อิสระที่ร่วงโรย

ณ ที่ไหนสักแห่ง มีเด็กชายคนหนึ่ง(เซน)เขาทำผิดอะไรบางอย่าง ทำให้เขาถูกสรวงสวรรค์ส่งไปยังขุมนรก ทำให้เขาได้พบกับ ออสตินราชาแห่งความมืดและยังเป็น ยมทูตปกครองที่นี้อีก เขาไม่เคยคิดว่าจะได้มาที่นี้เลยด้วยซ้ำ เขาทั้งค่ำคราญขอร้องแด่สรวงสวรรค์ แต่ไม่มีใครใส่ใจเลยด้วยซ้ำตอนนี้เขาได้เข้ามาอยู่ห้องเดียวกับออสตินแล้วล่ะ!!เซนเขารู้แล้วว่า "ต้องรับใช้ชายคนนี้เพียงคนเดียว" ห้องตกอยู่ในความเงียบราวกับว่าไร้สิ่งมีชีวิต ออสติน หันมามองด้วยสายตา ที่ดูอบอุ่น พร้อมกล่าวคำทักทายด้วย สีหน้ายิ้มแย้ม ว่า "นายนี่ หน้าตา น่ารักดีนิ ต่อไปนี้เจ้าเป็นของข้าผู้เดียว" เซนตอบกลับว่า"ต่อไปนี้ผมคงเป็นของท่านสินะ" ออสตินยิ้มอย่างพอใจ พร้อมกับชักเชิญเซนมานั่งข้างเขา เซนคิดในใจว่า"มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนิ" โดยที่ไม่รู้ว่าฝันร้ายกำลังจะมาเยือนเขาอยู่ ในวันแรกที่เซน มาสู่ที่นี้ออสตินดูเป็นมิตรกับเซนมากกว่าคนคนอื่น ราวกับว่าเขาจะตกหลุมรักเซนเซนไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเท่าไรนัก ออสตินบอกกับเซนว่า"เจ้าน่ะต้อง อาศัยอยู่ในปราสาทของข้า"ในขณะที่ออสตินพาเซนไปส่งที่ปราสาท เซนเห็นแต่เหล่าปีศาจนรกที่ถูกทรมาน เขาตัวสั่นราวกับเห็นผี ออสตินมองดูเซนรู้ว่าเซนกลัว จึงรีบพาเซนไปขณะที่อยู่ปราสาทเซนเอาแต่นั่งคิดว่า ทำไมถึง ไม่ทรมาณเขาละ เเต่เซนก็เก็บความกลั้นมันเอาไว้ เพราะกลัวจะถูกทรมาณ ในยามค่ำคืนที่เงียบสงัด มีเพียงเเสงสว่างจากโคมไฟเท่านั้น ออสตินพูดกับเซนว่า"เจ้าต้องนอนกับข้าเเค่คนเดียว" พร้อมกับแสยะยิ้มออกมาอย่างโรคจิต พร้อมเดินจูงมือของเซนไปที่ห้อง เซนดูแปลกใจที่ห้องมีเพียงเเค่1เตียงเเต่สีหน้าของออสตินดูไม่อยากให้เขาถามเท่าไรพร้อมกับนอนลงบนเตียง เเละเชิญให้เซนมานอนข้างเขา เซนก็ไม่กล้ากล่าวปฏิเสธ จึงไปนอนข้าง โคลด์แล้วหลับไป~ เซนตื่นขึ้นมาในกลางดึกแล้ว พบว่าบนร่างกายของเขานั้นมีเเต่รอยกัดของสิ่งมีชีวิตบางสิ่งที่ไม่ทราบ เซนพบว่าออสตินก็ยังหลับอยู่จึงไม่ได้ใส่ใจ และนอนต่อ ช่วงเวลาก่อนหน้านั้น ออสตินเอาแต่มองเรือนร่างที่งดงามของเซนราวกับเป็นอัญมณีล่ำค่าเขาอดใจไม่ไหวจึงลองใช้ลิ้นเลียและกัดที่เรือนร่างอันงดงาม ให้เป็นรอยแดงซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนพบว่ามันเยอะมากจึงหยุดและกลับไปนอน~

