ห้องครัวเพื่อให้สามีของเธอได้รับประทานอาหารเช้าก่อนที่จะไปทำงาน
"วันนี้ตื่นสายจังเลยนะ" เธอคิดในใจก่อนที่จะไปที่ห้องนอนเพื่อดูแฟนหนุ่มของเธอ
ในห้องนอนแฟนหนุ่มของเธอกำลังแต่งตัวก่อนที่จะไปทำงาน
คากะ
วันนี้ตื่นสายมากเลยสินะ
เบียร์
พอดีเมื่อคืนคงหนักไปหน่อยน่ะ
เขาได้พยายามผูกเนคไทให้เรียบร้อยแต่ทำไม่ได้ซักที
เธอได้ช่วยแฟนหนุ่มผูกเนคไทของแฟนหนุ่มให้เรียบร้อย
คากะ
ตอนนี้ฉันทำอาหารให้เรียบร้อยแล้วหละ
จากนั้นทั้งคู่ไปทานอาหารด้วยกันที่ห้องครัว
เบียร์
ซุบมิโซะอร่อยมากเลย
คากะ
ถ้างั้นก็ทานเยอะๆเลยนะ
หลังจากที่เขาทานอาหารเสร็จก็ได้เตรียมออกไปทำงาน
เขาได้ถามคากะอย่างสงสัยในขณะที่ตากะได้เตรียมกล่องข้าวไว้ให้ทานตอนเที่ยง
เขารับกล่องข้าวจากคากะก่อนที่จะไปทำงาน
เมื่อเบียร์ได้ออกจากบ้านไปทำงานแล้ว เธอจึงเตรียมศึกษาข้อมูลการยื่นขอสัญชาติไทย
"เหลือแค่ให้เบียร์พาไปขอสัญชาติที่ทำการเขตสินะ" คากะได้คิดในใจก่อนที่จะมีบุรุษไปรษณีย์ได้ส่งเอกสารสำคัญของเธอจากประเทศญี่ปุ่น
เธอรับเอกสารจากบุรุษไปรษณีย์ก่อนที่จะนำไปรวบรวมเพื่อเตรียมยื่นขอสัญชาติ
คากะ
เหลือแค่เตรียมสอบสัมภาษณ์สินะ
จากนั้นคากะได้ฝึกเตรียมสัมภาษณ์เพื่อที่จะขอสัญชาติจนกระทั้งถึงเวลาเที่ยง
คากะ
แต่ว่าผลที่ออกมาน่าจะดีสินะ
เธอตัดสินในเก็บเอกสารสำคัญก่อนที่จะออกไปซื้อของที่ตลาดใกล้บ้าน
บรรยากาศในตลาดสดแห่งนี้เต็มไปด้วยผู้คนที่เดินเลือกซื้อสินค้ากันอย่างเนืองแน่น
"คนเยอะจัง แต่อย่างน้อยราคาของที่นี่น่าจะถูกกว่าที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตสินะ" คากะคิดในใจด้วสีหน้าเรียบเฉยก่อนที่จะไปซื้อของจนได้ครบตามที่ต้องการ
ในขณะเดียวกันได้มีชายหนุ่มมาหาคากะเพื่อมาทักทาย
มอส
สวัสดีตอนบ่ายครับคุณคากะ
คากะ
คุณมอสได้ซื้ออะไรมาบ้างคะ
มอส
ก็มีขนมฝอยทองกับขนมผิงที่เบียร์เขาชอบทานครับ
มอส
ยังไงก็ขอแสดงความยินดีกับเบียร์ด้วยนะครับ
มอส
เรื่องที่เบียร์เขาได้เลื่อนตำแหน่งเป็นรองหัวหน้าฝ่ายธุรการไง
คากะ
ถ้างั้นฉันจะได้เตรียมเซอร์ไพรส์เบียร์แล้วกัน
คากะ
แต่ว่าฉันขอปรึกษาเรื่องนึงได้มั้ยคะ
คากะ
พอดีเห็นว่าคุณเป็นไทยเชื้อสายอเมริกัน
คากะ
ก็เลยอยากถามว่าเวลายื่นขอสัญชาติมันทำยากรึเปล่าคะ
