นายนักเลงคู่หมั้น
일(1)
เสียงฝีเท้าเกิดขึ้นในที่ๆไม่มีแม้แต่รถวิ่งผ่าน
?
ฟู้ว~เราต้องรีบออกจากที่นี่
มีเพียงแสงไฟสลัวๆข้างทางเป็นระยะๆ
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
เที่ยวบินคืนนี้กี่โมง//ยช.
อู๋เป่า(บริการ์ด)
เที่ยงคืนครึ่งครับนาย
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
//ดูนาฬิกาข้อมือ
คนขับรถ(โม่โฉว)
เห้ย!!!//เหยียบเบรก
อู๋เป่า(บริการ์ด)
น..นายเป็นอะไรไหมครับ//มอง
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
ไม่//ยช.
อู๋เป่า(บริการ์ด)
มึงจะเบรกอะไรขนาดนั้นว่ะ
คนขับรถ(โม่โฉว)
มีคนนอนขวางทางอยู่ครับนาย
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
ลงไปดู//ยช.
อู๋เป่า(บริการ์ด)
ครับ//ลงรถ
อู๋เป่า(บริการ์ด)
//เดินเข้าไปใกล้ๆ
อู๋เป่า(บริการ์ด)
น้องเป็นอะไรรึป่าว//สะกิด
อู๋เป่า(บริการ์ด)
น้อง//จับพลิกตัว
อู๋เป่า(บริการ์ด)
เห้ยน้อง!//ตบหน้าเรียกสติเบาๆ
อู๋เป่า(บริการ์ด)
น้องได้ยินพี่ไหม
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
//ลืมตา
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
ช..ช่วยผม
อู๋เป่า(บริการ์ด)
อดทนก่อนนะ
อู๋เป่า(บริการ์ด)
//ลุกขึ้น+รีบเดินไปที่รถ
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
เอาขึ้นมา
อู๋เป่า(บริการ์ด)
มาช่วยกูหน่อย
อู๋เป่า(บริการ์ด)
//เดินไปหานอ.
อู๋เป่า(บริการ์ด)
พยุงขึ้น
คนขับรถ(โม่โฉว)
//จับแขนนอ.
ทั้งสองค่อยๆพยุงร่างนายเอกไปที่รถ
이(2)
อู๋เป่า(บริการ์ด)
นายจะพาเด็กนี่ไปจริงหรอครับ
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
อย่าถามมาก//ยช.
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
พาเด็กขึ้นเครื่องไปทำแผลซะ//ยช.
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
อึก!//ค่อยๆลืมตา
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
ท..ที่นี่
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
เครื่องบิน
อู๋เป่า(บริการ์ด)
ตื่นแล้วหรอ
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
คุณเป็นใคร
อู๋เป่า(บริการ์ด)
ฉันคือคนที่ช่วยนาย
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
อ๋อ...
อู๋เป่า(บริการ์ด)
ไม่ตกใจหรอว่ากำลังไปไหน
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
ไม่หรอก
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
อย่างน้อยก็รอดตาย
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
แต่เรากำลังจะไปไหน
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
เชี่ยงไฮ้//ยช.
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
//เดินเข้ามา
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
ตานี่ใคร
อู๋เป่า(บริการ์ด)
หาที่ตายแล้วไอ้หนู
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
หางเสียงไม่มี?//ยช.
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
หนักหัวนายหรอ
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
ออกไป//มองอู๋เป่า+ยช.
อู๋เป่า(บริการ์ด)
ครับ//เดินออกไป
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
จะถึงเมื่อไหร่
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
อีกชั่วโมงถึง//ยช.
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
ถ้ามองขนาดนี้มีไรจะพูดก็พูดเถอะ
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
ทำไมถึงโดนไล่มา//ยช.
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
อืม//ยช.
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
นายอายุเท่าไหร่
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
อายุมากกว่าสินะ
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
อืม...เครื่องส่วนตัวคงรวยไม่เบาสินะ
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
แล้ว...
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
ชื่อนาย
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
หลางอี้เฉิน
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
บอกได้แค่นี้
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
นายล่ะ
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
หลี่ตงหยาง
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
และชั้นก็อายุมากกว่านายควรให้เกียรติด้วย
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
หางเสียง//ยช.
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
ชั่งมันเหอะน่า~
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
พูดเพราะไม่เพราะก็ใช้ปากพูดเหมือนกัน
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
น่าเบื่อ//ลุกเดินออกไป+ยช .
삼(3)
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
นายจะไปไหนต่อ
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
บ้าน//ยช.
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
ผมไปด้วย
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
อือ//ขึ้นรถ
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
รวยมากจริงๆด้วย
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
พูดมาก//ยช.
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
//เดินเข้าบ้าน
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
ชิ!//เดินตาม
อู๋เป่า(บริการ์ด)
พรุ่งนี้คุณท่านเรียกเข้าพบครับ
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
อืม ไปพักเถอะ//ยช.
อู๋เป่า(บริการ์ด)
//ก้มหัว+เดินออกไป
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
ให้ผมนอนไหน
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
โซฟา//เดินขึ้นห้อง
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
เอ้า!ไม่ได้ดิ
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
ผมจะนอนกับนายเนี่ยแหละ
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
อ่อ พรุ่งนี้ไปส่งผมที่บ้านด้วย
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
แต่ไปกับชั้นก่อน
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
ไปส่งก่อนไม่ได้หรอ
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
งั้นก็ไปเอง
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
กวนตีนชะมัด//พึมพัม
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
นี่นาย
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
อะไร//ยช.
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
มีเสื้อให้ยืมไหม
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
ทำไม//ยช.
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
จะอาบน้ำ
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
แผลยังโดนน้ำไม่ได้//ยช.
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
อาบได้แล้ว
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
ไม่เป็นไรหรอก
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
ตอนไปเจอทำเหมือนจะตาย//ยช.
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
แช่งอย่างงี้เลยหรอ
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
ไม่ได้แข่ง//ยช.
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
ก็ตอนนั้นมันเหนื่อย
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
แถมโดนทีเผลออีก
หลี่ตงหยาง(พระเอก)
แล้ว//ยช.
หลางอี้เฉิน(นายเอก)
แล้วผมก็จะไปอาบน้ำ//เดินเข้าห้องน้ำ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