ิ โปรดรอตอนต่อไป

ปราสาท

ณ ปราสาทของออสติน

...เซนตื่นมาพร้อมกับรอยกัดบางอย่างบนร่างกาย มันทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก แต่สิ่งที่น่าตกใจกว่านั้นคือคนตรงหน้านั้นคือออสติน เซนพยายามที่จะออกไปจากอ้อมกอดของคนตรงหน้า แต่น่าเสียดายที่กำลังของเขานั้น ไม่พอที่จะดันคนตรงหน้าเขาจึงปล่อยให้กอดเขาต่อไปต่อไปจนออสตินตื่นขึ้นจึงปล่อยเซน ให้เป็นอิสระในปราสาทของออสตินเซนดูแล้วเซนน่าจะหิว จึงเอยปากถามเซนว่า "เจ้าอยากกินอะไร?"เซนตอบกลับว่า"เนื้อสัตว์จะ ได้มั้ย" "ได้อยู่แล้ว" ออสตินพาเซนไปห้องอาบน้ำก่อนที่จะไปสั่งให้ปีศาจในอำนาจของเขาทำอาหารในห้องน้ำที่เซนอยู่ เซนดูพอใจกับน้ำที่ได้ชำระล้างเรือนร่างเขาอยู่เพราะ มันทำให้เขาสบายตัวขึ้นได้หลังจากที่มีรอยกัดบนเรือนร่าง ในตอนที่เขาแช่น้ำอยู่ก็มีเสียงเปิดประตูที่ทำให้เขาตกใจ ออสตินนั้นเองพอเซนรู้ว่าเป็นออสตินก็ทำให้เขา โล่งอกขึ้นได้ ออสตินเข้ามาเพื่อนำเสื้อมาให้เซน แล้วออกจากห้องพอเซนแต่งตัวเสร็จก็พบว่าออสตินมา รอพร้อมกับนำอาหารมาให้ทาน เซนกล่าวขอบคุณและทานอาหารโคลด์เอาเเต่นั่งมองเซนทานอาหาร เซนจึงถามว่า "หน้าของผมมีอะไรติดอยู่"ออสตินยิ้มเเล้วตอบว่าไม่มี ขณะที่เซนทานอาหารออสตินก็เดินออกไป หลังจากที่เซนทานข้าวเสร็จออสตินก็เดินออกมาออสตินถามเซนว่า"จะไปทำงานกับข้าไหมหรือจะ อยู่ที่นี้" เซนไม่ตอบปฎิเสธอยู่แล้วจึงตอบตกลง ออสตินจึงพาเซนไปที่ที่ทำงานของเขา และอุ้มเซนไว้ในขณะที่ตรวจดูเหล่าปีศาจ เซนคิดว่าที่นี้มันโคตรน่าเบื่อสุด สุดไปเลยจึงหลับไปบนตัวของออสตินเหล่ายมทูตในแผนกต่าง ต่างจ้องมองมาที่เด็กน้อยในอ้อมกอดของเขา มียมทูตคนหนึ่งนามว่าออสการ์เดินเข้ามา.. (ออสการ์น่ะ มันเป็นยมทูตที่มีพลังใกล้เคียงกับ ออสตินจึงทำให้เขาไม่ค่อยหวาดกลัวออสตินมากนัก เขาน่ะไม่ต่างอะไรจากปีศาจในคราบคนดี หรอกนะ ถ้าเขาดีจริงคงไม่มาอยู่ที่นี้หรอกเขาชอบที่จะทรมาณเหยื่อที่สุด เเละชอบความเจ็บปวด) "เจ้าหนูนี้ชื่ออะไร มาจากที่ไหนละ?" ออสตินตอบอย่างไม่พอใจว่า " เขานามว่าเซนมาจากบน สรวงสวรรค์" ออสการ์พูดต่อว่า "ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่า คนที่มาจากสรวงสวรรค์ จะน่ารักซะขนาดนี้" และพูดอีกว่า "ข้าอยากได้เขา ซะเหลือเกิน"มันทำให้ออสตินรู้สึกไม่พอใจยิ่งนัก จนกระทั่งเซนตื่นขึ้นออสการ์มองเซนด้วยความเอ็นดูมันยิ่งทำให้ ออสตินอยากพาเซนไปจากจุดนี้ยิ่งเสียแล้วละ ออสตินพยายามไปจากตรงนี้ จน ออสการ์มีงานเข้าออสตินจึงสามารถพาเซนไปได้ เขาจึงพาเซนไปที่ทะเลสาป ที่นี่มีแต่น้ำที่ใสจนเห็นพื้น พวกยมทูตชอบมาพักผ่อนที่นี้กัน แต่ตอนนี้ไม่มีใครเลยนอกเสียจากออสตินกับเขา เซนดูสนใจที่นี่เป็นอย่างมากเซนถามออสตินว่า "ทำไมจึงมีทะเลสาปในที่แห่งนี้" ออสตินตอบไปว่า"ก็เพื่อให้คนที่สิ้นหวังและเหนื่อยล้ามา นั่งคุยกับตนเองและพักละมั่ง" "คนที่นี้สิ้นหวังมีด้วยหรือ?"ออสตินตอบกลับว่า"มีอยู่แล้วสิเด็กน้อย" หลังจากที่เซนได้ฟัง เซนก็ขอร้องให้พา เขาไปจากที่นี้ ออสตินจึงพาเขาไปที่แผนกต่างๆ ในนรก. . . . แต่ละคนนิสัยคล้ายกันมาก บางคนลึกลับสุดๆ ออสการ์เดินมาอีกครั้ง และกล่าวทักทายเซนด้วยความเป็นมิตร และถามเซนว่า"สนใจมาเป็นคนของข้ามั้ย" พร้อมรอยยิ้ม:) เซนดูสับสันอย่างเห็นได้ชัดออสตินอุ้มเซนไปพร้อมกับบอกออสการ์ว่า เขาเป็นของข้า เจ้าไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับเขา" ออสการ์พูดกลับว่า"แหม่ๆ ท่านดูหวงเขาเสียจริง ข้าแค่หยอกเล่นเอง ระวังไว้ดีฯนะ เดียวเขาจะก็กลายเป็นข้า ออสตินรำคาญออสการ์จนทนไม่ไหวแล้วละ เขาไม่อยากทะเลาะให้เสียแรงหรอกนะ จึงวาร์ปพาเซนกลับปราสาทของเขาไป แล้วปล่อยให้ออสการ์ยืนงง...