มอสได้กรุ่นคิดสักพักก่อนที่จะตอบเธอ
มอส
เพราะพ่อเราแจ้งเกิดผมที่ไทยก็เลยได้สัญชาติไทยตั้งแต่กำเนิด
มอส
ถ้างั้นถ้าเบียร์กลับถึงบ้านแล้วช่วยส่งข้อความบอกเราทีนะ
มอส
เพราะเราต้องไปสอนหนังสือนักเรียนก่อน
จากนั้นทั้งคู่ได้แยกย้ายกัน
คากะได้เตรียมอาหารและรอแฟนหนุ่มกลับมาถึงบ้าน
คากะได้เดินไปหอมแก้มแฟนหนุ่มของเธอ
คากะ
ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะ
เขาได้เอากระเป๋าเอกสารไปเก็บก่อนที่จะเดินไปที่โต๊ะรับประทานอาหาร
เบียร์
วันนี้มีใครจะมาบ้านเรารึเปล่า
เบียร์
เดี๋ยวฉันไปเปิดประตูเอง
หลังจากที่เบียร์เปิดประตูก็พบมอสเพื่อนขอเขามาที่บ้านเขา
มอส
ยินดีด้วยนะเบียร์กับการเลื่อนตำแหน่ง
คากะ
ที่จริงมอสเขาบอกเรื่องที่เบียร์เลื่อนตำแหน่งแล้วค่ะ
เบียร์
ถ้างั้นมากินข้าวด้วนกัน
จากนั้นทั้งสามได้ทานข้าวรวมกัน
มอส
ครั้งแรกนะเนี่ยที่ได้กินซุปมิโซะ
เบียร์
แล้วที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้างหละ
มอส
เด็กหลังห้องนั่งหลับในเวลาเรียนช่วงบ่ายทุกทีเลย
คากะ
เด็กคงจะเหนื่อยจากการเรียนหนัก
คากะ
ฉันขอแนะนำให้จัดกิจกรรมนันทนาการเล็กๆให้เด็กนักเรียนได้เล่นสักเล็กน้อย
คากะ
เช่นเกมต่อคำน่าจะดีกว่าค่ะ
คากะพูดด้วยสีหน้านิ่งเรียบตามปกติ
เบียร์
เพราะบางเกมนันทนาการอาจช่วยฝึกภาษาอังกฤษได้
มอส
ขอบคุณมากนะเบียร์กับคากะ
พวกเขาได้รับประทานอาหารจนเสร็จเป็นที่เรียบร้อย
มอส
ขอบคุณสำหรับข้าวเย็นนี้นะ
เบียร์
แต่ว่านายจะแต่งงานวันไหนหรอ
มอส
ยังคบดูใจกับครูภาษาไทยในโรงเรียนที่เราสอนอยู่น่ะ
เขาได้เดินทางกลับบ้านในขณะที่ทั้งสองได้ช่วยกันล้างจาน
เบียร์
พรุ่งนี้หัวหน้าอนุญาตให้เราลาหยุดหนึ่งวัน
เบียร์
เขาอยากให้ฉันพาเธอไปขอสัญชาติ
เธอได้แอบยิ้มพลางซบไหล่แฟนหนุ่มในขณะที่ช่วยกันล้างจานจนเสร็จ
คากะ
เบียร์ไปอาบน้ำก่อนเลย
เขาได้หยิบผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำในขณะที่คากะได้เก็บรีดเสื้อผ้าที่ได้ตากไว้ในวันนี้
เบียร์
เดี๋ยวไปนอนรอที่ห้องแล้วกันนะ
เธอได้เก็บเสื้อผ้าเข้าตู้เสื้อผ้า
ในขณะเดียวกันเธอได้มองคันธนู ลูกธนูและลานบินที่เธอพกติดตัวมาด้วยหลังจากออกปฏิบัติการณ์MO
"คงนานๆทีได้ใช้ครั้งนึงสินะ" เธอคิดในใจก่อนที่จะหยิบคันธนูและยิงลูกธนู
ลูกธนูได้กลายเป็นฝูงเครื่องบินขับไล่ลำเท่าเครื่องบินบังคับบินออกไปจากบ้านไปไกลๆ
โดยที่ไม่รู้ว่ามันทำให้สาวเรือรบคนอื่นเริ่มรู้ว่าคากะยังไม่เสียชีวิต
โอโยโดะ
พวกเราได้ตรวจพบฝูงบินขับไล่ของคากะคะ
นางาโตะ
ก็แสดงว่าคากะยังมีชีวิตอยู่
นางาโตะ
ถ้างั้นแจ้งสาวเรือรบทุกคนคอยลาดตระเวนตามหาคากะ
คากะได้เข้ามาในห้องนอนและนอนข้างๆแฟนหนุ่มของเธอ
เบียร์
ถ้าพรุ่งนี้เราไปทำธุระที่ทำการเขตเสร็จไว
เบียร์
เราค่อยไปเที่ยวด้วยกันนะ
ยื่นขอสัญชาติ
คากะได้รวบรวมเอกสารที่ต้องใช้ในการขอสัญชาติเก็บใส่ในแฟ้มเอกสาร
เบียร์
เตรียมของครบแล้วใช่มั้ย
คากะ
เรียบร้อยแล้วหละที่รัก
เบียร์
เดี๋ยวเธอเอาเอกสารใส่ในกระเป๋าเอกสารฉันได้เลย
เขาได้หยิบเอกสารใส่ในกระเป๋าเอกสาร
ทั้งคู่ตัดสินใจเดินออกจากบ้านเพื่อเดินทางไปขอสัญชาติ
เบียร์
หลังจากยื่นขอสัญชาติเสร็จแล้ว
เบียร์
คากะอยากจะไปเที่ยวที่ไหนรึเปล่า
คากะ
ก็เพราะเบียร์ไปทำงานตลอดไม่มีเวลาพัก
คากะ
เพราะงั้นก็เลยอยากให้เบียร์พักผ่อนบ้าง
เบียร์
ถ้างั้นหลังจากที่ขอสัญชาติเสร็จ
เบียร์
เราก็ไปเที่ยวที่สยามมิวเซียมกันก่อนแล้วค่อยไปเที่ยวเซนทรัลเวิลด์กัน
เบียร์
อย่างน้อยจะได้ซื้อของให้คากะด้วย
คากะ
ไม่ต้องซื้อของแพงๆให้ฉันก็ได้นะ
ทั้งคู่ได้เดินมาถึงถนนวังหลัง เบียร์ได้โบกเรียกรถแท็กซี่
เบียร์
ไปสำนักงานเขตบางกอกน้อยครับ
ทั้งคู่ได้ขึ้นรถแท็กซี่ไปยังสำนักงานเขตบางกอกน้อย
คนขับ : พากันไปทำอะไรครับ
เบียร์
พาภรรยาไปขอสัญชาติครับ
คนขับ : ภรรยามาจากไหนครับเนี่ย
คนขับ : แล้วแต่งงานกันรึยัง
คากะ
พึ่งแต่งงานกันเมื่อสองวันก่อนค่ะ
คนขับ : ขอให้รักกันนานๆนะ
คนขับ : แต่ว่าถ้าเปลี่ยนสัญชาติต้องไปเปลี่ยนที่กองบัญชาการตำรวจสันติบาลนะครับ
ทั้งคู่ได้เดินทางถึงสถานีรถไฟฟ้าไฟฉายซึ่งเป็นสถานีรถไฟฟ้าMRTสายสีน้ำเงิน
คนขับ : วันนี้ลดให้ทั้งหมด 40 บาทครับ
คนขับ : พอขึ้นรถไฟสายสีน้ำเงินลงที่สถานีสีลมแล้วต่อด้วยรถไฟฟ้าสายสีเขียวลงที่สถานีสยามเลยนะ
จากนั้นทั้งคู่ได้ขึ้นรถไฟฟ้าตามที่คนขับรถแท็กซี่บอกทางมาจนถึงกองบัญชาการตำรวจสันติบาล
เจ้าหน้าที่ : มาติดต่อเรื่องอะไรคะ
เบียร์