โปรดรอตอนต่อไป

ณ ปราสาทของออสติน

เซนพบว่าออสตินดูเงียบสุดฯ เขาจึงพยายามถาม ออสตินว่าต้องทำอย่างไรจึงจะทำให้เขาใจเย็นลง ออสตินยิ้มมุมปากพร้อมตอบว่า "บูชาข้าด้วยร่างกายของเจ้าสิ " เซนดูสับสนกับสิ่งที่ได้ยินเยี่ยงนัก จึงเอ๋ยปากตอบว่า" ได้สิ ..แต่ทำอย่างไร" ออสติน ยิ้ม พร้อมตอบว่า"อย่างแรกเจ้าต้องมา นั่งบนตักของข้าก่อน และถอดเสื้อของเจ้าออกแค่นั้น " เซนคิดว่ามันคงไม่เป็นไรหรอก พร้อมกับทำตามที่โคล์ดบอก อย่างเชื่อฟัง ออสตินกล่าวว่า"อยู่นิ่งฯ อย่าเคลื่อนไหวล่ะ" เซนนั่งอยู่บนตักของออสตินด้วยความตื่นเต้นและสับสน จึก เสียงกัดดังขึ้นพร้อมกับ การความเจ็บปวด

"เจ็บจัง"

เจ้าเจ็บเหรอ? ข้าจะเบาฯล่ะกัน"

"อือ"

ออสตินดูดเลือดของเซน มันช่างหอมหวานเหมือนดั่งขนม เซนในตอนนี้ช่างน่ารักเยี่ยงนัก ข้าไม่อยากจะหยุดเลยสักนิด แต่แค่นี้ก็พอแล้วล่ะเดียวเจ้าเด็กน้อยนี้จะเจ็บปวดไปมากกว่านี้ เสียง "อือ" ดังขึ้นทันทีหลังจากที่เขานำฟันออกจากผิวของเซนพร้อมกับเซนที่ซบไหล่ของเขาเขากล่าวถามเซนว่า

"อยากลองชิมเลือด ของข้ามั้ย "

"เลือดของคุณรสชาติเป็นยังไง "

"คงจะอร่อยมั้ง"

"คุณจะไม่โกรธผมใช่มั้ย"