พอดีพาภรรยามาติดต่อขอสัญชาติครับ
เจ้าหน้าที่ : ภรรยาของคุณเป็นคนจากประเทศไหนคะ
เบียร์
จากประเทศญี่ปุ่นครับ
เจ้าหน้าที่ : ขอเชิญภรรยาคุณไปที่ห้องสัมภาษณ์ค่ะ
เมื่อได้ยินดังนั้นเบียร์ได้เอาเอกสารที่ใช้ในการขอสัญชาติให้คากะ
เธอรับเอกสารสำคัญก่อนที่จะเดินตามเจ้าหน้าที่
ฝูงเครื่องบินขับไล่ขนาดเล็กได้บินมาจอกที่แผ่นลานบินของหญิงสาวคนนึง
อาคากิ
คากะยังมีชีวิตอยู่สินะ
อาคากิ
แต่ว่าเธออยู่ที่ไหนหละ
เธออ่านแผ่นกระดาษข้อความที่ติดมากับเครื่องบิน
โอโยโดะ
เรือเลขานุการนางาโตะคะ
เธอได้มารายงานกับหญิงสาวคนนึงซึ่งเป็นหัวหน้าของเธอ
โอโยโดะ
ในระบบข้อมูลส่วนตัวของคุณคากะ
โอโยโดะ
แจ้งว่าคุณคากะได้เปลี่ยนสัญชาติแล้วค่ะ
เจ้าหน้าที่ : ดำเนินการเรียบร้อยแล้วนะคะ
เธอได้เดินมาหาเบียร์ที่ได้นั่งรออยู่ที่ป้ายรถเมล์ข้างๆกองบัญชาการตำรวจสันติบาล
เบียร์
ถ้างั้นเราไปหาอะไรมากินกัน
จากนั้นทั้งคู่ได้เดินไปที่ศูนย์อาหารภายในห้างเซ็นทรัลเวิลด์
ทั้งคู่ได้ไปที่จุดขายก๋วยเตี๋ยวเพื่อสั่งก๋วยเตี๋ยวมาทาน
ในขณะเดียวกันคากะได้สังเกตุว่าเบียร์แฟนหนุ่มของเธอไม่ค่อยกินผักกวางตุ้ง
คากะ
ไม่ชอบกินผักกวางตุ้งหรอ
นางได้เอาตะเกียบคีบผักกวางตุ้งป้อนเบียร์
คากะ
ถ้าไม่ทานสักคำฉันงอนนะคะ
เบียร์ได้ฝืนใจทานผักกวางตุ้งคำเดียว
คากะ
แต่อย่างน้อยมันดีต่อสุขภาพ
จากนั้นทั้งคู่ได้เดินเล่นในห้างเซ็นทรัลเวิลด์
จนกระทั่งเบียร์ได้สะดุดตากับหนังสือเล่มหนึ่งในร้านหนังสือ
เบียร์
เดี๋ยวเราแวะร้านหนังสือกันสักหน่อยมั้ย
คากะ
ฉันเองจะได้หาหนังสือวิธีการเขียนนิยาย
คากะ
จะได้เขียนนิยายช่วยหารายได้นะ
เบียร์
เราสองคนจะได้มีรายได้เพิ่มมากขึ้น
ทั้งคู่ได้เลือกซื้อหนังสือไปอ่าน
คากะ
หนังสือที่เป็นซื้อมาเป็นหนังสืออะไรคะ
เบียร์
เป็นหนังสือเตรียมสอบ กพ.ภาค ก
เบียร์
มันเป็นการสอบเพื่อเข้ารับการทำงานราชการครับ
คากะ
ต่อไปเราจะไปที่ไหนกันดี
เบียร์พึ่งนึกบางอย่างจึงได้มองนาฬิกา
เบียร์
คงได้กลับบ้านแล้วหละ
เบียร์
พิพิธภัณฑ์สยามมิวเซียมปิดตอนห้าโมงเย็น
เบียร์
ตอนนี้จะห้าโมงครึ่งแล้ว
คากะ
ถ้างั้นโอกาสหน้าเราค่อยไปแล้วกัน
คากะ
เย็นนี้เบียร์อยากกินอะไรหละ
เบียร์
เย็นนี้เรามาช่วยกันทำอาหารกันมั้ย
ทั้งคู่ได้เดินทางกลับบ้านด้วยกัน
หางานทำ
เธอได้มองเบียร์ซึ่งเป็นแฟนหนุ่มเดินออกจากบ้านไปทำงานในตอนเช้า
ในขณะเดียวกันเธอได้มองกลุ่มเด็กนักเรียนที่ได้เดินเกาะกลุ่มกันไปโรงเรียน
"เป็นเช้าที่ทุกคนขยันขันแข็งสินะ" คากะคิดในใจก่อนที่จะทำความสะอาดภายในบ้านจนเสร็จเรียบร้อย
เธอได้นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องนั่งเล่น
สักพักคากะก็คิดเรื่องบางอย่าง
"จะปล่อยให้เบียร์ทำงานหาเงินส่งให้คุณพ่อคุณแม่ของเบียร์แบบนี้ดีแล้วหรอ" คากะได้คิดในใจ
"แต่ว่าถ้าวันไหนเบียร์ไม่สบายหนักจนทำงานไม่ได้หลายวันคงไม่มีเงินส่งให้คุณพ่อคุณแม่ของเบียร์" คากะได้คิดในใจ
"และฉันก็คงเป็นคนที่ทำให้เบียร์ลำบากอีก" คากะได้คิดในใจก่อนที่จะเก็บหนังสือ
คากะ
ฉันต้องหางานพาร์ทไทม์ทำเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระแล้วหละ
คากะได้ตัดสินใจเปลี่ยนชุดและออกไปสมัครงานพาสไทม์
เนื่องจากคากะเป็นชาวต่างชาติทำให้สถานที่ที่ประกาศรับสมัครงานพาสไทม์ไม่กล้าให้คากะเข้าทำงาน
เพราะกลัวเรื่องกฏหมายแรงงาน
"ถ้าเป็นแบบนี้แย่แน่เลย" คากะนั่งคิดในใจที่ป้ายรถเมล์
ในขณะเดียวกันได้มีหญิงวัยกลางคนมาชวนคุยกับคากะ
น้าวันเพ็ญ
หนูใช่แฟนของเบียร์ที่บ้านอยู่ในซอยวังหลัง2 รึเปล่า
น้าวันเพ็ญ
มีอะไรให้น้าช่วยมั้ย
คากะ
คือว่าอยากจะสมัครงานพาสไทม์ค่ะ
คากะ
อย่างน้อยจะได้ช่วยแบ่งเบาภาระให้เบียร์ค่ะ
คากะได้พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
ในขณะเดี๋ยวกันหญิงวัยกลางคนพึ่งนึกบางอย่าง
น้าวันเพ็ญ
น้าต้องการให้คนมาทำงานพาสไทม์ที่ร้านหนังสือพอดี
น้าวันเพ็ญ
หนูสนใจรึเปล่าจ๊ะ
น้าวันเพ็ญ
เดี๋ยวตามน้ามานะ
ทั้งคู่ได้เดินไปที่ร้านหนังสือที่ตั้งอยู่ที่หัวมุมสี่แยกศิริราช
บรรยากาศภายในร้านหนังสือเต็มไปด้วยหนังสือหลากหลายชนิดทั้งหนังสือปรัชญา หนังสือเรียนและนิยายต่างๆมากมาย
น้าวันเพ็ญ
น้าจะให้หนูเป็นคนจัดหนังสือในชั้นวางหนังสือและช่วยแนะนำลูกค้า
น้าวันเพ็ญ
ส่วนค่าจ้างชั่วโมงละ60บาท ตกลงมั้ย
คากะ
แล้วปกติร้านหนังสือจะเปิดกี่โมงคะ
น้าวันเพ็ญ
ปกติก็เปิดตอนเจ็ดโมงครึ่งและปิดตอนหนึ่งทุ่ม
คากะได้ทำงานพาร์ทไทม์ในร้านหนังสืออย่างเต็มที่ตั้งแต่เก้าโมงเช้าจนถึงบ่ายสามโมง