"ไม่หรอก เซนตัวน้อยของข้า"

ออสตินมองดูเซนที่ความอยากรู้ ช่างน่ารักเสียจริง

ออสตินถกแขนเสือลง เซนมองดูด้วยความตื่นเต้น "ลองชิมดูสิ"

"ได้ใช่มั้ย"

"ได้สิ"

เซนอ้าปากพร้อมกัดลงที่ไหล่ของออสติน ดูเหมือนว่าเซนจะกัดไม่เข้า เซนใช้ฟันแทะไหล่ของแทน ดูเหมือนลูกแมวที่พยายามจะกัดข้าเลย หืมลูกแมว ส่งเสียงร้องออกมา"ผมกัดไม่เข้าอ่า~" เขาส่งเสียง ออกมา ผมลูบหัวเขาอย่างเอ็นดู และกล่าวว่า "ไม่แปลกหรอกน่ะ ที่เจ้ากัดข้าไม่เข้า " เขาถามกลับ"เพราะว่าอะไรล่ะ " มันไม่คมเลยยังไงล่ะ" ผมตอบ เขาไม่ค่อยพอใจกับคำตอบของผมเท่าไรนัก จึงใช้ฟันกัดไปที่ไหล่ของผมอีกครั้ง ผมมองดูเขาด้วยความเอ็นดู ผมไม่โกรธเขาเลย เขากัดไหล่ผมนะ แต่มันดูเหมือนดูดมากกว่า ผมลูบหัวเขาเเละถามไปว่า "เด็กน้อย เธอไม่เหนื่อยหน่อยเหรอ ที่พยายามกัดฉันเเต่กลับไม่มีผลอะไรเลย" หลังจากที่ผมพูดจบ เขาก็หยุดกัดไหล่ของผม พร้อมกับไปนอนซบไหล่ผมแทน ไหล่ของผมเต็มไปด้วยรอยซ้ำ ก่อนที่ผมพาเขาไปอาบน้ำ เขาดูแปลกใจ ที่ผมถอดเสื้อของเขาและผมออก และถามเขาว่า"ไม่คิดจะขัดขื่นสักนิดรึ" เขาขยักหน้าตอบผมไป ผมยิ้ม ก่อนนอนลงในอ่างน้ำและยังยกเขามานอนบนร่างของผมและลูบไล้ตรงเอวของเขา มันทำให้ผมรู้สึกสนุกเหมือนแกล้งลูกแมว เขานอนซุกหน้าอกผม ผมลูบหัวเขาอย่างอ่อนโยน และกล่าวว่า "ข้าไม่เคยพบเด็กที่หน้าน่ารักจิ้มลิ้ม อย่างเจ้าเลย "ผมเอื้อมมือมา จับหน้าของเขาและจูบ เขาไม่ได้ขัดขื่นเลย ผมมองเขาและยิ้มมุมปาก เหมือนกำลังคิดอะไรที่เซนมิอาจจะรู้ได้ ในความคิดของผมน่ะเซนเป็นเพียงแค่เด็กน้อยผู้ใส่ซื่อ ที่สามารถโดนผมหลอกได้ ผมไม่สนใจหรอกนะว่าเซนจะคิดยังไง แค่มีเซนอยู่เคียงข้างเหมือน นกไนติงเกิลบนไหล่ของผมไง ผมหอมแก้มเซนอย่างรักใคร่ เซนไม่ได้ปฎิเสธเลย (เซนมองว่าออสตินเป็นนายท่านที่จะให้เขารับใช้ และเชื่อฟังเหมือนทาส) ออสตินอาบน้ำกับเซนโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเซน ยกเว้นลูบเอวของเซนแค่นั้น ออสตินเขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงขายาว แต่ดันให้เซนใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคล่ง และกางเกงขาสั้นสีดำ ออสตินผมเอง ผมทานข้าวเย็นกับเขา เขาดูพอใจกับอาหารนะ และเขาน่ารักเหลือเกินเมื่อ เขาสับสนน่ะ คืนนี้ผมก็นอนกอดเขาเหมือนเดิมเเต่ที่เพิ่มมา คือเซนเขานอนซุกอกผมและควรครางตอนที่ผมบีบเอวเขา

...ฝันดีเจ้าควรนอนได้แล้วล่ะนะ...