ในขณะเดียวกันหญิงวัยกลางคนได้ซื้อน้ำชาเขียวมาให้คากะ
คากะได้รับน้ำชาเขียวจากหญิงวัยกลางคน
น้าวันเพ็ญ
คือว่าน้าขอถามได้มั้ย
น้าวันเพ็ญ
ทำไมถึงได้ออกมาทำงานพาสไทม์หละ
คากะ
คือว่าฉันอยากช่วยแบ่งเบาภาระเบียร์เรื่องค่าใช้จ่ายค่ะ
น้าวันเพ็ญ
ช่วงนี้ฐานะการเงินของเบียร์ขัดสนหรอ
คากะ
ถึงตอนนี้จะมีเงินพอใช้
คากะ
แต่ในอนาคตถ้าเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินจนจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมาก
คากะ
มันจะทำให้เงินเหลือน้อยจนไม่พอใช้ค่ะ
เมื่อหญิงวัยกลางคนได้ยินดังนั้นจึงเข้าใจความรู้สึกคากะที่เป็นห่วงเบียร์
น้าวันเพ็ญ
พอพูดถึงเบียร์นะ
น้าวันเพ็ญ
สมัยก่อนเบียร์เป็นคนที่ชอบทำหนังสือเรียนหายบ่อยมาก
น้าวันเพ็ญ
แทบจะพูดเต็มปากเต็มคำได้ว่า เข้าออกร้านน้าเป็นว่าเล่นเลยหละ
คากะ
แสดงว่าเบียร์เขาเป็นลูกค้าประจำใช่มั้ยคะ
น้าวันเพ็ญ
จะตอบแบบนั้นก็ใช่นะ
น้าวันเพ็ญ
แต่ว่าหนูชื่ออะไรหละ
คากะ
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
น้าวันเพ็ญ
น้าชื่อน้าวันเพ็ญ
น้าวันเพ็ญ
ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็มาหาน้าได้ตลอด
น้าวันเพ็ญ
บ้านน้าอยู่ข้างบ้านเบียร์เอง
คากะได้มองดูนาฬิกาพบว่าถึงเวลาบ่ายสามสิบห้า
คากะ
ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ
น้าวันเพ็ญให้ค่าจ้างงานพาสไทม์เป็นเงิน400บาทและได้ฝากหนังสือกฏหมายข้าราชการให้คากะ
น้าวันเพ็ญ
น้าฝากหนังสือเล่มนี้ให้เบียร์ด้วยนะ
คากะได้เดินออกจากร้านหนังสือและเดินกลับบ้าน
ในขณะที่เดินกลับบ้านคากะได้มองดูรองเท้าคัชชูในร้านขายรองเท้าทำให้คากะนึกบางอย่าง
เบียร์ได้นั่งขัดรองเท้าคัชชูอยู่ที่หน้าบ้าน
ในขณะเดียวกันคากะพึ่งจะเก็บเสื้อผ้าที่ตากแดดไว้ได้เห็นสภาพรองเท้าคัชชูที่มีสภาพเก่าและส้นรองเท้ามีรู
คากะ
รองเท้าคัชชูคู่นี้เก่ามากแล้วนะ
เบียร์
มันยังพอใส่ได้อยู่น่ะ
คากะ
แต่ว่าส้นรองเท้ามันสึกจนมีรูแล้วนะ
เบียร์
เมื่อมันพังจนใส่ไม่ได้เราค่อยไปซื้อใหม่
"รองเท้าคัชชูเธอโทรมมากแล้วนะ ฉันซื้อให้เธอแล้วกัน เบียร์" คากะคิดในใจก่อนที่จะเดินเข้าไปในร้านรองเท้า
เจ้าของร้าน : มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ
คากะ
ซื้อรองเท้าคัชชูให้แฟนค่ะ
คากะได้เลือกรองเท้าคัชชูในร้านให้เบียร์
เจ้าของร้าน : ผมลดให้แล้วกันนะ และก็แถมถุงเท้าให้คู่นึง ราคาสองร้อยบาท
คากะได้จ่ายเงินซื้อรองเท้าคัชชูก่อนที่จะเดินกลับบ้าน
หนึ่งทุ่มครึ่งที่ซอยวังหลัง2
คากะได้นั่งอ่านหนังสือพลางมองนาฬิกาในขณะที่ฝนตกลงมาอย่างหนัก
"วันนี้ทำไมเบียร์กลับบ้านช้าจัง" คากะคิดในใจพลางมองหน้าต่างก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์โทรหาเบียร์
คากะได้หยิบคันธนูยิงธนูเพื่อส่งเครื่องบินขับไล่ไปสอดแนมตามหาเบียร์
ซึ่งเหตุการณ์ดังกล่าวน้าวันเพ็ญได้บังเอิญเห็นเข้าพอดีแต่กลับคิดว่าตัวเองตาฝาด
ฐานชินชุฟุ เวลาสามทุ่มครึ่งของญี่ปุ่น
อาคากิ
คุณโอโยโดะอยู่มั้ยคะ
หญิงสาวได้เดินเข้าห้องที่เป็นห้องตรวจจับอากาศยานและวิทยุ
ในขณะเดียวกันสัญญาณได้ตรวจจับเครื่องบินขับไล่ของคากะ
อาคากิ
นี่มันเครื่องบินของคากะนิ
เธอได้มองดูเครื่องบินของคากะที่ปรากฏบนหน้าจอเรดาร์ก่อนที่จะดับไป
เธอได้ดูแผนที่เทียบกับจอเรดาร์
โอโยโดะ
คุณอาคากิมาทำอะไรหรอคะ
เมื่อได้ยินเสียนโอโยโดะ อาคากิได้เก็บแผนที่ทันที
อาคากิ
คือว่าจะมาถามเรื่องปฏิบัติการณ์ค้นหาคากะค่ะ
โอโยโดะ
ตอนนี้ทุกคนที่เข้าค้นหาทั่วน่านน้ำยังค้นหาไม่เจอเลย
โอโยโดะ
แต่ว่าช่วงนี้เรดาร์ยังค้นพบเครื่องบินของคากะเป็นระยะ
"ถ้าจำไม่ผิด คากะอยู่ที่กรุงเทพ ยังปลอดภัยดีสินะ" อาคากิคิดในใจ
ซอยวังหลัง2 หนึ่งทุ่มครึ่ง
เบียร์
พื้นรองเท้าพังจนได้
เบียร์ได้เดินเท้าเปล่าถือรองเท้าคัชชูที่พื้นรองเท้าหลุดจนไม่สามารถใส่ได้
ในขณะเดียวกันคากะได้กางร่มเดินมาหาเบียร์พอดี
คากะ
ทำไมวันนี้กลับบ้านช้าจัง
เบียร์
คือว่าพื้นรองเท้าพัง
เบียร์
พอจะไปซื้อที่ร้านขายรองเท้าร้านดั้นปิดอีก
เบียร์
สงสัยคงได้ใส่รองเท้าผ้าใบไปทำงานแล้วหละ
คากะได้มองสภาพรองเท้าคัชชูของเบียร์
คากะ
เอาเป็นว่ารีบกลับเข้าบ้านก่อน
ทั้งคู่ได้เดินกลับเข้าบ้าน
คากะ
วันนี้ฉันได้ซื้อของให้เธอด้วยนะ
คากะได้หยิบกล่องรองเท้าคัชชูใหม่ให้เบียร์
ไม่รอช้าเบียร์ได้ลองใส่รองเท้าคัชชูคู่ใหม่ที่คากะซื้อให้ซึ่งเบียร์ใส่ได้พอดี
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
